Clothes Station

ខែ8=ចូលឆ្នាំ ខែ9=ភ្ជុំ
ខែ11=អ៊ុំទូក ខែ12=ឆ្លងឆ្នាំ
ណាលុយ?🙁😪

គ្រូផ្តាំ៖ កេីតជាមនុស្សកុំឆ្លាតពេក កុំខ្សែលេីគេពេក ប្រយ័ត្នគ្មានញាតិរាប់អាននឹងគេ!

បើថ្លៃបណ្ណាការគិតតាមគីឡូកូនក្រមុំ ល្អអត់?
មួយគីឡូ ៨០ម៉ឺនរៀល​(200$)
ព្រោះគេខំញ៉ាំមិនមែនអស់លុយតិចទេ!

ពួកម៉ាក់ជំនាន់ខ្ញុំកូន 1 កូន 2 អស់ហើយ អាឯងនេះឡេឡឺរកកោះរកត្រើយអត់ទាន់ឃើញ ☹️☹️☹️

✍️សំណេរខ្ញុំ សូមកុំប្រកាន់ បើនិយាយត្រង់ៗណា

🔊"ការបោះបង់ស្ថានីយប្រេងចោល"

បន្ទាត់ដ៏វែងនៃសេដ្ឋកិច្ចផែនការជនជាតិជប៉ុន
និង ជនជាតិខ្មែរ
👉មនុស្សទី1 មកភូមិដាច់ស្រយាល បើកស្ថានីយមានអតិថិជនជាច្រើនគាំទ្រ។
👉មនុស្សទី 2 មកមើលឃើញមនុស្សត្រូវការប្រេងប្រើប្រាស់ច្រើន។ ខ្ញុំគិតថានឹងមានមនុស្សដែលចង់ញ៉ាំអី ដូច្នេះបើកភោជនីយដ្ឋាន នោះអាជីវកម្មគឺល្អ
👉មនុស្សទី3 បានមកមើលឃើញស្ថានីយ ភោជនីយដ្ឋាន ខ្ញុំគិតថាប្រជាជននឹងចង់សម្រាកនៅពេលធ្វើដំណើរ។ ដូច្នេះបើកអាជីវកម្មសណ្ឋាគារ នោះអាជីវកម្មកាន់តែល្អ
👉មនុស្សទី4 មកមើលឃើញ ស្ថានីយ៍ ភោជនីយដ្ឋាន សណ្ឋារគារ ខ្ញុំគិតថានឹងមានហាងលក់ដូរ ងាយស្រួលដើម្បីផ្តល់សេវាសម្រាប់មនុស្សដែលចង់ទិញឥវ៉ាន់។
👉ពីភូមិតូចមួយ វាបានក្លាយជាការរីកចំរើន
ប្រជាជនជប៉ុនសុទ្ធតែជាអ្នកមានគំនិត ពូកែធ្វើការជួញដូរ

ប៉ុន្តែ !!! !!! ខ្មែរ ដែររៀនតគ្នា យល់បែបនេះវិញ

👉មនុស្សទី1 មកដល់ភូមិដាច់ស្រយាល បើកស្ថានីយ មានអតិថិជនជាច្រើនគាំទ្រ។
👉មនុស្សទី2 មកមើលហើយបើកស្ថានីយមួយទៀតក្បែរនោះ ខ្ញុំចង់ប្រកួតប្រជែងជាមួយដើម្បីកាត់បន្ថយតម្លៃប្រេងអោយអតិថិជនស្គាល់ពីអាជីវកម្មខ្ញុំ
👉មនុស្សទី3 មកមើលហើយបើកស្ថានីយប្រេងមួយទៀតក្បែរនោះដូចគ្នា ខ្ញុំចង់ប្រគួតប្រជែងដើម្បីកាត់បន្ថយបរិមាណអោយអតិថិជនស្គាល់ពីអាជីវកម្មខ្ញុំ
👉មនុស្សទី4 មកដល់បើកស្ថានីយមួយទៀត ខ្ញុំចង់ប្រគួតប្រជែងដើម្បីកាត់បន្ថយលើគុណភាពអោយអតិថិជនស្គាល់ពីអាជីវកម្មខ្ញុំ
👉មនុស្សទី 6និងទី 7 បានចូលដង្ហែក្បួនដើម្បីបើកស្ថានីយទីបញ្ចប់នៃការប្រគួតប្រជែងបានបំផ្លាញមុខរបរនិងទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួនហើយក្លាយទៅជាស្ថានីយ៍បោះបង់ចោល។ ភូមិនេះបានវិលត្រឡប់ទៅកាន់ភាពដាច់ស្រយាល់ដូចមុនដដែល។
📚ខ្ញុំមិនគិតថាការប្រគួតប្រជែងជារឿងល្អក្នុងអាជីពទេ
ប៉ុន្តែពីមិត្តជិតខាងភូមិក្បែររបងក្លាយជាសត្រូវគឺជារឿងសែនអាក្រក់ នោះមិនមែនការប្រយុទ្ធដើម្បីរស់ទេ ជួនកាលមនុស្សមានវិធីនិងរបៀបរកផលរបរប្រសើរជាងការយកឈ្នះចាញ់បែបនេះ
❤️នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនគឺជាគំរូនៃពិភពលោកនិងទទួលបានជោគជ័យយ៉ាងខ្លាំង។

យើងមើលសង្គមយើង ការប្រគួតប្រជែងក្នុងអាជីព
តើប្រជាជនក្រីក្រទទួលបានផលមិនល្អពីយើងអីខ្លះ

ចុងក្រោយប្រសិនបើមិនអាចរស់បានវាត្រូវតែបញ្ឈប់
សង្គមនោះនិងត្រូវដើរថយក្រោយដូចគ្នា

ឥឡូវនេះខ្ញុំមានសំនួរថាតើខ្មែរនិយមការប្រគួតប្រជែងណាស់មែនទេ អ្នកមិនខ្លាចថាខ្លួនជាម្ចាស់ដែរនិងទទួលបរាជ័យ ម្តងយើងម្តងគេទេអី
ប្រភពអត្ថបទ ត៉ាន់ ប៉ា

មានក្រុមទេសចរណ៍មួយក្រុមទៅទស្សនាបឹងក្រពើ ហើយពួកគេបានឈរនៅលើកញ្ចុះកណា្តលទឹកជុំវិញដោយក្រពើធំៗ។
មា្ចស់បឹងក្រពើបានស្រែកប្រាប់ទៅភ្ញៀវថា៖ “បើអ្នកណាហ៊ានលោតចូលទឹក ហើយហែលទៅគោកដោយសុវត្ថិភាព គាត់នឹងជូនរង្វាន់ ១លានដុលា្លរ”។
លឺហើយ គា្មននរណាមា្នក់ហ៊ានកំរើកទេ។ ភា្លមៗនោះ ក៏មានបុរសមា្នក់លោតចូលទឹក គាត់ត្រូវបានក្រពើជាច្រើនដេញតាមត្របាក់ ប៉ុនែ្តដោយសំណាង គាត់បានរួចផុតទៅដល់គោក។
មា្ចស់បឹងក៏បានប្រកាសអ្នកឈ្នះ ដោយហៅគាត់ថាជាបុរសកា្លហាន។
បនា្ទប់ពីទទួលបានរង្វាន់រួចរាល់ហើយ បុរសកា្លហាននិងប្រពន្ធបានទៅសណ្ឋាគារសម្រាក។
ពេលទៅដល់បន្ទប់បុរសក្លាហានបានប្រាប់ប្រពន្ធថា៖ “បងអត់បានលោតទេ តែមានអ្នករុញបង”។
ប្រពន្ធគាត់សើច ហើយនិយាយយ៉ាងទ្បូយថា៖ “ខ្ញុំជាអ្នករុញ”។ ឥលូវបងដឹងហើយថា “នៅក្រោយភាពជោគជ័យរបស់មនុស្សប្រុស គឺជាមនុស្សស្រីដែលជាអ្នកចាំរុញ”។

ក៉ំFriendlyដាក់សង្សារញុំពេក ប្រយត្ន័​ស៉ីឈេីជ្រុង😙💫