O & More

Ik had onlangs een MOL gesprek.

Dat staat voor mentor-ouder-leerling gesprek. Het grootste verschil tussen een ‘ouderwets’ oudergesprek en een MOL-gesprek is dat we praten mét de leerling in plaats van óver de leerling. De leerling is de gespreksleider en bepaalt het verloop van het gesprek. Dit bereiden ze voor.

Ik herinner mij een ouderwets 10 min gesprek op mijn nieuwe basisschool. We waren namelijk verhuisd. Mijn moeder vertelt dit verhaal vaak aan anderen.

Mijn moeder en juf waren in gesprek. Ik was mee. Ik weet niet of dat de bedoeling was, maar ik wilde mee. De juf maakte zich zorgen dat ik nog niet kon lezen. Ik zat in groep 3. Terwijl ze over mij aan het praten waren, voelde ik dat ik mezelf moest verdedigen en ik nam het woord.

Ik zei dat ik van een montessori school kwam. Daar geven ze les op een andere manier. “Ik kan er ook niets aan doen, maar geef me even de tijd en ik zal het leren.” Ik zei het heel vastberaden tegen de juf. Zij waren er beide een beetje stil van. Long story short, ik heb ook echt in een mum van tijd leren lezen en ik mocht gewoon doorgaan met groep 3.

Terug naar mijn dochtwr en het MOL gesprek. Ik was nauwelijks aan het woord geweest, vond ik niet nodig. Ze zei alles wat ze wilde zeggen. Ze kwam ook voor haarzelf op. En dat is wat ik voor mijn kinderen wil, dat ze gewoon durven te zeggen wat zij vinden dat gezegd moet worden.

Proud mama en stiekem denk ik dat mijn mama ook wel trots op mij was.

Ik hoef niet altijd waarde of tips te delen gerelateerd aan m’n werk of bedrijf.

- Er gebeurt niks als ik troep post
- M’n bedrijf valt niet uit elkaar als ik troep post
- M’n klanten worden niet boos als ik troep post

Bovenstaande tekst heb ik van gepikt. Ik doe mee aan haar

Gewoon lekker posten wat in je opkomt. 100 stuks content in 30 dagen😅

Ik zeg altijd tegen anderen post gewoon wat je wilt, maar ikzelf heb hiervoor blijkbaar deze challenge nodig😬

Anyway mijn ‘overthinking’🤯moet nu maar lekker plaats gaan maken voor ‘troep’🤭 Let’s go!

Ik gaf mezelf de schuld…

Ik deed mn best gewoon niet. Ik had grote plannen. Maar nu ik terugkijk had ik niet de juiste intenties, ik luisterde naar het geschreeuw van meer en groter moeten verlangen. Maar wilde ik dat wel echt?

Als je teruggaat naar je kern, ontdek je vaak waarom bepaalde deuren gesloten bleven.

En beter ook, omdat deze je hebben geleid naar onverwachte mogelijkheden die meer bij je passen en echte voldoening geeft.

It’s International Virtual Assistants Day! En daar wil ik zeker bij stil staan. Het VA schap heeft mijn leven zo verrijkt, je wilt niet weten😊 Het mooie aan het vak vind ik dat je kunt inspelen op de behoeftes die er zijn. Dat doet mijn multipassionate hart sneller kloppen. Het enige constante is verandering, nietwaar? En dat is zeker zo in de online wereld. Ik begon met Office Support toen kwam er videodiensten bij, want videomarketing werd hot en nu in Corona tijd is er de behoefte aan ondersteuning voor online live trainingen en scholingen. Ik heb meteen geïnvesteerd in meerdere schermen om als moderator aan de slag te kunnen gaan. No time for perfection: kinderboeken als verhoging, oude Ikea bureau en Stokke stoel (kinderstoel) en hup aan de slag om opdrachtgevers te helpen. Het wordt nu wel tijd voor een upgrade. Een ergonomisch bureau is on it’s way. Anyway, I love what I do en voel mij gezegend dat ik mag doen wat ik leuk vind met de mensen die ik leuk vind❤️

Laatste zin heb ik even gepikt van Hanneke Wessel van VA school