Άρωμα γυναίκας με τα μαύρα

Αλλάζει ο άνθρωπος???

…Δεν αλλάζει ο άνθρωπος…
Αυτό που είναι, είναι...

Άδικος κόπος το να προσπαθεί κανείς.
Δεν αλλάζει ο άνθρωπος…

Ας το πάρουμε απόφαση,
για να μην παιδεύουμε
ούτε τους άλλους, ούτε
τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Δεν αλλάζει ο άνθρωπος…

Ας κοιτάξουμε λοιπόν, να τα βρούμε με τον εαυτό μας, να μας αγαπήσουμε όπως είμαστε, και να αφήσουμε κατά μέρους τις αλλαγές…’’

Και κάπως έτσι, παραμυθιάζουμε τους εαυτούς μας και μένουμε στάσιμοι, βολεμένοι στις ζωούλες μας. Χαϊδεύουμε τα αυτιά μας, δικαιολογούμε την σαπίλα μας, παραμένουμε κολλημένοι, αμετακίνητοι στα πάθη μας, στις πτώσεις μας, στα λάθη μας.

Κάπως έτσι, επιμένουμε με νύχια και με δόντια στη φθορά μας… Μας βολεύει το παραμυθάκι αυτό, πως δεν αλλάζει ο άνθρωπος.

Γιατί η αλλαγή προϋποθέτει,

κόπο,
αγώνα,
πάλη,
ιδρώτα,
αίμα,
θυσία,
ευθύνη.

Η αλλαγή προϋποθέτει ξεβόλεμα
από τα συνηθισμένα.

Η αλλαγή προϋποθέτει κότσια.

Προϋποθέτει ανδρεία.

Αλλάζει ο άνθρωπος.

Σφαγείς γίνανε άγιοι,
διώκτες γίναν απόστολοι,
πόρνες γίνανε οσίες,
φονιάδες γίνανε αρνιά.
Αλλάζει ο άνθρωπος...

Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο.

Αλλά ο άνθρωπος αλλάζει...

~ Ελευθέριος Ελευθεριάδης..

New.

Καταθέτει ο Γιώργος Καραγεώργος.

https://www.facebook.com/Mens-stories-by-Giorgos-Karageorgos-874568672697320

Κι όταν θα γράψω το βιβλίο της ζωής μου, εγώ εσένα θα σε βάλω στην πρώτη την σελίδα. Όχι με χρονική σειρά, αλλά με ένταση.
Όχι σαν αρχή μου, αλλά σαν όλα μου.
Όχι σαν πρώτη μου, αλλά σαν πρώτη!

Εγώ εσένα θα σε βάλω στο εξώφυλλο...
Θα βάλω την εικόνα σου για να γίνει ελκυστικό, κι από κάτω δεν θα γράψω όνομα, θα γράψω "έρωτας"!

Και τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, πάλι με εσένα θα κλείσω το βιβλίο μου, για να αφήσει ένα χαμόγελο σε όσους το διαβάσουν, για να έχει όμορφο το τέλος του, για να μείνει μια γεύση από αγάπη κι από γλυκά στους αναγνώστες μου.

Εσύ η αρχή κι εσύ το τέλος μου λοιπόν, όχι σε σειρά, αλλά σε ένταση!
Gio.

Καταθέτει ο Γιώργος Καραγεώργος.

Men's stories by Giorgos Karageorgos

Α, όπως Άντρας!
Η λέξη άντρας αρχίζει από Α κεφαλαίο και δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο.
Α κεφαλαίο, όπως αρχή και αρχές.
Όπως αλήθεια!
Όπως αγκαλιά και ασφάλεια.
Όπως αγάπη, αγαπώ κι αγαπιέμαι.
Όπως ανεβαίνω ψηλά, όπως ακολουθώ τα όνειρα μου κι όπως αντιμετωπίζω τα ζόρια.

Α, όπως αναμετριέμαι με έμενα κυρίως για να γίνω καλύτερος, και όπως αγωνίζομαι και παλεύω ατρόμητα.
Όπως απόλυτος και ανεξάρτητος.
Όπως ανήκω σε μένα, αλλά και σε ότι κρίνω ότι μου αξίζει.
Όπως αξίες, ανιδιοτέλεια, άγγιγμα, αγέρωχος άγρυπνος.

Α, όπως Αρσενικό!
Και σαν αρσενικό, αναστατώνω, ανάβω, απογειώνω κι αποθεώνω.
Όπως αφήνω το στίγμα μου.
Όπως ανεξάντλητος!
Όπως αξεπέραστος και όπως αναρριχούμαι και κατακτώ κορυφές.
Όπως αγνοώ τα μικρά, όπως αρνούμαι και απορρίπτω τα μέτρια.
Όπως αφιερώνομαι αποκλειστικά στην μια που αγαπώ και όπως αρμενίζω σαν βαρκούλα στο κορμί της απάνω.

Α, όπως Άντρας Αρσενικός λοιπόν!
Όπως αξιοπρέπεια.
Όπως αναλαμβάνω ευθύνες, αναγνωρίζω λάθη μου.
Όπως απαιτώ σεβασμό κι όπως ακούω προσεκτικά.
Α, όπως άρωμα βαρύ.
Όπως αναφοράς σημείο.
Όπως αγκαλιά δυνατή.
Όπως αγάπη αγιασμένη.

Γιατί φίλε μου, ο Άντρας αρχίζει από Α κεφαλαίο και η λέξη Άντρας δεν είναι μια λέξη απλή.
Γι΄ αυτό σου λέω, με το Α πάντα κεφαλαίο να διαγράφεις την πορεία σου, να μην του κάνεις εκπτώσεις, να μην το κάνεις μικρό.

Α, όπως Άντρας, εσύ φίλε μου αυτό να θυμάσαι!
Gio.

Πρώτη δημοσίευση για το LoveLetters

"Σήμερα είναι τα γενέθλια της πρώην γυναίκας μου, οπότε σηκώθηκα νωρίς, αγόρασα λουλούδια, κάρτες, ένα δώρο από τα παιδιά και τα βοήθησα να της φτιάξουν πρωινό.
Ως συνήθως κάποιος με ρώτησε γιατί συνεχίζω να κάνω αυτά τα πράγματα για εκείνη. Αυτή η ερώτηση με εκνευρίζει πολύ γι' αυτό θα σας εξηγήσω το λόγο.
Μεγαλώνω δύο μικρά παιδάκια. Το παράδειγμα που τους δίνω με τη μαμά τους θα επηρεάσει σημαντικά το πώς θα βλέπουν και θα συμπεριφέρονται στις γυναίκες στο μέλλον, και πώς αντιλαμβάνονται τις σχέσεις.
Νομίζω ότι αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στην περίπτωσή μου τώρα που χωρίσαμε. Οπότε αν δεν δίνετε καλά παραδείγματα στα παιδιά σας για το πώς να συμπεριφερθούν σε μια σχέση, παραλείπετε σημαντικά διδάγματα.
Παρακαλώ γίνετε πρότυπο. Μεγαλώστε καλούς και ώριμους άντρες. Μεγαλώστε δυνατές γυναίκες. Ο κόσμος, τους χρειάζεται τώρα περισσότερο από ποτέ."
(Αυτή είναι η ανάρτηση ενός νεαρού χωρισμένου πατέρα από τη Βοστώνη, που έγινε viral στο διαδίκτυο. Μοιράστηκε την ιστορία του για να ενθαρρύνει τα ζευγάρια να ξεπεράσουν τις κακίες τους για χάρη των παιδιών τους)
web

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ
Μπορεί κι άλλες ελληνικές πόλεις να ανέδειξαν πλούτο ανδρών, καμιά όμως δεν ανέδειξε πλούτο γυναικών σαν την Σπάρτη... Η Σπάρτη ανέδειξε ένα πλήθος γυναικών, που ξεχώρισαν για το ήθος, την προσωπικότητα, την τόλμη και, όταν παρέστη ανάγκη, για την ανδρεία τους. Λέγεται ότι η Σπάρτη ήσαν οι άνδρες της. Το σωστό θα ήταν να λέγαμε ότι η Σπάρτη ήσαν οι γυναίκες της. Διότι οι άνδρες ήσαν αυτό που ήθελαν οι γυναίκες τους. Η Σπαρτιάτισσα, ως μητέρα και σύζυγος, ήταν "ανδροπλάστρα". Δεν γεννούσε, έπλαθε άνδρες. Γι' αυτό, όταν κάποτε ρωτήθηκε από κάποια ξένη η σύζυγος του Θερμοπυλομάχου Λεωνίδα, η Γοργώ, για το πώς είναι δυνατόν οι Σπαρτιάτισσες να κατευθύνουν τους άνδρες τους, αποκρίθηκε αγέρωχα: Γιατί μόνο εμείς έχουμε το προνόμιο να γεννάμε άνδρες!..Η Σπάρτη ήθελε γερούς στρατιώτες και συνεπώς χρειαζόταν γυναίκες ικανές να προσφέρουν τέτοιον "τόκον" στην πόλη. Και γι' αυτό τα κορίτσια γυμνάζονταν και σκληραγωγούνταν, όπως τα αγόρια: ασκούνταν στον δρόμο, στην πάλη, στον δίσκο, στο ακόντιο και μετείχαν σε ομαδικές ασκήσεις και αγωνίσματα...
Το σημαντικό στην περίπτωση των Σπαρτιατών είναι πώς όλη η δαπάνη γι' αυτήν την πολυσύνθετη αγωγή των κοριτσιών ήταν υπόθεση της πολιτείας...
Έχοντας οι περισσότερες... εμπιστοσύνη στην φυσική τους καλλονή, δεν κατέφευγαν στα επικουρήματα της τεχνητής ομορφιάς. Γενικά, αποστρέφονταν την πολυτέλεια, τα κοσμήματα, τα ψιμύθια, τα χρώματα και τα αρώματα. Τα ενδύματά τους ήσαν απλά, άνετα και διευκολυντικά στις κινήσεις. Το βασικό ένδυμα, ο χιτών, ήταν κοντός, σχιστός στα πλάγια για τις άγαμες και κλειστός για τις έγγαμες... Η φήμη τους ήταν το ίδιο έντονη, όπως και των ανδρών της Σπάρτης. Ήσαν διάσημες για την ομορφιά τους, την αγνότητα και την αυστηρότητα προς τα τέκνα και τους συζύγους τους. Ήσαν ο αυστηρότερος κριτής τους.....Οι Σπαρτιάτισσες φημίζονταν για την αγνότητά τους· η μοιχεία ήταν άγνωστη στην πόλη της Σπάρτης. Το ίδιο και η πορνεία. Παροιμιώδης ήταν ακόμη η προσήλωσή τους στα ιδεώδη της σπαρτιατικής πολιτείας... Στα χέρια των γυναικών είχε περάσει η διαχείριση του κλήρου, του οίκου, η ανατροφή των παιδιών και η εποπτεία των υπηρετών. Έτσι μέσα στην στρατιωτική κοινωνία της Σπάρτης διαμορφώθηκε ένας τύπος "αντρογυναίκας" που ήταν ικανή να διαφυλάξει και να μεταδώσει στα παιδιά της το υπερήφανο φρόνημα της Λακεδαίμονος...
Πηγή: Ιστορία της Αρχαίας Σπάρτης, Σ. Καργάκος

Μην αγχώνεστε καλέ...
Θα μας δώσει 💣Fire Pass...

Χρόνια πολλά σε όλους και όλες!
Βοήθεια μας η Παναγία σήμερα!
Να περάσετε όμορφα με τις οικογένειές σας!

H Παναγία κοιμήθηκε σε ηλικία 59 ετών το 44 μ.Χ.
Όταν κοιμήθηκε η Παναγία, την ψυχή της την παρέλαβε ο Ίδιος ο Χριστός και την πήγε στον ουρανό! Ήταν η μόνη φορά, που έκανε κάτι τέτοιο ο Χριστός.
Όταν εισήλθε η Παναγία στον Παράδεισο, από μπροστά της παρεύλασαν όλοι οι Άγιοι και τους ευλόγησε. Όταν όμως πέρασαν από μπροστά της, οι γονείς της, ο Ιωακείμ και η Άννα, τότε σηκώθηκε από τον θρόνο της και τους ασπάστηκε!
Βλέπετε, ότι η εντολή του Θεού: ''τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου'', έχει ισχύ και στον παράδεισο!!!
Η Παναγία όταν ενθρονίστηκε στα δεξιά του Υιού Της, οι άγγελοι έψελναν το ''Άξιον εστί'', ένας αγγελοσύνθετος ύμνος. Από τότε συνεχώς το ψάλλουν οι άγγελοι και αρέσει πολύ της Παναγίας μας. Η Παναγία ευλόγησε όλους τους αγγέλους, με πρωτεργάτες τον αρχάγγελο Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Συνηθίζει η Παναγία την ημέρα της Κοιμήσεώς Της, στις 15 Αυγούστου, να δίνει κάποια δώρα στους πιστούς. Το καλύτερο δώρο που μπορεί κάποιος να ζητήσει από την Παναγία τον Δεκαπενταύγουστο, είναι η κοίμηση των παθών του.

Αχ πατρίδα μου...
Χωρίς ανεμογεννήτριες μπορούμε να ζήσουμε...
χωρίς οξυγόνο όμως...???

Καταθέτει ο Γιώργος Καραγεώργος.
Men's stories by Giorgos Karageorgos
- Άνθρωπε, γιατί το έκαψες το δάσος;
- Έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι, έχουμε κι άλλο.
- Γιατί τα έκαψες τα ζώα;
- Ζώα είναι, δεν είναι δα και τίποτε σπουδαίο.
- Και γιατί κόντεψες να με σκοτώσεις και με έβαλες με φλόγες να παλεύω;
- Σιγά, εντέλει δεν έπαθες και κάτι, στο κάτω κάτω, σου είπανε έγκαιρα οι "ειδικοί" να απομακρυνθείς.
- Γιατί τον μαύρισες τον τόπο μου και γιατί μου αφάνισες τους κόπους και το βίος μου;
- Είχα συμφέρον και το δικό μου το συμφέρον είναι πιο πάνω απ' το δικό σου, εσύ να φτιάξεις άλλα, θα σε αποζημιώσουν.
- Πες μου και κάτι τελευταίο, όταν θα σε ρωτήσουν τα παιδιά σου, γιατί τους κλέβεις την ανάσα, τι θα τους πεις;
- .....
Gio.

Καταθέτει ο Γιώργος Καραγεώργος.

Men's stories by Giorgos Karageorgos

Ετούτη εδώ η μανία κρατάει από γεννησιμιού μας...
Αυτή η εμμονή υπάρχει από την δημιουργία μας!
Πάντα ο άνθρωπος επινοούσε ψεύτικα ανθρωπόμορφα πλάσμα που πετούσαν ιστό άραχνης από το χέρι τους, που πετούσαν στο διάστημα, που έτρωγαν σπανάκι και έσωζαν τους πάντες.
Πάντα σας λέω, ο άνθρωπος είχε την ανάγκη να πιστέψει σε ήρωες και σε υπεράνθρωπους,

Μα λυπάμαι που θα σας το χαλάσω απόψε, όμως υπεράνθρωποι δεν υπάρχουν!

Υπάρχουν δυνατοί άνθρωποι, μα όχι άτρωτοι.
Υπάρχουν έντιμοι άνθρωποι, μα δεν κάνουν θαύματα, παραμένουν ανθρώπινοι.
Υπάρχουν ευσυνείδητοι και φιλότιμοι άνθρωποι, όμως δεν είναι Θεοί....

Μην μπερδεύσαι!
Δεν είναι ήρωας ένας άνθρωπος που κάνει την δουλειά του, άπλα κάνει την δουλειά του!
Δεν είναι ο σουπερ μαν ένας σκληρά εργαζόμενος, ένας εργαζόμενος είναι, που το επέλεξε και πληρώνεται για αυτό που κάνει.
Δεν είναι ήρωας ένας πυροσβέστης ο οποίος αμείβεται για αυτό που κάνει, ο οποίος έχει ορκιστεί και συνειδητά έχει διαλέξει το επάγγελμα του. Είναι μόνο ένας επαγγελματίας, που δυστυχώς για όλους εμάς τους υπόλοιπους, ήρθε η ώρα να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, που επιχειρεί όπως έχει εκπαιδευτεί και όπως ξέρει από την εμπειρία του.
Δεν είναι ήρωας ένας πιλότος κατασβεστικού αεροπλάνου, για αυτό τον έχουμε, για όταν θα υπάρχει λόγος, για όταν θα παραστεί ανάγκη, να κάνει την δουλειά του.
Και ναι μεν είναι μια πολύ δύσκολη, σκληρή, επίπονη και επικίνδυνη δουλειά, όμως την επέλεξε και ζει από αυτήν.
Μπορούμε και πρέπει ασφαλώς, να τους πούμε ένα μπράβο, για το ότι δουλεύουν κάτω από αυτές τις συνθήκες, να τους πούμε ένα ευχαριστώ για το ότι κάποιες φορές ίσως και να υπερβάλουν εαυτό, να τους εκφράσουμε τον σεβασμό μας που όταν υπάρχει ανάγκη καταθέτουν ψυχή, όμως δεν είναι ούτε ήρωες, ούτε σωτήρες, ούτε τίποτα απόκοσμο, υπερδύναμο και θαυματουργό.

Γιατί αν είναι ήρωας σημερα ο επαγγελματίας πυροσβέστης που έχει φόρτο εργασίας, τότε είναι το ίδιο ήρωας κι ο χασάπης που το Πάσχα σφάζει τόσα πολλά αρνιά ή ο μάγειρας που σε φουλ σεζόν πρέπει να βγάλει πληθώρα από πιάτα.

Αν θέλουμε ομως να βρούμε ντε και καλά ήρωες σε αυτή την υπόθεση, ας ψάξουμε αλλού...

Ήρωας είναι ο άνθρωπος που βλέπει την περιουσία του να εξαφανίζεται και καλείται στην συνεχεια να βρει το κουράγιο να αρχίσει πάλι από την αρχή. Που όλη αυτή η τέφρα έχει σκεπάσει τους κόπους και τα όνειρα μιας ολόκρης ζωής και που μια φωτιά του απανθρακώνει τα πάντα και έξω του και μέσα του και μαζεύει όλα του τα αποθέματα, μπας και μπορέσει να σταθεί και πάλι όρθιος.
Ήρωας είναι ο γείτονας που αρπάζει το λάστιχο, τον πυροσβεστήρα, ένα κλαδί και τρέχει στον διπλανό του να τον βοηθήσει.
Ήρωας είναι ο ταπεινός κι ο αφανείς φαντάρος που χωρίς να έχει την παραμικρή γνώση, κυνηγάει σπίθες, φώτισες και φωτιές.
Ήρωας είναι ο φιλόζωος που με δικά του έξοδα και προσωπικό κόπο, ψάχνει μέσα στις στάχτες να περιθάλψει τα τραυματισμένα κι ανυπεράσπιστα ζώα, αθώα θύματα, σε κάτι που δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη.
Ήρωας είναι ο εθελοντής πυροσβέστης που πέφτει μέσα στις φλόγες χωρίς να παίρνει ούτε ένα εύρω.
Ήρωας είναι ο απλός πολίτης, που βάζει στο αυτοκίνητο του ένα μπουκάλι παγωμένο νερό και πάει να το προσφέρει μέσα από την ψυχή του, στον συνάνθρωπο του.
Ήρωας είναι ο αγανακτισμένος νοήμον και σώφρων άνθρωπος, που κρατιέται και δεν βγαίνει έξω να σπάσει τα κεφάλια όσων είναι ηθικά υπεύθυνοι, για το ότι τον έχουν αφήσει στην τύχη και στην μοίρα του.

Σορυ που στο χάλασα απόψε, όμως δεν υπάρχουν ήρωες αδελφέ μου...
Υπάρχουν μόνο κάποιοι άνθρωποι που κάνουν ηρωικές, εθελοντικές, άμισθες ενέργειες κι έτσι "αναζωπυρώνεται" μέσα μας η ελπίδα, πως δεν έχουν χαθεί όλα, πως ακόμη υπάρχουν αφανής, αθόρυβοι και άξιοι άνθρωποι, που τιμούν τον όρο και την ακριβείς σημασία της λέξης ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Με τιμή!
(Στους πραγματικούς "ήρωες")
Gio.

Σήμερα σκούπισα το δάσος του Βαρνάβα και της λίμνης του Μαραθωνα από το μπαλκόνι μου.

Στην αρχή σκούπισα τιs στάχτεs απο το Διονυσοβουνι,το Ντραφι,τον Άγιο Σπυρίδωνα και το Αστεροσκοπείο στη Πεντέλη.
Μαζί με τιs στάχτεs μάζεψα μία αγγλική κρέμα γυναικεία προσώπου, ένα γυναικείο μαντήλι, ένα εφηβικό ποδήλατο, έναν αναπνευστήρα αγορασμένο απο κατάστημα στη Νέα Μάκρη
και ένα παιδικό σωσίβιο.

Πριν 4 μέρεs που έπλενα ξανά με το λάστιχο τη βεράντα βρήκα ένα μαγνητακι ψυγείου απο τα Πιέρια Όρη,μια ηλεκτρονική συνταγογράφηση αγροτικού ιατρού απο το όρος Ορβηλος στας Σερρας και μια κατσουνα ηλικιωμένου από το Αμάρι στο Ρεθεμνος.

Ήταν λίγο πιο δύσκολα αυτή τη φορά καθωs οι πευκοβελόνεs,τα κυπαρισσομηλα, οι καμμένεs πεταλούδεs, τα αγκάθια των σκαντζόχοιρων, οι γέρικεs δρύεs, τα καύκαλα χελώναs, τα λαγοπόδαρα και αυτά τα παράξενα κέρατα των ελαφιών είχαν γίνει ένα ''σώμα''.
Σαν να ενώθηκαν όλα τα παραπάνω για να ξεπεράσουν ότι τουs ''έλαχε''.

Και παλιότερα είχα σκουπίσει απο το μπαλκόνι μου τα δάση των Γερανείων, τηs Ηλείαs, τηs Πάρνηθαs, τηs Πεντέληs, τιs ακτέs τηs Αγίαs Aνναs στη Βόρειο Εύβοια, τα πεύκα από το Μάτι, τα λιόδεντρα τηs Σάμου, τα ελάφια της Ρόδου, τουs γυπαετούs τηs Δαδιάs...

Kαι ευτυχώs είναι μεγάλη η υδρορρόη και δεν φρακάρουν όλα τούτα τα φερτά υλικά όπωs πούπουλα πολύχρωμα, παχιέs γούνεs , φολίδεs φιδιών, αμ αυτέs τιs χιλιάδεs μέλισσεs, που τιs βάζειs.

Έγινε όμωs η βεράντα...''καινούρια''.

Και τα ''σκουπίδια'' τα παράχωσα σε δυό μεγάλεs μαύρεs σακκούλεs σκουπιδιών.
Σαν αυτέs που βάζουν ''τα πτώματα''- σορούς τις αποκαλούν "αυτοί που ξέρουν"-ενιοτε και απανθρακωμένους.

Και να δείs πωs ''μύριζαν''- τα σκουπίδια-...
Βρεγμένο χώμα και ρετσίνι και μέλι και αγουρόλαδο και πλατάνι ποταμίσιο και τζάκι χειμωνιάτικο και μιτάτο από το Σπήλι...

Αλλά απέφευγα να τα μυρίζω καθώs ''οι ειδικοί'' λένε πωs κανει κακό.
Πωs όλα αυτά τα ''μικροσωματίδια'' επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα και τιs ζωέs μαs...ααα,''ειδικοί'' είναι αυτοί, πρέπει να τους "ακουμε".

Μιά άλλη φορά που είχαμε πάει για μπάνιο, όρκο έπαιρνα πωs oι φλούδεs των κορμών που ξέρναγε η θαλασσινή αντάρα λεs και είχαν βγεί απο τη βεράντα μαs.

Και να δείs ότι αύριο ,θα ξανάχρειαστεί να καθαρίζω το μπαλκόνι απο νέα ''φερτά υλικά''.
Ισωs και να έχουν και αυτά αναμεσά τουs ανάσεs μικρών πλασμάτων του δάσουs -αs πούμε απο τον Παντοκράτωρα Κέρκυραs- ή θροίσματα απο ιερέs βελανιδιέs- αs πούμε απο τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίαs- ή χρυσοποίκιλτουs καρπούs αιωνοβίων ελαιοδενδρων- αs πούμε Αιγιαλείαs- ή καμμένα Δρακόσπιτα- αs πούμε τηs Καρύστου-...τι σημασία έχει, το μπαλκόνι γίνεται ''χάλια''.

-Εξουσιομανείς, τοποτηρητές εξχωρίου και εγχώριου κοτζαμπασισμού μαυρίσατε Ζωές, Ψυχές και Πατρίδα.
Είστε μια παρατεταμένη τελετή λήξης του περιβόητου επιτελικού κράτους...σκύψτε το κεφάλι -ενάντια στην έπαρση σας-και ζητήσετε συγχώρηση από Θεό και όσους σας ψήφισαν... ή και όχι.
Ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθείτε εκεί που ανήκετε... σε υδρορροέs, θάλασσεs και σακκούλεs σκουπιδιών.
Η ''ζέχνα'' σαs, μαs καίει χρόνια τώρα.
Κάθε χρόνο το φωνάζω και θαρρώ πως θα το κάνω ακόμη για κάμποσο...

Οδόs Χαράs ... αγνοείται...
___

Βασίλης Λαμπογλου

Πριν 10 χρόνια αποφάσισα να φύγω από την Αθήνα και να έρθω να μείνω μόνιμα στον επίγειο παράδεισό μου, την Βόρεια Εύβοια.
Το έκανα έτσι ώστε το παιδί μου να έχει την δυνατότητα να ζήσει σε πλήρη εναρμόνιση με την φύση (όπως θα έπρεπε να ζει κάθε παιδί).

Άφησα τα πάντα και πάλεψα πάρα πολύ για να δημιουργήσω μία ζωή καινούργια, πιο φυσική, πιο σωστή για τα δικά μου δεδομένα.
Στέρησα στο παιδί μου την ευκαιρία να πάει σε μία μεγάλη Σχολή μπαλέτου, μιας και αυτό ήταν το όνειρό της, και το τεράστιο ταλέντο της, για να μεγαλώσει σε ένα φυσικό περιβάλλον που πίστευα ότι θα του δώσει την ψυχική ηρεμία και έμπνευση για να αναπτύξει το ταλέντο της. Γιατί αν δεν έχεις ψυχή πως μπορείς να λες ότι έχεις ταλέντο.

Έμαθα να ζω με τα απλά πράγματα, την βόλτα στο δάσος, ένα πρωινό μπάνιο κάτω από την σκιά του πεύκου, το φθινοπωρινό μάζεμα των υπέροχων μανιταριών και τόσα άλλα….
Όποτε αισθανόμουν ότι δεν μπορούσα άλλο και λύγιζα, πήγαινα στην θάλασσά μου και κοίταγα το υπέροχο καταπράσινο βουνό μου και έλεγα κοίτα πόσο τυχερή είσαι που έχεις την δυνατότητα να βλέπεις και να ζεις σε αυτό το μεγαλείο.

Ξαναέφτιαξα την ζωή μου. Παντρεύτηκα έναν άνθρωπο με την ίδια αγάπη στην Φύση και τον τόπο του (ίσως και μεγαλύτερη). Έκανα και άλλο ένα παιδί που το μάθαμε να κάνει μπάνιο στο ποτάμι από το Μάιο, να αισθάνεται σπίτι του το βουνό και το δάσος, να τραγουδάει στην αγκαλιά του μπαμπά της όταν την κουβάλαγε στη πλάτη για ώρες έτσι ώστε να δεί όλο το μεγαλείο της Φύσης μας. Και τόσα άλλα που μπορώ να γράφω ώρες.

Σήμερα ξύπνησα σε έναν άλλο κόσμο.
Ξύπνησα στην ίδια την ΚΟΛΑΣΗ. Ξύπνησα και έβρεχε στάχτη.
Σήμερα μου κάνατε ΣΤΑΧΤΗ την ζωή που έφτιαξα. Σήμερα κάνατε Στάχτη τα όνειρά μου.
Σήμερα κάνατε στάχτη ότι αγαπούσα και είχα μέσα στην ψυχή μου.
Σήμερα μου κάνατε στάχτη το μέρος που γνώρισα και ερωτεύτηκα τον άντρα μου.
Σήμερα μου κάνατε στάχτη τις πιο ωραίες αναμνήσεις μου.
Σήμερα με κάνατε να αισθάνομαι ανήμπορη απέναντι στα παιδμιά μου.
Σήμερα Πενθώ γιατί έχασα την ψυχή μου.
Σκοτώσατε τα ζώα μας, τα χωράφια μας, το δάσος μας, τα μελίσσια μας…..
Σήμερα σκοτώσατε πολλές ζωές (και ας λέτε ότι δεν πέθαινε κανένας άνθρωπος).

Αύριο όμως, που θα συνέλθω από τον πόνο που μου προκαλέσατε, θα βάλω σκοπό να ξαναχτίσω αυτό που μου πήρατε, και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να με εμποδίσει. Να θυμάστε αλήτες είμαστε πολλοί πια. Την οργή μου και τον πόνο μου θα τον μετουσιώσω σε ενέργεια για να ξαναγεννηθώ από τις στάχτες που δημιουργήσατε.
Όχι για μένα αλήτες, αλλά για τα Παιδιά μου. Γιατί αλήτες πειράξατε τα παιδιά μου με αυτό που κάνατε, και αυτό θα το μετανιώσετε.

Έχουμε την ΔΥΝΑΜΗ, το αποδείξαμε όταν μόνοι μας σώσαμε τα σπίτια μας μέσα από την φωτιά χωρίς βοήθεια.
Έχουμε την ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ όταν σταθήκαμε σύσσωμοι δίπλα στον συνάνθρωπό μας.
Θυμηθείτε τα αυτά σας παρακαλώ Αύριο και μην κιοτέψετε.
Έχουμε την Δύναμη να ξαναγεννηθούμε.

* Κείμενο Niki Kalemi

Σήμερα καίγεται το αύριο...
Χτες καιγόταν το σήμερα...
Δεν άλλαξε κάτι...
Σημερα ξύπνησαν εκείνοι που χτες κοιμόντουσαν κι έκλειναν τα μάτια στον πόνο του άλλου...
Αύριο θα ξυπνήσουν αυτοί που σήμερα κλείνουν τα δικά τους
μάτια και νιώθουν ‘’ασφαλείς’’
στην τοποθεσία ‘’σπίτι’’ αγκαλιάζοντας τα παιδιά τους...
Και κάθε αύριο θα ξυπνούν
όλο και περισσότεροι...
Και όταν πλέον θα ξυπνήσουν
ολοι θα είναι πολύ αργά...!!!

Η αόρατη δουλειά...

Μερικές φορές μισώ να κάνω την αόρατη δουλειά.
Το μόνο που θέλω είναι κάποιος να την προσέξει.

Να προσέξει το καθαρό σπίτι… τα σιδερωμένα ρούχα, τα Lego που ΔΕΝ είναι στο πάτωμα, τα καθαρά σεντόνια, το φαγητό που είναι πάντα έτοιμο.

Να προσέξει ότι καθώς πηγαίνουμε στο πάρτι γενεθλίων, υπάρχει ήδη ένα δώρο αγορασμένο, τυλιγμένο και έτοιμο.

Να προσέξει ότι η σακούλα σκουπιδιών δεν είναι πια γεμάτη.

Να προσέξει ότι τα σνακ είναι εκεί επειδή κάποιος τα ετοίμασε. Ή ότι το φαγητό είναι ήδη κομμένο και έτοιμο σε κομμάτια μπουκίτσες επειδή κάποιος το έκοψε έτσι.

Να προσέξει ότι λίγο πριν τελειώσει το γάλα, ένα νέο εμφανίζεται ως δια μαγείας στο ψυγείο.

Γιατί κανείς δεν φαίνεται να προσέχει ποιος τα κάνει όλα αυτά.

Γιατί θεωρείται σίγουρο ότι όλα είναι πάντα εκεί όταν θα τα χρειαστούν.

Γιατί εννοείται ότι όλα είναι πάντα εκεί όταν θα τα χρειαστούν.

Γιατί πάντα είναι.

Όταν κάποιος δε βλέπει τη δουλειά μου, δε βλέπει ούτε εμένα. Και τι θα γίνει άραγε όταν δε θα θέλω πια να κάνω την αόρατη δουλειά…;

(Art by Common Wild)
Celeste Yvonne
e-mama.gr 🧡

Δώστε στο μυαλό σας λίγα λεπτά σιωπής την ημέρα

~ Μια μέρα ένας αγρότης ανακάλυψε ότι είχε χάσει το ρολόι του σε έναν αχυρώνα. Παρά το γεγονός ότι δεν αντιπροσωπεύει καμία αξία, αλλά η αξία ήταν χαμηλή, το ρολόι ήταν πολύτιμο για τον αγρότη που του δόθηκε ως δώρο από έναν αγαπημένο.

Μετά από μια ανεπιτυχή μακρά αναζήτηση μέσα και γύρω από τον αχυρώνα, εγκατέλειψε.

Βλέποντας τα αγόρια που έπαιζαν κοντινά, αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια και υποσχέθηκε μια ανταμοιβή σε όποιον έβρισκε το ρολόι του στο σανό.

Ακούγοντας αυτό, τα αγόρια έσπευσαν στο υπόστεγο, ανέβηκαν ολόκληρη τη στοίβα από πάνω προς τα κάτω, αλλά δεν βρήκαν το ρολόι. Και τη στιγμή που ο αγρότης επρόκειτο να εγκαταλείψει όλες τις προσπάθειες να βρει το ρολόι, ένα μικρό αγόρι τον πλησίασε και ζήτησε άλλη μια ευκαιρία. Ο αγρότης, κοιτάζοντας τον, σκέφτηκε «και γιατί όχι», ειδικά το παιδί φαινόταν ειλικρινές. Επομένως, ο αγρότης έστειλε το αγόρι στον αχυρώνα.

Εκεί, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, το αγόρι έφυγε από τον αχυρώνα με το ρολόι στο χέρι του. Ο αγρότης, συγκλονισμένος από χαρά, ρώτησε με περιέργεια πώς κατάφερε να κάνει ό, τι απέτυχαν τα άλλα αγόρια.

Το αγόρι απάντησε: «Δεν έχω κάνει τίποτα. Μόλις κάθισα στο πάτωμα άκουσα. Στη σιωπή άκουσα τους δείκτες, πήγα προς την κατεύθυνση του ήχου και το βρήκα. «

Ηθικό δίδαγμα: ένα ήρεμο, γαλήνιο μυαλό μπορεί να σκεφτεί καλύτερα από ένα αναστατωμένο και πολυάσχολο μυαλό. Δώστε στο μυαλό σας λίγα λεπτά σιωπής την ημέρα…..

ΜΑΓΚΙΑ ΕΙΝΑΙ:

Nα μην παίζεις με τις ψυχές των άλλων. . .
Nα λες και να τα εννοείς. . .
Nα μπορείς να κλαίς αληθινά. . .
Να λες «συγνώμη» και να χτίζεις γέφυρες. . .
Nα μπορείς να λες «σ΄αγαπάω» και να το πιστεύεις. . .
Nα λες «δεν γουστάρω» αν έτσι είναι. . .
Nα μπορείς να λες «αντίο» κοιτώντας τον άλλον στα μάτια. . .
Nα μην χρησιμοποιείς ανθρώπους. . .
Nα κρατάς την ψυχή σου καθαρή και να μην την ξεπουλάς. . .!!!

Via Web