Ogólnopolski Oddział Kołomyjan "Pokucie" we Wrocławiu

WROCŁAWSKIE OBCHODY ŚWIĘTA WOJSKA POLSKIEGO, 2024

15 sierpnia w Polsce obchodzone jest Święto Wojska Polskiego – święto Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Data 15 sierpnia wybrana została na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej w 1920, stoczonej w czasie wojny polsko-bolszewickiej, gdyż w tym dniu, nocą polskie oddziały 21 Dywizji Górskiej sforsowały rzekę Wieprz pod Kockiem, rozpoczynając zwycięską kontrofensywę, w wyniku której rozbito bolszewickie wojska.

Decydująca bitwa wojny polsko-bolszewickiej rozegrana na przedpolach Warszawy (Bitwa Warszawska) w dniach 13 – 15 sierpnia 1920 r. określana mianem „Cudu nad Wisłą” uznawana jest za 18. przełomową bitwę w historii świata, która zadecydowała o zachowaniu przez Polskę niepodległości i uratowaniu Europy przed bolszewizmem.

15 sierpnia 2024 roku przypada również 104 rocznica Bitwy Warszawskiej. Jak co roku święto to jest obchodzone bardzo uroczyście, w tym również jako święto kościelne – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. W Polsce ta uroczystość znana jest i obchodzona jako święto Matki Bożej Zielnej. Podczas każdej mszy św. zostają pobłogosławione bukiety ziół, kwiatów i warzyw.

W dniu 15 sierpnia 2024, o godz. 10.00 we Wrocławiu została odprawiona Msza św. w kościele garnizonowym – Bazylice Mniejszej pw. św. Elżbiety.
W czasie uroczystej Mszy św. w bazylice oficerowie oraz żołnierze Wojska Polskiego wraz z rodzinami i mieszkańcami Wrocławia, weterani, kombatanci, dowódcy jednostek Garnizonu Wrocław zebrali się na modlitwie. Eucharystii z ceremoniałem wojskowym w kościele garnizonowym przewodniczył ks. prałat płk JANUSZ RADZIK proboszcz bazyliki pw. św. Elżbiety, który modlił się za wszystkich żołnierzy, pracowników cywilnych Wojska Polskiego i ich rodzin, szczególnie Garnizonu Wrocław.

Podczas homilii ks. płk Radzik podkreślał, że:
„Maryja na stałe wpisała się w dzieje naszego narodu. Pomagała nam przetrwać mroczne czasy zaborów i okupacji. Była źródłem natchnień i wsparciem dla obrońców naszej ojczyzny. Na wojskowych sztandarach umieszczano Jej wizerunek. Żołnierze od Niej uczyli się konsekwentnej wierności danemu słowu. Przypisali Jej tytuł Hetmanki Żołnierza Polskiego”.

Msza św. została odprawiana z udziałem Pocztów Sztandarowych, Kompanii Honorowej 10. Wrocławskiej Brygady Łączności oraz Orkiestry Reprezentacyjnej Wojsk Lądowych Garnizonu Wrocław.

Podczas uroczystości obecna była również delegacja Ogólnopolskiego Oddziału Kołomyjan „Pokucie” we Wrocławiu w składzie: Edward Dratwa, Tytus Czartoryski i prezes Ryszard Saczyński.
Następnie obchody uroczystości przeniosły się na wrocławski Rynek. Podczas uroczystości na wrocławskim rynku odbywało się wręczanie nominacji na wyższe stopnie wojskowe oraz odznaczeń i wyróżnień. Odbył się tam też uroczysty apel pamięci, salwa honorowa oraz wystawa sprzętu wojskowego jednostek Garnizonu Wrocław. W ceremonii uczestniczyli przedstawiciele władz miasta, wojska oraz mieszkańcy, którzy się licznie zgromadzili na Placu Gołębim. W ramach obchodów można było zapoznać się z pojazdami wojskowymi oraz stoiskami promocyjnymi Wojska Polskiego.

Dzisiaj oddajemy hołd wszystkim bohaterom walk, którzy polegli w obronie naszej Ojczyzny oraz tym, którzy o jej wolność i niepodległość walczyli.
Dziękujemy również żołnierzom Wojska Polskiego za ich codzienną służbę za to, że strzegą naszych polskich granic dbając o nasze bezpieczeństwo. Serdeczne życzenia kierujemy do wszystkich żołnierzy Wojska Polskiego i ich rodzin oraz pracowników cywilnych zatrudnionych w wojsku.
Szczególne życzenia składamy żołnierzom z jednostek wojskowych:
– 10. Pułku Dowodzenia z Garnizonu Kraków
– 10. Wrocławskie Brygady Łączności z Garnizonu Wrocław
– 2 WOG we Wrocławiu
– 22. Karpacki Batalion Piechoty Górskiej z Garnizonu Kłodzko
biorących udział w organizowanych przez nas uroczystościach patriotyczno-wojskowych kultywujących tradycje Kołomyi i Pokucia oraz Kresów.
Źródło:

Wrocław: Święto Wojska Polskiego | Sierpień 2024 (wp.mil.pl)

https://dzieje.pl/aktualnosci/bitwa-warszawska-1920-r

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_Warszawska

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awi%C4%99to_Wojska_Polskiego

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awi%C4%99to_si%C5%82_zbrojnych

https://zpe.gov.pl/a/przeczytaj/DgOrMT5i8

https://parafia-szydlowiec.pl/aktualnosci/115-najwiekszy-cud-matki-laskawej-cud-nad-wisla-1920r.html

Józef Maria Bartnik i Ewa Storożyńska „Matka Boża Łaskawa a Cud nad Wisłą. Dzieje kultu i łaski” (2011).

RS

ŚWIĘTO WOJSKA POLSKIEGO W GARNIZONIE WROCŁAW

104 ROCZNICA ZWYCIĘSKIEJ BITWY WARSZAWSKIEJ

15 sierpnia obchodzimy 104 rocznicę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej w 1920, stoczonej w czasie wojny polsko-bolszewickiej, gdyż w tym dniu, nocą polskie oddziały 21 Dywizji Górskiej sforsowały rzekę Wieprz pod Kockiem, rozpoczynając zwycięską kontrofensywę, w wyniku której rozbito bolszewickie wojska.

Bitwa Warszawska, zwyczajowo nazywana jest Cudem nad Wisłą. W świadomości Polaków utrwaliła się legenda, jak to mieszkańcy stolicy widząc coraz mniejszą szansę na ocalenie, żarliwie modlili się do Maryi o ratunek. Wg relacji świadków Maryja na nią odpowiedziała. Nacierający 14 sierpnia na Warszawę bolszewicy widzieli na niebie kobietę w niebieskiej sukni. Po raz drugi Maryja miała ukazać się 15 sierpnia 1920 r. podczas bitwy pod Wólką Radzymińską. Rola Maryi w obronie Warszawy, choć nie została ze strony kościelnej zbadana i potwierdzona, weszła do powszechnej świadomości Polaków.

Polska stała na drodze reżimowi bolszewickiemu nastawionemu od początku na ekspansję. Jak stwierdził znany amerykański historyk, prof. Richard Pipes: „bolszewicy przejęli władzę nie po to, aby zmienić tylko Rosję, ale aby użyć jej jako trampoliny do rewolucji światowej”. Po I wojnie światowej i przegranej Niemców. Wojska niemieckie wycofywały się wówczas stopniowo z okupowanych ziem Ukrainy, Białorusi i państw bałtyckich. W ślad za nimi na te tereny wkraczała bolszewicka Armia Czerwona, rozpoczynając na rozkaz Lenina „wyzwoleńczy” marsz na zachód Europy.

Najważniejszym zadaniem bolszewików było przebicie się ku Niemcom i Austrii, gdzie wśród robotników panowały nastroje rewolucyjne. Aby to zrobić, należało zlikwidować przeszkodę, którą była przede wszystkim Polska.17 listopada 1918 r. na odprawie Armii Czerwonej jej dowódca Lew Trocki zapowiedział sowietyzację Polski i Ukrainy jako „ogniw łączących Sowiecką Rosję z przyszłymi sowieckimi Niemcami” i pierwszy etap w budowaniu „Związku Proletariackich Republik Europy”.

Na terenach dzisiejszej Białorusi i Litwy, na które wkraczali bolszewicy, powstała licząca 10 tys. ludzi polska samoobrona, która była częścią regularnego Wojska Polskiego, a jej dowódca gen. Władysław Wejtko wykonywał rozkazy Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego. W dniach 3–5 stycznia 1919 r. samoobrona stoczyła z bolszewikami zacięty bój w obronie Wilna. Wobec przewagi przeciwnika Polacy musieli się wycofać z miasta. Tak więc 3 stycznia 1919 r. zaczęła się faktycznie wojna polsko-bolszewicka, choć nie została formalnie wypowiedziana. Marszowi bolszewików na Zachód towarzyszyło tworzenie marionetkowych republik sowieckich: litewskiej, łotewskiej, estońskiej, ukraińskiej i białoruskiej.

Decydująca bitwa wojny polsko-bolszewickiej rozegrana na przedpolach Warszawy (Bitwa Warszawska) w dniach 13 – 15 sierpnia 1920 r. określana mianem „Cudu nad Wisłą” uznawana jest za 18. przełomową bitwę w historii świata, która zadecydowała o zachowaniu przez Polskę niepodległości i uratowaniu Europy przed bolszewizmem.

Zwycięstwo zostało odniesione pomimo stanowiska państw zachodnich, nie wierzących w sukces Polski. W lipcu 1920 r. Polska została odcięta od dostaw sprzętu wojennego do walki i zapasów do przetrwania, które zostały zatrzymane w krytycznym momencie na niemal wszystkich, wiodących do Polski szlakach komunikacyjnych w Niemczech i w Gdańsku oraz na granicy czeskiej. Rząd Rzeszy Niemieckiej 25 lipca ogłosił zakaz przewozu broni i amunicji, droga morska przez Gdańsk została sparaliżowana przez strajk portowy, droga kolejowa przez Czechosłowację została zamknięta przez Czechów. Dodatkowo angielskie związki zawodowe pod wpływem bolszewickiej agitacji groziły strajkiem z żądaniem zaprzestania pomocy Polsce.

Wojsko Polskie było uzbrojone m.in. w niemieckie karabiny sytemu Ma**er oraz austriackie systemu Mannlicher. Potrzebowało ich więcej, a także amunicji do nich. Niemcy nie chcieli pomagać Polakom, Austriacy nie mieli nic przeciwko temu, ale komuniści spalili jedyną austriacką fabrykę amunicji. Poza tym w wielu krajach Europy dawało się odczuć skutki bolszewickiej agitacji, która spowodowała, że omamieni nią robotnicy odmawiali ładowania lub rozładowywania (tak było w Gdańsku) materiałów wojennych dla Polski. Czechosłowacja, a ściślej mówiąc Czesi blokowali transporty kolejowe z bronią i amunicją dla Polski. Na szczęście istniała okrężna kolejowa droga, z Węgier przez Rumunię.

Węgry były jednym z państw, które udzieliły wtedy Polsce praktycznej pomocy wojskowej. Węgrzy jako jedni z nielicznych wiedzieli, jakim realnym zagrożeniem jest bolszewizm. Doświadczyli go po I wojnie światowej, kiedy przez ponad 100 dni funkcjonowała Węgierska Republika Rad, w której reżim Beli Kuna wprowadził czerwony terror na wzór tego, który funkcjonował w bolszewickiej Rosji.

8 lipca 1920 r. Minister Obrony Węgier, polecił przekazać Polsce zapasy amunicji armii węgierskiej. Rząd węgierski na własny koszt dostarczył Polsce miliony naboi do karabinów, kilkanaście tysięcy pocisków artyleryjskich i karabinów oraz kilkaset kuchni polowych. W lipcu 1920 r. przeszło przez Węgry około 400 transportów z krajów zachodnich, z materiałami wojennymi dla Polski. 12 sierpnia 1920 r., gdy rozpoczynały się walki o Warszawę, Węgrzy przesłali koleją 22 mln naboi do karabinów systemu „Ma**era”. Nigdy wcześniej amunicja nie była bardziej potrzebna. Węgierski transport dotarł na dzień przed rozpoczęciem walk pod Radzyminem i Ossowem, decydujących o losach stolicy i na cztery dni przed rozpoczęciem kontrofensywy znad Wieprza, dowodzonej przez marszałka Józefa Piłsudskiego. W Bitwie Warszawskiej po stronie polskiej walczyło kilkuset ochotników węgierskich.

Przeciw Rosji bolszewickiej walczyliśmy mając w Europie jedynie poparcie i pomoc Węgier i Francji oraz ułatwienia transportowe ze strony Rumunii. Amunicja węgierska odegrała przy tym bodaj czy nie większą rolę, niż francuscy doradcy wojskowi. Wielka Brytania usiłująca narzucić Polsce pokój na sowieckich warunkach, była wątpliwym sojusznikiem.

Zwycięstwo polskie było dla Zachodu zupełnie nieoczekiwane a państwa zachodu nie wyciągnęły z niego żadnych wniosków. Lord Edgar Vincent d’Abernon brytyjski dyplomata, członek Misji Międzysojuszniczej w Polsce w 1920 r. bezpośredni świadek wydarzeń, w swojej książce „Osiemnasta decydująca bitwa w dziejach świata”, napisał: „Współczesna historia cywilizacji zna mało wydarzeń, posiadających znaczenie większe od bitwy pod Warszawą w roku 1920. Nie zna zaś ani jednego, które by było mniej doceniane”. Bitwa warszawska była kulminacyjnym momentem wojny polsko-bolszewickiej, jednym z decydujących wydarzeń w dziejach Polski, Europy i świata. Jednakże z wyjątkiem Polski ten fakt nie funkcjonuje w świadomości historycznej mieszkańców krajów europejskich. Nie dotarło do nich że „płomień rewolucji” zatrzymał się na przedpolach Warszawy.

Bolszewicy mimo klęski pod Warszawą, byli jeszcze groźni i należało się z nimi liczyć. Jeszcze Siemion Budionny dowodzący 1. Armią Konną pod koniec sierpnia wdarł się na Zamojszczyznę próbując przyjść z odsieczą wojskom Tuchaczewskiego. W dniu 31 sierpnia pod Komarowem doszło do największej bitwy kawaleryjskiej. Pomimo posiadanej przewagi, 1. Armia Konna została zmuszona do odwrotu. Ostatecznie zwycięskie bitwy na wschodnich rubieżach odrodzonego państwa przesądziły o zwycięskim zakończeniu wojny o polską granicę wschodnią.

Bitwa Warszawska stworzyła Polakom szansę doprowadzenia wojny do zwycięskiego końca i ocaliła niepodległy byt Rzeczypospolitej. Zwycięstwo nad Rosją Sowiecką, niezależnie od korzyści politycznych i terytorialnych, miało dla Polski ogromne znaczenie moralne. Było to pierwsze od zmierzchu I Rzeczypospolitej wielkie zwycięstwo odniesione samodzielnie przez Wojsko Polsko nad siłami zbrojnymi potężnego do niedawna zaborcy, który krwawo stłumił trzy powstania narodowe. Umożliwiło ono II Rzeczypospolitej prowadzenie samodzielnej polityki wewnętrznej i zagranicznej niezależnej od interesów obcych mocarstw. Pozwoliło wychować młode pokolenie Polaków w polskiej tradycji i polskim patriotyzmie.

Na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej w 1920. 15 sierpnia w Polsce obchodzone jest Święto Wojska Polskiego – święto Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej Wprowadzone zostało ustawą Sejmu z 30 lipca 1992 r. (Dz.U. z 1992 r. nr 60, poz. 303). Ustawa ta przywróciła obchody Święta Wojska Polskiego w dniu 15 sierpnia, gdyż w II Rzeczypospolitej Święto Żołnierza obchodzono też 15 sierpnia, również obchodzono je uroczyście w okresie II wojny światowej w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie i w Wojsku Polskim do 1947 roku. W następnych latach zaniechano jego obchodów i ustanowiono Dzień Wojska Polskiego w dniu 12 października – upamiętniając w ten sposób chrzest bojowy 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki pod Lenino. W latach 1990–1992 Święto obchodzono w dniu 3 maja, w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja.

Źródło:

Michał Sokolnicki Znaczenie historyczna bitwy o Warszawę. NIEPODLEGŁOŚĆ tom LXVII.wyd. jubileuszowe, Warszawa – Londyn – Nowy Jork 2018, Instytut Józefa Piłsudskiego.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Edgar_Vincent_D%E2%80%99Abernonhttps://www.gov.pl/web/wegry/wsparcie-wegier-dla-polski-w-wojnie-polsko-bolszewickiej
https://historia.interia.pl/ii-rzeczpospolita/news-pomoc-wegierskich-bratankow,nId,4683290
https://ipn.gov.pl/pl/bitwa-warszawska-1920/103785,Miroslaw-Szumilo-Bitwa-warszawska-1920.html
https://www.wojsko-polskie.pl/bitwa-warszawska/
https://ciekawostkihistoryczne.pl/2019/08/15/bitwa-warszawska-5-faktow-o-ktorych-prawdopodobnie-nie-mieliscie-pojecia/

StZ

NEKROLOG – ŚP. JÓZEF ZIĘBA

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że dn. 11 sierpnia 2024 r. w wieku 64 lat odszedł do wieczności Pan Józef Zięba redaktor techniczny, współtwórca Radia Parafialnego Ain Karim 104.4 w Skomielnej Czarnej.

Śp. Panu Józefowi zawdzięczamy transmisje online z naszych pielgrzymek do MB Kołomyskiej w Skomielnej Czarnej. Pan Józef był również realizatorem filmów z naszych uroczystości pielgrzymkowych do Skomielnej Czarnej oraz montażystom filmu z poświęcenia naszego sztandaru.

Wszystkie te prace wykonywał dla nas społecznie z wielkim zaangażowaniem i profesjonalizmem. Doceniliśmy to przyznając Panu Józefowi 9 czerwca 2024 r. podczas 37. Pielgrzymki Kołomyjan do Skomielnej Czarnej odznaczenie Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo- Wschodnich. Odznaczenie zostało przyznane za Jego zaangażowanie i wkład pracy na rzecz naszego Ogólnopolskiego Oddziału Kołomyjan „Pokucie” we Wrocławiu.

Wyrazy szczerego żalu i współczucia z powodu śmierci Pana Józefa, pragniemy złożyć Rodzinie zmarłego, pracownikom Radia Ain Karim, Braciom Kapucynom oraz parafianom ze Skomielnej Czarnej i Tokarni.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj Mu świeci. Niech spoczywa w Pokoju Wiecznym!

Pokój i Dobro!
W imieniu Zarządu
Ryszard Saczyński
Prezes Zarządu
Ogólnopolskiego Oddziału
KOŁOMYJAN „POKUCIE”
we Wrocławiu

ODZNAKA ORGANIZACYJNA OOK „POKUCIE”

SZANOWNI PAŃSTWO
CZŁONKOWIE i SYMPATYCY
OGÓLNOPOLSKIEGO ODDZIAŁU KOŁOMYJAN „POKUCIE” WE WROCŁAWIU,

Uchwałą Zarządu OGÓLNOPOLSKIEGO ODDZIAŁU KOŁOMYJAN „POKUCIE” we WROCŁAWIU nr 1/6/2024 z dnia 28.06.2024 zatwierdzono wzór Odznaki Organizacyjnej Oddziału przyznawanej Członkom i Sympatykom OGÓLNOPOLSKIEGO ODDZIAŁU KOŁOMYJAN „POKUCIE” we Wrocławiu wraz z imienną Legitymacją do odznaki.

Prawo do noszenia Odznaki Organizacyjnej przyznawane będzie imiennie Członkom i Sympatykom Oddziału na podstawie Uchwały Zarządu.

Ze względu na koszt wykonania odznak i legitymacji przekraczający znacznie koszty wpłacanych przez członków składek na cele statutowe organizacji w wysokości rocznej 40 zł od członka pracującego lub 20 zł od członka emeryta, nie jesteśmy w stanie pokryć tych kosztów.
Odznakę Organizacyjną będzie można otrzymać po dokonaniu wpłaty kwoty w wysokości
40 zł (35 zł odznaka + 5 zł legitymacja). W razie potrzeby będzie istniała możliwość zakupienia wtórnika odznaki. Pragnę nadmienić, że kwota 35 zł obejmuje tylko koszt wykonania detalu natomiast koszty wykonania matrycy i okrojnika w wysokości 1 453 zł zostały już pokryte przez sponsora. Odznaka wykonana jest z mosiądzu pozłacanego, emaliowana i mocowana przypinką (pinsem). Posiada wymiary 16 mm x 14 mm.

Wzór Legitymacji do odznaki przedstawiamy poniżej:

W przypadku chęci zakupu odznaki prosimy o podanie przy wpłacie imienia i nazwiska wpłacającego członka lub sympatyka, a także ewentualną ilość wtórników. Jeżeli zamawiający będzie chciał dokonać zakupu dla kilku osób powinien ich imiona i nazwiska w celu nadania odznaki Uchwałą Zarządu oraz wypisania legitymacji przesłać e-mailem na adres: [email protected].

Wpłat w wysokości 40 zł za 1 odznakę wraz z legitymacją należy dokonywać na nasz rachunek bankowy:

OGÓLNOPOLSKI ODDZIAŁ KOŁOMYJAN POKUCIE WE WROCŁAWIU

nr 79 1090 2590 0000 0001 4311 4509

z podaniem imienia i nazwiska wpłacającego. W przypadku zamówienia większej ilości odznak należy uwzględnić to w wysokości wpłacanej kwoty. Wpłaty odpowiednich kwot należy dokonać w nieprzekraczalnym terminie do 31.08.2024.

Odznaki wraz z legitymacją uprawniającą do jej noszenia będą uroczyście wręczane podczas Święta Oddziału 5 października 2024

1 SIERPNIA – 80 ROCZNICA WYBUCHU POWSTANIA WARSZAWSKIEGO

W tym roku mija 80 lat od wybuchu zorganizowanego przez Armię Krajową 1 sierpnia 1944 roku o godz. 17.00 Powstania Warszawskiego.

Powstanie Warszawskie było jednym z największych zrywów niepodległościowych w okupowanej przez Niemców podczas II wojny światowej Europie. Na mocy rozkazu dowódcy Armii Krajowej gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora” Powstanie Warszawskie rozpoczęło się 1 sierpnia 1944 r. o 17.00 – godzinie „W”. Zadaniem Armii Krajowej (AK) było wyzwolenie stolicy i utrzymanie jej przez kilka dni przed wkroczeniem Armii Czerwonej. Od strony militarnej było wymierzone przeciwko Niemcom ale jego głównym celem była próba ratowania powojennej suwerenności oraz niepodległości Polski, poprzez odtworzenie w stolicy legalnych władz państwowych, co umożliwiłoby Delegaturze Rządu RP na Kraj, reprezentującej legalny polski rząd na wychodźstwie, objęcie Warszawy władzą cywilną i wystąpienie wobec Sowietów w roli wolnych gospodarzy swojego kraju.

Była to ostatnia szansa na ratowanie niepodległości Polski, zdradzonej skrycie przez naszych zachodnich sojuszników – Wielką Brytanię i Stany Zjednoczone.

Samodzielne pokonanie garnizonu niemieckiego w Warszawie wydawało się władzom AK zadaniem wykonalnym, tym bardziej że front na terytorium Polski posuwał się szybko i pod koniec lipca Warszawę zapełniały tłumy zdemoralizowanych żołnierzy uchodzących przed Armią Czerwoną, która zatrzymała się na drugim (wschodnim) brzegu Wisły. Rodziło to nadzieje, że Niemcy nie będą się twardo bronić w Warszawie. Stało się jednak inaczej.

Dysproporcja sił była skrajnie niekorzystna dla strony polskiej, gdyż tylko nieliczne oddziały uczestniczące w Powstaniu były w pełni uzbrojone, natomiast pozostali żołnierze uzbrojeni byli ewentualnie w broń krótką i mogli liczyć tylko na broń zdobyczną. Tymczasem Niemcy rzucili do walki regularne formacje wojska, SS, policji, żandarmerii i oddziałów pomocniczych, wspomaganych przez ciężką artylerię i lotnictwo.

Warszawa przez 2 miesiące stała się miejscem heroicznego boju z przeważającymi siłami hitlerowskimi. W żaden efektywny sposób na pomoc Powstaniu nie przyszły wojska sowieckie, które stały na drugim brzegu Wisły, ponieważ Józef Stalin rozkazał swoim wojskom zatrzymanie się na linii Wisły i powstrzymanie od aktywnych działań przeciwko Niemcom.

Po 63 dniach krwawych walk, 2 października 1944 roku, dowództwo AK było zmuszone podpisać akt „zaprzestania walk w Warszawie”.

Do niewoli trafiło ok. 17 tys. Powstańców, ok. 18 tys. poległo.

Straty wśród ludności cywilnej były ogromne, szacowane są od 150 do 200 tys. osób.

Przez następne miesiące hitlerowcy, na rozkaz Hitlera, metodycznie rabowali, palili i wysadzali w powietrze kolejne części stolicy Polski. Wycofali się z niej ostatecznie 17 stycznia 1945 roku, umożliwiając wkroczenie do Warszawy oddziałom podporządkowanego komunistom Wojska Polskiego.

O ile pod względem militarnym powstanie zakończyło się klęską, o tyle pod względem politycznym miało ogromne znaczenie. Polacy zademonstrowali dążenie do odzyskania niepodległości. Powstanie warszawskie to był w istocie heroiczny bój o wolną Polskę, który na przyszłe dziesięciolecia stał się inspiracją dla żołnierzy i działaczy podziemia niepodległościowego oraz opozycjonistów w PRL.

Zaproszenie na uroczystość można znaleźć w załączonych zdjęciach.

Źródło:

https://ipn.gov.pl/pl/aktualnosci?dzien=8-1-2022

https://edukacja.ipn.gov.pl/edu/oben/krakow/materialy-edukacyjne

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Powstanie_warszawskie

https://bialyorzel24.com/symbole-powstania-warszawskiego/

StZ, RS

11 LIPCA – 81. ROCZNICA LUDOBÓJSTWA NA KRESACH

Właśnie mija 81 lat od momentu, gdy w niedzielę 11 lipca 1943 r. bandy ukraińskie UPA i OUN wspierane często przez miejscową ukraińską ludność, jednocześnie zaatakowały ponad sto wsi i wiele kościołów, gdzie schronili się Polacy i dokonali ich masakry. Mordowano księży przy ołtarzach, niewinne dzieci, całe rodziny. Nie był to ani pierwszy, ani ostatni dzień krwawych, tragicznych dni Kresów Wschodnich.

W latach trzydziestych i czterdziestych we wschodnich województwach II Rzeczpospolitej zamordowano w okrutny sposób dziesiątki tysięcy osób narodowości polskiej i obywateli polskich. 11 lipca dla Kresowian, ich dzieci i wnuków jest Dniem Pamięci o Męczeństwie wszystkich Polaków na Kresach.

11 lipca obchodzony jest Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej. Święto to ustanowione zostało na mocy uchwały Sejmu z dn. 22 lipca 2016 r. i jest poświęcone pamięci ofiar rzezi wołyńskiej. Dzień ten dla Kresowian, ich dzieci i wnuków jest Dniem Pamięci o Męczeństwie wszystkich Polaków na Kresach. Pamięć ta jest też naszym zobowiązaniem wobec tych, „którzy zginęli z myślą o Tej, która nigdy nie zaginie”.

W swojej uchwale Sejm oddał hołd ofiarom mordów na obywatelach II Rzeczypospolitej (Polakach, Żydach, Ormianach, Czechach i przedstawicielach innych mniejszości narodowych), dokonywanych w latach 1943–1945 przez ukraińskich nacjonalistów z szeregów OUN, UPA, SS-Galizien i innych formacji. W ustawie wyrażono też wdzięczność wobec tzw. Sprawiedliwych Ukraińców, którzy odmawiali udziału w mordach i ratowali Polaków.

Akcja UPA była kulminacją trwającej już od początku 1943 r. fali mordowania i wypędzania Polaków z ich domów, w wyniku której na Wołyniu i w Galicji Wschodniej zginęło ok. 100 tys. Polaków. Sprawcami Zbrodni Wołyńskiej były Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów – frakcja Stepana Bandery, podporządkowana jej Ukraińska Powstańcza Armia oraz ludność ukraińska uczestnicząca w mordach polskich sąsiadów. OUN-UPA nazywała swoje działania „antypolską akcją”. To określenie ukrywało zamiar, jakim było wymordowanie i wypędzenie Polaków. Za przeprowadzenie ludobójczej czystki etnicznej na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej na polskiej ludności cywilnej bezpośrednią odpowiedzialność ponosi główny dowódca UPA, Roman Szuchewycz.

Określenie „zbrodnia wołyńska” dotyczy nie tylko masowych mordów dokonanych na terenach Wołynia, czyli byłego województwa wołyńskiego, ale także w województwach lwowskim, tarnopolskim i stanisławowskim (Kresy Wschodnie), a także w województwach lubelskim i poleskim.

Według szacunków polskich historyków ukraińscy nacjonaliści zamordowali około 100 tys. Polaków. 40-60 tys. zginęło na Wołyniu, 20-40 tys. – w Kresach Wschodnich, a co najmniej 4 tys. na ziemiach znajdujących się obecnie w granicach Polski. Terror UPA spowodował, że setki tysięcy Polaków opuściły swoje domy, uciekając do centralnej Polski.

We Wrocławiu przy ul. Frycza-Modrzewskiego 12 znajduje się pomnik mauzoleum ofiar zbrodni ukraińskich nacjonalistów spod znaku UON-UPA, dokonanej w latach 1939-47, jako pierwszy w Polsce upamiętniający rzeź wołyńską, odsłonięty w 1999 r. staraniem Stowarzyszenia Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów.

7 lipca br. w Częstochowie pod Jasną Górą odbył się Marsz Pamięci upamiętniający tamte wydarzenia.

11 lipca przypada 81. rocznica ukraińskiego ludobójstwa na Kresach, czyli Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ukraińskiego Ludobójstwa.
Aby podtrzymać pamięć o tych wydarzeniach, we Wrocławiu będą mieć miejsce społeczne obchody w ramach których odbędzie się:

– Msza Święta (11 lipca 2024 godz. 12:00), Kościół Najświętszej Maryi Panny na Piasku we Wrocławiu;

– Konferencja popularnonaukowa: 80. rocznica zbrodni w Hucie Pieniackiej (11 lipca 2024 godz. 17:00 – 19:00), Budynek kolejki wąskotorowej CIUCHCIA, pl. Staszica 2a, Wrocław;

– Marsz Pamięci (11 lipca 2024 godz. 19:00), Pl. Strzelecki – Pomnik Pomordowanych na Kresach przy ul. Frycza-Modrzewskiego.

14 lipca 2024 r. w miejscowości Domastawa w gminie Jarocin w województwie podkarpackim zostanie odsłonięty Pomnik Rzezi Wołyńskiej. Autorem pomnika jest Andrzej Pityński. 14-metrowy pomnik waży 14 ton i ma kształt orła. W środku monumentu znajduje się wycięty krzyż, a w nim tryzub, na który nabite jest dziecko. U jego podstawy znajdują się głowy dzieci nabite na sztachety i umieszczone w płomieniach. W górnej części i na skrzydłach orła umieszczone zostały nazwy miejscowości, w których doszło do mordów przez UPA.

Jest to pomnik, którego nie chciały większe miasta i dopiero w kwietniu 2021 roku radni gminy Jarocin powiedzieli tak dla pomnika, wskazując lokalizację w miejscowość Domastawa. Pomnik który upomina się o pamięć o ofiarach zbrodni wołyńskiej, który w dzisiejszych czasach jest arcyważny. Politycy unikają tematu, media milczą i dlatego pełny szacunek dla zaangażowania ludzi, dzięki którym pomnik powstał.

Pamiętajmy, że o zbrodniach UPA i OUN musimy mówić głośno i z podniesioną głową.

Źródło:
http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WMP20160000726/O/M20160726.pdf

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rzeź_wołyńska

https://dzieje.pl/wiadomosci/11-lipca-narodowy-dzien-pamieci-ofiar-ludobojstwa-dokonanego-przez-ukrainskich

https://dzieje.pl/aktualnosci/11-lipca-narodowy-dzien-pamieci-ofiar-ludobojstwa-dokonanego-przez-ukrainskich

https://pamietajskadjestes.pl/miejsca-pamieci/polska/dolnoslaskie/wroclaw/pomnik-ofiar-upa

https://sztafeta.pl/2023/07/02/kiedy-odsloniecie-rzezi-wolynskiej/

StZ, RS

83. ROCZNICA KAŹNI PROFESORÓW LWOWSKICH

W czwartek, 4 lipca, pod pomnikiem Martyrologii Profesorów Lwowskich przy pl. Grunwaldzkim odbędzie się uroczystość upamiętniająca 83. rocznicę zamordowania profesorów lwowskich.

Program wydarzenia:

godz. 8.00 – msza św. w kościele akademickim Najświętszego Serca Jezusowego (pl. Grunwaldzki 3),
godz. 9.00 – złożenie kwiatów pod pomnikiem Martyrologii Profesorów Lwowskich (skwer prof. K. Idaszewskiego).
83 ROCZNICA ŚMIERCI PROFESORÓW LWOWSKICH UCZELNI

4 lipca mija osiemdziesiąta trzecia rocznica śmierci polskich profesorów lwowskich uczelni, zamordowanych w pierwszych dniach niemieckiej okupacji Lwowa. Ich dramat był przejawem zbrodniczej polityki, prowadzonej przez nazistowskie Niemcy, w stosunku do polskich uczonych. Ten hitlerowski akt ludobójstwa skierowany przeciwko polskim nauczycielom uczonym, księżom czy przedstawicielom wolnych zawodów – intelligenzaktion (akcja „inteligencja”), opierał się na przekazie Hitlera, który stał się wytyczną zbrodniczych działań w latach okupacji –„Tylko naród, którego warstwy kierownicze zostaną zniszczone, da się zepchnąć do roli niewolników”.

Lwów – pozostający od 23 września 1939 r. pod sowiecką okupacją, po wybuchu wojny niemiecko – sowieckiej, został zajęty przez hitlerowców 30 czerwca 1941 r. Niemcy natychmiast po zajęciu miasta przystąpili do zmasowanych działań przeciwko polskiej inteligencji. Morderstwa pojedyncze i grupowe rozpoczęły się już nazajutrz po zajęciu Lwowa. 2 lipca zatrzymano Kazimierza Bartla – profesora Politechniki Lwowskiej, byłego premiera pięciu rządów II Rzeczypospolitej. Rozstrzelano go najprawdopodobniej 26 lipca 1941 r., na przedmieściach miasta, na terenie tzw. piaskowni.

Nocą z 3 na 4 lipca hitlerowcy dokonali aresztowania polskich uczonych wraz z przebywającymi wówczas w ich mieszkaniach członkami rodzin i innymi osobami. Łącznie było to 49 osób. O świcie 4 lipca przewieziono ich na Wzgórza Wuleckie. W 40-osobowej grupie było 25 profesorów z Lwowskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza, Politechniki Lwowskiej, Akademii Medycyny Weterynaryjnej, Wyższego Seminarium Duchownego oraz Akademii Handlu Zagranicznego. Tam wszystkich zabito strzałem w tył głowy. Kilku pozostałych rozstrzelano 5 i 12 lipca 1941 r.,

Ponad dwa lata ciała zamordowanych leżały w nieoznakowanym przysypanym ziemią i porośniętym roślinnością dole. W październiku 1943 r., zacierający ślady swoich zbrodni, hitlerowcy ekshumowali ciała zamordowanych i wywieźli je do podlwowskiego Lasu Krzywczyckiego. Tam na wielkim stosie, gdzie znajdowało się ok. dwóch tysięcy innych ofiar, zostali spaleni. Fragmenty niedopalonych kości zostały zmielone w żwirowym młynie i z popiołami rozsypane w lesie. Tak starano ukryć tą straszliwą zbrodnię.

Gdy po latach, 3 października 1964 r., we Wrocławiu przy pl. Grunwaldzkim odsłaniano pomnik pamięci pomordowanych 25 Profesorów Lwowskich, prof. Stanisław Kulczyński, ówczesny zastępca przewodniczącego Rady Państwa i pierwszy powojenny rektor Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej, powiedział między innymi o ofiarach z 1941 r.: „Nie pozostał po tych ludziach ani ślad, ani grób”. Autorem pomnika jest Borys Michałowski. Pomnik przedstawia dwie stylizowane postacie osób w pełnej ekspresji scenie rozstrzelania. Pomnik znajduje się na postumencie a na jego cokole umieszczono napis:
„NASZ LOS PRZESTROGĄ”

Źródło:
https://www.wroclaw.pl/extra/80-lat-od-kazni-profesorow-lwowskich-na-wzgorzach-wuleckich

https://www.lwow.com.pl/Rocznica.htm

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pomnik_Pomordowanych_Profesorów_Lwowskich

http://www.matematyka.wroc.pl/doniesienia/pomnik-pomordowanych-profesorow-lwowskich

StZ, RS