Praktijk Op Weg

Het is zo ver!

Ik kan jullie eindelijk laten weten dat de eerste groepssessie doorgaat op 26 februari en ik heb er super veel zin in!

Een groepssessie Hanne, waarom is dat nodig?

Wel, men komt in therapie en leert er (in een notendop) stilstaan bij emoties en bijhorende noden en behoeften. Vaak brengt dit heel wat teweeg in iemands leven en volgen er ook belangrijke veranderingen. We staan doorheen de therapie ook stil bij iemands netwerk. Wie zijn belangrijke steunfiguren? Waar kan je terecht voor een luisterend oor? Voor troost?

Regelmatig blijft het dan een beetje stil. Vaak zijn er niet veel mensen waarbij men voor dit soort dingen terecht kan. Wel om leuke activiteiten mee te doen of het over koetjes en kalfjes te hebben, maar niet over de meer diepgaande onderwerpen.
Het voelt als een gemis en ik hoor het bij meerdere mensen terugkomen.

Het zette me aan het denken. Hoe kan ik mensen samen brengen? En hoe kan ik hen ondersteunen in het verbinden op een diepere laag?

Dat is dan eigenlijk een beetje het doel geworden van Emoties in Verbinding. Enerzijds het (leren) praten over je binnenkant met anderen. Anderzijds het in contact komen met gelijkgestemden. Waarbij het een stille hoop is dat er duurzame contacten gelegd worden en er misschien wel mooie vriendschappen kunnen ontstaan.

Lijkt dit wel iets voor jou? Tof!
Klik op de link in bio voor meer info.

Dit zijn slechts enkele uitspraken die deze week ter sprake kwamen in de therapieruimte en ze raken me diep.

Het lijkt alsof we leerden dat we met onze emoties in ons eentje moeten dealen. Dat emoties al snel ‘too much’ of ongewenst zijn. Dat ze een blok aan ons been zijn, iets dat we liever niet te veel hebben. Of toch zeker niet te veel mogen laten zien.
We leerden dan ook van kleins af aan onze tranen te verbijten want "daar moet je toch niet voor wenen?!" Of "daar moet je toch niet bang/boos/verdrietig om zijn?!".
We leerden onze emoties opkroppen, ze te verstoppen, ze te negeren of te verdoven.

We kregen mee dat het leven het liefst van al ‘happy, happy, joy, joy’ is. Dat er liever gelachen wordt en men het liefst van al ‘een goed nieuws show’ heeft.

Of toch niet?

Binnen de veilige muren van de therapieruimte merk ik iets anders. Daar merk ik de nood om wel over emoties te kunnen spreken met anderen. Dat het deugd zou doen om een luisterend oor te hebben om tegen te vertellen hoe beangstigend, verdrietig of frustrerend iets is. Je niet alleen te voelen in dit alles. Maar het is met een bang hartje... Bij wie kan je daarmee terecht? Wie zou daar voor open staan? Jammer genoeg blijft het dan vaak stil...

Daar wil ik graag iets aan veranderen! Achter de schermen werk ik volop aan verbindende sessies in kleine groepjes. Is je interesse aangewakkerd?

Hou deze pagina dan goed in het oog want binnenkort volgt er meer info!

Verbinden met verschillende rollen.

Het is hier de laatste tijd even wat stiller omdat er binnen ons gezin een aantal grote stappen gezet werden.
Ons dochtertje Ode ging voor het eerst naar school en tegelijkertijd startte ons zoontje Helder met wennen bij de crèche. De kindjes hadden dus even al mijn aandacht nodig en ik vervulde vooral de rol van mama.

Zo was ik de laatste maanden vooral mama en komt er nu beetje bij beetje meer ruimte om ook andere rollen in te vullen.
Zo zag ik vrijdag na een periode van moederschapsrust weer een aantal mensen in de praktijk. Wat deed dat deugd! Samen met mensen op weg gaan om zichzelf beter te leren kennen. Mee voelen om meer zicht te krijgen op noden en behoeften en wat er mogelijks in de weg staat om deze te kunnen vervullen. Het geeft me voldoening om anderen hier in bij te staan.

Het zal de komende periode nog wat zoeken zijn naar een goede balans tussen mijn rol van mama en die van psychotherapeut. Daarnaast wil ik ook wat tijd vrijhouden om gewoon Hanne te kunnen zijn.

Vul jij ook verschillende rollen in? Heb je het gevoel dat er een balans is in de rollen die je invult? Weegt er een rol (te zwaar) door? Krijg je energie van deze rollen? Of zuigt een bepaalde rol je leeg?
Maak je nu en dan tijd vrij om te verbinden met jezelf en te voelen hoe het met jou (en de verschillende rollen die je invult) gaat?

Wanneer je verbinding of verbinden opzoekt in het woordenboek krijg je dit (zie post). Lees gerust mee hoe ik daar naar kijk in therapie.

1) Samenbinden; (innig) verenigen; zich verbonden voelen met iemand.

Wanneer voel jij je écht verbonden met iemand?
Zijn er veel mensen waarmee je je verbonden voelt?
Bij wie kan je je authentieke zelf zijn, zonder stukjes te (moeten) verbergen?
Bij wie kan je terecht als niet 'alles goed' gaat?
Bij wie voel je geen rem om te kunnen en te mogen voelen wat er binnenin jezelf
leeft?

2) Een wond verbinden.

Soms betekent therapie helen van een wonde of trauma die je opgelopen hebt.
Waar we bij een fysieke wonde een verband/pleister/windel leggen om de wonde toe te dekken gaan we dat net niet doen bij cliëntgerichte therapie.
We gaan op je eigen tempo en op een heel zorgzame manier kijken hoe die wonde er gekomen is, hoe pijnlijk die wonde voor jou geweest is en wat er nodig is om goed voor die wonde te kunnen zorgen.

3) (Telefonisch) Aansluiten.

In therapie probeer ik zo goed als mogelijk af te stemmen en te connecteren met jou en je gevoelswereld om zo goed als het kan te kunnen begrijpen hoe iets voor jou is. Wanneer we toch het gevoel zouden krijgen 'verkeerd verbonden' te zijn, zoek ik samen met jou naar een geschikte doorverwijzer zodat je alsnog goede, afgestemde zorg kan krijgen.

4) Verplichten: verbindende bepalingen.

Therapie is (bij mij alleszins) niet verplicht. Het is een vrije keuze om die investering in jezelf te doen. Wel vind ik het belangrijk om, eens we gestart zijn het engagement aan te gaan en de therapie een kans te geven. Is er iets dat je stoort of moeilijk vindt? Is er een reden om de therapie vroegtijdig af te breken? Maak dit zeker bespreekpaar. We kunnen samen tot een oplossing komen, of het uiten van een moeilijke boodschap kan al een heel belangrijk leermoment voor je zijn.

5) Samen overgaan in een nieuwe stof:

Met twee (of met meer) weet/denk/voel je meer dan alleen. Er zullen dus sowieso nieuwe perspectieven of inzichten ontstaan waarvan je kan groeien 🌱.

10 oktober 2023: World Mental Health Day

“Our minds, our rights”

Een goede mentale gezondheid is cruciaal voor onze algemene gezondheid en welbevinden. Toch worden wereldwijd één op de acht mensen (en zelfs één op zeven jongeren) geconfronteerd met mentale gezondheidsproblemen die van invloed kunnen zijn op hun lichamelijke gezondheid, hun welzijn, hun sociale contacten en maatschappelijk functioneren.

Het hebben van een psychische aandoening mag nooit een reden zijn om iemand zijn mensenrechten te ontnemen of iemand uit te sluiten van beslissingen over zijn eigen gezondheid. Toch worden mensen met geestelijke gezondheidsproblemen over de hele wereld nog steeds geconfronteerd met een breed scala aan mensenrechtenschendingen. Velen zijn uitgesloten van het gemeenschapsleven en worden gediscrimineerd, terwijl nog veel meer mensen geen toegang hebben tot de geestelijke gezondheidszorg die ze nodig hebben.

(https://www.who.int/campaigns/world-mental-health-day/2023)

Jammer genoeg schieten we hier in België, ondanks onze goede sociale zekerheid ook tekort. Een jaar geleden verscheen er een artikel in De Morgen over de hallucinante cijfers van wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg. Gemiddeld moeten mensen een half jaar wachten op psychische hulp. 71 procent van de zorginstellingen die antwoordden op de bevraging van de Staten-Generaal Geestelijke Gezondheid (SGGG) zit met een wachtlijst, gaande van enkele dagen tot twee jaar. Samengeteld staan er bij de 37 zorginstellingen 4.530 mensen op de wachtlijst. “En die cijfers zijn sowieso nog een forse onderschatting van hoeveel mensen niet de hulp vinden die ze nodig hebben”, zegt Kirsten Catthoor, psychiater in Ziekenhuis Netwerk Antwerpen en voorzitter van de Vlaamse Vereniging Psychiatrie (Lelong, J.;2022).

Mijn hart breekt van dergelijke cijfers.

Daarom is deze internationale dag van de mentale gezondheid zo belangrijk. We moeten aan alarmbellen blijven trekken, want dit is niet oké!

Van 1 t.e.m. 10 oktober 2023 gaat de jaarlijkse 10-daagse van de geestelijke gezondheid door.

Waarom?

Omdat er vaak pas over geestelijke gezondheid gesproken wordt wanneer het echt niet goed gaat met iemand. Het is nochtans heel belangrijk om mentale gezondheid bespreekbaar te maken vóór er zich problemen stellen.
Jezelf kunnen zijn bij anderen, kunnen spreken over hoe het echt met je gaat, kortom: kunnen verbinden met anderen helpt al enorm om mentale problemen te voorkomen. Door positieve geestelijke gezondheid aandacht te geven, wordt er tegelijkertijd ook meer begrip gecreëerd voor mensen die psychisch kwetsbaar zijn.

Dit jaar is het motto ‘samen veerkrachtig’, omdat veerkracht belangrijk is.
Veerkracht zorgt ervoor dat je je - zelfs bij tegenslag - goed in je vel blijft voelen, en dat je er misschien nog sterker uitkomt. Je omringd voelen door mensen en weten dat je op hen kan terugvallen als het even minder gaat, is goed voor je veerkracht. Je kunt elkaars veerkracht ondersteunen en versterken: samen sta je nóg sterker. Dat is waar ‘Samen Veerkrachtig’ letterlijk voor staat.

Zet jij mentaal welbevinden of/en veerkracht mee in de kijker deze 10-daagse?

Dat kan heel makkelijk door bijvoorbeeld een spreuk met anderen te delen, een kaartje te sturen naar iemand om hen een hart onder de riem te steken, iemand een compliment te geven,…

Ik doe alvast mee!

www.samenveerkrachtig.be

Hallo allemaal,

Ik ben Hanne, klinisch psycholoog en cliëntgericht psychotherapeute. Daarnaast ben ik de vrouw van Christophe en mama van onze kindjes Ode en Helder.

Ondertussen werk ik bijna 10 jaar in het vak en blijft mijn passie voor psychotherapie groeien. Ik doe mijn werk met hart en ziel en zou het niet anders willen. Mijn hoofd bruist van de ideeën, waarover ik je binnenkort graag meer vertel.

Ik kreeg onlangs nog de fijne feedback van collega's die vrienden werden dat ik authentiek, sensitief, warm, open, betrokken, nuchter, dapper en bescheiden ben. Zo probeer ik in het leven te staan, zowel als mens en ook als psychotherapeut.

Het zijn in eerste instantie de mensen die zich aanmelden die dapper zijn omdat ze de kracht vonden om zich in een moeilijke periode te richten naar 'een vreemde' voor hulp. Het is dan ook mijn eerste zorg om je zorgzaam, warm en hartelijk te ontvangen zodat je je veilig en welkom kan voelen bij mij. Zo kan er een klimaat ontstaan waarbij je in de eerste plaats met jezelf kan verbinden. Ik nodig je uit om je naar binnen te richten en daar te voelen en ervaren wat bepaalde gebeurtenissen, situaties, mensen,... bij je teweeg brengen. Op die manier leer je jezelf beter kennen, maar ook je noden en behoeften, je wensen en dromen. Ik zal gaandeweg steeds authentiek aanwezig blijven, meevoelen en vragen die bij mij opborrelen steeds open en oprecht stellen. Ik ben ervan overtuigd dat we kunnen leren van elkaar. Door te benoemen wat we voelen en ervaren zal onze (belevings-)wereld kunnen verbreden en zullen er inzichten ontstaan.

Op dit profiel zal ik ervaringen, weetjes, hersenspinsels, vragen en binnenkort ook activiteiten met jullie delen.

Tot binnenkort!
Liefs, Hanne

Piep!

Hallo allemaal en welkom op het vernieuwd profiel van Praktijk Op Weg en .

Alles ziet er hier een beetje anders uit omdat ik volop aan het werken ben aan een nieuwe manier om met jullie te verbinden.

Benieuwd? Houd dit profiel dan goed in de gaten...

Binnenkort meer!

Liefs,
Hanne