Tuin fr&gr

Lelies , een van mijn lieveling bloemen.
Hier de foto's van de soorten die ik door de jaren heen ooit had.

Bollen. Winterhard.
Lelie (Lilium) is een geslacht van kruidachtige planten, behorend tot de leliefamilie. Het geslacht telt meer dan honderd soorten, waarvan de meeste voorkomen op het Noordelijk Halfrond.
De lelie komt voor in veel verschillende kleuren van zachte tinten tot felle kleuren en ook met strepen, randjes of stippen. De bloemen kunnen een doorsnee hebben van 7 tot wel 25 centimeter. De bloemen bestaan uit drie binnenste en drie buitenste kroonbladeren en zes lange meeldraden met opvallend, langwerpige helmknoppen. Per cultivar kunnen de meeldraden verschillen van kleur, als ook de kleur van het stuifmeel, van geel tot paars. Globaal kan onderscheid gemaakt worden in drie bloemvormen. Schotelvormige bloemen zijn open en naar boven gericht of hebben licht teruggeslagen kroonbladeren. Trechter- of trompetvormige bloemen zitten horizontaal of licht hangend aan de stengels. Tulbandlelies hebben sterk omgeslagen kroonbladeren en ver uitstekende meeldraden. Ze hangen knikkend aan de bloemstengels. Het blad is veervormig en gesteeld.
De bollen van lelies hebben vlezige schubben. Dit zijn verdikte bladeren waarin reservevoedsel is opgeslagen. Ze worden niet door een huid beschermd en kunnen dan ook makkelijk uitdrogen, maar zijn ook gevoelig voor te veel water.
Sommige soorten hebben eetbare bollen, die bijvoorbeeld in China traditioneel als voedsel worden gekweekt. Voor sommige huisdieren, speciaal voor katten, kunnen zelfs kleine hoeveelheden plantenmateriaal dodelijk zijn.
In de leliesector worden 4 groepen gebruikt op basis van herkomst en kruisingen tussen de groepen:
Groep 1: Aziatische hybriden;
Groep 2: Oriëntal hybriden;
Groep 3: Longiflorum hybriden;
Groep 4: LA-hybriden ontstaan uit kruisingen Longiflorums en Aziaten.
Snij-Lelies zullen langer houden op water als de stengels voor het schikken 10/12 uur tot tegen de bloemhals in water gezet worden. In de vaas de bladeren die onder water komen verwijderen. Zet ze nooit in felle zon. Gebruik snijbloemvoedsel of ververs troebel water regelmatig. Verwijderen van de dikke stuimeel stampers voorkomt vlekken, maar doet afbreuk aan de bloem.
Plantvoorschriften algemeen
Plant ze op een plek in de zon/half schaduw maar houd de wortelzone koel en licht vochtig, vóór het vriest, van augustus tot november of in het voorjaar (maart). De meest geschikte planttijd wordt op de verpakking vermeld. Als de bollen beschikbaar zijn, kan worden geplant. Trompetlelies, de Madonna lelies en de Martagon lelies kunnen het beste in de late zomer geplant worden voor optimale groei. De meeste lelies zijn winterhard en kunnen vrij goed tegen de kou, mits ze op een beschutte plek staan waar ze niet aan regen of wind blootgesteld zijn. Ze kunnen dan schade oplopen door drupvocht. Zorg voor vruchtbare, goed gedraineerde grond en bemest het plantg*t goed voor het planten. Sommige lelies zijn kalk vrezend en andere wensen kalk in de bodem. Een compromis dat voor alle lelies een gunstig effect geeft is lichtzuur (pH 6-6,5). Plant de bollen diep genoeg, maar zorg ervoor dat ze geen natte voeten krijgt: de soorten met stengelwortels (20-25 cm diep), zonder stengelwortels (10 – 15 cm diep). Uitzondering: L. candidum, de witte madonnalelie, de tip van de bol juist onder de kalkhoudende grond (5 cm). Leliebollen zijn een lekkernij voor woelratten. Bescherm de bollen door ze los in fijnmazig ijzergaas te pakken en pas dan te planten. Lelies kunnen ook prima in een pot geplant worden. Zorg voor een ruime pot en verse potgrond en geef ze wat meer water.
Onderhoud
Hooggroeiende lelies best voorzien van een steun voor de felle wind, maar dat is niet nodig als ze beschut staan.
In de groeitijd mag de lelie ruim water krijgen en een bijbemesting met een NPK gehalte waarin hogere kalicijfers zitten. ( 200gr per m² ) In de lente geef je het best wat verteerde stalmest of compost.
Opkomende scheuten wat beschermen tegen vorst met bv bladeren of mulch.
De lelies na 4/5 jaar verplanten. Bij het verplanten, de bollen uithalen, eventueel delen en direct terugplanten. Dit kan gebeuren als de stengels zijn afgestorven in de herfst. (sept-okt)
Bloeistengels en blad op natuurlijke wijze laten afsterven. Snoei in de winter de stengels terug tot 5cm boven de grond.
Niet elk jaar van dezelfde planten bloemen snijden, dat put de planten uit. De stengel daarbij slechts op halve lengte afsnijden zodat er steeds genoeg blad overblijft om kracht op te doen voor de toekomst.
Lelies kan je gemakkelijk vermeerderen door deling. En bij soorten die broedbolletjes in de bladoksels aanmaken door deze te verwijderen en op te kweken in potten ( na 3/4 jaar bloeibare bollen)

Digitalis / Vingerhoedskruid
Voor een accent in de border uiterst geschikt, maar zaait zichzelf rijkelijk uit.

Vingerhoedskruid (Digitalis) is een geslacht uit de weegbreefamilie. De botanische naam Digitalis betekent vinger en die naam is gegeven omdat de bloem om de menselijke vinger past. Gemeenschappelijke kenmerken zijn buis- of trechtervormige tweelippige bloemen, die in grote trossen staan. De bloemkroon is 4-5 cm lang.
Vingerhoedskruid wordt 80-150 cm groot. De plant heeft eironde tot lancetvormige bladeren, die aan de onderzijde grijs behaard zijn. De stengel en bloemstelen zijn bezet met korte, zachte haren. Vingerhoedskruid bloeit van mei tot oktober met bloemen die bij de oorspronkelijke wilde vorm paars-roze zijn gekleurd. Vanuit deze roze vorm zijn cultivars ontstaan in tal van kleuren.
Binnenin de bloem zitten op de onderste slip donker-paarse vlekjes waaromheen een witte rand.
Bij de oorspronkelijke wilde vorm zijn de bloemen allemaal naar één kant van de stengel gericht, en hangen ze in een scherpe hoek naar beneden.
Er zijn ook cultivars ontwikkeld waarbij de bloemen aan alle kanten van de stengel staan, en waar de bloemen meestal iets meer opgericht zijn.
Inheemse plant. Winterhard. Groenblijvend.
Snijbloem, bijen aantrekken, snelgroeiend. Vaak woekerend door uitzaai.
Alle delen zijn giftig.
Leeft zelden langer dan 2/3 jaar maar zaaien zichzelf uit.
In sommige tuinen verdwijnen ze plots, in andere blijven ze jaren zonder merkbare reden.
Tweejarig: Het eerste jaar wordt er een rozet gevormd en het tweede jaar verschijnen de bloemen. Daarna sterft de plant af.
Bloeikleur: roze, wit, roodpaars, meerkleurig.
Het is een medicinaal kruid. En vroeger zelfs beschouwd als heksenkruid.
Plantvoorschriften algemeen
Koop grote planten met veel bladeren of knoppen. Eén jaar oude planten bloeien nog in hetzelfde jaar. Koop liever geen potten met veel zaailingen. Deze hebben twee jaar nodig om voor de eerste keer te gaan bloeien.
Halfschaduw.
Meestal zijn ze in de natuur te vinden op verstoorde bodems van vrij recent gekapte plaatsen in het bos en andere ruige terreinen. Omdat ze net ook op moeilijke plaatsen nog goed willen groeien zien we ze ook vaak in de siertuin op plaatsen in diepe schaduw, tussen bomen en struiken maar wel niet te droog. Vingerhoedskruid houdt van halfschaduw en een beetje vochtige, humusrijke grond
Zaaien: In juni in een wachtbed. Hark de grond daarna om het zaad te bedekken en geef water met een nevelsproeier.
Hou de grond vochtig tot na een tiental dagen de eerste blaadjes verschijnen.
Uitdunnen: doe dit eind juli en neem hierbij de zwakste plantjes weg zodat er om de 15cm eentje overblijft.
Planten: In sept / okt kunnen ze naar hun definitieve plaats .
Rond deze tijd kan je ze ook in de tuincentrums vinden en dan direct aanplanten.
Onderhoud
Giftig, gebruik steeds handschoenen.
Voorzichtig met het verplanten van Digitalis als u een open wond aan handen of armen hebt. Het 'gif' van Digitalis is weliswaar niet dodelijk, maar kan tot hartritmestoornissen leiden. De 'giftige' stof is digitaline en wordt onder andere gebruikt om de hartspier te beïnvloeden.

Snij na de eerste bloei de hoofdstengel af zodat de plant zijscheuten maakt die blijven groeien.
Steunen noodzakelijk in de wind.
De bovengrondse delen sterven in de winter gedeeltelijk af en behoeven geen snoei.
Als je de bloemen laat staan, vormen zich zaaddozen en zaait de plant zichzelf rijkelijk uit, en ontstaat er algauw een flinke groep. Men kan dit vermijden door de uitgebloeide bloemen weg te knippen.
Normaal kunnen ze in humusrijke grond zonder bijkomende voeding. Geef in de border echter in het voorjaar wat beendermeel.
In de zomer na de bloei kan de plant gedeeld worden, maar gemakkelijker is het om gewoon de talrijke zaailingen naar meer gewenste plaatsen te verplanten

Kornoelje (Cornus) is een geslacht van dertig tot vijftig soorten struikachtige planten en bomen in de kornoeljefamilie. Sommige soorten dragen prachtige bloemen of bessen, andere hebben sierlijke takken, en nog andere soorten hebben een mooie herfstverkleuring en weer andere zijn geschikt als groenblijvende haag.
Over het algemeen zien we meer kweekvormen in de tuin dan de soort zelf.
Plantvoorschriften algemeen
Zon-halfschaduw.
Cornus houdt van een tegen felle wind beschutte standplaats in de halfschaduw of lichte schaduw of zon ( in een vochtige bodem), het zijn vannature immers vaak planten die in de luwte van de bosrand groeien. De ideale groeicondities variëren uiteraard wat naargelang de soort, zo zal onze inheemse Cornus mas veel beter wind verdragen en ook meer droogtetolerant zijn, dit in tegenstelling tot de Cornus kousa en C. florida waar uitdrogende wind ernstige bladschade kan veroorzaken.
Grondsoort: een zure tot neutrale, humeuze, goed gedraineerde maar licht vochtige bodem verdient de voorkeur, kornoelje is kalkvrezend !
Onderhoud
Geef onmiddellijk na de bloei een aangepaste bemesting voor zuurminnende planten, bv. rhododendron mest.
Snoei: gezien het sierlijke en traaggroeiende planten zijn is niet veel snoei nodig, wil men de natuurlijke schoonheid niet te niet doen, indien het toch moet, kan je een lichte vormsnoei toepassen onmiddellijk na de bloei.
Als bij bontbladige soorten takken verschijnen met groen blad dienen deze weggeknipt te worden.
Ziekten
Dopluis/ schildluis: om aantasting te voorkomen of op natuurlijke wijze te behandelen kan je in de winter of vroege lente de kornoelje met een olie-achtige substantie benevelen, de luizen verliezen alle houvast en verdwijnen.

Forsythia intermedia lynwood
Chinees klokje

Heester. Winterhard. Hoogte tot 2/3 m. Bladverliezend. Rijkbloeiend. Snijbloem.
Deze soort van het Chinees klokje heeft een opgaande en bossige vorm, hij bloeit rijkelijk met heldergele tot goudgele bloemen op het naakte hout. Deze heester staat bekend om zijn vroege bloei, vanaf half februari is het mogelijk dat hij al met zijn kleine heldergele klokjes verschijnt tot in april.
De klokvormige bloemen staan met twee of drie bij elkaar.
De bladeren zijn smal en ovaal van vorm en bovenaan sterk getand, ze hangen bovendien aan mooie rode steeltjes.
Na de bloei is de plant een beetje saai, maar dat kan je verhelpen door er een clematis in te laten groeien.
Als je begin december takken binnen plaats in water, bloeien deze met wat geluk rond kerst.
Plantvoorschriften algemeen
Zon. Forsythia’s hebben per dag minstens zes uur zonlicht nodig om optimaal te kunnen bloeien. Doorlatende grond. Forsythia’s groeien weliswaar in elke gezonde grond, maar ze zijn niet bestand tegen stilstaand water in de grond.
Planten in voor of najaar.
Voor een goede start meng je wat compost of organisch materiaal door de grond.
De eerste zomer regelmatig water geven.
Onderhoud & vermeerderen
Voor een uitbundige bloei in het voorjaar kun je hem het best de Forsythia snoeien als de bloemen verdorren. Een forsythia snoeien doe je na de bloei. Deze heester bloeit namelijk op hout dat een jaar daarvoor is gevormd (tweejarig hout). Door direct na de bloei te snoeien, heeft je forsythia nog de tijd om dit jaar nieuwe takken te vormen.
De oudere dikkere takken kun je tot een paar centimeter boven de grond afknippen. De jonge takken die overblijven zullen het volgende jaar gaan bloeien. Op deze manier wordt de plant om de 4-5 jaar verjongt.
Vergeten te snoeien, geen nood. Knip je forsythia in ieder geval vóór juni zodat nieuwe takken nog uit kunnen groeien voordat de winter intreedt
Als de Forsythia x intermedia ‘Lynwood’ niet gesnoeid wordt, krijgt hij telkens minder bloemen en meer blad.
Snoei een forsythia nooit in de winter, anders bloeit de heester komend jaar niet.
Tijdens droogte water geven omdat de plant in droog weer verwelkt.
Normaal hebben de planten geen extra voeding nodig , maar iets extra komt de plant ten goede

Forsythia kan gestekt worden door middel van zomerstek. Dit wil zeggen dat je stekken neemt van bebladerde scheuten-takken. Vanaf juni - juli is dit mogelijk.
Je neemt dan stekken van zo’n 10 a 15 cm lang en stopt ze in een goede grondstructuur. Na enkele weken is de stek beworteld en heb je een nieuwe plant die je verder kan opkweken tot een nieuwe struik.
Ook kan je winterstek nemen. Stekken zonder bladeren. Deze worden dan ingelegerd gedurende de winter en als het voorjaar aanbreekt, dan worden die stekken op zwarte plastiek ingestoken. Zwarte plastiek omdat er zich dan geen onkruid vormt.

De Kerria Japonica / Ranonkelstruik is de idealke achtergrond voor mijn naakte dame.

Kerria en zijn cultivars zijn krachtige uitlopervormende heesters. Winterhard, bladverliezend.
Kerria Japonica zorgt in april voor spektakel in je tuin. De Kerria, die ongeveer twee meter hoog wordt heeft namelijk veel witte of gele, enkele of dubbele bloemen, die in het voorjaar verschijnen en tot in de zomer en soms de herfst aan de struik blijven. De bloemen kunnen lijken op rozen, wat niet vreemd is omdat ze tot dezelfde familie behoren. Alleen de ranonkelstruik heeft geen doornen aan zijn takken. Deze takken hangen sierlijk over en zijn ook heel aardig vanwege de kleur. Ze blijven heldergroen wat pas goed zichtbaar is in de winter
De groene bladeren zijn klein, spits ovaal, getand, en met heel duidelijke nerven staan ze aan groene takken. De herfstverkleuring is geel tot rood. In de herfst verliest de struik z'n blad, maar de twijgen blijven geelgroen.
Plantvoorschriften algemeen
Het best bloeit de ranonkelstruik in de halfschaduw. In de zon houden de bloemen het minder lang uit, maar in een diepe schaduw is er weer onvoldoende zon voor een uitbundige bloei. Zelfs op relatief droge plekken, zoals onder bomen, doen ze het goed. De tuingrond maakt niet zo veel uit.
Plant je de ranonkelstruik als haag plant ze dan op een plantafstand van 50 cm per lopende meter. Voor een brede haag wordt een dubbele rij aangeplant met 30 à 40 cm onderlinge afstand tussen de rijen.
Onderhoud - vermeerderen
Deze struik groeit door uitlopers en neemt elk jaar meer ruimte in beslag. Je kunt met een schop wat van de wortels afsteken om hem in toom te houden.
Kerria is een heester die aan de voet van de plant (en ook hogerop de twijgen) nieuwe twijgen vormen. Daarom zijn ze zeer goed geschikt om de oudere en uitgebloeide takken te vervangen (verjongingssnoei). Je struik gaat langer mee en wordt minder houterig en warrig. Vooral struiken die je om de bloemen hebt uitverkoren dient men op tijd te verjongen. Door de heester te verjongen kunnen de planten ieder jaar een rijke bloei geven. Ze zullen volop nieuwe scheuten produceren. Snoei deze heesters hoofdzakelijk na de bloei.

Ook deze 25 jaar oude staat nu in bloei.
Pyrus calleryana chanticleer
Sierpeer
Boom. Winterhard.
Hoogte tot 8m. Een niet te hoog wordende ideale boom met rechte stam en ruwe schors. Hij vormt een piramidale tot eivormige kroon. Weinig eisend.
De oude schors is ruw en grijsbruin en schilfert af in kleine plaatjes.
De bladeren zijn breed elliptisch tot bijna rond, glanzend groen.
Hij bloeit zeer rijk met zuiver witte bloesems in april in tuilen van 6 tot 12 gevolgd door oneetbare vruchten (maar niet altijd)
Verkleurd in de herfst naar magenta rood.
Hij is opgewassen tegen hitte, droogte, wind, en schrale grond.
Is geschikt om toe te passen in een kleine tuin of beperkte ruimte.
De takken laten zich makkelijk leiden waardoor hij ook geschikt is als leiboom.
Soms leeft hij niet erg lang.
Plantvoorschriften
Zon - halfschaduw.
Planten in herfst tot voorjaar.
Groeit goed op alle gronden, met een lichte voorkeur voor kalkhoudende niet te natte bodem.
Houdt van een zonnige standplaats
Weinig droogtegevoelig, indien de wortels diep in de grond vocht kunnen vinden.
Deze boom is niet geschikt voor aanplant op een plaats met veel schaduw.
Deze sierpeer is zeewind tolerant en is goed bestand tegen luchtvervuiling.
Toepasbaar in tuinen, parken, rotondes, straatbeplanting, stedelijk gebied en als leivorm.
Onderhoud
Het eerste jaar de grond bij de wortels vochtig houden.
Elk voorjaar organische mest rond de basis van de boom uitstrooien.
Heeft weinig snoei nodig. Hooguit worden aan het eind van de winter beschadigde of dode takken verwijderd.
Zorg ervoor, dat licht goed in de kroon kan vallen. Snoei zo nodig in de kroon enkele takken weg.

Hyacinthus / Tuinhyacint
Wintervast. Bladverliezend. Planthoogte: 20 - 25 cm.
Hyacinthus is een geslacht van bolgewassen. Ze hebben langwerpige bladeren die groeien vanuit een bladrozet aan de voet van de plant. De stengel draagt 2 tot 50 geurende bloemen in een tros die klokvormig, enkel of dubbel zijn. Ze zijn er in een scala aan kleuren. Rood, roze, blauw, paars, zalmkleurig, geel, zwart, wit.
Hyacinten verspreiden een zalig parfum. Elke kleur heeft zo zijn eigen unieke geur. Bloeit in maart en april.
De bloemtrossen van de Hyacint zijn in het eerste jaar na het planten groot en vol, maar zullen in de daaropvolgende jaren wat dunner worden. Waar de bloemtros van de Hyacint het eerste jaar gemakkelijk 50 bloemen kan dragen zullen dat er in de volgende jaren maar een stuk 15 tot 20 zijn. Dit hoeft zeker niet minder mooi te zijn, want de wat lossere bloemtros geeft de Hyacint een wat natuurlijkere uitstraling

Wordt ook toegepast in de woonkamer als kamerplant.
Hij wordt daarom aangeboden bij tuincentra in potten. Deze zijn speciaal opgekweekt voor een vroege bloei in de huiskamer. De bloemen van een pothyacint bloeien ongeveer 12-16 dagen. Na de bloei kunt u de bollen beter wegdoen, want indien u ze een tweede keer in bloei wilt trekken, zal dat op een teleurstelling uitlopen
Plantvoorschriften
Plant ze in het najaar in de zon of half schaduw in voedselrijke, doorlatende grond. Plant ze op tijd zodat de bollen voldoende tijd hebben om nog voor de vorst wortels te vormen. Ze verdragen geen natte voeten. Wordt er geplant in kleigrond, vermeng de grond dan met turf of zand. Hyacinten kunnen ook geplant worden in potten en bakken.
Hyacintenbollen planten doe je door een g*t te graven en de bol op 18 tot 20cm diepte en 15cm uit elkaar te plaatsen. Hyacintbollen zijn rond, groter dan een golfbal en hebben papierachtige vellen. Plant ze met de puntige uiteinden naar boven.
Bewater de bollen na het planten goed, daarbij het hele perk flink doorweken.

Hyacinten kan je ook in een speciaal hyacintenglas kweken. Zet de bloembol rechtop in het glas en plaats die op een donkere, koele plaats (8 tot 10°C). Als het niet donker genoeg is, dan kan je er een zelfgemaakte hoed uit papier op plaatsen. Vul het hyacintenglas met water zodat de onderkant van de bloembol net boven het water komt te staan. Zo zal de hyacint wortels beginnen vormen. Zodra je een goede inworteling hebt, kan je de plant op een goed verlichte plaats op kamertemperatuur zetten. Verwijder de papieren hoed zodra de bloem 5 tot 8 cm groot is.
In een pot: Opdat je hyacinten in het voorjaar goed zouden bloeien, worden ze reeds in oktober of november aangeplant. Daarvoor kies je best een potgrond met losse, luchtige structuur zoals een potgrond voor balkonplanten. Omdat de wortels van hyacinten bij waterophopingen snel rotten, wordt er aangeraden om een drainagelaag op de bodem aan te brengen.Bij het plaatsen van de plant is het belangrijk om de plant diep genoeg te planten en om voldoende afstand tussen de bloembollen te voorzien. Zorg voor een diepte van een bloembol tussen het aardoppervlak en de bloembol. Bevochtig de aarde lichtjes en plaats de pot op een koele plek. Als de eerste groene scheut tevoorschijn komt, kan je de pot op een goed verlichte plaats zetten
Onderhoud & vermeerderen
Bewater Hyacinten tijdens droge periodes in het najaar. Snij nadat de planten zijn uitgebloeid in het voorjaar de bloemstelen af, maar laat het loof op natuurlijke wijze verdorren.
De bloeikracht van alle hyacinten neemt met de jaren af. Ze wordt ongeslachtelijk vermeerderd. De bloembodem wordt ingesneden of uitgehold waardoor die geprikkeld wordt om langs de randen nieuwe bolletjes te vormen. Deze bol wordt naar boven op iets vochtig zand geplant en bewaard bij ten minste 20 graden. Aan het einde van het seizoen worden de nieuwe bolletjes geoogst en apart uitgeplant. Het duurt 3 tot 4 jaar voordat de hyacintenbol groot genoeg is om te verkopen.

Ribes sanguineum / siertrosbes
Een middelgrote, bladverliezende, breed opgaande heester. Hoogte 2-3 m (maximaal na zo'n 10 jaar. Breedte 2/2.5m. Wordt bijna even breed als hoog.
Snelle groeier. Zeer winterhard.
Deze doornloze struik heeft gelobt, aromatisch blad. De bovenzijde is donkergroen en behaard. De onderkant is grijsviltig behaard.
Vooral geliefd vanwege de vroege bloei (febr/april). De sierlijke trossen met dieproze tot rode geurende afhangende bloemen (afhankelijk van de varieteit)verschijnen in het voorjaar en worden in de zomer (juni-juli) gevolgd door blauwzwarte bessen. De bloemen verspreiden een doordringende geur, die aan kattenpis doet denken. De bloemen trekken vlinders, bijen en insecten aan.
Plantvoorschriften
Liefst planten in het najaar.
Ribes sanguineum kan worden gebruikt als solitaire struik, als losgroeiende haag en je kunt hem schermvormig aanbinden aan een muur.
Ribes sanguineum houdt van een standplaats in volle zon, maar tolereert goed halfschaduw.
Is weinig eisend aan de bodem zolang deze goed doorlatend is. De plant is zeer winterhard, droogte, zeewind en luchtverontreiniging tolerant.
Onderhoud
Ribes sanguineum is een winterharde, bladverliezende struik die op tweejarig hout bloeit.
Om de struik goed te laten bloeien moet hij direct na de bloei eind mei gesnoeid worden.
Snoei elk jaar 1/3 van de oudste takken, waaraan de uitgebloeide, bruine bloemen zitten, tot enkele centimeters boven de grond terug. Niet snoeien heeft tot gevolg dat de struik steeds minder bloemen gaat geven.
Jonge uitlopers zorgen voor bloei het jaar daarop.
Is de struik helemaal verouderd en bloeit hij matig tot slecht, pas dan verjongingssnoei in het midden van de winter toe.
Bij verjongingssnoei worden alle takken tot dertig centimeter boven de grond weggesnoeid. Strooi om de groei te bevorderen ieder voorjaar wat organische mest bij de plant.

Een van die bolletjes die massaal uitzaaien is de Chionodoxa - soort / Sneeuwroem
Bollen. Wintervast. Bladverliezend.
Meestal wordt het aantal soorten op 8 gehouden, 5 uit Turkije, 2 uit Kreta en 1 uit Cyprus.
Ze heeft stervormige bloemen in wit of blauw met vaak een witte basis en grasachtige bladeren.
Ze bloeit 10-15 cm hoog meestal met 4 bloemen per steel. De bladeren verschijnen tegelijk met de bloemen.
Zaait zichzelf rijkelijk uit. Aan de zaden van de Chionodoxa zit een mierenbroodje wat er voor zorgt dat elk gevallen za**je door de mieren wordt meegenomen. Het zoete broodje wordt opgepeuzeld en het bittere za**je is geplant.
Groeit in de natuur op stenige plaatsen, maar doet het vrijwel in elke tuingrond goed.
Plantvoorschriften
Plant ze direct na de koop in het najaar (half september – half oktober)
Plantdiepte 5 cm afstand 5 cm of twee keer de hoogte van de bol. Bij voorkeur kalkrijke zandgrond.
Ze is geschikt voor verwildering in een weitje, in een border, of onder bladverliezende struiken, bomen en hagen.
Plant ze in grote groepen bij elkaar om een mooi effect te krijgen.
Sneeuwroem gedijt het beste in de lichte schaduw van loofbomen. Doorlatende, voedselrijke grond. De humus in de grond is in staat het vocht vast te houden dat de planten nodig hebben.
Groeit in de natuur op stenige plaatsen, maar doet het vrijwel in elke tuingrond goed. Bij voorkeur kalkrijke zandgrond
Onderhoud
In het voorjaar meststof aanbrengen rond de planten.
Niet te veel schoffelen rond de plaats. Snij uitgebloeide bloemen niet af, de planten kunnen zichzelf door zaad vermeerderen.
Een mengsel van bladaarde en oude mest in de herfst om het andere jaar zorgt voor meer en mooiere bloemen.
Verspreiding vaak door mieren en vogels.
Vermeerderen:
De bollen in de vroege zomer opgraven, de broedbollen eraf halen en deze apart planten.
Grote pollen kunnen in de herfst opgegraven worden, gedeeld en weer geplant. Het kan zijn dat de bollen dieper zitten dan geplant. Dit komt omdat Ze een waterachtige trekwortel heeft waardoor de bollen naar beneden getrokken kunnen worden.

Ook deze is er dit jaar vroeg bij :
Magnolia stellata faux
Heester. Hoogte 4 op 3 m in 20jaar. Bladverliezend. Winterhard. Snijbloem.
Magnolia stellata, ook wel stermagnolia genoemd, is een kleine tot middelgrote bladverliezende magnolia struik met een ronde bossige, opgaande vorm en smalle ovale lancetvormig, omgekeerde eironde bladeren. Rand gegolfd. Bovenzijde donker, onderkant lichter.
Hij bloeit in de maanden maart en april met geurende witte stervormige bloemen die wel tot 12 tot 18 witte lintvormige bloemblaadjes kunnen bevatten.
Een magnolia die reeds in het eerste jaar bloeit .
Meestal meerdere stammen.
Hij groeit langzaam en blijft klein. Daardoor is het een magnolia die ook geschikt is voor een kleinere tuin

Even een nu bloeiende heester: Corylopsis pauciflora / Schijnhazelaar

Hoogte tot 150 cm. Langzame groeier. Winterhard.
De schijnhazelaar is een bladverliezende struik met slanke twijgen. Soms groeit hij eerder in de breedte dan in de hoogte.
De bloei vindt plaats van maart tot april voordat het blad verschijnt. Daarom noemt men hem een naaktbloeier.
De bloemen bestaan uit trossen gele bloempjes van 3 tot 4 aan de twijgen hangen, met twee tot drie bloemen per tros. Geurend.
Ook de mooie rozerode helmknoppen zijn niet te versmaden.
De bladeren zijn bij het ontluiken eerder paarsbronskleurig, worden dan heldergroen en verkleuren in de herfst opnieuw naar goudgele tinten. In de late zomer verschijnen kleine zwarte vruchtnootjes.
Plantvoorschriften
Zon - Halfschaduw. Corylopsis houdt van humusrijke, voedzame grond. Deze mag iets aan de zure kant zijn.
Een beschutte plek in zon of halfschaduw is goed.
Vorstgevoelig, indien mogelijk beschermen tegen gure winden, maar eenmaal aangeslagen geen problemen mee.
Het is belangrijk om deze struik niet te dicht naast andere struiken te planten, want hij heeft veel ruimte nodig.
Onderhoud
Snoeien is niet echt nodig. Verwijder dode takken na de bloei.
Het is heel goed om de bodem boven de wortels met mulch bedekt te houden. Dat voedt de grond en zorgt voor een gelijkmatiger bodemtemperatuur, terwijl ook het vocht beter wordt vast gehouden.
Geef in het voorjaar organische mest, maar geen beendermeel dat kalk bevat.
Geef tijdens aanhoudende droogte royaal water.
Regelmatig water geven gedurende groei en bloei.

Nog een bolgewasje waar ik jaarlijks naar uitkijk en waarvan er een 8 tal soorten in mijn tuin staan , zijn de crocussen.
Bollen. Winterhard. Een van de vroegst bloeiende bloembollen.
Krokus is een geslacht uit de lissenfamilie, dat circa 120 soorten omvat.
Krokus is een voorjaarsbloem die groeit vanuit een ondergrondse knol.
De trechtervormige bloemen zitten op korte stengels. Ze hebben zes gelijkvormige bloemblaadjes in twee cirkels. De bladeren zijn lang, smal, grasachtig met een lichte middenstreep en lopen spits toe. Het gebladerte verschijnt voor of samen met de bloem. De bloemen van de botanische soorten (afgeleid van Crocus chrysanthus) zijn kleiner en teerder dan die van tuinkrokussen en ze bloeien al vroeg in februari. De bloemen zijn fel van kleur en zijn geel, wit, paars of blauw. Een aantal soorten en rassen heeft zacht gestreepte bloemen. Ze verschijnen op verschillende tijdstippen maar hebben wel een gelijkaardig uiterlijk.
Hoogte 7 cm - trekt bijen aan - verwilderd snel
Betrouwbaren bloembollen die elk jaar weer verschijnen. Krokussen die in de grond blijven zullen altijd eerder bloeien dan degene die vorig jaar zijn geplant.
Bloemen openen zich pas in de zon en sluiten naar de avond toe.
Enorm mooi indien in grote groepen aangeplant.
Er zijn herfstbloeiende Crocus soorten, maar het grootste deel bloeit in febr-maart.

Plantvoorschriften algemeen
Crocus is in de herfst beschikbaar als losse bol en dient bij voorkeur zo snel als mogelijk aangeplant te worden.
Zonnige plaats of onder bladverliezende heesters. Ook mooi in het gazon
Doorsnee grond is goed genoeg, zolang die maar niet te vochtig is in de winter, krokussen kunnen niet tegen langdurige natte grond.
Planttijd: eind september begin november
Plantdiepte +-5 cm of tweemaal de hoogte van de bol. Dit doet u het best met een gepunt pootijzer in losgewerkte grond. Strooi eventueel wat zand op de bodem van het plantg*t.
Plant u krokussen in het gazon, strooi de bollen dan willekeurig rond en plant ze op de plaats waar ze terechtkomen voor een natuurlijk effect.
Plaats ze indien mogelijk steeds in groepjes van 8/10 stuks, afstand onderling 5cm.

Onderhoud - vermeerderen
Grote krokuszoden om de 4/5 jaar uitgraven als de bladeren geel geworden zijn. Met de hand delen en in groepjes terug planten.
Ze hebben normaal geen extra voeding nodig, in het gras delen ze in de voeding voor het gazon.
Laat de bladeren steeds geel worden voor je met maaien begint in het gazon.
Kan echter wel met de tijd onderdrukt worden door gazonvild.