PsychoEducation Groups

Ομάδα σύνδεσης - Μέρος IV.
Η ενσυναίσθηση είναι μία σημαντική κοινωνική δεξιότητα που μας επιτρέπει να συνδεθούμε καλύτερα με τους ανθρώπους και προάγει υγιείς σχέσεις. Αν και μπορεί να μας πάρει λίγο χρόνο, όλοι μπορούμε να γίνουμε ενσυναισθητικοί μέσω της εξάσκησης.

Η ομάδα μας τη Δευτέρα θα συναντηθεί στη φύση και με την βοήθεια του φυσικού περιβάλλοντος θα μοιραστούμε στιγμές #σύνδεσης και πράξεις #καλοσύνης, ενώ θα μιλήσουμε για δύο ακόμα άξονες τις συναισθηματικής νοημοσύνης

Ομάδα σύνδεσης - Μέρος III.
Η εκτέλεση πράξεων καλοσύνης έχει φανεί ότι βελτιώνει την κοινωνική και συναισθηματική ευημερία των ατόμων.

Το σώμα μας είναι βιολογικά προγραμματισμένο να μας προστατεύει από πιθανούς κινδύνους του περιβάλλοντος θέτοντας σε λειτουργία κάποια σωματικά συμπτώματα (π.χ. αυξημένος καρδιακός ρυθμός και ροή του αίματος). Ωστόσο, κάποιες φορές τα συμπτώματα αυτά ενεργοποιούνται χωρίς να υπάρχει εμφανής κίνδυνος, αυτό που ονομάζουμε «λάθος συναγερμός», με αποτέλεσμα να τα βιώνουμε δυσάρεστα.

Οι παρακάτω δραστηριότητες είναι κάποιες ιδέες προκειμένου να καταπραΰνετε ή να μειώσετε προσωρινά τα έντονα ή δύσκολα συναισθήματα, όπως είναι το αυξημένο άγχος, ενεργοποιώντας μία από τις 5 αισθήσεις. Κάνοντας πράγματα που είναι ευχάριστα ή χαλαρωτικά, μπορούμε να μετριάσουμε την απόκριση του σώματός μας στο στρες.

Πειραματιστείτε και ανακαλύψτε τί έχει την αποτελεσματικότερη χαλαρωτική επίδραση πάνω σας.

«Έχω γίνει ένα με το άγχος μου»

Πως μπορώ να τα διαχωρίσω;
Μια καλή αρχή είναι να ξεχωρίσουμε το συναίσθημα από τις σωματικές αισθήσεις με τις οποίες εκδηλώνεται. Στάσου μια στιγμή και παρατήρησέ τι συμβαίνει στο σώμα σου: πως αποτυπώνεται το άγχος σωματικά; σε ποιο κομμάτι του σώματος; με ποια αίσθηση; Το «είμαι αγχωμένη» μεταφράζεται σε «έχω σφίξιμο στο στομάχι» ή «έχω πλάκωμα στο στήθος». Αυτές οι αισθήσεις είναι εντελώς φυσιολογικές- είναι αυτόματες αντιδράσεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος όταν αυτό ανιχνεύσει ένα «κίνδυνο». Οι σωματικές αυτές αισθήσεις (κάτω από κάποιες συνθήκες) μπορεί να είναι βοηθητικές γιατί μας βάζουν σε ετοιμότητα να διαχειριστούμε καταστάσεις. Οι αισθήσεις αυτές δεν μας ορίζουν, ούτε σχετίζονται με την προσωπικότητα μας. Βοηθάει να τις ερμηνεύσουμε ως συνήθεις και φυσιολογικές- όχι ως παθολογικές ή ως σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά ή δεν διαχειριζόμαστε κάτι καλά. Μια καλοήθης ερμηνεία μπορεί να τις κατευνάσει, ενώ μια καταστροφολογική ερμηνεία μπορεί να τις χειροτερέψει.

Την επόμενη φορά που θα νιώσεις έντονο άγχος, στάσου και παρατήρησε τι συμβαίνει στο σώμα σου αντικαθιστώντας την λέξη «άγχος» με τις σωματικές αισθήσεις στις οποίες αντιστοιχεί το συναίσθημα.

Διεκδικητική επικοινωνία σημαίνει επικοινωνώ καθαρά και ήρεμα αυτό που θέλω, χωρίς να είμαι ούτε παθητικός αλλά ούτε επιθετικός. Μαθαίνοντας να επικοινωνώ με διεκδικητικότητα αυξάνω τις πιθανότητες να (εισ)ακουστώ, να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μου και να έχω ειλικρινείς και λειτουργικές διαπροσωπικές σχέσεις.

Η επαφή με την φύση μας κάνει καλό!

120 λεπτά την εβδομάδα στην φύση αυξάνουν σημαντικά την πιθανότητα αναφοράς καλής υγείας και ευζωίας. Η θετική επίδραση της επαφής με την φύση αυξάνεται καθώς ο χρόνος έκθεσης αυξάνεται, και κορυφώνεται στα 200-300 λεπτά την εβδομάδα. Τα ευρήματα ισχύουν για όλες τις ηλικιακές ομάδες, και για άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας. Στην έρευνα αυτή δεν φάνηκε να έχει σημασία πως τα 120 λεπτά επιτεύχθηκαν, είτε με μια δίωρη βόλτα ή με περισσότερες μικρότερης διάρκειας.

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31197192/

Spending at least 120 minutes a week in nature is associated with good health and wellbeing - PubMed Spending time in natural environments can benefit health and well-being, but exposure-response relationships are under-researched. We examined associations between recreational nature contact in the last seven days and self-reported health and well-being. Participants (n = 19,806) were drawn from th...

Ενεργητική ακρόαση

Ένας ακόμα παράγοντας που έχει αποδειχθεί ότι βοηθά τα άτομα να χτίσουν συναισθηματική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να ακούνε ενεργητικά.
Όταν σε μία κοινωνική αλληλεπίδραση ακούμε τι μας λέει ο συνομιλητής μας για να κατανοήσουμε την συναισθηματική του κατάσταση, μας βοηθά να αναπτύξουμε συμπόνια και ενσυναίσθηση.

Πηγή: https://www.inc.com/quora/the-single-most-important-thing-you-can-do-to-build-emotional-intelligence.html

Τα καλά νέα είναι ότι η Συναισθηματική Νοημοσύνη μπορεί να εξελιχθεί σε όλη την διάρκεια της ζωής, μέσα από την Κοινωνικό-Συναισθηματική μάθηση.

Πηγή: ENABLE Social and emotional skills training http://enable.eun.org/

Η συναισθηματική νοημοσύνη και ο δείκτης νοημοσύνης αποτελούν δύο ξεχωριστές ικανότητες, με την πρώτη να φαίνεται ότι κατέχει σημαντικότερο ρόλο στην επαγγελματική, κοινωνική και προσωπική άνθιση των ατόμων.

Πηγή: https://online.hbs.edu/blog/post/emotional-intelligence-in-leadership
https://blog.dce.harvard.edu/professional-development/emotional-intelligence-no-soft-skill
https://www.healthline.com/health/what-is-considered-a-high-iq

Zoom Fatigue - Μέρος 2ο : Ιδέες αυτο-φροντίδας

Κόπωση από την τηλε-εργασία ή τηλε-εκπαίδευση (Zoom Fatigue) - Μέρος 1ο
Ως κόπωση από την τηλε-εργασία ή τηλε-εκπαίδευση ορίζεται το αίσθημα της κούρασης και δυσφορίας που συνδέεται με την χρήση πολλαπλών συνεδριών βιντεοκλήσεων ως βασικό εργαλείο επικοινωνίας στον τομέα της εργασίας ή εκπαίδευσης. Κούραση, άγχος και ανησυχία αποτελούν κάποιες από τις εκδηλώσεις αυτού του νέου φαινομένου. Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο, νευροεπιστήμονες κατάφεραν να ξεχωρίσουν τρεις διακριτούς μηχανισμούς οι οποίοι μπορεί να εξηγούν τις επιπτώσεις του φαινομένου αυτού.
• Η απομάκρυνση από τον χώρο εργασίας ή εκπαίδευσης και η μεταφορά των δραστηριοτήτων αυτών στο σπίτι επηρεάζει την λειτουργία εξειδικευμένων κυττάρων του ιπποκάμπου του εγκεφάλου που αφορούν την χωρικότητα, με αποτέλεσμα να χάνεται η σχέση των εμπειριών με το μέρος όπου αυτές βιώνονται, απειλώντας έτσι τόσο τις διαδικασίες της μνήμης όσο και την προσωπική μας αίσθηση ταυτότητας ως εργαζόμενοι ή μαθητές.
• Η απουσία επαφής πρόσωπο με πρόσωπο με ανωτέρους, συναδέλφους ή καθηγητές και η πλήρης έλλειψη εξωλεκτικών στοιχείων επικοινωνίας διαταράσσει την λειτουργία των κατοπτρικών νευρόνων με αποτέλεσμα να δυσκολεύει ιδιαίτερα ο συντονισμός μεταξύ των ατόμων και η συνεργασία. Για να καλυφθεί το «κενό» αυτό στην επικοινωνία απαιτείται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια και ανάλωση περισσότερων γνωσιακών πόρων.
• H αδυναμία βλεμματικής επαφής ένας προς έναν με τα υπόλοιπα άτομα της ομάδας διαταράσσει τον συντονισμό της προσοχής που έχει βρεθεί ότι συμβαίνει σε ομάδες τα μέλη των οποίων βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Μέσω των βιντεοκλήσεων φαίνεται αδύνατο να συντονιστούν οι νευρονικές ταλαντώσεις (γνωστά και ως εγκεφαλικά κύματα) των μελών της ομάδας με αποτέλεσμα να δυσκολεύει η επικοινωνία απειλώντας την ενεργό εμπλοκή, την παραγωγικότητα και την έκφραση νέων ιδεών.

Πηγή: Giuseppe Riva, Brenda K. Wiederhold, and Fabrizia Mantovani.Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking.Feb 2021.79-85.http://doi.org/10.1089/cyber.2021.0009

Surviving COVID-19: The Neuroscience of Smart Working and Distance Learning Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking

Η υποκειμενική ευζωία περιλαμβάνει παράγοντες όπως η ικανοποίηση από την ζωή (γνωστική εκτίμηση της ζωής μας), η θετική διάθεση (βίωση θετικών συναισθημάτων) και τα χαμηλά επίπεδα αρνητικής διάθεσης (βίωση λιγότερων αρνητικών συναισθημάτων) (Diener, 2000).
Στο παρακάτω εργαλείο μπορείτε να βαθμολογήσετε από το 1 (καθόλου ικανοποιημένος) έως το 10 (απόλυτα ικανοποιημένος), για κάθε έναν τομέα της ζωής σας.
Στην συνέχεια μπορείτε να αποφασίσετε που χρειάζεται να θέσετε στόχους, ούτως ώστε να υπάρχει ισορροπία στους διάφορους τομείς της ζωής σας και να έρθετε πιο κοντά σε μία ζωή με νόημα (Dean, 2004).
Πηγή: www.positivepsychology.com

Η υποστήριξη δεν χρειάζεται να είναι πάντα συναισθηματική.
Μπορούμε να υποστηρίξουμε κάποιον απλά παρέχοντας πληροφορίες ή σκέψεις πάνω στην επίλυση ενός προβλήματος. Επίσης, μια πράξη καθημερινής πρακτικής βοήθειας μπορεί να λειτουργήσει υποστηρικτικά, ενώ παράλληλα ενισχύει την σύνδεση μας με το άτομο που βοηθήσαμε. Η ικανοποίηση μας από τις σχέσεις μας συνδέεται (και) με την ποιότητα και το εύρος της στήριξης που λαμβάνουμε και δίνουμε.

Γνωρίζουμε ήδη αρκετά για τις αρνητικές επιπτώσεις της κοινωνικής αποστασιοποίησης και του εγκλεισμού στην ποιότητα της ζωής μας. Από την αρχή της πανδημίας, τόσο οι ειδικοί όσο και η κοινή μας λογική υπαγόρευαν ότι χρειάζεται να βρούμε νέους τρόπους να μείνουμε απασχολημένοι και να γεμίσουμε τις ώρες της ημέρας. Φαίνεται όμως ότι το πώς θα γεμίσουμε την ημέρα μας, το είδος των δραστηριοτήτων καθώς και το πώς τις νοηματοδοτούμε επηρεάζει το συναισθηματικό αντίκτυπο που αυτές έχουν στην καθημερινότητά μας. Συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι το άκριτο γέμισμα της ημέρας με δραστηριότητες χωρίς ιδιαίτερο νόημα συνδέεται με συναισθηματικές εξάρσεις (τόσο θετικές όσο και αρνητικές) κατά τη διάρκεια του 24ώρου. Αντίθετα, η ενασχόληση με δραστηριότητες που έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία για το άτομο, και δεν αφορούν απλά το γέμισμα του χρόνου ή την απόσπαση της προσοχής, σχετίζεται με μια πιο ισορροπημένη συναισθηματική κατάσταση κατά την διάρκεια της ημέρας. Φαίνεται ότι δραστηριότητες με νόημα ενδεχομένως προάγουν ένα είδος «συναισθηματικής ομοιόστασης», υπηρετώντας έναν καταπραϋντικό ρόλο-κλειδί στην διαχείριση των συναισθημάτων, ειδικά σε περιόδους κρίσης.

Πηγή: Cohen DB, Luck M, Hormozaki A, Saling LL (2020) Increased meaningful activity while social distancing dampens affectivity; mere busyness heightens it: Implications for well-being during COVID-19. PLoS ONE 15(12): e0244631. doi:10.1371/journal.pone.0244631

Μερικές ιδέες αυτοφροντίδας, που εάν εφαρμόζουμε συστηματικά, συμβάλλουν στο να διατηρούμε την διάθεσή μας σε ισορροπία!

Ανησυχώ για τις ανησυχίες μου- είναι φυσιολογικές;

Η ανησυχία είναι ένα συναίσθημα. Αλλά είναι και μία «ικανότητα». Έχουμε την εντυπωσιακή ικανότητα να σκεπτόμαστε το μέλλον, να προβλέπουμε καταστάσεις και προβλήματα, και μάλιστα να λύνουμε αυτά τα προβλήματα –πολύ συχνά πριν αυτά προκύψουν! Αυτή η «προνοητικότητα» κάποιες (λίγες) φορές μπορεί να μας βοηθήσει να είμαστε έτοιμοι σε απαιτητικές συνθήκες. Τις περισσότερες όμως φορές καταναλώνουμε ενέργεια λύνοντας προβλήματα που δεν θα προκύψουν ποτέ. Και μάλιστα μπορεί την ώρα που λύνουμε ανύπαρκτα προβλήματα να μην είμαστε «παρόντες» να λύσουμε τρέχοντα προβλήματα ή να καρπωθούμε τρέχουσες ευκαιρίες ή στιγμές. Τότε η ανησυχ;ία γίνεται επιβαρυντική και δυσλειτουργική διότι χάνουμε ενέργεια και βιώνουμε άγχος.

Πως μπορούμε να διαχωρίσουμε την φυσιολογική ανησυχία από την δυσλειτουργική; Οι περισσότεροι από εμάς ανησυχούμε για «αληθινά» πράγματα, δηλαδή θέματα της καθημερινότητας (πχ. πως θα ανταπεξέλθουμε στις τρέχουσες υποχρεώσεις μας), ενώ κάποιες φορές ανησυχούμε για πράγματα που είναι απίθανο να συμβούν, έχουμε δηλαδή «υποθετικές ανησυχίες» . Την επόμενη φορά που θα πιάσετε τον εαυτό σας να ανησυχεί για κάτι προσπαθήσετε να διαχωρίσετε αν η ανησυχία είναι «αληθινή» ή «υποθετική». Αν καταλήξετε στο δεύτερο έχετε αρκετές επιλογές- μια είναι να την αφήσετε για αργότερα.

Όλοι έχουμε περάσει περιόδους έντονου στρες βιώνοντας τις αρνητικές του επιπτώσεις στην ποιότητα της ζωής μας. Μεγάλο κομμάτι της βιβλιογραφίας τεκμηριώνει την συσχέτιση του χρόνιου στρες με μια ευρεία γκάμα ψυχικών διαταραχών και όχι μόνο. Τι συμβαίνει όμως στο άλλο άκρο αυτού του φάσματος; Πως είναι η ζωή για αυτούς τους λίγους, "τυχερούς", που βιώνουν χρονίως εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα στρες; Σε αυτό το, ουτοπικό για τους περισσότερους από εμάς σενάριο, προσπάθησε να ρίξει φως μια προτότυπη, πρόσφατη έρευνα, όπου οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να καταγράψουν τα στρεσογόνα γεγονότα των τελευταίων 8 ημερών της ζωής τους υπό μορφή ημερολογίου. Από αυτούς, το 10% ανέφερε πλήρη απουσία στρεσογόνων παραγόντων για το προαναφερθέν χρονικό διάστημα. Περαιτέρω αναλύσεις έδειξαν ότι το γκρουπ των ατόμων με το λιγότερο στρες αποτελούνταν κυρίως από άντρες μεγαλύτερης ηλικίας, ανύπαντρους, που δεν εργάζονταν. Οι συγκεκριμένοι ανέφεραν ότι βίωναν περισσότερα θετικά και λιγότερα αρνητικά συναισθήματα στην καθημερινότητά τους, ενώ υπέφεραν και από λιγότερες χρόνιες νόσους. Ταυτόχρονα βέβαια, έδιναν και λάμβαναν λιγότερη συναισθηματική στήριξη από το περιβάλλον τους ενώ είχαν χαμηλότερη απόδοση σε τεστ γνωστικών λειτουργιών σε σχέση με τους συμμετέχοντες που ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα στρες.
Συμπερασματικά, εκτός από αυτό που γνωρίζαμε ήδη, ότι κάποια επίπεδα χαμηλού στρες μπορεί να είναι έως και βοηθητικά ή κινητοποιητικά στην καθημερινότητά μας, η συγκεκριμένη έρευνα έρχεται να προτείνει μια σχέση μεταξύ κάποιων πτυχών της κοινωνικότητας και του στρες. Πιο συγκεκριμένα, χαμηλότερα επίπεδα κοινωνικής εμπλοκής και δικτύωσης μπορεί να οδηγούν σε λιγότερα προβλήματα, ενοχλήσεις και αρνητικά συναισθήματα στην καθημερινότητα, όμως αυτό δεν είναι κάτι που έρχεται δίχως κόστος καθώς είναι συνυφασμένο με χαμηλότερα επίπεδα συναισθηματικής επικοινωνίας με το περιβάλλον και λιγότερες ευκαιρίες για να εξασκηθεί κανείς στην επίλυση προβλημάτων.

Πηγή
Charles, S. T., Mogle, J., Chai, H. W., & Almeida, D. M. (2021). The mixed benefits of a stressor-free life. Emotion. Advance online publication. https://doi.org/10.1037/emo0000958

"Fixed VS Growth Mindset"

Ο τρόπος σκέψης που ταίζουμε και υιοθετούμε, διαμορφώνει τις ικανότητές μας και μπορεί να καθορίσει αν τελικά θα καταφέρουμε να πετύχουμε στόχους που έχουν αξία για εμάς.

Πηγή: Carol, S., Dweck (2007). Mindset: The New Psychology of Success.

Τι γίνεται όταν δεν προσπαθούμε να «διώξουμε» δυσάρεστες σκέψεις ή συναισθήματα;

Μπορούμε να «σταθούμε» σε αυτές και τις αποδεχτούμε. Αποδοχή δεν σημαίνει αφήνομαι στο συναίσθημα, αλλά στέκομαι σε αυτό και το αναγνωρίζω. Η διεργασία μπορεί να ξεκινήσει με τον προσδιορισμό του συναισθήματος – δηλαδή αρχικά το κατονομάζω.

Πως μπορώ να το κάνω αυτό; Μέσα από μια σταδιακή διαδικασία μέσα από την οποία εκπαιδεύομαι να μην επικρίνω και να μην προσπαθώ να διώξω ή να αλλάξω τα συναισθήματα μου.

Μας βοηθάει η αποδοχή; Πρόσφατη μετα-ανάλυση έδειξε ότι η αποδοχή έχει θετική επίδραση στο άγχος, την κατάθλιψη και τις εξαρτήσεις. Ενώ μια άλλη πρόσφατη μελέτη υποδεικνύει ότι η αποδοχή είναι καλύτερος προβλεπτικός παράγοντας της ευζωίας και της απουσίας ψυχοπαθολογίας, και μάλιστα πιο ισχυρός προβλεπτικός παράγοντάς από την συναισθηματική αυτό-ρύθμιση

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε νιώσει «πεταλούδες στο στομάχι» ή το «στομάχι μας δεμένο κόμπο» αναμένοντας ένα αγχογόνο γεγονός. Γνωρίζουμε ότι το γαστρεντερικό μας σύστημα είναι ευαίσθητο στα συναισθήματα, με αποτέλεσμα συναισθήματα όπως ο θυμός, το άγχος, η θλίψη, ή και ο ενθουσιασμός να συνοδεύονται από γαστρεντερικά συμπτώματα. Σύγχρονες έρευνες αποκαλύπτουν ότι το έντερό μας αποτελεί τον «δεύτερο εγκέφαλό» μας, και διαφωτίζουν περεταίρω όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα υπογραμμίζοντας μια αμφίδρομη σχέση με το κεντρικό νευρικό σύστημα και τον εγκέφαλο. Με άλλα λόγια, ένα σφίξιμο στο στομάχι, μπορεί να αποτελεί όχι μόνο το αποτέλεσμα του άγχους, του στρες ή της θλίψης, αλλά ενδεχομένως και την αιτία αυτών. Τα νέα αυτά ερευνητικά δεδομένα έρχονται να ενισχύσουν την, εδώ και κάποια χρόνια υιοθετημένη από την επιστήμη, ολιστική αντίληψη του ανθρώπου στην οποία ο εγκέφαλος δεν είναι απλά ο «χειριστής» του σώματος, αλλά αντίθετα σώμα και εγκέφαλος αλληλεπιδρούν συνεχώς μέσω πολύπλοκων μηχανισμών. Τέτοια ευρήματα υπογραμμίζουν την σημασία του να μπορούμε να ακούσουμε και να εμπιστευτούμε το σώμα μας στο παρόν, σε κάποιες τουλάχιστον περιστάσεις. Ακολουθώντας το ένστικτο (gut feeling) ευρισκόμενοι μπροστά σε μια σημαντική απόφαση, μπορεί να μην είναι απαραίτητα μια πράξη παρορμητισμού ή επιπολαιότητας, αλλά η αναγνώριση του σώματος ως πηγής σοφίας.

Πηγές:
https://www.health.harvard.edu/diseases-and-conditions/the-gut-brain-connection
https://www.hopkinsmedicine.org/health/wellness-and-prevention/the-brain-gut-connection

Σύμφωνα με τον Paul Gilbert, έχουμε τρία είδη συστημάτων συναισθηματικής ρύθμισης - το σύστημα Κινητοποίησης, το σύστημα Απειλής και το σύστημα Καταπράϋνσης.
Όταν εγκλωβιζόμαστε σε έναν επίπονο κύκλο αυτοκριτικής και ντροπής, συχνά συμβαίνει επειδή τα τρία αυτά συστήματα βρίσκονται σε ανισορροπία.

Τι γίνεται όταν προσπαθούμε να «διώξουμε» δυσάρεστες σκέψεις ή συναισθήματα;
Ρίχνουμε «λάδι στην φωτιά». ‘Όσο παράδοξο και αν ακούγεται, έχει αποδειχτεί ότι η προσπάθεια αποφυγής άβολων ή δυσάρεστων αισθήσεων, συναισθημάτων ή σκέψεων επιφέρει αύξηση στην συχνότητα τους, αλλά και στην ψυχική επιβάρυνση από αυτά. Όχι μόνον καταναλώνουμε χρόνο και ενέργεια για κάτι που δεν μπορεί να αποδώσει, αλλά η διεργασία αυτή, που ονομάζεται βιωματική αποφυγή, μας επιβαρύνει και χειροτερεύει το άγχος μας. Η βιωματική αποφυγή έχει τεκμηριωθεί ως κομβικός μηχανισμός διαιώνισης του παθολογικού άγχους, της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, αλλά και της κατάθλιψης.

Γιατί είναι τόσο συνήθης η βιωματική αποφυγή σκέψεων ή συναισθημάτων
Η σποραδική αποφυγή άβολων αισθήσεων και σκέψεων είναι συνήθης και μπορεί να είναι περιστασιακά λειτουργική. Όταν αυτό γίνεται συστηματικά, και αποτελεί βασική «στρατηγική» συναισθηματικής διαχείρισης, μακροπρόθεσμα επιβαρύνει το άτομο. Η αποφυγή ενισχύεται μέσα από την παροδική ανακούφιση που επιφέρει στο άτομο, και έτσι και διαιωνίζεται.

Πηγή
Eustis, E. H., Cardona, N., Nauphal, M., Sauer-Zavala, S., Rosellini, A. J., Farchione, T. J., & Barlow, D. H. (2020). Experiential avoidance as a mechanism of change across cognitive-behavioral therapy in a sample of participants with heterogeneous anxiety disorders. Cognitive Therapy and Research, 44(2), 275-286.

Οι Αξίες (Values) αποτελούν την εσωτερική μας πυξίδα. Είναι τα πράγματα που βρίσκουμε σημαντικά στη ζωή και είναι διαφορετικά για τον καθένα. Η εξερεύνησή των ατομικών μας αξιών είναι μια διαδικασία δημιουργική που ανταμείβει όποιον επενδύσει σε αυτήν, αφού μεταξύ άλλων βοηθά στην κατανοήση της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων μας, ενώ συμβάλλει καθοριστικά στην επιλογή των μελλοντικών μας βημάτων. Mε οδηγό τις αξίες μας, μπορούμε να ξεκινήσουμε να χτίζουμε μια καθημερινότητα με περισσότερα "θέλω" και λιγότερα "πρέπει", που θα προάγει την ικανοποίηση των αναγκών μας όπως τις αντιλαμβανόμαστε εμείς. Το να έχουμε ξεκαθαρίσει τι είναι σημαντικό για εμάς, σχετίζεται με χαμηλότερα επίπεδα στρες καθώς και καλύτερη ποιότητα ζωής, μιας ζωής αυθεντικής, μιας ζωής με νόημα, το δικό μας νόημα.

Δείτε τι συμβαίνει σε κάθε τμήμα του εγκεφάλου σας όταν αθλείστε!

Στρατηγικές Προαγωγής της Ψυχικής Ανθεκτικότητας από την Ανοιχτή Συζήτηση

Την Τρίτη 1η Δεκεμβρίου στις 19:00 συναντιόμαστε διαδικτυακά μέσω zoom με σκοπό να μοιραστούμε σκέψεις και βιώματα σχετικά με τις επιπτώσεις της πανδημίας στην καθημερινότητά μας, αλλά και τρόπους που διευκολύνουν τη διαδικασία της προσαρμογής.

Για δήλωση συμμετοχής συμπληρώστε τη φόρμα:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSeGnGdvnBBmpV9HAVkrvwOT8cKV-BZmFyU4ZGUDl2Re34qiDA/viewform?usp=sf_link

ή στείλτε το ονοματεπώνυμο σας στο: [email protected]

Η συμμετοχή είναι ανοιχτή και δωρεάν για όλους.

PsychoEducation Groups updated their information in their About section.

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31876971/

Joint and dose-dependent associations between aerobic and muscle-strengthening activity with depression: A cross-sectional study of 1.48 million adults between 2011 and 2017 - PubMed A physical activity routine that includes both aerobic and MSA is likely to be optimal for the prevention of depression. Public health approaches targeting depression should endorse joint aerobic and MSA as key lifestyle modification strategy.