Lankablindspot

ජවිපේ එක අතක රෝස මල් මිටක්, අනෙක් අතේ පොළු මුගුරු...

මෙහි ජවිපේ ලෙස හදුන්වන්නේ ජවිපේ සහ එහි කැඩි බිදී ගිය කැබලී සමූහයට.

මේ අය, බලය අඩු තැනදි රෝස මල් දිගු කරයි. එය ආදරයේ අරගලය ලෙස හදුන්වයි.

බලය වැඩි තැනදී පොලු මුගුරු දිගු කරයි.

උදාහරණයක් ලෙස කැලණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ දී පොලු මුගුරු විසිකරන මොවුන් කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ දී රෝස මල් විසි කරයි.

මොවුන් අරගල කරුවන් නොව හුදු විරෝධතා කරුවන් පමණයි.

පාලකයන්ගේ මෝඩ අමන ක්‍රියා හේතුවෙන් පීඩාවට පත් මිනිසුන් ගේ ගැලවුම් කරුවන් සේ පෙනී සිටින මොවුන්ට බලය හැර වෙනත් අරමුණක් නැත.

සැබෑ අරගල කරුවා තමනුත් වෙනස් කර ගනිමින්, සමාජය වෙනස් කරනූ ඇත.

කබරගොයා තලගොයා කර ගැනීම සහ අනුර කුමාරට ව්‍යස්ථාව සහ ජන මතය මාරූ වීම...

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායක අනුර කුමාර මහතා ප්‍රකාශ කර සිටින්නේ ව්‍යස්ථාව ට ඉහලින් ජන මතය පවතින බවයි.

එහෙත් 2015 යහපාලන ආණ්ඩුවේ විපක්ෂ නායක ලෙස අර්.සම්භන්දන් මහතා සහ විපක්ෂයේ සංවිධායක ලෙස අනුර කුමාර මහතා පත්කරනු ලැබුවේ මේ ව්‍යවස්ථාට අනූකුලවයි. එදා විපක්ෂයේ වැඩි මන්ත්‍රී කංඩායම නියෝජනය කලේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ කංඩායම සහ අනුර කුමාර මහතා ආණ්ඩුවේ කමිටුවක සාමාජිකයෙක්ද විය.

එමෙන්ම 2018 පලාත් පාළන මැතිවරනයට අනුව එවකට ජන මතය තිමුනේ පොදුජන පෙරමුණට, එහෙත් දින 52 අග්‍රාමාත්‍ය මාරුවේදි එයට විරුද්ධව අනුර කුමාර ඇතුළු ජවිපේ කංඩායම පෙනීසිටියේ ව්‍යස්ථාව ආරක්ෂා කිරීමට.

ඒ අනුව මේ මොහොතේ ද අනුර කුමාර මහතා වැඩකල යුතු වන්නේ ව්‍යස්ථාවට අනුවයි.

ගෝල්පේස් විරෝධතා කරුවන් සමග පෙළගැසී ඇති ජනයාට, ව්‍යස්ථාව අනුව ඊලග මැතිවරණයේ තම මතය ප්‍රකාශ කිරීමට අවස්ථාව ඇත.

අද... අරගල කරුවන් ලෙසින්...

ගෙවීගිය වසර 74 න් තුනෙන් දෙකකට වැඩී කලක්, ලංකාව වෙනස් වීමට ඉඩ නුදුන්, රට අකාර්යක්ෂම මාවතකට ඇදැන් ගිය මතවාදය ජනාධිපති මන්දිරය අල්ලාගෙන ඇත.

ප්‍රේමදාසලා, චන්ද්‍රිකාලා, මහින්දලා ජනාධිපති වරු කරපූ සහ ඒ සදහා වටපිටාව නිර්මාණය කල මතවාදය ජනාධිපති මන්දිරය අල්ලාගෙන ඇත.

පවතින ක්‍රමයෙන් සුව පහසු ජීවිතයක් ගතකළ, නිදහස් අධ්‍යාපනයේ සැබෑ වරප්‍රසාදිතයන් ජනාධිපති මන්දිරට ඇතුළු වී ඇත...

කෘෂිකර්මය අතීතයෙන් අනාගතයට ...01
ඉඩම්.

රටේ ආර්ථික වර්ධනයක් ඇති කර ගැනීම, ආහාර සුරක්ෂිතතාව මෙන්ම දුප්පත්කම නැති කිරීම වැනි ඉලක්ක ජය ගැනීම සඳහා කෘෂිකර්ම අංශයේ ඵලදායිතාව ඉතාමත් වැදගත්. එලෙස ඵලදායිතාවක් ලබා ගැනීමට විද්‍යාත්මක සහ විචාරශීලී ප්‍රවේශයක් අවශ්‍යය. එසේ නොමැති වුවහොත් සිදුවිමට නියමිත, කාලෙන් කාලෙට ගොඩනගන "පාරම්පරික ගොවිතැනට නැවත යාම, කාබනික ගොවි තැන" වැනි දෘෂ්ටිවාදවල පැටලැවීම පමණයි .

කෘෂිකර්ම අංශයේ ඵලදායිතාව, ඉඩම සහ ඉඩමේ අයිතිය මත රඳා පවතියි. ඉඩමේ අයිතිය මත කෘෂිකර්මයට තාක්ෂණ, අයෝජන සහ ව්‍යවසායකත්වය පැමිණීම තීරණය වෙයි.

මෙම ලිපිය මගින් ලංකාවේ ඉඩම් අයිතිය 1994 දක්වා විකාශනය වූ අකාරය කෙරෙහි අවධානය යොමුකරයි.

ලංකාවේ ඉඩම් ප්‍රමාණය අක්කර මිලියන 16 පමණ වෙයි. ඉන් 56% ක් වගා කළ හැකි ඉඩම්ය. ඉතිරියෙන් 27% වන ආවරණය , 5.4% ජලය සහ 9.1% කැලෑ යාබද ඉඩම් වශයෙන් බෙදී යයි.

වගා කල හැකි ඉඩම් කලාප වශයෙන් සැලකීමේ දී අක්කර ලක්ෂ 41 පමණ වියලි කලාපයට අයත් වේ. අතර මැදි කලාපයට අක්කර 87,000 ක් සහ තෙත් කලාපයට අක්කර ලක්ෂ 15 ක් අයත් වේ.

1833 කෝල්බෘක් වාර්තාවට අනුව එතෙක් රජුට අයත්ව තිබූ ඉඩම් Crown Land Ordinance එක මඟින් ආණ්ඩුවට අත්පත් කරගන්නා ලදි. ඊට අමතරව 1840 දී විහාර හා දේවාලගම් ආඥා පනතින්, ආගමික සිද්ධස්ථානවලට හිමි ඉඩම්වල අයිතිය 1815 උඩරට ගිවිසුමේ එකගතාවලට අනුව තහවුරු කරන ලදි. 1880 දී මුඩුබිම් ආඥා පනතින් එවකට වගා කළ කැලෑ ඉඩම් ද ආණ්ඩුවට අත්පත් කරගන්නා ලදී. මේ අතරතුර මින්නේරිය වැනි කුඩා ව්‍යාපෘති ද ක්‍රියාත්මක වූ අතර මෙහි සඳහන් කළ පරිදි 1900 වන තෙක් ඉඩම් අත්පත් කර ගැනීම සිදුවිය.

1920 න් පසු අවධානය යොමුවන්නේ ඉඩම් ජනතාවට පවරා දෙන්නේ කෙසේද? යන්නයි. ඉඩම් සංවර්ධන ආඥා පනත මගින් ඇති කරන ලද, "ඉඩම් සංවර්ධන කොමිසම" සලකා බැලුවේ මේ වන විට මිලියන 4 ක් වූ ජනතාවට ඉඩම් දෙන්නේ කෙසේද යන්නයි. එවකට එම ජනගහනයෙන් පහෙන් හතරකට ඉඩම් අයිතිය තිබුණේ නැත. ඉඩම් අයිතිය ලබාදීම 1935 ඉඩම් සංවර්ධන ආඥා පනත මගින් ආරම්භ කරන ලදි. මේ සඳහා එස්. ඒ. වික්‍රමසිංහලාගේ බලපෑම ද ඇති විය. මෙමගින් ගොවීන්ට වියලි කලාපයේ කුඹුරු අක්කර පහක් සහ ගොඩ ඉඩම් අක්කර තුන බැගින් ලබාදෙන ලදී. මෙම ක්‍රමය "ඉඩම් කච්චේරි ක්‍රමය" ලෙස 1960 පමණ වන තෙක් පැවතී ය. මෙසේ ලබාදෙන ඉඩම් ප්‍රමාණය 1950 වනවිට අක්කර අටේ සිට පහ දක්වා අඩුවිය. මෙම කාලයේ දී ඉඩම් ලබාදීමට අමතරව වගා කිරීම සඳහා රජයෙන් මුදල් ලබාදීම ද සිදුවිය. මෙයට අමතරව 1952 නිවාස ඉදිකිරීම සඳහා අක්කර භාගය බැගින් ඉඩම් ලබාදීම ද සිදුවිය. මේ වන විට ජනගහනයෙන් පහෙන් එකකට නිවාස තිබුණේ නැත.
1958 දී යම් විප්ලවීය වෙනසක් සිදුවි. එනම් "කුඹුරු ආඥා පනත" ඇති කිරීමයි. මෙහිදී එයට බණ්ඩාරනායකලා සහයෝගය දෙන ලද අතර සී.පී.ඩී. සිල්වලා විරුද්ධ විය.
මෙමගින් අඳ ක්‍රමය විධිමත් කර ඵලදායිතාව වැඩි කිරීම සහ ගොවියාට ඵලදාවේ අයිතිය තහවුරු කරන ලදි. ගොවියාගේ ශ්‍රමයට සාධාරණ ප්‍රතිලාභයක් ලබාදෙන ලදි.

1972 "ඉඩම් ප්‍රතිසංස්කරණ පනත" මඟින් උපරිම කුඹුරු ඉඩම්වල අයිතිය අක්කර 25 දක්වාත්, ගොඩ ඉඩම්වල අයිතිය අක්කර 50 දක්වාත් අඩුකර ලදි. මේ සඳහා ලෝක කම්කරු සංවිධානයේ බලපෑම ඇති විය. මේ සඳහා 1971 කැරැල්ල බලපෑවේ ය යන්න ඇතැමුන්ගේ මතය වුවත්, කැරැල්ල ඇතිවීමට හේතුව ඒ වනවිට පැවති විරැකියාවේ සහ ආර්ථික අර්බුදයේ ප්‍රතිඵලයි. ඒ වන විට ජනගහනයෙන් 60% ජිවත් වූයේ කෘෂිකර්මයෙනි. එම හේතුවෙන් 1977 වන තෙක් ඉඩම ඉතා වැදගත් විය.
තවද, 1960 වන විට ලංකාව IMF, ILO, ලෝක බැංකුව වැනි ආයතන සමග වැඩ කිරීම ආරම්භ කළ වකවානුව විය. මේ වන විට ලංකාවේ ජනගහනය මිලියන දහයක් පමණ සහ ඔවුන්ගෙන් 75% ට ඉඩම් ලැබිලා තිබුණේ රජයෙන්.

1974 දී වතු ඉඩම් රජයට පවරා ගන්නා ලදි. එම ඉඩම් මගින් රජය ජනවසම, උස්වසම සහ රාජ්‍ය වැවිලි සංස්ථාව ලෙස වැවිලි සමාගමේ තුනක් සදන ලදි.

1969 මහවැලි ව්‍යාපාරය ආරම්භ කළ අතර එය 1977 කඩිනම් කරන ලදි. මහවැලි ව්‍යාපාරයෙන් ද 1989 පමණ කාලය තෙක් ඉඩම් ලබාදෙන ලදි.

මෙහි ඉහතින් සඳහන් වන්නේ 1994 වන තෙක් ඉඩම් අයිතිය විකාශනය වූ ආකාරයයි.

ඉඩම් අයිතිය ලබාදීමේ දී අසූවේ දශකයේ ඉඩම් ලබාදීම් සම්බන්ධව විවිධ චෝදනා තිබුණ ද, මෙතෙක් ඉඩම් ලබාදීමේ අරමුණ සහ ක්‍රමවේදය දුප්පත්කම නැති කිරීම සහ රැකියා ඇති කිරීම වැනි ඉලක්ක මත පදනම් විය.

කෘෂිකර්ම අංශයේ ඵලදායිතාව වැඩි කිරීම සඳහා ඉඩම් අයිතිය තීරණාත්මක සාධකයක් වේ. ඊළග ලිපියෙන් 1994 සිට මේ දක්වා ඉඩම් සම්බන්ධ රජයේ ප්‍රතිපත්ති ගැන සටහනක් බලාපොරොත්තු වන්න.

අධ්‍යාපනයේ විශ්වීය අභිමතාර්ථ හා ලංකාවේ අධ්‍යාපන ක්‍රමය

ලිපි මාලාව ..... 1

ශ්‍රී ලංකීය සමාජ අවකාශය තුළ මෑත කාලීනව වඩාත් සාකච්ඡාවට ලක් වූ අරගල භූමිය නිර්මාණය වන්නේ අධ්‍යාපනය අරභයාය . මෙකල පමණක් නොව ඉතිහාසය තුළ මතු වූ බොහෝ අරගල සඳහා පාදක වූයේ ද අධ්‍යාපනය , රැකියා ලෝකය හා තරුණ අපේක්ෂාවන් අතර වූ නොගැලපීමයි. 71කැරැල්ල යනු ද එබන්දකි . අධ්‍යාපනය යනු සමාජ වෙනසක් සිදු කිරීමේදී අනිවාර්යෙන් අවධානය යොමු කළ යුතු අංශයකි.මෙම ලිපි පෙළෙහි අරමුණ වන්නේ ද ඒ සඳහා කිසියම් මැදිහත්වීමක් සැපයීමයි.
වරින් වර සිදු කරන ලද සුළු වෙනස්කම් කිහිපයක් හැරුණු කල ශ්‍රී ලංකාවේ තවමත් ක්‍රියාත්මක වන්නේ ක්‍රිස්තු වර්ෂ 1900 න් පමණ පසු එංගලන්තයේ අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ සිදු වූ වෙනස්කම් වලට අදාලව සිදුකරන ලද ප්‍රතිසංස්කරණයන් අනුව ක්‍රියාත්මක කරන ලද අධ්‍යාපන ක්‍රමයකි. අධ්‍යාපනය අරබයා එදා මෙදා තුර පැන නොනැගුණු ගැටලුව වන්නේ ද අධ්‍යාපනය යනු කුමක්ද යන්නයි. එය දශක ගණනාවක් පුරා පසුපසට තල්ලු කරමින් සිටී.
ඇරිස්ටෝටල්, ප්ලේටෝ වැනි දාර්ශනිකයන් පවා අධ්‍යාපනයේ පදනම ලෙස සලකන ලද්දේ ප්‍රශ්න කිරීම හා ඒවාට විසදුම් සෙවීමයි. රටක් ලෙස අපට සිතන්නට තවමත් කිසිවක් නැති ගානය. ප්‍රශ්න පැන නොනැගෙන්නේ බැවිනි. භාණ්ඩ පමණක් නොව අපිට අවශ්‍ය සියලු සංකල්ප ද විදේශයන්ගෙන් මෙරටට ආනයනය කරනු ලබයි උදාහරණයක් ලෙස මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියේ කාර්යය වෙනත් රටකින් වෙනස් ව මෙරට දී උපදේශක සේවයක් පමණක් බවට පත් වී තිවී තිබේ .එහි නිර්මාණ හා සැලසුම් වල ට අදාල කාර්යයන් සිදු වන්නේ විදෙස් තාක්ෂණයන්ට අනුවය. එවිට ශ්‍රී ලාංකීය ඉංජිනේරුවරයා ඉටුකරන්නේ ෆෝමන් වරයෙකුගේ කාර්යයයි . එබඳු තත්ත්වයක දී අපගේ අධ්‍යාපනයට අත්වී ඇති ඉරණම පිළිබඳ පුදුම වීමට කිසිවක් නැත.

රෝෂිණී ප්‍රේමරත්න

ගෝඨාභය ගෙදර යැවීමෙන් පසූ, පාර දිගේ...

අරගලය සිදුවන විදික් ක්‍රමය අනුව, යම් මතු දිනක ගෝඨාභය ගෙදර යවා එන අතර මගදි අපට හමූවීමට නියමිත තත්ත්වය පිළිබද ඉගියක් විරකැටියේ පාසල් සිසුවාගේ වීඩියෝව මඟින් දැක ගත හැකිය.

එය නාට්‍ය ක් ලෙස නැරබුව හොත්, එහි සිටින ප්‍රදාන චරිත වන්නේ විදුහල් පතිතුමා ඇතුළු ගුරුවරු, ළමයා සහ ළමයාගේ පියා. මෙම ළමයා තම පියා හෝ ගුරු මණ්ඩලය විශ්වාස කරන්නේ නැත. ඔහූ විශ්වාස කරන්නේ සමාජ මාධ්‍ය සහ එහි නන්නාදුනන මිනිසුන්.

පොත්වල සහ කවිවල සිටිනා ගුරුවරු අද ඉතාමත් සීමතයි. බහුතරයක් ස්ටාලින්ගේ පරපුරේ ගුරුවරුන්‍ ය. එයට හේතුව මෙම සිස්ටම් එකම විය හැකිය. ගුරුවරු ස්ටාලින්ගේ පාරේ යන විට ළමයි අන්තරේ පාරේ යනවා. මේ දෙගොල්ලම නීතිය කඩනවා, නීතිය අතට ගන්නවා සහ ආණ්ඩුව ත්‍රස්ත කරනවා.

අප ජිවත්වෙන සමාජයේ පිළිවෙල බිද වැටිලා. අරගල කියා කරන ඇතැම් විපරිත ක්‍රියා හේතුවෙන් ගෝඨාභය ගියාට පසු චෙන්ජ් කිරීමට සිස්ටම් එකක් ඉතුරු වෙන්නේ නැති තරම්ය. තියෙන එක ඉවර වෙලා අලුත්ම එකක් හැදෙනවට අප බය නැත. නමුත් එසේ කිසිවක් නොවන බව නම් සහතිකයි. එයට හේතු පසුව ලියන්නෙමු.

පාර්ලිමේන්තවේ බහුතර නියෝජිතයන් ප්‍රමාණය ක් කතාකරන්නේ කැමරා වලට මිස ඔහුන් අතර සංවාදයක් ගොඩනගා ගැනීමට නොවෙයි. පාර්ලිමේන්තුව ද වීරකැටිය ළමයා මෙන් සමාජ මාධ්‍ය වලට කතා කරමින් සිටියි.

මෙලෙස මාධ්‍ය ඉදිරීයේ විපරිත වීම කලාකරුවන්, ආගමික නායකයන්, ගුරුවරුන්, නීතිඥ යන් මෙන්ම පොලිසිය දක්වා කොවිඩ් මෙන් වේගයෙන් පැතිරී ඇත. කැමරා ඔසවාගෙන එන සියළු දෙනා මාධ්‍ය වේදීන් නොවෙයි, ඇතම් අය ආචාර්ය ධර්ම නැති, අමූ මෝඩයන්ය (මාධ්‍ය අයාතනද වඩා කැමති මිල අඩු එවනී මාධ්‍ය වේදීන්ට, එබවින් සංවර්ධන මාධ්‍ය වේදීන් නැති තරම්‍ ය)

අරගලයකින් අප අත්පත් කරගත යුත්තේ කවර ප්‍රමාණයක හෝ ජයග්‍රහණ මිස එයට සාපේක්ෂව විපරිත, පිළිවෙල බිද වැටුනූ සමාජයක් නොවෙයි. මහජන මුත්තන් සහ ගෝලයන්, පොතේ ගුරාලා අරගලයට ඉඩදී පැත්තකට විය යුතුයි. අරගලය තමන් තුළද කළ හැකිය.
අද වන විට කිසිවෙකු, තව කෙනෙක් පිලිගන්නේ නැත. සියල්ලෝම නීතිය අතට ගෙනය. පොලීසිය හොද මිනිසුන් වෙන්න ගිහින් ජෝක් වී ඇත.

මෙහි ප්‍රතිඵල උදාහරණයක් මගින් තේරුම් ගැනීමට උත්සාහ කර්ස්මූ.

විදුලි අධිකාරි වරුන්ට, දුම්රිය ස්ථානාධිපති වරුන්ට, මිනින්දෝරුවන් වැනි නිලධාරීන්ට තම රාජකාරියයට බාදා ඇතිවූ විට, ඒ සඳහා පොලිසිය කැදවා ගැනීමට ප්‍රතිපාදන ඇත. එහෙත් මෙලෙස ජෝක් වෙච්ච පොලිස්සියක් එක්ක නිතිය අතට ගත්ත මිනිසුන් ලගට ගිය විට ඉහතින් සඳහාත් කල නිලධාරීන් ට සිදුවන්නේ ගුටිකෑමටය. එහෙත් එවනී නිලධාරීන්ම තමයි නොතේරුම් කමට FB එක්කේ නීතිය කැඩීමට අනුබල දෙමින් සිටින්නේ.

තිබෙන ක්‍රමයක් විනාශ කල හැක, නමුත් යළි සැකසීම පහසු නැත. ලංකාවේ වාමාංශිකයන් බොහොමයක් බාගෙට තේරුම් ගෙන වාමාංශික පංඩිතයන් වී, තම දූ දරුවන් ආගමෙන්ද ඈත් කර අවසානයේ එකක්වත් හරියට විශ්වාස නැතිව එම දරු පවුල් අනාථ විය. ඒ සඳහා ඔනෑ තරම් උදාහරන ගම් මට්ටමින්ද ඇත.

ගෝඨාභය ගෙදර යවන්න අරගල කරමූ, ඔහු ගෙදර යැවිය යුත්තේ සංකේතීයවයි. දැනටමත් ඔහුගෙන් අරික් කාලක් පමණ ගෙදර ගොස් ඇත. 21 වන සංසෝදනයෙන් තව යැවිය හැකිය. ගොඨා ගෙදර යැවිය යුත්තේ එක එක්කෙනාගේ පෞද්ගලික කෝන්තර වලට නොව, එය සිදුවිය යුත්තේ යම් ක්‍රම වේදයකට අනුවයි. කාගෙවත් පෞද්ගලික කෝන්තර වලට රාජ්‍ය දුර්වල කර ගත යුතු නැත. ඇතැම් හදිසි තීරන ගැනීමට එම තනතුර තිබිය යුතුයි. උදාහරණයක් විදියට 10 රෑ හදිසි නීතිය දාල පැතිරුණු ගින්න නැවැත්වීමට හැකිවූයේත්, නව අග්‍රාමාත්‍ය වරයෙකු පත්කර ගැනීමට හැකිවූයේත් එම තනතුර තිබුන නිසාය. නැතිනම් මිනිසුන් හාමතේ මැරෙද්දිත්, පාර්ලිමේන්තව තවමත් දෙකට බෙදී , නියෝජ්‍ය කතානායකයන් තේරීම වැනි විගඩම් නටාවී, නැතිනම් තවමත් සැගවී සිටිමට නියමිතයි.

අපගේ විශ්වාසය සිස්ටම් එක චෙන්ජ් කිරීමට මෙම අධ්‍යාපන ක්‍රමය වෙනස් කල යුතුය. 225 ත්, 225 තෝරන අයත් මේ අධ්‍යාපන ක්‍රමයෙන් පිටවුන අය. සාමකාමි උද්ඝෝෂණය ට ගැහුවෙත්, එට ප්‍රතිප්‍රහාර එල්ල කරෙත් මේ අධ්‍යාපන ක්‍රමයෙන් පිටවුන අය. මෙම අධ්‍යාපන ක්‍රමය දශමයකින් හෝ වෙනස් කිරීමට ඉඩ නොදෙන, එය නිධන් මෙන් රකින ස්ටාලින්, අන්තරේ වැනි බහිරවයන්ට මෙම ක්‍රමය වෙනස් කිරීමට නොහැක.

මොවුන් කර ඇත්තේ අරගල මූවාවෙන් භික්ෂුවට භික්ෂුවගේ භූමිකාව, ගුරුවරුන් ට ගුරුවරයාගේ භූමිකාව අහිමි කිරීම. අද වන විට කාදිනල් තූමා ද කරමින් සිටින්නේ පූජක තුමන්ලා අන්තරේ පාරේ ගෙනයාමයි. වෘතිතිය සමිති මෙම ක්‍රමය අනුගමනය කරමින්, තම වෘත්තිය සීමාවෙන් එහාට යාමෙන් එම වෘත්තීන්ට හිමිව තිබූ භූමිකාව සහ ගෞරවය කෙලෙසා ගනිමින් සිටියි. අනුරුද්ධ පාදෙනිය එයට හොදම උදාහරණයක්. ඒ මඟ යන අළුත්ම කෙනා ඇතැම් විට සාලිය පීරිස් විය හැකිය.

සිස්ටම් චෙන්ජ් කිරීමට පළමුව අප කල යුත්තේ දශමයකින් හෝ තමන් වෙනස්වීම,

ගෝඨාභය ගෙදර යැවීමට කරන අරගල එකක්, ඒ පුටුවේ වෙන කෙනෙක් වාඩි කරවීමට හිතේ තියන් කරන අරගල තව එකක්.

විනෝදය අරගල කරන ආත්මයක් ලෙස.....

සිදුවන්නේ කුමක්දැයි කියා කිසිවෙකුට කිව නොහැකි තත්වයක් තුල අප ඒ සදහා උත්තරයක් සොයමින් සිටී..

විවිධ පක්ෂ පාර්ශවයන්, සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරිකයන් මේ වනවිට විවිද පිළිතුරු සපයමින් සිටියි. ඒවා රාජපක්ෂවරු ගෙදර යැවීමේ සිට 225 ම එපා, සමාජවාදය පිහිටවීම වැනි බොහෝ පිලිතුරු දක්වා දික්ගැස්සී ඇත. නමුත් මොවුන්ට මග හැරෙන්නේ ධනවාදය තුල විනෝද වන මනුෂ්‍ය ආත්මයයි, එම නිසාම ඔවුන්ගේ පිළිතුරු, ඔවුන්ගේම ෆැන්ටසියන්ය. ධනවාදය තුල විනෝදවන මෙම පුද්ගල ආත්මය මග හරිමින් බාහිරින් පිලිතුරක් සොයා ගැනීම හරහා ඔවුන්ගේ මෙම ෆැන්ටසියට සහනයක් ලැබීම හැර වෙන යමක් සිදු නොවෙයි.. මෙම සහනය අපට පිළිතුරු ලෙස සෑම තැනකින්ම මතුවෙයි. එම නිසා වැදගත් වන්නේ මොනයම් හෝ පිළිතුරු සොයාගැනීම නොව. ගැටලුව සූත්‍ර ගත කිරීමයි එනම් ප්‍රශ්ණය හරිහැටි හදුනා ගැනීමයි එසේ නොමැති නම් නැවත නැවත අපිට හමුවන්නේ අපේ පරිපූර්ණත්වයට බාදාවක් ලෙස දෙමලා, රාජපක්ෂ වරු, ධනවාදය, අධිරාජ්‍යවාදය මුලින් උපුටා දැමීම වැනි උත්තරය.

අරගලය තුලින් අපගේ වර්තමානය වෙනස් කිරීමට පෙර අප වෙනස් කල යුත්තේ අපගේ ඉතිහාසයයි, ඉතිහාසය යනුම අපගේ වර්තමානයේ Reflection එකකි...

එසේ නොමැතිව සිදුවන්නේ වර්තමානය චක්‍රයක් ආකාරයෙන් නැවත නැවත හමුවීමයි.

උදාහරණයක් ලෙස මැයි 09 වෙනිදා මන්ත්‍රී නිවාස, බස් රථ ගිනි තැබුවේ සාමාන්‍ය ජනයා නොවෙයි රාජපක්ෂවරුන්ගේ ම ආත්මයයි කියා අපට සරලව කිව හැකිය, එය ඔවුන්ගේම කැඩපතකි. අපි එම ස්වයං විනාශය දෙස හැරී බැලුවොත් විනෝදය කියන සාදකය දේශපාලනයේදී කොතරම් තීරණාත්මක සාදකයක්ද යන්න රාජපක්ෂවරු හා අප හරහා හොඳින් දැකගත හැක. ඔවුන් රටේ බලය ලබා ගැනීම සදහා අපට දුන්න කප්පම තමයි උතුරේ දෙමළ මනුෂ්‍යයා අපි නොවිදින අමුතු ආතල් එකක් ගන්නවා යයි අපි සිතන විනෝදය. එය උදුරාගෙන නැවත එය ලබාදී පූර්ණ පරිපූර්ණත්වයට අපිව පත් කරනවා යන්නයි එය නන්දිකඩාල් වලින් අවසන් විය.

නමුත් ඒ පරිපූර්ණත්වයේ අඩුවක් අපට ඉතිරිවිය, නැවත මාවනැල්ලෙන් එම විනෝදය ලබාදී අපට කියල දුන්නෙ ඔන්න උබල ඉල්ලපු විනෝදය උපරිමෙන්ම දැන් ලබාදීල තියෙනව. උබලගෙ විනෝදය(ජාතිය බේරා ගැනීම) වෙනුවෙන් තමයි මේ මිනීමරන්නෙ කියල , නමුත් ගැටලුව ඇත්තේ රාජපක්ෂවරු තුල නොවෙයි ඔවුන්ට අවශ්‍ය වූයේ මිනීමරා හෝ විනෝදය ලබන ජනතාව ගේ එකම පැතුම ඉටුකර බලයට ඒමට මාර්ගයක් පමණයි. අලුගෝසුවා කරන්නෙ ඔහුගෙ රස්සාවයි ඇත්තටම මීනීමරා විනෝද වෙන ආත්මය තිබුනේ අප තුලය. අපි තමයි රහසින් ඒ විනෝදය ලැබුවෙ. රාජපක්ෂ කලේ අපි වෙනුවෙන් මිනීමරපු එකයි. හැබැයි රාජපක්ෂවරුන්ට අමතක උන එක දෙයක් තිබුන මේ විනෝද වන ආත්මය යම් දිනක තමාවත් විනාශ කරන බව. ඔවුන් මැයි 09 වෙනිදා නැවත උදුරාගත්තේද රාජපක්ෂවරු ලබන විනෝදය මිසක් විමුක්තිය නෙමෙයි.

මොකද විනෝදයට තිබෙන්නේ අන්තර්ගතයක් (දෙමල/මුස්ලිම් /රාජපක්ෂවරු / හොරු) නොව ආකෘතියක් පමණයි.

යම් කිසි රාජ්‍යයක් ජාතිවාදය එනම් (විනොදය) යන සාදකය හරහා ගොඩ නගන්නේ නම් එම විනෝදය විසින්ම විනශය කරා ගෙනියන බව ඉතිහාසයේ අත්දැකීම් දැන් අපට කියාදෙයි.

මේ අනුව රාජපක්ෂවරු සහ රටේ ජනතාව යනු combination එකක් මිස එකිනෙකට පරස්පර දෙකක් නොවෙයි.

මිනිසුන්ට බඩගින්න සහ පරිභෝජනයේ සීමාව දැනෙන තුරුම මිනිසුන් සිටියේ විනෝදයේ ලේ තැවරුණු දැත් දරාගෙනය. අපට මේ ලේ සෝදාගෙන හොඳ මිනිසුන් විය නොහැක. රාජපක්ෂවරු ට ගල් ගසනවා වගෙම අපටත් ගල් ගසාගමු.

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත් මේ වෙලාවේ අපිට කියන්නේ මේ රාජපක්ෂවරු (හොරු / හොරු ඇලීමට ඇති බාදාව) අහිමි කරපු විනෝදය නැවත ලබා දෙනවා හැර අන්‍ යමක් නොවෙයි .

ජවිපෙ විසින් නම් කරන ලද හොරුන් සියල්ල අල්ලා අවසානයේදීද මිනිසුන්ට සහනය ලැබෙන්නේ නැත. එවිට ජනයා අද මහින්ද දෙසට හැරුනූ ලෙසම එදාට අනුර කුමාර දෙසට හැරෙනවා.

- චානක හෙට්ටිආරච්චි

ද ලාස්ට් මෑන් හෙවත් රනිල්....

අර්බුදය නිර්පාක්ෂිකව දුටුවේ ඔහු පමණ ද ?

ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාවේදී ඉතාම පරාජිත අවස්ථාක අවසන් පිතිකරුට හිමිවන්නේ විශාල වගකීමකි. මුල් පිතිකරුවන් සියළු දෙනා දැවී ගිය පසු තරගයේ වගකීම හිමිවන්නේ ලස්ට් මෑන්ටය, රනිල් වික්‍රමසිංහ අයත් වන්නේද මේ ඝණයටය.

මෙම පාර්ලිමේන්තුවේ සියළුම වැඩ කරුවන් පවතින ආර්ථික හා දේශපාලන අර්බූදය හමුවේ අසාර්ථක වී ඇත. ඇතමුන් විවිධ හේතූන් පදනම් කර ගනිමින් පිටියට ඒම මඟ හැර ඇත.
තමන් ජීවත්ව සිටින ගෙය ගිනිගත් විට මුලින්ම කරනූයේ එය නිවා දැමීමය. නිවා දැමිමෙන් අනතුරුවයි සොයන්නේ ගෙට ගිනි තැබුවේ කවුරුන්ද යන්න. අද ශ්‍රී ලංකාවේ පක්ෂ විපක්ෂ සියළු දේශපාලඥයන් කතා කරනුයේ අර්බුදය ඇති වූයේ කෙසේද, වගකියන්නේ කවුද යන්නය. රනිල් වික්‍රමසිංහ මැතිතුමා ඇසුවේ මැයි මාසයේ ජිවත් වන්නේ කෙසේද යන්නය. අවශ්‍ය ඉන්ධන ටික ගෙන්වන්නේ කෙසේද, අවශ්‍ය ඖෂධ ටික ගෙන්වන්නේ කෙසේද, අවශ්‍ය පොහොර ටික ගෙන්වන්නේ කෙසේද හා ගෙවිමට ඇති ණය වාරික ගෙවන්නේ කෙසේද යන්නයි. සියලු දෙනා ගින්නට වගකියන කට්ටිය සොයන අවස්ථාවේ රනිල් වික්‍රමසිංහ තනිවම උත්සාහයක් ගත්තේ ගින්න නිවීමටය. දැන් ගින්නේ සුලමුල සොයන්න ගිය අයගේ රෙදි වලටත් ගින්න පැතිරී ඇත.

දැන් ලාස්ට් මෑන් මත අවසන් බලාපොරොත්තුව තැබීමට සිදූවී ඇත.

ඔහුට අවස්ථාව ලැබූනේම මෙවනි දුෂ්කර ආර්ථික අර්බුද හමුවේය.

1989 ජවිපෙ කැරැල්ලේන් රටේ ආර්ථිය විශාල අර්බුදයකට ගොස් තිබිනි. ඒ අවස්ථාවේ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට ගොස් රට ගොඩනැගීමේ වගකිම රණසිංහ ප්‍රේමදාස මැතිතුමා පවරන ලද්දේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට ය. විශාල තරුණ පිරිසකට රැකියා ලබාදිය හැකි ආයෝජන රාශියක් ලංකාවට ගෙනවිත් 1990 වනවිට අඩු ආදායම් ලාභින්ට ජනසවිය නම් දීමනාවක් දීමට සමත් විය.

නිදහසින් පසු ලංකාවේ ඍණ ආර්ථික වර්ධනයක් ඇති වූයේ 2001 දීය එය 2004 වන විට යථා තත්ත්වට පත්කලේය.

2015 වසරේ රටේ ආදායම අඩුවී පොදු සේවා පවත්වා ගැනිමට නොහැකි තත්ත්වය, ආදායම් ඉහලට නංවා යථා තත්ත්වයට පත්කලේය.

ඉහතින් සදහන් කරනු ලැබූවේ ඔහුට ලැබුණු අසීරු අවස්ථාවන්‍ ය.

ලාස්ට් මෑන්ට මුහූණ දීමට ඇති පීඩනය වැඩිය, දවා දැමිමට ඇති ඉඩද වැඩිය. එහෙත් රට වෙනුවෙන්, ද ලාස්ට් මෑන් හෙවත් රනිල් වික්‍රමසිංහ මැතිතුමා මත ආර්ථික අර්බුදය ජය ගැනීමේ බලාපොරොත්තු ඇතිව බලා සිටිමූ...!

සාලිය පීරිස් මහතාගේ අභිලාෂය කුමක්ද ....?

අනුරුද්ධ පාදෙනිය - වසවිස
සාලිය පිරීස් - යුක්තිය ද?

ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමයේ නීතිඥයන් සහ සාලිය පීරිස් මහතා අරගලයට සක්‍රිව සම්බන්ධ වෙමින් සිටියි. ඒනම් නීතී ආධාර සපයමින් සහ සාමකාමී උත්ඝෝෂන කිරීමේ අයිතිය තහවරු කරමින්. එය අගය කරන්නෙමූ.

මුලින්ම මිනිසුන් දැනගන්නට අවශ්‍ය කාරනයක් ඇත. එනම් ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය ද, රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන් සංගමය මෙන් තවත් එක් වෘත්තිය සංගමයක්. එය රජයේ නිල බල ත්‍රන්තයට අයත් නැත. රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරී සංගමයේ සභාපති අනුරුද්ධ පාදෙනිය මහතා ගෙන් දේශපාලන අභිලාෂ පෙනෙන්න තිබුණි. ඔහුට සහ ඔහු නියෝජනය කරණ සංගමයේ සීමාවට අයත් නැති වැඩ කරන්න ගිහින් ගොවියන් මෙන්ම ගෝඨාභය ජනාධිපති තුමාගේ අණ්ඩුවද අර්බුදයකට ඇද වැටුනේය.

එමගින්, එම සංගමයේ මෙන්ම ඔහුගේ කිර්තී නාමයටද හානි විය.

වර්තමාන අර්බුදයට සාලිය පීරිස් මහතාගේ මැදිහත් වීම අගය කරන්නෙමු. නමුත් එහි සීමාව ඉක්මවා ගියහොත් ප්‍රථිපල ලෙස අළුත් අර්බුද නිර්මාණය වීමට නියමිතයි. ඔවුන්ගේ සීමව ගැන් ඔවුන්ට අවබෝධයක් ඇතයි අපේක්ෂා කරන්නෙමු.

එහෙත් අරගල කරුවන්ගේ යුක්තිය වෙනුවෙන් පෙනීසිටි සාලිය පීරිස් මහතා ජනතා පරමාධිපත්‍යයේ උත්තරීතර ආයතනය වන පාර්ලිමේන්තුවේ මාර්ග වසා දැමීම සහ මන්ත්‍රි වරුන්ට එහි යාම අවහිර කිරීම දැක්කේ නැත, එමෙන්ම සාමකාමි අරගල කරුවන් උද්ඝෝෂණයට අමතරව මහජන සේවයට අවහිර කරමින් එහි දොරටුව අවහිර කිරීම දැමිම දුටුවේ නැත.

කලර් ලයිට් එකකදි රෙඩ් ලයිට් පත්තු වුනාම එක පිළිනොගෙන හැමෝම යන්න ගත් විට කිසිවෙකුටත් යන්න බැරි තත්ත්වයක් ඇති වෙනවා.

තවද ස්වාධීනයයි කියනා අය පාර්ලිමේන්තුවට ගෙනත් අන්තර්පාලන ආණ්ඩු හැදීම වැනි අත්හදා බැලීම් ගැනත් සංකීර්ණව හිතන්න වෙනවා. පිටින් ගෙනත් දාන අයෙකුට මේ පාර්ලිමේන්තු වේ ඉන්න සූත්‍රර කරුවන් සමග වැඩ කිරීමට ඉඩක් තිබිය හැකිද ? වර්තමාන ජනාධිපතිවරයා ද එසේ පිටින් ගෙනා අයෙකි. මේ මොහොතේ කෙටිකාලීන විසදුම් සෙවිය යුතුයි, අත් හදා බැලීමට කාලයක් නොමැත.

අප කුමණ වෘත්තියක නියළුනත්, අප සියළු දෙනාටම පුරවැසි වගකීමක් මෙන්ම සීමාවක් ඇත. මිනිසුන් හුදු ජනප්‍රියත්වය වෙනුවෙන් ඔනෑම දෙයක් නොකල යුතුයි. සෑම දේකම සීමාව හදුනා ගත යුතුයි. එසේ නොමැති වුවහොත් නොසිතනා අර්බුද මතුවිය හැකිය. ඔනෑම කෙනෙකුට දේශපාලන අභිලාෂයන් තිබිය හැකිය. ඒ සදහා දේශපාලන පක්ෂ තොරා ගත යුතුයි. සිරීපාදේ යනවනම් ඒ සඳහා මාර්ග තුනක් ඇත, හෙලිකොප්ටර යකින් සීරිපාදේ ගිය හැකිවුවත් එසේ යෑම සුදුසූ නැත.

යම් නිස්චිත කාරනයකට ගොඩනගා ඇති ආයතන වෙනත් දේ සදහා නොයදා ගත යුතුයි. එමගින එම ආයතන වල කීර්තිය කෙලෙසෙනවා. එය අපට පාදෙනිය මහතාගේන් ඉගෙන ගත හැකිය.

මිනිසුන් පාර්ලිමේන්තු ඒමට කෙටි ක්‍රම සෙවිය යුතු නැත. ඒ සඳහා දෙශපාලන පක්ෂ තොරාගත යුතුයි. අද පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩිපුර සිටින්නේ ව්‍යාපාර කිරීම සඳහා දේශපාලන කරන අයයි.

මේ රට ගොඩ නැගීමට හැකියාව සහ සෑබෑ විසදුම් සෙවිය හැක්කේ සැගවුනු අභිලාෂ නැති මිනිසුන්ටයි. සාලිය පීරිස් මහතාට එසේ සැගවුනු අභිලාෂ නැතිබව ඔප්පු කිරීම ඔහුගේ වගකීමයි. එය අනාගතයට බාරදෙමූ.

තැපැල් මඟින් අපරාධ කරන්නන්ගේ වගකීම...!

මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු අග්‍ර්‍රාමාත්‍ය වරයා ඉඩොරයකට හසුවී තිබුණු බිමකට ගිනිතියා පලා ගියාය. එය අමන වැඩකි. ඒ ගැන පසුව ලියන්නේමු.

මහින්ද තියපු ගින්න තැපැල් මගින් අපරාධ කරන්නන් දසත පැතුරුවේය. එය අරගලයේ ස්භාවය, ප්‍රතිප්‍රහාරය විය හැකිය. විජේවීර සහෝදරයා කිව්වාය කියන ක්‍රමය විය හැකිය.(ප්‍රහාරය අශිෂ්ඨ නම් ප්‍රතිප්‍රහාරයේ ශිෂ්ඨත්වය හොයන්න එපා) එහි හරි වැරැදි ලිවීමට අපට අවශ්‍ය නැත.

තැපැල් මඟින් අපරාධ කරන්නන් ඊයේ හැන්දෑවේ සිට මහින්ද තියපූ, ඔවුන් පතුරන ලද ගින්න නිවමින් සිටියි. එය හොද දෙයකි.

මෙම තැපැල් මඟින් අපරාධ කරන්නන් සාමාන්‍යයෙන් මෙවනි අවස්ථා වලදී ගෙවල් වලින් එලියට බහින්නේ නැත. ඔවුන් කරන්නේ FB එකෙන් ආදරනීය ලෙස වෛරය වැපීරීම, පොඩි එවුන් කඩේ යැවීම, මෝඩයන් වීරයෝ කිරීම, අතෙන්ට ගහන්න මෙතෙන්ට ගහන්න කියා ආතල් ගැනීම වැනි ක්‍රියාය. මොවුන් බහුතරයක් රජයේ සේවකයන් හා කාගෙන් හෝ යැපෙන්නන්ය.

අද පැවැත්වීමට තිබූ පක්ෂ නායක රැස්වීම මන්ත්‍රින්ට ආරක්ෂාව නැතැයි කියා අවලංගු කර ඇත. 17 පාර්ලිමේන්තුව රැස්වීමට නොහැකි වුවහොත් මෙම මාසයේ රජයේ සේවකයන්ට වැටුප් ගෙවිමට නොහැකි වනු ඇත. ඒ අනුව වගකීම් සහගතව ගින්න නිවන එක හොදයි. නැතිනම් රජයේ සේවකයන් ලක්ෂ 14 කට පමණ වැටුප් ගෙවීමට නොහැකි වනු ඇත. ඔවුන්ට මාසේ අන්තිමට වැටුප් නැතිව ජිවත් වීමට නොහැකිය. එය ඔවුන්ට දරා ගැනීමට අසීරු වනු ඇත. වෘත්තිය සමිති නායකයන්ට අනුව ඔවුන් මහා බ්‍රග්මයාගේ ඉනට උඩින් උපන් අයයි.

මහා බ්‍රග්මයාගේ ඉනෙන් පහල කොටසින් උපන් අවිදිමත් ආර්ථිකයට අයත් විශාල ජනතාවක් සිටිනවා. ඔවුන් යනු ස්ථීර මාසික ආදායමක් සහ සමාජ ආරක්ෂාණයක් නැති ජනයායි. එනම් එදිනෙදා ආදායමෙන් ජිවත්වෙන අයවලුයි. තැපැල් අපරාධ කරුවන් කඩේ යවන්නේ මෙම ජනයගේ පීඩනයයි. ඔවුන් ආර්ථිකව වියලී සිටින්නේය, ඔවුන්ට ගින්න පැතිරී ඇත, එබවින් මාස් පඩිකාරයන් නිවෙනන, නිවෙන්න කියල FB එකේ කිව්වට ක්ෂණිකව නිවෙන්නේ නැත.

පොඩි මතක් කිරීමක් කරන්න තියෙනවා ඇතැම් මානව හිතවාදී වෘත්තිය සමිති නායකයන් කොරෝනා සමයේදී අවිදිමත් ආර්ථික යට අයත් විශාල ජනතාවක් ආදායම් නැතීවී දුක් විදින විට ආණ්ඩුව ත්‍රස්ත කරමින් තම වැටුප් සහ දීමනා වැඩිකර ගත්තේය.

තැපැල් අපරාධ කරුවනී ඉක්මනින් නිවන්න, නැතිනම් ඔබගේ මේ මස වැටුප නැතිවීමට නියමිතයි. ඔබගේ දරුවන් බඩ ගින්නේ තියන්න එපා...!
(අරගලය සහ ඔබේ අසාව දෙකක්,පටලවා ගන්න එපා, ගිරවුන්ට අරගල කරන්න බෑ.)

කාගේ පැත්ත ගන්නද....?

කුමන විදියට බෙදී සිටියද සියළු දෙනාම එකම පැත්තක එකම වැඩක් කරමින් සිටියි. ජනතාවගේ පැත්ත කියන්නේ වැල යන පැත්තය, එනම් හැමෝම නියෝජනය කරන එකම පැත්ත. එහෙත් මිනිසුන් ට ප්‍රශණ තියෙනවා. ඒවා කියා ගන්න තැනක්, ඉඩක් නැති තරම්‍ ය.

අප සිටිය යුත්තේ ජනතාව යන පැත්තෙද, මිනිසුන්ගේ පැත්තේද. එනම් ලිප ලඟින් ආරම්බවී පිටුපසට පෙළගැසෙන ප්‍රශ්ණ වලට තවම පැත්තක් නැත. මිනිසුන් මුහුණ දෙන ප්‍රශ්ණ සඳහා උදාහරන, සිද්දීන් ඉදිරිපත් කර ඔබ සංවේදී කිරීමට අනවශ්‍යයි කියා සිතමි. ඔබ ඔනෑ තරම් එවා දකිමින් සිටියි.

ඉහතින් සඳහන් කළ මිනිසුන්ගේ ප්‍රශ්ණ වලට ජනප්‍රිය වාදයෙන් පිලිතුරු නොලැබෙයි. ඒ සඳහා ජනප්‍රිය වදය, ජනප්‍රිය වාදයෙන් පරාජය කිරීමෙන් පිළිතුරු නොලැබෙයි. ඒ සඳහා ප්‍රබුද්ධ ව්‍යාපෘතියක් අවශ්‍යයි. ජනප්‍රිය වාදයේ ඉහලින්ම සිටින මහින්ද රාජපක්ෂ 2015 දී පරාජය වී නැවත එවනිම ව්‍යාපෘතියකින් ඔහු යලි බලයට පැමිනියේය.
අද ශ්‍රී මහා බෝධියට ගිය අග්‍ර්‍රාමාත්‍ය තුමා හෙට ඉවත් වුවහොත්, එයට පසු ප්‍රබුද්ධ ව්‍යාපෘතියක් නොපැමිනිය හොත් යලි එම පිලට බලයට පැමිනීමේ ඉඩ නිර්මානය වෙනවා. එය තමයි ඇත්ත.
අද අප ගල් ගසමින් සිටින්නේ අපගේම පරිබෝජනයේ කැඩපතටයි. අපගේ පාරිභෝජන උවමනාවන් වැඩිපුරම ඉටුකරමින් සිටියේ මහින්ද රාජපක්ෂ පාලනයයි. ඔවුට තවදුරටත් ණය ගැනිමට තැනක් නැති තැන, එනම් ඔහුගේ ක්‍රෙඩිට් කාඩ් එක අවලංගු වූ තැන ජනතාව ඔවුන්ට එරෙහිව නැගී සිටියි. නැතිනම් තව කලක් මෙම පාලනයට ඉඩ තිබුනි. අධික පරිබෝජනයට හුරුවූ අප ක්‍රෙඩිට් කාඩ් එකක් වත් නැති මිනිහෙකුට කැමති නැත.
වාමාංශිකයන් ප්‍රශ්ණ දාර්ශනික කරමින් සිට්ති. එහෙත් ප්‍රශ්ණය ඔවුන්ගේ ලිප ලඟට පැමිනි කල ඔවුන්ද අවදි වීමට නියමිතයි.
මේ මොහොතේ අප තිරවල දකිමින් ඉන්නේ ජනතාවගේ ප්‍රශ්ණ මිස මිනිසුන්ගේ ප්‍රශ්ණ නොවෙයි.

අප සුසමාදර්ශී වෙනසකට නොගොස් පාලකයන් මාරුකිරීමෙන් පලක් නැත. උදාහරණයකට හොරු ඇල්ලීම සිස්ටම් එකෙන් අපට දී ඇති ප්‍රශ්ණයක් මිස අප මුහුණ දිය යුතු යථාර්ථය නොවෙයි.
මොහොතකට සිතමු, මේ දේශපාලන අර්බූදය හමූවේදී පාර්ලිමේන්තුවේ මහින්ද රාජපක්ෂ හා රනිල් වික්‍රමසිංහ නොහිටින්න කුමණ තරමේ විකාරයක් හෝ විනාශයක් විමට ඉඩ තියෙද. (මේ මොහොත කළමනාකරණය කිරීම සම්බන්ධව) අනෙක් පැත්තෙන් යමෙකුට තර්ක කල හැකියි මේ අර්බුදය සඳාහා ඔවුන් වග කිවයුතු කියා. ඔව්න් මෙන්ම සියළු දේශපාලඥයන් වම දකුණ බේදයෙන් තොරව මේ අර්බුධයට යම් යම් ප්‍රමාණයන්ගෙන් වගකිව යුතුයි. පව් කාරයාට ගල්ගසා හොද මිනිසුන් විය නොහැක.
අද පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින බොහෝ දෙනෙක් උස වුවත් මිටිය. එනම් ඔවුන් පව් කාරයාට ගල් ගසා ඇග බේරා ගැනීමට දක්ෂයන්‍ ය.
කළු සුදු, හොද නරක පසෙක දාමා සුසමාදර්ශී වෙනසකට ප්‍රබුද්ධ ව්‍යාපෘතියකට එකතු වෙමූ. ඒ සඳහා පක්ෂ නායකයින් සියළු දෙනාම කැමතිම කෙනා විම ප්‍රමාණවත් නැත. වැඩේ කල හැකි කෙනාව තොරමු. පක්ෂ නායකයන් තොරමින් සිටින්නේ මාස 18 කට පසු එන මැතිවරණයේ දී තමන්ට අවදානම අඩුම නායකයෙක්. එහෙත් අපට අවශ්‍ය ප්‍රබුද්ධ ව්‍යාපෘතියක්. ඒ සඳහා අපට රාජ්‍ය ත්‍රාන්තිකයෙක් අවශ්‍යයි.

රටට අවශ්‍ය රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයන් සහ විචාරශීලී මිනිසුන්...

ලංකාවේ ඔනෑම රැල්ලක් වේගයෙන් ව්‍යාප්තව, එතරම්ම වේගයෙන් නිවීයන්නේ ඇයි?

එයට හේතුව, ඕනෑම රැල්ලක් මැදට පනින, විචාර බුද්ධියක් නැති සමාජ කොටසක් සිටීමයි. ඔවුන් මාධ්‍යවේදීන්, දේශපාලඥයන්, කලාකරුවන් ලෙස හඳුනා ගනිමු. මොවුන් අතරට එක්වූ අලුත්ම කණ්ඩායම වන්නේ, ටියුෂන් ගුරුවරුන්‍ ය. ඒ අයගේ අරමුණු පවතින රැල්ලෙන් තාවකාලික ජනප්‍රියත්වයක් පවත්වාගැනීම සහ පුද්ගලික අරමුණු ඉටුකර ගැනීමයි. එහෙයින් මොවුන් එන එන රැල්ලට පවන් සලමින් රැල්ලෙන් රැල්ලට මාරු වෙනවා. මොවුන් අවසානයේ කිසිදු රැල්ලක වගකීම භාරගන්නේ ද නැත. හැමදාම මෙම රැලිවලින් බැට කන්නේ දුප්පත් ග්‍රාමීය ජනයායි. එය හරියට පිරමීඩ ක්‍රමයක අවසානයට එකතු වන විශාල පිරිසක් අමාරුවේ වැටෙනවා වගෙයි.
එයට හේතුව, පවතින අධ්‍යාපන ක්‍රමයෙන් අධ්‍යාපයේ මූලික අරමුණු ඉටු නොවීමයි. එනම්, සමාජ හා සන්නිවේදන සාක්ෂරතාවය වැනි දේ දියුණු නොවීමයි. කුමන අධ්‍යාපන මට්ටමක සිටියත් අතට අහුවෙන ඕනෑම දෙයක් share කර ගැනීමයි. විචාරයක් නොමැත.

උදාහරණයක් ලෙස, පවනට ගී පද ලියන සුනිල් ආරියරත්න පසුව බෞද්ධ චිත්‍රපට රැල්ලක් හැදුණාම බෞද්ධ චිත්‍රපට නිර්මාණය කරනවා, එලෙසම ටියුෂන් ගුරුවරු ද ඒ ඒ කාලයට ජනප්‍රිය දේ කතා කරනවා. අප ඒවායේ හරි වැරදි කතා කිරීමට අවශ්‍ය නැත. එය ඔවුන්ගේ වෘත්තියේ ස්වභාවයයි.

අපට පුළුවන් විය යුතුයි, රැලි විනිවිද දකින්න සහ එමගින් කියැවෙන අර්බුදය නිවරදිව කියවා ගැනීමට.
එයට අවශ්‍ය වන්නේ විචාරශීලී මිනිසුන් සහ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයන්.
ඉතිහාසයේ රැලිවලින් අපට ලැබුණු දේ මතක් කරගැනීම වැදගත්. බොහෝ විට රැලිවලින් ගොඩ ගසන්නේ කුණු ගොඩවල් පමණයි. එමෙන්ම,
අර්බුදයට නම් සහ අර්ථ ඉදිරිපත් කිරීමට හදිසි වන අයවළුන්ගෙන් ප්‍රවේශම් වෙමු.

ඉතිහාසයේ සැම විටම අප තේරුවේ කැමතිම සහ හොදම දේ කියල හිතපූදේය, නමුත් ලැබුනූ දෙය ?

මේ මොහොතේ අප මුහුණදී ඇති අර්බුද, ආර්ථික අර්බුදයක් නම් පළමුව එයට පිළිතුරු සොයමූ. ඒ සඳහා අපගේ ඔළුවල කුමක් තිබුණත් එයට සුදුසුම කෙනා තොරමූ..!
අනෙකුත් බොහෝ දේ පසුව බලමූ.

System Change කීරිමට එන අය හිතන විදිය...

"මා වෙනුවෙන් ඔබ වෙනස් වෙන්න, එවිට මට පහසුයි".

කලාකරුවන්, සිවිල් ක්‍රියාකාරිකයන්, වෘතිකයන් සහ දේශපාලන නායකයින් හිතන්නේ ඔහුට අනුව අනෙකා වෙනස්විය යුතුයි කියාය. ඔවුන් තුළ අඩියක් පස්සට යාමට කිසිදු සූදානමක් නැත.

එනම්, මහ මගදි අපට දකින්නට ලැබෙන රියදුරන්ගේ හැසිරීම (අනෙකාට ඉඩ නොදීම සහ ඉවසීම නැතිකම) තමයි පාර්ලිමේන්තුවේදීත්, අයතන සහ පක්ෂ තුළ දකින්නට ලැබෙන්නේ.

අරගලය පිටුපස ඇති අර්බුදය තේරුම් ගනිමු...

වෙළෙඳ ප්‍රාග්ධනය ඇතිවීම සහ එහි වර්ධනය ,ඉන්පසු කාර්මික විප්ලවය ඇතිවී කාර්මික ප්‍රාග්ධනයේ වර්ධනය ඇතිවී ධනවාදය වර්දනය වී ස්ථාපිත වූ ආකාරය කාල් මාර්ක්ස් විද්‍යාත්මකව විග්‍රහ කර ගත්තේය.
මාර්ක්ස්වාදයේ මූලිකම පදනම වනුයේ ධනවාදී සමාජයේ ප්‍ර්‍රාග්ධනයේ හැසිරීමත් ඒ මත සමාජය හැසිරෙන,පරිවර්තනය වන ආකාරය පෙන්වාදීමත්ය. කොටින්ම ධනවාදයේ හොදම විශ්ලේශකයා කාල් මාක්ස්ය.

මෙම මාක්ස්වාදී ආස්ථානයේ සිට අද දවසේ අප හමුවේ ඇති සමාජ ආර්ථික අවුල විමසා බලමු.
සියලු යටත් විජිත ආක්‍රමනයන් සමග අද දක්වා අප ජීවත්වන්නේ ධනවාදයත් සමගය. එහෙත් මෙය ධනවාදය ලෙස සැබෑ අරුතකින් වටහා ගැනීමට ලංකාවේ බොහෝ මාක්ස් වාදීන් යැයි හිතා සිටිනා අයටද නොහැකි වී ඇති බව පෙනේ. එය බොහෝ අය හිතෙන්නේ දේශීයත්වය,සිංහල බෞද්ධ පාලනය, ජාතිකත්වය, වැනි කාරනා සහ අඩු වැඩි වශයෙන් ඒ සාධක වල මාත්තුවේ සංයුතිය නිසා විටින්විට ඇතිවන ගැටලු,වැරදීම් නිසා ඇතිවන අවුල්කාරී තත්වයන් කියාය. මේ සියලු සමාජ අසංගතබාවයන්ගේ මහමොලකරු ධනවාදී ප්‍රාග්ධනය බව බොහෝ දෙනෙකුට නොවැටහේ. ඔවුන් සියල්ල ගැටලුව ලෙස දකින්නේ විවිද අවස්තාවල රට පාලනය කරන නියෝජිතයන් සහ ඔවුන්ගේ දුර්වලතාය. මෙහි ඇති ජුගුප්සාජනක තත්ත්වය නම් බොහෝ පාලකයන්ද ඔවුන් පාලනය කරන්නේ ධනවාදී ආර්ථිකයක් බව නොදැනීම හෝ නොදන්නා පරිදි ආණ්ඩු කරගෙන යාමයි. නමුත් අද වනවිට ධනවාදී ප්‍රාග්ධනයේ තර්කනය තුලින් පාලකයින්වත් ,මහජනතාවත් නිරුවත් ධනවාදයට විසිකරදමා තිබේ. ධනවාදය අප සමාජයට බලෙන් තේරුම් කර දෙන්නට යන තාර්කික දේශපාලන යථාර්ථය කුමක්ද ?

1.ආණ්ඩුවට කියන පනිවිඩය නම් ජනතාවට ගොන් ආතල් දෙන ආගම් වාදී,ජාතිවාදී කතා නොකියා ප්‍රාග්ධනයේ ස්වාභාවික හැසිරීමට අනුව නිදහස් වෙළඳ පොල තර්කනයට ඉඩදී ලාභය කෙසේ වෙතත් පාඩු නොලැඹීම යන සංකල්ප මත පදනම්ව ඩොලර් උපයන රාජ්‍යයක් ගොඩනගාගත හැකි ලෙස ආණ්ඩු කරගෙන යන ලෙසය.

2.ජනතාවට දෙන පණිවිඩය නම් රටක් ආර්ථිකව නොදියුණු නම් සහනාධාර නොලැබෙන බවත්, බඩු මිල තීරනය වනුයේ ඉල්ලුම සැපයුම නැමති මූලික ආර්ථික විද්‍යාත්මක න්‍යාය මත පදනම්ව බවත්,ඔබ ගන්නේ කුමන වාහනයද, මාසයකට කොපමන ඩීසල්,පෙට්‍රල් ගහනවාද,කන්නේ මස්ද,මාලුද,එලවලුද යන්න තීරනය කරන්නේ ඔබේ ආදායම මිස ආණ්ඩුව හෝ ඔබේ අනෙකා නොවන බව තේරුම් ගත යුතු බවයි. ෆැන්ටසි ලෝකයක ජීවත් වූ ලාංකික මහජනතාවට ධනවාදය විසින් හඩනගා කියන්නේ මේ තාර්කික ධනවාදී දේශපාලන යථාර්ථයයි.
අරගල උද්ඝෝෂණ තුලින් මොහොතකට මේ නපුරු යථාර්ථයෙන් මිදිය හැකියි. නමුත් මේ යථ අභිමුකවීම කිසිවෙකුටත් නතරකල නොහැකිය. මේ සමාජ යථාර්ථය තේරුම්ගත් පිරිස් අරගලය තුල ඇතත් එම හඩ මතුවීමට ඇති ඉඩ ඉතා අල්ප බවත් මේ දක්වා එය මතුකර ගැනීමට උත්සාහ ගන්නා බවක්ද නොපෙනේ.

දහනව වන සියවස තුලදී කාල් මාක්ස් ප්‍රාග්ධනය කෘතිය තුලින් එදා පැවති ධනවාදය අර්ථකතනය කලේය. අවාසනාවකට අද මාක්ස්වාදීන්ට පශ්චාත් නූතන සමාජය තේරුම් ගැනීමට කිසිදු න්‍යායක් නැත,ඔවුන් මහජනතාවටත් වඩා අසරනය. සැබෑ මාක්ස්වාදින් මේ මොහොතේ කලයුත්තේ ධනවාදයේ නිශ්චිත මොහොත තේරුම් ගැනීමත් ඒ ඔස්සේ සමාජ ජයග්‍රහණයන් ලබා ගැනීමට මග පෙන්වීම මිස හුදු ජනතා විරෝධයන්ට වසග වී සමාජ මාධ්‍ය වීරයන් වීම නොවේ. තරුණ නැගිටීම් අප අගය කල යුතුය,එම නැගිටීම් අවංකය ,ඔවුන් සාමකාමී ජනඅරගල ආකෘතිය තෝරාගෙන ඇත. එහෙත් එය දිගින් දිටම ලෝක පරිමානයෙන්ම අසමත් සටන් ආකෘතියකි. එමෙන්ම මෙම අරගලයේ අන්තර්ගතයද අලුත් නැත ,අලුත් වී ඇත්තේ එයට සම්බන්ධවී ඇති නව තරුණ පරපුරත් ඇතුලු එහි නව සමාජ ආකෘතියත් පමණි.
එහි අලුත් දේශපාලන න්‍යායක් හෝ ඉදිරි දැක්මක් නැත. ඉතිහාසය නැවත නැවතත් සිදුවීම ඛේදවාචකයකි.

ඔව්, ප්‍රායෝගික නැති න්‍යායත්,න්‍යායක් නැති ප්‍රායෝගිකත්වයත් දෙකම පලක් නැති බව අපි පිලිගනිමු. මේ දෙකෙහි සාම්‍යක් ඇති කර ගැනිම අප සියල්ලන්ම හමුවේ ඇති අභියෝගයයි.

-වෛද්‍ය චන්දන රණසිංහ-

දැනෙන තැන්වල වෙනස...

රසායනික පොහොර නොමැතිව ගොවින් අසරන වන විට නාගරික මධ්‍යම පංතිය ගොවීන් සමග එකතු නොවීය . එහිදී ඔවුන් දුටුවේ වස විස නැති ආහාර ගැනීමට කදිම අවස්ථාක් පමණි.
ගෑස්, ඉන්ධන, විදුලිය නොමැති වන විට නාගරික මධ්‍යම පංතිය උද්ඝෝෂණ සදහා පාරට පැමිණ ඇත.

ත‍වමත් ඔබට, නොපෙනෙන ඔවුන්...

මැද පෙරදිග විගාමික ශ්‍රමිකයකු ලෙසත්, වතුකරයේ කම්කරුවෙකු ලෙසත්, ඇඟලුම් කම්හලේ සේවිකාවක ලෙසත් නිහඬව බලා සිටියි.

දේශපාලකයින්, වෘත්තිකයන්, කලාකරුවන් ඇතුළු සියලු දෙනා වියදම් කරනු ලැබුවේ ඔවුන් උපයන ලද Blood Dollars ය.

දශක ගණනාවක් අධ්‍යාපනයට , සෞඛ්‍යයට වියදම් කරනු ලැබුවේ ඔවුන් උපයන ලද Blood Dollars ය.