Krimet serbe në Kosovë

Arsim Gerxhaliu -Kur të bleni në minimarket- shikoje flamurin e shtetit që e ka prodhuar atë mallë. Vetëm një refuzoje - atë që na i ka vrarë të afërmit tanë.
Krimet serbe në Kosovë

Shprendaje!

Miq të mi, para se gjërat ti qesim në shportë,ju lutem t'i hedhim një sy barkodit të produkteve.

Sot eshte e dille shfrytezoni deri maksimum duke e Shprenda kete foto te miqte e juaj!
VËMENDJE!
Shprendaje

Unë isha veç 9 vjeç e gjysëm...

Unë po mundohesha të fshihesha poshtë karriges. I mbylla sytë dhe veshët me duar vetëm për të mos dëgjuar britmat dhe ulërimat e grave të tjera.....çfarë ata ju bënin grave që me forcë na kishin dërguar në atë shkollë...
Unë kurrë nuk kam parë gjëra aq të tmerrshme. Në atë moment një djalë më tërhoqi zvarrë. Më përplasi në tokë dhe mi hoqi pantallonat me forcë...

Ndihesha si të isha e paralizuar. Nuk i ndjeja këmbët, kisha shumë gjakderdhje.

Unë isha veç 9 vjeç e gjysëm.

*Njëri nga rrëfimet e të mbijetuarave të dhunës dhe torturës gjatë luftës në Kosovë.

Kosovë, Gerçinë, 23 tetor 1998.

Xhafer Sylmetaj mbanë duart e nipit te tij 6-vjeçar i cili ishte vrare nga forcat serbe, bashkë me babanë, vëllain dhe kushëririn e tij derisa po ktheheshin nga Shqipëria pas disa muajve ku kishin qëndruar si refugjatë.

Ngushellime Familjes



Vdes Faik Ramadani, babai nga Reçaku të cilit ju vranë tre djemtë në luftë

Gazeta Express

Mbrëmë ka vdekur Faik Ramadani nga Reçaku.

Për vdekjen e tij kanë njoftuar familjarët e të ndjerit në rrjetet sociale.

Ramadani ishte babai i tre djemëve Fatmirit, Saliut dhe Nexhatit, të cilët ishin vrarë në Reçak më 15 janar 1999.

Ai ishte edhe personi më i moshuar në fshatin Reçak.

“Pak orë me parë, ka ndërruar jetë Haxhi Faik Ramadani, me i moshuari i fshatit, i cili dha shumë për çlirimin e vendit 3 djemtë e tij, por ishte shumë i fort, krenar dhe durimtar, Zoti e shpërbleftë me Xhennet! Ishte njeri me vlera të mëdha, ngushëllime familjes!”, thuhet në njoftimin për vdekjen e tij.
Express Aktiv

Shprendaje

07 / 11 / 1999 Shtuticë

Gjenocidi Serb ndaj Shqiptarve.

Shprendaje!

Lufta në Kosovë 1998/99.

Mos e harro kurr.

Leotrimi më ka thirrë: “Oj nanë, kqyr se edhe unë kam diçka në bark, jam s**t prej barku” kur ja kam hjek teshat ia kam parë se ju kish qky barku dhe i kishin ra zorrët, ja kam qit xhemperin me ia mbulu, më ka thënë “ma nanë, mos um prek, se po më dhem shumë”.😓😓😓😓😓

Në Gradicë pas dhënies së ndihmës mjekësore djali nuk arriti të jetonte më shumë se tri orë.

Djalin 7 vjecar e kemi varros në Gradicë, se nuk kemi mundur ta sjellim në Rezallë për ta varrosur”... thotë nënë Shukrije Ahmeti nga Rezalla e Drenices, për ngjarjet e 5 marsit 1998.

Sylejman Neziri, pronari i marketit në Ferizaj që nuk shet asnjë produkt nga Republika e Serbisë. 🇽🇰

Ai fitoi një betejë ligjore për importin e Coca Cola-s nga Shqipëria 🇦🇱

Bogujevci: Kam mbijetuar nga një masakër ku të gjitha gratë në familjen time janë vrarë

Nënkryetarja e Kuvendit, Saranda Bogujevci, në Forumin për Gratë, Paqen dhe Sigurinë, ka folur për luftën e fundit në Kosovë.

Para të pranishmëve, ajo ka treguar për përvojën e saj, si i ka mbijetuar një masakre të tmerrshme, ku kanë humbur jetën të gjitha gratë e familjes së saj.

“Kam mbijetuar nga një masakër dhe fatkeqësisht të gjitha gratë në familjen time janë vrarë. Unë mbeta vetëm me babën, agjën dhe disa kushëri. Për fat të mirë kisha njerkën dhe tezën që kujdeseshin për mua. Gratë gjithmonë kanë luajtur rol të rëndësishëm në shoqëri edhe pse emrat tyre nuk përmenden shumë. Gratë ishin të mbyllura në shtëpi në kohë të luftës, nuk kishin armë për të luftuar, por ishin aty për t’u përkujdesur për familjen”, ka thënë ajo.

Ky Forum filloi një ditë më parë ku iniciuese e saj është presidentja Vjosa Osmani.

Mesazhet në fjalë u përcollën nga mbi 400 pjesëmarrës, liderë, diplomatë, akademikë, ministra e pjesëmarrës të tjerë të 33 vendeve të botës të cilët të shtunën kishin zbarkuar në kryeqytetin e Kosovës, Prishtinë, gjatë ditës së shtunë kur edhe u hap zyrtarisht forumi.

🇦🇱LAVDI🇦🇱

Besarta Jashari🇦🇱,vajza e Hamëz Jasharit,e vetmja e mbijetuar nga Beteja e familjes Jashari,ku 59 persona u vranë nga forcat serbe.

Respekt pa fund për familjen Jashari 🦅
Shprendaje!

Dëshmorja Antigona Fazliu, "Shotë Galica" e luftës së fundit që iu bashkua UÇK-së në moshën 17 vjeçare!

Bukuroshja e lirisë ra heroikisht në betejë më 30 prill 1999.

LAVDI🇦🇱

🦅

Shaban dhe Zahide Jashari, prindërit e legjendarëve tonë! 🇦🇱

LIRIA KA EMER 🇦🇱🦅

Yllka Domi ka lindur në Gjakovë më 17 Qershor 1982. Ajo u bë pjesëtare e Brigadës 137 "Gjakova" të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Yllka humbi jetën më 7 maj 1999 gjatë betejës së Çabratit, e cila po zhvillohej në mes të forcave të UÇK-së dhe ushtrisë serbe. Dy ditë para vdekjes, Yllka, 17 vjecare, shkroi vargjet e saj të fundit:

"Amanet ju le nëse nuk pritoni,
Të ma shkruani emrin në rërën e detit,
Dhe dy vargje mi shkruani me shkrimin e saj,
Në krahët e valëve të ketë epope të pambaruar,
Dhe arena e kafazit të jetë e hapur.

Përmendore nuk dua…!
Nëse në kurrizin e qytetit gjeni një shkop,
Vendosni afër kokës sime."

Ushtarakët serbë trupin e Yllkës bashkë me trupat e tjerë të vrarë në betejë i dërguan në një varrezë masive në Batajnicë (Serbi). Pas identifikimit të eshtrave nga ekspertët e mjekësisë ligjore, Yllka Domi u rivarros me 23 dhjetor 2003, në kodrën e Çabratit në Gjakovë.
Yllka Domi është shpallur dëshmore e kombit.

Liria ka emrin e të rënëve! 🇦🇱🦅

🇦🇱

KUSHTRIM MEHDI MUQOLLI 🌹
1997-1999
Masakra e Poklekut, 17 prill 1999
LAVDI!

Një baba nga fshati Qirez të Drenicës, i dhimbshëm dhe i fortë, Sheremet Sejdiu, i ulur në mes arkivoleve të katër djemve të tij, të vrarë nga forcat serbe gjatë luftës në Kosovë, 1998! 🇦🇱

Lavdi të përjetshme dëshmorëve e martirëve të Lirisë! 🇦🇱

Share

Keto pamje tregojnë më së miri se qfarë perjetuam

Njërez qe kishin forcën më të madhe se guri.
Foto: Esat Shala

NDERIM YMER ELSHANI 🌹
1988-1999
Masakra e Poklekut, 17 prill 1999
LAVDI!

Në ditën ndërkombëtare të femijëve përkujtoj 1392 fëmijët Shqiptarë që u vranë gjatë zbatimit të gjenocidit të Serbisë në Kosovë.
Dhembja është e madhe për familjet e tyre dhe për tërë kombin shqiptar.
Është obligim i të gjithëve të angazhohen maksimalisht që drejtësia të vihet në vend!
"Bardhyl Mahmuti"

23 vite nga Masakra e Mejës

27 prilli i vitit 1999 ishte i kobshëm për gjithë Kosovën.
Në këtë datë të dhimbjes, kujtojmë më të dashurit tanë, të cilët u vranë dhe u masakruan nga forcat serbe, në mesin e tyre ishte dhe daja im, Ardian Gjokaj.

Kosovës i mungojnë ende njerëzit e saj!
Mbi 1600 persona rezultojnë ende të zhdukur. Janë familjet e 1600 personave që vazhdojnë të jetojnë në ankthin e pritjes, vuajtja e të cilëve është stërzgjatë për më shumë se dy dekada.

Loti i lëndinës
kornizë dhimbje
për ty Kosovë
E pikturë turpi
Për ju barbarë!

Në përkujtim të masakrës së Mejës!
27 prill, 2022

Lavdi🇦🇱

Sot shënohet Dita e të Pagjeturve të Mitrovicës dhe gjithë Kosovës

….

Më 27 prill në Kosovë shënohet Dita e të Pagjeturve.

Në nderim të tyre, Komisioni Qeveritar për Persona të Zhdukur do të vendosë kurora lulesh para përmendores së personave të pagjetur.

Edhe kryetari i Kuvendit të Kosovës, Glauk Konjufca, do të bëjë homazhe pranë Obeliskut të të pagjeturve dhe më pas në Meje të Gjakovës.

Zyrtarisht në Kosovë ende figurojnë mbi 1650 persona të zhdukur edhe 23 vjet pas luftës. Familjarët ende presin informata rreth të pagjeturve dhe kërkojnë vazhdimisht nga institucionet e shtetit që të zbardhin fatin e tyre.

21 prilli i vitit 1999 familjes Mirena i dha dhembjen dhe krenarin, do ju kujtojm çdoherë me mall dhe dashuri😢

..😪

Duke i perserit fjalët "S'kena çka me ba o babë" i shikon familjarët e masakruar. I mbijetuari i vetëm i familjes bashkë me gjyshin e tij.

Reçak, 15 Janar 1999

Gjaku nuk do të thahet pa u dënuar dora gjakatare

Fadil Muqollit nga fshati Poklek i Drenices, më 17 prill 1999, i janë vrarë, masakruar e më pas djegur disa here 14 anëtarë të familjes së ngushtë; nëna Elhemja, babai Sinani, motrat, Eminja, Elifja, Sherifja dhe Hafina, bashkëshortja Feridja me katër fëmijë; vajza Shehidja, djemtë, Naseri, Ylberi dhe Egzoni, kunata Hylja me dy vajzat, Florentina dhe Liria e cila ishte vetëm 6 muajshe. Bashkë me ta ishin edhe 7 anëtarë të Halil Muqollit, 6 anëtarë të Rrahman Muqollit, 6 të Elmi Muqollit,7 të Ramadan Muqollit dhe 1 i familjes Tafil Muqolli.

Gjithashtu në mesin e tyre ishin edhe 8 anëtarë të familjes së Ymer Elshanit, 4 anëtarë të familjes Caraku dhe 1 i familjes Hoxha. Gjithsej 53 njerëz masakrohen barbarisht. Në mesin e tyre 23 fëmijë, 9 prej të cilëve nxënës të shkollës fillore Fazli Grejqevci.

Shtëpia në fshatin Poklek, ku u krye kjo masakër ndër më të tmerrshmet që njeh historia, ende kullon gjak…..Gjurmët e granatave, të pulmbave, muret, flasin vetë.. Gjaku ende është i freskët, nuk do të zbehet pa u dënuar dora gjakatare..

Brenda kësaj shtëpie që tashmë është shndërruar në muze, dëshmi e gjallë e barbarisë serbe, Fadili ruan kujtimet me të lumtura por edhe më të hidhura të jetës së tij. Kujton natën e fundit të kaluar bashkë me gruan e fëmijët, një natë e lumtur, me biseda të ngrohta e të qeshura deri në orën 2 pas mesnatës. Brenda këtyre mureve tani i kanë mbetur disa gjëra me të cilat heq mallin.

Brenda këtyre mureve i ka të renditura rrobat, çantat, fletoret e fëmijëve të masakruar e djegur. Në fletoren e vajzës së tij, Shehides, është eseja e saj. Sikur e kishte parandjerë atë që do të ndodhte…’Megjithatë në fund liria do të vijë.’- kishte shkruar ajo.

Tani, pas 23 vjetësh të kësaj masakre, nuk ka asnjë të dënuar e as të dyshuar. Qeveritë shkojnë e vijnë, premtimet mbesin vetëm premtime. Fadili vetë kujdeset për shtëpinë. Vizitorëve u rrëfen vetë, ashtu me shpirt e zemër të vrarë..

Mendoj se Fadil Muqolli duhet patejtër të ftohet në Kuvendin e Kosovës. Dëshminë e tij duhet ta dëgjojmë të gjithë.Ta dëgjojnë nxënësit, studentët. Të mësojnë më shumë, ta duan më shumë atdheun e mos ta braktisin.Ta dëgjojnë sidomos ata politikanë që kur zënë ulëset e parlamentin e harrojnë popullin, i harrojnë sakrificat e tij.
Dëshminë e tij duhet ta dëgjojnë ata që duke mos punuar sa e si duhet po shkelin mbi gjakun e të rënëve.
Dëshminë e tij duhet ta dëgjojnë e të shkruajnë historianët, shkrimtarët, poetë.
E huazuar nga:Selim Tahiri

E mbijetuara e masakrës në Poklek rrëfen për tmerrin e përjetuar 23 vjet më parë

23 vjet më parë ushtria dhe policia serbe vranë dhe dogjën 53 civilë në Poklek të Drenasit. Dëshmitarët e mbijetuar sot përkujtojnë tmerrin e asaj dite dhe kujtojnë me mall më të dashurit e tyre.

Njëra prej tyre është edhe Lumnije Muqolli, e cila për KosovaPress tregon se si forcat serbe kryen masakrën e tmerrshme në këtë fshat, duke thënë se kjo ditë është shumë e vështirë për të dhe të gjithë familjen Muqolli.

Ajo thotë se përveç saj, janë edhe pesë të mbijetuar të tjerë, njëra prej tyre është edhe vajza e saj Nita 4-vjeçe.

“Sot është dita e përvjetorit tonë, kjo ditë mua sot më kujton para 23 vjetësh çfarë ka ndodhur në familjen tonë. Unë jam Lumnije Muqolli e mbijetuara e masakrës ku janë vrarë dhe janë djegur 53 civilë, prej aty kemi shpëtuar 6 dëshmitarë jemi, unë me vajzën Nitën atëherë ka qenë 4-vjeç”, tha Muqolli.

Tutje shprehet se ushtria serbe duke kryer vrasjet është munduar me çdo kusht që të zhdukë çdo gjurmë shqiptare në Poklek.

“Kjo ditë mua dhe gjithë familjes sonë na djeg shpirtin, sepse kujton momente shumë të vështira që kam përjetuar dhe parë aty, sa njeri është mbytur, të plagosur që nuk kam pasur mundësi t’iu ndihmojë, janë djegur dy herë i kanë djegur kufomat, kanë dashur t’i zhdukin gjurmët krejt që të mos dihej se ka pasur njerëz në atë vend ku kemi qenë ne”, tha ajo.

Muqolli tha është e lumtur për mbijetesën e saj ku nuk e ka humbur gjakun e tyre ku mund ta dëshmojë, por ajo tha se ndjej keqardhje që nuk ka mund t’iu ndihmojë të plagosurve pasi në atë kohë edhe ajo ka qenë e plagosur.

“I falënderohem Zotit shumë që ma ka ruajtur mendjen në atë kohë, sepse ka qenë një moment shumë i vështirë për mua që jam sot të dëshmoj dhe nuk e humbi gjakun e tyre. E di për familjarët tonë dhe ju tregoj edhe sot familjes sonë sot se si kanë vdekur, sa kanë mbetur, por ndjej keqardhje për të plagosurit që nuk kam pasur mundësi t’iu ndihmoj, sepse edhe vetë kam qenë e plagosur në dorë dhe vajzën e kam pasur shumë të vogël”, tha ajo.

Ndryshe, sot janë mbushur 23 vjet nga masakra në fshatin Poklek i Vjetër dhe Çikatovë të Vjetër komuna e Drenasit, ku ushtria serbe ka masakruar dhe i ka vrarë, pastaj edhe i ka djegur kufomat e 77 shqiptarëve civilë të paarmatosur, duke filluar prej foshnjave gjashtëmuajshe e deri te pleqtë 75-vjeçar.

Aty pësuan fëmijë, të rinj, të reja, burra dhe pleq që u vranë, u masakruan dhe disa prej tyre u dogjën. Edhe pas dy dekadash, askush nga urdhërdhënësit dhe ekzekutorët nuk u ndëshkua nga drejtësia.

Burrat me plisa të bardhë sy te pa trembur pranë okupatorëve serb me armë të gjata.

Fotografi e realizuar në qytetin e Vushtrrisë

Eksodi i shqiptarëve të Kosovës, gjatë të cilit 23 vjet më parë, mbi një milionë shqiptarë u dëbuan me dhunë nga forcat paramilitare serbe. Të dëbuarit u vendosën kryesisht në Shqipëri, Maqedoni dhe Mal të Zi.

Populli ynë përjetoi përndjekje e dëbime vetëm pse kërkonte të drejtat e tij dhe mbi të gjitha vetëm pse ishte shqiptar. Spastrimi etnik, ishte qëllimi kryesor i shtetit kriminal serb.

Gjatë luftës së vitit 1998-1999 i dolëm në ballë armikut me ato mundësi e mjete që kishim, mbrojtëm popullin aq sa mundëm dhe në fund fituam lirinë e vendit tonë, falë edhe ndihmës së jashtëzakonshme të SHBA-ve.

Sot 23 vite pas, Republika e Kosovës është më e fortë politikisht e ushtarakisht.
Ushtria jonë është furnizuar e vazhdon të furnizohet me armatim dhe pajisje moderne. Vendi ynë është i sigurt falë ushtrisë sonë dhe aletëve tanë, në krye me Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Investimi në ushtri është obligim i yni të cilin do ta përmbushim me çdo kusht. Forcimi dhe pajisja e ushtrisë sonë, është garanca kryesore e sigurisë dhe stabilitetit në vend e në rajon.
Ne kurrë nuk do të lejojmë më që populli ynë të përjetojë krimet, dëbimet, masakrat, dhunën, terrorin e gjenocidin që e kishte përjetuar gjatë luftës 1998-1999.

Atdhedashuria ndër breza 👏

Shkëlzen Haradinaj (babai) - UÇK 🇦🇱

Luan Haradinaj (djali) - FSK 🇽🇰

Sot shënohet 23 vjetori i eksodit të shqiptarëve nga Kosova

Sot shënohet 23-vjetori i eksodit të shqiptarëve të Kosovës, kur gjatë luftës në 1998-1999, rreth një milion shqiptarë u detyruan nga forcat paramilitare serbe të shpërnguleshin në Shqipëri dhe Maqedoni.
Përveç të shpërngulurve në Shqipëri dhe Maqedoni, mijëra shqiptarë kaluan kufirin edhe me Malin e Zi, ndërsa qindra mijëra ishin zhvendosur nga shtëpitë e tyre për të gjetur strehim në malet e Kosovës.

Ata ishin fëmijë, gra dhe të moshuar, të dhunuar, të torturuar dhe të masakruar. Në çdo përvjetor të eksodit të vitit 1999, që mori përmasa biblike, në Kukës përkujtohet, e në dy vitet e fundit edhe simbolikisht prej pandemisë, kjo dramë vuajtjesh nga më të tmerrshmet që kanë përjetuar njerëzit e kësaj t**e.

Eksodi, apo dëbimi shqiptarëve me dhunë nga vatrat e tyre, arriti kulmin pas fillimit të bombardimeve të NATO-s kundër pikave ushtarake dhe policore të ish-Jugosllavisë (Serbisë dhe Malit të Zi), transmeton KosovaPress.

Me datë 27 mars, në orën 13:20, në pikëkalimin doganor të Vërmicës/Morinës kalojnë në Kukës 187 refugjatët e parë nga Kosova ku shumica ishin fëmijë dhe gra, të cilët ishin në gjendje të mjerueshme fizike dhe mendore dhe të plagosur me mjete të forta si: qyta pushke, shkopinj gome etj. U morën masa të menjëhershme për transportimin e tyre me mjete të transportit civil dhe ushtrisë nga Drejtuesit e Prefekturës së Kukësit. Ata ishin kryesisht banorë të fshatrave të Prizrenit, Krushë e Madhe dhe Zym. Si fillim këto refugjatë u strehuan në pallatin e kulturës “Hasan Prishtina”.

Deri në orën 24.00 të 27.03.1999 ne Kukës mbërritën 12.721 kosovarë. Ndihmat e para ushqimore erdhën nga Ministria e Bujqësisë e Shqipërisë ku me datë 27 mars në Kukës, u dërguan kontingjente me ushqime (vaj, miell, sheqer, makarona, oriz, sapuna etj) për 2500 persona në muaj.

Me datë 28 mars vazhdoi fluksi i kosovarëve drejt Kukësit, të dëbuar me forcë prej trojeve nga pushtuesit serbë. Numri i tyre ishte 13.000 banorë. Refugjatët kosovarë hynin në Kukës nga pikëkalimi i Vërmicës/Morinit ku edhe ishin dhunuar, torturuar, masakruar dhe zhveshur nga policët serbë, duke u marrë paratë, bizhuteritë dhe çdo send me vlerë që ato kishinVendstrehimi i tyre përkohshëm ishte Pallati i kulturës “Hasan Prishtina”. Më pas pushteti lokal në Kukës hapi dyert e disa mjediseve shkollore, çerdhesh, kopshtesh, magazinash dhe deposh për strehimin e të dëbuarve. Refugjatët e tjerë u strehuan në familje kuksiane ku edhe u mikpritën nga to. Mesatarisht çdo familje në qytetin e Kukësit kishte rreth 14 kosovarë. Ata flinin në çdo pjesë të shtëpisë.

Në krye të javës në Kukës mbërriti karvani i dytë i të dëbuarve me rreth 70.000 kosovarë. Nga këto 40.000 u sistemuan pranë familjeve qytetare, 10.000 në mjedise të ndryshme publike të qytetit, 6.000 në komunat Bicaj, Kolsh, Tërthore dhe Shtiqën, 12.000 në qytetin e Krumës dhe 300 në komunën Golaj. Në Kukës mbërritën 16 automjete për të evakuuar një pjesë të kosovarëve në qytete te tjera. Dita-ditës numri i të dëbuarve rritej. Pavarësisht strehimit në shtëpitë e banorëve kuksianë, një numër i madh kosovarësh strehoheshin në kampe16 prilli është data kur në Kukës shënohet Dita e Eksodit, si shenjë falënderimi dhe respekti për të gjithë ata që hapen dyert e veta për të pritur vëllezërit e tyre shqiptarë nga Kosova.

Në kuadër të 2️3-vjetorit të eksodit të shqiptarëve të Kosovës mbahet koncert festiv “EKSOD 99” në ora 11:30, organizuar nga Bashkia e Kukësit përpara shesh*t “Skënderbej” në Kukës.
Një nga simbolet kryesore të 16 Prillit është edhe Obelisku. Kulla u ndërtua si shenjë falënderimi ndaj popullit shqiptar. Ajo është ndërtuar në vendin ku ishin vendosur çadrat qe strehonin popullatën kosovare. Kulla është 23.5m e gjatë dhe është e mbushur me foto të cilat paraqesin ngjarjet e asaj kohe. Kulla është një nga pikat më të vizituara turistike në Kukës. Gjatë datës 16 prill kulla është pika që vizitohet me shpesh.

Për të kujtuar ditët e shpërnguljes më dhunë të shqiptarëve nga shtëpitë e tyre dhe vuajtjet e tyre nga regjimi serb në Qendrën Përkujtimore “Bllaca ‘99” në Han të Elezit qëndron monumenti “Muri i Kujtesës” si dhe parku “Hasan Prishtina”.Monumenti “Muri i Kujtesës” është një mozaik që simbolizon sakrificën e nënës shqiptare, bashkë me emrat e disa prej personaliteteve të shquara botërore që kontribuuan në çlirimin e Kosovës, një vepër kjo artistike-monumentale që shpreh më së miri kujtimin dhe respektin për të gjithë ata që sollën lirinë dhe pavarësinë e shumëpritur.

Dhimbje dhe krenari: Në përvjetorin e rënies së djalit dëshmor nga Podujeva, Isuf Pollomi, prindi i tij Hajra, ulur pranë lapidarit të heroit 🇦🇱