Tablo Shqiptare

9 vite pa Doktor Florin🥹. Sot duhet të fitojmë për të që e sheh këtë kombëtare nga lart🇦🇱❤️🙏👇

Nëse ngrihesh do të të njohin shokët, nëse bie do t’i njohësh ti ato.

Do të largohem nga kjo botë pa u trishtuar. Jeta nuk më tërheq më. Unë kam parë dhe përjetuar gjithçka. E urrej epokën e tanishme, jam ngopur me të! Shoh gjithmonë krijesa vërtet të urryera. Gjithçka është e rreme, gjithçka zëvendësohet. Të gjithë qeshin me njëri-tjetrin pa shikuar njëri-tjetrin! Nuk ka as respekt për fjalën e dhënë. Vetëm paraja është e rëndësishme. Ne dëgjojmë për krime gjithë ditën. E di që do iki nga kjo botë pa u mërzitur për të!

Alain Delon

Koha kur Margarita Xhepa ishte diva e kinemasë shqiptare❤️

Franz Kafka. Vdiq nga tuberkulozi pa mbushur akoma 41 vjeç. Nuk u martua kurrë dhe nuk pati fëmijë. Një ditë duke shëtitur në parkun Steglitzer,
takoi një vajzë të vogël që po qante. Kafka e pyet atë se çfarë i ka ndodhur, dhe ajo i tregon se ka humbur kukullën e saj.

Filloi ta kërkonte kukullën bashkë me vajzën e vogel, por nuk e gjetën. Kafka organizoi ta takonte të nesërmen në të njëjtin vend për të rifilluar kërkimin.

Kur e pa përsëri, Kafka i dha vajzës së vogël një letër “të shkruar” nga kukulla ku thuhej: “Të lutem mos u pikëllo për mua. Jam nisur për një udhëtim pasi dua të shoh botën e për të njohur miq të rinj. Nuk është se unë nuk të dua, por kam nevojë për që ta bëj këtë udhëtim për veten time. Do të shkruaj rreth aventurave të mia”, shkruhej në letër. Kafka vijoi t’i dërgonte letra të tjera vogëlushes, letra të cilat i shkruante me të njëjtin përkushtim dhe tension, me të cilin shkruante veprat e tij.

Kështu filloi një histori që vazhdoi deri në fund të jetës së Kafkës.
Shkrimtari shkruan nga një letër të re çdo ditë, për asnjë arsye tjetër në botë, përveç se për të ngushëlluar vajzën e vogël. Kukulla rritet, shkon në shkollë, njihet me njerëz të tjerë. Ajo vazhdon ta sigurojë vajzën e vogël për dashurinë e saj, por ajo lë të kuptohet se kanë ndodhur ngjarje të ndryshme në jetën e saj që e bëjnë të pamundur që të kthehet në shtëpi. Pak nga pak, Kafka është duke e përgatitur vajzën për momentin, kur kukulla do të zhduket nga jeta e saj përgjithmonë. Pas testimit të disa mundësive, ai më në fund vendos që ta martojë kukullën. Ai përshkruan të riun që ajo bie në dashuri me të, festën e dasmës, edhe shtëpinë ku kukulla dhe burri i saj tani jetojnë. Dhe pastaj, në rreshtin e fundit, kukulla ofron dhe lamtumirën me shoqen e saj të vjetër dhe të dashur.

Vajza u ngushëllua me historitë dhe aventurat e reja të kukullës së saj. Kur takimeve mes Kafkës dhe vajzës po i afrohej fundi, shkrimtari i dhuroi asaj një kukull të re. Kukulla e re që nuk ngjasonte aspak me të parën mbante me vete një shënim ku shkruhej: “Udhëtimet më kanë ndryshuar.”

Shumë vite më vonë, vajza, tashmë e rritur, gjeti një tjetër letër brenda kukullës që kishte marrë dhuratë. Në të shkruhej: "Kam qenë gjithmonë këtu, por produksioni ta ka mbajtur të fshehtë"

Maria ishte një grua e sjellshme dhe e shumë e fisme. Falë profesionit të saj si avokate, ajo bënte një jetë të mirë dhe banonte në një shtëpi të bollshme dhe të rehatshme. Ajo kishte punësuar një kopshtar të moshuar që quhej Henri. Ai punonte prej shumë vitesh për zonjën Maria dhe detyra e tij ishte të përkujdesej për kopshtin dhe të mbante ambientin pastër. Henri ishte një njeri i ndershëm dhe i shërbente Marias me besnikëri.

Edhe pse ai ishte vetëm një kopshtar, Maria e trajtonte atë si ta kishte baba, pasi babai i saj ndërroi jetë kur ajo ishte shumë e re. Ajo e lejonte Henrin të hante në të njëjtën tavolinë ku hante dhe vetë, i kishte vënë në dispozicion një dhomë të madhe për të fjetur dhe i kishte besuar atij të gjithë shtëpinë. Maria kishte shumë besim tek ai dhe shpesh kur udhëtonte për arsye pune, të gjithë mallin dhe pasurinë ia besonte Henrit.

Kur ajo kthehej, e gjente shtëpinë të rregullt dhe çdo gjë në vendin e vet ashtu siç e kishte lënë. Një ditë, Maria mori një lajm të hidhur për nënën e saj dhe u largua me nxitim duke i thënë Henrit: Nuk e di kur do të kthehem, por ti vazhdo të bësh punën tënde siç e ke bërë gjithmonë dhe kujdesu për shtëpinë. Në tavolinë të kam lënë disa para, por gjithsesi më telefono për çdo nevojë që do të kesh.

Kështu Maria u largua nga shtëpia atë mëngjes pa e patur idenë se kur do të kthehej përsëri. Ndërkohë mendime tunduese i kaluan nëpër mend Henrit. Ai e dinte që në kasafortën e shtëpisë kishte një shumë të madhe parash dhe duke qenë se Maria kishte shumë besim tek ai, ajo nuk do të dyshonte tek Henri. Kështu ai mblodhi paratë dhe sendet me vlerë dhe i futi në çantë dhe Marias do ti thoshte se hajdutët kishin bastisur shtëpinë dhe me siguri ajo do ta besonte.

Në nxitim e sipër, kur u largua Maria kishte harruar kompjuterin e saj personal në shtëpi. Ajo kishte të gjithë materialet e punës në të, kështu u kthye në mbrëmje për ta marë me vete. Henri kishte bërë gjithçka gati dhe sapo doli nga shtëpia, në rrugë u përball me Marian. Ajo u zhgënjye shumë nga ky veprim i kopshtarit të saj besnik. Maria ia mori mbrapsht çantën me gjërat e vjedhura dhe i tha: Më dorëzo çelësat e shtëpisë dhe duhet të largohesh tek familja jote deri sa të kthehem unë.

Pas disa ditësh, Maria u kthye në shtëpi. Henri erdhi dhe iu përgjërua që ajo ta falë, ai ndihej i turpëruar dhe plot faj. “Ju lutem zonjë më falni! Ju keni qenë shumë e dashur dhe e sjellshme me mua dhe më keni trajtuar si babanë tuaj por unë ju zhgënjeva. Ju lutem më falni këtë herë dhe unë do të mundohem të rifitoj besimin tuaj”, i tha Henri dhe filloi të qajë. Gjithsesi Maria i kërkoi që të mos qajë dhe se e kishte falur dhe nuk kishte asnjë mëri me të. Pas një jave, Maria punësoi një kopshtar të ri që të punojë për të.

Kur Henri e pa, u mërzit shumë dhe shkoi iu ankua: Zonjë, ju më thatë se më këni falur dhe se nuk më mbani mëri. Pse sollët një kopshtar tjetër në shtëpi? Maria iu përgjigj: Është e vërtetë që të kam falur dhe nuk kam mëri me ty. Ti mund të vijosh të punosh dhe rrogën do ta marësh. Unë përsëri do të të trajtoj me respekt, por tani e tutje, çelësat e shtëpisë nuk mund të ti besoj më ty. Kur besimi thyhet, është sikur të thyhet një gotë. Mund të mundohemi ti bashkojmë copëzat, por ajo nuk do të marrë kurrë më formën që kishte më parë.

Mësimi:
Besimi kërkon kohë të gjatë për tu krijuar, por mund të thyhet në vetëm pak sekonda dhe nuk rikthehet më kurrë. Kur dikush beson tek ju, mos e zhgënjeni, por vlerësojeni atë.

Një nga rrugët më të bukura në Shqipëri❤️ E gjeni ku është?👇

Fundjave te mbare me te madhin e letrave shqiptare!

I mbani mend❤️👇

37 vite më parë ajo ishte një nga ikonat dhe portretet më premtuese të kinematografisë dhe teatrit. Matilda Makoçi, një ndër vajzat më të bukura të kohës, ajo që u bë shumë shpejt pjesë e kinematografisë, ajo që tërhoqi shikimin e mijëra djemve të rinj sa herë kalonte në anën tjetër të rrugës, ajo vijon ende të jetë një zonjë të cilën e publiku e do përmes ekranit, por edhe në heshtjen e saj.

Dy legjenda🤩🤩

Regjizori, gazetari dhe moderatori i mirënjohur Dhimitër Gjoka feston sot 68 vjetorin e lindjes, edhe 💯 mjeshtër

I madhi i skenes Muharrem Hoxha feston sot diten e lindjes💯🎊. Urojeni me nje fjali👇

Sylejman Pitarka dhe Kadri Roshi ikonat e kinematografise shqiptare

Më pat thënë gjyshi, më se njëqind herë:
"I keqi, ta lë të keqen në derë”

Para se të vdiste më tha një natë:
"Digjet lisi i njomë, pranë lisit të thatë"

Gjyshi më pat thënë, as vetë sa herë nuk di:
"Vetëm punë e mirë, njeriun e bën njeri"

Gjyshi im i dashur, çdo herë më ka porositur:
"Mos nxito të flasësh, gjërat pa i ditur"

Gjithnjë i bërtiste babait, në odën e vjetër:
"Puna e sotme, s'lihet për herë tjetër"

Disa herë gjyshi më tha ta mbaj në konsideratë:
"Gjuha është helm, gjuha është mjaltë"

Me gishtin në kokë tretesha në mendim,
Nuk i kuptoja dot, fjalët e gjysh*t tim.

Përpara pasqyrës nxirrja gjuhën jashtë,
Nuk kishte fare helm nuk dukej as mjaltë,
shpeshherë me gjuhë buzët i lëpija,
as ëmbël, as idhtë fare nuk ndieja.

Me vite të tëra, u mundova më kot,
fshehtësinë e kësaj nuk e gjeja dot.

Tani kur gjyshin pranë nuk e kam,
Të tijat fjalë, shumë vlerë për mua kanë...

Ky njeri po punonte me kalin e tij kur kishte një stuhi të madhe. Të gjithë filluan të kërkojnë një vend të sigurt për t'u fshehur nga stuhia.

Megjithatë ai nuk lëvizi, qëndroi pranë kalit të tij dhe e përqafoi fort. Ata qëndruan së bashku në shiun e fortë.

Kur shiu pushoi, njeriu vuri re se ne po e shikonim, pastaj me një buzëqeshje të sjellshme tha vetem se "nese nuk me le kur kam më shumë nevojë, si mund ta lija? "

Mësimi: Mos harro ata që janë pranë teje në stuhi, sepse në diell të gjithë mund të duan.

“Lulekuqet mbi mure”, nje nga filmat me te bukur shqiptare ❤️

Kur të vdes nëna do t'i zbulosh dy gjëra;

1. Që ti nuk je ngopur kurrë me të dhe nuk i del borxhit asaj sado që je përpjekur.
2. Dije se ke varros gruan e fundit që te ka dashur më shumë se vetën e saj.

Si ju duket sheshi Nene Tereza ne Tirane👇👇👇

Ne 80 - vjetorin e të bukurës Roza Anagnosti❤️👇

Të dashur prindër! Nëse sot i mbroni fëmijët për gabimet e tyre, nesër do të kërkoni avokat për krimet e tyre!

Mësuesja u jep si detyrë fëmijëve që të analizojnë emrin "Nënë". Njëri nga nxënësit i përgjigjet shkurt: Nëna nuk është një emër. Mësuesja e dënoi nxënësin dhe shkruajti në fletoren e tij: Nëna => Emër i përbashkët, numri njëjës, gjinia femërore dhe rasa emërore. Pastaj i kërkoi fëmijës që nesër ta sillte fletoren të firmosur nga nëna e tij. Të nesërmen në fletoren e nxënësit ishte shkruar:

Nuk jam dakort. Nëna nuk është emër i përbashkët, ajo është e veçantë. Nëna është gjinia asnjanëse, ajo punonte krah për krah me babanë. Ajo ishte e butë dhe e bukur si shenjtore. Rasa nuk është emërore, por vokative. Sa herë e kërkoj, e thërras o Nëënëë. Jam dakort me njësinë, sepse nëna është vërtet unike. Por nëna ime nuk është emër, që prej të shtunës ajo është kthyer në Ëngjëll.

Prandaj, ajo nuk mund ta firmosë shkrimin tënd mësuese dhe në vend të saj e firmosa unë. Por jam shumë i sigurtë që ajo është dakort me firmën time. Nëna është një meteor i cili kalon vetëm një herë në jetën tënde dhe të ndriçon me praninë e saj. Pastaj ajo niset për në parajsë dhe vetëm malli dhe dashuria jote mund ta arrijë atë.

Një nga lujtimet më të bukura në 60 vjetorin e të madhit Demir Hyskja🥹👇🙏

Ky eshte 75 vjecari me simpatik ne Shqiperi
Timo Flloko❤️👇