Αρνάκη Νικολέτα Ψυχολόγος

Ας βρίσκουμε αφορμές να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας! Μπορεί να του αρέσει...

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια...Κατάθλιψη. Η κυρία Κατάθλιψη με μια πρώτη ανάγνωση ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα, θλιμμένη, αποσυρμένη. Το πρόσωπο της θαμπό, σκοτεινό, η ματιά της θολή, Τα μαλλιά της πλούσια χαίτη, αλλά ατιμέλητα, ταλαιπωρημένα. Η στάση του σώματος της συνήθως υποδήλωνε το ειδικό βάρος που κουβαλούσε, συνήθως σκυμένη ή ξαπλωμένη , το βήμα της αργό, συρτό παρόλο που τα χιλιόμετρα που είχε διανύσει στη ζωή της άπειρα, οι διαδρομές πολλές. Στήριγμα για τους άλλους, υποβασταζόμενη για τον εαυτό της. Η κυρία Κατάθλιψη, εμφανίστηκε απρόσκλητη μια ωραία πρωία στο δωμάτιο της Ζωής.
Η Ζωή, μια νέα, όμορφη,δραστήρια γυναίκα. Μια γυναίκα που το όνομά της το έλεγε...έσφιζε απο Ζωή για την οικογένεια της , τους φίλους της, τους συναδέλφους της. Πάντα εκεί παρούσα, διαθέσιμη, βοηθητική να στηρίζει και να υποστηρίζει όποιον την χρειαζόταν. Πάντα εκεί να προσφέρει, να προστατεύσει, να μη θυμωσει, να μη συγκρουστεί, να μη δυσαρεστησει κανέναν.
Όλα αυτά τα χρόνια, οι άνθρωποι που μένανε μαζί με τη Ζωή στο σπίτι ήταν συγκεκριμένοι. Μα ξαφνικά, απο το πουθενά, είναι σα να την επισκέφτηκε ένας νέος συγκάτοικος και μάλιστα σα να την είχε τόσο έγνοια, που δεν την άφηνε στιγμή απο δίπλα της. Η Ζωή άρχισε να δυσφορεί, να δυσανασχετεί, να κάνει οτι δεν τη βλέπει, να περιμένει οτι κάποια στιγμή θα φύγει, να θυμώνει μαζί της. Μα όσο περισσσότερο η Ζωή θύμωνε -απέρριπτε-αγνοούσε την κυρία Κατάθλιψη τόσο αυτή δεν ξεμυτούσε απο το σπίτι και τόσο πιο πολύ πλησίαζε τη Ζωή. Σα να ήθελε να σιγουρευτεί οτι κάποια στιγμή θα τη δει, θα την αναγνωρίσει, θα την ακούσει, θα της κάνει χώρο και θα δει επιτέλους οτι κρατάει ένα μήνυμα, ένα "δώρο" στα χέρια της.
Αφού είδε και απόειδε η Ζωή, αποφάσισε παρόλο το φόβο της, την ανησυχία της, τη θλίψη της να την κοιτάξει στα μάτια και να τη ρωτήσει δειλά...
-"ποια είσαι, τι θέλεις, γιατί εμφανίστηκες τώρα στη ζωή μου; ".
-"Eίμαι εδώ για σένα...είμαι εδώ με σένα...είμαι εδώ να σου θυμίσω οτι ο πόνος, η θλίψη, η αδιαθεσία, η απελπισία, η ακινησία που μπορεί να νοιώθεις δεν είναι εχθροί σου...είναι οι βοηθοί μου...επέλεξα αυτόν τον δύσκολο τρόπο γιατί δυστυχώς οι άνθρωποι πολλές φορές χρειάζονται τα δύσκολα για να δώσουν φωνή στη φωνή τους και λόγο στο λόγο τους" απάντησε η κυρία Κατάθλιψη.
Στα δύσκολα μαθαίνουν ξανά πώς είναι κανείς να ζει συνδεδεμένος με περισσότερα κομμάτια του εαυτού του, πώς είναι να στηρίζει και να υποστήριζει πρώτα τον εαυτό του και μετά τους άλλους....Ήρθα γιατί εσυ Ζωή, τα τελευταία πολλά χρόνια έχεις μάτια μόνο για τις ανάγκες και τις επιθυμίες των άλλων, έχεις τις κεραίες σου ανοιχτές για αυτούς που αγαπάς, αλλά ξέρεις εδω και πολύ καιρό δεν ακους ή κάνεις πως δεν ακους τον εαυτό σου να κουράζεται, να διαμαρτύρεται αθόρυβα, να δυσανασχετεί, να αρρωσταίνει εύκολα, να μη διασκεδάζει, να μην απολαμβάνει...πάντα του λες οχι τώρα, γιατί πάντα είσαι απασχολημένη με τις ανάγκες των άλλων, πάντα λες δεν προλαβαίνεις.
Δάκρυα αθόρυβα καυτά,, αλλά χωρίς σταματημό κυλούσαν απο τα μάτια της Ζωής. Δάκρυα μιας ζωής, δάκρυα πόνου, δάκρυα αποκάλυψης, δάκρυα λύτρωσης, δάκρυα ανακούφισης. Όσο η Ζωή κοιτούσε πια στα μάτια την κυρία Κατάθλιψη, τόσο η τελευταία ένοιωθε ασφαλής και πιο ήσυχη να απομακρυνθεί λιγο απο τη νεαρή γυναίκα. Ήξερε πλεον οτι η Ζωή άρχισε να τη βλέπει, να την αναγνωρίζει, να την ακούει και να μην τη φοβάται. Και οι δυο γυναίκες ξέρανε οτι σιγά σιγά η όψη της κυρά Κατάθλιψης άλλαζε, οι βοηθοί της απομακρύνονταν και μένανε τα δώρα που πάντα κρατούσε αλλά δε φαινόταν με την πρώτη ματιά.
Η Ζωή παρούσα και διαθέσιμη πλέον στη ζωή της, για τη ζωή της και για όποια ζωή επέλεγε ή ίδια, αποφάσισε να δώσει χώρο και χρόνο στην κυρία Κατάθλιψη.
Ήξερε πλέον οτι ένα νέο ταξίδι ξεκινά, άλλοτε δύσκολο, κακοτράχαλο, άλλοτε αποκαλυπτικό, άλλοτε θεραπευτικό, άλλοτε ανακουφιστικό. Το ταξίδι και ο προορισμός σχεδιάζονται, προετοιμάζονται, οραματίζονται, βιώνονται απο την ίδια γιατί πλέον είχε εμπιστοσύνη στη ...Ζωή.
Χριστίνα🐛🦋
(via Χριστινα Πασχου)

via teachingreece

Καλή Ανάσταση!
Φως στις καρδιές, στις ζωές και στον δρόμο μας!

via fractal

" Αν τα παιδιά ζουν με επικρίσεις, μαθαίνουν να καταδικάζουν.
Αν τα παιδιά ζουν με εχθρότητα, μαθαίνουν να πολεμούν.
Αν τα παιδιά ζουν με φόβο, μαθαίνουν να φοβούνται.
Αν τα παιδιά ζουν με οίκτο, μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους.
Αν τα παιδιά ζουν με χλευασμούς, μαθαίνουν να ντρέπονται.
Αν τα παιδιά ζουν με φθόνο, μαθαίνουν τι είναι η ζήλεια.
Αν τα παιδιά ζουν με ντροπή, μαθαίνουν να νιώθουν ένοχα.
Αν τα παιδιά ζουν με ανοχή, μαθαίνουν να είναι υπομονετικά.
Αν τα παιδιά ζουν με ενθάρρυνση, μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση.
Αν τα παιδιά ζουν με έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν.
Αν τα παιδιά ζουν με επιδοκιμασία, μαθαίνουν να τους αρέσει ο εαυτός τους.
Αν τα παιδιά ζουν με αποδοχή, μαθαίνουν να βρίσκουν αγάπη στον κόσμο.
Αν τα παιδιά ζουν με αναγνώριση, μαθαίνουν να έχουν έναν σκοπό.
Αν τα παιδιά ζουν μαθαίνοντας να μοιράζονται, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα.
Αν τα παιδιά ζουν με ειλικρίνεια και αμεροληψία, μαθαίνουν τί είναι αλήθεια και δικαιοσύνη.
Αν τα παιδιά ζουν με ασφάλεια, μαθαίνουν να πιστεύουν στον εαυτό τους και στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω τους.
Αν τα παιδιά ζουν με φιλικότητα, μαθαίνουν ότι ο κόσμος που ζούμε είναι όμορφος.
Αν τα παιδιά ζουν με ηρεμία, μαθαίνουν να είναι ήρεμα και γαλήνια.

Με τι ζουν τα δικά σας παιδιά;"

Dorothy Law Nolte

Μια είδηση που αξίζει να ταξιδέψει παντού.

Ο διευθυντής του σχολείου των φυλακών Αυλώνας, καθοδηγούμενος από την ανάγκη του να μοιράσει γνώση, αγάπη και ελπίδα, έφτιαξε τηλεοπτικό κανάλι, που εκπέμπει μόνο εντός των φυλακών, ώστε να συνεχίσει να διδάσκει τους ανήλικους κρατούμενους που δεν έχουν δικαίωμα στην τηλεκπαίδευση.

Το όνομά του Πέτρος Δαμιανός.

Φυλακές Αυλώνα: Κανάλι «Προσπαθώντας TV» από τον δάσκαλο Πέτρο Δαμιανό | Flash.gr Φυλακές Αυλώνα: Παράδειγμα προς μίμηση ο δάσκαλος Πέτρος Δαμιανός, διευθυντής Φυλακών Ανηλίκων Αυλώνα. Έστησε ολόκληρο κανάλι, για να μη μείνουν χωρίς μαθήματα οι ....

Κρατήσου από την αγάπη. Μας συνοδεύει κάθε μέρα, είναι αδιαπραγμάτευτη και μας δίνει ασφάλεια: Η αγάπη. Ιδίως σε καιρούς σαν αυτούς.

Via: Tasos Zisis

Ο Eduardo Galeano μας υπενθυμίζει όμορφα παιδικά κομμάτια που αξίζει να τρυπώνουν στην ενηλικότητά μας.

Eίναι άραγε οι συμπεριφορές ή οι απαγορεύσεις μη συμβατές με το πλαίσιο;!

Θα δεις τον εαυτό σου να ανθίζει, μόνο αν αφιερώνεις χρόνο να "ποτίζεις" τις ανάγκες του.

Η διαφορά ανάμεσα στις καλές μητέρες και τις κακές μητέρες δεν είναι το αν διαπράττουν ή όχι λάθη, αλλά το τί κάνουν με τα λάθη τους.

D. W. Winnicott

Ο οργανισμός μας γνωρίζει κάθε στιγμή τί ειναι σημαντικό για αυτον και μπορούμε να εμπιστευτούμε τη σοφία του.

Fritz Perls

Κάθε φορά που μια επικείμενη εργασία σε γεμίζει στρες, προσπάθησε να τη "σπας" σε μικρά βήματα.

Θέτε μικρούς στόχους που μπορείς να πραγματοποιήσεις και προσπάθησε να ακολουθείς τα χρονοδιαγράμματα.

Ακόμα και η ελάχιστη ενασχόληση με το αντικείμενο, σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Να θυμάσαι ότι η μεγαλύτερη δυσκολία, είναι να ξεπεράσουμε τα εμπόδια του μυαλού μας.

Με ένα απο τα αγαπημένα μου βίντεο, εύχομαι χρόνια πολλά στους μπαμπάδες του κόσμου.

Dove Men+Care StuntSon ǀ Αν είχες τη δύναμη να πεις οτιδήποτε στον πατέρα σου, τι θα του έλεγες; Οι περισσότεροι άνδρες δεν αισθάνονται άνετα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους στον πατέρα τους. Τι συμβαίνει όμως όταν κάποιος τρίτος αναλάβει να το κάνει γ...

Επούλωση δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πια πληγή, αλλά ότι η πληγή δεν ρυθμίζει πια τη ζωή μας.

Ινδιάνικη παροιμία

Υπάρχει μια αφρικάνικη φυλή, η οποία έχει ένα πολύ ενδιαφέρον έθιμο. Όταν κάποιος από την φυλή κάνει κάτι άσχημο, μαζεύονται όλοι στο κέντρο του χωριού, τον περικυκλώνουν και για δύο μέρες θυμούνται όλα τα καλά που έχει κάνει και τον ευχαριστούν γι αυτά. Οι άνθρωποι αυτής της φυλής πιστεύουν ότι όλοι ερχόμαστε στον κόσμο αυτό καλοί, ότι όλοι θέλουμε αγάπη, ευτυχία, ειρήνη και ασφάλεια, αλλά μερικές φορές στην επιδίωξη αυτών των αξιών κάνουμε λάθη. Η φυλή βλέπει αυτά τα λάθη σαν μια ---"κραυγή για βοήθεια"---. Γι’ αυτό ενώνουν τις προσπάθειες τους για να βοηθήσουν τον αδερφό τους να ανακτήσει την αληθινή του φύση και να του υπενθυμίσουν ποιος είναι πραγματικά!
Είναι πολύ ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο συσχετιζόμαστε με τους άλλους, οταν κάποιος άνθρωπος μας φέρεται ανάρμοστα να είμαστε εκεί και να του υπενθυμίζουμε τα θετικά/δυνατά του σημεία.....

By: Αλλαγή ζωής

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες — μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφίνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ' τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν’ αφίσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ’ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδι,
να κοιτάς έν’ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ’ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
να την ακούς να σου λέει τα όνειρά της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ’ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίζεις τον δρόμο σου πάνω στη γη.
Κι’ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ’ τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ’ αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα να ’γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Τάσος Λειβαδίτης

"Ήσυχα λόγια της βροχής, μπορεί και να θυμίσουν

το μοσκοβόλημα της γης- όχι της γης όταν σκάβουν ένα λάκκο-

της γης που βρέχεται κι απορροφά κ’ υπομένει και πρααίνεται

και λουλουδίζει μια μέρα αναπάντεχα –

μια μυρωδιά καρτερίας, απαλή και μεγάλη

που διαστέλλει τα μάτια μας μες στ’ όνειρο σαν να τα κλείνει…"

Γ. Ρίτσος

Πρόσθεσε ένα "προς το παρόν" σε αυτό που νιώθεις.

Και να θυμάσαι πως κανείς δεν είναι απόλυτα ευτυχισμένος ή απόλυτα δυστυχισμένος αλλά είναι φορέας πολλών συναισθημάτων που εκδηλώνονται ανάλογα τη σχέση κ το πλαίσιο.

Τα όρια που θέτουμε χρησιμεύουν στο να προστατέψουμε τον εαυτό μας και όχι να αλλάξουμε κάποιον άλλον.

Όσοι δουλεύουν,
φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους.

Όσοι δε δουλεύουν,
φοβούνται ότι δε θα βρουν δουλειά.

Όποιος δε φοβάται την πείνα, φοβάται το φαγητό.

Η Δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί
και η γλώσσα φοβάται να τα πει.

Οι πολίτες φοβούνται τους στρατιωτικούς,
οι στρατιωτικοί φοβούνται την έλλειψη όπλων,
τα όπλα φοβούνται την έλλειψη πολέμων.

Ζούμε στα χρόνια του φόβου.

Φοβάται η γυναίκα τη βία του άντρα
και ο άντρας την άφοβη γυναίκα.

Φόβος των κλεφτών, φόβος της αστυνομίας.

Φόβος
της πόρτας χωρίς κλειδαριά,
του χρόνου χωρίς ρολόγια,
του παιδιού χωρίς τηλεόραση.

Φόβος της νύχτας χωρίς υπνωτικά χάπια
και φόβος της ημέρας χωρίς διεγερτικά χάπια.

Φόβος του πλήθους, φόβος της μοναξιάς,
φόβος για όσα έγιναν και για όσα θα γίνουν,
φόβος του θανάτου, φόβος της ζωής.

Εδουάρδο Γκαλεάνο

Οι ευχές μας αντικατοπτρίζουν ένα μόνιμο άγχος της κοινωνίας να μη μείνουμε στάσιμοι. Ένα μόνιμο άγχος να πάμε στο επόμενο.
Η κοινωνία όμως μάς θέλει παραγωγικούς. Όχι ευτυχισμένους.

Η χειρότερη ευχή του κόσμου είναι... - Ψυχο-λογικό blog Το μόνιμο άγχος της κοινωνίας μας είναι η διαρκής πρόοδος. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου χόρος για την ευτυχία

🌷Χρόνια πολλά σε όλες τις μάνες του κόσμου!
Σε αυτές που επέλεξαν να κάνουν μόνο ένα παιδί.
Σε αυτές που έκαναν πολλά και έπρεπε να μαγειρεύουν ένα καζάνι φαγητό κάθε μέρα.
Σε όσες έγιναν μάνες αλλά έμεινε άδεια η αγκαλιά τους.
Σε εκείνες που νιώθουν τη μητρότητα να τις κατακλυζει κι ας μην κατάφεραν να αποκτήσουν ένα παιδάκι.
Σε αυτές που κυοφόρησαν δίνοντας το σε κάποιους άλλους γονείς και σε εκείνες που το δέχτηκαν και το αγάπησαν με όλη τους την ψυχή.
Χρόνια πολλά και σε αυτές που επιλέγουν να μην αποκτήσουν παιδί αλλά γεννάνε και δίνουν πνοή σε ιδέες και όνειρα.

🌷 Χρόνια πολλά

"το όχι σημαίνει όχι είτε είστε 2, 6, 26 ή 62 ετών"

Σας παρακαλώ, όταν ένα παιδί λέει «όχι φιλιά» ή «δεν θέλω αγκαλιά», σεβαστείτε το Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι έχουν τον έλεγχο των δικών τους σωμάτων και μπορούν να πουν ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί να τα αγγίξει.Είναι δύσκολο να διδά...

5 γρήγορες σκέψεις λίγο πριν εκτεθώ σε στρεσογόνα συνθήκη.

➡️ Η αίσθηση έντονου άγχους είναι άβολη αλλά φυσιολογική την παρούσα στιγμή.

➡️ Δεν είναι τώρα η ώρα να εστιάσω σε αυτό το συναίσθημα και να προσπαθήσω να το καταλάβω.

➡️ Δεν είναι το άγχος το αφεντικό. Εγώ έχω τον έλεγχο του εαυτού μου.

➡️ Η παρουσία του άγχους είναι μια χρήσιμη υπενθύμιση ότι χρειάζεται να...το πάρω λίγο πιο χαλαρά και να αναπνεύσω ήρεμα.

🔜 Επιτρέπω στο άγχος να είναι εδώ, ξέροντας ότι σύντομα θα περάσει.

Ακόμα κι αν η "τύχη" της ζωής μάς εριξε καταμεσής μιας θαλασσας, πάντα θα είναι δική μας η ευθύνη για το αν αφεθήκαμε να βουλιάξουμε ή αν πιαστήκαμε από εκείνο το σπασμένο κουπί που έπλεε δίπλα μας.

Ταΐζοντας τα συναισθήματα μας Είναι αργά το απόγευμα και μόλις γύρισα σπίτι. Είχα μια πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά. Διαφώνη...

Μερικές φορές οι μικρές εμμονές σταματούν την αιμορραγία μεγάλων προβλημάτων

Τζορτζιο Φαλετι

Είναι μία από τις λίγες φορές που θα απαρνηθώ μια ελληνική λέξη και θα ασπαστώ την αγγλική μετάφραση λόγω της διττής σημασίας της λέξης May και του ιού που κρύβει η λέξη Μά-ιος.

May peace, health and joy return to this troubled land!

Καλό μήνα!

Η προσωπική μου ιστορία μπορεί να καθορίζει την επιλογή μου, ωστόσο δεν μου αφαιρεί τη δυνατότητα να επιλέγω.

Jorge Bucay

ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΛΕΓΞΩ
•Πόσες ειδήσεις βλέπω και διαβάζω
•Πόσο χρόνο περνάω στα social media
•Πού διοχετεύω την ενέργειά μου
•Πώς μιλώ και συμπεριφέρομαι στους γύρω μου
•Με ποιον τρόπο χαλαρώνω
•Τις αποφάσεις που παίρνω
•Πώς διαχειρίζομαι τα συναισθήματά μου
•Πώς φροντίζω τον εαυτό μου

ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΛΕΓΞΩ
•Πώς συμπεριφέρονται οι άλλοι άνθρωποι
•Πώς νιώθουν οι άλλοι άνθρωποι
•Τις σκέψεις και τις ιδέες των άλλων ανθρώπων
•Τις αποφάσεις των άλλων ανθρώπων

Αγαπάμε την ιδέα που σχηματίζουμε για κάποιον.
Τελικά αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας έννοια και ο εαυτός μας.

Φερνάντο Πεσσόα