Tiran Gayasra

ප්‍රතිඵල සහිත Media පංතිය

Jaffna

ශිෂ්‍යත්වය මා ජීවිතයේ මුහුණ දුන් නපුරුම විභාගයක් කීවොත් නිවැරැදි.මගේ නෑදෑයන් හා දෙමාපියන් මා ශිෂ්‍යත්වය සමත් වුවහොත් අර දේ මේ දේ අරන් දෙනවා කීවත් මගේ මනසට ඒවා බර වැඩි විය.මට ඒ අවදියේ අවශ්‍ය වූවේ තවත් යහලුවන් සමග දුව පැන නැටීමට,සරුංගල් යැවීමට,ක්‍රිකට් ගැසීමට, විවිධ සෙල්ලම්බඩු හා ඉලෙක්ට්‍රොනික උපකරණ ගලවා බැලීමටයි.මෙසේ කෙලි සෙල්ලම් කරන කාලය අතරතුරදී ශිෂ්‍යත්වය නැමති රකුසෙකු මාව ගිලින්නට පැමිණීයේ මගේ ලස්සන් ලෝකය විනාශ කරමිනි.එහෙත් මම කිසිවක් පාඩම් කළා කීවොත් වැරදි.ශිෂ්‍යත්වය පාසලට පමණක් සීමා විය.ශිෂ්‍යත්ව විභාගය කට මුලටම පැමිණී පසු මට මගේ පියා ලස්ස්න පෑන් පැන්සල් මකන කීපයක් හා අඩිරූලක් ගෙනත් දුනි.මා ඒවාට බොහෝ සේ ඇලුම් කලේය.මා ශිෂ්‍යත්වය ලියන්නට පෙර දිනයේදී පවා මා නිදන ඇදේ කොට්ටය මත මා ළගම ඒවා තබා නිදා ගත්තේ ඒවාට ඇති ආශාව නිසාම වෙන්න ඇති.ශිෂ්‍යත්වයට යන දිනයේදී මට අලුත් ඇදුමක් ලැබුණි.මා හට පමණක් නොවේ පාසලට ගිය පසු මට දැකගත හැකි වුවේ මගේ යාලුවන් ද අලුත් ඇදුම් ඇදගෙන පැමිණී බවකි. " හොදට ලියන්න පුතේ" මට හැමෝම කියයි.මට ඒ අවස්ථාවේදී දැනුනේ මා මත මහත් වගකීමක් කරපිට වැටී ඇති බවකි.1 පේපරය හාඅ 2නි පේපරය නිමවී මා ගෙදර ආවේ කුරුල්ලෙකු මෙනි.නැවත මට පෙර තිබූ මගේ කෙලිලොල් ලොවම හිමිවිය.ටික දිනක් මෙලෙස ගතවිය.බොහෝ දෙනාගේ කටේ තිබුණේ ශිෂ්‍යත්ව ප්‍රතිඵල මෙවර ප්‍රමාදව පැමිනෙණ බවයි.ශිෂ්‍යත්ව ප්‍රතිඵල ලබාදෙන්නේ අපේ පංති භාර ගුරුතුමියමද? මට ගැටලුවක් පැවතුනත් මා කාගෙන් වත් නොවිමසුවේ ශිෂ්‍යත්වයට හොදින් මුහුණ නොදුන් බව මා දන්න නිසාවෙනි.මා නිතරම සිතුවේ ශිෂ්‍යත්ව ප්‍රතිඵල එවන්න එපා කියායි.බොහෝ දිනවලට මා නින්දෙන් පවා බිය වී ඇහැරෙන්නේ මා ශිෂ්‍යත්වය නිසැකවම ෆේල් බව දන්නා නිසාවෙන් වෙන්නට ඇති.මෙලෙස කාළය ගත විය.දෙසැම්බර් මාසයේ සිරස tv ළමා කාර්ටූන් යන අතරතුර ප්‍රවෘත්තියක් ඵල විය " 2006 වසරේ ශිෂ්‍යත්වය ප්‍රතිඵල නිකුත්ව ඇත.දිවයිනේ ප්‍රථමයා 196 යි" මගේ පපුව වේගයෙන් ගැසෙයි මා වෙව්ලයි.අම්මා තාත්තාට ළගම ඇති කමිනිකේෂන් එකෙන් ප්‍රතිඵල බලාගෙන ඒමට කීවාය. තාත්තාද ඉතාමත් කලබලයෙන් දිව ගියේ මා විභාගය හොදට සමත් යැයි බලාපොරොත්තුවෙන් වෙන්න ඇති.මා නරඹමින් සිටියේ chicken run චිත්‍රපටියයි.එම චිත්‍රපටිය මට මතක හැටියට පලමු වර මාධ්‍යතුලින් ඉදිරිපත් කරේ එම අවුරුද්ද තුළයි.එය දෙස මා මුලින් ආසාවෙන් බලා සිටියත් එම ප්‍රවෘත්තියෙන් පසුව කිසිවක් මා හට පෙනුනේ නැත.රූපවාහිනිය දෙස බලා සිටියා පමණකි.තවත් ප්‍රවෘත්තියක් රැගෙම පැමිණියේ තාත්තායි.ඒ මගේ ශිෂ්‍යත්ව ප්‍රතිඵල යයි.මා ෆෙල් බව මා හොදින්ම දැන සිටි නිසා මා සිතුවේ මට හොදටම බනී කියායි.(මව හෝ පියා ජීවිතයේ කිසිදිනක මට මා කර කිසිම වරදකට ගසා නැත) තාත්තා ගෙනා මගේ ප්‍රතිඵල සටහන් අම්මාටද පෙන්විය.අම්මා හා තාත්තාගේ මුහුණ ඇඹුල්වී ඇත.මටද මගේ ප්‍රතිඵය දැනගැනීමට කැමැත්තෙනි.මා " ලකුණු කීයද අම්මි?" අම්මා දුක්මුසු මුහුණි "96යි "...... මටද දැන් දුකයි.මා කලින් පාඩම් කරා නම් මෙහෙම වෙන්නේ නෑ යැයි මට සිතුනා."අයියෝ ශිෂ්‍යත්වෙත් විභාගයක්ද? අද මොනාහරි හොද දෙයක් උයන්න.96 හොදටම ඇති " එසේ කීවේ තාත්තායි .ඒ වචනය මගේ ජීවිතය වෙනස් කරන වචනයක් විය.අම්මාත් එයට පිළිතුරු සපයමින් කියා සිටියේ " 96යි කියන්නේ කොච්චර නම් හොදද? අපි ඉස්සරහට තියන විභාග හොදට පාඩම් කරලා ලියමු" අද මා ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේ සමාජවිද්‍යා අධ්‍යන අංශයේ තෙවන වසර සිසුවෙක්මි.එදා මා හට තරවටු කරානම් මා අද මෙතනට නොපැමිනෙණ බව නම් විශ්වාසයි.අද මගේ කතාව මා මෙලෙස දිග හරින්නේ අද ඔබේ දරුවා හෙට දිනයේ සිටින්නේ කොතැනකද යන්නට ශිෂ්‍යත්ව විභාගය පමණක් සීමා නොකර දරුවාට ජය පරාජය ගැන කියාදෙමින් ඔහු සමග රැදෙන්න.ඔහු ලෝකය දිනාවි...
මේ කාලයේ ඔහුට ඔහුගේ අනාගත කාර්‍ය් භාර්‍ය කියා දෙන්න.කිසි විටෙකත් තරවටු කිරීම ළමයා දිරිගැන්වීමක් නොවේ.මා එතරම් ලොකු තැනක සිටිනවා යැයි මා සිතන්නේ නැත.මේ ලෝකය තුළ මීට වඩා උසස් අයුරින් දිනාගත් මිනිසුන් ඇත.ඔබට පණිවිඩයක් ගැනීම සදහා පමණක් උපයෝගී කරගන්න.

- ටිරාන් ගයාශ්‍ර ද සිල්වා-

වැඩිහිටි නිවාසේ තනිවුන අපේ කාලේ දෙමාපියන්..😥