Z Kuchni Do Kuchni

Dzień dobry🤗
Będzie długo, uprzedzam...

Co dziś zrobiła na śniadanie? Zrobiła sobie śniadanie z miłości do siebie, z kawiorem z jeżyn.Jakie to trudne! To będzie trudne co napisze. Ale stała i patrzyła w lustro, musiała spojrzeć sobie prosto w oczy i powiedzieć na głos: "Kocham Cię Kaśka do jasnej cholery! Ja Ciebie kocham". To było b. trudne, pn. wyszła z zaburzeń odżywiania (przynajmniej ma taką nadzieję). Wiele razy w życiu była głodna, ale nie głodna bo nie zjadła kolacji i burczało jej w brzuchu. Głodna ponieważ wywieziona i pozostawiona na 4 dni bez kropli wody i z niczym do jedzenia, w miejscu którego nie znała i w czasach gdzie nie można było po prostu zadzwonić i zawiadomić kogokolwiek. Musiała tylko wykonać swoją robotę, a potem z opaską na oczach wrócić na swoje miejsce. Nie chcecie wiedzieć co ona jadła w trzecim dniu. Była tam sama jak palec. Jeśli praca w tym ogrodzie nie byłaby wykonana, ktoś by jej stamtąd nie zabrał. Czy ktoś by ją tam znalazł? Nie wie. Dlatego dziś dobrze wie jak smakują rośliny. I ma dla nich nieprawdopodobny szacunek. Była głodna w życiu naprawdę kilka razy, potrafiła również podejść do jedzenia z taką nienawiścią (w tym do siebie), że skończyła w szpitalu z anoreksją, a w klasie maturalnej nie pojawiła się w szkole 6 m-cy. Była w stanie agonalnym, gdzie udzielono jej ostatniego namaszczenia. Ale coś jednak trzymało ją przy życiu. Może wrażliwość na piękno otaczającego ją świata? Kto wie? Może miała duszę artysty i uwielbiała układać na talerzu różne kompozycje z jedzenia? Więc robiła zdjęcia. A że miała zakorzenione poczucie honoru, że pożywienia się nie wyrzuca, bo przecież kiedyś była głodna, to chcąc nie chcąc zjadała swoje obrazy. Czy to uratowało jej życie? Dziś z całą pewnością patrząc w lustro może powiedzieć, że tak. To nie pozwoliło jej umrzeć z głodu. Przyszły wydarzenia z życia które doprowadziły ją do tego, że ważyła 130 kg. I zaczęła szczerze nienawidzić siebie. Były wzloty. Były upadki, były traumy: utrata dziecka, utrata ojca dla dzieci. I znowu pojawiły się problemy z jedzeniem. Musiała przejść bardzo dużo, aby zrozumieć, że nie ma banałów w stwierdzeniu jesteś tym co jesz. Zaczęła podchodzić do jedzenia z miłością. Nigdy nie była zafiksowana na żadną dietę, nie potrzebowała profesjonalnych doradców, bo działała intuicyjnie. Wąchała, dotykała faktury, mieszała smaki i łamała przepisy, bo w gruncie rzeczy jest zołzą. A czy ludzie kochają zołzy? Tego nie wie.

Wie, że nie trzyma się utartych schematów, a jej szklanka jest zawsze do połowy pełna. I dzisiaj tak stoi przed lustrem i patrzy sobie prosto w oczy mówiąc sobie z miłością że będzie dobrze. Że nie ma w życiu sytuacji bez wyjścia. Że obok nas całkiem niespodziewanie zawsze wyrośnie ktoś, kto poda rękę, kto wytłumaczy, wysłucha, przytuli. No, z tym ostatnim to trochę kiepsko, a właściwie to całkiem kiepsko, ale wie, że da radę.Musi. Jeśli nie będzie kochać siebie, to nigdy nie pokocha innych. Bo od siebie trzeba zacząć. I wiecie co? Warto się czasami zakochać, A wiecie dlaczego? Bo z 12 kredek, które mieliśmy w pudełku nagle rodzi się zestaw palety barw od 300 kolorach. Bo nie ma nic piękniejszego jak miłość do siebie i innych wyrażona w naszych zdolnościach, którymi dzielimy się z innymi. I tak stoi przed lustrem i ma nadzieję, że kiedyś usiądzie do stołu w piżamie z rozczochranym włosem, a ktoś po prostu poda jej kubek kawy i grzankę z dżemem truskawkowym. Pod sam nos.
Póki co dzisiaj jeszcze robi sobie sama śniadanie. Ugrillowała grzanki i kolorową paprykę, położyła na grzanki śmietankowy serek paprykę listki sałaty i rzodkiewkę. Dodała bardzo słodkich jeżyn, które do złudzenia przypominają kawior. Dosmaczyła wszystko olejem balsamicznym, który jest nieprawdopodobnie sensualny w połączeniu z jeżynami i grillowaną papryką. Zjadła wszystko z miłością do ostatniego okruszka oblizując paluszki!
Jeśli kochacie siebie i innych obserwujcie otoczenie, najbliższych co i jak jedzą. Bo być może będziecie w stanie wyhaczyć, że ktoś ma ogromny problem i manifestuje go właśnie w ten sposób, czasami całkiem nieświadomie.

Jeśli dotrwaliście do końca! Po prostu Dziękuję. Miejcie cudowny dzień!