LDP ស្រុកកងមាស

ពេលព្រឹកពូភ្ញាក់ពីដំណេកមក សមាជិកគ្រួសារនៅចំការមកអង្គុយស្តាប់ពូពន្យល់តម្រង់ទិដ្ឋិស្ទើររាល់ព្រឹក។ ពូនិយាយពន្យល់កន្លះម៉ោងឬជិតមួយម៉ោងទើបពួកយើងបែកគ្នាទៅងូតទឹកលុបលាងមុខមាត់ទៅស្រស់អាហារពេលព្រឹកនៅរោងបាយ។ ពូនិយាយលេងនឹងពួកគេថាត្រូវតែស្រស់ស្រូបធម្មទានសិនទើបស្រស់ស្រូបអាហារផ្សេងទៀតចូល តែមិនបានធម្មទានពេលព្រឹកមិនទាន់លុបលាងមុខទេ អាហារអីក៏មិនឆ្ងាញ់ដែរ។ ក្នុងពេលពូពន្យល់ធម៌ ពួកឆ្កែទាំងជាងដប់ក្បាលដែលដេកក្នុងបន្ទប់ជាមួយនឹងពូ វាដេកស្ងៀមទាំងអស់គ្នា។ ចុងបញ្ចប់នៃធម្មទានពេលព្រឹក ពាក្យបញ្ចប់របស់ពូគឺតោះ ពួកយើងចំណាំបានទាំងអស់គ្នាថា អោយតែលឺសម្លេងពូថាតោះ បេក្ខជនដែលងើបមុនគេរាល់តែដងមិនមែនហ្វូងមនុស្សទេ គឺហ្វូងសត្វឆ្កែនេះហើយ។ ពួកវាទាំងអស់ចំណាំពាក្យពូ តោះ នេះថាជាពាក្យដែលពូងើបចេញដើម្បីបញ្ចប់ការពន្យល់របស់ពូ ហើយពូចេញទៅហើយនេះច្បាស់ណាស់។ នៅក្នុងចម្ការក៏ពួកវាស្គាល់ពាក្យតោះនេះ ឆ្កែដែលពូយកតាមទៅហាយវេជួនបួនជួនប្រាំក្បាលក៏វាសម្គាល់ពាក្យតោះនេះបានយ៉ាងច្បាស់ វារត់លេងនៅទីណាក៏ដោយ អោយតែលឺពាក្យតោះនេះតាមធុងបាស វាបញ្ចប់ការងាររត់លេងវា ហើយរត់មកដល់កន្លែងពូភ្លាមៗ។ គិតៗពីចិត្តវា ពូសើច ពួកវាចំណាំពាក្យពូយ៉ាងៗនេះ នោះពេលពូចុះមកបំភ្លឺធម៌លើកក្រោយ មុខតែវាចំណាំសម្លេងពូបានមិនខានឡើយ។ នឹកដល់ត្រង់នេះ ពូរឹតតែសង្វេគពួកវាឡើង វាជាសត្វមានឧបនិស្ស័យជាមួយនឹងពូហើយ ក្នុងពេលនេះ ពូមិនអាចចែកធម្មទានអោយពួកវាបានទេ អញ្ចឹងហើយបានជាពូចំណាយសព្វយ៉ាងអោយពួកវាទាំងអស់ រស់បានស្រួលមួយខែអស់ប្រហែលបីពាន់ដុល្លារ គ្មានស្ដាយស្រណោះលុយបន្តិចសោះនោះ៕