Medycyna Nieratunkowa

Przypadek #3

Wezwanie w kodzie 2, czas dojazdu ok. 3 min.

Powód wezwania: Kolega wbił mu widelec w głowę w ok. skroni, uraz głowy, krwawi. 20 kg m.c

Dziecko, lat 7

Chłopiec zastany siedzący na kanapie, lekko przestraszony całą sytuacją. W głowie w okolicy czołowo-ciemieniowej lewej wbity jeden z „zębów” widelca. Równolegle do skóry na głębokość ok. 0,5 cm, rana nie krwawi.

Młodsza siostra rzuciła widelcem w brata wbijając mu widelec pod skórę głowy.

W badaniu neurologicznym bez odchyleń, pacjent zgłasza tylko ból w miejscu wbicia ciała obcego.

Ustalono faktyczną wagę chłopca: 25 kg

Brak alergii, chorób przewlekłych oraz leków przyjmowanych na stałe, szczepiony zgodnie z kalendarzem szczepień.

Parametry fizjologiczne bez istotnych odchyleń.

Wytłumaczono rodzicowi oraz pacjentowi jak zostanie mu udzielona pomoc a następnie wdrożono następujące czynności:

-Uzyskano dostęp i.v
-Podano 25 mcg Fentanylu i.v oraz 375 mg Paracetamolu i.v
-Wyciągnięto ciało obce
-Za pomocą cewnika z krótkiej kaniuli dożylnej i strzykawki wypłukano ranę
-Umyto ranę płynem Microdacyn

Ponownie zbadano pacjenta - bez deficytów neurologicznych, poprawa samopoczucia

Wydano zalecenia opiekunowi aby zgłosił się w dniu dzisiejszym do lekarza POZ w celu dalszej opieki nad raną i pacjentem. Nakazano wzmożoną obserwację dziecka w dniu dzisiejszym oraz wytłumaczono i zapisano w KMCR objawy niepokojące, których wystąpienie powinny skłonić rodzica do kontaktu z lekarzem lub numerem ratunkowym.

Praca w zespołach ratownictwa medycznego przynosi wiele różnorodnych sytuacji i przypadków, uważam, że każdy należy traktować indywidualnie nawet jeśli wpisuje się w ramy jakiegoś znanego postępowania.

Bardzo często lubię się postawić na miejscu pacjenta/rodziny i zadać sobie pytanie jak ja chciałbym być potraktowany w danej sytuacji lub jakiej pomocy bym oczekiwał uwględniając zdanie rodziny/pacjenta oraz ich możliwości lub ograniczenia.

A jak Ty byś postąpił w tej sytuacji?

Zapraszam do dyskusji! 😀

Przypadek #2

Wezwanie w kodzie 2, czas dojazdu ok. 10 min.

Kobieta, lat 25

Powód wezwania: zgłasza duszność, mowa utrudniona, ból w klp, choroby - brak

Dodatkowe informacje o lokalizacji: centrum sportowe

W czasie dojazdu: Myślę o zaburzeniach rytmu serca lub ataku paniki

Po dojeździe na miejsce nie zastajemy pacjentki w centrum sportowym, dopiero po kontakcie z wzywającym udało się ustalić dokładne miejsce wezwania.

Pierwsze wrażenie średnio-dobre, kobieta około 35 lat, siedzi na przystanku autobusowym, nie manifestuje duszności, tętno na obwodzie dobrze wyczuwalne, samodzielnie wsiadła do karetki i od razu położyła się na noszach na lewym boku.

Parametry:
RR 16/min, regularne, głębokie
BP 142/73
SpO2 98%
Temp 36,7 st C
Glikemia 153 mg%
EKG: RZM 86’ bez cech niedokrwienia
Neurologicznie bez odchyleń

Wywiad utrudniony, co chwilę zamyka oczy, nie odpowiada na pytania, jakby podsypiała, gdy już udzieli odpowiedzi najczęściej mówi „nie wiem” lub „nie pamiętam”.

Choroby przewlekłe: zaburzenia lękowe i depresja

Nie do końca zorientowana co do czasu, zorientowana co do miejsca, uwagę zwracają ślady po wkłuciach w zgięciach łokciowych - pacjentka neguje narkotyki lub SPA. Podaje, że była wczoraj w szpitalu.

Podano: Relanium 3 mg i.v oraz włączono wlew 250 ml Sterofundin z 2g MgSO4

Zadzwoniłem na SOR gdzie pracuję, żeby potwierdzić informację o niedawnej hospitalizacji.

Dowiedziałem się, że była w SOR z takimi samymi objawami jak dzisiaj. Miała wykonane podstawowe badania krwii i TK głowy. Bez odchyleń w badaniach. SOR opuściła ze skierowaniem do o. Psychiatrii.

Po zastosowanej farmakoterapii nastąpiła poprawa kontaktu. Pacjentka podała, że słyszała głos córki w głowie i przyszła po nią do szkoły choć miała świadomość, że córka jest dzisiaj w innym mieście na zawodach sportowych. Ustaliłem także numer do męża lecz ten nie odbierał telefonu.

Ustaliłem, że mieszka 300m od miejsca wezwania więc podjechaliśmy pod mieszkanie ponieważ pacjentka nie wiedziała czy ktoś jest w domu a chciałem pogłębić wywiad z rodziną. Mieszkanie było otwarte, chora zgłosiła potrzebę oddania moczu więc weszliśmy do środka.

Udało mi się skontaktować z mężem, który nie potwierdził leczenia psychiatrycznego u pacjentki. Ustaliłem z nim, że za chwilę przyjdzie do mieszkania przyjaciółka pacjentki, z którą będę mógł porozmawiać.

Kontakt słowno-logiczny był już bardzo dobry, zachowywała ciąg logiczny w wypowiedzi, udostępniła nam dokumentację z dwóch pobytów na SORze z dnia wczorajszego i przedwczorajszego. Obie hospitalizacje z podobnymi objawami i zachowaniami.

Pacjentka podała, że ma problemy w pracy, mąż choruje od niedawna a córka ma przed sobą egzaminy. Wspomniała także o pogorszeniu jakości snu w ostatnim czasie.

Przyjaciółka, która do nas przyszła potwierdziła, że pacjentka leczyła się na depresję 15 lat temu. Od tamtej pory nie przyjmuje leków psychiatrycznych. Przyjaciółka twierdzi także, że od tamtej pory nie prezentowała żadnych objawów choroby psychicznej.

Brak dokumentacji psychiatrycznej.

Od kilku dni pacjentka przyjmowała Pregabaline przepisaną przez lekarza rodzinnego lecz odstawiła ją samodzielnie ponieważ źle się po niej czuła.

Rozmawiała z nami już zupełnie normalnie, wykonywała proste czynności prawidłowo.

Negowała w danej chwili objawy wytwórcze, nie prezentowała także zachowań świadczących o w/w objawach. Negowała zamiary lub myśli samobójcze.

Pacjentka pozostała w domu pod opieką przyjaciółki z zaleceniem udania się samodzielnie do lekarza psychiatry ambulatoryjnie (pakiet medyczny) lub ze skierowaniem, które otrzymała na SORze do szpitala psychiatrycznego

Przed zakończeniem wizyty podałem 3 mg Relanium i.m

PODSUMOWANIE: Objawy zgłaszane na początku wezwania, które ustąpiły po lekach przeciwlękowych i uspokajających nakierowały mnie na pogłębienie wywiadu w kierunku zaburzeń psychicznych. Dopiero ustalenie wszystkich faktów pozwoliło mi podjąć ostateczną decyzję co do dalszego leczenia.

Czy też poświęcasz/poświeciłbyś tyle czasu na ustalenie wszystkich okoliczności? Czy według Ciebie jest to „blokowanie” karetki?

Jak często podajesz benzodiazepiny lub magnez w celu różnicowania lub leczenia objawów lęku/niepokoju? Czy używasz w/w leków jeśli podejrzewasz somatyzację objawów?

Zachęcam do komentowania, pytań oraz konstruktywnej krytyki

M.

Wezwanie: Ból pleców, Ca wątroby
Kod pilności: 2
Czas dojazdu: 11 minut (posesja w środku lasu, dojazd droga leśną)

Kobieta, lat: 51

Okoliczności: g. 23:00, lekarz NPL odmówił przyjazdu, ból uniemożliwiający poruszanie się.

Wrażenie ogólne średnie, pacjentka manifestująca ból, zastana w pozycji siedzącej, przytomna, w pełnym kontakcie słowno-logicznym.

(X)-ABCDE - bez znaczących odchyleń.
W EKG - tachykardia zatokowa (ból)

Według dokumentacji medycznej zmiany lityczne w kręgosłupie.
Ból w skali NRS 10/10

Zastosowane leczenie:
Dexaven 8 mg i.v
Paracetamol 1g i.v
Pyralgin 2,5 g i.v
Morfina 1 mg i.v
Morfina 2 mg s.c
Relanium 3 mg i.m

Zaczęto od paracetamolu i NLPZ aby ograniczyć ilość podawania opioidów, dexaven jako koanalgetyk oraz p/obrzękowo.

Efekt: NRS 1/10, pacjentka była w stanie się poruszać i położyć spać.

Rodzina poinformowana o konieczności szybkiego kontaktu z lekarzem, podaliśmy namiary na znanego nam specjalistę od leczenia bólu.

Czekamy na Wasze opinie, komentarze i uwagi ;)

M&M

Witamy na stronie poświęconej Medycynie NieRatunkowej. Jest to nasza odpowiedź na rzeczywistość z jaką codziennie zmagają się zespoły ratownictwa medycznego.

Spora część wyjazdów nie dotyczy stanów bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia pacjentów ale czy tylko tacy pacjenci potrzebują naszej pomocy?

Zdajemy sobie sprawę, że wykonujemy pracę, która nie należy do zakresu działań ZRMów i oczywiście jesteśmy przeciwni tworzeniu z ambulansów POZów na kółkach ale jeśli już jesteśmy u pacjenta, który z różnych powodów nie trafił do przychodni chcemy mu pomóc jak najlepiej umiemy.

Ważna rolę odgrywa także edukacja pacjenta i rodziny. Nie każdy niestety umie się poruszać sprawnie w systemie ochrony zdrowia. Zawsze dokładnie wyjaśniamy co należało zrobić zamiast wezwania ZRMu.

Mamy świadomość, że możecie mieć inne zdanie na ten temat więc zachęcamy do dyskusji odnośnie naszej filozofii pracy.

Cel naszej strony: Dyskusja i wymiana doświadczeń odnośnie postępowania z pacjentami i jednostkami chorobowymi, które nie wpisują się stricte w medyczne czynności ratunkowe.

Zachęcamy do merytorycznej dyskusji oraz przesyłania do nas opisów Waszych przypadków, które wpisują się w tematykę grupy.

M&M