Count on Change

Al enige tijd heerst hier weer een radiostilte… meestal betekend het dat het niet zo goed met mij gaat… en dat klopt nu ook. Ik voel me niet oké. De schaamte daarover is alles overheersend en het liefste wil ik me dan dus ook verstoppen. Ik doe wat ik moet doen, vaak met een masker op, en ik overleef al het andere, vastklampend aan dat ene kleine strookje licht dat ik nog wel binnenin draag en dat me op de been houdt. Het gaat maar door en door en door, wanneer wordt het weer beter? Denk ik bij mezelf… er is altijd hoop, er is altijd doorzettingsvermogen, er is altijd liefde… Maar de waarheid is dat ik zo vreselijk moe ben van het vechten. Het gaat niet zo lekker met mij, al een tijdje weer niet… Zo dat is er uit.

Zo’n dag dat niets gaat zoals ik graag zou willen. Die horen er bij. Wat is een slowcooker dan een uitkomst! Vanmorgen wist ik nog niet dat dit bordje het hoogtepunt van mijn dag zou worden. Het fenomeen comfort food heeft voor mij nu een duidelijke betekenis gekregen. Een herfst stoof potje.. eten om van bij te komen en op te laden voor wat nog verder komen ging 🤪😅🙈

Afgelopen weekend waren we aan het strand in Zeeland. Het zand, de zee, de zon, ik zou willen dat het er altijd zou zijn. Het liefste zou ik aan de kust willen wonen. Er is iets met water dat mij altijd het gevoel van thuis geeft. Of het nu komt door mijn Sterrenbeeld Vissen weet ik niet, maar water is voor mij de essentie van alles. Zonder water geen leven, zonder water geen rust. Ik drink graag Spa en ik douch om alles (emoties/prikkels/viezigheid) van me af te spoelen. In zwemmen vind ik plezier en kalmte. Het liefste koop ik een Sup en ga ik eindeloos paddelen, als ik de moed zou hebben zou ik leren golf- of windsurfen. Michel vroeg me ten huwelijk op een zeilboot. Als kind zong ik altijd naar de oceaan en nam ik letterlijk met woorden afscheid als we weggingen. Water is puur. Zelfs als ik het gevoel heb dat het stormt in mij of dat ik verdrink heb ik ontzag voor de kracht van de natuur. Ik zou echt veel vaker moeten genieten van wat bij mij hoort… 🌊💦

Als ik íets lekker vind dan is het wel Ratatouille of te wel camping-prutje dat mijn moeder beter kan klaar maken dan ik (in Frankrijk smaakt het zoieso beter). Toch is dit éénpans maaltje goed gelukt en ik heb ook nog mijn restjes groente opgemaakt! 👩🏼‍🍳🐭

Liefde maakt alles mooier, liefde maakt me blij, liefde in overvloed, liefde voor jou en mij… ❤️💙

Ja hoor! Ik had er vanmorgen weer één (ik ben inmiddels de tel kwijt). Een oudere heer vraagt in de supermarkt ‘Hoe lang moet je nog?’ Ik kijk hem niet begrijpend aan. ‘Je kindje. In je buik?’ Door mijn verbaasde blik is hij al niet meer zo zeker van z’n zaak. Als hij hoort dat ik niet zwanger ben biedt hij met schaamrood op z’n kaken zijn excuses aan. Ach ja het is al de zoveelste keer en ik kan me er niet meer druk om maken. Maar pffff wat is dat toch? Waarom? Je vraagt toch ook niet aan een wildvreemde man in de supermarkt hoeveel biertjes hij heeft gedronken? (stereotype). Niet iedere vrouw wíl kinderen! Ik ben dan toevallig wel een trotse mama van 4 kindjes en mijn lichaam heeft heel wat te verduren gehad. Ik zal nooit meer het zelfde eruit zien als 10 jaar geleden, maar dat WIL ik ook niet meer. Het is een voorrecht dat ik ze heb mogen dragen en een wonder bovendien. Ik ben ondanks alles weer redelijk gezond en omarm mijn mombelly… Lekker spelen met mijn kids, zij vinden mij lief en zacht. Gelukkig kan ik er niet meer van streek van raken, maar ik weet dat heel veel vrouwen dat wel zouden zijn. Dat onwerkelijke ideaal beeld slaat nergens op. Vrouwen heb je in alle soorten en maten en het is vooral belangrijk dat je lekker in je eigen vel zit en je gezond bent/voelt. Ik heb vriendinnen die slanker zijn (die klagen over te veel kilo’s die ik niet zie) en ik heb vriendinnen die dikker zijn (en heel zelfverzekerd overkomen). Dik of dun, vol of slank, het is als de kleur van je haar of je ogen, gelukkig zijn we allemaal niet het zelfde. Benoem in de spiegel wat je mooi vindt aan jezelf, want er is zeker iemand die jou bewonderd om die specifieke eigenschap. Ik wil niet zeggen dat ik soms niet gruwelijk onzeker ben (want dat ben ik heus) maar als ik naar dit plaatje kijk en het resultaat van mijn prestaties zie dan verdwijnt dat als sneeuw voor de zon! ☀️👙👶🏻

De vakantie is voorbij en het voelt gelijk weer alsof ik in een diep dal stort. Van alles vraagt mijn aandacht en de druk om alles maar goed te willen doen duwt mijn zelfbeeld naar beneden. Te veel prikkels, te veel willen, te veel moeten… Ik voel de herfst in mijn nek hijgen en ik moet afscheid nemen van mijn zo geliefde zomer. De tijd waarin ik mij op m’n best voel, waarin ik mijn angsten wél onder ogen durf te komen. In het diepe en weer omhoog… met kriebels in mijn buik en een niet te onderdrukken gil. Ik zou het liefst nu ook willen schreeuwen, maar hou me angstvallig stil. Op mijn hoede… Wat komt er nu?

Afgelopen zaterdag had ik een bruiloft in Kopenhagen en jawel ik had mijn streefgewicht voor die tijd behaald! 80 kilo! Maat 42! In augustus heb ik nóg een bruiloft, dan hoop ik weer in mijn eigen maat 40 te kunnen en mag ik mezelf trakteren op nóg een mooie jurk 😉

Vandaag zijn mijn man en ik 10 jaar getrouwd!!! ❤️ Ik heb mijn trouwjurk nooit meer aangehad sinds hij terug kwam van de stomerij, maar vandaag kriebelt het 🥰 Zo lijkt het nog heel wat, maar als je even swiped dan kun je lachen 😜😂

7 jaar geleden was ik een ander iemand. Net zwanger van onze 2e zoon, nog één keer uiteten met een alcohol vrije cocktail voordat de misselijkheid zou toe slaan. Voor mij lijkt deze foto eeuwen geleden. Het einde van een vrouw die ik me nu alleen nog vaag kan herinneren. Mijn man zag laatst een andere oude foto en herkende me haast niet. Ja ik ben ouder en zwaarder dan toen, maar het is niet alleen het overduidelijke. Er is nog zoveel meer dat mij “tekent”. Na het verlies van Alex* ben ik nooit meer helemaal de zelfde geworden. Iedereen veranderd met de jaren, maar bij mij heeft het moederschap en rouw z’n psychische en fysieke sporen achtergelaten waar ik me zeer bewust van ben. Ik heb moeite om mezelf nog als “mooie” of “sexy” vrouw te zien. De g***s en zelfverzekerdheid zijn er toch een beetje af. Al 15 jaar samen met dezelfde man, vier HG zwangerschappen en drie 24/7 kids, tja… een ‘Moeke’ wil ik mezelf niet noemen, maar het is een zoektocht in deze fase van mijn leven. Zelfliefde, compassie, acceptatie en tegelijk ook blijven werken aan mijn herstel. Één ding wat ik nu in ieder geval belangrijker vond dan toen is gezond/fit zijn. Voor jezelf zorgen is het grootste cadeau dat je aan jezelf kunt geven om zo goed en lang mogelijk te kunnen genieten van het leven, als vrouw, echtgenoot en moeder. Ik ben het alledrie en ze verdienen alledrie een podium…

Kippendij uit de slowcooker met rode linzen- en kikkererwten rijst en broccoli 🥦🍅🧅🧄🐓

Als eerste beloning (85 kilo), heb ik mezelf een Thaise Massage cadeau gedaan. Na een jaar merkte ik helaas dat het ook echt nodig was!! 💆🏼‍♀️🥵

Toegevoegde suikers zijn als een verslavende drugs, kun jij afkicken?
Mijn ervaring met minder suiker:
- 3 dagen ontwenningsverschijnselen
- meer energie
- minder hoofdpijn
- minder pafferig in het gezicht
- Gewichtsverlies

Doe ook mee en krijg de smaak te pakken!

Such beauty 🌹

Insalata caprese 🍅🌱

Een regenboog bordje 😍🌈🍽

Dit is dus echt geen straf… 🤤

Druk druk druk, de kilo’s vliegen er nog niet heel erg hard af. De uren vliegen wel snel voorbij! Drie kindjes en een huishouden vragen behoorlijk wat inspanning en ook probeer ik mijn sociale leven een boost te geven. Ik heb t reuze naar m’n zin en probeer gezonde keuzes te maken! 20% zondigen 80% opletten!!!

Voor mijn 36e verjaardag heb ik een elektrische bakfiets gekregen die we op marktplaats hebben gekocht. Ik ben er zooooo blij mee! Lekker fietsen met mijn kinderen en met dit weer is dat echt genieten!!!! ☀️

First day of spring 💐 Het weer werkt in ieder geval goed mee ☀️ Vandaag heb ik een beloonsysteem bedacht voor alle kilo’s die ik kwijt raak. Eerste doel: -3 kilo en dan mag ik een lekkere massage 💝