Moja Szuflada

"Tamto lato"

Czy pamiętasz przyjacielu tamto lato, gdzie wczesnym rankiem dotykaliśmy rosę bosą stopą? Tę ciemną sierpniową noc, co w ciepłym jeziorze podziwialismy spadające gwiazdy?

Czy pamiętasz przyjacielu tę beztroskę, spokój i radość, podziwianie motyli, biedronek i chrząszczy? Szukanie raków, łapanie żab i łowienie leszczynową wędką karasi?

Czy mnie jeszcze pamiętasz, tamtą dziewczynę w wianku z polnych kwiatów, w sukience w groszki i białym sweterku?

Czy mnie jeszcze pamiętasz, biegnąca przez pole kukurydzy i goniacą szare myszki?
Jesień już, mój miły, jesień twą pamięć mgłą zasłoniła .

Nie szkodzi, mój przyjacielu
Za nas dwoje pamiętam tamto lato, rosę, raki i biedronki

Aleksandra Piotrowska

i tak szli
trzymając się za ręce
-a w głowach szumiał im schyłek lata-
sierpniowe niebo
o piątej rano
zazdrośnie patrzyło
na młodych kochanków
co we włosach mieli
wplecione źdźbła trawy

-a jej sukienka była
mokra od rosy-

mówiła ona
"pokochaj mnie
na chwilę
a zostaniesz ze mną
na wieczność"

Aleksandra Piotrowska

***

byłaś?
byłeś?

odleciało jak motyl
małe wielkie
Szczęście

byłaś?
byłeś?
ułamkiem sekundy

a jednak zostaniesz ze mną

na wieczność
***
I tylko niebieska
hortensja

kwitnie
za Ciebie

Aleksandra Piotrowska

Aleksandra Piotrowska
"To tylko deszcz"

"Wiersze niepisane rymem rymują się do mnie"

wiersze niepisane rymem rymują się
do mnie

bez przecinków mają więcej

pauz

kropka jest tylko nad i
i nigdzie więcej

są tak proste
że nie mogę im sprostać

każda litera jest na wagę milczenia

wiersze niepisane rymem
bolą najmocniej
dosięgają do słów leżących na dnie
które są szczytem ich prawdy

samotne wyrazy
indywidualiści
wydłużają mękę
niezrozumienia wieloznaczności

wiersze niepisane rymem rymują się
do mnie

Aleksandra Piotrowska

"Ubrać się w słowa"

ubrać się w słowa
to
być nagim
czyli rozbierać się ze słów
i nie przebierać w słowach

-być nagim
nie obnażonym-

ubrać się w słowa
to marznąć na wietrze
spojrzeń i śmiechów

ubrać się w słowa
to
rozebrać się ze słów innych

ubrać się w słowa
to wyrzucić z siebie

nie siebie

Aleksandra Piotrowska

"Sztuka czytania"

czytaj mnie
chłoń zdania
wzniosłe
pełne bezwstydu

od bladej piersi przesuń wzrok
na żebro
schowane za okładką pragnienia
tu litery kuszą przesytem

czytaj mnie

każda zwrotka
mojej skóry
domaga się deklamacji

wykrzycz mnie
akcentuj

językiem nazwij każdą sylabę
mojej nagości

jak ślepiec czytaj mnie
opuszkami palców
na każdym wzniesieniu ud
wypukłości przezroczystej jak papier skóry
dotykaj każdą literę mojego ciała

czytaj mnie
aż do ostatniego rozdziału
chłoń słowa mojego uniesienia
wpleć swoją dłoń w fabułę mych palców
spijaj wołacze z moich warg
wyrywaj każdą kartkę moich dreszczy

zgłębiaj treść moich pocałunków

czytaj mnie
każdej nocy
z zapartym tchem
do ostatniego słowa

Aleksandra Piotrowska