Elif Şandan Doygun - Yoga & Nefes Çalışmaları

Seval kuşum😍 İyi ki geldin; evim, gönlüm şenlendi♥️

Yine gel, hep gel🥰

Her geçen gün, ay, yıl değişiyoruz; beraberinde hayat değişiyor; beraberinde yogamız değişiyor.

Benim için yoga giderek, tutunmadan içinde var olduğum bir pratiğe dönüşüyor. Var ama yok gibi.. Yok ama var gibi..

Bana bu hafiflikteki hali iyi geliyor. Ben yogada son zamanlarda (uzun bir “son zamanlar” gerçi bu:) en çok bunu seviyorum. Bir kalıba girmeden; bir kalıba sokmadan kimseleri.. Su gibi akışkan, değişken, durağan..

Dün başkaydı, bugün başka, yarın bambaşka bir hale dönüşecek belki de; kimbilir.🤷🏻‍♀️

Hangimize hangi hali iyi geliyorsa o halinde kalmaya, yol almaya devam☺️

Yogalı ya da yogasız.. Kendimize giden yolda kalmak esas olan..

Yoga günümüz kutlu olsun🥰🎉

Uzun zamandır bu kadar güzel vakit geçirmemiştim; bu kadar dans etmemiş, bu kadar gülmemiştim ve bu kadar duygular şelale olmamıştı..

Hiç bir aile gibi benim ailem de mükemmel değil.. Çünkü mükemmelik “insan olmak” haline pek de yakın bir ifade değil zaten, öyle değil mi?..

Bazen neşe, bazen keder, bazen kırgınlıklar, bazen öfkelenmeler, bazen hatalar, bazen tartışmalar, bazen kavuşmalar, bazen ayrılıklar, bazen kahkahalar, bazen ağlamalar.. Aile olmanın, insan olmanın parçası hepsi..🙏🏻 Çok şükür tüm bu hallere♥️ biri olmadan diğeri olamıyor belki de..

Ama dün gece her şeyiyle mükemmeldi. Harika ev sahipliğiniz için çok teşekkür ederiz♥️ Her şey mübalağasız muhteşemdi♥️ Ellerinize, emeklerinize sağlık. çok seviliyorsunuz..

Annem ve babam iyi ki evlenmişsiniz, iyi ki bizi bir aile yapmışsınız♥️ İyi ki böyle bir buluşma organize etmeyi planladınız. Sizleri çok ama çok seviyoruz..

Canım kuzenlerim, yakınlarım iyi ki uzaklardan geldiniz; ayaklarınıza sağlık♥️Biriniz eksik olsa, olmazdı.. Biriciksiniz..

Her birinizi ayrı ayrı çok seviyorum.. Nice buluşmalarımız olsun neşeyle, sağlıkla, huzurla..🧿

31.03.2024 🇹🇷 (via 🙏🏻)

Bir eğitim daha bitti.. Eğlenirken öğrendiğimiz, birbirimizden beslendiğimiz, pek keyifli bir buluşma oldu🥰Eğitime kattığınız her renk için, katkılarınız, disiplininiz ve çabanız için teşekkür ederim☺️

Her biriniz pırıl pırıl, öyle güzelsiniz ki.. İyi ki bu yola beraber çıktık☺️ Dilerim her şey gönlünüze göre olur.😍

Dokunacağınız her minik kalpte tatlı anılar bırakacağınız pek güzel anlarınız olsun😇

Sevgimle🥰🎈

Bu akşam eski fotoğraflara bakarken, Sevgili Tuğba hocanın kaydettiğim bir paylaşımı çıktı karşıma ve yine kalbime kalbime konuştu kelimeleri🙏🏻

“Bana vermek almaktır gibi gelir.
Verdiğinden gelmez bazen
Ama verdiğin mutlaka gelir”.

Anneciğimin de dediği gibi; hep veren ellerden olmak dileğiyle..♥️

Aklımızın, kalbimizin almayacağı acılara sebep olan felaketin yarın sabaha karşı 1 senesi doluyor..

O görüntüleri, insanların çaresizliğini, yakarışlarını anlatabilecek kelimeler yok.. Ve ateş en çok düştüğü yeri yakıyor.. Kalbimden geçenler çok ama kelimelere dökemiyorum..

Acınız, acımız.. Depremde kaybettiğimiz herkese Allah’tan rahmet, geride kalanlara çok büyük sabır diliyorum..

Bu aralar günü tam tamamlıyorum; kuzum uyuyor; kendimle kalıyorum ki; içimde bir huzursuzluk..

Bu akşam içimdeki bu huzursuzluğa bir bakayım dedim🤔Çünkü bakmamak için türlü türlü bahaneler, dikkati başka yöne çekmeler gibi bilerek ya da bilmeyerek çeşitli yöntemler bulabiliyor insan🙂

Ve odaklanınca içime şu cümle döküldü sesli şekilde ağzımdan; “Bugün elimden geleni yaptım”. Bunu söyleyince bir rahatlama geldi. “Evet” dedim, “elimden geleni yaptım”. Bugün için elimden gelenin en iyisi buydu..

Halsizliğime, bedenimde hissettiğim hafif kırıklığa, yorgunluğuma rağmen elimden geleni yaptım.. Dilerim çabam geçmiştir karşı tarafa. O karşı taraf bazen kızım, bazen eşim, bazen işim, bazen yakın ailem, bazen dostlarım, yakınlarım.. Elimden daha iyisi gelse onu yapardım ama demek ki bugün için elden gelen buymuş🤷🏻‍♀️

Cinsiyetçi bir yaklaşım değil asla amacım ama bu bahsettiğim hali, huzursuzluğu daha çok kadınlar hissediyor diye gözlemliyorum. Aynı anda iyi olmak için çabaladığımız çok cephe var; ev, iş, çocuk, aile vs vs..

Bu kelimeler içimden geçerken dedim ki; ben bunları şuracığa not düşeyim, belki şu anda bunu duymaya ve söylemeye ihtiyacı olan birileri vardır bunu okuyan☺️ (daha çok hemcinslerim geldi aklıma, yalan yok🙂)

Uyumadan önce beraber diyelim mi?🙂

“Bugün elimden geleni yaptım♥️”

Bugün elinizden geleni yaptınız.. Bu gece huzurla uyuyun, huzurla uyuyalım🥰

*Bir teşekkür notu☺️: Bu fotoğrafı canım Özden’ciğim çekti; hatta bir sürü çekti sağolsun geçtiğimiz hafta; arşive aldım, günü geldikçe kullanmak üzere🙂 Tekrar teşekkür ederim zaman ayırıp desteğe geldiğin için Özden’im🥰 .yalman

Veee heyecanla beklenen, pek sevdiğimiz MomTalks buluşması 9 Mart’ta Antalya Türkan Şoray Kültür Merkezi’nde😍

Bekliyoruz🥰♥️

Posted • MomTalks 9 Mart Cumartesi günü ilk ke Antalya’da! ❤️

Öğrenmeli, tanışmalı eğlenmeli, nefes egzersizli, dopdolu bir günde buluşmak üzere!

Biletler profil linkinde. 15 Şubat’a kadar indirimli, elinizi çabuk tutun!

Not: Etkinlik sadece fiziksel katılıma açıktır.

Büyük laflar etmekten oldum olası çekinirim.. Çünkü hayat öyle sürprizler çıkartıyor ki insanın karşısına, “ah o gün o lafı etmeseymişim iyiymiş” derken buluyor insan kendisini🙂

Yine büyük laflar etmeden, okuyunca kendimi bulduğum bu post’u sayfama eklemek ve üzerine bir kaç kelam etmek istedim..

Tam olarak bunu ne zaman hissetmeye başladım anımsayamıyorum ama sanki bir kaç sene oldu. “Daha”sına ihtiyaç duymadığımı farkedeli.. Daha çok eğitim, daha çok ders, daha çok o, daha çok bu, daha çok şu.. Sadece işte değil, özel hayatımda da uzunca bir süredir böyle hissediyorum. Ve bu “daha” ortadan kalktığından beri içimde, derinlerde bir yerde başka bir huzur var.. Belki 40’lı yaşların hediyesidir bu🙂 Elimdeki her ne ise onu seviyorum; elimdekilerin varlığına şükrediyorum.. Ama derseniz fazlasında gözün var mı; inanın ki yok..

Çünkü sevgili Ebru’nun dediği gibi “Daha dağının zirvesi yok”. Bulunduğumuz basamak kalbimize huzur veriyorsa, kendimizi oraya ait hissediyorsak, ötesi yok onun. Ondan kıymetlisi de yok gözümde.. Tabii ki an geliyor hayat, insanlar üzüyor, kırıyor, sarsıyor. Ama bir şekilde yeniden denge kuruluyor; “daha”lara odaklanmadan..

Hepimiz için “daha”ları bıraktığımız anlarımız çok olsun; daha çok iç huzur, daha çok sağlık hariç☺️🙂

Tatlı bir hafta sonu diliyorum♥️

2024 yılında huzur, sağlık, iyilikler diliyorum hepimiz için♥️ Birbirimize daha özenli, anlayışlı ve daha nazik olduğumuz bir yıl olur umarım. Ve dilerim içimizdeki ve dışımızdaki savaşlar son bulur..

İyi seneler♥️☺️

Günaydın☺️🌞

Soranlar için bir ön bilgi vermek istedim. Çocuk Yogası Uzmanlık Programımızı 14-15-16-17 Şubat’ta açmayı planlıyorum☺️ Detayları bir kaç haftaya duyuracağım🌸

Güzel bir gün olsun hepimiz için🥰♥️

Sadelikte bir sır gizli sanki.. Sadece kalplerin bildiği, farkettiği.

Gün geçtikçe söyleyecek kelimelerim azalıyor. Söylenmiş, söylenmekte olan öyle çok şey var ki.. Bu gürültü içerisinde sessiz kalmak, sade kalmak bana iyi gelen.. 40’lı yaşların en güzel hediyesi bu sanki bana🙂 Sadeliğimi kucaklamak..♥️

Dışarıda mis gibi Kasım yağmuru, içeride sessizlik, sadelik..🌿

Yaratım süreci içerisindeysek, zaman ortadan kayboluyor. Her şeyimizle o an her ne yapıyorsak, “o” oluyoruz. “Ben” yok, “sen” yok.. Sadece akış var.

Amacımızın varmak, süreci tamamlamak vb olmadığı; sadece akışın içinde kalmak olduğu o eşsiz anlar.

Hangi zamanlar böyle hissediyorsunuz? Neyi yaparken?

Bir doruk ya da ütopya aramadan, sadece “akış” olduğunuzu farkettiğiniz anlar hangileri? O anlar sizin için her ne ise, dilerim sizi o ana taşıyan şeyleri hiç bırakmazsınız♥️

Fotoğraf 2014 senesinden. Helen Harper’ın bir basın lansmanında Nefes ve Kahkaha Yogası yaptığımız bir “an”dan. Hepimiz sadece o anda ve akıştayız.. Öncesi, sonrası yok; bir sonraki aşamaya geçme derdimiz yok. Zaman ortadan kaybolmuş, deneyimin kendisine akıyoruz sadece..

Akış halinde olduğumuz anlarımız çok olsun☺️ Tatlı hafta sonları♥️

Mis gibi bir Pazar hali yogası😍🙂 şifa olsun🙃♥️
Sunday mood yoga😍

Çook dolu dolu, bol katılımlı, eğlenceli, cıvıl cıvıl bir Çocuk Yogası Eğitmenlik Eğitimi’nin daha sonuna geldik😍

Eğitim sürecimiz boyunca gösterdiğiniz disiplin, ilgi, heyecan ve harika sorular için her birinize teşekkür ederim🥰 Çocuk yogasına heyecanınız, merakınız, ilginiz ve sevginiz daim olsun♥️ Bu yolculuğa beraber çıktığımız için çok mutluyum🥰

İçinizdeki çocukla bağlantıda kaldığınız, birbirinden neşeli, renkli, eğlenceli çocuk yogası dersleri verdiğiniz günleriniz bol olsun🥰 Sevgiyle kucaklarım her birinizi♥️



.ipekkarakcl

Hayatıma kattığı bütün güzel insanlar, dostlar, anılar için yogaya; bu yola girmeme vesile olan, kıymetli bilgilerini, tecrübelerini benimle paylaşan, beni destekleyen değerli öğretmenlerime; yanımda olan canım aileme; yolun belirsiz ve zor göründüğü anlarda dahi yolda kalma azmini, isteğini ve heyecanını koruyan kendime teşekkür ederim🙂♥️
İyi ki yoga birbirimizle buluşmamıza, birbirimize anlayışla, şefkatle yaklaşmamıza vesile..

Yoga günümüz kutlu olsun😍🥳🎈

Bu hikayeyi ilk annemden duymuştum☺️ Bugüne ne kadar uygun diye düşündüm okurken yeniden..

İçimde öyle aydınlık, umut dolu bir yer var ki memleketimle ve gelecekle ilgili. Hepimizin birlik olduğu aydınlık bir ülke♥️

Demek ki ilahi plan başka ilerliyor.. O birlik haline varmak için buradan geçmek gerekiyor.. Sonu iyi olan her şey iyidir der yine canım annem♥️

Şu gün talih ya da talihsizlik olarak gördüğümüz her şey, bambaşka bir hale dönüşebilir. Biz yeter ki aydınlık eylemlerde, iyi niyette, vatan sevgisiyle kalalım♥️
Posted • Ünlü bilge Lao Tzu’nun en sevdiği öykü olduğu söylenir bunun:

Karısı vefat ettikten sonra tek oğlu ile birlikte yaşayan yaşlı adamın yegane varlığı herkesin imrendiği atıdır. Atı pek çok insan büyük paralar vererek almak isteseler de yaşlı adam atını satmaz. Komşuları, “Sersefil yaşıyorsun. Sat şu atı rahat et,” deseler de yaşlı adam buna yanaşmaz. Bir gün atı ormana kaçar ve ne kadar arasalar da bulamazlar. Bunun üzerine komşuları “Ne kadar talihsizsin,” derler. “Eğer atı satmış olsaydın şimdi varlıklı bir adamdın.”
Yaşlı adam ise, “Ben burada talih ya da talihsizlik görmüyorum. Sadece kaçan bir at görüyorum,” der.

Bir süre sonra kayıp at, beraberinde bir sürü yılkı atı ile geri döner. Bu sefer komşuları, yaşlı adamı talihi için kutlarlar. Yaşlı adam “Ben burada talih ya da talihsizlik görmüyorum. Sadece atımın geri döndüğünü görüyorum,” der.

Adamın oğlu, yeni gelen atları eğitirken bir tanesinin üzerinden düşer ve bacaklarını sakatlar. Komşuları, bu atın adama uğursuzluk getirdiğini, zamanında onu satması gerektiğini söylerler. Yaşlı adam ise “Ben burada talih ya da talihsizlik görmüyorum. Sadece oğlumun bacaklarının sakatlandığını görüyorum,” der.

Bir süre sonra Kuzey’den gelen göçebe savaşçılar ülkeyi istila eder. Eli silah tutan herkes savaşa alınır ve çoğu geri dönmez. Yaşlı adamın oğlu ise bacakları sakat olduğu için askere alınmaz. Köylüler, “Haklıymışsın,” derler. “Bu at sana talih getirdi.” Yaşlı adam ise “Ben burada talih ya da talihsizlik görmüyorum. Sadece oğlumun askere gitmediğini görüyorum,” der.
Bu hikaye böyle gider. Tıpkı hayatımız gibi.

17 Haziran’da TheLifeCo Akra Antalya’da buluşmak üzere🥰♥️
Posted • 🌴17 Haziran’da TheLifeCo Akra Antalya’da buluşuyoruz!

💆🏻‍♀️🌱Dünya Yoga Günü’ne özel programımıza davetlisiniz. Deneyimli eğitmenlerimiz, lezzetli ve sağlıklı atıştırmalıklar ile TheLifeCo ailesine katılın.

Katılım için kesin kayıt gereklidir.
📞02423166845

Sözümüz olsun.. 🖤
🇹🇷
Posted • Çocuklar görüyorum. 6 Şubat’tan bu yana onlarca çocuk, fotoğraftan sanki gözlerimizin içine bakıyorlar. Adaletin tecellisi vasiyetlerini gözleriyle omuzlarımıza yüklüyorlar. Bugün şeker yemesi gerekirken toprağın altında yatan çocukların en güzel anıları bir fotoğrafla havaya asılmış da o havayı tüm kederiyle aldığımız her nefeste ciğerlerimize çekiyormuşuz gibi…

Çocuklar görüyorum; Magosa’dan, Hatay’dan, Kahramanmaraş’tan, Adıyaman’dan… Bir çocuk mezarı var şimdi bu ülkede, üzerinde “kimsesiz kız çocuğu” yazan. Ve çocuklar biliyorum, sessiz çığlıkları yükselen ancak mahkemelerde “neden çığlık atmadı” diye sorgulanan. Artık çocukların cenazelerine ya da istismar davalarına gitmediğimiz bir ülkenin hayali, çocuklarımızın gerçeği olsun diye tüm çabam.

Selanikli yetim bir çocuk, dünyanın en güzel hikayesinin başlangıcını çocuklara adadı. Çünkü bir hayat çocuk olmakla başlar, bu Cumhuriyet de çocuklarla birlikte başladı, Nazım’ın dediği gibi onların elinde büyüyecek. Çünkü bizim en büyük yükümlülüğümüz; bu ülkenin çocukları talan edilmemiş topraklarda büyüsünler diye. Ömürleri kadar sonsuz olan zeytin ağaçlarından zeytin toplasınlar, kesilmemiş ormanlarda bir ağaç gölgesinde kuş seslerini dinlesinler diye.

Bu ülke üzerinde yaşayan tüm çocuklara ve hikayenin, özgürlüğün, umudun başlangıcını onlara adayan Mustafa Kemal Atatürk’e sözümüz olsun.

6 Şubat’tan beri hiçbir şey aynı değil.. Ben 6 Şubat’tan önceki Elif değilim. Önceliklerim, zaman kavramım, kesinliğine emin olduğum şeyler, güvendiğim şeyler, varlığına şüphe ettiğim şeyler ve neler neler.. Hiçbiri aynı değil.
Bu duygu hem çok can yakıcı hem de çok gerçek. Kendini kandırmak yok, olanı görmezden gelmek yok, süslü püslü laflar yok. Olduğu gibi, olduğu haliyle. Çok acı ama bir o kadar da gerçek.
Ne söylesem, ne paylaşsam saçma, yersiz.. Çünkü çok gerçek bir acı var orada; aklımızın, kalbimizin alamayacağı bir acı. Ve çok büyük ve çok haklı bir öfke.
Ve yine, yeniden fark ediyorum ki ne söylesem eksik, yersiz kalacak.. Hepimize gönül ferahlığı diliyorum..♥️
İllustrasyon:

🖤
Posted • Şimdi yardım vakti, sözle, gözle, parayla pulla, ne varsa onunla. Kaçmak yok, normalleşmek, rol çalmak yok. Biz seyirciler, ayakta ve hayatta kalanlar, depremzedelere yardım edeceğiz, önce yaşadıklarını unutmayacağız, sonra birlikte yas tutacağız, vakti gelince birlikte iyi olacağız, illaki birlikte.

Konuşmanın elbet vakti gelecek. Malum hakikat sırasının gelmesini itinayla bekler.
Memleket Türkiye, sene 5 Şubat 2023, son 25 yılda felaketler, depremler yaşamış, korkmuş, susmuş, susmuş. Memleket Türkiye, sene 28 Şubat 2023 korkmuş, susmuyor.

Malum konuşmak önemli, konuşalım ki toplumsal hafızamız vicdanını kaybetmesin, konuşalım ki hayatta kalalım. Bugünleri unutmamak insanlık vazifemiz. Yolumuz, yönümüz açık olsun.
Dr. Gülcan Özer
28.Şubat.2023
. .
İlustrasyon .neto . .

Çocuk Yogası Uzmanlaşma Programı’nın yeni tarihleri netleşti☺️ Öğretmenlerimizden gelen talep doğrultusunda eğitimimiz ara tatilde gerçekleşecek.
24-25-26-27 Ocak’ta 7. kez eğitimimizde online olarak buluşacağız🥰 Bir kaç güne kadar detaylı bilgi post’umuzu paylaşacağım. Soranlar ve bekleyenler olduğundan, netleşir netleşmez hemen paylaşayım istedim🙂
Eğitimimizde buluşmak dileğiyle🥰

Yoganın sadece “estetik ve zorlu duruşlar” olarak algılanmasını istemiyorsak; “herkes yoga yapabilir” düşüncesini yaymak istiyorsak; işte bunun için harika bir challenge
Devamı aşağıda☺️♥️
Postedwithrepost • Son seri ck etkileşim aldı. Benim de aklıma normalde eleştirdiğim yoga challenge/ meydan okuma/ mücadele konusunu yararlı olabilecek bir şeye çevirme fikri geldi.

Hepiniz davetlisiniz :) Geri eğilmeler, ters duruş meydan okumaları yerine gelin 6 gün ASANA içermeyen bir yoga pratiği yapıp sosyal medyada bunu paylaşalım.

İşte asana içermeyen Instagram Yoga meydan okuması:

1. Her gün 5-10 dakika meditasyon yapmayı deneyebilirsiniz.
Eğer 5 dakika telefona bakmaya vakit varsa 5 dk meditasyona da vakit olur :) Basit bir meditasyon uygulaması yapmayi deneyin. Başlamak için kendinize 5 dakikalık bir hedef koyup oradan devam edebilirsiniz.
2. Her gün 5-10 dakika Pranayama yapmayı deneyebilirsiniz.
Her gün basit bir nefes alıştırması yapmayı deneyin. Kolay bir solunum pratiği ile başlayıp ve farklı uygulamalara doğru genişletebilirsiniz.
3. Günde 1 kere toksik pozitif bir mesaj vermeyen güzel bir söz okumayı deneyin.
Örneğin Rumi ya da Thich Nhat Hanh gibi bir ustanın yazıları olabilir ya da benzer bir kitaptan bir bölüm de olabilir. Minik hatırlatmalar büyük değişimler yaratabilir.
4. Bir hafta boyunca her gün 1 yeni Yama/Niyama uygulamayı hedefleyebilirsiniz.
Ahimsa ile başlayabilirsiniz ve eylemlerinize bu ilke rehberlik edebilir. Dilerseniz her hafta yeni bir yama/niyama seçin ve bunu yaptığınız her şeye dahil etmeye çalışın.
5. Bu hafta en az bir kere beklenti ya da çıkar olmayan bir “hizmet eylemi” gerçekleştirmeyi deneyebilirsiniz.
Bu hafta tanınma/görülme/ takdir edilme arzusu olmadan hayatınızdaki birini ya da bir amacı desteklemenin bir yolu var mı?
6. Bu hafta her gün bir kere mindful bir eylem/ hareket gerçekleştirmeyi deneyebilirsiniz.
Bu sahilde, ormanda sessiz bir yürüyüş olabilir. Dans etmek olabilir. Serbest bir hareket, içinizden ne gelirse… Yoga asanaları dışında bir hareket aracılığıyla bedeninizle temasa gecmeyi deneyebilirsiniz.

Bugün kelebeğimin doğum günü🥰 Ve benim de anne olarak bambaşka şekilde, bambaşka bir Elif olarak 7 yıl önce yeniden doğduğum gün..
Geçtiğimiz haftalarda Sevgili Özlem’in paylaşımında gördüm; o günden beri de Nute’ye her akşam uyku öncesi soruyorum; “Sana olan sevgimi ne değiştirebilir?” Ve cevabımız her akşam aynı; “Hiçbir şey”. ♥️ İlişkimizde her ne olursa olsun; öfke, kızgınlık, kırgınlık, anlaşmazlıklar sana olan sevgim hiç değişmez..
Bunu hep bilsin istiyorum.. Hayat kolay değil ve zaman zaman acımasız. Ama hep bilsin ki dışarıda ne olursa olsun, orası hep evi, orada hep güvende ve evinde annesi-babası onu ne olursa olsun hep çok sevecek; hep yanında..
İyi ki doğdun kelebeğim♥️ Hayatımıza, dünyamıza kattığın tüm renkler için; babanla bana yaşattığın eşsiz duygular için çok teşekkür ederim. Biriciğimizsin bizim. Dilerim her şey o kıpır kıpır kalbine, eşsiz özüne göre olsun. Allah bütün kötülüklerden korusun seni.. Şans, sağlık, huzur ve iyi insanlar hep seninle olsun🥰 Seni çok seviyorum ballı böreğim ♥️🧿

Yaş aldıkça milli bayramlarda daha bir duygulanıyor insan. Vatanının, toprağının, geçmişinin kıymetini daha bir anlıyor, belki de ondandır..
Hele “Vatan Marşı” her daim en gözlerimi en dolduranlardan;
“Başka bir aşk istemez
Aşkınla çarpar kalbimiz.
Ey vatan gözyaşların dinsin, yetiştik çünlü biz”.
Ne kadar teşekkür etsek az Atatürk’e, silah arkadaşlarına; vatan toprağını savunan tüm şehitlerimize; çok şükür ki yetiştiler imdada.. Hep dualarımızdalar. Olmasalar, olmazdık..
Cumhuriyet Bayramımız kutlu olsun🇹🇷 Şanlı bayrağımız ebediyen dalgalansın göklerde🇹🇷♥️

Ve bir eğitimimiz daha bitti☺️ Dün hepimiz kapanışta hüzünlendik biraz.. 4 gün öyle yoğun geçiyor ki her açıdan; birden boşluğa düşmüş hissediyoruz kendimizi ardından🙂Ne mutlu ki böyle yakınlıkları yaşamak kısmet oluyor..
Her birinizi tanıdığım için çok mutluyum. Çocuk Yogası Ailemize hoşgeldiniz 🥰 Disiplininize, çabanıza, güveninize ve ilginize çok teşekkür ederim.
Artık yoldaşız☺️ Yollarınız açık olsun dilerim. Şimdiden çok eğleneceğiz; eğlenerek öğreneceğiniz ve öğreteceğiniz dersler diliyorum🎈 Sevgiyle ve yogayla kalın🥰

Canım Şengül hanım onca yıl birbirimize yoldaş olduk, kardeş olduk. En kıymetlimizi emanet ettik sana ve bir gün olsun gözüm arkada kalmadı..

Şefkatin, merhametin, tatlı dilin, yakınlığın, kardeşliğin, teyzeliğin, yoldaşlığın için çok teşekkür ederim.. Bizim hep kıymetlimiz, evladımızın teyzesi, benim kardeşim olarak kalacaksın.. İyi ki bu hayatta rastlaşmak ve bu güzel zamanları beraber geçirmek kısmet olmuş..

Mekanın cennet olsun inşallah.. Şen kahkahanı, varlığını çok özlüyorum.. Allah rahmet eylesin..♥️

“ATATÜRK BİR RAĞMENCİYDİ!

Yoksulluğa rağmen,
yetimliğe rağmen,
sürgünlere rağmen,
sağlık sorunlarına rağmen,
kızağa çekilmelere rağmen,
ülkenin perişan haline rağmen başardı.

Aştığı engelleri saydıkça;
bir gerçeği çok net görürsünüz;
Atatürk’ün heykelleri
mermerlerden değil,
rağmenlerden yapılmıştır”. ~ Mümin Sekman
Ne mutlu ki böyle eşsiz bir liderin geçtiği topraklarda doğmak kısmet olmuş..

30 Ağustos Zafer Bayramı’mız kutlu olsun! 🇹🇷 Ata’mızın, silah arkadaşlarının ve tüm şehitlerimizin ruhları şad olsun..

Fotoğraf 2011 yılından. O dönemde Ödül’cüğümün çalıştığı Ahmet Coşkun Bulut İlköğretim Okulu 1. sınıf öğrencileriyle, evden kilim, paspas kim ne getirebilirse; onların üzerinde bahçede yoga yapmıştık çocuklarla. Ne güzel anılar kalmıştı hepimizde o günden..
Bu hayatta her şey emek istiyor. Başarmak, hakkıyla bir yerlere gelebilmek kolay değil. Kolay yoldan, hızlı yoldan bir yerlere varma çabası; emeklemeden yürümek gibi. Emeklemeden, adım adım merdivenleri çıkmadan varılan yerin kalıcı olabilmesi de zor..
Öyle bir yüzyıl ki bu herkes çabucak her şey olmak istiyor; bir eğitimle, çok çaba, zaman, emek sarfetmeden deneyimli “eğitmen” ya da “uzman” vb.. Ünvanların, etiketlerin, belgelerin işin kendisinden ve işini hakkıyla yapmaktan daha önemli olduğu bir dönemdeyiz🤷🏻‍♀️
Kendi kendimize arzu ettiğimiz ünvanı verebiliriz; peki gerçekten o ünvanın içini doldurabiliyor muyuz, vicdanımız bununla ilgili rahat mı buna bakmak gerek..
Açıkçası insanlardaki bu çok hızlı bir yere varma isteği beni hem çok şaşırtıyor hem de üzüyor. O zaman nerede kaldı emeğe; bir yerlere varabilmek için verilen onca çabaya, deneyime, zamana, birikime saygı? Bu kadar kolay mı gerçekten? O zaman bu mesleğe saygının korunmasını nasıl sağlayacağız bu zihniyetle ilerlersek?..
Vicdanlar rahatsa bir şey diyemiyorum.. Bunca yıldır bu alanda çabalayan biri olarak, ben bunu anlayamıyorum. Anlayabilen varsa beri gelsin..