Daniejel de Greef

Vandaag 8 jaar geleden zat ik achterin de auto bij mijn ouders op weg naar Epen. Ik ging afkicken. De zoveelste poging. Vannacht is deze route weer helemaal door mijn hoofd gegaan. Wat een weg...
Vandaag ben ik 8 jaar clean en nuchter. Ik maak elke dag weer de keuze om nuchter te blijven. Ik doe het zelf, maar zou het nooit gered hebben zonder al die lieve mensen om me heen. Mensen die de deur nooit gesloten hebben, nooit oordelen hebben gehad en me blijven steunen. Ik ben zo ontzettend dankbaar. Het blijft een levenslang proces. Niet te veel aan denken, vandaag telt!! 8 jaar!! JAHOEOEOEOEOEOEEOEOEO!

DENKTANK gezocht!!!
Voor een nieuw project ben ik op zoek naar jongeren tussen de 16 en 23 jaar die met mij in gesprek willen gaan over hun drank-en drugsgebruik. Het zal gaan om een gesprek van ongeveer 1 uur. Je mag alleen met me praten, maar ook in een groep als je dat fijner vindt. Alles wat je met me gaat delen, blijft onder ons. Ik heb jullie nodig ter inspiratie! Wie oh wie kan en wil mij helpen?? Als je interesse hebt, stuur me een pb en ik neem contact met je op om meer uit te leggen.
Hoe meer mensen dit bericht delen, hoe groter de kans van slagen! Alvast bedankt!!!

2016 is het jaar van loslaten geweest. Ik heb een enorme persoonlijke groei meegemaakt waarin de vraag;" Hoe serieus neem ik mezelf?" centraal stond. Ik kan, ondanks alle strubbelingen, tevreden terugkijken op 2016.
2017 zal het jaar van aanpakken en doorpakken worden. Beangstigend, maar veel zin in. Over deze ontwikkelingen houd ik jullie uiteraard weer op de hoogte (maar nu nog even niet :-) )
Bedankt voor al jullie support het afgelopen jaar. Het doet me altijd goed!
Ik wens iedereen een mooie jaarwisseling met aansluitend een krachtig 2017! Maak er iets moois van. Tot volgend jaar X

Snap jij er nog iets van??? Lees mijn nieuwe blog. Benieuwd wat jij hiervan vindt en delen is altijd fijn!
http://www.daniejel.nl/verwarring-alom/

Vandaag is Eelco gestorven. Euthanasie. Ik kende hem niet goed, maar voelde me verwant. Psychisch lijden is zwaar, uitputtend en vermoeiend. Ook ik denk in de donkerste dagen na over dood gaan.Toch kies ik elke keer voor het leven. Aankijken, vechten, doorzetten. Het valt niet altijd mee.
Ik begrijp zijn keuze. Het raakt me. Hoe verdrietig is het als je niet meer voor het leven kan kiezen. Je wilt wel, maar het lukt gewoonweg niet. Alle paden bewandelen en toch geen zicht meer hebben op leven. Hoe zwaar is je lijden als je voor euthanasie kiest? Niet voor te stellen. Voor hem ben ik blij dat hij zijn eigen regie heeft kunnen behouden. Hij heeft gekozen. Voor hem was het goed. Toch ben ik vandaag wat somber en raakt dit me. Zoveel mensen die het niet redden. Psychisch lijden wordt soms onderschat. Ik wil vandaag even stil staan bij al die mensen die balanceren tussen leven en dood....Wat een strijd. Ik kan aan jullie denken, meer kan ik niet doen.
En Eelco, bon voyage! Alle sterkte voor de nabestaanden!

Zuchten...lees mijn blog en begrijp wat ik daarmee bedoel...Delen is fijn!

http://www.daniejel.nl/zuchten/

Werkelijk....Dit gaat nu rond op Social Media. Ik heb veel respect voor Jim van Os. Het is voor mij waanzin dat als een "geleerde psychiater"dit verkondigt het serieus wordt genomen door de psychiatrie.
Ik, en al mijn mede ervaringsdeskundige collega's, verkondigen deze boodschap al jarenlang. "Nee, ik ben geen diagnose. Nee, ik ben geen protocol. Kijk naar mij als mens met een kwetsbaarheid."
We hebben er niet voor gestudeerd. We zijn niet in Engeland of Frankrijk geweest om hier achter te komen. We hebben het geleefd. Wie kan het beter vertellen dan de (ex) cliënt?
Alle ervaringsdeskdundigen werken al jarenlang met deze boodschap. En het werkt. Binnen de hulpverlening zien we verandering. Door trainingen, workshops en gastlessen verspreiden we al jarenlang de boodschap: Kijk naar de mens! Durf jezelf als hulpverlener te laten zien. Ga gelijkwaardig contact aan. Behandel een client zoals je zelf behandeld wilt worden.

Ik blijf mijn werk voortzetten. Het blijkt nog steeds nodig. En natuurlijk ben ik blij met filmpjes van Jim van Os en dat deze verspreid worden. Maar kom op, het is geen "nieuwe" psychiatrie. Dan doen we echt heel veel hulpverleners en ervaringsdeskundigen tekort!

Jim van Os over anders nadenken over diagnoses, behandeling en herstel Psychiater Jim van Os over oude en nieuwe psychiatrie, hoop, vertrouwen en anders (gaan) nadenken over diagnoses, behandeling en herstel.

Soms zit het tegen. Lees mijn nieuwe blog en delen is altijd fijn!!
http://www.daniejel.nl/boos/

Soms moet je even slikken....
Mijn nieuwe blog. Lees en deel :-)

http://www.daniejel.nl/even-slikken/

Een tijdje geleden werd ik benaderd door Kelly en Bas, 2 studenten, die een videoportret van mij wilde maken voor een opdracht voor school. We zijn aan de slag gegaan en ik ben supertrots op het eindresultaat! Tot het einde had ik geen idee hoe het zou worden. Ik ben er blij mee. Zij ook. Vandaag krijgen ze hun cijfer. Ik zeg: dikke 10!!!! Wat zeggen jullie???
https://www.youtube.com/watch?v=6wJRbDzbgJE&feature=youtu.be

Geworstel...wensen en verlangens...hoe zit dat?? Delen is fijn!

http://www.daniejel.nl/wensen-en-verlangens/

Vandaag 7 jaar zonder alcohol en drugs. Het lijkt heel onwerkelijk. Mijn grootste angst is zeker geen waarheid geworden. Ik was zo bang dat het leven heel saai zou zijn. Het tegendeel is waar!
En zeker nu ik dat achtste jaar inga. Op werkvlak gebeuren er spannende dingen. Ik ontwikkel mezelf goed als zzp-er. Ik begin mijn weg in mijn ervaringsdeskundigheid goed te vinden. Soms met angst en beven, maar ik kijk het aan. Ik durf!
In mijn priveleven is het nooit saai. Lieve vrienden en vriendinnen, een mooie familie en zelfs in de liefde lijkt het de goede kant op te gaan.
Een leven zonder alcohol en drugs is niet saai. Integendeel! Ik heb het enorm naar mijn zin. Ik hoop dat deze lijn zicht voortzet, want eerllijk is eerlijk, ik heb er hard voor gewerkt! Eindelijk vind ik zelf dat ik het goede leven verdien!
Dus op naar de 8! Vol goede moed.
Fijne dag, allemaal en delen wordt gewaardeerd! X

2015. Een jaar van hard werken en veel leven.

Ik kijk terug op een geweldig jaar. Niet alleen op werkgebied, maar zeker op persoonlijk vlak. Ik heb de strijd met mezelf losgelaten. Ik krijg steeds meer vrede met wie ik ben. Dat geeft rust. Meer draagkracht en draagvlak. De woorden “I am mine” (op mijn arm getatoeëerd) worden mijn waarheid. “I know I was born, I know I will die, the inbetween is mine. I am mine” (Pearl Jam uiteraard)
Mijn verslaving bepaalt mijn leven niet meer. De borderline hoort bij mij. Wat iedereen zomaar vindt en denkt van mij schuift naar de achtergrond.
Op werkgebied heb ik enorme sprongen gemaakt. Ik heb kansen gezien en benut. Met grote dank aan Fameus. Het gastdocentschap verblijdt mij nog elke keer. Ik ben me aan het ontwikkelen als trainer. Wat is mooier om de boodschap van herstel te mogen verspreiden? Ik geniet er elke keer weer van om mijn eigen herstelverhaal te mogen delen. We horen te weinig succesverhalen. Ik ben blij dat ik het kan en mag delen.
Mijn liefde voor het leven groeit met de dag. Wie had dat ooit kunnen denken?
Ik laat 2015 met een gerust hart achter mij en neem zoveel mee naar het nieuwe jaar. Vol vertrouwen. Vertrouwen in mezelf. Tegenslagen mogen komen. Ik kan ze aan.
De meevallers neem ik met beide handen aan.

Wat te doen met mijn verhalenreeks “onverslaafd”? Schrijven gaat me steeds moeilijker af. Een tevreden mens deelt te weinig op papier. Ik ben blij dat ik mijn verhalen heb mogen delen. Ik ben dankbaar voor alle lezers en alle feedback. Maar er lijkt een einde aan te komen. Wellicht vind ik een nieuwe vorm. Het zal moeten blijken.

Ik heb zin in 2016. Laat dat jaar maar komen. Geen goede voornemens. Wel een heleboel wensen en dromen.
Ik wens iedereen een mooi en liefdevol jaar. Liefde voor het leven, liefde voor elkaar en voor onszelf.
Met een glas water proost ik op 2016!

Armanda eruit! Ik volg Utopia. Armanda is veganist en strijd voor de dieren. Mooi doel. Maar een beetje respect voor de mens zou ook wel mogen. Stefanie, een bewoonster met borderline, gaf een voorlichtingsavond over borderline. Dapper, kwetsbaar en open. Ze deelde zelfs haar doodswens. Ik weet, uit ervaring hoe moeilijk dat is. Armanda bevestigde hoe men kijkt naar mensen met borderline. Zij zei letterlijk: "aanstelleritis en volgens mij bestaat het helemaal niet."
Ik kan hier enorm boos om worden. Hoe kun je zo begaan zijn met dieren en de mens stigmatiseren?
Ik ben zelf niet vegetarisch, ik heb niets met veganisme. Ik zal altijd bewondering hebben voor mensen met een passie en een doel. Ik vond het mooi toen Armanda erin kwam en streed voor de dieren.
Maar door haar harde oordeel, haak ik af....wat ontzettend jammer. Ik moest dit kwijt. Het raakt me persoonlijk. Ook ik heb vaak te maken met stigma's. Het doet altijd zeer! Het is vervelend het gevoel te hebben je te moeten verantwoorden. Om uit te leggen. Armanda, Armanda...denk na! Deze uitspraken sieren je niet.

Bang, zo ontzettend bang, maar wel hoopvol. Lees mijn nieuw verhaal. Reageer en deel!
http://www.daniejel.nl/zo-ontzettend-bang/

Zo ontzettend bang Zo ontzettend bang Daniejel oktober 18, 2015 Onverslaafd De ervaring leert dat ik na mijn verjaardag altijd wat somberder word. Het begint natuurlijk met het feit dat ik weer een jaar ouder ben. Daar blijf ik ambivalent over. Aan de ene kant ben ik trots dat ik weer een jaar gehaald heb, ik zou imme…

Ik heb 2 oudere zussen. Zij zijn 3.5 en 4.5 jaar ouder dan ik. Van verhalen weet ik dat het een feest was toen ik geboren werd. Mijn zussen waren altijd met mij bezig. Zij vonden het heerlijk, een klein zusje. Een levende pop. Lees meer op mijn site:
http://www.daniejel.nl/afkicken-van-aandacht/

Afkicken van aandacht Afkicken van aandacht Daniejel september 19, 2015 Onverslaafd Ik heb 2 oudere zussen. Zij zijn 3.5 en 4.5 jaar ouder dan ik. Van verhalen weet ik dat het een feest was toen ik geboren werd. Mijn zussen waren altijd met mij bezig. Zij vonden het heerlijk, een klein zusje. Een levende pop.Ik ben enorm…

Frustratie:
Onlangs heb ik mijn verhaal geplaatst over het halen van mijn rijbewijs. Een moeizaam proces.
Dit jaar is het weer zover en moet ik wederom een keuring ondergaan. Ik kreeg een bericht van RDW om in eerste instantie een Eigen Verklaring in te vullen. Online. Kosten €27,80
CBR vindt het nodig dat ik een medisch specialist bezoek om mij verder te beoordelen. Zij wijzen deze specialist aan. Zojuist gebeld. Afspraak kan pas 17 oktober in Tilburg, dus dat wordt hopen dat ik goedgekeurd word voor 1 december (dan verloopt mijn rijbewijs) Ik mocht ook op 26 september naar Hoogeveen haha.
Aan dit onderzoek zijn uiteraard ook kosten verbonden. Schrik niet: € 290,94 (incl.bloed prikken)
Dan nog mijn kosten voor een nieuw rijbewijs:€ 38,80 en natuurlijk de pasfoto's. Komen we in een totaal: € 367,54
Ik vind het een flink bedrag. Ik begrijp de keuring. Ik begrijp de controle en ik vind dit ook goed. En natuurlijk stelt dit bedrag niets voor als je het vergelijkt met als ik nog wel zou gebruiken.
Toch voelt het oneerlijk. Ik ben inmiddels 6,5 jaar clean and sober. Heb al mijn punten nog op mijn rijbewijs. Geen aanhoudingen o.i.d en mijn verzekering nooit hoeven aan te spreken.
Maar goed, wat moet dat moet. Hopen dat ik nu een goedkeuring voor 5 of 10 jaar krijg.
To be continued.....

(voor de mensen die mijn verhaal nog niet gelezen hebben:http://www.daniejel.nl/rijbewijs/

Rijbewijs Rijbewijs Daniejel januari 27, 2015 Blog, Onverslaafd In de kliniek had ik besloten om mijn rijbewijs te gaan halen. Ik had dit in een ver verleden al eens geprobeerd, maar was glansloos gezakt. Uiteraard door middelen, wat niemand wist. Achteraf ben ik blij geweest dat ik geen rijbewijs had. Ik was…

Even ter verduidelijking op mijn vorige bericht: ik ben absoluut niet alleen. Ik heb super lieve vrienden en familie!
Waar ik het over heb is mijn gevoel. Nu mijn werk even wegvalt loop ik tegen een leegte aan die veel mensen met kinderen of partners niet hebben, lijkt het wel. Als alleenstaande moet je gewoonweg iets meer je best doen om iets te ondernemen. Ik VOEL me los van iedereen. Ik red me altijd. Ik verveel me nooit. Het is puur een gevoel. Dank voor de lieve berichten!

Zielig en klagen. Twee woorden waar ik zo ver mogelijk vandaan probeer te blijven. Maar vandaag lukt het even niet. Ik voel me zielig vandaag en wil er even over klagen.

De vakantieperiode is weer van start gegaan. Voor de meeste mensen een periode waar ze naar uitkijken. Op social media tellen de mensen af. Als het dan eindelijk zover is willen we zoveel mogelijk delen en laten zien wat we doen, waar we zijn en hoeveel plezier we hebben. De foto's en de mooiste bestemmingen vliegen je om de oren. Gezinnen die aan het zwembad of strand liggen. De kermis in Tilburg wordt druk bezocht door Jan en alleman. We zitten in trein of vliegtuig. Prachtige hotels komen voorbij. Maar vooral lachende en blije gezichten.
Ik gun iedereen zijn vakantie en zijn lol, maar wat voel ik me zielig. Ik ben een alleenstaande vrouw die zich geen raad weet met al die vrije tijd. Ik probeer positief te blijven. Eindelijk eens de tijd om mijn huis grondig te poetsen. Om de boeken te lezen die er al lang liggen. Ik mag rommelen met mijn structuur, later naar en uit bed. Soms is het ook wel een lekker gevoel om even niets te hoeven.
Maar het grootste gedeelte van de dag voel ik me onbestemd. Angsten spelen op. Gaat iedereen mij vergeten? Niemand mist mij. Word ik straks gedist door deze of gene? De verlatingsangst speelt de hele dag parten. Ik weet dat deze angst niet reëel is, maar toch....je weet het nooit zeker.

Het leven met drank en drugs was wat dit betreft zoveel makkelijker. Ik had altijd een vriend. Een demper. Gezelschap. Makkelijk en toegankelijk. Ik kamp niet met zucht, maar mis dit leven soms wel. Kon ik de aankomende anderhalve maand maar even terug in de tijd en dan in september weer het gewone leven starten.

Ik kom heus mijn tijd door. Ik verveel me eigenlijk nooit. De onbestemde en angstige gevoelens vinden hun weg wel. Niet te veel klagen. Niet te zielig zijn. Vandaag ga ik weer gewoon lekker aan de slag. Kijk ik niet teveel Facebook en Twitter. Kruip ik straks lekker op de bank met mijn boek. Ik hoef even niks! Ik hoef niet te entertainen. Ik hoef geen lange reizen te maken. Geen foto's te maken en delen van hoe leuk ik het heb. Geen mensen. Ook weleens lekker!

Zal de junk in mij ooit weggaan? Ik denk het niet. Ze mag er zijn, maar niet de overhand nemen...
http://www.daniejel.nl/gratis-en-voor-niks/

Gratis en voor niks Gratis en voor niks tim juli 17, 2015 Onverslaafd Ik kan me, uit mijn hele verslaafde carrière, niet herinneren dat ik ooit mijn wiet of coke kwijt ben geraakt. Ik koesterde mijn verkregen drugs alsof het goud was. Op festivals of in de kroeg verstopte ik het in de diepe zakken van mijn broek, in mi…

Wat vind ik er eigenlijk van dat er gedronken wordt in mijn omgeving? Dit vraagstuk ging leven toen ik 40 werd. Lees mijn nieuw verhaal: Feest!
Ik hoor graag wat jullie denken!!

http://www.daniejel.nl/category/onverslaafd/

Onverslaafd | Daniejel de Greef Feest! Zou ik als iemand aan het lijnen is een grote zak patat met een berg mayonaise bestellen? Recht voor haar/zijn neus? Ik weet het niet. Ik denk dat ik het zou overleggen met de persoon waar ik mee ben. Maar krijg je een geloofwaardig antwoord? Aan mij wordt ook regelmatig gevraagd of ik het ve…

Het is er weer. De zucht. Het verlangen om ontzettend dronken te worden zodat ik niet meer op mijn benen kan staan. En waarom? Wat is de trigger? Ik weet het niet...Het gaat heel goed met me. Veel dingen zitten mee in mijn leven. Ik heb alles goed op een rijtje. Ik sta vrolijk op en heb zin in de dag die gaat komen. Mijn vooruitzichten zijn goed.
Zou dat de trigger zijn? Ik was gewend dat er altijd iemand met mij bezig was of bezorgd was. Ik was een kei in het vragen naar aandacht in een negatieve zin. Mis ik dat? De positieve aandacht en complimenten zijn nog moeilijk. Ik durf het amper te geloven. Hoe krijg ik dat luikje open zodat ik die liefde binnen kan laten? Écht binnen kan laten en op kan slaan. Zodat ik er op kan teren, dat het genoeg is. De bodem in de bodemloze put. Zou dan de zucht, het verlangen om even weg te zijn vervagen? Zou ik dan de vraag naar negatieve aandacht los kunnen laten?
Ik weet het niet....hoe dan ook...ik ben op de goede weg, maar ik ben er nog niet. Weer verdragen, uitzitten, afleiding zoeken. Vandaag drink ik niet!

Maanden zijn voorbij gegaan, waarin de zucht geen of amper een rol gespeeld heeft. Vandaag klapt ie erin of het niks is. Bier, wijn, whisky, oranjebitter....het maakt niet uit! Ik wil drinken! Ik wil dronken worden. Ik wil proosten op de koning. (beste smoes ooit)Ik wil lallend door de stad. Slap ou******en met wie ik dan ook tegen kom. Weg van verantwoordelijkheden, weg van het alleen-zijn, weg uit mijn hoofd. Ik wil me aanstellen, dansen, zoenen en dom doen. Gewoon even niks. Grenzeloos.
Ik blijf thuis. Sluit me maar even op met een glas water....ook dit gaat voorbij. Ik weet het. Ik haat deze worsteling. Zeker als de zucht zomaar komt opzetten alsof het niks is. Aanvaarden, er laten zijn, dan ebt het wel weg....Volhouden. Vandaag drink ik NIET, morgen zien we weer verder....

Donderdag 23 april van 10:45 - 12.30 uur, zal ik samen met een verpleegkundig specialiste van GGz Breburg een lezing over su***de verzorgen op Tilburg University. Wil je erbij zijn, schrijf je in op onderstaande link. Kosten zijn € 4,--
https://docs.google.com/forms/d/1167JzZK0dxquK1Yi3mfFiCXtyClj639dH8MqjYASPLI/viewform?c=0&w=1

Lezing Suïcide Ervaringsdeskundige Daniejel komt vertellen over hoe de doodswens een rol speelt in haar leven. Hoe ze meerdere malen zelfmoord heeft proberen te plegen en wat voor rol de hulpverlening hierin speelde. Ze wil met haar verhaal een taboe doorbreken! De lezing vindt plaats op DONDERDAG 23 APRIL van 10:…

SUPERIRRITANT!! Zojuist een heerlijk verwentoetje van Melkan op: profiteroles. Op de verpakking staan de ingrediënten niet vermeld...even op i-net gezocht: 1.1 % alcohol. Ik dacht het al te proeven. Ik vind dit zo ontzettend vervelend. Er is nu echt geen man overboord, maar ik WIL geen alcohol meer in mijn lijf!! Ik WIL het niet proeven. Ik WIL geen verleidingen. In het vervolg dus beter en van te voren checken.
Maar zo zie je maar weer....deze toetjes eten kinderen ook. Schandalig dat dit niet vermeld wordt!! Dus een kleine waarschuwing voor de mensen met kleine kinderen....LET OP!

Daar hing ik dan op het TILT Festival in Tilburg.
Wat is de grens tussen waanzin en normaal ? Ik had de volgende tekst erbij geschreven en deze was te horen op de koptelefoon.

Mijn opnames heb ik als positief ervaren. Ik kon over mijn gedachtes en gevoelens praten zonder bang te zijn om veroordeeld te worden. In de kliniek kon ik mezelf zijn.
Mijn visite zeiden dat ze in de kliniek juist helemaal gek zouden worden. Ik legde uit dat ik gek werd in de “normale”wereld. Dat ik me net zo vreemd voelde in de buitenwereld als zij zich voelde in mijn wereld binnen de kliniek.
Dus wat is waanzin? Wat is normaal? Het ligt er maar aan, aan welke kant je staat...