Bhittain ڀٽائڻ

نه هن صرف ٺاهيو حَسِين آ ، پر بڻايو به اسان کي ذهين آ،
ڀل ڪو منڪر هجي ڀٽائڻ ! پر مونکي خدا ۾ پڪو يقين آ.
ڪتاب ڀٽائڻ

آسرا ڏنا دوستن عرش جا اهڙا ،
جو مٿي تڪيندي ، ٿي لڄ ئي ٿئي،
سڀاڻِ بِ تَ موت مقدر آ او مولا !
ڪاش جَيڪر اهو ڪم اڄ ئي ٿئي .

التجا انهن جي ڪر ، جي اٿئي دل ۾ حسرتون توکي،
ڏک ت نه رهندو ڀلا ، اگر نه ب مليون محبتون توکي.

هر شيءِ جي ڏاڍي، ٿي پَلٽَي ڪايا،
وڏو منتر رکي ٿي مائي مايا.

پڪو رشتو آهي مفادن جو،
مُئن ، جيئرن جا آهن هي رايا.

” ادا “ جي چيلي ۾ وجھ نه مونکي،
مذهبَ رشتا، ماڻهن ئي ٺاهيا.

کلندا گهڻو ، ريتون ڏسي اسان جون،
پنهنجي موت کان پو، هت جي ڀي آيا.

شين سان گڏ آيون ، سوچون ب نيون،
مگر وقت ڪيو تو ڏاڍو ضايا.

حسن تنهنجو ۽ تڙپ اسان جي ،
سڀ ٿيندا ڀٽائڻ! ڌوڙ ۽ ڇايا.

ڀيلن ، ڪولهين ، باگڙين ۽ مينگهواڙن کي مدد جي لاءِ پڪار
بيت
او ڀيلَ ، ڪولهي ۽ باگڙي مينگهواڙ ،
ڪري پيو سنڌ ۾ دشمن وڏي جاڙَ ،
ٻيلي وٺي آڙ ، واهر ڪيو وطن جي.
سارنگ ڀٽائي

جي چاهين ٿو ته ڏينهن جو به چنڊ ٿي چمڪان،
۽ گلاب جيان هر مند ۾ مهڪان ،
وجود پنهنجو وڃائڻو پوندئي سائين!
جي چاهين ٿو ته ڳلن ۾ هارُ ٿي لڙڪان.

خناس آ ، خناس آ، دشمن پنهنجو خناس آ،
ڪنهن کي کاري ، ڪنهن کي ماري،
ڪيو چوڌاري هراس آ.

سياسي ستارا ، ڏين ٿا اشارا،
هينئر ظلم ٿيڻو خلاص آ. خناس آ ،خناس آ.

بنگالين ڪئي هُئس جيئن تعدي،
ايئن گم ٿيڻو هت به حواس آ. خناس آ ، خناس آ.

غلامي ختم ٿي آ، ان وطن جي،
قوم جنهن جي فرض شناس آ. خناس آ ،خناس آ .

سنڌوديش مقدر آ ، جي ايم رهبر آ ،
ڀٽائيءَ کي ان تي وشواس آ . خناس آ ، خناس آ .

مينھن سان ڀري ڇڏيان ھا او ڌرتي،
سمورو ڏينھن مان تنھنجي ھر چَتي،
پر ڇا ڪيان؟ ڪجھ ھوائن ڌڪيو،
ڪجھ عرش ڏيکاري انڊلٺي بتي.
سارنگ ڀٽائي

زميندار جي ٻنيءَ ۾ هاريءَ جو ڀونگو هان مان،
يا اڏ جي ڪپ تي ڪو ٻج جو چونگو هان مان،
تون وڃ ڏور ڀلي ۽ ٿي ڪنهنجي حور ڀلي،
پر سچ جو سونگو هان، توڙي جو گونگو هان مان.
سارنگ ڀٽائي

ھلندڙ پاڻيءَ ۾ چِٽَ ناھن بيھندا،
گھوٽ اڻموٽ گھاڻن ۾ ناھن ريھندا ،
تون پئي پاڻ کي ، ٿي سمجھين خدا اجايو!
ڪيئي ماڻھو تو کان سواءِ بہ آھن جيئندا.

ناھي ناڻو ، ڦاٽل ٻاڻو سارنگ ڀٽائي ناھي ناڻو، ڦاٽل ٻاڻَو، پوءِ بہ منُ آھي راڻو،مومل ڳولڻُ نہ ڇڏبي ، ڀل ساھُ ٿئي ساڻو شاعري سارنگ ڀٽائي .ٻاڻو مطلب پوشاڪ

اي ڌرتي تنھنجي خمير ۾ سارنگ ڀٽائي اي ڌرتي!تنھنجي خمير ۾ وڏي غيرت آ،مگر ڪن آ پاڻ لڄايو، وڏي حيرت آ،ڏسي گگدامن کي،ڪراچيءَ لاءِ وڙھندي، ٿي پڪ تہ،سنڌ جي حقن جي حامي فطرت آ.

آءُ يار سھي ، وڃاءِ نہ بيڪار وھي ،
من منھنجي تي ڏکن ڪئي آھي ٻھي ( ڌنڌ)،
آءُ يار سھي ! ويھ يار سھي
ويندي ڪين لھي ، ويندي ڪين لھي
جوش جولان رھن ڪين ساڳيا،
سمجھ نہ جذبن کي ڪپڙي جي تھي
آءُ يار سھي ! ويھ يار سھي
ويندي ڪين لھي ، ويندي ڪين لھي
ڳالھ سمجھين نہ ٿي ڇو منھنجيءَ کي،
پيار ونڊ جي لاءِ آھي زندگي ٺھي.
آءُ يار سھي ! ويھ يار سھي
ويندي ڪين لھي ، ويندي ڪين لھي
در تنھنجي تي آيو ھُس مان گل کڻي،
وئينءَ خاب ۾ بہ الائي ڇو رات ٽھي؟
آءُ يار سھي ! ويھ يار سھي
ويندي ڪين لھي ، ويندي ڪين لھي
ناتو تو سان آھي پڪو، ناھي يار ڪچو،
ڄڻ تون بوٽ ھجين ۽ مان تنھنجي ڪھي،
آءُ يار سھي ! ويھ يار سھي
ويندي ڪين لھي ، ويندي ڪين لھي
#شاعري #ڀٽائي #سنڌي

قلم ڪاتيون سڀ ويڙھ وائي سارنگ ڀٽائي وائي شاعر سارنگ ڀٽائي قلم ڪاتيون سڀ ويڙھ الا ، ڇڏ نہ پنھنجي ويڙھ، اوڇڏ نہ پنھنجي ويڙھ.پرکي مڇ بلائون ، غور سان لھجان گھيڙ ،الا،ڇڏ نہ پنھنجي ويڙھ.پنڌ پرانھ...

ھرناريءَ جو انگ انگ آ ڪاتي،
مگر گھڻي ڇڪ رکندي آھي ڇاتي،
ان شخص جو ڪھڙو شانُ ڀٽائڻ !
جنھن ناري نہ ڪڏھن ڇاتيءَ لاتي!

زندگي ڄڻ ساھن جو چولو آ،
روز چُڙي پئي، وڏو رولو آ.

ھي جو پِيرميرُ ڏسو پيا پنھنجو،
صديون اڳ جو ، ھي بہ ڀولو آ.

ڌرتيءَ تي حق آ ، جيوَ جيوَ جو،
ھيءُ نہ خالي ماڻھن جو گولو آ.

جڏھن رياست ماءُ لڳي تڏھن،
رشتن بنا رھڻ سولو آ.

ماڻھوءَ سٺو ڪيو آ ان ڪم کي،
قدرت کان بڻيو جو بي ڊولو آ.
Poet

ڪو نقصان ۾ آهي ت ڪو نفعي ۾ ،

هتڙي هرڪو آهي پنهنجي خفي ۾ ،

پر جڏهن به آئينء ، وو ڀٽائڻ او !

توکي ڪنداسين خوش هر دفعي ۾ .

٢٠٢٠ نومبر سارنگ ڀٽائي

وڻن کي به ڏار ٿيندي ڏٺو آ،
ٽانڊن کي به ڇار ٿيندي ڏٺو آ ،
ايڏو نه ڪر بانور او يار جاني!
سهڻن کي به دوچار ٿيندي ڏٺو آ.

هيءَ ڌرتي ڪنھنجي هٿ ۾، ٿو جھليل ٿالھ ڏسان ،
کاڌي ۽ سيڪس سوا ، باقي ٿو سڀ اجايو مال ڏسان،
منھنجي نه ڀر ۾ سھي، ڪنھن وٽ ته هوندينءَ سھي،
تون نه رڳو او راڻي! هر زندھ جو ٿو اهو حال ڏسان.
سارنگ ڀٽائي

در تائين ڇڏڻ وسارجان نه ! گهرائي گهڻو وقت وهارجان نه !

ٻانهن به تنهنجي ،ڀاڪر به تنهنجو ،
۽ جسم جو هر آڳر به تنهنجو،
بس اکين ۾ گهڻو نهارجان نه ، گهرائي گهڻو وقت ويهارجان نه !
در تائين ڇڏڻ وسارجان نه ! گهرائي گهڻو وقت ويهارجان نه !

لب به تو لئه، لاليون به تو لئه ،
ڪنن ۾ پيل واليون به تو لئه ،
بس انتظارن ۾ بيهارجان نه ! گهرائي گهڻو وقت وهارجان نه !
در تائين ڇڏڻ وسارجان نه ! گهرائي گهڻو وقت ويهارجان نه !

ماس به تنهنجو ، واس به تنهنجو ،
ڪنديس خيال خاص به تنهنجو ،
بس وري وري ويچارجان نه ! گهرائي گهڻو وقت ويهارجان نه !
در تائين ڇڏڻ وسارجان نه ! گهرائي گهڻو وقت ويهارجان نه !

درد ۾ ٿيندڙ دانهن به تنهنجي ،
خوشين ۾ ٿيندڙ آھ به تنهنجي ،
بس راھ ۾ اجايو کيڪارجان نه ! گهرائي گهڻو وقت ويهارجان نه !
در تائين ڇڏڻ وسارجان نه ! گهرائي گهڻو وقت ويهارجان نه !

چڪ به تنهنجا ، چميون به تنهنجيون،
ڏيندس ۽ ڪجھ وٺنديس به تنهنجيون،
بس دل تان ڀٽائي ڌڪارجان نه ! گهرائي گهڻو وقت وهارجان نه !
در تائين ڇڏڻ وسارجان نه !
گهرائي گهڻو وقت وهارجان نه !