Yin May Hnin - ယဥ်မေနှင်း

သြော် ဓါးပြကနေ ပြန်ပေးဆွဲ ဂိုဏ်းဖြစ်နေတဲ့ပဒပ်တို့ အကြောင်းရော ပြောရအုံးမယ်
ဘယ်ဖက်မှ မပါဘူး ငွေရှိရင် ပဒပ်တွေကဖမ်းတယ် မသတ်ဘူး ငွေတောင်းတယ်
ပေးနိုင်ရင် မtတ်ဘူး မပေးနိုင် tတ်တယ်ဒါက တစ်ချက်

အရင်က ရဲပါတယ်ဆိုတဲ့ နီနီရဲတွေ
ဘာဖိုးလိုလို့ပါ ညာဖိုးလိုလို့ပါ
ပဒပ်တွေက တောင်းတယ် မပေးနိုင်ကြတော့ဘူးပေးရင် အကြမ်းဖက် ထောက်ပံ့နဲ့ငြိပြီး jailအောင်းမှာ ဆိုးလို့
အာနဲ့ ဟိုအကြောင်းပြ ဒီအကြောင်းပြလုပ်ရင် ပဒပ်တွေက tတ်ပစ်ကုန်ကြတာ

မြေပြင်သိနေတဲ့ သူတွေ သိတယ်

မေနှင်း ( စ / ဆုံး ) – crushdemo

KyawKyawHtayLwin က ဘယ်သူလဲ

မကောင်းသူကို အနိုင်ယူနည်း...
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
“အသာဓု သာဓုနာ ဇိနေ”တဲ့။
လောက လူ တွေဟာ လူတိုင်း အကောင်း ချည့် လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး။မ ကောင်းတာလည်း လုပ် ကြ တယ်။
ကိုယ့်အပေါ် မကောင်းဘူး၊သူ့အပေါ် မကောင်း ဘူး၊ဒီလူ ကဖြင့် သူ့အမေ အပေါ် မကောင်းဘူး၊ အဖေ အပေါ် မကောင်းဘူး၊ညီအစ်ကို မောင်နှမ တွေ အပေါ်မှာ မကောင်းဘူး။
မိတ်ဆွေ သင်္ဂဟ တွေ အပေါ်မှာ မကောင်းဘူး။အဲဒီ မကောင်းတဲ့ အမူအရာတွေနဲ့ဆက်ဆံတယ်။မကောင်းတာတွေ လုပ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် တစ်ယောက်
ကို ကိုယ်က ကောင်းတာ လုပ်ပြီးတော့ နေရမယ်။

သူ မကောင်းတာ လုပ်တာမျိုးကို လိုက်ပြီး မတု ရ ဘူး။
မကောင်းတာကို မကောင်းတာနဲ့ မတုံ့ပြန်ရဘူး။
မကောင်းတာ ကို ကိုယ်ကကောင်းတာနဲ့ တုံ့ပြန် ရ တယ်။
အဲဒီတော့ မကောင်းတာ ကို ကိုယ် က မကောင်း တာနဲ့ တုံ့ပြန်မယ်ဆိုရင် ကိုယ်က အနိုင် မရ ဘူး။ ကိုယ် ပဲ ရှုံးတယ်။
အေး..မကောင်းတာကို ကောင်းတာနဲ့ တုံ့ ပြန်မယ် ဆိုရင် ကိုယ်က အနိုင်ရတယ်လို့ ပြောတာ။
မြတ်စွာဘုရားက “မကောင်းသူ ကို မိမိကိုယ်တိုင် က သူ့အပေါ်မှာ ကောင်းခြင်းဖြင့် ကိုယ်ကအနိုင် ယူပါ” တဲ့။ ။
အေး .. မကောင်းတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကို ကိုယ်က ကောင်း လိုက် သဖြင့် အနိုင်ယူတယ်ဆိုတာ....
ကြည့်။မြတ်စွာဘုရားရှင်ဟာ ဒေဝဒတ်နဲ့ ဆက်ဆံ တဲ့ အခါမှာ အမြဲကောင်းတယ်။ ဒေဝဒတ်ကသာ ဘုရား အပေါ် အမြဲတမ်း မကောင်းတာ။
သံသရာ က တည်း က မြတ်စွာဘုရား အပေါ် ကောင်း ခဲ့ တယ်လို့ မရှိဘူး။အမြဲတမ်း ဒုက္ခ ပေး နေ တာ။
ဘုရားဖြစ်တဲ့ ဘဝမှာလည်း ဘုရား အပေါ်ကောင်း တာ မရှိဘူး။ မကောင်းတာတွေချည့်ပဲလုပ်တယ်။
အဲဒီလို မြတ်စွာဘုရား အပေါ် အမြဲတမ်းမကောင်း ပေမယ့်လို့ ဘုရားက ဒေဝဒတ် အပေါ်မှာ အမြဲ တမ်း ကောင်းခဲ့တယ်မကောင်းတာ ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး။ ။
ကြည့်လေ။ဒေဝဒတ် သာသနာ့ ဘောင် ဝင် တယ်ဆိုရင် သင်္ကန်း ဝတ်ပေးတယ်။
တရားဓမ္မတွေ ဟောပေးတယ်။ သမထ ကျင့်စဉ် တွေ ဟောပေးတယ်။
မြတ်စွာဘုရား ထံမှ သင်ကြားပြီးတော့ ဒေဝဒတ် ဟာ ဈာန် အဘိညာဉ်တွေ ရသည်အထိအောင်မြင် သွားတယ်။
ဘုရားက ဒေဝဒတ်အပေါ် ကောင်းတယ်။ ဆုံးမ စရာ ရှိရင် ဆုံးမတယ်။
ဒေဝဒတ် မကောင်းတာကို မြတ်စွာဘုရား က ကောင်း တဲ့ နည်းနဲ့ ပဲ ဆက်ဆံတယ်။အဲဒီတော့ ကြည့်လိုက်မယ် ဆိုရင် ဒေဝဒတ် သာသနာ့ ဘောင်ဝင်လာတဲ့ အချိန်ကစပြီးတဖြည်း ဖြည်း နဲ့ မြတ်စွာဘုရားကို ဒုက္ခပေး လာ လိုက် တာ။ဘုရား က သက်တော် ၇၂နှစ် အရွယ် အကြီး အကျယ် ဒုက္ခပေးတာ။ဘယ်လောက် ထိအောင် ဒုက္ခပေးသလဲဆိုရင်အဇာတသတ် နဲ့ ပေါင်းပြီး လက်ဖြောင့်လေးသည် တော် လူသတ်သမား တွေ စေလွှတ်တယ်။
ဘုရားကို လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ မ အောင်မြင်ခဲ့ဘူး။
နောက်တစ်ခါ နာဠာဂီရိ ဆင်ကြီး ကို အရက်တွေ မူးနေအောင် တိုက်ပြီး ဘုရားကြွလာတဲ့လမ်းမှာ လွှတ်တယ်။
ဆင်ထိုး သတ်ခံ ရ အောင် လုပ်တယ်။
ဒါလဲ မအောင်မြင်ခဲ့ဘူး။နောက်ဆုံး ဒီလို လုပ်ရပ်တွေ မအောင်တဲ့ အခါ သူ ကိုယ်တိုင် ဂိဇ္ဈကုဋ် တောင်စောင်းကနေ ကျောက် မောင်း ဆင်ပြီး မြတ်စွာဘုရား စင်္ကြန် လျှောက်နေ တဲ့ အချိန် ကျောက်တုံး လှိမ့်ချတာ။တစ်ခါတည်း လက်စသတ် သေအောင် ကြံတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ အပေါ်က လိမ့်ဆင်းလာတဲ့ အင် မ တန် ကြီးမားတဲ့ ကျောက်တုံးက အလွန် ကြီး မား တဲ့ ကျောက်တုံးတစ်တုံးကို ဝင်တိုက်ပြီးကျောက် ဖတ် ကလေး တစ်ခုဟာ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ခြေမကို သွားမှန်တာပေါ့။အဲဒီအချိန်မှာ မြတ်စွာဘုရားဟာ ကာယိကဒုက္ခ နာကျင်တဲ့ ဆင်းရဲဒုက္ခကို ခံစားရတယ်။လမ်းမလျှောက်နိုင်ဘူး။ သံဃာတော် အရှင်မြတ် တွေက ရောက်လာကြတယ်။
ထမ်းစင်နဲ့ထမ်းပြီး ဇီဝကရဲ့ သရက်ဥယျာဉ် ကျောင်း ကို ပင့်ခေါ်သွားရတယ်။အဲဒီ အခြေအနေ မျိုး ရောက်အောင် ဒေဝဒတ်ဟာ မြတ်စွာဘုရား အပေါ်ိုးခဲ့တယ်။သို့သော် မြတ်စွာဘုရားက ဒေဝဒတ်အပေါ်အမြဲတမ်းကောင်းခဲ့တယ်။ဆုံးမစရာရှိရင် ဆုံးမတယ်။သတိပေးစရာရှိရင် သတိပေးတယ်။နောက်ဆုံး ကျတော့ ဒေဝဒတ်ဟာ သူ့ရဲ့ မှားတာ တွေ ကို သိလာတယ်။မြတ်စွာဘုရား ရဲ့ ကောင်းတာတွေကို အာရုံပြုပြီး “ငါကသာ ဆိုးတာ။ဘုရားက ငါ့အပေါ် အင်မတန် ကောင်းတယ်။”နောက်ဆုံး ဒေဝဒတ်ကြီးဟာ မကျန်းမမာ ဖြစ်လာ တယ်။ဘယ်အခါမှာ မကျန်းမမာဖြစ်လာသလဲ ဆိုတော့ သံဃာ သင်းခွဲပြီး ရဟန်း ၅ဝဝ ခေါ်သွားတယ်။ခေါ်သွားတဲ့ အခါ မြတ်စွာဘုရားက “ဒီလို ဓမ္မနဲ့မ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ကိုယ်တော်လေးတွေ ဒုက္ခ ရောက် လိမ့်မယ်။ရှင်သာရိပုတ္တရာနဲ့ရှင်မာဂ္ဂလာန်တို့ လိုက်သွားပြီး ဒီ ကိုယ်တော်လေးတွေ ပြောင်းနားချပြီး ပြန်ခေါ် လာ ကြ”လို့ လွှတ်လိုက်တယ်။ရှင်သာရိပုတ္တရာနဲ့ ရှင်မောဂ္ဂလာန်တို့ကြွလာ တဲ့ အခါ မှာ ဒေဝဒတ်က ဝမ်းသာတယ်။“ကြည့်ငါ့လမ်းစဉ်မှန်လို့ ဂေါတမဘုရားရဲ့ တပည့် ကြီး နှစ်ပါးတောင် ငါ့နောက်လိုက်လာပြီ”လို့။အဲလို ထင်ပြီး ရှင်သာရိပုတ္တရာကို လက်ယာရံက ထား တယ်။ရှင် မောဂ္ဂလာန်ကို လက်ဝဲဘက် က ထားပြီးတော့ သံဃာ တွေ ကို တရား ဟော တယ်။ဒေဝဒတ် အနားယူ အိပ်စက်နေတဲ့အချိန် ရှင် သာရိပုတ္တရာ နဲ့ ရှင်မောဂ္ဂလာန်တို့က တရား ဟော ကြ တယ်။ဟိုကိုယ်တော်လေးတွေ အမှန်တရား သိပြီးနောက် ဆုံးမှာ တရားထူး တရားမြတ် ရကြတယ်။ အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေကို အကုန်လုံး ပြန်ခေါ် လာခဲ့ ကြ တယ်။ဒေဝဒတ် တစ်ဦးထဲ ကျန်ရစ်တယ်။အဲဒီ အချိန် ကျ မှ သူဟာ စိတ်နှလုံး ပူလောင်သွား တယ် သူ့မှာ နောက်လိုက် နောက်ပါ မရှိတော့ဘူး။စိတ်နှလုံး ပူလောင်သည့်အတွက် နှလုံးထဲက သွေး တွေ ဟာ လျှံပြီး သွေးအန်တဲ့အနေအထား ရောက် သွား တယ်။အဲဒီလို သွေးအံပြီး မမာမကျန်းဖြစ်တဲ့အခါ သူ စဉ်းစား တယ်။“အော် မြတ်စွာဘုရားက ငါ့အပေါ် သိပ် ကောင်း တယ်။ လုပ်ခဲ့သမျှ ငါက အဆိုးတွေ ချည့် လုပ်ခဲ့ တာ” လို့ နောင်တ ရလာတယ်။မြတ်စွာဘုရား ကို ဝန်ချ ချင်တယ်။ နောက်ဆုံး တွေ့ ချင် ပါတယ် ဆိုပြီးတော့ အတင်းအကြပ်ပို့ ခိုင်း လို့ မြတ်စွာဘုရား သီတင်းသုံးတဲ့ ဇေတဝန် ကျောင်းကို ထမ်းစင်ကြီး နဲ့ထမ်းပြီး သူ့ကို ခေါ်
လာခဲ့ ရ တယ်။နောက်ဆုံး ဇေတဝန် ကျောင်း နား က ဇေတဝန် ရေကန် ကြီး ကို အနီးအနားမှာ ထမ်းစင်ချပြီးခဏ အပန်းဖြေဖို့ ခြေထောက်ချ မြေကြီးပေါ် နင်း လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မြေကြီး ကွေ့ပြီးတော့ ဒေဝဒတ် ဟာ မြေမြိုသွားတာ။ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုရင် သူလုပ်ထားတဲ့ လုပ်ရပ်တွေ နဲ့ မြတ်စွာဘုရား ကို ပြန်တွေ့ ဖို့ ဆိုတာ မဖြစ် နိုင် တော့ ဘူး။သို့သော် သူဟာ အဲဒီအချိန်မှာ မိုက်မှားတဲ့နောင်တ ကိုတော့ သူ ရ ထားပြီ။သူ ဆိုးပေမယ့် ဘုရား က မဆိုးဘူး ဆိုတာ သိ တယ်။ကဲ ဒီအဖြစ်အပျက် ကြည့် ပထမပိုင်းမှာ ဒေဝဒတ် က အနိုင်ရ နေ သလို ရှိတယ်။
ဘုရားကို ဒုက္ခ အမျိုးမျိုး ပေးနေတယ်။
မြတ်စွာဘုရားက ဒေဝဒတ် ကိုအကောင်း နဲ့ သာ တုံ့ပြန်တယ်။အဆိုးနဲ့ မတုံ့ပြန်ဘူး။ဒါကြောင့်မို့ လောကအမြင်နဲ့ ကြည့်မယ်ဆိုရင်မြတ်စွာဘုရား က ရှုံးနေသလိုရှိတယ်။သို့သော် နောက်ဆုံး မှာ အနိုင် ရလိုက်တာ က မြတ်စွာဘုရား ရှုံးသွားတာ က ဒေဝဒတ်။နောက်ဆုံးမှာ ဒေဝဒတ် ဟာ သံသရာ မှာ ဘယ် လောက် ထိအောင် ရှုံးသွားသလဲ ဆိုရင် လက်ရှိ ဘဝမှာ မြေမျိုခြင်းဖြင့် အဆုံးသတ်ရတယ်။အဝီစိငရဲ မှာ မြတ်စွာဘုရားကို စော်ကားခဲ့တဲ့အပြစ်ဒဏ် တွေကို ခံနေရတာ။တစ်ကမ္ဘာပတ်လုံး။ဘဒ္ဒကမ္ဘာကုန်ဆုံးသည် အထိ အောင် ငရဲမှာ ခံရမှာ ဖြစ်တယ်။အဲဒါကြောင့်မို့ ဒေဝဒတ်ဟာ တကယ်ရှုံးသွား တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် တစ်ယောက်ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့်မို့ မြတ်စွာဘုရား က မကောင်းတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ကို မကောင်းတာ နဲ့ မတုံ့ပြန်နဲ့ ကောင်းတာ နဲ့ပဲ တုံ့ပြန်ပြီး အနိုင်ယူပါလို့ဒီလိုဟောတာ။
ကျေးဇူးတော်ရှင် ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဒေါက်တာ နန္ဒမာလာဘိဝံသ

❝ $ ခွက် နဲ့ ဒေါက်ဖိနပ် "***

ဂြီ...ဂြီ....ဂြမ္....
ဗိုက်က အသံပေးနေချေပြီဖြစ်သည် ။

အူးယဲထွတ်တယောက် မိန်းမလိုမိန်းမရ စာရေးပို့စ်တင်ရန် သုံးနေသော
ကွန်ပြူတာထံမှမျက်လုံးအား ခွာပြီး
နာရီကို တချက်မော့ကြည့်လိုက်သည် ။

ဟာ. ည သန်းခေါင်ကျော်ပြီး ၁ နာရီတောင်ခွဲပြီဟ
ဒါ့ကြောင့် ဗိုက်အတော်ဆာနေပါတယ်လို့
ထင်နေတာ
အင်းငါလဲ တနေ့တနေ့ ဟိုအစိမ်းကောင်တွေကိုစောင်းမြောင်းပြော
စောက်ဖောင်း ထိုင်ထုနေရတာနဲ့
ထမင်းချိန်တောင် လွန်နေပြီ ။

အောက်ဆင်းပြီး တခုခုဆင်းစားဦးမှပါလေ
အင်း..... ဟိုဖက်လမ်းထိပ်မှာ နာမည်ကြီးဆိုင်သစ်ဖွင့်တယ် ကြားတယ်
သွားစမ်းစားကြည့်မယ်ဟု တွေးကာ
ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။

ဟိုကြည့် ဒီကြည့် လမ်းလျောက်လာရင်း
အဆိုပါလမ်းထိပ် ရောက်လာသည် ။
အင်း ... ဒီဆိုင်ပဲဖြစ်ရမယ် ။

ဆိုင်ထဲဝင်ခါနီး
ဆိုင်နံမည် မော့ကြည့်လိုက်တော့ ❝အမြဲစိမ်း❞
ငင့်... ...လာရွဲ့နာလားမသိ အို ... ဆိုင်နာမည်ပဲဟာ
ဆိုင်ထဲလှမ်းဝင်ပြီး
နေရာလွတ်တခုတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။

ဗိုက်ကလဲ ဆာလှချေပြီ ။

" ဘဲကြီး ပြောကျိလေ ရင်ထဲပေါ့သွားတာပေါ့
ဘာဆွဲချင်လဲ "
"ငင့်...…" မေးပုံက သောက်ချိုး မပြေ ။

" အေး ... ဗိုက်ဆာလို့ကွာ မြန်တာဘာရမလဲ "

" မြန်တာဆို ဇေရဲထက်ရမယ် ပလပ်ကျွတ်ရမယ်
သင်ဇာဝင့်ကျော် ရမယ် "

"ဟေ..... မင်းဟာ ဘာတေလား"

"ဟာ ဘီးကျဲကလဲ ဝိလိုက်တာဂျာ
ဇေရဲထက် ဆိုတာ ပေါက်စီကို ပြောတာ
ပလပ်ကျွတ် ဆိုတာ အီကြာကွေးကို ပြောတာ
သင်ဇာဝင့်ကျော် ဆိုတာ စမူဆာကို ပြောတာဂျာ
မြန်တာဆို အာ့တေပဲရှိတယ်
ဆွဲမှာလား မဆွဲဘူးလား"

"ဟ.. နေပေါဦးဟ
မင်းဟာတွေက မြန်တာတော့ ဟုတ်ပါပြီ ။
ဗိုက်မပြည့်ဘူးကွ
ထမင်းလေးဘာလေး မရှိဘူးလား"

"ဟာဂျာ ... ရှိတာပေါ့
ရိုးရိုးထမင်းလား ... သင်းသင်းလား"

"ဘာလဲဟ .... လာပြန်ပြီ

ဟာဂျာ ဘီးကျဲ ကလဲ ပိန်းဥ ပဲ
ရိုးရိုးထမင်းက ဘီးကျဲနေ့တိုင်း ဆွဲနေကျထမင်းဂျာ
သင်းသင်း က ထမင်းကြော်ကို ပြောတာ"

"မင်းဟာကလဲ ရှုပ်နေတာပဲ
ရိုးရိုးထမင်းပဲ ပေးကွာ
မင်းဟာတွေ မစားချင်ဘူး ဘာတွေမှန်းကို မသိဘူး"

"ကဲ...ဒါဆို ဘာနဲ့ကျုံးမလဲ ပြော"

"ငွင့်"

မသိရင်ပဲ ဂေါ်ပြားနဲ့ တံမျက်စည်းပဲ
ပြေးဆွဲရတော့မလို။
ကလေးဆိုတော့လဲ အခက်သား။
မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မေးလိုက်သည်။

"ဘာတွေရလဲ"

"ကြက်သား ဝက်သား... အမဲသား....
ဝက်လက်ပေါင်း...ဆိတ်ပဲ"

"အေး ဝက်လက်နဲ့ ပေးကွာ"

"အိုခေ ဘေဘီ..
ဘီးကျဲ စားပွဲတပွဲ ထူးခြားနဲ့ ဆွဲမယ်ဟေ့"

ငင့် ...လာပြန်ပြီ ...ငါမှာတာ ဝက်လက်ပေါင်း
ဘာလဲဟ ...ထူးခြားနဲ့ ဆွဲမယ်တဲ့။

ခနကြာတော့ စားစရာတွေ လာချသည်။
ဟူး... တော်သေးတာပေါ့ ငါမှာတာ မှန်လို့။

ဗိုက်ကလဲ အတော်ဆာနေသည်နှင့်
ငါးပိရည် နှစ်ဇွန်းလောက် ကပျာကယာ
ကောက်ဆမ်းလိုက်ပြီး ထမင်းနဲ့ နယ်လိုက်သည်။

"ဟျောင့် ပုန်းရည်ကြီး သုတ်လေးမရဘူးလား"

" မေးပေးမယ် ခဏစောင့်..
ဆရာရေ...မင်းကိုနိုင်ရှိသေးလား"

" မင်းကိုနိုင် ပုတ်သွားပြီဟေ့..."

အမ်😟😟

တို့စရာလေး စားမည်ဟု ကြည့်လိုက်တော့
ပန်းကန်ထဲတွင် ခရမ်းကျွပ်သီး၂လုံး။

ရုံးပတီသီး တချောင်းက အလယ်မှာ ဆန့်ဆန့်ကြီး။

"ငင်.. ဟေ့ ချာတိတ် မင်းတို့စရာတွေလဲ ကြည့်ပါဦး
ချဉ်ပတ်လေး ဘာလေး မရှိဘူးလား"

"ဟ...ဘီးကျဲကလဲ
ဖလာပေးတာတောင် ဂျီးများနေသေး"

စိတ်ထဲ ထောင်းခနဲ ဖြစ်သွားသည်။
ဗိုက်ကလဲ ဆာနေပြီကိုး။

"ဟ ...ငါက ပိုက်ဆံပေး စားတာကွ
မင်း ဘာစကား ပြောတာလဲ"

"ဘီးကျဲကလဲ စိတ်ကျိပဲ..
ဆရာရေ ဒီကဘီးကျဲက အံနယ်ထွီ ရှိသေးလားတဲ့"

"အေးအေး ထည့်ပေးလိုက်လေကွာ
လက်ကျန်လေးတော့ ရှိဦးမယ်"

ကောင်တာမှ ဆိုင်ရှင်တရုတ်က လှည့်ပင်မကြည့်
နားဖာချေး ကလော်ရင်း လှမ်းပြောသည်။

ကပျာကယာထွက်လာသဖြင့်
ကိုယ့်ရုပ်ကိုပင်မှန်ထဲ မကြည့်မိခဲ့။
ငါံ့ရုပ် အဲ့လောက်တောင် အခြေအနေဆိုးနေပြီလား။

ထိုင်စောင့်နေတုန်း....
တောက်တောက်ချွမ်း တောက်တောက်ချွမ်း...အသံကြား၍လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ
ဝါးဆစ်ဗူးခေါက်ပြီးတောင်းစားသော ဒေါင်းစားမတစ်ကောင် ဆိုင်နားလာတောင်းနေလေတော့သည်။
စားပွဲထိုးက ဆိုင်ရှင်အား
" ဆရာရေ...ပန်ဆယ်လိုလာပြန်ပြီ"

ဆိုင်ရှင်တရုတ်က
" အနုဂျီးအဖွဲ့တွေကလဲခွက်ခေါက်တာ မနားတော့ဘူးကွာခဏခဏပဲ..."ဟု မျက်လုံးကလေးစင်းရင်း
ဆက်ပြောနေရင်း...

"ခုနောက်ပိုင်း အံနယ်ထွီ တွေက
ကြာကြာမခံဘူးကွ နောက်ရွေးရင် ကြည့်ရွေး"

ငင်...ဘာတေလား ချဉ်ဖတ်လေး တောင်းမိတာ
ပြောခံရတာ ရစရာမရှိ။

ငါ့ကို သိနေလို့များလား။
အတွေးမဆုံးလိုက်။

သကောင့်သားလေးက
တို့စရာပန်းကန်ကို ဆတ်ခနဲဆွဲယူပြီး
မိုက်ကယ်ဂျက်ဆင် အကွက်ဖြင့်
ဖနောင့်ကိုဖိပြီး ချာခနဲ လှည့်ထွက်သွားသည်။

"ရော့... ဘဲကြီး ...အံနယ်ထွီ ဒါပဲရှိတယ်ထပ်မရဘူး"
ဟုဆိုကာ ချဉ်ဖတ်ပန်းကန်အား
ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီး ထိုးတင်သွားရင်း...
" အနူဂျီး ဒီဒေး ခေါ်သလိုတစ်ခုပြီးတစ်ခုအော်မနေနဲ့.."ဟုမကြားတကြားပြောသွားသေးသည်။

စိတ်ထဲ ဒေါသဖြစ်နေပေမဲ့ ကလေးအရွယ်နဲ့
ဆက်၍ ရန်မဖြစ်လိုတော့သဖြင့်
ငါးပိရည်နှင့် တို့စရာဖြင့်သာ
အလျှင်အမြန် စားလိုက်မိတော့သည်။

ပြီးမှ...ဟင်းသတိရသဖြင့် ဝက်လက်တတုံး
ကောက်ထည့်လိုက်ပြီး စားမလို့လုပ်တုန်း
ဟင်...ဝက်လက်ကြည့်လိုက်တော့

အမွှေးတွေက ထိုးထိုးထောင်ထောင်
ယောင်ရမ်းပြီး ..
ကိုယ့်ပုဆိုးကိုယ် လှန်ကြည့်မိသည်။

ကိုယ့်ခြေသလုံးမွှေးတောင် အဲ့လောက်မများ။
တော်တော်လွန်သွားပြီ ဖြစ်သည်။
ဆက်ဆံရေးက စောက်ချိုးမပြေသည့်ကြားက
ညစ်ကလဲပတ်သေးသည်။

မိမိသည်းခံနိုင်မှု ကုန်ဆုံးသွားပြီဖြစ်သည်။

"ဟေ့ကောင်လေး မင်းဝက်လက် မင်းလာကြည့်ဦး
ဒီလောက်အမွှေးပရဗြစ်နဲ့ ငါဘယ်လိုစားမလဲ
မင်းတို့ဟာ
မလွန်လွန်းဘူးလားတော်ပြီကွာ ..မစားတော့ဘူး"

"ရတယ်လေ ...
အစာဆက်ကောက်တာ မကောက်တာ
ဘီးကျဲဒီမိုကရေစီပဲ၊ ၆၀၀၀ ပဲ ကျတယ်"

"ဘာကွ...မင်းတို့ဟင်း ထိတောင်မထိရသေးဘူး။
ငါက ဘာလို့ ၆၀၀၀ ပေးရမှာလဲ
တပြားမှ မပေးဘူးကွာ"

အော်လိုက်သည့်အသံ အတော် ကျယ်သွား၍ထင့်..
ဆိုင်ရှင်တရုတ်မှ
နဖာချေးကလော်ရင်း လှမ်းမေးသည်။

"ဘာဖြစ်နေတာလဲ"

"ဒီမှာဆရာ ထူးခြားက အမွှေးထူလို့တဲ့
ဘဲကြီးက ချီးပေါက်နေတယ်"

"ငင့်"

"ဆွဲတာလဲ ကုန်တော့မယ်
ပြီးမှ ဟိန်းဝေယံ လာလုပ်နေတယ်"

ငွင့်

" ဒီမှာ....နေရာမရတိုင်း မိန်းမလို မိန်းမရ ဗြစ်တောက်ဗြစ်တောက်နဲ့ စောင်းမြောင်းပြောနေတဲ့ ဘဲကြီး ...ဘူးလက်အကွက်တွေ လာမနင်းနဲ့နော်
ကျုပ်.. အုန်းမြင့်လိုက်ရမလား"

ဒေါသက ....
အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားပြီဖြစ်သည်။

ကျန်တာတွေသာ နားမလည်ရင် မလည်မည်။
ဒီ အုန်းမြင့်လိုက်ရမလား ဆိုတာတော့
ကောင်းကောင်း သိသည်။

တချိန်က
မိမိလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ဟောင်းကြီးရဲ့စကား။

ဒေါသဖြစ်ဖြစ်ဖြင့် အနှီသူတောင်းစားလေးအား
ဆောင့်တွန်းလိုက်ကာ....

"ဟျောင့်တွေ မင်းတို့ငါ့ကို ဘာကောင်မှတ်နေလဲ
တပြားမှ မပေးနိုင်ဘူးကွာ
မကျေနပ် ကြိုက်တဲ့ဆီ သွားတိုင်"

အခွင့်ကြုံတော့ ယခင်က တိမ်မြုပ်နေခဲ့သော
ဗီဇသတ္တိများ တဖွားဖွား ပြန်ပေါ်လာသည် ။

ထိုသို့ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောပြီး ဘောင်းဘီကိုဆန့်ကာ
ဆိုင်ပြင်ခပ်သုတ်သုတ် ပြေးထွက်လိုက်သည် ။

"အေ...ယိုး..ကြီး... @ # % # %...."
(အနှီတတောင်းစား စားပွဲထိုးလေးရဲ့ဆဲသံ)

"ဟေ့..ဟေ့ ... အဲ့လူကို တားထား"
ဆိုင်ရှင် တရုတ်အသံတို့ကား ဆိုင်တွင်းတွင်
ကျန်ခဲ့လေသည် ။

ထိုအချိန်တွင် ဆိုင်ပြင်မလှမ်းမကမ်းမှ

"အပါး....နေ..... နေ
သမီး အမွှေစုနဲ့ ကိုင်ပစ်လိုက်မယ်" ... ဆိုတဲ့
မိန်းကလေးအသံတသံ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့်
အသံလာရာသို့ လှည့်အကြည့်

❗ "ဝှစ်'... ခနဲ အသံနှင့်အတူ ......

$ခွက်တည့်တည့် အရှိန်အဟုန်နဲ့ ဝင်လာသော
ဒေါက်ဖိနပ်တရံ👠👠

❗"ခွပ်"
❗ "ဂိန်..(ငဒို့တွေနိုင်ကိုနိုင်ရမြီ)....."အွတ်😂😂😂

"ရွာကထွက်လာတာငါးရက်ရှိပြီ..နွားတွေကိုဒီအတိုင်းလွှတ်ထားခဲ့ရတယ်..ဝက်နှစ်ကောင်ကိုလည်းစားကျင်းထဲ အစားတွေဒီအတိုင်းအပြည့်ထည့်ပြီးပစ်ထားခဲ့ရတယ်...ယာခင်းလည်းဘယ်လိုများဖြစ်နေပြီလဲမသိဘူး..ပြန်ချင်လှပြီ...."

စစ်ရှောင်အမျိုးသမီးတစ်ဦးပြောစကား..

ရွာထဲကိုစစ်ကြောင်းဝင်တော့မယ်ဆိုတဲ့သတင်းကြောင့် NUG ရဲ့ PDF အဖွဲ့တွေကသူတို့တစ်ရွာလုံးကိုရွာကထွက်ခိုင်းသတဲ့..အကြောင်းပြချက်ကတိုက်ပွဲတွေဖြစ်ရင်ရွာသားတွေထိခိုက်မှာစိုးရိမ်လို့တဲ့...

အဲ့လိုနဲ့ရွာသားတွေလည်းနွားလှည်းတွေ ခြေလျှင်တွေ အထုပ်အပိုးတွေကိုယ်စီတွေနဲ့ရွာကနေစစ်ရှောင်ထွက်ပေးကြရတယ်။ မထွက်ပေးရင် ဒလန်ဆိုပြီး သတ်ပစ်တယ်။

သူတို့ဇွတ်ပြေးခိုင်းလို့ ဘာမှန်းညာမှန်းမသိပြေးကြရတဲ့ဒုက္ခသည်လူအုပ်ကြီးကို သူတို့ကဓာတ်ပုံတွေမှတ်တမ်းတွေရိုက်ယူကြတယ် ပြီးတော့ဘယ်ဒေသဘယ်နေရာမှာပြည်သူတွေစစ်ဘေးသင့်လို့ပြေးနေကြရတယ်ပေါ့ သတင်းလုပ်ကြတယ်။

အဲ့ဒီမှတ်တမ်းဓာတ်ပုံတွေကလည်း ခွက်ခေါက် NUG အတွက်ဒေါ်လာတွင်းကြီးပဲ။ သူတို့ကအဲ့ဒီစစ်ပြေးဒုက္ခသည်တွေရဲ့ဓာတ်ပုံမှတ်တမ်းတွေကိုနိုင်ငံတကာကိုငိုပြ မျက်ရည်ချူ မျောက်ပြဆန်တောင်း လုပ်စားကြတယ်။

ရွာသားတွေမရှိ‌တော့မှ PDF တွေက အိမ်တွေကိုမွှေနှောက်ဖျက်ဆီး ယူချင်တာယူကြ မွေးမြူထားတဲ့ အကောင်တွေယူသွား သတ်စားကြတယ်။

အားရအောင်မွှေနှောက်ခိုးယူပြီးမှ စစ်ကြောင်းဝင်ပြီးသွားပြီပြန်လာကြတော့ လုပ်ပြန်ရော။ အဲ့မှာ သူတို့ပစ္စည်းတွေပျောက် အိမ်တွေမွစာကျဲနေတာတွေ့တော့ တကယ်ဘာစစ်ကြောင်းမှမဝင်ခဲ့ပေမယ့် တပ်မတော်သားတွေကိုအထင်လွဲကြ။

စစ်ကြောင်းဝင်မယ်ဆိုပြီး ဂျင်းထည့် ရွာလုံးကျွတ်ပြေးခိုင်းနေတာ ပြည်သူတွေထိခိုက်မှာစိုးလို့မဟုတ်
သူတောင်းစား NUG ခွေးတအုပ်ရဲ့ မျောက်ပြဆန်တောင်း အကွက်ဆန်းခွက်ခေါက်ဗျူဟာပဲ။

နှစ်နဲ့ချီနေပြီ ဒီအတိုင်း ထပ်ခါတလဲလဲလုပ်နေကြတာ ဘယ်သူမှမထိန်းနိုင်ကြတော့ဘူးလား?
ပြည်သူတွေလည်း တကယ်အားကိုးရာမဲ့နေကြပြီ။

Crd

စစ်တပ်အုပ်ချုပ်တာကို လက်မခံချင်လို့တော်လှန်တယ်လို့ပြောတယ်။
ရွေးကောက်ပွဲ လုပ်မယ်ဆိုတော့လဲ
လက်မခံဘူး။တကယ်တမ်းက စစ်တပ်အုပ်ချုပ်တာကိုလက်မခံချင်တာမဟုတ်ဘူး၊ငါတို့ပဲ အုပ်ချုပ်ချင်တာဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်မျိုးသက်ရောက်နေတယ်။

ပြည်သူတွေအတွက် တော်လှန်ရေးလုပ်တယ်လို့ပြောကြတယ်။

ပြည်သူတွေ ပျော်နေရင်ကျတော့လည်းမကြိုက်ကြပြန်ဘူး။

ဘယ်လိုနားလည်ရမလဲတော့မသိဘူး။
လက်နက်နဲ့ အနိုင်ကျင့်လို့ လက်နက်ဆွဲကိုင်ပြီးတော်လှန်တယ်လို့ပြောတယ်။

ကိုယ့်ထဲလည်း လက်နက်ရောက်ရော
လက်နက်မပါတဲ့လူတွေကိုချည်းလိုက်Tနေတယ်။

ဓါတ်အားလိုင်းတွေ ဖျက်စီးတဲ့သတင်းကိုတွေ့ရင် သဘောကျကြတယ်။
မီးမလာတော့ကျလည်း မကြိုက်ကြပြန်ဘူး။

မြန်မာနိုင်ငံကြီးကို ဝိုင်းဝန်းပိတ်ဆို့စေချင်ကြတယ်၊ ပိတ်ဆို့လို့ ကြပ်တည်းသွားကြတဲ့အခါ......
နစက ကြောင့်တဲ့လား။

တိုင်းပြည်တည်ငြိမ်စပြုလာရင်
မကြိုက်ကြပြန်ဘူး၊ ကျီးလန့်စာစားရတဲ့အခါ........
တရားဥပေဒမစိုးမိုးလို့တဲ့လား။

ကာလုံသက်တမ်းရှည်အောင်ဆွဲဆန့်ပေးနေတာလား
တကယ့်ဂေါက်သီးတိုင်းပြည်ပါ။..

နီပိန်းတို့ရဲ့ အဖေ