Prof. Dr. H. Güçlü YAVUZCAN

Bir hayatımız var, o da yakında bitecek…Geriye sadece Allah için yaptıklarımız kalacak…

Büyük zaferler sadece Büyük Milletler tarafından kazanılır…

Bundan tam iki yıl önce kaybettiğimiz Anne ve Babamın aziz hatıralarına...

O küçücük vapura, büyük yüreği ve inancıyla, koskoca bir milleti ve asırlar boyu süren tarihi sığdıran Mustafa Kemal Atatürk’e saygı, minnet ve rahmetle...

Doğa sözünü tuttu...Yine baharı getirdi...Fakat bu sefer baharı insanlar olmadan daha güzel yaşayacağına karar verdi...Şimdi insanlar evde ve doğa huzurlu...Artık kabul edelim ve büyük fotoğrafı görelim: “Doğa” insanların zulmünden ve vahşetinden yoruldu ve bıktı...İnsanlık olarak almamız gereken dersleri almazsak, bir daha yaşamamızın temel kaynağı olan doğayı hiç göremeyebiliriz...

Nasıl bu hale geldiğimize ilişkin ömrünün büyük kısmını doğaya adamış olan rahmetli babamın yakın zamanda yazmış olduğu kitaplarında yaptığı uyarılardan bazıları...Allah’ın yarattığı doğal dengeyi ve ekosistemi keyfimize göre değiştirip teslim almaya çalıştık...Ve bunun sonucu Bumerang etkisiyle geri döndü...Şimdi doğa bizi teslim aldı...Hiç mazeret ya da sorumlu aramayalım...Sorumlu doğanın bütün dengelerini kendi çıkarları için bozan insanoğlundan başkası değildir...

Fıtrat değişir sanma...Yürek aynı yürek, kan aynı kandır...
Biz bilinmeyenleriz...Ansızın gelir, ansızın gideriz...

En durgun görüntünde bile içindeki gücünü ve birşeylerin değişeceğine ilişkin inancını taşıyamaya devam edeceksin...Adalet, iyilik ve üretkenlik mücadelesinin adamı olacaksın...Hayatın hep bu mücadeleye devam ederek geçecek...Ve mücadele gücünün kaynağı da daima yüreğinin içinde olacak...Sonuçta hiç kaybetmeyeceksin...Ya kazanacaksın, ya öğreneceksin ya da mücadeleni paylaşarak çoğaltacaksın...

Onu yaklaşık 6 ay önce Akyurt’ta ölüme yatmış bir halde buldum...Terk edilip sokağa bırakmıştı...O kadar masum ve çaresizdi ki, dayanamadım ve arabama koyarak tedaviye aldırdım...Şimdi tekrar hayata döndü ve çok mutlu...

Adı: Rika...Allah’ın bir sessiz kulunun hayatına dokunmanın ve onu tekrar hayata döndürmenin dayanılmaz mutluluğu...İşte hayat bu seçimden ibarettir...

Yolda görüp durduk...Elimizde yiyebilecekleri bir şey yoktuk...Biz de en azından sevgimizi verdik minik dostlara...Aldığımız pozitif enerji ise paha biçilemez...

Türkiye Cumhuriyetini manda ve himaye rejimlerinin pençesinden kurtararak ulus devlet yapan ve sözde büyük ortadoğu projesinin Türkiye planını büyük bedeller ödeyerek çökerten Mustafa Kemal Atatürk ve tüm kahramanlarımıza saygı, minnet ve rahmetle...

En büyük bayramımız kutlu olsun...

Bugün günlerden GÜNGÖR YAVUZCAN...20.08.1937 tarihinde Akşehir’de doğdu...Babası Akşehir’in ilk kitapçısı Yahya Yavuzcan, annesi ise Kurtuluş Savaşı Şark Cephesi miralaylarından Saim beyin kızı Fitnat Yavuzcan’dı... Kendisinden önce doğan üç erkek kardeşi fazla yaşayamayıp vefat ettiği için annesi adını “Güngör” koymuştu...Güngör hayatta kaldı fakat onu zorlu yıllar bekliyordu...Daha ilkokuldayken, 20 yaşındaki Şükran ablası sıtmadan vefat etti...11 yaşında babası işlerini düzeltmek için gittiği İstanbul’da kalp krizinden vefat etti...Babasının ve ailesinin tüm malları satıldı...Küçük Güngör, babasının vefatından sonra hem limon ve sebze satarak ailesinin geçimini sağlıyor hem de okuyordu...

Öğretmen olan Leman ablasının ve emlak müfettişi Suat eniştesinin yanında okuduğu Gaziantep Lisesi’ni birincilikle bitirdi...Lise birincisi olarak Tıp fakültesini kazandı fakat ilk yıl için tıp fakültelerine burs verilmediğinden ve burssuz okuyacak parası olmadığından ziraat fakültesine geçmek zorunda kaldı...Ziraat Fakültesi’ni de birincilikle bitirdi ve asistan oldu...Ankara’da hiç yanından ayırmadığı annesi ile birlikte önce bir gecekondu aldı...Sonra da Dışkapı’da orta halli bir ev satın alarak oraya yerleştiler...Sonra bir süre Almanya’da araştırma yaptı...Döndükten sonra hem asistanlığa devam etti hem de dışarıdan hukuk fakültesini bitirdi...20.10.1967 tarihinde Ziraat Yük. Müh. Gülgün Ünal ile evlendi...Evlendikten sonra da annesi Fitnat hanımı yanından hiç ayırmadı...1968 yılında kızı, 1970 yılında da oğlu dünyaya geldi...1972 yılında 35 yaşında profesör oldu...

İçinde her zaman 11 yaşında kaybettiği ve doya doya çocukluğunu yaşayamadığı babasının elma bahçesi vardı...Babası vefat ettiğinde satılan ve bir daha hiç göremediği elma bahçesi...1976 yılında eşiyle birlikte Akyurt’ta içinde hiç ağaç olmayan bir tarla satın aldı...Artık özlemini giderebileceği bir yeri olmuştu...Eşiyle birlikte binlerce fidanla o sarı tarlayı kocaman yemyeşil bir bahçeye ve ormana dönüştürdü...Artık en büyük mutluluğu, ağaçlarının büyümesini ve yeşermesini seyretmekti...

1987’de çok sevdiği ve yanından hiç ayırmadığı annesini, 2009’da ve 2013’de de üzerinde çok emekleri olan Leman ablasını ve Reyhan ablasını kaybetti...

Son yirmi yılındaki en büyük mutlulukları 1999, 2000 ve 2005 yıllarında dünyaya gelen torunları (Lagün, Doğa, Ata) ve en az torunları kadar sevdiği ağaçlarıydı...Hukuk Fakültesi’ni bitirdikten sonra avukat olmasına rağmen, hiçbir zaman avukatlık yapmadı ve kendisini sadece “Doğa’nın Avukatı” olarak tanımladı...Geri kalan ömrünün hemen hemen tamamını rant için doğa katliamına karşı mücadele ile geçirdi...Pek çok eserine rağmen, her zaman gururla en büyük eserlerinin yetiştirdiği evlatları ve ağaçları olduğunu söylerdi...Bahçesindeki ağaçlarını sürekli okşar ve onlarla konuşurdu...Bahçesinin en ulu çamlarına annesinin, babasının ve ablalarının isimlerini vermişti...O çamlara bakarak onları ve geçmiş anılarını hatırlardı...

Hayatta dürüstlükten, dik duruştan ve mücadeleden hiçbir zaman vazgeçmemiş ve Allah da ona tüm bu çabalarının karşılığında çocukluğunda yaşayamadığı mutluluğu fazlasıyla vermişti...

Bahçesini “Cennet” diye tanımlardı...“Cennette geçen bir dakika yüz yıla bedeldir” derdi...Çocukluğunda yaşadığı derin acılardan olsa gerek espri yapmayı ve gülmeyi çok severdi...Bazen kahkahaları metrelerce uzaklardan duyulurdu...

Allah, 28.01.2019 günü onu 52 yıl hep yanında olan eşiyle birlikte bu fani dünyadan ayırmadan önce, çok sevdikleri ağaçlarıyla vedalaşma imkanı vermişti...Vefat etmeden hemen önce son kez fani dünyadaki cennetlerindeki ağaçlarını seyretmişler ve doya doya kokularını içlerine çekmişlerdi...

Vefat etmeden önce yazdığı kitaplardan birindeki şu paragraf tam olarak onu ve tüm hayat felsefesini tanımlıyordu:

“Her koşulda dik durun, kendinize güvenin asla eğilmeyin...Hiçbir zaman sermayenin ve makamın esiri olmayın ve dürüstlükten sapmayın...Bir yerlere gelebilmek için ilkelerinizden ödün vermeyin...Unutmayın ki büyük ve üstün insanlar yalnız dürüstlüğü, küçük insanlar ise yalnız çıkarı düşünür”...

İyi ki doğdun Sevgili Babacım...Sen bizim hiç bitmeyecek hayat dersimizsin...Huzur içinde uyu...Yetim kalan tüm ağaçların önce Allah’a sonra bizlere emanet...

Yükseköğretim Kalite Kurulu Dış Değerlendirme Programı kapsamında bu yıl Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesindeydik...Üniversitenin yöneticileri, akademik personeli, idari personeli ve öğrencileri ile keyifli ve verimli görüşmeler yürüttük...

Gazi Üniversitesi Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümü 2. Sınıf öğrencilerimizin tasarlamış oldukları barınma ve beslenme ünitesi Ankara’da 4 bölgede sokak hayvanlarının hizmetine sunuldu...Üniversitemizin bu yöndeki duyarlılığının tüm üniversitelere örnek olmasını dileriz...

Önce Vicdanlı olmayı sonra Tasarım yapmayı öğretiyoruz...

https://www.cnnturk.com/video/yasam/ogrenciler-sokak-hayvanlarina-projeleriyle-kucak-acti

Öğrenciler sokak hayvanlarına projeleriyle kucak açtı Gazi Üniversitesi Endüstri Ürünleri Tasarımı bölümü öğrencileri, sokak hayvanları için kolları sıvadı. Kimi ön bacakları olmayan bir köpeğe özel kulübe tasarladı, kimi barınaktaki köpeklere özel oyuncaklar. CNN TÜRK Muhabiri Gülşen Coşkun ve kameraman Ertan Ezen'in habe...

CENNETİNİZDEN BAKARKEN...

Bugün cennetinizdeki binlerce ağaç arasından uçsuz bucaksız gökyüzüne baktım...Ağaçlarınızın sizin yokluğunuza alışamamış bir mahsunluğu vardı...Vasilerini görememenin mahsunluğu...Sonra oracıkta uyuyakalmışım...Uyandığımda içimde tarifsiz bir huzur vardı...Ve anladım ki içime dolan o derin huzur her zamanki gibi sizdiniz...Doğduğumdan bugüne varlığınızla hissettirdiğiz büyük huzurunuz, aniden hayattan aniden ayrıldığınız günün ardından ruhunuzla benimleydi...Esen hafif bir rüzgarla birlikte vasisi olduğunuz binlerce ağacınız da sizin ruhunuzu hissedip size minnet duyar gibi huşu içinde hareketlendiler...O an düşündüm...Önemli olan sizin hikayenizin bu dünyadaki sonu değil ne olduğu idi...43 yıl önce kuru bir toprak olarak alıp, her türlü rant avcılarına karşı, binlerce ağaçla taçlandırarak geleceğe bıraktığınız derin huzur veren bu cennetti sizin hiç bitmeyecek hikayeniz...

Artık aramızda yine mesafe yok...Huzurla uyuyun...Ruhunuzu yüreğimde hissediyorum...

Saçma sapan nedenlerle sokak hayvanlarına eziyet edenler, zehirleyenler, onlara dünyayı zindan edenler ve dünyanın sadece kendilerine ait olduğunu zannedenler...Sizler, aslında içinde merhameti ve vicdanı olmayan mutsuz insanlarsınız...Onların insanlara kattığı mutluluğu ve pozitif enerjiyi asla anlayamazsınız...

Bu nedenle, hayatınızın sonuna mutsuz yaşayacaksınız...O eziyet ettiğiniz ve öldürdüğünüz Alllah’ın masum kullarının ahı hiçbir zaman peşinizi bırakmayacak...

Regaib Kandiliniz mübarek olsun...Allah tüm dualarınızı kabul etsin...

TEŞEKKÜR...

Annemiz Dr. Gülgün Yavuzcan ve Babamız Prof. Dr. Mehmet Güngör Yavuzcan’ın geçirdikleri trafik kazası sonucu vefatları dolayısıyla acımızı paylaşan TED Genel Başkanı Selçuk Pehlivanoğlu ve Türk Eğitim Derneğine, Gazi Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. İbrahim Uslan ve Gazi Üniversitesi Rektörlüğüne, Gazi Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Nakış Karamağaralı ve Mimarlık Fakültesi Dekanlığına, Prof. Dr. Ayşe Dursun’a, Türk Eğitim Vakfı ve Ebru Sekizkök’e, Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Cumhur Şahin’e, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Ergin Dursun’a, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Öğretim Üyeleri ve idari personeline, Prof. Dr. Sinan Sözen’e, Prof. Dr. Mehmet Emin Tuna’ya, Prof. Dr. Sare Sahil ve Gazi Üniversitesi Mimarlık Bölümüne, Akyurt Belediye Başkanı Gültekin Ayantaş’a, Gazi Üniversitesi Şehir ve Bölge Planlama Bölümüne, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Makinaları Bölümü’ne, Ankara Üniversitesi Su Ürünleri Mühendisliği Bölümü’ne, TED Mezunlar Derneği Başkanı Yasemin Polat ve Mezunlar Derneği Yönetim Kurulu’na, Madalyon Psikiyatri Merkezi’ne, Atılım Üniversitesi Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümü’ne, TOBB ETÜ Üniversitesi Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümü’ne, Akyurt Emniyet Müdürü Özkan Demirağ’a, Babamızın Ziraat Fakültesi 1966 Mezunu Talebelerine, Gazi Üniversitesi Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümündeki tüm mesai arkadaşlarımıza, Sema Emiroğlu’na, Hülya-Halil Bölükoğlu’na, Nilgün-Erhan Dumlu’ya; cenazemize katılarak bizlere destek olan anne ve babamızın değerli arkadaşları ve öğrencileri, Gazi Üniversitesi, Ankara Üniversitesi ve Hacı Bayram Veli Üniversitesi akademik ve idari personeli ile sevgili dostlarımız, arkadaşlarımız ve Gazi Üniversitesi Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümü öğrencilerimize; bizleri ziyaret ederek, arayarak ve mesaj göndererek dualarını eksik etmeyen tüm sevenlerine ve dostlarımıza “Yavuzcan” ailesi adına şükranlarımızı sunarız...Nur içinde yatsınlar...

Dr. F. Gülsün Yavuzcan
Prof. Dr. H. Güçlü Yavuzcan
Prof. Dr. Hijran Yavuzcan

Bir ömrün hikayesi... Bir ömrün hikayesi... Bu dünyada 52 yıl birbirlerinden hiç ayrılmadılar...Ve ebediyete de yine birlikte gittiler...Trafik kazası sonucu 28.01.2019 tarihinde kaybettiğimiz annem Dr. Gülgün Yavuzcan ve babam Prof. Dr. Mehmet Güngör Yavuzcan’ı çok severek cennet çiftliği yarattıkları ve hayatlarını kaybettikleri Akyurt’ta sonsuzluğa uğurladık...Nur içinde yatsınlar...Bu dünyada yarattıkları cennet, ahirette mekanları olsun...

CUMHURİYET varsa TÜRKİYE var...

Vatanımızın her karış toprağında, Bayrağımıza sımsıkı sarılıp birlik olmak var...

Daha güçlü geleceğe ulaşmak var...