EIMAI-eimai

Της εξαίρετης συναδέλφου
Κατερίνας Βλατάκη

Ο εγκέφαλος χωρίζεται σε δύο ημισφαίρια, το αριστερό και το δεξί. Το αριστερό είναι λογικό, κυριολεκτικό, γλωσσικό και γραμμικό ενώ το δεξί εξειδικεύεται σε εικόνες, συναισθήματα και προσωπικές αναμνήσεις και είναι περισσότερο συνδεδεμένο με τον μη συνειδητό νου. Προκειμένου τα παιδιά να μπορούν να κατανοούν τον κόσμο τόσο μέσα από τη λογική όσο και μέσα από το συναίσθημα και έτσι να βιώνουν μία ισορροπημένη ζωή, είναι απαραίτητο τα δύο αυτά ημισφαίρια να συνεργάζονται. Επιπλέον, θα πρέπει ο ερπετικός (βασικές ανάγκες), ο θηλαστικός (συναισθήματα) και ο λογικός εγκέφαλος να είναι καλά συντονισμένοι. Αυτό προϋποθέτει την καλή λειτουργία βασικών μερών όπως ο ιππόκαμπος (μνήμη) και η αμυγδαλή (ενστικτώδεις αντιδράσεις θυμού και φόβου).

Η Παιγνιοθεραπεία με σύμμαχο την νευροπλαστικότητα του παιδικού εγκεφάλου και την ικανότητα του για μάθηση και ανάπτυξη, στοχεύει στην επανασύνδεση των δύο ημισφαιρίων και στον συντονισμό του λογικού εγκεφάλου με το συναισθηματικό σύστημα του θηλαστικού εγκεφάλου.

Πώς όμως συμβαίνει αυτό;🤔

Με εργαλεία το παιχνίδι, τον μεταφορικό λόγο και την αφήγηση, εκκρίνεται ωκυτοκίνη, μειώνεται η κορτιζόλη και αυξάνεται η νευρωνική δραστηριότητα. Σχηματίζονται νέα δίκτυα νευρώνων, δημιουργούνται καινούριες συνάψεις μεταξύ αριστερού και δεξιού ημισφαιρίου και αναστέλλεται η διέγερση της αμυγδαλής. Έτσι, συνδέεται ο ιππόκαμπος με τον προμετωπιαίο φλοιό (έδρα του σχεδιασμού, της λογικής, της κρίσης και της μάθησης) και το παιδί αποκτά συνειδητότητα και επίγνωση εμπειριών και καταστάσεων που το δυσκολεύουν. Με εφόδια την υποστήριξη του θεραπευτή και την ζεστή και δυνατή σχέση που έχει εδραιωθεί μεταξύ τους, το παιδί καταφέρνει να οδηγηθεί στην επίλυση των δυσκολιών και στην δημιουργία νέων συμπεριφορών.

Είναι λοιπόν η Παιγνιοθεραπεία απλό παιχνίδι;🤓

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΧΟΣ
Τι σημαίνει Νεύρωση .

Είναι γεγονός ότι όλοι είμαστε αδύναμοι απέναντι σε δυνάμεις που
είναι ισχυρότερες από εμάς, δηλαδή απέναντι στο θάνατο , στην
αρρώστια, στα γηρατειά , στις φυσικές καταστροφές , στα πολιτικά
γεγονότα , στα δυστυχήματα .
Νιώθουμε ότι ζούμε σε εχθρικό περιβάλλον και έχουμε την
επιτακτική ανάγκη να προστατευτούμε από αυτό.
Αυτό είναι το λεγόμενο Υπαρξιακό Άγχος του Ανθρώπινου Όντος
που αποτέλεσε και την κινητήριο δύναμη , για να επινοήσει ο άνθρωπος ένα
σωρό μέτρα για τη προστασία του και την εξασφάλιση της επιβίωσής
του και να δημιουργήσει πολιτισμό.
Κατά την παιδική μας ηλικία όμως, η αδυναμία αυτή μπροστά σε
ισχυρότερες από εμάς δυνάμεις υπάρχει σε υπερθετικό βαθμό , γιατί
ένα παιδί φύση και θέση είναι ανήμπορο να διαχειριστεί ακόμα και
την ιδέα της ανασφάλειάς του και νιώθει και αυτό ότι
μεγαλώνει σε εχθρικό περιβάλλον από το οποίο κινδυνεύει η ύπαρξή του ΠΡΙΝ να είναι ικανό να την αναλάβει τό ίδιο.
Δηλαδή πέρα από το Υπαρξιακό Άγχος, τα παιδιά βιώνουν και ένα πολυ μεγαλύτερο άγχος που λέγεται
Βασικό Άγχος (basic Anxiety).
Τα παιδιά εναποθέτουν αναγκαστικά την εξασφάλιση της
επιβίωσής τους και την κάλυψη της τεράστιας ανασφάλειάς τους στο εάν αυτή η επιβιωση θα επιτευχθεί,στο
περιβάλλον που τα ανατρέφει.
Ένα περιβάλλον που συνήθως δεν επικοινωνεί με τον σωστό τρόπο μηνύματα ασφάλειας μέσω συμπεριφορών σεβασμού,
αγάπης,αποδοχής, φροντίδας κτλ (ακόμη και εάν νομίζουν οι φροντιστές του πως το κάνουν... ), με αποτέλεσμα το παιδί να νιώθει
ότι η ύπαρξή του είναι υπό απειλή και κινδυνεύει από όλους και από όλα !
Για να αντιμετωπίσει αυτό το τρομερό άγχος επινοεί ασύνειδα
στρατηγικές (μέτρα) για να προστατεύσει και να καθησυχάσει τον εαυτό του
Τις λεγόμενες Αμυνες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως ακολουθούνται από αυτό το Βασικό
Άγχος και στην ενήλικη ζωή παρ'όλο που έχουν πλεόν φτάσει σε μία κατάσταση που μπορούν οι ίδιοι να αναλάβουν τον Εαυτό τους και δεν εξαρτάται από κανένα άλλον πλέον η επιβίωσή τους,με αποτέλεσμα να εξαντλούνται και να
χάνουν την ενέργειά τους και το σθένος τους λειτουργώντας με τις
ίδιες παιδικές στρατηγικές.
Όσο πιο ανυπόφορο ήταν το άγχος αυτό στην παιδική ηλικία τόσο πιο επιτακτικά είναι τα
προστατευτικά μέτρα στην ενήλικη.
Αυτήν την μεγάλη ψυχική ταραχή, ονομάζουμε Νεύρωση !
Τα μέτρα λοιπόν που λαμβάνει ένας άνθρωπος απέναντι στους υποκειμενικούς του πια φόβους και η προσπάθεια που καταβάλει για να βρεί μια ισορροπία στις εσωτερικές του αντιφάσεις, είναι αυτά που αποκαλούμε νευρώσεις.
Εκείνο που ξεχωρίζει τις νευρωτικές συγκρούσεις από τις γενικές που υπάρχουν στην ζωή μας, δεν είναι το περιεχόμενο ούτε οτι δεν τις αντιλαμβανόμαστε συνειδητά , αλλά το γεγονός ότι στην νευρωτική προσωπικότητα οι λύσεις που βρισκονται είναι πολύ λιγότερο ικανοποιητικές και επιτυγχάνονται με τεράστια δαπάνη ενέργειας που εξ-ασθενεί τελικά τον άνθρωπο.
(αυτό γιατί εκτός απο τους κοινούς φόβους που έχουμε όλοι, έχει και τους υποκειμενικούς που φέρει απο την παιδική του ηλικία και δεν τους έχει αποχωριστεί)

Στον πολιτισμό που ζούμε σήμερα υπάρχουν τέσσερα βασικά
αμυντικά μέτρα με τα οποία προσπαθεί ο ενήλικος άνθρωπος να νιώσει ασφαλής και προστατευμένος.
Αυτά που χρησιμοποιούσε ευφυώς όταν ήταν μικρός αλλά που στην ενήλικη ζωή περιπλέκονται, 'εμπλουτίζονται'' και γίνονται η ΄΄κατάρα'' του.
Αυτά είναι :

1)Η ‘’Αγάπη’’
2)Η Υποταγή-Υποτακτικότητα (θυματοποίηση)
3)Η Αποστασιοποίηση-Απομάκρυνση-Αποφυγή
4)Eλεγχος– Εξουσία- Περιουσία –Κύρος ( με αθέμιτα μέσα)

Αυτά τα μέτρα καθησυχασμού και κατευνασμού του άγχους (της αίσθησης ότι κινδυνεύει η ίδια του η Ζωή δηλαδή )
έρχονται σε σύγκρουση με τον Αυθεντικό και σθεναρό
Εαυτό που εγγενώς φέρει την δυνατότητα αποτελεσματικής διαχείρησης των προκλήσεων και προσκλήσεων της ζωής και οδηγούν το πρόσωπο σε Burnout μέσω των συχνά
οδυνηρών του συμπτωμάτων , ώστε τελικά να αναγκαστεί να διερευνήσει τον εαυτό του και να ανακαλύψει το αρχικό του Σθένος.
Να πάψει
δηλαδή να είναι Α-Σθενής !

Οι τρόποι επαναπροσδιορισμού και εξυγίανσης του Εαυτού είναι η Ψυχοεκπαίδευση, η Ψυχοθεραπεία ή και η προσωπική διερεύνηση από τις εμπειρίες της ζωής (η τελευταία όμως μπορεί να πάρει και πάρα πολλά χρόνια).

Y.Γ. Οι νευρωτικοί άνθρωποι ΔΕΝ πάσχουν ψυχοπαθολογικά και η κατάστασή τους αυτή είναι πλήρως αναστρέψιμη !
(με λίγη δουλειά όμως...)

Μαρία Δ. Αντωνάτου
MSc Counselling Psychology
Κέντρο Συμβουλευτικής Ε.Ι.Μ.Α.Ι.

"Η αβάσταχτη ταμπέλα του καλού παιδιού!!!"

Αν είσαι καλό παιδί και κάτσεις ήσυχα, θα πάμε στις κούνιες!

Δεν ήσουν καλό παιδί σήμερα και στεναχωρησες τη Μανούλα!

Διαβάζοντας κανείς τις παραπάνω γραμμές εύλογα θα αναρωτηθεί, γιατί να είναι τόσο σημαντικός ο τίτλος του καλού παιδιού και τι χρειάζεται να κάνει ένα παιδί για να κατακτήσει αυτόν τον πολυπόθητο τίτλο;

Αν σκεφτεί κανείς όμως ό,τι η ταμπέλα του καλού παιδιού κουβαλάει μαζί της την αγάπη, την αποδοχή και τη μη απόρριψη από τους γονείς, τότε εύκολα θα συνειδητοποιήσει και τη σπουδαιότητα που έχει για ένα παιδί!

Οι γονείς πολλές φορές λένε στα παιδιά "Αν είσαι καλό παιδί... Θα γίνει αυτο", μη έχοντας άλλον τρόπο να τα παροτρύνουν να υιοθετήσουν συμπεριφοερές που δεν τους δημιουργούν πρόβλημα,!

Οι ίδιοι όμως δε γνωρίζουν ότι τις περισσότερες φορές τα παιδιά δε γνωρίζουν πώς να ανταποκριθούν σε αυτόν τον τίτλο, γιατί δεν τους το επιτρέπει το αναπτυξιακό τους στάδιο.

Αυτό γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό στα παιδιά νηπιακής ηλικίας.

Ένας γονιός, όταν λέει αν είσαι καλό παιδί αυτό που αναμένει από ένα παιδί είναι
-να παραμείνει ήσυχο και να μην ενοχλεί
- να μην απαιτεί πράγματα όταν του εξηγεί ότι δεν μπορεί να του τ'αγορασει
- να ακολουθεί κανόνες που έχουν συμφωνήσει
- Να μην εκδηλώνει το θυμό του με εκρήξεις κι επιθετικότητα

Τι γίνεται όμως κι ένα παιδί δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά που αναμενουν οι γονείς του απ' αυτό;

Στα παιδιά νηπιακής ηλικίας τα αναπτυξιακα τους στάδια
-Δεν τους επιτρέπουν να παραμείνουν ήσυχα σε μια θέση παραπάνω από 10 λεπτά μέχρι την ηλικία των πέντε, αν δεν ασχολούνται με κάτι
- Σκέφτονται με προσδοκία ανταμοιβης. Όταν θέλουν κάτι εκκρινονται στον εγκέφαλό τους οι ορμόνες της οξυτοκινης και της ενδορφινης (ορμόνες της χαράς και της απόλαυσης) και με την άρνηση των γονιών τους πέφτουν κατακόρυφα και ανεβαίνει η ορμόνη της κορτυζολης ( υπεύθυνη για το θυμό και το ξέσπασμα σε κλάμα)
- Τα παιδιά ειδικά στην αρχή της νηπιακής ηλικίας δεν μπορούν να ακολουθούν κανόνες, η παρόρμηση είναι πολύ μεγαλύτερη από το να ακολουθήσουν τους κανόνες κι επιπλέον ο κανόνας που είπατε σήμερα, αύριο έχει ξεχαστεί.

Οπότε όταν λέμε σ' ένα παιδί " Αν είσαι καλό παιδι'' είναι σα να του ζητάμε να κυνηγάει να πιάσει τη σκιά του!!!

Σίγουρα όμως κάποιος θα σκεφτεί, θα αφήσω το παιδί μου ανεγξελεκτο και δε θα οριοθετώ τις συμπεριφορές που μου δημιουργούν πρόβλημα;

Ασφαλώς και τα παιδιά χρειάζονται πλαίσια, καθώς τους δημιουργούν ασφάλεια και τα γεμίζουν με πίστη στον εαυτό.

Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με αγάπη κατανόηση και υπομονή από τους γονείς.

Την επόμενη φορά που θα σκεφτούμε να πούμε "Αν είσαι καλό παιδί"ας θυμηθούμε πόσο τρομακτική είναι η ταμπέλα αυτή για ένα παιδί και τι αντίκτυπο μπορεί να έχει στην ενήλικη ζωή...

Στην Α. που με ρώτησε αν μπορώ να της μάθω πώς να γίνει καλό παιδί...
Αγγελική Δρακοπούλου
Ψυχολόγος- Παιδοψυχολόγος
MSc Επιστήμες της Αγωγής
Εκ. Παιγνιοθεραπεύτρια

Ο Δρ Ovide, παιδίατρος νευρολόγος, προειδοποιεί:
Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται στα σπίτια μας σήμερα και περιλαμβάνει τα πιο όμορφα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε καταστροφική συναισθηματική κατάσταση! Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας δίνουν όλο και πιο ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με μια οξεία και σταθερή αύξηση της παιδικής ψυχικής ασθένειας που τώρα φτάνει σε διαστάσεις επιδημίας:

Τα στατιστικά δεν λένε ψέματα:
• 1 στα 5 παιδιά έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας
• Έχει παρατηρηθεί αύξηση 43% στη ΔΕΠΥ
• Παρατηρήθηκε αύξηση 37% στην εφηβική κατάθλιψη
• Έχει παρατηρηθεί αύξηση 200% στο ποσοστό αυτοκτονιών μεταξύ παιδιών ηλικίας 10 έως 14 ετών.

Τι συμβαίνει και τι έχουμε πάθει;
Τα σημερινά παιδιά είναι υπερδιεγερμένα και υπερ-προικισμένα με υλικά πράγματα, αλλά στερούνται τα θεμέλια μιας υγιούς παιδικής ηλικίας όπως:
• Συναισθηματικά διαθέσιμοι γονείς
• σαφώς καθορισμένα όρια
• Ευθύνες
• Ισορροπημένη διατροφή και επαρκής ύπνος
• Κίνηση γενικά αλλά ειδικά σε εξωτερικούς χώρους
• Δημιουργικό παιχνίδι, κοινωνική αλληλεπίδραση, ανεπίσημες ευκαιρίες παιχνιδιού και χώροι πλήξης
Αντίθετα, τα τελευταία χρόνια γέμισαν τα παιδιά:
• Ψηφιακά Αποσπασμένοι Γονείς
• επιεικείς, επιτρεπτικοί γονείς που αφήνουν τα παιδιά να «διοικούν τον κόσμο» και να είναι αυτοί που φτιάχνουν τους κανόνες
• Αίσθηση δικαιώματος, να αξίζεις τα πάντα χωρίς να τα κερδίζεις ή να είσαι υπεύθυνος γι' αυτά
• Ακατάλληλος ύπνος και ανισορροπημένη διατροφή
• Ένας καθιστικός τρόπος ζωής
• Ατελείωτη διέγερση, τεχνολογικές νταντάδες, άμεση ικανοποίηση και καθόλου βαρετές στιγμές

Τι να κάνω;
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να είναι ευτυχισμένα, υγιή άτομα πρέπει να ξυπνήσουμε και να επιστρέψουμε στα βασικά. Είναι ακόμα καιρός! Πολλές οικογένειες βλέπουν άμεσες βελτιώσεις μετά από εβδομάδες εφαρμογής των ακόλουθων συστάσεων:
• Βάλε όρια και θυμήσου ότι εσύ είσαι ο καπετάνιος του πλοίου. Τα παιδιά σας θα αισθάνονται πιο ασφαλή γνωρίζοντας ότι έχετε τον έλεγχο της κυβέρνησης.
• Προσφέρετε στα παιδιά έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής γεμάτο με ό,τι χρειάζονται τα παιδιά, όχι μόνο ό,τι θέλουν. Μην φοβάστε να πείτε "όχι" στα παιδιά σας αν αυτό που θέλουν δεν είναι αυτό που χρειάζονται.
• Παρέχετε θρεπτική τροφή και περιορίστε το junk food.
• Περάστε τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα σε εξωτερικούς χώρους κάνοντας δραστηριότητες όπως: Ποδηλασία, πεζοπορία, ψάρεμα, παρακολούθηση πουλιών/εντόμων
• Απολαύστε ένα καθημερινό οικογενειακό δείπνο χωρίς smartphones ή τεχνολογία να τους αποσπά την προσοχή.
• Παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια σαν οικογένεια ή αν τα παιδιά είναι πολύ μικρά για επιτραπέζια, παρασυρθείτε από τα ενδιαφέροντά τους και αφήστε τα στο παιχνίδι τους.
• Συμμετέχετε με τα παιδιά σας σε μια εργασία ή μια εργασία νοικοκυριού ανάλογα με την ηλικία τους (δίπλωση ρούχων, παραγγελία παιχνιδιών, κρέμασμα ρούχων, ξεπακετάρισμα φαγητού, στρώσιμο τραπεζιού, τάισμα του σκύλου κλπ.
• Εφαρμόστε μια συνεπή ρουτίνα ύπνου για να διασφαλίσετε ότι το παιδί σας κοιμάται.
Τα προγράμματα θα είναι ακόμη πιο σημαντικά για τα παιδιά σχολικής ηλικίας.
• Διδασκαλία υπευθυνότητας και ανεξαρτησίας. Μην τα υπερπροστατεύετε από οποιαδήποτε απογοήτευση ή λάθος. Κάνοντας λάθος θα τα βοηθήσει να χτίσουν ανθεκτικότητα και να μάθουν να ξεπερνούν τις προκλήσεις της ζωής,
• Μην φορτώνετε το σακίδιο των παιδιών σας, μην κουβαλάτε τα σακίδια τους, μην τους παίρνετε το έργο που ξέχασαν, μην ξεφλουδίζετε τις μπανάνες τους ή τα πορτοκάλια τους αν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους (4-5 ετών). Αντί να τους δίνετε το ψάρι, δείξτε τους πώς να ψαρεύουν.
• Διδάξτε τους να περιμένουν και να καθυστερούν την ικανοποίηση.
• Δώστε ευκαιρίες για «βαρεμάρα», γιατί η πλήξη είναι η στιγμή που ξυπνά η δημιουργικότητα. Μην αισθάνεστε υπεύθυνοι να διασκεδάζετε πάντα τα παιδιά.
• Μην χρησιμοποιείτε την τεχνολογία ως θεραπεία για την πλήξη, ούτε να την προσφέρετε με το πρώτο δευτερόλεπτο της αδράνειας.
• Αποφυγή χρήσης τεχνολογίας σε γεύματα, αυτοκίνητα, εστιατόρια, εμπορικά κέντρα. Χρησιμοποιήστε αυτές τις στιγμές ως ευκαιρίες κοινωνικοποίησης εκπαιδεύοντας έτσι τους εγκεφάλους να λειτουργούν όταν βρίσκονται σε κατάσταση "βαρεμάρας".
• Βοηθήστε τους να δημιουργήσουν ένα "Boredom Bottle" με ιδέες δραστηριότητας για όταν βαριούνται.
• Να είστε συναισθηματικά διαθέσιμοι για να συνδεθείτε με τα παιδιά και να τους διδάξετε αυτορρύθμιση και κοινωνικές δεξιότητες
• Κλείστε τα τηλέφωνα το βράδυ όταν τα παιδιά πρέπει να πάνε για ύπνο για να αποφύγετε την ψηφιακή απόσπαση της προσοχής.
• Γίνετε συναισθηματικός ρυθμιστής ή προπονητής για τα παιδιά σας. Διδάξτε τους πώς να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται τα δικά τους απωθημένα και θυμό.
• Δείξτε τους να χαιρετούν, να παίρνουν σειρά, να μοιράζονται χωρίς τίποτα, να λένε ευχαριστώ και παρακαλώ, να αναγνωρίζουν το λάθος και να ζητούν συγγνώμη (μην τους πιέζετε), να είναι υπόδειγμα για όλες αυτές τις αξίες που ενσταλάζει.
• Συνδεθείτε συναισθηματικά - χαμογελάστε, αγκαλιάστε, φιληθείτε, γαργαληθείτε, διαβάστε, χορέψτε, πηδήξτε, παίξτε ή αγκαλιαστείτε

Άρθρο γραμμένο από τον Δρ Luis Rojas Marcos

Μέρες ''ιεράς'' εξέτασης , των παιδιών μας , αυτές...

H ΑΠΟΔΟΧΗ και ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ και όχι η μάθηση, ανοίγει τον δρόμο σε ένα παιδί για να εκφράσει την εγγενή δημιουργικότητά του και να οδεύσει προς την προσωπική του αυτοπραγμάτωση και την κοινωφέλεια !

Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και αν αναπτύσσεται ένα παιδί , εάν δεν πάσχει από κάτι εξαιρετικά σοβαρό, θα καταφέρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να αντιμετωπίσει το περιβάλλον του και θα διδαχθεί κάποιες δεξιότητες.

Υπάρχουν όμως δυνάμεις μέσα του που δεν θα μπορέσει να αναπτύξει μέσω της μάθησης.
Δεν χρειάζεται μα και κανείς δεν μπορεί να διδάξει ένα ...βελανίδι να γίνει βελανιδιά, όπως λέει η σπουδαία Dr. Karen Horney.

Ετσι και με τον άνθρωπο, η ανάπτυξη των εγγενών και ιδιαίτερών του δυνατοτήτων, αναπτύσσονται όταν βρούν κατάλληλο έδαφος και του δοθούν οι ευκαιρίες να ανακαλύψει τις μοναδικές ζωντανές δυνάμεις του πραγματικού του Εαυτού.

Με διάυγεια να βρεί το βάθος των συναισθήματων του, των συλλογισμών του, των επιθυμιών του και των μέσων που θα απολαύσει την Υπαρξη του.

Μέσα σε ένα κλίμα Αποδοχής και Σεβασμού προς αυτό, ένα παιδί θα μάθει να συγχροτίζεται με τους άλλους με αυθεντικά συναισθήματα και με τον καιρό και με πίστη στον εαυτό του θα ΄βρει το σύστημα αυτό των αξιών που θα ωφελεί το ίδιο και τους συνανθρώπους του και θα θέσει στόχους βρίσκοντας το Νόημα της ζωής του !

Ολα αυτά είναι ικανό να τα πραγματοποιήσει επειδή από την γέννηση του ΄φέρει αυτην την εσωτερική γνώση και δύναμη που όλοι ανεξαιρέτως φέρουμε με τον ξεχωριστό τρόπο όμως ο καθένας μας !

Είναι σφάλμα λοιπόν να πιστεύουμε ότι εμείς τα μαθαίνουμε αυτά στα παιδιά ή τα διπλώματα που θα πάρουν.

Δυστυχώς , λόγω βασικών ελλείψεων γνώσης ή ισχυρών μη λειτουργικών πεποιθήσεων , αυτό που κάνουμε (με καλή πρόθεση βέβαια) , είναι να εμποδίζουμε αυτήν την προ-ορισμένη από την Φύση ή το Θεό (όπως θέλετε ορίστε το ) πορεία προς την ανάπτυξη και την αυτοπραγμάτωση του κάθε ανθρώπινου πλάσματος.

Μια ανάπτυξη που δεν είναι μόνο Ηθική υποχρέωση αλλα και Ηθικό προνόμιο των Ανθρώπων !

Ας δημιουργήσουμε κατάλληλο έδαφος για τα παιδιά (αυτό θέλει λίγη δουλειά από μέρος των ενδιαφερόμενων ) ώστε ελεύθερα των δικών μας λανθασμένων πεποιθήσεων, θα μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους και έτσι θα μάθουν να ενδιαφέρονται και να αγαπούν και τους άλλους , θα μάθουν να αγαπούν να μαθαίνουν και θα βρούν το ΕΡΓΟ που θα τους γεμίσει την ζωή και θα προσφέρει και στο κοινωνικό σύνολο !

Oλα τα άλλα που με τόσο κόπο επιβάλλονται στα παιδιά είναι απειλές για την την Ψυχοσωματική τους ισορροπία !

Μαρία Αντωνάτου
Personal & Professional Coach
MSc Counselling Psychology
Horneyan Path Method
Kέντρο Συμβουλευτικής Ε.Ι.Μ.Α.Ι.

Το Κέντρο Συμβουλευτικής Ε.Ι.Μ.Α.Ι θα διεξάγει online το Βασικό Σεμινάριο Προσωπικής Ανάπτυξης και Διαπροσωπικών Σχέσεων -
Μέθοδος Horneyan Path©.
To Σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί στις 14 & 15 Μαίου
5-10 μμ και τις δύο ημέρες .
Εκπαιδευτές: Μαρία Αντωνάτου MSc Counselling Psychology -Δημιουργός της Μεθόδου Horneyan Path.

Κανένας από μας δε μπορεί να αλλάξει το παρελθόν, μα μπορούμε σίγουρα:
Nα το κατανοήσουμε καλύτερα και nα ξαναγράψουμε την ιστορία της ζωής μας.
Πώς θα ήταν αν:
*Δεν επηρεαζόσουν από τη γνώμη των άλλων για σένα;
*'Eβρισκες το θάρρος να κάνεις τις “σωστές” επιλογές για σένα και να τις στηρίξεις;
*Να αφήσεις πίσω τις κατηγορίες και τις δικαιολογίες για μια ζωή που χτίστηκε στο παρελθόν αλλά εξακολουθεί καταδυναστεύει το σήμερα;
Πιθανόν αυτός να είσαι ΕΣΥ κάποιες φορές:
*Επηρεάζεσαι εύκολα από τη γνώμη των άλλων για σένα;
*Αναμασάς το παρελθόν και αναλώνεσαι με- απορροφάσαι από αρνητικές σκέψεις;
*Υποτιμάς τις θετικές πτυχές του εαυτού σου και τον συγκρίνεις με άλλους διαρκώς;
*Δυσκολεύεσαι να επικοινωνήσεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου;
*Ανησυχείς αν αυτά που κάνεις είναι αρκετά καλά ή σωστά;
*Δυσκολεύεσαι να υπερπηδήσεις τα εμπόδια ή να προχωρήσεις μπροστά κάθε φορά που “πέφτεις”;
*Εμφανίζεσαι να προβάλλεις δικαιολογίες και να κατηγορείς άλλους για την εξέλιξη της ζωής σου;
*Νιώθεις να μην είναι ποτέ “αρκετό” αυτό που είσαι;
*Δυσκολεύεσαι να διασκεδάσεις, χωρίς να νιώσεις τύψεις για αυτό;
*Νιώθεις να ζεις την ίδια “ιστορία” ξανά και ξανά, με την ίδια πάντα κατάληξη;
Το ποιοι είμαστε βασίζεται σε μηχανιστικά μοτίβα σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών που σχηματίστηκαν χρόνια πριν και εξακολουθούν να μας επηρεάζουν ακριβώς επειδή τα τροφοδοτούμε ακόμα. Χιλιάδες έρευνες έχουν αποδείξει ότι μπορούμε να επαναπρογραμματίσουμε τον τρόπο σκέψης μας και συνεπώς να διαφοροποιήσουμε τη στάση μας στη ζωή.
Είσαι έτοιμος να ερωτευτείς το πραγματικό σου εαυτό, να εκτιμήσεις όλα τα λαμπερά και δυναμικά στοιχεία μέσα σου και να τα αξιοποιήσεις για την ανάπτυξη, την επιτυχία και την αυτοπραγμάτωση σου;
Η εκπαίδευση βασίζεται στην τεκμηριωμένη επιστημονικά θεωρία της Dr. Karen Horney και παρέχει πρακτική γνώση σε μία δομημένη, στοχο-προσανατολισμένη και αυθετικά ενσυναισθητική προσέγγιση.
Αυτή η καινοτόμα προσέγγιση στόχο έχει να σε βοηθήσει:
*Να αναγνωρίσεις και να απελευθερωθείς από τις περιοριστικές σου πεποιθήσεις
*Να κατανοήσεις και να ρυθμίσεις τα συναισθήματα και τα κίνητρά σου
*Ν' αξιοποιήσεις την εσωτερική σου δύναμη και τα μοναδικά σου προσόντα
*Ν' ανοιχτείς με ενσυναίσθηση και απόλαυση στις σχέσεις σου
*Ν'αφήσεις τις ενοχλητικές σκέψεις των λανθασμένων “πρέπει”, που σε κάνουν να επικρίνεις τα πάντα σε σένα και τους άλλους
*Ν' αφήσεις τα “Μπορώ;” και τα “Τι θα συμβεί αν…;” της αυτοαμφισβήτησης που επισκιάζουν κάθε πράξη σου και το φόβο της αποτυχίας.
*Να σταματήσεις να βασίζεσαι στην έγκριση των άλλων για να νιώσεις αξία και να εκτιμήσεις αυτό που σε κάνει μοναδικό και “αρκετό”
*Να ζεις χωρίς να συγκρίνεις τη ζωή σου με αυτή των άλλων
*Να έχεις περισσότερη πίστη στην ικανότητά σου να βρεις την εσωτερική σου φωνή και να διεκδικήσεις αυτά που θέλεις
*Να χτίσεις υγιή όρια στις σχέσεις σου με τους άλλους
Πληροφορίες:
Στο inbox της σελίδας https://www.facebook.com/eimai.gr ή στο : 6939229766

Σε ποιον απευθύνεται:
Σε κάθε ενήλικα που ενδιαφέρεται να βελτιώσει τον τρόπο που ζει και συναναστρέφεται με τους άλλους.
Σε γονείς & εκπαιδευτικούς.
Σε φοιτητές & επαγγελματίες ψυχικής υγείας.
Δυνατότητα παροχής Βεβαίωσης Παρακαλούθησης σε όσους το επιθυμούν.
Διάρκεια: 2 ημέρες / ώρες ανά ημέρα: 5
ΣΑΒΒΑΤΟ 17:00-22:00
ΚΥΡΙΑΚΗ 17:00-22:00
Το Σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί μέσω της Ηλεκτρονικής Πλατφόρμας ZOOM
Κόστος: 80 ευρώ και για τις δύο ημέρες

25 Απριλίου , ημέρα ευαισθητοποίησης !

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΓΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ

Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ενός παιδιού που δεν αφήνει ορατά σημάδια στο σώμα αλλά στην ψυχή με μακροπρόθεσμες οδυνηρές επιπτώσεις στην σχέση του παιδιού με τον εαυτό του και τους άλλους,

Το σύνδρομο της γονικής αποξένωσης αποδίδεται στην μετάθεση της επιθετικότητας, που συνεπάγεται ένα συγκρουσιακό διαζύγιο, στα παιδιά και σε έναν συνδυασμό του ''Συνδρόμου της Στοκχόλμης'' (το παιδί αισθάνεται όμηρος της/του μητέρας/πατέρα και υιοθετεί τις συμπεριφορές που του υπαγορεύει, για να μην αντιμετωπίσει την οργή της/του) και του φαινομένου των ''Ψευδών Αναμνήσεων'' (σύμφωνα με το οποίο η εικόνα του απόντος πατέρα/μητέρας σταδιακά αλλοιώνεται και αντικαθίσταται από μνήμες, που σπάνια αντιστοιχούν στην πραγματικότητα).
Μητέρες (δυστυχώς κυρίως ) ή πατέρες που μισούν τον/την πρώην σύζυγο και χρησιμοποιούν τα παιδιά ως όπλο εναντίον του/της, που προσπαθούν να του/της αποσπάσουν περιουσιακά στοιχεία, που είναι κτητικές/οι και διεκδικούν όλη την αγάπη των παιδιών, ,που εξακολουθούν να τον/την ζηλεύουν, που βρίσκουν νέο/α σύντροφο, ενδεχομένως να υιοθετούν συμπεριφορές, που οδηγούν στο σύνδρομο αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, το σύνδρομο αυτό αποτελεί συναισθηματικό ΒΙΑΣΜΟ για το παιδί .
(Να σημειωθεί εδώ πως υπάρχουν και περιπτώσεις που το μίσος προς τον σύντροφο μπορεί να πηγάζει και από κάποια αδιάγνωση ψυχική διαταραχή και πρέπει να διερευνηθεί και μία τέτοια πιθανότητα).

Το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης αναγνωρίζεται από συμπεριφορές, όπως:
Ξαφνικές δικαιολογίες των παιδιών, ώστε να ακυρώσουν τη συνάντηση με τον/την πατέρα/μητέρα, άρνηση να λάβουν δώρα ή χρήματα από αυτόν/αυτήν, απροθυμία να δουν πρόσωπα της οικογένειας του πατέρα ή της μητέρας, επισκέψεις της μητέρας ή του πατέρα σε μέρη που συχνάζουν τα παιδιά και απαγόρευση στους υπευθύνους να επιτρέπουν την πρόσβαση του πατέρα ή της μητέρας σε αυτά, απομάκρυνση της μητέρας ή του πατέρα από τον τόπο εργασίας και διαμονής του πατέρα ή της μητέρας κλπ. Συμπτώματα όπως άγχος, νευρικότητα, κατάθλιψη, αδιαφορία προς τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, εχθρότητα, απέχθεια, άρνηση για τηλεφωνική ή άλλη επαφή, φόβο να εκδηλώσει τα συναισθήματά του μπροστά στον γονέα από τον οποίο εξαρτάται με δικαστική απόφαση.
Ο Dr. Douglass διαχωρίζει την Γονική Αποξένωση που επικεντρώνεται στη συμπεριφορά των γονέων από το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης το οποίο εστιάζεται στην κατάσταση και συμπεριφορά του παιδιού από την αδικαιολόγητη εκστρατεία συκοφάντησης-δυσφήμισης του άλλου γονέα.
Σε κάθε περίπτωση η απώλεια του παιδιού από το γονέα που χάνει την κηδεμονία αποτελεί περίοδο πένθους και συναισθηματικά μπορεί να αντιστοιχεί στο συμβολικό θάνατο του παιδιού.
Το να στρέφει ένας γονέας το παιδί εναντίον του άλλου γονέα είναι σαν να το στρέφει κατά του ίδιου του εαυτού.
Τα παιδιά που εκτίθενται σε τέτοιες τοξικές γονεϊκές συμπεριφορές παρουσιάζουν πολύ περισσότερα συναισθηματικά προβλήματα σε σχέση με εκείνα του γενικού πληθυσμού.

Τα αποτελέσματα κλινικών ερευνών δείχνουν ότι οι ανήλικοι που βιώνουν εμπειρίες γονεϊκής αποξένωσης υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση και ψυχοσωματικές διαταραχές. Φαίνεται να εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες στην έκφραση του συναισθήματος, αλλά και πολλές ιδιαιτερότητες στον τρόπο πρόσληψης και ανάλυσης των πληροφοριών.
Επίσης παρουσιάζουν προβλήματα στην σύναψη υγιών διαπροσωπικών σχέσεων, καθώς χαρακτηρίζονται από επιθετικότητα, έλλειψη ενσυναίσθησης και ανοχής απέναντι στους άλλους, από τους οποίους όμως έχουν υπέρμετρες προσδοκίες. Μακροχρόνια υποφέρουν από κατάθλιψη καθώς δεν είχαν την δυνατότητα να θρηνήσουν για την «απώλεια» του αποξενωμένου γονέα, από τα συναισθήματα τύψεων και ενοχών για τη συμπεριφορά τους καθώς και από τα προβλήματα στην ανάπτυξη της αίσθησης της ταυτότητας.

Σε πανελλήνια έρευνα των Παπάνη, Ρουμελιώτου, Νάτσου (2006) διαπιστώθηκε ότι το 'σύνδρομο' αυτό έχει κάνει αισθητή την παρουσία του και στην Ελλάδα, δεδομένου ότι ο νόμος πριμοδοτεί τη μητέρα στην ανάληψη της κηδεμονίας των παιδιών και σήμερα δυστυχώς η Ελλάδα έρχεται πρώτη στον Κόσμο με τα περισσότερα αποξενωμένα παιδιά ...

Πρέπει λοιπόν να λάβουμε ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ αυτό το θέμα !
Οι υποθέσεις αυτές πρέπει να εκδικάζονται από ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ με τις ανάλογες γνώσεις ! Αλλιώς θα χάνονται οι γονείς που διεκδικούν ουσιαστική σχέση με τα παιδιά τους, στους λαβυρινθους των δικαστηρίων και θα εξαντλούνται ψυχικά ΚΑΙ οικονομικά .
Μερικοί δε, οδηγούνται οι ίδιοι σε κατάθλιψη και ακόμη οι πιο ''ανώριμοι'' σε επιθετικότητα προς το παιδί τους μη αντιλαμβανόμενοι πως η επιθετική του στάση (αυθάδεια, απαξίωση , ειρωνία κτλ) είναι απόρροια του συνδρόμου και όχι κακού χαρακτήρα του παιδιού...

Ο,τι αφορά ένα παιδί , αφορά ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ !
Γιατί Ολα τα παιδιά είναι Παιδιά μας !

Αντωνάτου Μαρία
Πιστοποιημένη Σύμβουλος Αποτελεσματικού Γονέα
MSc Counselling Psychology

Δρακοπούλου Αγγελική
Παιδοψυχολόγος -Play therapist
MSc Επιστήμες Αγωγής

Αγαπημένοι μου γονείς,

Μέσα στα μάτια σας "βλέπω" εμένα!

Αγαπημένοι μου γονείς όταν κάνω κάποια ζημιά και στα μάτια σας βλέπω θυμό, νιώθω κι εγώ πολύ κακό παιδί και θέλω να παγώσω το χρόνο, για να διορθώσω αυτό που έκανα.

Αγαπημένοι μου γονείς όταν ξεσπώ με κλάματα και θυμό επειδή μου χαλάτε το χατίρι και βλέπω στα μάτια σας απογοήτευση, θέλω να τρέξω να κρυφτώ, γιατί δεν ξέρω πώς να ελέγξω τα συναισθήματά μου. Δε με νοιάζει αν μου αρνηθείτε, αλλά μη με αφήνετε μόνο μου με αυτό το συναισθηματικό πλημμύρισμα και μη με τιμωρείτε γι’ αυτό. Απλά βοηθήστε με να διαχειριστώ τη ματαίωση που νιώθω.

Αγαπημένοι μου γονείς όταν στεναχωριέμαι γιατί τσακώθηκα με κάποιο φίλο μου ή παραπονιέμαι γιατί δεν μπορώ να κάνω φίλους και βλέπω στα μάτια σας τη λύπη, λυπάμαι κι εγώ τον εαυτό μου και νιώθω ελλειμματικός.

Αγαπημένοι μου γονείς όταν βλέπω στα μάτια σας το φόβο ότι δε θα τα καταφέρω χωρίς τη βοήθειά σας, τότε νιώθω κι εγώ να φοβάμαι και μου φαίνονται όλα αδύνατα.

Αγαπημένοι μου γονείς όταν όμως βλέπω στα μάτια σας την κατανόηση και την αποδοχή, τότε νιώθω κι εγώ συναισθηματική ασφάλεια.

Αγαπημένοι μου γονείς όταν βλέπω στα μάτια σας ότι πιστεύετε σ’ εμένα ότι μπορώ να διαχειριστώ τη λύπη και να βρίσκω μόνος μου σιγά σιγά λύσεις στα προβλήματα, τότε νιώθω κι εγώ αυταξία και αποκτώ πίστη στον εαυτό μου.

Αγαπημένοι μου γονείς όταν βλέπω στα μάτια σας ότι θέλετε να κτίσουμε μια απολαυστική σχέση και καλλιεργείτε ένα υποστηρικτικό πλαίσιο με ανοιχτή επικοινωνία, τότε νιώθω ότι είμαι εφοδιασμένος με όλα εκείνα τα ‘’εργαλεία’’ που απαιτούνται για να γνωρίσω και να διαχειριστώ τις χαρές και τις λύπες της ζωής!!!

Αγαπημένοι μου γονείς θέλω να ξέρετε ότι αποτελείτε τον καθρέφτη μέσα από τον οποίο αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου. Τι πιο όμορφο λοιπόν από το να κοιτάζεις σ’ έναν καθρέφτη που εκπέμπει μηνύματα αγάπης, αποδοχής και κατανόησης!!!



Αγγελική Δρακοπούλου-

Πτυχιούχος Ψυχολογίας
MSc Επιστήμες της Αγωγής
Εκ. Play therapist

"Η αβάσταχτη ταμπέλα του καλού παιδιού!!!"

Αν είσαι καλό παιδί και κάτσεις ήσυχα, θα πάμε στις κούνιες!

Δεν ήσουν καλό παιδί σήμερα και στεναχωρησες τη Μανούλα!

Διαβάζοντας κανείς τις παραπάνω γραμμές εύλογα θα αναρωτηθεί, γιατί να είναι τόσο σημαντικός ο τίτλος του καλού παιδιού και τι χρειάζεται να κάνει ένα παιδί για να κατακτήσει αυτόν τον πολυπόθητο τίτλο;

Αν σκεφτεί κανείς όμως ό,τι η ταμπέλα του καλού παιδιού κουβαλάει μαζί της την αγάπη, την αποδοχή και τη μη απόρριψη από τους γονείς, τότε εύκολα θα συνειδητοποιήσει και τη σπουδαιότητα που έχει για ένα παιδί!

Οι γονείς πολλές φορές λένε στα παιδιά "Αν είσαι καλό παιδί... Θα γίνει αυτο", μη έχοντας άλλον τρόπο να τα παροτρύνουν να υιοθετήσουν συμπεριφοερές που δεν τους δημιουργούν πρόβλημα,!

Οι ίδιοι όμως δε γνωρίζουν ότι τις περισσότερες φορές τα παιδιά δε γνωρίζουν πώς να ανταποκριθούν σε αυτόν τον τίτλο, γιατί δεν τους το επιτρέπει το αναπτυξιακό τους στάδιο.

Αυτό γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό στα παιδιά νηπιακής ηλικίας.

Ένας γονιός, όταν λέει αν είσαι καλό παιδί αυτό που αναμένει από ένα παιδί είναι
-να παραμείνει ήσυχο και να μην ενοχλεί
- να μην απαιτεί πράγματα όταν του εξηγεί ότι δεν μπορεί να του τ'αγορασει
- να ακολουθεί κανόνες που έχουν συμφωνήσει
- Να μην εκδηλώνει το θυμό του με εκρήξεις κι επιθετικότητα

Τι γίνεται όμως κι ένα παιδί δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά που αναμενουν οι γονείς του απ' αυτό;

Στα παιδιά νηπιακής ηλικίας τα αναπτυξιακα τους στάδια
-Δεν τους επιτρέπουν να παραμείνουν ήσυχα σε μια θέση παραπάνω από 10 λεπτά μέχρι την ηλικία των πέντε, αν δεν ασχολούνται με κάτι
- Σκέφτονται με προσδοκία ανταμοιβης. Όταν θέλουν κάτι εκκρινονται στον εγκέφαλό τους οι ορμόνες της οξυτοκινης και της ενδορφινης (ορμόνες της χαράς και της απόλαυσης) και με την άρνηση των γονιών τους πέφτουν κατακόρυφα και ανεβαίνει η ορμόνη της κορτυζολης ( υπεύθυνη για το θυμό και το ξέσπασμα σε κλάμα)
- Τα παιδιά ειδικά στην αρχή της νηπιακής ηλικίας δεν μπορούν να ακολουθούν κανόνες, η παρόρμηση είναι πολύ μεγαλύτερη από το να ακολουθήσουν τους κανόνες κι επιπλέον ο κανόνας που είπατε σήμερα, αύριο έχει ξεχαστεί.

Οπότε όταν λέμε σ' ένα παιδί " Αν είσαι καλό παιδι'' είναι σα να του ζητάμε να κυνηγάει να πιάσει τη σκιά του!!!

Σίγουρα όμως κάποιος θα σκεφτεί, θα αφήσω το παιδί μου ανεγξελεκτο και δε θα οριοθετώ τις συμπεριφορές που μου δημιουργούν πρόβλημα;

Ασφαλώς και τα παιδιά χρειάζονται πλαίσια, καθώς τους δημιουργούν ασφάλεια και τα γεμίζουν με πίστη στον εαυτό.

Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με αγάπη κατανόηση και υπομονή από τους γονείς.

Την επόμενη φορά που θα σκεφτούμε να πούμε "Αν είσαι καλό παιδί"ας θυμηθούμε πόσο τρομακτική είναι η ταμπέλα αυτή για ένα παιδί και τι αντίκτυπο μπορεί να έχει στην ενήλικη ζωή...

Στην Α. που με ρώτησε αν μπορώ να της μάθω πώς να γίνει καλό παιδί...
Αγγελική Δρακοπούλου
Ψυχολόγος- Παιδοψυχολόγοε MSc Επιστήμες της Αγωγής
Εκ. Ειδικού Θεραπευτικού Παιχνιδιού