12 DABO MANAVGAT

KIŞ BASKETBOL OKULU DEVAM EDİYOR
İLETİŞİM:
Şener Taşkın 0 532 610 42 84
Orçun Kemal Özlen 0 533 683 68 05
6-14 Yaş grubu Kız & Erkek
İsteye bağlı 14 Yaş ve yukarısı
Bireysel gelişim çalışmaları

MICHAEL JORDAN DER Kİ:
•Kariyerim boyunca 9000’den fazla şut kaçırdım. Nerdeyse 300 maç kaybettim, 26 kere maçı kazandırmak için son şut bana verildi ve kaçırdım! Hayatımda tekrar, tekrar ve tekrar başarısız oldum.. Ve işte bu yüzden başardım.
•Başarısızlığı kabul ederim, herkes bir şeylerde başarısız olabilir. Fakat denememiş olmayı kabul edemem.
•Yetenek size maç kazandırır fakat takım oyunu ve zeka şampiyonluğu getirir.
•Her zaman şuna inandım: Yüreğini ortaya koyarsan sonuçları en kısa zamanda gelir!
•Babam her zaman yapmak istediğin bir şeyi yapmak için asla geç olmadığını söylerdi. Ve “Deneyene kadar neyi başarıp neyi başaramayacağını bilemezsin” derdi.
•Hiçbir zaman bir şutu kaçırmanın sonuçlarını düşünmedim. Çünkü düşündüğün zaman her zaman olumsuz sonuçları hayal edersin.
•Bazen bir savaşta olduğunun farkına varmak için kafana bir darbe alman gerekir.
•Sınırlar da korkular gibi genellikle illüzyondan ibarettir.
•Hiçbir maçı kaybetmedim; sadece kazanmam için süre yetmedi.
•Bazıları yapmak ister, bazıları olmasını ister, bazıları ise yapar.

Çetin Yılmaz’dan Velilere…
7 Mart 2019
MICHAEL JORDAN SENDROMU

Geçen sayıda Türk basketbolunun önemli problemlerinden birinin de veli sorunu olduğuna değinmiştim. Bu konuyu açmak istiyorum… Maçları izlediğimde ve diğer basketbol adamlarını dinlediğimde ortaya çıkan sonucun maalesef çok üzücü olduğunu görüyorum. Maçlar sırasında 13-14 yaşında çocukların aileleri yarı beline kadar tribünden sarkmış, ya kendini takımının oyuncularına, ya kendi evlatlarına, ya hakeme, ya da işin acı tarafı rakip takım oyuncularına bağırmakta ve farkında olmadan o gencecik beyinlere ‘kısasa kısas’ı, rakibe saygısızlığı, hakeme güvensizliği işlemekteler…
***
Bu sahneden sonra hem bir basketbol koçu hem de sosyolog olarak düşünmeden yapamıyorum. Bu velileri bu kadar hırsa iten ne gibi nedenler var? Çünkü toplumsal hiçbir sorun tek maddeyle açıklanamaz. Böyle yaklaştığımda ortaya çıkan ilk problemin velinin kendi yanılgısından kaynaklandığını düşünüyorum. Ve onları burada bir ağabeyleri olarak, ömrünü basketbola adamış bir koç olarak, psikoloji eğitimi almış biri olarak uyarıyorum…
***
SİZLER ANNE VE BABASINIZ, ANTRENÖR DEĞİLSİNİZ. Ya da ikinci uyarımı yapıyorum: SİZ ANTRENÖR DEĞİLSİNİZ, ANNE BABASINIZ. Bu uyarıdan sonra şunu vurgulamak istiyorum, siz anne ve babaların çocuğunuz ile ilgili sorumlu olduğunuz parametreler; eğitim, kültür, dürüstlük, efendilik, kibarlık, centilmenlik, uygarlık olmalı. Bırakın şut stiline, nerede şut atacağına, savunmada adamını nasıl takip edeceğine, arkadaşlarından hangisine pas vereceğine antrenörü karar versin!
Çünkü antrenörün de üzerine düşen görev; bir harmoni içerisinde oynanan basketbol, sonuna kadar vazgeçmeme, yardımlaşma ve paslaşma olmalıdır. Sahada sporcular hem annesinden, hem de babasından öğrenmesi gereken öğüdün şu olması gerektiğine inanıyorum: Sporda kazanmakta, kaybetmekte var. Evlatlarınız kazanmayı da bilsin, kaybetmeyi de bilsin, sizin gibi olmasın!
***
İkinci faktöre gelince; yine düşünmeye başlıyorum ve diyorum ki… Bunu yapan anne-babaları gözlemlediğimde kriter eğitim düzeyleri değil, bu spor sahasına yakışmayacak hareketleri yapan veliler arasında üniversite mezunları da, ilkokul mezunları da var.
O zaman tekrar düşünüyorum sebep nedir? İkinci problemin toplumsal yapımız olduğu kanısındayım. Türkiye’de lisanslı sporcu sayısı çok sınırlı ve her az gelişmiş ülkede olduğu gibi çok az sayıda olduğu için basketbolun payına da sporun içinden gelmemiş veliler düşüyor ve bu insanlar; gençliklerinde spor yapma olanağı olmadığı için, spor etiğinden maalesef haberdar olamamışlar. Ve bence basketbol sahalarına da bu dezavantajlı durum yansımakta… Almanya’da Hollanda’da İspanya’da, İtalya’da göremeyeceğiniz sahneleri maalesef burada izlemek zorunda kalıyoruz.
***
Üçüncü faktöre gelince yine anne ve babaların temel yanılgısı: ‘MJ SENDROMU’
Davranışlarından şikayetçi olduğum veliler (Çok da mükemmel tavırlarda olan insanları da gözlemlemekteyim. Bu yazım onlar için değil) kendi geçmişlerinde gerçekleştiremedikleri hayalleri, yani Michael Jordan olma hayallerine çocukları üzerinden ulaşmaya çalışıyorlar. Ve onları tekrar bir ağabeyleri olarak uyarmaktayım; Çocuğunuz Michael Jordan değil bunu kabullenin!
***
Antrenörleriyle kuracağınız ahbap-çavuş ilişkisi, hakeme yaptığınız itiraz ve küfürler, çocuklarınıza rakibi karşısında yaptığınız ofansif uyarılar, sizin hayallerinizi gerçekleştirmeye yetmez. Michael Jordan bu gezegene ancak 20-25 senede bir geliyor. Siz o hayallerinizi bir kenara koyun, bırakın fantezi olarak kalsın. Çocuğunuzu dürüst bir Türk vatandaşı, arkadaşlarıyla paylaşan, yardımlaşan, son ana kadar vazgeçmeyen bir birey olarak yetiştirin, başarıda tebrik etmeyi, başarısızlıkta nedenleri sorgulayan özeleştiri kavramını verin; siz zaten şampiyon bir sporcunun babası olmuş olursunuz.
***
Şimdi son sözüm yine sizlere, bu yazıyı iki şekilde okuyabilirsiniz… ‘Yahu bu Çetin Hoca ne diyor, velilere kızıyor’ diye ya da ‘Çetin Hoca ne doğru söylüyor’ diye okuyabilirsiniz. Bir basketbolcu babası, bir milli takım koçu, bir sosyolog olarak sizlere tavsiyem ikinci şıktır. Hoşçakalın.



Ribaund Dergisinde çıkan yazısı

Öğretmenler Günün Kutlu Olsun ÖĞRETMENİM.. ❤️🇹🇷

''Öğrenci ortaokul ikide ve okulun basket takımının en iyisi. Basket takımının koçu aynı zamanda Okul Müdürü. Cuma günü yakındaki bir kasabanın okuluyla maç var, ama Perşembe gün gelen bir haberden öğreniyorlar ki, öğrencileri getirecek otobüs bozulduğu için yarın maç yapılamayacak.
Basket takımının en iyisi olan öğrenci John Wooden maç olmayacak haberini alınca, Cuma günü okula gelirken, takım formasını getirmiyor. Fakat okula gelince anlıyor ki durum değişmiş; otobüs tamir edilmiş ve maç yapacakları takım yolda; yani, bugün maç önceden kararlaştırıldığı şekilde oynanacak.
John Wooden bir buçuk kilometre ötedeki eve gidip gelmeye üşendiği için, takımın en iyisi olduğunu bilmenin şımarıklığı içinde Koç Warriner’e, ben formayı getirmedim, diyor. Koç Warriner John’ın gözlerinin içine bakıyor ve onun, “bensiz oynayamazsınız ki!” diyen ifadesini görüyor. Öğrenci, Koç’un, tamam John sen formasız oyna, ya da, bir başkasının formasını giy, demesini bekliyor.
Koç, Freddie Gooch adlı öğrenciye dönüyor ve “Gooch forman yanında mı?” diye soruyor. ‘Evet, efendim yanımda,’ cevabını alınca John Wooden, Koç bana forma buluyor, diye düşünüyor. Ama Koç Warriner, “Tamam, bugün sen Wooden’ın yerine takımda yer alacaksın; bugün onun yerinde sen oynayacaksın,” diyor.
Bunu duyan John Wooden bir hız koşarak eve gidip formasını alıyor ve yine koşarak okula dönüyor. Karşı takım gelince maç öncesi ısınma atışları yapılmaya başlanıyor ve John Wooden da diğerleriyle birlikte ısınma antrenmanlarına katılıyor. Koç Warriner o gün maçta oynayacakları açıkladığı zaman John Wooden, hayretle kendisinin takımda yer almadığını görüyor.
Maç bölge şampiyonluk maçı ve John Wooden oynasa karşı takımı yenebilecek güçteler. Ama şimdi yeniliyorlar. Dördüncü çeyrekte John Wooden Koç Warriner’a gidiyor ve yalvarırcasına diyor ki, “Koç, beni oyuna al; biz onları hâlâ yenebiliriz.”
Koç ona bakmadan gayet sakin bir sesle, “Evet, Johnny, onları yenebileceğimizi biliyorum; fakat maçı kazanmaktan daha önemli şeyler var. Sen eve koşarak gidip geldin, yorulmuşsundur; otur ve dinlen.” Birkaç dakika sonra oyun bittiğinde karşı takım oyunu kazanmış ve şampiyon olmuştu.
Şimdi John Wooden’ın hayatını anlatan bir kitap okuyorum¹ , orada Wooden şöyle diyor: O zaman pek fark etmemiştim, ama zaman içinde bu olaydan iki ders çıkardım:
1- Hiçbir oyuncu takımdan daha büyük ya da daha iyi değildir.
2- Sıra (yedeklerin oturduğu bank), koçun en iyi arkadaşıdır.
Değerli okurlarım, Koç Warriner bir öğrencinin öğreneceği bir yaşam dersi için bir okul şampiyonluğunun elinden kaçmasına göz yumuyor. Böylece karakter inşa etmenin okulun temel işlevi, ana hedefi olduğunun altını çizmiş oluyor. Bu bakış açısına göre spor, müsabakalar ve diğer tüm yarışmalar ve faaliyetler bu temel hedef için, öğrencinin düzgün bir karakter inşa ederek gelişmesi için, bir araç, bir yöntem oluyor.

John Wooden, My Personal Best, with Steve Jamison; (2004)

2018-2019 Sezonu Manavgat Basketbol İhtisas Spor Kulübü Erkek U 16 Yaş grubunda Antalya İlinde yapılacak Basketbol yerel liglere katılacaktır...
2003-2004-2005 Doğumlu Erkek öğrenciler katılabilir.
Kulüp Başkan'ı:
Şener Taşkın
Basketbol Şubesi Sorumlusu:
Altuğ Kaynar
Basketbol Kulüp Antrenörü &
Şener TAŞKIN Basketball Academy Koordinatörü
Savaş Türkütanıt
Salon:
Mehmet Akif Ersoy Spor Salonu
Cumartesi,Pazar
17.30/19.00
Detaylı Bilgi ve İletişim:
Basketbol Şube Sorumlusu
Altuğ KAYNAR
0537 443 28 74
Basketbol Kulüp Antrenörü&ŞTBasketball Academy Koordinatörü
Savaş TÜRKÜTANIT
0542 475 65 67
Atletik Performans Antrenörü
Levent Apak 05323451568
Oasis Fit
Salı,Perşembe 09.00-10.00

MANAVGAT BASKETBOL OKULLARIMI
30 Haziran da açıyorum. Basketbola yeni 12 Dev Adamlar ve Pota'nın Perilerini yetiştireceğiz.
Manavgat'lı gençleri bekliyoruz.
KAYIT İÇİN ;
05326104284

İnanırsanız her şeyi başarırsınız...
İnanmak başarıyı getirir...
Başarıcagina inananlar ve
başarı için emek harcayanlar ancak başarıyı elde ederler..
Tebrikler 👏👏👏

Paylaşarak büyüyelim çocuklarımıza rakib olurken sevgiyide bizler göstererek öğretelim

12 DABO MANAVGAT updated their phone number.

18 Mart Çanakkale Zaferi ve Şehitleri Anma günü kutlu olsun.

Başta Mustafa Kemal ATATÜRK ve silah arkadaşlarını , vatan savunması için hayatını kaybeden tüm şehitlerimizi saygı ve minnetle anıyorum..