Mesut Demirci Fotoğraf Atölyesi

Artık kayıp çocukların şehrindeydik...
Ve ben ; hiç bu kadar
kendimi ele vermemiştim...

Yalnızlık,seni bir gün biz seçeceğiz,o zaman güzel olacaksın...

atlar yalnız kalmamak için bu kadar koşarlar diyen o at/
yalnızlar koşarken de yalnızdır diyen o at/
yalnızlar öperken de yalnız/
ben sana sımsıkı sarılırken de
o at buramdaydı...


Çekim: Mayıs 2019
Kayseri-Hürmetçi Köyü

Artık hiç kimsenin başka birine mektup yazacak bir kalbi yok...
Cekim: Karataş-Adana
Model: Olya Philipp

İnsan elbette ki özgürdür... Kalbi aklına müdahale edene kadar...

Sokaklar...
Çekim 🎬 Kasım 2020
Tarsus

Sonbahara çok kaldı mı? Hani gelse de yine hüzünlü şiirler paylaşsak diyorum.. Dramatik sözler, paylașimlarla kendimizi romantik gösterip dikkat çekmeye çalışsak, melankolik takılsak 🤔 aslında sıcak sorun değil de, nem cokkkk nemmm 🙈
Cekim 🎬 Kasim 2019
Dumanlı Yaylası
Düziçi-Osmaniye

Ama baktim sen gökyüzüsün sevgilim,
Aklım kadar mavi...
Göğsünde bir parça bulut...
Beni göğsünde bir bulut gibi avutuyorsun...
Çekim: Haziran 2020
Çatalan-Adana

Emeklerken vazgeçtim büyümekten
Ayağa kalkmakdan ne de olsa düşecektim
Ne de olsa kanayan dizlerimi
Annem'den başkası öpmeyecekti
Büyürsem düşecektim
Düşe kalka öğreneceksin diyecekti babam
Hem büyürsem sana aşık olacaktım
Sen beni tanıyana kadar sevecektin
Tanıyınca vaz geçecektin
Bir de gözden düşecektim nasılsa düşe kalka
Belkide beni unutana kadar sevecektin
Ya da unutacak kadar sevecektin
Meyhaneci necmettin abi rakıyı tazelerken
Bu son kapatıyoruz diyecekti
Düştüğüm yolda tökezlerken
Düşecektim düşe kalka
Tenimden ellerini ellerimden tenini
Kurtarmaya çalışacaktım
Kendimi sevmek sana
Seni sevmek çocuklara haksızlık olacaktı
Büyük adam olamayacaktım ben olsa olsa
Büyük bir çocuk olacaktım ben...

Şiir:
Çekim: Haziran 2020
Çatalan-Adana

'Gerçek ' hiç kendi ecel'iyle ölmedi, hepimiz usulünce ölmeyenlerin hayaletleri ile yaşıyoruz...
Çekim: Haziran 2020
Çatalan-Adana

“ben herkesten gitmeye, böyle bir sabah karar verdim.. kahvaltı masasında zeytin peynir duruyor; dünya beni fark etmiyordu.. ben o sabah, bir kapı kapattım. herkesin içinden ve herkesin üstüne...”

Gecce...
Adana; Taşköprü-Merkez Camii-Seyhan Nehri üçlemesi...

Koçer...
Çekim: Ağustos 2017
Karacadag-Diyarbakır

Sokağın renkleri...

Gecce...
Çekim: Mayıs 2020
Seyhan-Adana

Maviye ve Deniz'e vurgunduk.. Bir de Maviye.. Bir de Deniz'e...

“kuşlara imrenme, uçmanın da çoğu çırpınmaktır.”
Çekim: İstanbul
Ocak 2016

Geleceğin cahilleri alfabeyi sökemeyenler değil, fotoğraf çekemeyenler olacak’’ Walter Benjamin 1940

Sokağın renkleri...
Çekim: Eminönü
Istanbul 2016

Günbatımı öyküleri...

Sokağın renkleri...
Çekim: Mart 2019
Büyüksaat-Adana

"Gri gri gri...
Sabah, sis, yağmur
Bulut, bakış, hatıra..
Ben de bir şarkı yoktu sen okudun
Bir ayna yoktu bende sen baktın
Bereketli toprakların uykusunda bir köktüm
Senin bakışınla yeşerdim yağmurlar yağmadan
Gözlerinde bir şimşek çaktı bakışlarım ıslandı
Yanakların yağmurdan ıslak, gözlerin güneşli
Kurtlar doğuruyor, kuzuları kollayayım
Sen gözlerinle beni okşasan
Çoban değneğim tesirli bir silah olacak
Sen gözlerinle beni okşa Çoban değneğim tesirli bir silah olacak
Savaş bitince senin için taze incirler toplayacağım
Seninle kalacağım
Seninle okuyacağım
Ve seni güneşli hayranlığında öpeceğim
Eğer bulutlar izin verirse..."
İran'lı şair
Mohammad Ebrahim Jafari - Xakestari (Gri)

Oysa dün çocuktum ben
Ellerimi tutmamıştı henüz o' rüzgar
Ve taramamıştı saçlarımı annemden başkası

Sonra bir sen türküsü ezberledim
Ve ilk anneme küstüm senin sesinle

Mektubun aldım.
yorgundu sesin,
ellerin titremiş satır aralarında.
seni aradım iki satır ahdına,
iki kelam hatrına...Bulamadım...
İlmek ilmek,
cümle cümle beni anlatmışsın yine...
maviye kesmişti her söz
yosun kokusu,
bulut ağrısı,
yağmur sesi...
oysa ki ben mavi yi en çok sende sevmiştim
en çok sende sevmiştim kendimi...
ne güzel duruyordu adım sesinde,
yurduna revan bir ağıt gözlerim, gözlerinde...
Bir de ellerin...
ellerin diyorum,
gökyüzünden yıldız araklar gibi
maviye dokunur gibiydi avuçlarımda...
ellerin...
(M.D)

Ana rahmine düştüğüm o ilk andı,
Yaşayıp yaşayabileceğim ne kadar tesadüf varsa,
Bir bir ve inatla reddedişlerimin önüne geçen...
Bir bahar ikindisiyle yersiz ve mevsimsiz
bir ömür bıraktı avuçlarıma...
Sormamıştı,
Soramamıştım,
Sustum...
Uzunca baktım sonra,
Parmak uçlarımdan avuç içlerime süzülen,
O isimsiz fotoğrafa.
Yorgun alnımdan yanağıma düşmüş
Saç telim ve ben...
Ömrümüzün bu ilk akşamına hazırlıksız yakalanmıştık.
Soluksuz,telaşlı,ürkek...
Denizin gökyüzüne ulaştığı o noktada
Yaklaştıkça uzaklaşan,
En derin, en koyu maviydim artık...
Uzunca ve uzakça yollardan
Heybesindeki tüm yükünü bulutlara bırakmış,
Tüm imlaları reddetmiş,
O en güzel tesadüfün
Kurulmuş en uzun cümlesiydim...
-Düş Mavisi-

Sonra susardım
Bir kırık imge düşerdi dilime.. Ve öperdim Züleyha'yı saçlarından.. Ben bir düş'te Yusuf'tum
Sormadın..

“kuşun kanadından düşen tüye bir daha uçamayacağını kim söyleyecek?”

Çekim: Huser Yaylası
Çamlıhemşin-Rize
Ağustos 2019

Hiçbir şey yapmadan da yorulabiliyor insan, düşündükleri ağır geliyor mesela..
/Octavio Paz

Çekim: Sumela Manastırı
Trabzon- Ağustos 2019

Dört kitaba da baktım...
Sevmek günah değil...
Çekim: Surp Giragos Ermeni Kilisesi-Diyarbakır

Annemin anlattığı hiçbir masalda olmayan
Bir beklemek düştü payıma...
Yol var, sen yoksun...
Özetim bu benim...
Küçük bir lekeyim;
Saçlarından bir tel, yanağına düştüğü yerde...
(M.D)

Sokağın renkleri...
Çekim: Ocak 2020
Çakmak Caddesi-Adana