Natural Breeze Travels and Tours

မဂၤလာနံနက္ခင္းေလးပါ
က်က္သေရမဂၤလာအေပါင္း ခေညာင္းၾကပါေစ
စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္က်န္းမာရွိၾကပါေစ
စီးပြားဥစၥာဒီေရအလားတိုးတက္ၾကပါေစ

တန္ေဆာင္တိုင္ကာလတြင္ တာ၀တိ`ံသာနတ္ျပည္မွ ၾကြျမန္းလာသည့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ရည္မွန္း၍ မီးပံုးပ်ံ လြတ္တင္ပူေဇာ္သည့္အမႈကို ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ ေအးခ်မ္းသာယာလွတဲ့ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလး ေတာင္ႀကီးမွာ တစ္ႏွစ္ တစ္ႀကိမ္သာ က်င္းပတဲ့ ႏွစ္ေပါင္း(၇၀)ေက်ာ္သက္တမ္းရွိ မီးပံုးပ်ံပဲြေတာ္ကုိ သြားေရာက္ေလ့လာၾကည့္ရွဴ႕ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ Natural Breeze Travels & Tours မွ ဖိတ္ေခၚလုိက္ပါရေစ...

ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕မီးပံုးပ်ံ က်င္းပေရး ေကာ္မတီမွ ျပဳစုထားေသာမွတ္တမ္း
သကၠရာဇ္(၁၂၀၀)ခန္႔က တည္ရွိေနေသာ ပအို၀္းရြာ“ဒံုေတာင္က်ည္း”ရြာရွိသည္။ ေရကန္(၄)ကန္ႏွင့္ အင္းၾကီး(၁)အင္း ရွိသည္။ အဂၤလိပ္အစိုးရ မုိင္းေသာက္တြင္ ရံုးစိုက္ရာမွ အသြားအလာ၊ က်န္းမာေရးကိစၥမ်ားေၾကာင့္ ျမိဳ႔သစ္တည္ရန္အတြက္ ေတာင္ၾကီးရြာကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္(၁၂၅၃)ခု၊ ခရစ္ႏွစ္(၁၈၉၀)တြင္ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔အျဖစ္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ပင္လယ္ေရျပင္အျမင့္(၄၇၁၂)ေပ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ ေတာင္ခြ်န္းအထိ ပင္လယ္ေရျပင္အျမင့္ ေပ(၅၆၀၀)ေက်ာ္ ရွိသည္။ အဂၤလိပ္ေခတ္တြင္ မီးပံုးပ်ံမ်ားကို အမ်ားအျပား လြတ္တင္ေနျပီး ေဗ်ာက္အိုးမ်ားလည္း အိမ္တိုင္းနီးပါး ေဖာက္ၾကသည္။ ေဗ်ာက္အိုးေဖာက္လွ်င္ မေကာင္းဆိုး၀ါးမ်ား ေျပးသည္ဟု အယူရွိသည္။ တန္ေဆာင္တိုင္ကာလတြင္ တာ၀တိ`ံသာနတ္ျပည္မွ ၾကြျမန္းလာသည့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ရည္မွန္း၍ မီးပံုးပ်ံလြတ္တင္ပူေဇာ္သည့္အမႈကို ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ ထို႕ျပင္ တာ၀တိ`ံသာ နတ္ျပည္၌ သၾကားမင္းတည္ထားကိုးကြယ္ေသာ စူဠာမုဏိေစတီေတာ္အား ပူေဇာ္သည့္အမႈအျဖစ္ မွတ္ယူကာ မီးပံုးပ်ံပူေဇာ္ခဲ့ၾကသည္။ မီးပံုးပ်ံလြတ္ပါက ကံေကာင္းေစသည္၊ ကံဇာတာ တက္သည္ဟူေသာ အယူရွိခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ (၁၃၀၃)ခု၊ ခရစ္ႏွစ္(၁၉၄၁)ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလမွာ ကုန္းသာေက်ာင္းဘုန္းၾကီးက ဦးစီး၍ ဦးထား၊ ဦးခ်စ္၊ ဦးရီ(ဦးဖိုးရီ)တို႔ စုေပါင္း၍ ေခါင္အခ်င္း ေပ(၅၀)ခန္႔ မီးပံုးပ်ံၾကီးကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းမီးပံုးပ်ံကို ပိတ္စျဖင့္ျပဳလုပ္ကာ အပ္ခ်ဳပ္စက္ျဖင့္ ခ်ဳပ္လုပ္ခဲ့သည္။ စာေရးကေတာ္ ေဒၚသင့္ႏွင့္အဖြဲ႔၊ ကူညီကုန္း ေအာင္ျမင္၀ပ္ေရွာ့ (ဆရာမေဒၚသန္းျမ၏ အေမ) အုပ္စုက တာ၀န္ယူခ်ဳပ္ေပးခဲ့သည္။ မီးပံုးပ်ံခ်ဳပ္ခ်ိန္မွာ (၁)လ ၾကာျမင့္သည္။ မီးစာကို သံႏွင့္ျပဳလုပ္၍ သကၤန္းစႏွင့္ က်စ္၍ ေရနံေခ်းအသံုးျပဳကာ ျပဳလုပ္သည္။ မီးစာ၏ အရြယ္အစားမွာ လံုးပတ္ အခ်င္း(၂)ေပခန္႔ ရွိသည္(လူတေပြ႔စာ)။ မီးစာ အျမင့္(၁၀)ေပခန္႔ ရွိသည္။ ၄င္းမီးစာကို ေျမျဖဴေတာင္ရပ္ကြက္ (အေနာက္ကုန္း)ေန ဦးလွေဖႏွင့္ အဖြဲ႔က တာ၀န္ယူ၍ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။ ၄င္းအခ်ိန္က ကုန္းသာေက်ာင္းသည္ တဲေက်ာင္းကေလးသာ ျဖစ္သည္။ ၄င္းမီးပံုးပ်ံကို ကုန္းသာေက်ာင္း ကုန္းေပၚတြင္ လြတ္သည္။ မီးပံုးပ်ံလြတ္တင္ မွိဳင္းခံသည့္ ေနရာႏွင့္ ကိုက္(၁၀၀)ခန္႔အကြာ ေတာင္ေစာင္းမွ မီးပံုးပ်ံ လြတ္တင္မည့္ မွိဳင္းခံမည့္ေနရာထိ ေျမာင္းတူး၍ ၄င္းေျမာင္းအေပၚ သစ္၊ ၀ါးတို႔ျဖင့္ ခင္းျပီး ေျမဖို႔ကာ လွိဳင္ေခါင္း ျပဳလုပ္သည္။ မီးပံုးပ်ံ မွိဳင္းခံမည့္ေနရာတြင္ ေပပါကို အထက္ေအာက္ ဖြင့္၍ ေျမထဲအနည္းငယ္ျမႇပ္၍ မွိဳင္းထြက္ေပါက္ ျပဳလုပ္သည္။
၄င္းလွိဳင္ေခါင္းအစ ေတာင္ေစာင္းေနရာတြင္ မီးထည့္ရန္ ေျမက်င္းက်ယ္ေအာင္ တူး၏။ လွိဳင္ေခါင္းအစတြင္ က်ယ္၍ မွိဳင္းထြက္ေပါက္ ေရာက္ခါနီးတြင္ တျဖည္းျဖည္းက်ဥ္းသြားသည္။ မီးထည့္ရန္ ေလာင္စာအျဖစ္ ထင္းမ်ား အသံုးျပဳသည္။ မီးပံုးပ်ံကို ၾကိဳး(၄)ၾကိဳးျဖင့္ သစ္ငုတ္(၄)ပင္တြင္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားရသည္။ မီးပံုးပ်ံကို မွိဳင္းထြက္ေပါက္ျဖင့္ မွိဳင္းခံေစျပီး မွိဳင္းေထာင္ပါက မီးဇာတပ္ျခင္း အပါအ၀င္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား အားလံုးကို ကုန္းသာဘုန္းၾကီး ညႊန္ၾကားသည့္အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ၾကရသည္။ ၄င္းမီးပံုးပ်ံ၏ ေအာက္တြင္ ထီး၊ ခ်ဳိင့္၊ ဖိနပ္၊ အကႌ်၊ လံုခ်ည္၊ ပိတ္စ၊ ပိတ္အုပ္၊ ပန္းကန္မ်ိဳးစံု၊ ေဆး၊ ဆီပံုး၊ ေရနံဆီပံုး၊ ဆန္အိတ္ငယ္မ်ား၊ သကၤန္း၊ သပိတ္ႏွင့္ နာရီ၊ လူအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ိဳးစံုကို ပန္႔သကူပစၥည္းအျဖစ္ ပိတ္ ေလထီးမ်ားျဖင့္ မီးပံုးပ်ံမွ ေအာက္သို႕ ျဖဳတ္ခ်ရန္ ေဆာင္ရြက္ထားသည္။ ၄င္းပစၥည္းမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲရန္ ေအာက္ဆြဲထည္ကို ၀ါးျဖင့္ ခိုင္ခံ့ေအာင္ ျပဳလုပ္သည္။ ေထာင့္ေလးေထာင့္တြင္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို ေစာင့္ၾကပ္ေသာ နတ္မင္းၾကီး(၄)ရုပ္ အျမင့္(၈)ေပခန္႔ ပါရွိသည္။ နတ္သားတစ္ရုပ္စီတြင္ ေငြက်ပ္(၂၅)က်ပ္စီ ထည့္ထားသည္။ ၄င္းအခ်ိန္တြင္ ဆီစိမ္စကၠဴ၊ ေရပါးစကၠဴ(၄)ရြက္ကို တစ္ျပားသာေပးရျပီး တစ္ပဲကို (၁၆)ရြက္ ရသည္။ ရွမ္းဆန္ အေကာင္းဆံုး(ႏို႔ဆီဗူး)(၁၂)လံုးတိုက္၊ (၁၀)ျပည္ကို ၁က်ပ္သာ ေပးရသည္။ ၄င္းအခ်ိန္တြင္ ဗမာဆန္ ရွမ္းျပည္သုိ႔ မေရာက္ေသးေပ။ မီးပံုးပ်ံ မွိဳင္း၀ျပီး မီးစာကို မီးရွိဳ႕ကာ မီးပံုးပ်ံဆြဲျပီဟု ယူဆေသာ အခ်ိန္တြင္ မီးပံုးပ်ံကို ၾကိဳး(၄)ၾကိဳးျဖင့္ သစ္ပင္ငုတ္တြင္ ခ်ည္ထားသည့္ ၾကိဳး(၄)ပင္ကို ဘုန္းၾကီး(၄)ပါးက ဆရာေတာ္ အခ်က္ေပးသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ဓါးရွည္ျဖင့္ ခုတ္ျဖတ္ရသည္။ ထိုသို႔ ခုတ္ျဖတ္ရာတြင္ ရာဟုေထာင့္မွ တာ၀န္ယူ ခုတ္ျဖတ္ရေသာ ဘုန္းၾကီးမွာ အနည္းငယ္ေနာက္က်သြားသျဖင့္ ၄င္းမီးပံုးပ်ံ နာသြားသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ၄င္းမီးပံုးပ်ံသည္ အေရွ႔ဘက္သို႔ တက္သြားျပီး ထီးႏွင့္ခ်ိဳင့္ ႏွစ္ခုသာ ေလထီးႏွင့္ က်လာျပီး အျမင့္ ကိုက္(၄၀၀)ေက်ာ္တြင္ ၀ုန္း ဆိုေသာ အသံက်ယ္ၾကီး မည္၍ မီးပံုးပ်ံ ကြဲက်သြားသည္။ ၾကည့္ေနေသာသူမ်ား လန္႔၍ ထြက္ေျပးၾကသည္။ ၄င္းမီးပံုးပ်ံၾကီးသည္ ယခုအေနာက္ျမိဳ႔ပတ္လမ္း၊ ကုန္းသာေက်ာင္းအတက္ မုတ္ဦးအနီးတြင္ရွိေသာ ျမိဳ႔ပတ္လမ္းႏွင့္ ေတာင္ေက်ာင္းလမ္းဆံု ပန္းျခံတြင္ က်ျပီး မီးေလာင္ခဲ့သည္။ ၄င္းမီးေလာင္ေနေသာ ပိတ္စမ်ားကို ေရေခ်ာင္းထဲသို႔ ဆြဲယူမီးျငိမ္း၍ ယူၾကသည္။ အခ်ိဳ႕လူမ်ားက ရေသာ ပိတ္စမ်ားကို ျခင္ေထာင္ခ်ဳပ္ရာတြင္ တစ္ေယာက္ကို ျခင္ေထာင္ ၁လံုး ၂လံုးစာ ရၾကသည္။ ၄င္းမီးပံုးပ်ံၾကီး မေအာင္ျမင္သျဖင့္ ရွမ္းစကၠဴႏွင့္ ေခါင္အခ်င္း(၂၄)ေပခန္႔ အရြယ္အစားကို ျပန္လုပ္၍ ေအာက္တြင္ ေငြဒဂၤါးမ်ား ထည့္၍ ေလထီးျဖင့္ ျဖဳတ္ခ်သည္။
၄င္းမီးပံုးပ်ံၾကီးသည္ ကုန္းသာေက်ာင္းမွ အေရွ႔ဘက္သို႔ တက္သြားသည္။ မီးပံုးပ်ံသြားရာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း လူအမ်ားလိုက္၍ ေငြဒဂၤါးမ်ား က်ရာတြင္ လိုက္၍ လုၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ရွမ္းစကၠဴျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ မီးပံုးပ်ံမ်ိဳးကို အျခားဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားကလည္း ရွမ္းစကၠဴ အရြက္(၄၀၀-၅၀၀)အရြယ္အစား ျပဳလုပ္၍ အခါအားေလွ်ာ္စြာ လြတ္တင္ ၾကေလသည္။ (၁၉၄၅)ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ဂါတ္တဲပြဲကို OurDay ပြဲ အမည္ျဖင့္ ပြဲစတင္လုပ္သည္။ ၄င္းအခ်ိန္က လူအမ်ားအေခၚ(အာ၀ါေတး) အသံထြက္သည္။ အခ်ိဳ႕က ၄င္းပြဲကို ႏြားလွည္းမ်ားျဖင့္ သြားၾကသည္။ ဂါတ္တဲ၀င္းထဲတြင္ ၀ကၤာဘာ ျပဳလုပ္၍လည္းေကာင္း၊ အျငိမ့္ပြဲ၊ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား က်င္းပၾကသည္။ ၄င္းပထမအၾကိမ္ ဂါတ္တဲပြဲတြင္ မႏၱေလးမွ ၾသဘာရ မေအးတင္အျငိမ့္ စ၍ ကခဲ့သည္။ ၄င္းပြဲကို ေဟာ္ကုန္းပိုင္း၊ အလယ္က်င္းပိုင္း၊ ေတာင္ပိုင္း စေသာ ရပ္ကြက္မ်ားမွ မီးၾကာကပ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ မီးပံုးပ်ံမ်ား အေပ်ာ္သေဘာျဖင့္ ေစ်းၾကီးေတာင္ဘက္တြင္ လာေရာက္ လႊတ္ၾကသည္။ (၄င္းမီးပံုးပ်ံမ်ားတြင္ ယမ္း၊ မီးပံုးမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲျခင္းမရွိ၊ ရိုးရိုးမီးပံုးပ်ံမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။) ေစ်းၾကီး ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေညာင္ပင္ၾကီးမ်ား ရွိသည္။ အကာအရံမရွိေသးပါ။ ေနာင္ႏွစ္မ်ားတြင္ ရပ္ကြက္မ်ားမွ ဆက္လက္၍ မီးပံုး၊ မီးၾကာကပ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ျခင္း၊ ျမိဳ႔လယ္ဓမၼာရံုဘုရားကို မီးပူေဇာ္ရန္၊ သေဘၤာနာနတ္ပင္မ်ား၊ သစ္ပင္သစ္ကိုင္းမ်ား၊ ၀ါးပင္မ်ားတြင္ မီးပံုးေရာင္စံုမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲထြန္းညွိကာ ဘုရားမီးပူေဇာ္ရန္ အလွအပဆင္၍ ယူေဆာင္လာျခင္း၊ မီးပံုးပ်ံမ်ားလည္း ယူေဆာင္လာကာ၊ ယခု ညေစ်း(ယခင္ ကေလးကစားကြင္း)၊ ဂါတ္တဲ၀င္း၊ ဘဏ္ေနရာတြင္လည္းေကာင္း လႊတ္တင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ လႊတ္တင္ခဲ့ၾကရာမွ တစ္ရပ္ကြက္ႏွင့္ တစ္ရပ္ကြက္ အျပိဳင္အဆိုင္ ျပဳလုပ္လာၾကျပီး ျပိဳင္ပြဲအသြင္ ေဆာင္လာခဲ့သည္။ (ျပိဳင္ပြဲ အဆင့္မေရာက္ေသးေပ)သေဘၤာနာနတ္ပင္၊ ၀ါးပင္၊ သစ္ပင္မ်ားတြင္ မီးပံုးေရာင္စံုမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲ၍ ယူေဆာင္လာရာမွ တစ္ရပ္ကြက္ႏွင့္ တစ္ရပ္ကြက္ အျပိဳင္အဆိုင္ သူ႔ထက္ ငါလွေအာင္ ျပဳလုပ္လာရာမွ မီးပေဒသာျပိဳင္ပြဲ အသြင္ေဆာင္ လာခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က ရပ္ကြက္မ်ားမွ ရွမ္းအိုးစည္၊ ဓႏုအိုးစည္၊ ေရႊအိုးစည္မ်ား တီးခတ္ကာ မီးလာေရာက္ ပူေဇာ္ၾကသည္။ မီးပံုးပ်ံမ်ား လြတ္တင္ျပီး “.......…မီးကို ႏိုင္ခ်င္လွ်င္ ဆယ္ႏွစ္ဆယ္မိုး ၾကိဳးစားပါအံုး။” သံခ်ပ္မ်ားထိုးကာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူး ကခုန္ၾကသည္။ တစ္ရပ္ကြက္ႏွင့္ တစ္ရပ္ကြက္ သူ႔မီးသာသည္၊ ငါ့မီးသာသည္ဟု အျငင္းပြားၾကရာမွ ျမိဳ႕မိျမိဳ႕ဖမ်ားႏွင့္ သမာသမတ္ ရွိသူမ်ားက အကဲျဖတ္ေပးၾကရေသာ အဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ (၁၉၅၁)ခုနွစ္ေလာက္တြင္ ညေစ်းတန္း ေနရာတြင္ မီးပံုးပ်ံမ်ားကို ေအာက္တြက္ မီးပံုးမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲ၍ လြတ္တင္ျခင္း၊ မီးပံုုးမ်ားကို ၾကိဳးတြင္ တန္းစီ၍ မီးပံုးပ်ံ ႏွစ္လံုးတြင္ ဆြဲကာ လြတ္တင္ခဲ့ၾကသည္။ (၁၉၅၂)ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ မီးပံုးပ်ံမ်ားကို ယမ္းထုတ္မ်ား ခ်ိတ္ဆြဲ၍ လြတ္တင္လာခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းအခ်ိန္တြင္ (ယမ္းစိမ္း၊ မီးေသြး၊ အုန္းဆံၾကိဳးကို ေတာက္ေတာက္စင္း၍ သံုးမ်ိဳးေရာစပ္ကာ မီးဖြားမ်ား ေကာင္းကင္တြင္ လြင့္စင္ေစျခင္းျဖင့္ လွပေအာင္ စီမံျပဳလုပ္လာခဲ့သည္။ အုန္းဆံၾကိဳးထည့္ရျခင္းမွာ အုန္းဆံၾကိဳးမီးဖြားသည္ ေကာင္းကင္တြင္ ၾကာရွည္ခံျခင္းေၾကာင့္ ထည့္ျခင္းျဖစ္သည္။
(၁၉၅၃-၁၉၅၄)ေလာက္တြင္ မီးပန္းမ်ား၊ ေဗ်ာက္အိုးမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲကာ မီးပန္းေခ်ာင္းကေလးမ်ား ေကာင္းကင္တြင္ လွပစြာ က်ဆင္းလာေစရန္ မီးပန္းစနက္မ်ားျဖင့္ စတင္ျပဳလုပ္လာခဲ့သည္။ ရိုးရာမီးရွဴးမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္သည့္ မီးရွဴးမ်ားပါ ထည့္သြင္းလႊတ္တင္ၾကသည္။ (၁၉၅၆-၅၇)ခုနွစ္ေလာက္တြင္ ေလယာဥ္သံမ်ား အသံုးျပဳ၍ မီးက်ည္အျဖဴေရာင္မ်ား စတင္ အသံုးျပဳလာခဲ့ပါသည္။ ထိုမွတဆင့္ (၁၉၅၇-၅၈)ခုနွစ္ေလာက္မွသာ သိမ္ေတာင္ဆရာေတာ္မွ ယမ္းစပ္နည္း (ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္)ျဖင့္ ယမ္းစိမ္း၊ ထံုး၊ ကန္႔၊ ဒုတၳာမ်ားျဖင့္ အေရာင္မ်ား တီထြင္စမ္းသပ္လာခဲ့သည္။ ေတာင္ပိုင္းရပ္ကြက္မွ မီးဆရာ ဦးေဆာင္သည္ ဗမာျပည္မွ ယမ္းစပ္နည္းကို သင္ယူရရွိျပီး အေရာင္မ်ား အသံုးျပဳလာခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က မီးဆရာမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဦးေဆာင္၊ ဦးဖိုးရီ၊ ဦးတံုး စေသာ နာမည္ၾကီး မီးဆရာမ်ားသည္ ယမ္းစပ္နည္းမ်ားကို ၾကိဳးစာရွာေဖြ၍ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကရာမွ (၁၉၆၀-၆၂)ခုႏွစ္မ်ားတြင္ မီးပံုးပ်ံမ်ား အဆင့္ျမင့္လာခဲ့ျပီး ေရာင္စံု ယမ္းအလွအပမ်ားကို ၾကည့္ရွဳ႕ခံစား ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းမီးဆရာ(၃)ဦးမွတဆင့္ တပည့္မ်ားေမြးဖြားကာ ဆက္လက္၍ မီးပံုးပ်ံ အဆင့္ျမင့္မားလာေစရန္ ၾကိဳးစားရွာေဖြ ခဲ့ၾကရာမွ (၁၉၆၉-၇၁)ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ခုိပ်ံ၊ မီးစၾကၤာ၊ မီးလင္းေျမြမ်ား တီထြင္၍ အသံုးျပဳလာခဲ့ၾကသည္။ ႏိုင္ငံျခား ယမ္းစပ္ နည္းမ်ား ေလ့လာ၍ ဓါတုပစၥည္းမ်ား အနည္းငယ္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ (၁၉၆၀-၆၁)ခုႏွစ္တြင္ မီးပေဒသာ ျပိဳင္ပြဲမ်ား အၾကီးအက်ယ္ ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။ ေစတီပံုမ်ား၊ ေက်ာင္းေဆာင္ပံုမ်ား ျပဳလုပ္ျပိဳင္ပြဲ ၀င္လာခဲ့ၾကသည္။ ကံသာရပ္ႏွင့္ ေတာင္ပိုင္းတို႔ အခ်င္းမ်ားခဲ့ရာမွ မီးပေဒသာျပိဳင္ပြဲ ဆက္လက္က်င္းပႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ (၁၉၇၆-၇၇)ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္တြင္ မီးပံုးပ်ံအဆင့္သည္ တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာခဲ့ျပီး ယမ္း အေရာင္စံုမ်ားလည္း ေကာင္းမြန္လာခဲ့သည္။ ဦးေဆာင္(ေတာင္ပိုင္း)မွ ဦးစန္းလြင္၊ ဦးဖိုးရီ(ခ်မ္းျမ)မွ ဦးလွေက်ာ္ႏွင့္ ကိုေငြထြန္း၊ ဦးတံုး(ေစ်းပိုင္း)မွ ဦးတင္၀င္း(စံျပ)ႏွင့္ ကိုေက်ာ္ျမင့္(စံျပ)၊ စိန္အင္းရပ္ကြက္မွ ဦးတင္လွိဳင္၊ ေဟာ္ကုန္းရပ္မွ ဦးေမာင္ေမာင္၊ ကိုေအးေဖ၊ သိမ္ေတာင္ဆရာေတာ္မွ ကိုဖိုးမွီႏွင့္ ကိုဖိုးၾကည္ တို႔ ေပၚထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ စိန္နားပန္ မီးပံုးပ်ံ-မီးပံုးမ်ားျဖင့္ မီးပံုးပ်ံကိုယ္ထည္ေပၚတြင္ ခ်ိတ္မ်ားတပ္ဆင္၍ ပံုေဖာ္လာ ခဲ့ၾကေလသည္။ (၁၉၇၀)ခုႏွစ္တြင္ ကိုယ္ထည္မ်ားေပၚတြင္ ပံုမ်ားေရးဆြဲ၍ မီးပံုးမ်ားျဖင့္ သရုပ္ေဖာ္ ခ်ိတ္ဆြဲလာခဲ့ၾကသည္။ (၁၉၅၀-၅၁)ခုနွစ္ ျပိဳင္ပြဲ စတင္ရာတြင္ ဒိုင္အျဖစ္ ပန္းခ်ီဆရာေမာင္၊ သူၾကီးဘဟန္၊ သူၾကီးဘိုးခင္၊ ဦးစိုးျမင့္(ကန္ေရွ႔)တို႔က ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။
ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ မီးပံုးပ်ံ က်င္းပေရး ေကာ္မတီမွ ျပဳစုထားေသာမွတ္တမ္း ရုမ္းျပည္နယ္ ယဥ္ေက်းမႈစာေပမွ စာေပအခ်ိဳ႕မွ ေကာက္နုတ္ျပဳစုထားေသာ မွတ္တမ္းေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ မီးပံုးပ်ံ ပညာရွင္မ်ား အသင္းမွ ျပဳစုထားေသာ မွတ္တမ္းျဖစ္ပါသည္။

စတီးဝဲလ္ရဲ႕ ငရဲလမ္း သုုိ႔မဟုတ္ အာရွလီဒိုလမ္းမျကီး
===========================
ကမၻာႀကီးကုုိ စစ္ႀကီးႏွစ္ခုုျဖင့္ ပုုိင္းျခားၾကည့္လုုိက္လွ်င္ ဒုုတိယ ကမၻာစစ္သည္ ျမန္မာႏုုိင္ငံသား တုုိင္းရင္းသာညီအကုုိမ်ား ပါ၀င္ ပတ္သက္ခဲ့ရေပသည္။ ျမန္မာ့သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြကုုိ လွန္ေလာ္ၾကည့္လုုိက္ရင္ ခ်န္လွပ္ထားသလုုိျဖစ္ခဲ့တဲ့ လီဒိုလမ္းမႀကီး အေၾကာင္းကို ယေန႔ေခတ္ လူငယ္မ်ိဳးဆက္ေတြကေတာ့ ေကာင္းေကာင္း သိၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလမ္းမႀကီးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္းက ေသမင္းတမန္ရထားလမ္းေလာက္ နာမည္မႀကီးခဲ့ေပမယ့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ကို ႐ြံရွာထိတ္လန္႔စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဌာေန တုုိင္းရင္းသားေတြကေတာ့ ေသမင္းတမန္လမ္းမႀကီးရယ္လို႔ သိၾကပါတယ္။ ေသမင္းတမန္ရထားလမ္းကေတာ့ ဂ်ပန္ ဘုရင့္တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဂ်ပန္တပ္ေတြအတြက္ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ား ေထာက္ပံ့ ပို႔ေဆာင္ဖို႔ ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို မီးရထားျဖင့္ ဆက္သြယ္ရန္ျပဳလုပ္ထားေသာ စီမံကိန္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ လီဒိုလမ္းမႀကီးကေတာ့ အဲဒီရထားလမ္းနဲ႔ မတူပါဘူး။ ဒီလမ္းမႀကီးကို အေမရိကန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဂ်ိဳးဇက္ ဗင္နီဂါစတီးဝဲလ္က အိႏၵိယႏိုင္ငံ လီဒိုမွ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းကို ျဖတ္ၿပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္၊ ကူမင္းျမိဳ႕အထိ ေဖာက္လုပ္ရန္ စီမံခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အႀကံအစည္ကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္တြင္းကို က်ဴးေက်ာ္ေရာက္ရွိေနတဲ့ ဂ်ပန္ တပ္မေတာ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ကူမင္တန္တပ္မ်ားကို အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ ေလေၾကာင္းလမ္းကို ေရွာင္ရွားၿပီး ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ေဖာက္လုပ္ၿပီး ေထာက္ပံ့ ပို႔ေဆာင္ေပးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယကမာၻစစ္ကာလေတြ ျဖစ္တဲ့ (၁၉၃၀-၃၁)မွာ ဂ်ပန္က မန္ခ်ဴးရီးယားကုိ ၀င္သိမ္းၿပီး တဲ့ေနာက္ တရုတ္-ဂ်ပန္ ဒုတိယစစ္ပြဲႀကီး စတင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ (၁၉၃၇)မွာေတာ့ စစ္ဟာ ပုိမုိအရွိန္ျမွင့္လာခဲ့သလုိ တရုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ အစိတ္အပုိင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ဂ်ပန္က သိမ္းယူႏုိင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ကူမင္တန္တပ္မ်ားကုုိ အဂၤလိပ္တုုိ႔က လုိအပ္ေနတဲ့ စစ္အေထာက္အပံ့ေတြကုိ ေပးပုိ႔ရာမွာ အဟန္႔အတားေတြ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကူမင္းၿမိဳ႕ ကေန လားရႈိးၿမိဳ႕ကို ဆက္သြယ္တဲ့ ရထားလမ္းတစ္ခုကုိ တရုတ္အလုပ္သမားေတြႏွင့္ စတင္ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး (၁၉၃၈)မွာအၿပီး သတ္ခဲ့တယ္။ ဒီလမ္းကုိ ဗမာၿပည္လမ္း(Burma Road)လုိ႔ ေခၚတယ္။ လားရွိး-ရန္ကုန္ရထားလမ္း ရွိေနတာေၾကာင့္ ရန္ကုန္မွာ ရွိေနတဲ့ စစ္အေထာက္အပံ့ေတြကုိ ပုိ႔ေဆာင္ေပးဖုိ႔ စီစဥ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ (၁၉၄၂)မွာ ဂ်ပန္က ဗမာျပည္ကုိ ၀င္သိမ္းလုိက္တဲ့အခါ ဒီဆက္သြယ္ေရး လမ္းမႀကီးပါ ပိတ္ဆုိ႔သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရုတ္တပ္ေတြကို ေထာက္ပံ့ေပးႏုိင္ဖုိ႔ နည္းလမ္းေတြ စဥ္းစားၾကရာကေန အိႏၵိယႏုိင္ငံ ေဒလီၿမိဳ႕ကေန ကူမင္းကုိ ဆက္သြယ္ႏုိင္မယ့္ လမ္းသစ္ေဖာက္လုပ္ဖုိ႔ကုိ အႀကံျပဳခဲ့ၾကရာက လီဒုိလမ္း ေဆာက္လုပ္ေရးႀကီး ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီခ်ိန္မွာ အာရွပစိတ္ဖိတ္ေဒသရဲ႕ အိႏၵိယ-ဗမာ-တရုတ္ႏုိင္ငံဆုိင္္ရာ စစ္ဦးစီးခ်ဴပ္ျဖစ္သူ အေမရိကန္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဴပ္ ဂ်ဳိးဇက္(W)စတီးလ္၀ဲလ္က ဒီလမ္းေဆာက္လုပ္ေရးကုိ ကြပ္ကဲခဲ့ရတယ္။ ရန္ကုန္က အေထာက္အပံ့ေတြ ရပ္ဆုိင္း သြားတာေၾကာင့္ အစီအစဥ္အရ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ကခ်ာေဒသႏွင့္ ဘုံေဘမွာရွိေနတဲ့ စစ္အေထာက္အပံ့ေတြကုိ ဒီလမ္းကေန လားရွဳိးကုိျဖတ္္ၿပီး နဂိုလမ္းေဟာင္းအတုိင္း တင္ပုိ႔ေပးႏုိင္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလမ္းမႀကီးကို ေဖာက္လုပ္တဲ့ အေမရိကန္အင္ဂ်င္နီယာေတြဟာ သားရဲတိရစၧာန္မ်ား၊ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ၊ ႐ြံ႕ႏြံအိုင္မ်ားနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဘက္ပုုိင္း ေတာနက္ႀကီးေတြကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားခဲ့ရပါတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာေတြရဲ႕ တာဝန္ ကေတာ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံနယ္စပ္အနီး လီဒိုၿမိဳ႕မွ ဟူးေကာင္းေတာင္ၾကားမွ ပန္ေဆာင္ေတာင္ၾကားကို ျဖတ္ၿပီး ဗန္းေမာ္မွတဆင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ဝမ္တိန္ႏွင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ကူမင္းသို႔ ေဖာက္လုပ္ရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ နဂိုလမ္းမရွိရာ(သွ်မ္းၿပည္မွာရွိတဲ့) မုံယူလမ္းဆုံ အထိ (၄၆၅)မုိင္ရွည္တဲ့ လီဒိုလမ္းေဆာက္လုပ္ေရးကုိ (၁၉၄၅)အေစာပုိင္းမွာ ၿပီးတယ္။ ဒီလမ္းပုိင္းကုိေတာ့ လီဒုိလမ္းမႀကီးလုိ႔ ေခၚပါတယ္။
အေမရိကန္တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ အေမရိကန္ေဒၚလာ(၁၄၈)သန္း ကုန္က်ၿပီး အိႏိၵယ၊ နီေပါ၊ သီရိလကၤာႏိုင္ငံသားေတြ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ နာဂ၊ ကခ်င္နဲ႔ သွ်မ္းနီတိုင္းရင္းသားေတြ၊ တ႐ုတ္အလုပ္သမားေတြ စုစုေပါင္းအင္အား(၂၅ဝဝဝ)ေလာက္နဲ႔ မိုင္တစ္ေထာင္ခန္႔ အရွည္ရွိတဲ့ လမ္းမႀကီးကို(၂)ႏွစ္ၾကာေအာင္ ေဖာက္လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီငရဲလမ္းမႀကီးဟာ တစ္ေထာင္ဆစ္ ခ်ဳိး အေကြ႕ေပါင္း ႏွစ္ဆယ့္တစ္ေကြ႕၊ ေပတစ္ေသာင္းေက်ာ္နက္တဲ႔ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြနဲ႔ ေတာင္အသြယ္သြယ္ေပၚမွာ ေဖာက္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လမ္းေဖာက္လုုပ္ရာတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့ရေသာ ဌာေနတုုိင္းရင္းသားမ်ားအား ေဒသအေခၚ ကမ္နီ သုုိ႔မဟုုုုတ္ ခတ္ပုုံလုုိ႔ေခၚတဲ့ ငွက္ေပ်ာရြက္နဲ႔ ဘိန္းကပ္ထားၿပီး ေသာ္ပါလုုိ႔ေခၚတဲ့ ၀ါးေျပာင္းနဲ႔ရႈေစၿပီး ငွက္ဖ်ား၊ အေညွာင္းအညာမ်ား ေျပတယ္ဟုဆုုိကာ သုုံးစြဲလာေစခဲ့ၾကရာမွ ယေန႔ခ်ိန္ထိ ရုုိးရာအစဥ္အလာပုံစံလုိလုိ က်န္ရွိ ေနခဲ့ၾကသည္ကုိလည္း ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ၾကရသည္။
ယင္းကုုိလုုိနီစနစ္၏ ဆုိးေမြမ်ားသည္ ျမန္မာႏုုိင္ငံသူ ႏုုိင္ငံသားမ်ားဖုုိ႔ ယေန႔ခ်ိန္ထိ နလန္မထူႏုိင္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။ (၁၉၄၂)ခုနစ္ ဒီဇင္ဘာလ(၁)ရက္ေန႔ လမ္းေဖာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းကို စတင္ခဲ့ၿပီး (၁၉၄၅)ဇန္နဝါရီ(၂၈)ရက္မွာ ပထမ ယာဥ္တန္းအေနနဲ႔ ဝမ္တိန္ၿမိဳ႕ကို ေအာင္ျမင္စြာသြားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကူမင္းကုိဆက္သြယ္တဲ့ မုံယူလမ္းပုိင္းကေန မုိင္ေပါင္း(၆၀၀) ေက်ာ္ခန္႔ရွိတဲ့ ဗမာျပည္လမ္းပုိင္းကုိ စစ္ဘက္အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ေဒသခံေတြရဲ႕လုပ္အားေတြႏွင့္ ျပန္လည္မြမ္းမံ တည္ေဆာက္ ခဲ့ၾကၿပန္ပါတယ္။ ဒီလမ္းဆုံျဖစ္တဲ့ မုံယူကေန ကူမင္းအထိ ဆက္သြယ္ထားတဲ့ ဗမာျပည္လမ္းပုိင္းကုိ ဗုိလ္ခ်ဴပ္ႀကီး စတီး၀ဲလ္ကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ စတီး၀ဲလ္ လမ္းမႀကီးလုိ႔ အမည္ေပးခဲ့တယ္။ ေနာင္မွာေတာ့ လီဒိုကေန-ကူမင္းအထိ မုိင္ေပါင္း(၁၀၇၉)မုိင္ ရွည္တဲ့ လမ္းမႀကီးတစ္ခုလုံးကုိ စတီး၀ဲလ္လမ္းမႀကီးလုိ႔ လူသိမ်ားလာၾကပါတယ္။
(၁၉၄၅)ဇန္နဝါရီလမွ ေအာက္တိုဘာလအတြင္း ေထာက္ပံ့ေရးပစၥည္းတန္ခ်ိန္(၃၄ဝဝဝ)ကို ဒီလမ္းမႀကီးကို အသံုးျပဳၿပီး ပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ (၁၉၄၇)ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ(၇)ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခဲ့ေသာ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ ၿဗိတိသွ် ႏုုိင္ငံျခားေရးရုံးမွ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေခြၽးတပ္သားေပါင္း(၈၀၀၀၀)ေက်ာ္ ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ေၾကာင္း ခန့္မွန္းေျခ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ လီဒိုလမ္းမႀကီးကို (၁ဝ)လၾကာအသံုးျပဳၿပီးေတာ့ ၾသဂုတ္လအတြင္းမွာ ျမန္မာ ျပည္တြင္း႐ွိ ဂ်ပန္တပ္မ်ား လက္နက္ခ်ခဲ့ၿပီး တစ္လအၾကာမွာ လံုးဝတရားဝင္ လက္နက္ခ်အ႐ွံဳးေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီးၿပီးကတည္းက ႏွစ္ေပါင္း(၆၀)ေက်ာ္အထိ မြမ္းမံမွဳမရွိပဲ တိမ္ေကာေနတဲ့ ဒီလမ္းမႀကီးရဲ႕ တခိ်ဳ႕အစိတ္အပိုင္းေတြ ကိုေတာ့ အသံုးျပဳေနဆဲပင္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီစတီး၀ဲလ္လမ္းမႀကီး သုုိ႔မဟုုတ္ လီဒုုိလမ္းမႀကီးဟာ ဗမာၿပည္အပုိင္းမွာ အေနာက္ေၿမာက္ပုိင္းက နာဂေဒသေတြ ျဖစ္တဲ့ ပန္ေဆာင္ၿမိဳ႕၊ နန္းယြန္းၿမိဳ႕ႏွင့္ ရွင္ေဘြယံၿမိဳ႕ေတြကုိျဖတ္သြားၿပီး၊ ကခ်င္ၿပည္နယ္ထဲမွာေတာ့ တႏုိင္းၿမိဳ႕ကေနတဆင့္ ျမစ္ႀကီးနား၊ နမၼတီးစတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြကိုပါ ျဖတ္သြားပါတယ္။ ဟူးေကာင္းလြင္ျပင္ေဒသရဲ႕ အလယ္ဗဟုိကေန ျဖတ္သြားတဲ့ လမ္းမႀကီးပါ။ ယေန႔ ႏုုိင္ငံေတာ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခ်ိန္မွာ တရုုတ္နဲ႔ အိႏၵိယကုုန္စည္ဆက္သြယ္ရန္ အေရးပါလွသလုုိ ေဒသခံ ေတြရဲ႕ ဒီေဒသေတြ ဖံြ႕ၿဖဳိးအေရးအတြက္ အေရးပါတဲ့လမ္းမႀကီးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဟူးေကာင္းလြင္ျပင္သည္ သဘာ၀သယံဇာတႏွင့္ သစ္ေတာထြက္ပစၥည္း အမ်ားအျပားထြက္ရွိတဲ့အျပင္ ယခုုအခါ က်ားေဘးမဲ့ေတာတခုုျဖစ္ၿပီး (၈၄၈၄)စတုရန္းမိုင္ ဧရိယာက်ယ္ဝန္းေၾကာင္းသိရပါသည္။ ဟူးေကာင္း ဟူေသာ ဘာသာစကား သည္ သွ်မ္းနီလုိ ဟုိေကာင္းမွ ဆင္းသက္လာေသာ စကားျဖစ္သည္။ (AD.1296)ခန္႔တြင္ မုုိးညွင္းသုုိ႔ သံေစလႊတ္ျခင္းကုုိ တရုုတ္မွတ္တမ္းမ်ားအရ သိရသည္။ ဟုုိေကာင္းမွ ဟူးေကာင္းျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဟုုိဆုုိသည္မွာ ဦးေခါင္းျဖစ္ၿပီး၊ ေကာင္း ဆုုိသည္မွာ (ဗုုံ)စည္ေတာ္ကုုိ ေခၚသည္။ ဒုုတိယ မိန္းေကာင္းေခၚ မုုိးေကာင္းၿမိဳ႕တည္မင္းတရားႀကီး စ၀္ဆမ္လုုံဖွ၏ ဗဟုုိစည္ေတာ္ ေခါင္းလည့္ရာအရပ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟုုိေကာင္းမွ ကာလၾကာလာေသာအခါ ဟူးေကာင္းျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေရွးသွ်မ္းနီေခတ္ျဖစ္တဲ့ မုုိးေကာင္းေခတ္တြင္ ဆားထြက္ေသာေၾကာင့္ အားထားရာေနရာလည္းျဖစ္သလုုိ႔ ပယင္းႏွင့္ ေရႊမ်ား လည္း ထြက္ရွိေသာေၾကာင့္ အခ်က္အျခာၾကကာ စည္ကားခဲ့ေသာ ေနရာလည္းျဖစ္သည္။အထက္ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပုိင္းႏွင့္ ဟူးေကာင္းလြင္ျပင္ကုိ ျဖတ္သန္းေဖာက္လုုပ္ခဲ့ေသာ လီဒိုကေန - ကူမင္းအထိ မုိင္ေပါင္း (၁၀၇၉)မုိင္ရွည္တဲ့ ဒီလမ္းမႀကီးမွာ ကၽြန္ပ္တုုိ႔၏ဘုုိးေဘးမ်ား အသက္ေသြးေခၽြးမ်ားျဖင့္ ေပးဆပ္ခဲ့ရေသာ သမုုိင္း၀င္လမ္းႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ထုုိလမ္းမႀကီးအား အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားအတြက္ ေဒသႏၱရဖြံ႕ၿဖိဳးတုုိးတက္ေရးအတြက္ အသုုံးျပဳႏုုိင္ၾက ပါေစလုုိ႔ တင္ျပလုုိက္ရပါသည္။

သီတင္းကၽႊတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္အနားယူအပန္းေျဖႏိုင္ရန္ အတြက္ Natural Breeze travels & tours မွေပွ်ာ္ရႊင္စရာ ဗီယက္နမ္ခရီးစဥ္ေလးစီစဥ္ထားပါတယ္၊၊
အာရွက်ားဟု တင္စားေခၚေ၀ၚသည့္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ ရဲ႕ ေၿမာက္ပိုင္းၿမိဳ႕ေတာ္ ဟႏြိဳင္း၊ UNESCO မွ အသိအမွတ္ၿပဳထားေသာ ဟေလာင္းပင္လယ္ေအာ္ၾကီး ၏အလွအပရႈခင္းမ်ားကိုခံစားကာ ဘ၀အေမာမ်ားေျပေပ်ာက္ေစမည့္ ဟႏိြဳင္း-ဟေလာင္း ၄ ည အိပ္ ၅ ရက္ ခရီးစဥ္ေလးကို စိတ္ပါ၀င္စားတယ္ဆိုရင္ေတာ ့၊ Natural Breeze travels & tours ဖုန္းနံပါတ္ 09 73211441 , 0973211442 , 0973211077 သို ့ဆက္သြယ္စံုစမ္းေမးျမန္းႏိုင္ပါတယ္။

Natural Breeze Travels & Tours မွ ၿမိဳ႕တြင္းၿမိဳ႕ျပင္၊ ခရီးတုိ၊ ခရီးရွည္မ်ားအတြက္ ကားမ်ဳိးစံုတုိ႕ကုိ အဆင္ေျပလြယ္ကူစြာ ငွားရမ္း အသံုးျပဳႏုိင္ပါသည္။ လူႀကီးမင္း၏ မိသားစုသီးသန္႕ခရီးစဥ္မ်ားအတြက္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ Package Tour မ်ားစီစဥ္ေပးျခင္း ၊ေလယာဥ္လက္မွတ္ ၊ ဗီဇာ၀န္ေဆာင္မႈ ၊ Hotel Reservation ျပဳလုပ္ေပးျခင္းႏွင့္ အႀကံေပးကူညီျခင္းမ်ားျဖင့္လည္း ဝန္ေဆာင္မႈေပးလွ်က္ရွိပါသည္။

ထုိင္းႏုိင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းတြင္တည္ရွိျပီး ပန္းျမိဳ ့ေတာ ္ဟုတင္စားေခၚေ၀ၚရေလာက္သည့္ ခ်င္းမိုင္ျမိဳ ့ ၊ ခ်င္းရိုင္ ျမိ ု ့ႏွင့္ ေရြၾတိဂံေဒသတို ့သို ့လည္ပတ္အပန္းေျဖ ရင္း မေမ့ႏိုင္ ေသာေပ ွ်ာ္ရႊင္စရာဘ၀အမွတ္ တရေန ့ရက္မ်ား ရရွိေစရန္ Natural Breeze Travels and Tours မွလူဦးေရ ႏွစ္ေယာက္မွစ၍ ခ်င္းမိုင္ - ခ်င္းရို္င္း - ေရႊႀတိဂံ ခရီးစဥ္ အားေကာင္းမြန္ေသာ၀န္ေဆာင္မႈမ်ားျဖင့္စီစဥ္ေပးလ ွ်က္ရွိပါသည္ ။

ကဲ ဘာေတြ စားၾကမလဲ :)

"အခြင့္အေရးတစ္ခုတိုင္းက အနာဂတ္အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္းပါ"

မွတ္သားဖြယ္ လုိက္နာဖြယ္
------------------------------

သာမန္ျမင္းေတြထက္ ခရီးေဝးသြားႏိုင္ၿပီး အေျပးသန္တဲ့ျမင္းတစ္ေကာင္ဟာ
သူနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့သခင္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ အခြင့္အေရးေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ....
ကုန္သည္တစ္ဦးေရာက္လာၿပီး ျမင္းကို "ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ႏိုင္မလား"လို႔ ေမးတယ္။
ျမင္းကေခါင္းခါၿပီး "ငါက ျမင္းေကာင္းျမင္းသန္႔တစ္ေကာင္ပါ.. ဘာျဖစ္လို႔ ကုန္သည္တစ္ေယာက္အတြက္ ဝန္ေတြသယ္ပိုးေပးရမလဲ"လို႔ဆိုပါတယ္။

စစ္သည္တစ္ဦးေရာက္လာၿပီး ျမင္းကို "ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ႏိုင္မလား"လို႔ ေမးျပန္တယ္။
ျမင္းကေခါင္းခါၿပီး "ငါက တစ္ရက္ကို မိုင္မ်ားစြာေျပးႏိုင္တဲ့ျမင္းပါ။ သာမန္စစ္သားတစ္ေယာက္အတြက္ ငါဘာလို႔အက်ဳိးျပဳရမလဲ"လို႔ဆိုတယ္။

မုဆိုးတစ္ဦးေရာက္လာၿပီး "ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ႏိုင္မလား"လို႔ ျမင္းကိုေမးျပန္တယ္။
ျမင္းကေခါင္းခါၿပီး "ျမင္းေကာင္းျမင္းသန္႔ကြ.. မုဆိုးတစ္ေယာက္ကို အလုပ္အေကၽြးျပဳပါ့မလား"လို႔ဆိုတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔၊ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ ျမင္းက သူ႔စိတ္ကူးထဲကသခင္ကို ႐ွာမေတြ႔ခဲ့ေသးဘူး။

တစ္ရက္မွာ မွဴးမတ္တစ္ဦးက ဘုရင့္အမိန္႔နဲ႔ အေျပးသန္တဲ့ျမင္းကို လိုက္လံ႐ွာေဖြခဲ့တယ္။
ဒါကိုျမင္းကၾကားေတာ့ မွဴးမတ္နားသြားၿပီး သူဟာ ဘုရင္႐ွာေနတဲ့ အေျပးသန္တဲ့ ျမင္းေကာင္းျမင္းသန္႔ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။

မွဴးမတ္ကေမးတယ္ "ငါတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕လမ္းေၾကာင္းေတြကို မင္းသိသလား"
ျမင္း ေခါင္းခါတယ္။

မွဴးမတ္ထပ္ေမးတယ္ "မင္း စစ္ေျမျပင္ေရာက္ဖူးသလား၊ တိုက္ပဲြအေတြ႔အႀကံဳ႐ွိသလား"
ျမင္း ေခါင္းခါတယ္။

မွဴးမတ္ထပ္ေမးပါတယ္ "ဒါဆို မင္းကိုယူၿပီး ငါဘာလုပ္ရမလဲ"

ျမင္းက "ကၽြန္ေတာ္ တစ္ရက္ကို မုိင္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျပးႏိုင္တယ္၊ ေန႔ေန႔ညည မနားတမ္း ေျပးႏိုင္တယ္"

"ဒါဆို ေျပးၾကည့္စမ္းပါ" မွဴးမတ္ကေတာင္းဆိုေတာ့ ျမင္းက အားယူၿပီးေျပးပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝးမွ မေျပးလိုက္ရပါဘူး.. သူ အေမာဆို႔ေတာ့တယ္။
"မင္း အိုၿပီ... မျဖစ္ဘူး"လို႔ မွဴးမတ္ကေျပာေျပာဆိုဆို အေဝးကိုထြက္သြားခဲ့တယ္။
----

"အခြင့္အေရးတစ္ခုတိုင္းက အနာဂတ္အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္းပါ"

ဒီကေန႔ သင္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ မေျပာပေလာက္တဲ့အလုပ္၊ သာမန္အလုပ္၊ ၾကည့္ရတာ သိပ္အားထုတ္စရာမလိုတဲ့အလုပ္ဆိုေပမယ့္ ဒါေတြဟာ သင့္အနာဂတ္အတြက္ အင္အားအျဖစ္၊ အေတြ႔အႀကံဳအျဖစ္ စုေဆာင္းေနတာျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ သင္ျဖတ္သန္းေနတဲ့ မေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း၊ ခက္ခဲပင္ပန္းျခင္းေတြက ေနာင္အနာဂတ္အတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေတြျဖစ္တယ္။
ေကာင္းတဲ့ေန႔ကိုပဲ ေစာင့္ေနမလား... ခက္ခဲပင္ပန္းျခင္းေတြနဲ႔ ေကာင္းတဲ့ေန႔ဆီသြားမလား...
အိုမင္းၿပီးမလႈပ္႐ွားႏိုင္မွ ေနာင္တရတယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ထိေတာ့ မေစာင့္လိုက္ပါနဲ႔...

Credit:
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Jan. 2. 2015)

Wishing you all a very MERRY CHRISTMAS & a happy NEW YEAR !

NATURAL BREEZE 3 rd Anniversary !!!

Natural Breeze ႏွင့္ ေပ်ာ္ရြင္စြာခရီးသြားရေအာင္ေနာ္ ။

Oct 09-14 Regular Trip
Day 03

Natural Breeze Travels & Tours ( Bangkok-Pattaya-Ayutthaya Trip )
***************************************
သဘာ၀ေလေျပ၏ ဗန္ေကာက္-ပတၱရား-အယုဒၶယ ခရီးစဥ္ ( ၅ ည ၆ ရက္ )

ခရီးစဥ္အတြက္က်သင့္ေငြ
****************************
လူၾကီးတစ္ဦးလွ်င္ ( ႏွစ္ေယာက္ခန္း ) USD 700 per person
လူၾကီးတစ္ဦးလွ်င္ (တစ္ေယာက္ခန္း) USD 820 per person ကေလးတစ္ဦးလွ်င္ (ကုတင္ျဖင့္) USD 640 per person
ကေလးတစ္ဦးလွ်င္ (ကုတင္မပါ) USD 550 per person

Natural Breeze Travels & Tours ( Singapore - Malaysia Trip )
***************************************
သဘာ၀ေလေျပ၏ စကၤာပူ-မေလးရွားခရီးစဥ္ ( ၇ ည ၈ ရက္ )

ထြက္မည့္ရက္ ။ ။ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ မွ ဇန္န၀ါရီ ၃ ရက္ေန႔ထိ

ခရီးစဥ္အတြက္က်သင့္ေငြ
******************************

လူၾကီးတစ္ဦးလွ်င္ (ႏွစ္ေယာက္ခန္း) USD 1350
လူၾကီးတစ္ဦးလွ်င္ (တစ္ေယာက္ခန္း) USD 1680
ကေလးတစ္ဦးလွ်င္ (ကုတင္ျဖင့္) USD 1225
ကေလးတစ္ဦးလွ်င္ (ကုတင္မပါ) USD 1100

The Monarch Butterfly Biosphere Reserve
****************************************************

မကၠဆီကို နိုင္ငံ ၊ ဆီရာမန္ဒရီျပည္နယ္၊ မကၠဆီကို စီးတီးအေနာက္ေျမာက္ဘက္၊ မိုင္ ၆၀ ခန္႔အကြာရွိ လိပ္ျပာဇီ၀ အ၀န္းအ၀ိုင္းျဖစ္ျပီး ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ကမာၻ႔အေမြအႏွစ္ စာရင္း၀င္ျဖစ္လာခဲ့သည့္ေနရာတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ ဤဇီအ၀န္း အ၀ိုင္းတြင္ လိပ္ျပာေကာင္ေရ သန္း၆၀ ႏွင့္ ၁ ဘီလီယ်ံ အၾကားရွိသည္။ ဤ လိပ္ျပာမ်ားသည္ ေရာ့ကီးေတာင္တန္းအေရွ႕ဘက္မွ မိုင္ ၃၀၀၀ ခန္႔ ကြာေ၀းသည့္ မကၠဆီကို အလယ္ပိုင္းသို႔ နွစ္စဥ္ ေအာက္တိုဘာလကုန္ နို၀င္ဘာလဆန္းတြင္ ေရႊ႕ေျပာင္းေလ့ရွိသည္။ ဤအခ်ိန္သည္ ကမာၻလွည့္ခရီးသြား လိပ္ျပာခ်စ္သူမ်ားကို အဆြဲေဆာင္ဆံုး အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ ပ်ားပန္းခပ္ မွ် ပ်ံ၀ဲေနၾကသည့္ ေရာင္စံုလိပ္ျပာမ်ား၊ သစ္ပင္မ်ားတြင္ နားေနၾကသည့္ ေရာင္စံုလိပ္ျပာမ်ားၾကား လမ္းေလွ်ာက္ကာ အံ့ၾသမွင္သက္ေငးေမာရင္း အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုရုိက္ေနၾကသည့္ လိပ္ျပာခ်စ္သူမ်ားကို ေတြ႔ျမင္နုိင္ပါသည္။

Siam Park ( Thailand )
*******************************
Siam Park ကို ၁၉၇၅ ခု ႏို၀င္ဘာလတြင္စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။ ဤကစားကြင္းအား တစ္ႏွစ္လွ်င္ ကမာၻလွည့္ခရီးသည္ေပါင္း ၂ သန္းခန္႔ ၀င္ေရာက္ လည္ပတ္လွ်က္ရွိပါသည္။ အက်ယ္ ဧက ၁၂၀ ရွိသျဖင့္ အေရွ႕ ေတာင္အာရွ၏ အၾကီးဆံုး ကစားကြင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤကစားကြင္းတြင္ ေရကစားနည္းမ်ားပါ ကစားနိုင္ပါသည္။ ေရကစားကြင္းထားရွိသည့္ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ကမ္းေျခမရွိေသာဗန္ေကာက္ျမိဳ႔၏ ဆူညံ ရႈပ္ေထြးသည့္ ပတ္၀န္းက်င္မွ ေခတၱေျပးထြက္အနားယူနိုင္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ေရကစားကြင္းရွိ ေရကန္သည္ စတုရန္းမီတာ ၁၃၆၀၀ ရွိသျဖင့္ April 30, 2009 တြင္ ''ကမာၻေပၚတြင္ လူသားမ်ားဖန္တီးထားေသာ အၾကီးဆံုးေရကန္" အျဖစ္ ဂရင္းနစ္စံခ်ိန္တင္ထားပါသည္။ ဤေရကန္တြင္ ေရလိႈင္းမ်ား ၊ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေရတံခြန္ငယ္ေလးမ်ား၏အလွကုိပါ ေတြ႔ျမင္ခံစားနိုင္ပါသည္။ Siam Park ကစားကြင္းတြင္ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာကစားနည္းေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ ႏွင့္ ေရကစားနည္းမ်ားရွိပါသည္။ ဤကစားကြင္းသည္ ထိုင္းနိုင္ငံတြင္ ပထမဆံုးဖြင့္လွစ္ခဲ့သည့္ ကစားကြင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ဖြင့္လွစ္မႈသက္တမ္းအရွည္ၾကာဆံုးကစားကြင္းျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ ဤကစားကြင္းသို႔ ေပါပ့္ဘုရင္ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္လာေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

ကမၻာေပၚတြင္ ခရီးသြားမ်ားလာေရာက္လည္ပတ္မႈအမ်ားဆံုး ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား
======================================
Via: ျမ၀တီ

ကမၻာေပၚတြင္ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လ်က္ရွိေနၿပီး ၂ဝ၁၂
ခုႏွစ္ တစ္ႏွစ္တည္း၌ ခရီးသြားေပါင္း ၁ဝ၃၅ သန္းအထိ ရွိလာေၾကာင္း သိရသည္။

အဆိုပါ ခရီးသြားမ်ားထဲတြင္ ဥေရာပေဒသသို႔ ၅၄၃ ဒသမ ၂ သန္း၊
အာရွႏွင့္ပစိဖိတ္ေဒသသို႔ ၂၃၃ ဒသမ ၆ သန္း၊ အေမရိကသို႔ ၁၆၃ ဒသမ
၁ သန္း၊ အာဖရိကသို႔ ၅၂ ဒသမ ၄ သန္းႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသသို႔
၅၂ သန္း လာေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရသည္။ အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္
ေဒသသည္ ခရီးသြားလုပ္ငန္း အလ်င္္ျမန္ဆံုးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနေသာ ေဒသျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ခံရသည္။ ကမၻာေပၚတြင္ ခရီးသြားမ်ား လာေရာက္လည္ပတ္မႈအမ်ားဆံုး ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။

၁။ ဗန္ေကာက္ (လာေရာက္ လည္ပတ္သူ ၁၅ ဒသမ ၉၈ သန္း)
----------------------------------------------------------------
ယခင္က ခရီးသြားလာေရာက္လည္ပတ္မႈအမ်ားဆံုးျဖစ္သည့္ လန္ဒန္
ျမိဳ႕ကိုေက်ာ္ျဖတ္၍ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕သည္ ကမၻာေပၚ၌ အာရွေဒသမွ ပထမဆံုးေသာ ခရီးသြားမ်ားလာေရာက္လည္ပတ္မႈ အမ်ားဆံုးၿမိဳ႕ျဖစ္
လာသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း လည္ပတ္သူ ၁၅ ဒသမ ၉၈ သန္းရွိၿပီး ဝင္ေငြေဒၚလာ ၁၄ ဒသမ ၄ ဘီလီယံ ရရွိခဲ့သည္။ ဗန္ေကာက္
ျမိဳ႕မွာ ညပိုင္းလည္ပတ္စရာေနရာမ်ား၊ ဘုရားပုထိုးႏွင့္ ျပတိုက္မ်ား၊ ေစ်းဝယ္ထြက္ရာေနရာမ်ားႏွင့္ ညစာစားေသာက္စရာေနရာမ်ား
စေသာ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာဆြဲေဆာင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားၿပီး ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိကမ္းေျခမ်ားသည္လည္း ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ထားသည္။

၂။ လန္ဒန္ (လာေရာက္ လည္ပတ္သူ ၁၅ ဒသမ ၉၆ သန္း)
-------------------------------------------------------------
ပထမေနရာကို ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕အား လႊဲေပးလိုက္ရေသာ္လည္း ဝင္ေငြ
ရရွိမႈမွာ ဗန္ေကာက္ထက္ ေဒၚလာ ၂ ဘီလီယံ ပိုမိုရရွိခဲ့ၿပီး ၁၆ ဒသမ
၃ ဘီလီယံ အထိရွိခဲ့သည္။ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ားအားဆြဲေဆာင္ရာ ေနရာအမ်ားအျပားရွိၿပီး လန္ဒန္ေမွ်ာ္စင္၊ ပါလီမန္အေဆာက္အအံု၊ ဘက္ကင္ဟန္နန္းေတာ္၊ မဒမ္တူးေဆာ့ျပတိုက္ႏွင့္ ဟိုက္ပတ္စသည့္ ေနရာမ်ားမွာ ထင္ရွားသည္။

၃။ ပဲရစ္ (လာေရာက္ လည္ပတ္သူ ၁၃ ဒသမ ၉ သန္း)
----------------------------------------------------------
ပဲရစ္ၿမိဳ႕၌ ယူနက္စကို ကမၻာ့အေမြအႏွစ္ထိန္းသိမ္းေရးဆိုင္ရာ ေနရာ
ေလးခု အပါအဝင္ သမိုင္းဝင္အထိမ္းအမွတ္ေနရာ အမ်ားအျပားရွိသည္။၎တို႔ထဲတြင္ ထင္ရွားေသာေနရာမ်ားမွာ အီဖဲလ္ေမွ်ာ္စင္၊ေဂ်ာ့ပြန္ပီဒူ
စင္တာႏွင့္ ေဒၚေဆးအႏုပညာျပတိုက္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ လာေရာက္
လည္ပတ္သူ ၁၃ ဒသမ ၉ သန္း ရွိခဲ့သည္။ ကမၻာေပၚတြင္ တတိယေျမာက္ လည္ပတ္မႈအမ်ားဆံုးၿမိဳ႕ ျဖစ္သည္။

Credit to : Hotel & Tourism News in Myanmar

ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားမႈ နာရီ၀က္အတြင္း အၿပီးလုပ္ေပးေန
====================================
ေအးသူစံ | 7Day Daily | ရန္ကုန္ | Sunday, August 17, 2014

ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားရာတြင္ အခ်ိန္ၾကာ ျမင့္စြာ တန္းစီေစာင့္ဆုိင္းရန္ မလိုဘဲ ေလွ်ာက္ထားသူ၏ အခ်က္အလက္မ်ားကို ကြန္ပ်ဴတာဘားကုတ္ျဖင့္ ဖတ္႐ႈစိစစ္သည့္ စနစ္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ေလွ်ာက္ထားမႈကို နာရီ၀က္အတြင္း အၿပီးေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။

ေလွ်ာက္ထားသူသည္ ယခင္ကဲ့သို႔ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ကူးၿပီးေနာက္ ဓာတ္ပုံေရြးရန္ႏွင့္ ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ထုတ္ရန္ ဌာနအသိအမွတ္ျပဳ စလစ္စာရြက္ကို ေန႔၀က္ၾကာသည္အထိ ေစာင့္ဆုိင္းရန္ မလိုေတာ့ေပ။
ယင္းစနစ္ကို ဧၿပီလကုန္ပိုင္းကတည္းက စတင္ေျပာင္းလဲ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ပတ္စ္ပို႔ထုတ္ေပးေရးဌာနကို ယခင္ရန္ကင္းျပည္ထဲေရး႐ုံး၀င္းအတြင္းရွိ ေနရာႏွင့္ ကပ္လ်က္ ေလးထပ္အေဆာက္ အအုံသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လုိက္ၿပီး ေနာက္ ပို၍စနစ္တက် ျမန္ဆန္လာေၾကာင္း ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရး႐ုံးမွ ဒုတိယရဲမွဴးႀကီးေက်ာ္ေဇယ်က ေျပာသည္။

‘‘ေလွ်ာက္ထားသူဟာ အ၀င္၀ လုံၿခံဳေရးဂိတ္က ေပးလုိက္တဲ့ နံပါတ္ကတ္ေလး ကိုင္ၿပီး လ၀ကေကာင္တာ ရွစ္ခုေရွ႕မွာ ေစာင့္ေနရမယ္။ ကိုယ့္နံပါတ္ ေခၚတာနဲ႔ မွတ္ပုံတင္သန္းေခါင္ စာရင္း သြားစစ္။ ႏုိင္ငံသား စစ္ မွန္ရင္ လ၀ကက မွန္ကန္ေၾကာင္း ဘားကုတ္ပါတဲ့ ခ်လန္ေပးလုိက္မယ္။ အဲဒီခ်လန္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဘဏ္မွာ ေငြႏွစ္ေသာင္းခဲြသြင္း၊ ၿပီးရင္ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္တဲ့အခန္းမွာ အဲဒီခ်လန္ျပၿပီး ဓာတ္ပုံ႐ိုက္လက္ ေဗြႏွိပ္လက္မွတ္ယူ။ ကိုယ္ေရး အက်ဥ္းေဖာင္ကို ဓာတ္ပုံဌာနက ႏွစ္ရြက္လုံး စကင္ဖတ္သိမ္းလုိက္ၿပီး အားလုံးစစ္ေဆးၿပီးေၾကာင္း ခ်လန္ျပန္ေပးမယ္။ ဒါပဲ။ ေနာက္ ဆယ္ရက္ေနရင္ လာထုတ္လို႔ရၿပီ’’ ဟု ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ထုတ္ေပးေရး႐ုံး မွ ဒုတိယရဲမွဴးႀကီးေက်ာ္ေဇယ်က ေျပာသည္။

ယခု ဘားကုတ္စနစ္မွာ ဘဏ္၊ လ၀ကႏွင့္ ပတ္စ္ပို႔ဌာန တို႔က ကြန္ပ်ဴတာနက္၀ါ့ခ္စနစ္ ျဖင့္ အားလုံးခ်ိတ္ဆက္လုိက္ၿပီး လူတစ္ဦး၏ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ကို ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ ခ်ိတ္ဆက္စစ္ေဆး အတည္ျပဳျခင္းေၾကာင့္ အလွည့္ေက်ာ္ရန္လည္း ပူစရာမလိုဘဲ ေလွ်ာက္ထားသူက မိမိတုိကင္နံပါတ္ႏွင့္ နာမည္ေခၚသံကိုသာ နားစြင့္ရန္ လိုေၾကာင္း သိရသည္။

‘‘ေကာင္တာေတြ ေရွ႕မွာ တုိကင္နံပါတ္ေတြကို ျမင္ရ ေအာင္ ေမာ္နီတာေလးေတြ လုပ္ေပးထားတယ္။ ဒါေလးကို တစ္ ခ်ိန္လုံး ဂ႐ုတစုိက္ၾကည့္ေပးေန႐ုံပဲ။ လာေလွ်ာက္တဲ့သူမ်ားရင္ ေတာ့ ခဏေစာင့္ရတာေတာ့ ရွိ တယ္။ ဒါေပမဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္အားလုံးမွာ လုံး၀မေစာင့္ရေတာ့ဘူး။ ဘားကုတ္နဲ႔ပဲ စက္ထဲက စစ္ၿပီး အဆင့္တုိင္း သြားတာမို႔ပါ’’ဟု ဒုတိယရဲမွဴးႀကီးေက်ာ္ေဇယ်က ေျပာသည္။

ဆယ္ရက္အၾကာတြင္ ပတ္စ္ပို႔စာအုပ္ ထုတ္ပါကလည္း မိမိစာ အုပ္ရ၊ မရ ကြန္ပ်ဴတာတြင္ ကိုယ္တုိင္စစ္ေဆးႏုိင္ၿပီး အဆင္မေျပမႈ တစ္ခုခုရွိမွသာ ဌာနက ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

‘‘အခ်ိန္ကုန္ ေတာ္ေတာ္ သက္သာသြားတယ္။ အရင္က ဟိုေျပး ဒီေျပး ဓာတ္ပုံဆိုလည္း လူေတြၾကား တိုးေ၀ွ႔ၿပီး ကိုယ့္ပုံကို ေရြးရတယ္။ အခုေတာ့ လ၀က ထုတ္ေပးတဲ့ ဘားကုတ္ခ်လန္ ကေလးနဲ႔ ေငြသြင္း၊ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္၊ လက္မွတ္ထုိးလက္ေဗြႏွိပ္။ အဲဒါ ၿပီးရင္ ေနာက္ဆယ္ရက္ စာအုပ္ လာထုတ္႐ုံပဲ။ ေတာ္ေတာ္လြယ္သြားတယ္’’ ဟု ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ေလွ်ာက္ထားခဲ့သူ မဇြန္နီလာသိန္းက ေျပာသည္။

ယခင္က ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားရာတြင္ ေငြငါးေထာင္ေပး၍ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ ေဖာင္သုံးမ်က္ႏွာ ျဖည့္ရျခင္း၊ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဌာနတြင္ ႏုိင္ငံသား စိစစ္ရန္ႏွင့္ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ကူးျခင္း၊ ဘဏ္ေငြသြင္းျခင္းတုိ႔ကို အရင္ေရာက္သူအရင္တန္းစီ ေစာင့္ဆုိင္းျခင္းစနစ္ျဖင့္ ၾကာျမင့္စြာ တန္းစီေစာင့္ဆုိင္းခဲ့ရသည္။ ထို႔ျပင္ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ၿပီးေနာက္ ဓာတ္ပုံအထြက္ကို အခ်ိန္အတန္ၾကာေစာင့္ဆုိင္းၿပီးမွ ဘဏ္ေငြသြင္းရၿပီး ဘဏ္ေငြသြင္းရာတြင္လည္း အခ်ိန္မ်ားစြာ ေစာင့္ဆုိင္းရသည္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္အထိ ပတ္စ္ပို႔စာအုပ္ေပါင္း ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္း ထုတ္ေပးခဲ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

Credit to : Hotel & Tourism News in Myanmar

ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားသူမ်ား (ဓာတ္ပုံ - ေက်ာ္ဇင္သန္း)

ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္တြင္ စက္တင္ဘာ (၁) ရက္ေန႕မွ စတင္ခြင့္ျပဳလိုက္ျပီျဖစ္ေသာ E-Visa စနစ္အေၾကာင္း
===================================
Tourism Myanmar | 2 September 2014 at 03:19

ႏုိင္ငံျခားသားကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ အဆင္ေျပ
လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕စြာ လာေရာက္လည္ပတ္လွည့္လည္သြားလာႏိုင္
ေရးအတြက္ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္၌ E-Visa လုပ္ငန္း
စနစ္ကုိ စက္တင္ဘာ (၁) ရက္ေန႕မွ စတင္ခြင့္ျပဳလိုက္ျပီျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လက္ရွိျပည္ဝင္ဗီဇာစနစ္အရ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔လာ
ေရာက္လုိသူမ်ားသည္ နည္းလမ္း(၃)သြယ္ျဖစ္ေသာ အျပည္ျပည္
ဆုိင္ရာေလဆိပ္မွ ဝင္လာသည့္နည္း၊ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေရဆိပ္က ဝင္လာသည့္နည္းႏွင့္ နယ္စပ္ ဝင္/ထြက္ေပါက္မ်ား စသည္တုိ႔ျဖစ္ၿပီး
ျပည္ဝင္ဗီဇာ(၆)မ်ဳိးျဖစ္ေသာ ကမၻာလွည့္ဗီဇာ၊ လုပ္ငန္းဗီဇာ၊ ျပည္ဝင္
ဗီဇာ၊ ျဖတ္သန္းဗီဇာ၊ သံတမန္ဗီဇာ၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပည္ဝင္ခြင့္ဗီဇာ
ဟူေသာ ဗီဇာ (၆) မ်ဳိးႏွင့္ ခြင့္ျပဳ ေပးလ်က္ရွိေၾကာင္း၊ ႏုိင္ငံအတြင္း
ဝင္ေရာက္ရန္ ခြင့္ျပဳဗီဇာ (၆)မ်ဳိးရွိသည့္အနက္မွ ခရီးသြားဗီဇာ
(Tourist Visa)ႏွင့္ လာသူသည္ အမ်ားဆုံး ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ထုိ႔ေၾကာင့္
(Tourist Visa)ကုိ(Business Visa) လုိ ဆုိက္ေရာက္ဗီဇာ ေဆာင္ရြက္
ေပးရန္အတြက္စီစဥ္ခဲ့ရာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ
ၿမိဳ႕ျပေလေၾကာင္းအဖြဲ႕(International Civil Aviation Organization)
(ICAO) အဖြဲ႕ဝင္ႏိုင္ငံျဖစ္၍ ၎၏စနစ္အရ ခရီးသည္တစ္ဦးအတြက္ စစ္ေဆးရန္ၾကာျမင့္ရမည့္အခ်ိန္ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိျခင္းေၾကာင့္ ကမၻာ
လွည့္ဗီဇာ (Tourist Visa) အား ဆုိက္ေရာက္ဗီဇာ (Visa on Arrival)
ျဖင့္ခြင့္ျပဳရန္ ခက္ခဲမႈရွိျခင္းေၾကာင့္ Visa Policy in Myanmar ၏ တတိယအဆင့္အေနျဖင့္ ကမၻာလွည့္ဗီဇာကုိ e-Visa စနစ္ ခြင့္ျပဳ
ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ စီမံခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

E-Visa ေလွ်ာက္ထားရန္ အဓိကလိုအပ္ခ်က္မ်ားအျဖစ္ ေလွ်ာက္ထား
သူသည္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္သက္တမ္း အနည္းဆံုး (၆)လ ရွိရပါမည္။ (၃)လအတြင္း ႐ိုက္ကူးထားေသာ (4 cm ×6cm)ရွိ ဓာတ္ပံု(၁)ပံုကို
E-Visa ေလွ်ာက္လႊာတြင္ ေဖာ္ျပရမည္။ အျပန္ခရီးေလယာဥ္လက္မွတ္ (Return Ticket) တို႔အား တင္ျပရမည္။ E-Visa Approval Letter သည္ စတင္ခြင့္ျပဳသည့္ေန႔မွစ၍ ရက္ေပါင္း (၉ဝ)အတြင္း အသံုးျပဳခြင့္ရွိၿပီး
သက္တမ္းေက်ာ္လြန္၍ ဝင္ေရာက္လာပါက ျပည္ဝင္ခြင့္ျငင္းပယ္ခံရမည္ ျဖစ္သည္။ ေနခြင့္ကာလ (Length of Stay) မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ စတင္ ေရာက္ရွိသည့္ ရက္ေန႔မွ (၂၈)ရက္ ေနထိုင္ခြင့္ရရွိမည္ ျဖစ္သည္။

သက္တမ္းတိုးေနထိုင္ရန္ ေလွ်ာက္ထားခြင့္မရွိပါ။ E-Visa ေလွ်ာက္ထားခ
အျဖစ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၅ဝ)သတ္မွတ္၍ Visa, Master Cards
မ်ားျဖင့္ Online မွေပးေခ်ရမည္ျဖစ္သည္။ E-Visa ခြင့္ျပဳခ်က္ ရသည္ျဖစ္ေစ၊
မရသည္ျဖစ္ေစ ေလွ်ာက္လႊာေၾကး ျပန္အမ္းမည္မဟုတ္ပါ။ ေလွ်ာက္လႊာ လက္ခံျခင္းျပဳ။ မျပဳကို (၁)နာရီအတြင္း ေလွ်ာက္ထားသူအား အေၾကာင္း
ျပန္ၾကားမည္ ျဖစ္သည္။ ေလွ်ာက္ထားသူအား ခြင့္ျပဳျခင္း(သို႔) ျငင္းပယ္ျခင္း
အတြက္ စိစစ္မႈကာလမွာ ((Processing Time Maximum 5 Working
Days) အလုပ္လုပ္ခ်ိန္(၅)ရက္ျဖစ္သည္။

အစိုးရ ႐ံုးပိတ္ရက္မ်ားကို ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ျခင္း မျပဳပါ။ ေလွ်ာက္ထား
သူ၏ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ (Passport)တြင္ ပါရွိသည့္ မိသားစုဝင္ အသက္
(၇)ႏွစ္ေအာက္ကေလးအေနျဖင့္ အတူလိုက္ပါမည္ဆိုပါက E-Visa ေလွ်ာက္လႊာ၏ (Minor) အကြက္တြင္ ၎ကေလး၏ အမည္။ ေမြးသကၠရာဇ္
ကို တစ္ပါတည္း ထည့္သြင္းေဖာ္ျပရမည္။ တစ္ဦးခ်င္း (FIT) ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕လိုက္ (Package Tour) ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကိုယ္ေရး အခ်က္အလက္မ်ား ျဖည့္စြက္ေလွ်ာက္ထားျခင္းအတိုင္းသာ တစ္ဦးခ်င္းစီ အတြက္ ေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္သည္။

(Tour ကုမၸဏီမ်ားမွ တစ္ေယာက္စာဟုျဖည့္ၿပီး စုစုေပါင္း ဘယ္ႏွစ္ဦးအဖြဲ႕ ဆိုတာမ်ဳိး လက္ခံျခင္း မျပဳပါ) E-Visa ခြင့္ျပဳ သက္တမ္းအတြင္း တစ္ႀကိမ္
သာ ျပည္ဝင္ခြင့္ျပဳသည့္ (Single Entry) စနစ္ျဖစ္၍ ဝင္ေရာက္ၿပီးပါက
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ခြင့္ျပဳမွာ မဟုတ္ပါ။ E-Visa ျဖင့္
ဝင္ေရာက္လာသူမ်ားအား ကနဦးအဆင့္အေနျဖင့္ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္
ဆိုင္ရာေလဆိပ္မွသာ ဝင္ေရာက္ခြင့္ျပဳသြားမည္ျဖစ္သည္။

ကန္႔သတ္နယ္ေျမမ်ားသို႔ သြားလာခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သတ္မွတ္ညႊန္ၾကား ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ရမည္။ (www.mip.gov.mm တြင္ ၾကည့္႐ႈရန္) ျပည္ဝင္ခြင့္မျပဳေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခံရပါက မူလလိုက္ပါလာ
သည့္ ေလေၾကာင္းလိုင္းအစီအစဥ္ျဖင့္ ျပန္လည္ထြက္ခြာရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ႀကီးဌာနက သတင္းထုတ္ျပန္ထားသည္။

အေသးစိတ္အခ်က္အလက္မ်ားကို လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား ဝန္ႀကီးဌာန E-Visa Website (evisa.mip.gov.mm)တြင္ သိသင့္ သိထိုက္ေသာ အခ်က္မ်ား(Notice) က႑၊ မၾကာခဏေမးျမန္းေလ့ရွိေသာ ေမးခြန္းမ်ား (FAQ) က႑တြင္လည္း ေဖာ္ျပ ထားေၾကာင္း သိရွိရသည္။

© ™Crescent Moon Travels & Tours™ ®