Hapje voor Soof

Eten scoren op basis van vet en suiker. Goed plan? De Albert Heijn denkt van wel..

De nutri-score – Hapje voor Soof De nutri-score Sophie Geef een reactie op De nutri-score Het was een gewone woensdagavond, toen Pip en ik de supermarkt in liepen om onze wekelijkse boodschappen te halen. We maakten ons gebruikelijke rondje, tot mijn oog ineens viel op een gigantische sticker die op het koelschap geplakt was. “NU...

🥰🐾

https://youtu.be/ax-rBQ8yBi4

Trailer - hoe train je een hulphond In de strijd tegen anorexia, worden steeds vaker hulphonden in gezet. Voor mij was dit de missende schakel in een gevecht dat al 12 jaar duurde. Via mijn cro...

Vandaag ben ik 25 geworden, en het allermooiste cadeau dat ik kon krijgen, woont al sinds september in mijn huis. Samen vechten we door, tot er een verjaardag komt die ik zónder eetstoornis door mag brengen.
Mijn verjaardagswens, is dat de crowdfunding voor mijn hulphond weer een boost krijgt. Ik ben ontzettend dankbaar voor alle donaties die al gedaan zijn, en ik hoop dat het gaat lukken om de rest ook bij elkaar te krijgen.
Wil jij ons helpen met het overige bedrag? Dat kan via: https://www.doneerdoel.nl/actie/2011/hulphond-bij-anorexia-en-ptss

Delen = lief🥰

Een hapje voor Soof & Pip, én een special announcement♡

In de zomer van 2019 startte ik een crowdfunding in de hoop mijn droom waar te kunnen maken: het krijgen van een hulphond, die me ondersteunt in mijn strijd tegen anorexia en PTSS.
Hoewel ik natuurlijk hoopte dat het een succes zou worden, verwachtte ik het niet. Voor ik begon met Hapjevoorsoof, ben ik nooit echt actief geweest op sociale media. En in tegenstelling tot veel andere mensen met een soortgelijke actie, heb ik mijn ziekte heel lang stilgehouden.

Maar het tegendeel gebeurde, en ondanks de hack die mijn crowdfunding 4 weken stil legde, liep het bedrag steeds meer op.
Vrienden, ouders van vrienden, vrienden van vrienden, familie, oud-klasgenoten, docenten van mijn middelbare school, mensen die ik al jaren niet had gesproken, volgers via hapjevoorsoof, groepsgenoten en zelfs onbekenden deden genereuze donaties.

Omdat ik niet wist hoe ik jullie kon laten weten hoe verschrikkelijk dankbaar ik ben dat jullie me hebben geholpen mijn droom waar te maken, heb ik beloofd jullie mee te nemen in het hele proces. Door middel van blogs op mijn website, en posts op Instagram, hield ik jullie op de hoogte van het proces. Elk gek dingetje die Pippa deed, elke doorbraak die we samen maakte: ik heb zo veel mogelijk proberen te delen.
Wat ik jullie toen niet verteld heb, is dat ik het hele proces ook heb gefilmd.
En dat brengt me naar het punt van deze post:
Zoals jullie weten maak ik me hard voor onbegrip omtrent anorexia en andere psychiatrische ziektebeelden, en vind ik het belangrijk dat er meer bekend wordt over de invloed van psychosociale hulphonden.
En ik kan eeuwig wachten tot iemand voor deze doelgroep opkomt, óf ik kan het zelf doen.

So without further ado: Pip en ik gaan door met onze strijd, en vanaf begin 2020 kun je ons volgen via YouTube.
Hoe het format wordt hou ik nog even geheim, maar ik kan alvast beloven dat het de gebruikelijke dosis Pippa, openheid, realiteit, wetenschap en een humoristische sidenote zal bevatten, zoals jullie van me gewend zijn ♡

Stel je voor dat je één kerstwens zou mogen doen. Eén cadeau, maakt niet uit hoe groot of klein, wat zou jij dan kiezen?

De afgelopen week hebben Pip en ik heel veel kerstfilms gezien. Eén van de meest gezellige sfeerbeelden uit die films, vind ik de cadeautjes onder de kerstboom. Het brengt iets speciaals, een twinkel, een kriebel in je buik over wat je gaat krijgen. Dus toen in zo'n film werd gevraagd wat iemand het liefste zou willen voor kerst, vroeg ik me af: waar zou ik voor wensen?

Precies op dat moment, kroop Pippa tegen me aan en legde ze haar kopje op mijn schoot. En toen realiseerde ik me, dat ik eigenlijk heel tevreden ben met wat ik heb.

Don't get me wrong: ik hou van cadeautjes, sterker nog, ik ben er gek op. Maar is er écht iets levensbelangrijks dat ik nu moet hebben? Nee.
Natuurlijk zijn er dingen die ik wil.
Stiekem hoop ik dat mijn crowdfunding nog een opleving krijgt en dat we het volledige bedrag voor pips' opleiding bij elkaar zullen krijgen.
Het lijkt me tof als mijn volgersaantal uitbreidt en ik hapjevoorsoof kan uitbouwen. Ik heb de droom om af te studeren en te kunnen bijdragen aan eetstoornisbehandeling. En uiteraard koester ik de wens om volledig te genezen van mijn anorexia.

Alleen het hoeft niet nu. Als ik kijk naar dit specifieke moment, prijs ik me gelukkig met wat ik heb. Ik heb een fantastische hulphond (in opleiding) die me elke dag weer aan het lachen maakt, ik heb geweldige behandelaren die me richting een gezonde toekomst leiden, ik heb vrienden en familie die voor me klaar staan. Ik heb dromen voor de toekomst en
ik vind het fijn om te kunnen filosoferen en na te denken over alle mogelijkheden die er zijn in het leven.
Mijn leven is niet perfect, maar dat hoeft ook niet.

All I want for christmas, is everything I got right now🎁

Sinds Pippa af en toe traint in haar hesje, komen er flink wat reacties op ons af. De één vindt het geweldig en reageert supertof, de ander snauwt me af als ik zeg dat Pip niet geaaid mag worden.

Wat vind jij? Is een hulphond in opleiding zielig?

http://hapjevoorsoof.nl/maar-dat-is-zielig-een-pup-in-opleiding/

“Maar dat is zielig” – een pup in opleiding | Hapje voor Soof “Maar dat is zielig” – een pup in opleiding door Sophie | sep 25, 2019 | Hoe train je een hulphond? | 0 Reacties “Oh leuk! Een hond in opleiding! Leid jij hem op? 1 keer aaien maakt vast niet uit toch?” De vrouw maakt al aangestalte om Pippa te aaien. Omdat het niet tot haar door lijkt te ...

Het vreemdste dat ik in de kliniek heb meegemaakt?
Dat was denk ik toch wel de keer dat iemand wortels in het plafond had verstopt. Ja, je leest het goed.

Wil jij weten wat er gebeurde? Lees dan de nieuwste 'sterke verhalen uit de kliniek' op: http://hapjevoorsoof.nl/wortels-in-het-plafond/

Wortels in het plafond | Hapje voor Soof Wortels in het plafond door Sophie | sep 16, 2019 | Sterke verhalen uit de kliniek | 0 Reacties “Ik heb even géén zin in gedoe van jou, en jij weet héél goed waarom!” De sociotherapeut werpt een laatste boze blik op een van mijn mede-cliënten en loopt daarna de kamer uit. Na een maand in de...

Ga eens bij jezelf na.
Hoe groot is de kans dat je op iemand af zou stappen en zou zeggen: "jij bent écht dik zeg, ik ben blij dat ik er niet zo uitzie!" Hoe groot is de kans dat jij iemand aanspreekt om te zeggen: "misschien moet je eens een cheeseburger minder eten"?
En als we dan toch bezig zijn,
ga dan nog eens iets bij jezelf na:
Hoe groot de kans is, dat je tegen een slank persoon opmerkingen maakt over hoe dun ze is, of dat ze wel een taartje extra kan gebruiken?

Precies. De kans dat je zoiets eens of al vaker hebt gezegd, is een stuk groter dan opmerkingen over overgewicht.
Gek is dat he? Dat het wél normaal is om constant je mening te delen met een (te) dun iemand, maar dat je gelijk tot "fatshamer" wordt bestempeld als je dit bij een te dik iemand doet.

Wil jij weten wat nagenoeg elke vrouw met anorexia wel eens zou willen zeggen? Check dan mijn nieuwe blog: http://hapjevoorsoof.nl/wat-elke-vrouw-met-anorexia-zou-willen-zeggen/

De afgelopen periode was hectisch: mijn crowdfunding werd gehackt, ik stapte over van hulphondenstichting, en door alle stress had ik een kleine terugval. Hoe dit allemaal afliep? Dat lees je in de allereerste (p)update! 🐾

http://hapjevoorsoof.nl/pupdate-1-gehackte-crowdfunding-behandeling-switchen-van-stichting/

(P)update 1: gehackte crowdfunding, behandeling & switchen van stichting | Hapje voor Soof (P)update 1: gehackte crowdfunding, behandeling & switchen van stichting door Sophie | aug 22, 2019 | (P)update | 0 Reacties Het pad naar een hulphond gaat niet altijd over rozen. Sinds ik me in februari aanmeldde voor het traject, is er ontzettend veel gebeurd. Kort gezegd startte ik een crowdfundi...

Waren jullie al bekend met de verschillende manieren waarop je cruesli kunt eten? Nee? Ik ook niet, tot ik een weekendje doorbracht in een kliniek.

Tijdens het eerste weekend van mijn opname maakte ik bijzondere dingen mee. Wil je weten wat? Check dan nu de nieuwste sterke verhalen uit de kliniek:

http://hapjevoorsoof.nl/de-cruesli-etiquette/

De cruesli-etiquette | Hapje voor Soof De cruesli-etiquette door Sophie | aug 13, 2019 | Sterke verhalen uit de kliniek | 0 Reacties Het is maandagochtend negen uur, en iedereen zit braaf in de woonkamer te wachten tot het standaard rustmoment van na het ontbijt voorbij is. Ik heb met hoge uitzondering voor elkaar gekregen dat ik voor ee...

"Ik heb je in geen tijden meer zó gelukkig gezien"

Dat is wat mijn moeder tegen me zei toen we gisteren voor het eerst bij de pups gingen kijken.
Vanaf het moment dat we binnenkwamen, vielen voor mij alle puzzelstukjes op hun plek. Een van deze prachtige wezentjes, wordt mijn hond. Er was even geen eetstoornis, geen zorgen om geld, niks. Alleen maar een brok in mijn keel toen ik bij wijze van een uitzondering (normaal gesproken doen de fokkers hier niet aan) een pupje mocht vasthouden.

Zo'n jong wezentje in je armen sluiten voelt zo speciaal, en het bevestigde wat ik al wist.
Deze manier van behandelen gaat mijn redding worden, en ik wil ervoor strijden dat meerdere mensen dit kunnen ervaren. Want waarom zou de ene hulphond wel worden vergoed en de andere niet?
In mijn optiek verdient iedereen met een aandoening een gelijke kans, of je nou blind bent of ptss hebt.
Wil jij weten wat een psychiatrische hulphond kost?
Check dan mijn nieuwe blog op: http://hapjevoorsoof.nl/wat-kost-een-hulphond/

Op dit moment wonen er 8.654.043 vrouwen in Nederland. 5600 van die vrouwen lijden aan anorexia nervosa, en één van die vrouwen, ben ik.

Vandaag plaatste ik een blog, over één van de moeilijkste momenten uit mijn leven. Vanaf het moment dat ik mijn crowdfunding voor de opleiding van mijn hulphond startte, heb ik besloten dat ik open wil zijn over mijn verhaal. Maar toen ik dit specifieke stuk voor mijn "sterke verhalen uit de kliniek"-serie schreef, rolden de tranen toch ongemerkt over mijn wangen.
Soms vergeet ik, dat alles wat ik heb meegemaakt, niet standaard is.
Soms vergeet ik, dat ik verschrikkelijk veel pech heb gehad toen ik ziek werd.
Soms vergeet ik, dat het niet mijn schuld is dat ik anorexia heb.

Dus daarom heb ik besloten om eerlijk te zijn. Ik koos er niet voor om ziek te worden, maar ik kies er wel voor om te genezen.
Dit is hoe het gevecht tegen mijn ziekte er écht uit ziet. Geen willekeurig verhaal dat is aangedikt door een random rtl-programma, geen ingekort sensatiegedeelte in een tijdschrift, maar een rauw en pijnlijk stukje van mijn leven.
Iets wat ik heel lang heb proberen geheim te houden, maar waarvan ik recent heb besloten dat ik me er niet meer voor schaam.
Een stukje van mijn leven wat ik haat, maar waar ik mee zal moeten dealen.
Een stukje van mij. Tot mijn hulphond mij helpt het aan stukken te scheuren. Totdat ik het versla.
Wil jij weten hoe het leven met anorexia er écht uitziet?
Dan is dit, mijn verhaal:

http://hapjevoorsoof.nl/de-tikkende-tijdbom/