Theodoros Taliadoros

.
"Για μακρινούς γιαλούς ξεκίνησε.
Για αστέρια και για γαλαξίες.
Τη γη, λίγο περπάτησε.
Κολύμπησε σε ωκεανούς.
Πέταξε πάνω απ’ τους θνητούς.
Για μακρινά ταξίδια,
μέσα
από χάρτινους καιρούς.
Στο νου - τη γνώση,
στην καρδιά -μονάχα-
να αγαπά.
'Ένας μικρός περίπατος
που βγήκε στο φεγγάρι.
Στο μακρινό ταξίδι μου
συνάντησα ζωή.
Στο μακρινό ταξίδι σου
συνάντησες εμένα."*__*.

.
"Πιο κοντά στον ουρανό
Πιο κοντά στα αστέρια
Κράτησες την αλήθεια μου
μέσα στα δυο σου χέρια.
Φώτισε ο διάδρομος
που φτάνει στην καρδιά σου.
Φώτισε η αγάπη μου,
τα χίλια μυστικά σου.
Πιο κοντά στον ουρανό
και πιο κοντά στα αστέρια.
κοίταζα
μες
στα μάτια σου. ."*__*.

.
"Ατερμάτιστες συζητήσεις
και βραδιές με μια κιθάρα.
Δυο ευχές και μια κατάρα
η καλή μας – η καρδιά.
'Ένα παραμύθι φτάνει
για να συναντήσει άλλο.
Μια πριγκίπισσα χορεύει
και οι πρίγκιπες κοιτούν.
Μέσα στη χαρά του πλήθους
φτάνει πρώτη η αγωνία.
Θα γυρίσει να με ψάξει;
Θα χορέψουμε μαζί;
Χαϊδεύει την καρδιά τους.
Με τα χείλη της μαγεύει.
Και ο χορός της πλέον
μοιάζει, να ‘ν’ και εκείνος
μαγικός.
'Ένα παραμύθι φτάνει
για να αλλάξει η ζωή σου.
Μια στιγμή θα 'ναι μαζί σου
η αιώνια μουσική.
Σ’ένα παραμύθι φτάνει
ένας έρωτα να ρθει."*__*.

.
"Η παλίνδρομη παράκαμψη.
Η μεταβολή της αντίληψης.
Η συνειδητή γνώση.
Η ερωτική επιθυμία.
Το ερωτικό πάθος.
Ο δυϊσμός των ενορμήσεων.
Ο ενισμός.
Δυο δρόμοι, φτερωτές καρδιές
κι η σκοτεινιά μεγάλη.
Η μακρινή πατρίδα τους.
Τα διψασμένα χείλη.
Να δουν την άκρη έφτασαν
-από μακριά- στο τέλος.
Το τέλος που ήταν η αρχή
για την καινούργια γη.
Δύο καρδιές, ένα κλειδί,
και οι πόρτες να ανοίγουν.
Όσο βαθαίνει ο έρωτας
τόσο πολύ να σμίγουν."*__*.

.
"Το γλωσσικό σφάλμα.
Η αιτία που κρύβεται
πίσω από αυτό.
Η προσοχή στη λεπτομέρεια,
και ο κίνδυνος που φέρει αυτή.
Το γλωσσικό ολίσθημα.
Το νόημα, που μπορεί
να είναι απλό,
αλλά δεν είναι προφανές.
Τα κρυμμένα μηνύματα,
ο παλμός της καρδιάς της
όταν είμαι κοντά
ή, όταν θέλει να είμαι.
Όταν με ψάχνει μες στις λέξεις
που ζαλίζουνε.
Μες στις κρυφές της, τις καυτές,
επιθυμίες .
Ένα αναπόφευκτο
μέρος της ζωής της, μένει στο χαρτί
ή στην καρδιά..
ή, ζωντανεύει ξαφνικά
σε μια μικρή φωτιά.”*__*.

.
"Μια νύχτα βροχερή
στην έρημη γη σου.
Η μυρωδιά των ουρανών
στο πρόσωπό σου
στάζει.
Κι όταν στα χείλη σε φιλώ,
ζωή – η ζωή μου τάζει.
Κι όταν στα χείλη σε φιλώ,
φωτίζει ο Έρως “Σ’αγαπώ”
Κι όταν
θα φέξει το πρωί
έναν
καινούργιο ουρανό.
Θα περιμένει
να με δει
στην αγκαλιά σου.
Κι όταν
θα φέξει το πρωί
ένα
χαμόγελο θα ρθει.
Να με κρατήσει
πιο βαθιά
μες στην καρδιά σου."*__*.

.
"Ασάλευτο, μπροστά,
της νύχτας το φεγγάρι.
Στο κόκκινο φουστάνι της.
Στου λυτρωμού τη φλόγα.
Τα λόγια
που σου έκρυψε.
Τα χείλη
που σε ψάχνουν.
Στην τελευταία πλάνη σου,
ανοίγεις την καρδιά (σου).
Σταλιά – σταλιά το όνειρο
μες στο βαθύ σκοτάδι.
Σταλιά – σταλιά το μέλι της
να στάζει στην καρδιά σου.
Γιόμισαν τα δυο μάτια σου
με ουρανό και αστέρια.
Λέει πως θα ρθει η ζωή,
της δίνεις τα δυο χέρια. "*__*.

.
"Ψάχνω να βρω που χάνεται
και ακούω πως με ψάχνει.
που σεργιανάει στο όνειρο
που σεργιανάει στη ζάλη.
γεννάει χαρές και έρωτες
γεννάει και φαντασία
μα, πιο πολύ του έρωτα
ξυπνάει τη νοσταλγία.
Ψάχνει να βρει που χάνομαι
και ακούει πως την ψάχνω.
Ψάχνω να βρω μιαν όμορφη
νεράιδα του Χειμώνα.
Ψάχνεις να βρεις τον πρίγκιπα
να σε ξυπνήσει αιώνια.
που σεργιανάει στο όνειρο
που σεργιανάει στην πλάνη.
γεννάει χαρές και ζωγραφιές.
σε σένα να ρθει πάλι..."*__*.

.
"Πέρα από ορισμούς απατηλούς
και κατασκευασμένους.
Σε βρίσκω εκεί που αισθάνομαι
και νιώθω πως σε θέλω.
Σε βρίσκω εκεί που αισθάνομαι
και νιώθω ό,τι ζητώ.
Σε βρίσκω μέσα στην καρδιά,
βαθιά στο 'σ’αγαπώ'.
Καθώς ανάβεις ένα σπίρτο.
Καθώς στο τζάκι καίει η φωτιά.
Τα χείλη μας, θα συναντιόνται
για ακόμη μια - γλυκιά βραδιά.
Καθώς ανάβεις ένα σπίρτο.
Καθώς στο τζάκι καίει η φωτιά.
Τα δυο κορμιά μας συναντιόνται
για ακόμη μια - καυτή βραδιά."*__*.

.
"Η αέναα ερωτική ενέργεια (της)
Η αδιόρατη δύναμη που μας έλκει.
Η μυστική συμφωνία των ουρανών.
Ο δρόμος με το όμορφο φεγγάρι..
Η άδολη αγάπη
φέρει,
τον έρωτα μας
δυνατό.
Το όνειρο μέσα
στο σκοτάδι,
να ξημερώσει
ζωντανό.
Φέρει
το πάθος μας,
να φτιάχνει,
το ωραιότερο
κρασί.
Κι απ το ποτήρι
ως τα χείλη,
να ζωντανεύει
η ζωή."*__*.

.
"Μια ολόκληρη πραγματεία
για αυτή την εξήγηση.
Μια μακρά ψυχαναλυτική
εμπειρία.
Μια περαιτέρω προσπάθεια
να ρίξει περαιτέρω φως.
….
Στο αυγινό σου κάλεσμα,
στις βραδινές σου σκέψεις.
Όταν με βλέπεις ξαφνικά
αλλά δεν είμαι εκεί.
Σαν πίνεις δροσερό νερό
μα ακόμα μένει η δίψα.
Μία σταγόνα όνειρο
στα χείλη σου στεγνώνει.
Λαχταρισμένες οι στιγμές
στον πόθο σου κρυμμένες.
Θα φέρει το όνειρο, μπορεί,
εικόνες φωτισμένες."*__*.

.
"Ταξίδεψε τις νύχτες μου,
στις θάλασσες του έρωτα.
Αλλόκοτα με έφτασε
κοντά από το φεγγάρι.
Γλίστρησα
από τους ουρανούς
-φώτισε η αλήθεια μου-
στην αγκαλιά της
μέσα.
Γλίστρησα
από τους ουρανούς.
την αγκαλιά μου
φώτισε,
το πιο γλυκό κορίτσι.
Ταξίδεψα τις νύχτες μου
στις θάλασσες του έρωτα.
Αλλόκοτα που φτάσαμε
κοντά από το φεγγάρι."*__*.

.
“Τα μυστικά του δάσους.
Τα δέντρα που σε κρύβουνε.
Που όλο μιλάνε μεταξύ τους
Και τις καρδιές ζαλίζουνε.
Σπιθούν τα όνειρα
ξανά,
στη φτερωτή μας
νύχτα.
Θαρρώ ακόμα
μου κρατάς
μες στην καρδιά (μου)
αλήθεια.
Σπιθούν τα μάτια
έρωτα,
στη σιωπηλή μας
ζάλη.
Θαρρώ ακόμα,
πως περνάς
απ' την καρδιά μου
πάλι.”*__*.

.
"Στον αδιάσπαστο μας πόθο
πέρασε η νύχτα το φεγγάρι.
Μια του ουρανού το μαξιλάρι.
Μια η θάλασσα τρικυμισμένη.
(Και) γύρω μας, η γη βουίζει,
φλέγεται, λιώνει και ζαλίζει.
Να μας φωτίζει το φιλί μας,
να της χαρίζουμε ζωή.
(Και) γύρω μας, ο κόσμος
τρέχει, τρέχει και ο θόρυβος
απλώνει..
Σαν συννεφιάζει, μουρμουρίζει.
Να σε κρατούσα λίγο ακόμη"*__*.

.
"Θεσπίσματα οι ουρανοί
να λιώσουν οι Χειμώνες.
Πέρα στους βράχους
τραγουδούν, τα βράδια,
οι γοργόνες.
Η νύχτα έφερε κρασί
και το κρασί τη μέθη.
Στα χείλη μου να έσβηνες
το φόβο που σε τρέχει.
'Έχει περάσει ο καιρός
και χάθηκες στο δρόμο.
Αν περπατούσαμε μαζί
θα σε φιλούσα μόνο.
Θεσπίσματα και ουρανοί
κι η παγωνιά δεν φτάνει
για να παγώσει το φιλί,
για να σε χάσω πάλι."*__*.

.
"Η ερμηνεία των συνειρμών.
Η σύνδεση των παραστάσεων
που ανακαλούνται από τη μνήμη.
Ο ελεύθερος συνειρμός.
Η έκφραση των σκέψεων
χωρίς προβλεπόμενη κατάληξη.
'Έρως ευφραίνει την καρδιά
και ο οίνος στα ποτήρια.
Να ρέει ο λόγος σαν νερό
από τα βράχια του βουνού.
Να φτάνει ως τα χείλη.
Να φτάνει ως τα χείλη σου
(τα -διπλό– κερασένια).
Ελεύθερος ο συνειρμός,
η μνήμη ζωγραφίζει
Στον πίνακα που κράτησα
για σένα στην καρδιά μου."*__*.

.
"Σ’ αρέσουν οι λεξούλες μου
όπως ηχούν στα αυτιά σου.
Θα μ’ άρεσε να με κρατάς
για πάντα στην καρδιά σου.
Θέλεις να έρθεις πιο κοντά
μα σε φοβίζει ο τρόπος.
Όταν χιονίζει στα βουνά,
λευκό φωτίζει ο τόπος.
Για σένα φτιάχνω ουρανούς,
για σένα φτιάχνω χρόνους.
που υπάρχουνε για μας
τους δυο, με μόνο αγάπη,
μόνο..
Μ’ αρέσουν οι λεξούλες μου,
στα χείλη σου σαν λιώνουν.
(σ)Τα μάτια σου όταν καρτερούν,
τα βράδια μου λυτρώνουν."*__*.

.
“...Ιδιαίτερα χαρακτηριστική
τόσο λόγω της συχνότητας,
όσο κι αυτής της λάμψης
που εκπέμπει.
Η ανάλογη πραγματικότητα
έλκεται προς αυτήν.
Κι εγώ ως μέρος της,
σπεύδω να εκπληρώσω
το καθήκον μου.”*__*.

.
"Το όνειρο,
επαναλαμβάνεται
για να μην ξεχαστεί.
Το όμορφο μέρος
όπως και το άσχημο,
θα φύγουν,
θα ξανάρθουν,
θα ξαναφύγουν,
θα ξαναρθούν,
για να
μην ξεχαστούν.
…..
Το καινούργιο της
άρωμα,
στην καρδιά του
Χειμώνα.
Στα φτερά των αγγέλων
που της φέρνουν
το φως.
Μια σταγόνα
από μέλι,
στάζει απ’ το φεγγάρι,
και στα χείλη της
φτιάχνεται
ο μεγάλος ναός.
Μια γλυκιά αγκαλιά,
θα φωτίσει τα αστέρια.
θα γεμίσει με αγάπη
την καινούργια ζωή.
Μια γλυκιά αγκαλιά
θα γεμίσει τα χέρια,
θα φωτίσει τα αστέρια,
την καρδιά, το φιλί."*__*.

.
"Η επίγνωση.
Τα νευρικά μονοπάτια.
Η στενότητα των ορίων.
Η κατάσταση των πραγμάτων
όπως θα μπορούσανε να είναι.
Ο σκεπτόμενος αναγνώστης.
Τα λεκτικά ολισθήματα.
Τα κρυμμένα μηνύματα.
Η υπέρβαση των ορίων.
Η γλυκύτητα και η μελωδία,
της αληθινής καρδιάς.
Η μεταβλητότητα της αξίας.
Η κύρια λειτουργία της παύσης.
Η κύρια λειτουργία της κατάληξης.
Το υποθετικό τέλος.
Το νοερό συμπέρασμα,
και τα σαφή δεδομένα.”*__*.

.
"Άλλοτε λησμονεί
τις προθέσεις
που άρχισε
-αυτή- η σχέση.
Άλλοτε δεν θέλει
απλά
να το σκέφτεται.
Άλλοτε
φεύγει σαν νεραίδα
του Χειμώνα.
κι Άλλοτε , σαν άγγελος
έρχεται,
που ανθίζει έναν αιώνα.
….
Η ερωτική κλίση, χορεύει
σε μιαν άλλη
πραγματικότητα.
(για την ώρΑ)"*__*.

.
"Ασυναρμολόγητα κομμάτια
ολοκλήρωσης.
Κυλιόμενη μπάλα χιονιού.
Καταναλωμένο μέλλον
στο μυαλό.
Φρέσκα φρούτα στον
καμβά.
Συναισθηματικό χάος.
Συναισθηματική απάθεια.
Απουσία νοήματος
και κινήτρων.
Απουσία της χαράς.
Ένα αστέρι κατεβαίνει
με βουτιά στη γη.
ή θα φέρει την ευχή του
ή, την εμμονή.
Δεν μπορεί να περιμένει
μέσα στο σκοτάδι.
Κάνει μια βουτιά
στο χάος,
έρχεται κοντά..
Φωτεινό το φεγγαράκι
όμως δεν μιλά.
Τι θα φέρει ο Χειμώνας,
Τι κρατάει η καρδιά…"*__*.

.
"Συγχυσμένες ερωτήσεις
το μυαλό της να ζαλίζουν
Μες στο πέλαγο χαμένη
ψάχνει το μικρό νησί.
Ψάχνει -να βρει- τη ζωή της.
ψάχνει -να βρει- τη ζωή.
Συγκεχυμένες παραστάσεις
μέσα από αμφιβολίες.
Δεν ρωτάει αυτό που θέλει
ή, δεν ξέρει τι είναι αυτό.
ψάχνει -να βρει- τη χαρά της
σε έναν κόσμο μακρινό.
ψάχνει -να βρει- τη χαρά της
σε έναν κόσμο μαγικό."*__*.

.
"Το αίσθημα της ανάγκης
και του πόθου
ως κινητήριες δυνάμεις.
Η πνευματική απόδοση
Η ηθική μετουσίωση
Η ποιητική πράξη.
Βυθίζεται στις λέξεις μου
και χρωματίζει εικόνες.
Στα χέρια της χορεύουνε
-ζευγάρια- οι ανεμώνες.
Βυθίζεται στις σκέψεις μου
και σκέφτεται μαζί μου.
Το πέρασμα, το όνειρο,
τα χείλη, το φιλί μου."*__*.

.
"Περπάτησε στα βήματα
μιας όμορφης αγάπης,
πάνω στη γη, πάνω στη γη μου.
Με ανέσπερο φως, ένα φιλί,
η προσευχή, η προσευχή μου.
Με κοίταξε
από τα βάθη της σιωπής,
τα πλήκτρα από το πιάνο μου
τρεμόπαιζαν τη θλίψη.
Η μουσική
μιαν άσπρη πόρτα,
άνοιξε,
στη σκοτεινιά μας.
Περπάτησα στα βήματα
μιας όμορφης αγάπης,
πάνω στη γη, πάνω απ’ τη γη
μες στην καρδιά της."*__*.

.
"'Έτσι, όπως έφτανε
στο νου,
σαν στη σπηλιά
ενός -μεγάλου- ποταμού.
Με τους αιώνες,
τις στιγμές, να κολυμπούν.
Άστραφτε το όνειρο,
οι καρδιές, να συνδεθούν.
Που λαχταρούν τον έρωτα,
που λαχταρούν αγάπη.
Άστραφτε το όνειρο,
εκεί που επιθυμούν.
Και εκείνη απόμακρη ακτή,
να έχει ανοίξει μια αγκαλιά.
Σαν σε ένα πίνακα, ουρανός
που πάνω ο έρως φλογερός.
Που όπως δύει ο ήλιος,
βαθαίνει ο θαυμασμός."*__*.

.
“Η στιγμή που σαν γιορτή
(σ)το πρόσωπο θα λάμψει.
θα ‘ρθει η αγάπη πιο κοντά,
θα ‘ρθουν κοντά τα χείλη.
'Ένα φεγγάρι φωτεινό,
με έρωτα γεμίζει.
(Και) ένας μεγάλος ουρανός,
μια αγκαλιά φλογίζει.
'Ένα φεγγάρι φωτεινό,
στον ουρανό φωλιάζει.
'Ένας μεγάλος ουρανός
μια αγκαλιά – αγκαλιάζει."*__*.

.
"Τα χείλη απομακρύνονται
όταν δεν έχει αγάπη.
Πάνω απ τη γη απλώνεται
-ξανά- η σκοτεινιά.
Τα χείλη έρχονται κοντά
όταν υπάρχει αγάπη.
Όταν υπάρχει έρωτας
που σπάει τη μοναξιά.
Τα χείλη αναμφίβολα
για να συναντηθούνε,
πρέπει να θέλει η καρδιά,
πρέπει να θέλει ο δρόμος
που θα χωρέσει δυο καρδιές
σε ένα μονοπάτι,
που θα μπορέσουν δυο καρδιές
να γίνουν μόνο μια."*__*.