Ceylon Tale Hunters

මගේ නොවෙයි අපේ රටයි (Mage Nowei Ape Ratai) - MUNi Sri Lanka (Official Lyrics Video) | 2022 මේ අප එකට එකතු විය යුතු මොහොතක්‍ ය.ඒ ප්‍රේමයේ යදමින් බැදී මිස පුද්ගලික අභිමතාර්ථයන් මුදුන් පමුණුවා ගැනීමේ අරමුණක...

බිදී විසිරෙන බව දැන දැනම
පිනි බිංදුව

දරාගෙන ඉන්න අපූරුව කොලය ....

මේ කිසිත් නොදැනුනා සේ....ගෙවී යයි නිහඩවී කාලය.......

©අනුපමා ගල්කඩවල

දිලිසෙන පොලිස් !

ඔහුගේ සේවා ආයතනය නිවස වීමත් කාර්‍යාලය ට කාමරයක් වෙන්කිරීමත් ඇරඹි දා පටන් කිසි දිනක නෑසුණු සජීවී සිනා හඩක් පසුගිය දාක නිවසේ ඔබ මොබ යන අතරේ මට ඇසුණි. එය ඔහුට ලැබුණු ඇමතුමක් නිසා හට ගත් එකක් බැව් වැඩි වේලා නොගොස්ම මට ඒත්තු ගිය අතර අනෙක් පසින් කතා කල එකාට ....නොකඩවාම...
එල...එල.....එල බං.....එල....එල....එල කියමින් ඔහු ලබා දුන් සප්‍රාණික කෙටි පිළිතුරු ඇසීමෙන් ඒ ඉතාම ලග හිතවත් එකෙකුගෙන් ලද ඇමතුමක් බවත් මට වැටහුණි.

ඇමතුම අවසන් කළ ඉක්බිති ඔහු නැවත නිහඩව සුපුරුදු රාජකාරියේ නිරතවෙමින් සිටි මොහොතක ලද අවසරයෙන් මගේ කුතුහලය සංසිදවාගනු පිණිස මම ඔහු සමීපයට ගොස් මෙසේ ඇසුවෙමි...

" ඈ...අනේ ඇයි ඒ..එහෙම...එල..එල..එල...එල..එල...කියලා විතරක් දිගට දිගට දිගට කියන්නේ......!"

ගෑණු අපි ට නං අපේ සංවාද පටන් අරන් කෙළවර කරනවිට සිංහල සබ්දකෝසයත් මදි වන නිසා ....මට ඒ පිරිමින්ගේ එහෙව් උද්‍යෝගය පිරුණු
කෙටි එල එල එල එල ගෑම.....මරු එකට දැනුණු නිසාම ඒ ගැන හාරාවුස්සාගැනීමට ආසාවක් හිතුණි.

" එහෙම තමයි අපි කතා කරන්නේ.... ! හතරමං හන්දියේ පරණ යාලුවෙක්ගේ වෙඩිමක් !
කියමින් ඔහු කරමින් සිටි වැඩේට මූණ ඔබාගන්නා ගමනින්ම පිළිතුරත් කියා නිම කළේ සැහැල්ලු ව පිරිණු ප්‍රීති ප්‍රමෝදයකිනි.

අපුච්චේ වෙඩිමක් කිව්වාම එහෙම කතා කරලා ඇති ද .....අපිටනං.....එහෙම....
කීයක් ජාති කියලා කතා කරන්ඩනං තියෙනවද ....කියලා...සිතමින් මම හිතුවේ.....අපිටනං වෙඩිමක් කිව්ව දා ඉදන් හරි හැටියකට නින්දක් වත් යන්නේ නෑ..නේදැයි සිතමිණි.
එක්කෝ සාරි හැට්ටේ මහන හැටි හීනෙන් පෙනෙයි... කර කපනවද...පිටවහනවද ....නෑදෑ සනුහරේම එනවනං පිට වහලා යන්ඩ එපැයි නැත්තං අස් කොන් සේරගේම ඇද හොයාගන්න තියාගත්තොත්....

සාරි පොට හුළගට පාවෙන හැටි හීනෙන් පෙනෙයි..... සාරියක් ද ගවුමක් ද කියා හිතනකොට ප්‍රින්සස් ඩයනා හීනෙන් පෙනෙයි.....
අන්තිමේ වෙඩිම හෙට කියනකොට බඩගින්නක් වතුර තිබහක් වත් නොදැනෙන්ඩම හීන පෙනී තිබෙයි.

ඒකට පිරිමි !

සතියේ දින වේගයෙන් ගෙවෙමින් තිබුණි.ඊයේ හවස තේ බොන අතරතුරේ හෙට , ඉරිදා
ඔහු මිතුරාගේ වෙඩිම ට යන බව කියා නැවත ඔහුගේ රාජකාරි කටයුත්තක නියැලෙන අතර වාරේ....
හදිසියේ යමක් මතක් වී පුටුවෙන් නැගී සිට රැවුල බානා කුඩා ආම්පන්නය චාර්ජරයෙන් ගලවාගෙන ගොස් රැවුලේ දෙපැත්ත සටස් පුටුස් ගානා වේගෙන් අවසන් කර කම්මුල් දෙක එහාට මෙහාට හරවා කණ්නාඩියෙන් ඩිංගක් බලන අතරේ.... අලුත් පෙනුම කොහොමද අහන්නට වාගේ ...හෙමීට මං දිහාත් හොරාට බලන ගමන්....හෙට වනවිට වේගයෙන් වැඩ අවසන් කර දියයුතු රජකාරී කටයුතු දෙක තුනක් පිළිබදවත් මතක් කරමින් ඉදුණු රැවුල් ගස් දෙක තුනක් මැදැගිල්ලෙන් එහාට මෙහාට තෙරපන ගමන් කණ්නාඩියෙන් බලා සිටිණු පෙනුණි.
******** *************** ***********************
වෙනදාට වඩා තැනින් තැණ රැවුල් ගස් කීපයක් ඉදී තිබෙන හැටි හොදට බලමින්.... නිල් පාට තීන්තගෑ බීරලු ලී මිටක් සවිකර තිබූ රැවුල බානා බුරුසුවක් සබන් පෙන පිඹගෙන රිදී වතුර කෝප්පයක ගැටෙන හඩ ඇසෙයි......

සැරින් සැරේ වතුර මාරු කරන බව .... කීප වතාවක් අරින වහන වතුර කරාමේ කිරි කිරි හඩ කියයි....

" හරි.....දැන් හරි.......කොහොමද මගේ පෙණුම ! අන්ඩර් ටේකර් වාගේ ද කියමින් බාහු යුග්මය පහළට තද කරගෙන හුස්ම පුම්බාගෙන ඔහු අම්මා ඉදිරියට පැමිණ සිටගනියි......

" හොදයි....මගුල් ගෙදර නාකි ආච්චිලත් ඉදියිනේ...කියමින් අම්මා යටැසින් ඔහුගේ තේජස විදිමින් ඔච්චම් කරයි.

ඊලගට දැන් සේරමගේම සපත්තු කුට්ටං ලෑස්ති ද.....

කියා අසන පරක්කුවට කුස්සියේ අල්මාරියේ පහළම රාක්කයේ තිබෙන ටින් බෙලෙක්ක දෙකක් උස්සාගෙන මම ඔහු ඉදිරිපස පෙනී සිටියි....

ඒ එක් ටින් එකක විවිධ වර්ගයේ සපත්තු පොලිස් වර්ග දමාඇත. අනිකේ රතු සහ දුඹුරු වර්ණ දෙකක අගල් තුන හමාරක පමණ දිග ලී මිටවල් ඇති සපත්තු බ්‍රෂ් දෙකක් සමග කපු රෙදි කැබලි කිහිපයකුත් බූල් බූල් කෙදි ඇති තව කුඩා ලී මිටක් සවි කළ බුරුසුවකුත් ඇත.

හා... කොයි දැන් මෑණියැන්දෑගේ සපත්තුව...... අරගන්ඩකෝ.....ඒ සපත්තුව මැදීම ඔහු කිසිවෙකුටත් භාර නොදී තමා විසින්ම කළයුතු දේවකාරියක් සේ නිම කරයි.

සපත්තුව පළමු වර මැද්ද පසු එය සාලයේ බිම පැහැදිලි තැනක තබා උන්තැනින් නැගීසිට අඩි හය හතක දුරක් ඈතටගොස් එය දැන් හොදට තිබේදැයි පිරික්සා බලයි. තව එළිය මදි වගේ කියා සිතෙන තැන් වලට නැවත කපු රෙදි කැබැලකට පොලිස් ඇබිත්තක් අතුල්ලා සපත්තුවේ දීප්තිය වැඩි වී දැන් ටොපේ ටොප් කියා සිතෙනකම් පිරිමදියි.

මගුල් දා මනමාලිටවත් මෙහෙම පොලිස් කරපු සපත්තුවක් නං නැතුවා සත්තමයි කියා මට සිතෙයි.

එහෙම පිළිවෙලට අම්මාගේ පටන් මගුල් ගෙදරට සහභාගි වන්නන්ගේ සපත්තු මැදීම කරන අතර වාරේ ....අර පොලිස් මොකටදැයි....මේ පොලිස් මොකටදැයි....අර බුරුසුවෙන් මොකක් කරන්නේ දැයි...මේ අස්ව ලාඩමක වගේ කූරු තියෙන එකක් සපත්තු අස්සට ඔබලා තියන්නේ මොකටදැයි වාගේ මගේ උභතෝකෝටික ප්‍රශ්න වලටත් ඉවසීමෙන් උත්තර බදියි.
ඒ අතර වාරේ පොලිස් ටින් එකේ ප්‍රෙස් කියන රතු අකුරු තියෙන තැන ඔබන කොට පුහ්: කියන හඩින් පොලිස් ටින් එකේ පියන අරින මැජික් එක වරින් වර කර බැලීමේ ප්‍රීති ප්‍රමෝදය මට ලැබෙයි.
පොලිස් ටින් එකේ යට පියනට හුලං පෙත්තේ තටු දෙකක් වාගේ ලොක් එකක් තිබෙයි.

පුහ්: ගාමින් ඇරෙන පොලිස් ටින එකේ පියන නැවත තද කල පසු බොහ්: හඩක් එයි ...ඊට පසු හුලං පෙත්ත වාගේ ලොක් එක උඩ අතට කරකවන විටය හරියටම සීල් වන්නේ යැයි ඔහු නිරන්තරයෙන් මතක් කර දෙයි.

ඔහුගේ පොලිස් ටින් වල බාහිර අලේපය රතු පාට සහ කලුපාටය...පෙළක් ඒවා ගේ කහ කලු මිශ්‍ර ය.

කතාවෙන් කතාවෙන් දැන් අන්තිමට ඉතිරි ඔහුගේ සපත්තුව පොලිස් කිරීමයි. මුලින්ම කපු රෙදි කැබැල්ලෙන් සපත්තුවේ දූවිලි හොදට පිස දමයි.
ඒ කටයුතු කිරීමට කැමැත්තෙන් ඔහු අසල ඇණකුටු බාගෙන ඉන්නා මට ඔහු සපත්තුව අතට දෙයි .

" හරි මේ අතට මෙහෙම ඇලේට අල්ලගන්ඩෝනේ....
විලුබ තියන පැත්තේ ඉදන් ඇගිලි තුඩු පැත්තට....මෙහෙම....මෙහෙම....
කොයි......හා....හරි.....අන්න...එහෙම.....
එක අතකට....එක අතකට....අත තද කරලා බුරුසුව තියන ගමන්......ඉස්සරහට පොඩි තල්ලුවක් දෙන්න කෙදි ටික විසිරෙන්ඩ....ආ...න්..න්න..හරි..එහෙම......බුරුසුවේ තියෙන පොලිස් එක තැන මඩ වල වාගේ වෙන්ඩ දෙන්නැතුව තියාගන්ඩයි එහෙම කරන්නේ......

හා...කොයි බලන්ඩ ......අන්තිමට සපත්තුවේ කෙළවර.....කලිසම පහළට වැටෙන කොට ඉස්සරහට පේන කොටස.......

ඒක මැට් ෆිනිෂින් එකට කැමති නං එහෙම....ඝනකම් රෙදි වලින් තියෙන කලිසං වලට හොදයි මැට් ෆිනිෂින් එක... මනමාලයා එහෙම අදින ජාතියේ කලිසං වලට නං....දිලිසෙන ග්ලොස් එකෙන් ෆිනිෂින් එකක් තිබ්බහම තමා ලස්සන......

ඔහු එකින් එක එහෙම විස්තර කරගෙන යයි...........

******* ******************** *************

" උන් ටික තාම මැච් එක බලන ගමන් ද කොහෙද ...අන්තිම ඕවර් ටිකනේ....

සිනාවක් මුවට නංවාගෙන ඔහු කියයි

අද සන්ධ්‍යාව ඔහුගේ වැඩ මේසයට තාවකාලිකව විරාමයකි.

ඔහු වෙනුවෙන්.....


සාලේ මැද පොලිස් ගෑ සපත්තු කුට්ටම ලෑස්ති කර තිබෙයි!

අඩේ.....🤩
හොද බාරී ! තැන්ක්‍යූ ඈ.......

********* ****************** ***************

" ඔයා ඒක නියමෙට කළා...! "
මට තාත්තීගේ කට හඩ හිමීට ලගට ඇසෙයි....

©අනුපමා ගල්කඩවල .

මේ මොහොතේ කිසිවෙකු මගෙන් ඔබට කෙසේදැයි අසන පැනය පිළිබදව සහ ඊට දෙන පිළිතුර පිළිබදව කිසියම්ම හෝ අල්පමාත්‍රයකවත් හැගීමක් මට දැන් නොදැනෙයි.

ඔහේ නිකං උත්තරයක් හැටියට "ආ අවුලක් නෑ.. ශේප් එකේ ඉන්නවා " වාගේ උත්තරයක් නම් දිය හැකි වුවත්, මේ වෙලාවේ නං එබන්දක් වුවද හිතට එකගව දිය හැකි නොවේ නේදැයි.. සිතෙයි..

කෙසේ නමුත් මේ ගෙවීයන මොහොතේ සිද්ධවන්නේ සිද්ධවියයුතු හොදම එක බව සිතීමට පසුගිය වසරේ සිට ගෙවාදමන්නට සිද්ධවූ නිවාසාඩස්සි, සංචරණ සීමා...සහ සමාජ දුරස්ථභාවය විසින් ලද පන්නරය දැන් නව ජවයක් සහිතව සිතුවිලි මෙහෙයවන බව දැනෙයි.

ඒ ජීවත් වන මොහොත විදීමට අවකාශ සලස්වා ගන්නැයි නිරන්තරයෙන්ම කරන්නාවූ මතක් කරදීමත් සමගමය.

සවස තේ වෙලාව පැමිණ තිබේ.
බලහත්කාරයෙන්ම මා ඔහුව ඔෆීසි කාමරයෙන් ඉවතට කැදවා මා අසල පුටුවේ වාඩිවී කරවාගත්තෙමි.

" අපි තව කොච්චර කලක් මෙහෙම ජීවත් වෙයිද දන්නෑ....මගේ ලග ඉදගෙන තේ ටිකක් බොන්න...."

ඔහු මගේ දෑස දෙස බලා සිනාසෙයි...ඒ අතර බිස්කට් දමා තිබූ ප්ලාස්ටික් භාජන දෙක ට පැන්සල් දෙකකින් තාලයට තට්ටුවක් දමයි...

ඉන්පසු ක්‍රමයෙන් ඒ තට්ටු දැමිල්ල අප දෙදෙනාගේ තේ කෝප්ප දෙක උඩටත් තාලයට හුවමාරු කරයි...

"ඔයා ඩ්‍රම් සෙට් එකත් ප්ලේ කළාද"
"ඔව්ව්ව්ව්..ඩ්‍රම් එක ...බේස් ගිටාර් ....
ඉද හිට සිංදුත් කිව්වා...."

"ඉතිං ආපහු බෑන්ඩ් එකක ප්ලේ කරන්න ආසා නැද්ද...."

"ආසයි"..
"ඉතිං ආපහු ප්ලේ කරන්නකෝ"

"උඹට පිස්සුද බං ! ඒ ඉස්සර ඒ ලෙවල් කරලා එහෙම ඉන්න කාලේ...දැං ඕවගේ දුවන වෙලාවේ....මේ තියෙන වැඩටික කරගන්න ඕනේ...."

ඒ කතාවෙත් ඇත්තක් ඇති බැවින් මා නිහඩවී තව බිස්කට් එකක් තේ එකට ඔබාගෙන කරබාගන්නේමියි සිතමි.

මෙදා සැරේ වෙසක් එකට පත්තු කිරීමට සෑහෙන දුරක් පයින්ම ගොස් ‍රැගෙන ආ ඉටිපන්දම්, බකට් දැමූ සිලි බෑගය සාලයේ දොරකඩ අසලම තිබෙනු පෙනෙයි.

මෙදා සැරේ පත්තු කරන එක ... අවසන් වෙසක් බකට් එක වුවද වියහැකි බැවින් ....හිත පුරෝගෙන වෙසක් පත්තු කිරීමට මට උවමනාකර තිබෙයි.

ඉස්සර සිරි බැලීමේ ආසාවෙන් ඉස්පාසුවක් නැතුව දල්වන වෙසක් බකට් එක දිහා දැන් දැන් බැලෙන්නේ....ආසාව වුවද ඉක්මනින් නිවාගත හැකි තරමේ...මොකක්දෝ එකකින් යැයි දැනෙයි.ඒ මොකක්දෝ එක මොකක්දැයි කියන එක නම් වචනයකින් කියන්නට නොතේරෙයි.

" වෙසක් එකට මට පහළ කාමරංගා ගහේ බකට් එල්ලන්නම ඕනේ..."

"ඒ මොකද...වැස්සොත් තෙමෙයි....

"නෑ.. එහෙම වෙන්නෑ..ප්ලාස්ටික් ඒවගෙන් එල්ලමු......."

"ප්ලාස්ටික් එකකට ගිනි අරගෙන ගහ වත් පිච්චුනොත්.... යකෝ වත්තේ ඉදලත් හමාරයි.."

ඔහුගේ එවැනි අනාවැකි කීම් නම් බොහෝ විට මට රුස්සන්නේම නොවෙයි.

නිවාසාඩස්සියේ සිටින මේ කාලය පුරාවටම හිතට සනීපයක් ගෙනෙනා ඒ කාමරංගා ගහ පිළිබදව මට ඇත්තේ..පුදුමාකාර හැගීමකි. උදෑසන පිබිදී ජනෙල් කවුළුවෙන් පිටත බලන පළමු දසුනෙන්ම සිත නිවා සනසන හැගීමක් එහි ගැබ්ව තිබෙයි.

උදෑසනම ඒ වෙත එන ගිරා ජෝඩුවගේ මල කෝලම් බලා සිටීමට මාද හවුල් කරගන්නා කාමරංගා ගස...ඊලගට ලේන පැටව්න්ගේ හුරතල් සමාගමයටද මා කැදවයි...
ඔය අතරේ...වට පිටාව සෝදිසි කොට ගසට පැන ගන්නා අතකොට රිලා හාමිටත් කිරිදළු කාමරංගයක් හෝ ඉතුරු කර තබා කන්නට දෙයි.

ඒ නිසා..මෙදා පාර මගේ වෙසක් බකට් එක එල්ලීමට සුදුසුම කෙනා ඒ කාමරංගා ගස බැව් මං ඉන්තේරුවෙන්ම දනිමි.හගිමි.ඒනිසාම ....

වෙසක් එකට ඒ බකට් එක එල්ලා ගන්නකම් පොසිටිව් නොවී තිබියං තිබියං ...කියා... සිතන බලාපොරොත්තුව පමණක්...විතර දැන් හිතේ තෙරපී තිබෙයි....

පොසිටිව්...නෙගටිව්...ආරංචි මැදින් මෝරා හෙමි හෙමින් වෙසක් සද එබෙයි.

කාමරංගා ගහ අතරින් දිලිහි දිලිහී වෙසක් බකට් සෙමින් දැල්වෙන හැටි මට මැවී පෙනෙයි.

හෙදියගේ ලියමන

අනූෂූයා .මට පරක්කු යි.මම පිටත් වෙනවා..

ඊයේ රාත්‍රිය පුරාවටම ඔබ ට සුව නින්දක් නොපැමිණි බවත්, විටින් විට නතර වෙවී උස් පහත් වුණු ගැඹුරු හුස්ම ගණන් කරමින් සිටි බවත්...
මා දන්නවා....

ඉතිං වේලාසන ඔබ අවදි කරන්න මට ලෝභයි. දියණිය රැදවීමට වෙන කළයුත්තක් නැති තැන, ඈ මාත් සමගම පිටත් වී මගදී අක්කලාගේ ගෙදරින් ඇරලවීමට සිතුවා.

අනුෂූයා...

ඔබ අවදි වූ පසු මතක් කර නිදන කාමරයේ...කවුළු පියන් ඇරදමන්න.
පිටත ආලෝකය අද සනීපයි.
නිල් කටරොලු වැලේ මල් පොහොට්ටු කීපයක් ඊයේ මංගල ගමනට සැරසෙනවා..දුටුවා ....
බලන්න...ඒවා පිපී ඇති .

පුංචි බේබි රෝස පැල ටිකට අද වතුර උවමනා වෙන්නෑ....වැස්ස ඇති.ඒත් ඩිංගක් ලගට ගිහිං හිත හැදෙන්න කතා කරන්න.

ඔයා දැක්කද ..මං අපේ වෙසක් කූඩුව අලවන්න පටන්ගත්තා.දුව කැමති කහ පාටට.... ඔයා කැමති සුදු පාට නිසා...රැලි වලට ඔයාගේ පාට අරගත්තා....

අද රෑත් මම වාට්ටුවේ...හෙටත් ඒමක් ගැන කිව නොහැකියි.
සෝමේ අම්මා ඉදිරි දින කීපයට ගෙදර වැඩට ගෙන්වා ගැනීම අවදානම්.ඈ ඔහොම නතරවුණාදෙන්..

දින දෙකකට කෑම සාදා ශීතකුටියේ තබා ඇති.
ඔයා කැමතිම පරිප්පු තෙම්පරාදුව....
කරවල බැදුම.....
රත්කරගෙන කන්න.

දුවත් එක්ක කූඩුවට රැලි අලවලා තියන්න.
මං ඉක්මනට එන්නම්....

හා...කියන්න අමතක වුණා...
කුණු ලොරිය ! කන් දීගෙන ඉන්න වෙයි...

දුවගේ චිත්‍රේ...ගිරවා..පාට කරන්න..ත්..ඔව් ! ඕනේ.......

මට පරක්කු වුණා.....

හා....
හාද්ද අමතක වෙනවා තව ඩිංගෙන්....
💋
හවස් වෙද්දි ජනෙල් වහදාන්න...
ඒ අස්සේ...මදුරු වසංගතේ...

මං...පිටත් වෙනවා..
මට පරක්කු වුණා......

අනුෂූයා.... පරිස්සමින්!
මගේ පැමිණීම කෙසේ වෙතත්....
මගේ ආදරය බාගයක් ඇත්තේ.. ඔබලා ලගමයි. අනික් බාගය...වාට්ටුවට...!

©අනුපමා ගල්කඩවල

ඇඹුල් කැත්ත.

කොස් වාරයට ඉස් ඉස්සෙල්ලාම අපේ ගෙදරට වරකයක් කැන්දන් එන්නේ..ලොකු මාමණ්ඩිලාගේ ගෙදරිනි.

ඒක සිරිතක් පරිද්දෙන්ම කෙරෙන්නේ..."නංගිට යවන්ඩයි " කියලා මාමණ්ඩී සිංහල අවුරුද්ද ගෙවෙනකොටම වාගේ.. ගහේ තිබියදීම වරකයක් අපේ අම්මාට වෙනකර තබන නිසාවෙනි.

ඉතිං ලොකු මාමණ්ඩී ඒ වරකේ..සුදු ගෝනියකින් වහා තබන්නේම සක්සුදක් සේම ඒක වෙනයම් හෝ අතුරු ආන්තරාවකටවත් යාදෙන්ට නොදී නිධානයක් රකිනා පරිද්දෙන්‍ ය.

අලුත් අවුරුදු වලට අපේ දිහායින් නෑගම් යනකම් ඉතිං ඒ වරකේ..." නංගී ආවදෑ...ආවදෑ..කියා මග බල බලා ගහට වීලා උන්නේම බිමට බාගන්නකම් ඉස්පාසුවක් නැතුවය.

ඒ වරකේ ට වාගේම ලොකු මාමණ්ඩීටත් තිබුණු සිතුවිල්ලය.
අම්මාට අවුරුදු දෙකේදී උන්දාගේ අපොච්චී මළ දා පටන්...අපේ අම්මාට අපොච්චී වූයේ..ලොකු මාමණ්ඩීය.
අපේ අම්මාගේ ලොකු අයියා ය. අවුරුදු විසි තුනෙන් අපේ තාත්තී කරකරා බැදගෙන ආවත්...
නංගීගේ වරකා ගෙඩිය ලොකු මාමණ්ඩී ගහේ වෙන්කර තිබෙන සිරිත කිසිදවසක මගහැරුනේ නම් නැත.

අපේ අම්මාටත් ලොකු මාමණ්ඩිලෑගේ දිහාවෙන් වරකා ගෙඩිය කැන්දන් එනවා කියන්නේම හරියට අම්මා ආපහු දීග කනදා තරම් ම සතුටු දවසක් ය.

අම්මා ඒ වරකා ගෙඩියට සිද්ධකරනා ආවතේව කටයුතු වල කොට්ටෝරුකම කරන්නට හුග වෙලාවට පොඩිඅක්කා සහභාගී කරවා ගත්තත්... මාත් එහෙමෙහෙන් පාන්කිරිති වැඩ වලට සම්බන්ධ කරගන්නට අම්මා හිතාමතාම වැඩ පංගරාතු කරන හැටි මට මතකය.

"ආං අර...... අස් රෙදි කෑල්ලට පොල්තෙල් ඩිංගක් පොගවලා අරගන්ඩ...කෝ..."

" හා..මැටිකෝප්පෙට වතුර ඩිංගකුත් ළං කොරන්ඩකෝ...."

අපේ අම්මාට කිරි අත්තා විසින් සාදා දී තිබූ උජාරු ඇඹුල් කැත්ත කට කමසෙයියාවක් නැතුව කතා කරන්නට පටන් ගන්නේ ඊලගටය.
ඒ කැත්ත කිරි අත්තා..ඒ කියන්නේ..අපේ තාත්තීගේ අපොච්චා විසින් අමුතු තාක්සනේකට අපේ අම්මාට සාදා දී තිබුණකි.
ඒ කැත්තට එක ඇන මුරිච්චියක් වත් නැත්තේය. ඒත් ඒක එක පැත්තකට කැත්තය ඒක දෙපිට ගසාපුවාම ඊලගට ඒක හිරමණේය.
ඒ මදිවාට ඒක උසම කරලා ඉදගතෑකිය..බිමටම පහත්කොරගතෑකිය.

වරකේ කපන්ඩ අපේ අම්මා ඔය ඇඹුල් කැත්ත අතට ගන්නේ...හරියට මල් කොරහ ලගට ගෙට දාපු කෙල්ල එළිබස්සන්නා වාගේ ගාම්භීර ලීලාවකටය.

ඇඹුල් කැත්තේ කැති තුඩත් අපේ අම්මාගේ ඇස් දෙකත් ඊට පස්සේ..දෙන්නාට දෙන්නාගේ මූණු දිහා බලාගෙන නිස්සබ්දව වරකේ තේවාව අරඹන්නේය.

ඉද හිට මැටි කෝප්පයෙන් අම්මාගේ අතට වැටෙන වතුර බිදුවක ජබිලි හඩ ඇරෙන්නට ...ගෙදර බලු තඩියා තියා තොර තෝංචියක් නැතුව කෑ ගහන දෙමලිච්චාවත් එදාට මීක් සද්දක් නැතිය.

අම්මා මුලින්ම ඇඹුල් කැත්තේ කැති තුඩ මැටි කෝප්පය ලගට ලං කරගෙන හිල් පොල්කට්ටකින් දරුවෙක් නාවන්නෑ සිනිදුවට ඒකගේ කැති තලය වතුරෙන් පිරිමදින්නේය.
ඊලගට අම්මාට වරකය ආම්බාන් කරගතහැකි උස මට්ටමට එනකම් කැත්ත හරිග්ගස්සා ගෙන වාඩිගන්නේය.
මේ ඔක්කොටමත් කලින් ම උන්දා වරකය කපන සීමාවට සුදු ගෝනි දෙකක් එලා..ඒ අහලකටවත් පය ගසන්නට අපිට තහංචි එලන්නේ ය.
අම්මා හුස්මක් ඉහළට ඔසාවාගෙන ඒ ගැම්මෙන් ම ඉස්සරලාම තඩි වරකේ බෑ දෙකට පළාගන්නේ ක ඉස්සර ඉදලාම මට විස්මයක් ය. අදටත් මට ඒ හරියක් කරගත් නොහැකිය.

ඒ යමතේ අහවර කර දමන අම්මා නලලේ දාඩිය බිංදුවක් දකුණු අතේ සුළැගිල්ලෙන් ඉවතට වීසික්කා කරදමා හුස්මක් අරගන්නේ....හරියට නීල මහා යෝධයා යගදාවෙන් මුහුද දෙබෑ කරන සිතුවමේ...ඉන්නාම පරිද්දෙන්‍ ය.

ඊට පස්සේ හීං සීරුවට ඇඹුල් කැත්තේ වතුර ගගා ගගා..බෑ දෙක ..තුන හතරට පංගු වෙන්න කපා ගෙන සුදු ගෝනියේ පිළිවෙලට අඩුක් කරන එක කරන්නේ පොඩි අක්කා ය.

අම්මා ඇඹුල් කැත්ත අකුලන කොට උන්දාගේ අතේ ඇගිලි තුඩු දෙකකට ගුලි කරපු තඩි කොහොල්ලෑ ගුලියක් ඉතිරි වෙන්ට වෙන කොහේවත් එහෙ මෙහේ කොහොල්ලෑ තැවරී අජිරි බජිරි වෙලා නැතිය. ඉවසිල්ලට සහ පිළිවෙලට වෙන නමක් දෙන්නට කිවහොත් "අපෙ අම්මා" කියලා මට කියන්නට හැර වෙනකක් අදටත් හම්බෙලා නැත්තේ ඒකය.ඒ ගුලියත් අම්මා දර ලිපේ පෝරණුවට එහා පැත්තේ තිබෙන කොහොල්ලෑ බබ්බුන්ගේ කොහොල්ලෑ බෝලේටම ඔබන්නට අමතක නොකරයි. මා දන්නා කාලේ හිටංම ඒ කොහොල්ලෑ බෝලේ අපේ ගෙදර පෝරණුවට එහා පැත්තේ තිබෙයි. ඒ වෙද හෙදකං වලට උවමනා වෙන නිසා බව ඒ ගැන අහන වෙලාවක අම්මා කියා තිබෙයි. කාලයක් පුරාම ගෙට ගෙනා වරකා ඉතිහාසයේ ම කොහොල්ලෑ කන්දක් දැන් ඒ පෝරණුවේ ගොඩගැසී තිබෙනා හැටි දකිනා හැම වෙලේකම එවරස්ට් කන්දට හිම වැටුණාමත් මේ වාගේ ම ඇතැයි මට මැවී පෙනෙයි.

කොස් මදුලක් කටට ඔබාගන්නට මට ඇති තදියමේ තරමේ හොදටම දන්නා කෙනා අම්මා වුණත් කිසි දවසක වරකේ වැඩ කටයුතු අහවර කරන තුරු එහේ මෙහෙන් ඇගිලි පොවන්ට එන්ට අපිට බැරිය.ඒවා දේව කාරිය තරම්ම පිළිවෙලය.

ඒ වෙලාවට අපෙ අම්මාගේ මූණේ කිසිම අනුකම්පාවක් නැති හැටි විතරක් වාගේ සිතුවිලි මගේ හිතට ආපු හැටි මට අදටත් මතකය...
වරකේ පංගු කර බෙදන කම් මම ආයාසයෙන් ඇනකුටුබාගෙන බලා ඉන්නා හැටි දකින අම්මා... හිටිගමන් වරකා ඉරුවක් ගලවා මගේ කටට ඔබයි.
නොසිතූ වෙලේක පාත්වුණු ඒ වරකේ වරකා ඉරුවක් කියන්නේත් අද වරකා වල වරකා මදුලක් තරම් එකක් නිසා..
මාලුවා ඩැගැගන්න කට ආයන පිලිහුඩුවා වාගේ මං ඒක ඇස් පියාගෙනම විගහට ගිලගන්නේ...තව එහෙම එකක් අම්මා ගලවා දෙනු ඇතැයි සිතාගෙන වුවත්...
අම්මා නැවත කරබාගෙන අම්මාගේ වැඩය අරඹයි.

"හා...හරි..!මේක කිරි අම්මලාට....මේක පුංචි බාප්පලාට.....අම්මා වරකා පංගු නම් කරන්නට පටන් ගන්නවා කියන්නේ...තේවාවේ හුග හරියක් ගෙවිලා අහවර බව සන් කරන ලකුණ නිසා...මං ඇනකුටු බාගත් තැන ම පස්ස උස්ස උස්සා ඉවසිල්ල ප්‍රගුණ කරන්නේ මගේ වියයුතු වරකා පලුව හිතින් මාර්ක් කරගන්න ගමන් ය.

ලොකු තැන් වලට වරකා පංගු වෙනකර අහවර කළ පසු තාත්තී ටත් අපි පස්දෙනාටත් වරකා පංගුව බැගින් වෙන්කර න අම්මා වරකේ පස්සේ ම කොටසේ අන්තිම මුල්ලේ පුංචි අස්කොන් පංගුවක් අම්මාට තියාගනියි.

අම්මා එහෙම කරන්නේ ඇයිද කියා මට අහන්නට තරම් දයිරියක් එදවස නොවූ නමුත්....
අද මම වරකා ගෙඩිය බැ ගසා මදුලු ටික වෙන්කර හොදම ඒවා..තෝරා අපේ ගෙදර උන්දාට දෙනකොට එදා මට නොලැබුණු උත්තරේ අද මං විසදන බව දැනෙයි.

කොහොමින් හරි වරකා බෙදන කොටම හිතිං මං අනේ මගේ වෙයං..වෙයං කියලා.. වෙනකරගත්තු වරකා පලුව ම මගේ අතට දෙන අම්මා.. දිහා...මං බලන්නේ අඩේ අපේ අම්මා නං අංජනම් දේවීම තමා.. කියලා හිතිං කියාගන්නා ගමන්‍ ය. ඊලගට ඒක උස්සාගෙන සැනින් අන්තර්ස්දාහන විය යුතුය. ඒකට හොට දැමීමේ ආක්‍රමණිකයන්ගෙන් බේරාගෙන රොබින්සන් අන්දරේ මෙන් මා දැන් වහ වහා වරකා කෑමේ මෙහෙයුමේ සන්නද්ධ විය යුතුයැයි කියා...පස්ස උස්සාගෙන වරකා පලුව අතට ගන්නකොටම....

"හා....දැන්ම යන්ඩ බෑ.....

වරකා පලුව මෙතන තිබිච්චාවෙ....මේ සේරම අස්පස් කරදමන්ඩ උදව් වෙලා ..යන්ඩ පුලුවන්..."

ඒ මහා රාජිනියගේ අණ කඩකොට වරකා කෑම ක් නැති නිසා...හිස අකුලාගෙන පොඩි අක්කා සමග වරකා තේවාවේ අස්කොන් මුලක හිටං අස්කර දැමිය යුතුය.

නැවත ඉවුම් පිහුම් වලට ගත හැකි නිසා ඇට වෙනම මැටි ඇතිලියකටය.
වරකා ඉරු..වරකා කටු හරක් දිගේලි කරන්නට එන අයට දෙන්නට පොහොර බෑගයකට දමා හරිග්ගසාඅ තැබිය යුතුය.

පොල් තෙල් බෝතලය තිබූ තැනට ...වතුර ගත් මැටි කෝප්පය සෝදා තැබීම...පංගු කල වරකා බෙදා හැරීම ...ගෝනි පඩංගු අස් කිරීම... බිම කොහොල්ලෑ ගෑවී ඇත්නම් ඒවා පොල් තෙල් දමා පිරිමැද අස්කිරීම....යනාදී කටයුත්ත අප අහවර කර දමන තුරු අම්මා..
වරකේ කපන්න නාවා පේ කර ගත් ඇඹුල් කැත්ත මුල් තිබූ තත්ත්වයටම පිරිසිදු කොට තබන කොහොල්ලෑ..ට එදිරි පොල්තෙල් මෙහෙයුමේය.

"අම්මා....දැං...හරිද...! " ඒ මංය.

"හා හරි කියපං..අම්මේ.... දැං හරි කියපං අම්මේ...කියා උත්තරය හිතින් තතනමින් දකුණු කකුල පෙරට තබං දුවන්නට බලං ඉන්නේ..මගේ වරකා පංගුව චීනාගේ ආක්‍රමණයක් එනවා වාගේ බිරාන්තියකින් බේරාගෙන දුවන්නට වාගේ ය.

ඒ වචන ටික ඇසී.. අම්මාට...පැය ගානකට පස්සේ...ඇස් වලින් හිනාවක් බේරෙන්නේ..එතකොටය...

හා....! හරි...
ඔන්න ඔතන එහා පැත්තේ තව පුංචි පලුවකුත් ඇති ! .......

අඩේ!.... වරකා...බෝනස්....

එතනින් පසු ...

ඒ.....
කතාවේ ක්ලයිමැක්ස් එකය....
ඒක රහ වැඩිම හරිය නිසා..ලියන්නට ඉඩ මදිය...

©අනුපමා ගල්කඩවල

ප්‍රේමය ඇදහිලි ක්‍රියාවකි. එය හුවමාරුවක් නොවේ.
ප්‍රේමය වැඩීමට රුකුල් දෙනුයේ විසංවාදයන්‍ ය. ප්‍රේමයට අප අසලින් සිටීමට ඉඩ දෙනුයේ ගැටුම්‍ ය.

අපට ජීවිතයේදී වැදගත් වචන පැවසීමට ඉඩ නොලැබේ. උදාහරණයක් ලෙස ' මම ඔබට ප්‍රේම කරමි' යන්න අපේ හදවත්වල සිරගතව ඇත.
නමුත් සෑමවිටම තමන් පැවසූ වචනම නැවත ඇසෙතැයි බලාපොරොත්තු නොවන්න. අපි ප්‍රේම කරමු. මන්ද අපට ප්‍රේම කිරීමට අවශ්‍ය බැවිනි එසේ නැතහොත් ප්‍රේමයෙහි සකලාර්ථයම නැතිවීගොස් ඉර බැබළීමද නවතින්නේය.
උපුටා ගැනීම - ආක්‍රාවේ අත්පිටපත - පාවුලෝ කොයියෝ

මුල් ජායාරූපයේ අයිතිය : කාන්ති අබේසේකර

ර ....ටා ...

දැවෙද්දිත් දළුදමයි ඒ...

ප්‍රේමය.

කෙසේ හෝ වසමි.

මම ප්‍රේමය මේයැයි නොකියමි.එය අර්ථ නැගීමට අසමර්ථ වෙමි.ලෝකයා එයට විවිධාකාර පාට ඇතිබව සිතීම සිතාගන්නට ඉඩහැර ඔවුන්ගේ නිර්මාණශීලී ප්‍රයෝග දෙස බලා සිටිමි.
සැබෑවටම ප්‍රේමය කියා දෙයක් ඇත්තේ කොහිද !එහි පාට හෝ හැඩය කුමක් වේද !

එක්තරා දිනයක සන්ධ්‍යාවේ මට ද ප්‍රේමයක් මුණගැසී තිබිණ.

ඉන් ඉක්බිති එළඹි සන්ධ්‍යාවද ,උදෑසනද පෙරදිනයන්ට වඩා බොහෝ වර්ණවත් ලෙස පෙනෙන්නට වීය. කාලයේ අවකාශ වසා පැතිරුණු සියල්ලම ආශ්වාදජනක බැව් පෙනෙන්නට වීය.
එකිනෙකට එකිනෙකක් සම්බන්ධ නොවූවත් ඒ සියල්ල එකිනෙකට එක් රේඛාවක්ව හමුවනා සැටි පෙණින.මම ඒ මොහොතට ප්‍රේමය යැයි නම් තැබීමි.
එය තැනකින් වක් වූත් තැනකින් සෘජුවූත් තවත් තැනකින් කඩ ඉරි පමණක්ව ශේෂ වන්නේ මුත් අංශුවක් තරම් වූත් සියලු ස්පර්ශයන් අල්වා ගන්නට තරම් සියුම් ග්‍රහණයක් බවට පරිවර්තනය වී තිබුණි. ග්‍රහණය නම් දැඩිය..මෘදුය..සුමටය ...
උණුසුම්‍ ය. චුම්භනයන්ගෙන් හිඩැස් පුරවාලන චමත්කාරය විසිතුරුය...

කිමද ඒ රහස... ඉනික්බිති.විමසීමි..
ප්‍රේමය ඇත්තේ...අත්හළ තැන්සිටිය. හේ...උදාරම් හඩින් නිශ්චලව කීවේ ය.

©අනුපමා ගල්කඩවල

පින්තූරය ©අනුපමා
හෙඩිම ©වරුණි චන්ද්‍රසේන

පඩය සෙවීම

ප්‍රාථමික ඉස්කෝලේ අකුරු කළ කාලේ දියත් කළ මෙහෙයුම් අතරින් පඩ ඇරපු කෙනා සෙවීමේ මෙහෙයුම යනු ඉතා බාරදූරතම කාරිය වීය.

මිනිසුන් දෙදෙනෙකුගේ ප්‍රමාණයට සරිලන පරිදි පන්තියේ මැද හිඩැසකි.ඒ හිඩැසෙන් එක් පසෙක ගැහැණු ළමුන්ගේ පුටු ඩෙස්ක, පේළියකට හය බැගින් වන්නට තබා තිබුණි.අනෙක් පස පිරිමි ළමුන්ගේ ඒවාය.

විවේක කාලයෙන් පසුව පටන් ගන්නා කාලච්ජේදයේදී බොහෝ විට උගන්වන්නට පැමිණෙන ගුරුවරයාට පාඩම මැද නහය වකුටු කරගැනීමට සිදුවන්නේ, ඇස් හකුලාගන්නේ.. කොයිවෙලාවටදැයි බලාසිටීම අපට ඉතාම බලාපොරොත්තු සහගතම චමත්කාර ජනකම ත්‍රාසය ජනකම මොහොත වන්නේ ය.
අපගේ අබිරහස් සෙල්ලම ආරම්භවන්නේ එතැන් සිටය...
" හරේ කව්රුහරි පැඩලා..!!!
"කවුද අද පැඩ්ඩේ....එතැන් සිට
සියල්ලෝ තනි තනිව විමතියෙනි.පඩේ ගද හෝ සුවද වැඩිපුරම පැමිණි දිසාව බලා මන්තරය ජපකරන්නේ එතැන් සිටය.
" තුන්වෙනි පේළියේ...මැද ඩෙස්කේ ලග ඉදන්...
එංගා..වෙංගා...වේ ගෙඩි කන්නා කහට කරප්පං මෑණිගෙ වත්තේ...දිමියට අඩුක්කු බණ පොත ලාකඩ කෙක්...."
තනි තනිව ඉතා රහසිගතව හිත සමග ඒ මෙහෙයුම සිද්ධ කරන්නට සියල්ලෝ වගබලාගෙන පරිස්සම් වන්නේ...ඇතැම් විට මන්තරය කැරකී අවසන් වන්නේ තම තමන්ගේම ඩෙස්කයෙන් වන නිසාය.
හොදම කතාව නම් පඩේ ඇරපු එකාද මන්තරය මැතිරීමය.මාද එළෙස කර ඇත්තෙමි.
ඉන් ඉක්බිති තම තමන් මැතිරූ මන්තරය අවසානයට නතර වූ ඩෙස්කයට අදාළ කෙනා පඩය ඇරිය බවට නිගමනයට පැමිණි පසු ඒ කාරණය හිත යට තියාගැනීමටද අප සියල්ලෝ වගබලාගෙන මෙහෙයුම තනි තනිව අවසන් කළ උද්දාමයෙන් ප්‍රමෝද වන්නෙමු.

ඔයා ද ඇරියේ....කියා කටෙන් විමසීමක් නැති නමුත්...බොහෝ විට තමන්ගේ මන්තරයට අසු කරදුන් චූදිතයා කෙරෙහි එතැන් සිට අප ඉතා සූක්ෂම නිරීක්ෂණයක් සිදු කරමින් කාලය ගත කරන්නේ...
" අද මොනාද එයා දවල් කෑමට ගෙනාවේ....ටීචර් මූණ හකුලනකොට එයාගේ මූණ බයවෙලා වගේ නේද තිබ්බේ....ඊයේ ආපු පඩේ සුවදමනේ ද අදත් ආවේ...ඒ කියන්නේ...ඊයේ පඩේ ඇරපු කෙනාමයි ද අදත්...එතකොට මන්තරේ පෙන්නුවේ...අද වෙන එක්කෙනෙක් කියලනේ.... ආදී වසයෙන්

සෙල්ලමේ..ඉදිරි අදියර පාසල නිමවන සීනුව නාද කරන තුරුම පවත්වාගන්නේ ඔය ආකාරයේ රහස් පරීක්ෂණයක් සමගින් ය.

පාසල ඇරෙන සීනුව නාද කර .... ගාථා කියන කල..
"රාග විරාග මනේජම සෝකං..ධම්මම සංකත මප්පටි කූලං....
හරියට එනකොට...පඩේ සම්බන්ධ කාරණා සියල්ල ට වඩා මතුව එන්නේ...වෙන එකක් ය.
ලොකු අත්තාගේ සොහොන පහු කරගෙන ගෙදර යන්ට වෙන්නේ... අද පඩේ ඇරපු කෙනා එක්ක ය. "මං එයා දිහා නිකං හොරෙං වගේ බලපු එක එයා දැක්කද දන්නෑ...මාත් එක්ක තරහ වෙලානං එයා ..මං දාලා අද වේගෙන් යයි...එතකොට ලොකු අත්තගේ සොහොන ගාවින් යන්නේ...කොහොමද...!" දැන් උභතෝකෝටිකය ඒකය.

"චතුසු සුචීසූ පුරිස යුගේසූ
අට්ඨ ච පුග්ගල ධම්ම දසාසේ
සංඝමිමං සරණත්ථමුපේමි"
කියනකොටම ඉක්මනට එයා ලගට දුවලා පිටිපස්සෙන් යනවා...
හරි එහෙමවත් කරමු ! ෂෙහ් මට ඕක කලිං මතක් වුණානං මන්තරේ..එයා ගාවින් ඩෙස්ක් එක පන්නලා අනික් එක්කෙනාට දාගන්ඩ තිබ්බනේ ...කියා සිතෙන්නේ එවිටය.

©අනුපමා ගල්කඩවල

එන්ජෙස්සන්...😍

ඒ 1998 හෝ 99'අවුරුද්දක් ය.
අපි හිටියේ පහ වසරේය. ඒ ඉද්ද ගස් පේළිය තිබුණු ගොඩනැගිල්ලේ ප්‍රින්සිපල් කාමරයට අල්ලපු පන්ති කාමරයේය.

ගෑනු ළමයිට විතරක් හෙට බෙහෙත් විදිනවා..නොවැරදීම පාසලට පැමිණීම අනිවාර්‍ය වේ..." ය,කියා පයිණ්ඩයක් ආවේ ය.

දැන් කොල්ලන්ට එකම කුතුහලයක් ය.
""අඩේ තිලකේ ..ඒ මොකක්ද... ඒ...
කෙල්ලොන්ට විතරක් ලු.... විදින්නේ...

කෙල්ලෝන්ට ඉතිං හයිය නෑනේ...ඒ හින්දා වෙන්ඩැති..." විජේරත්න යා ඒක විශ්ලේෂණය කරන්නේය.

ඔහොම එකේකවා කියමින් කොල්ලෝ ..ඉන්ජෙස්සන් ගැසීම පිළිබද එදා දිනයම බැරෑරුම් සංවාදේය.

දැන් පහුවදාය...
උදේම නැගිටිනකොටම...නිකං...බඩේ අමාරුවක් හැදීගෙන එන්නට වාගේ...පෙර නිමිති ගන්නට සිතෙන වාර අනන්තය...

"හා...ඕක හරියයි අසමෝදගම් ඩිංගක් බීවාම...අම්මාගෙන් කනෙන් රිංගීම උගහටය.

ඉන්සෙස්ස්න්...එක විදින නර්ස්ගේ තඩි බඩ මැද්දේ...න්...උඩට නෙරන...ගුරුපාට පොප්ලින් පටියත් ඇස් දෙකට මැවි මැවී පෙනේය...

අම්මා වැඩිපුර කෙහෙල් කැන් ගෙඩි දෙකකුත් බත් එකට අමතරේ..බෑක්කෙට එබුවාය...

ඉන්ජෙස්සන් විදින දාට අම්මා...ඒක නොවැරදීම කරන්නේය.

එදා ඉස්කෝලේ...ගේට්ටුව ඉස්සරහපිටින් මසං ගහ පේන්නේම අපායේ කටුඉම්බුල ගානටය..
කැන්ටිම පැත්තේ..සුදු දිග කලිසම් ගහගත්තු පිරිමි දෙතුන් දෙනෙක් තව පෙට්ටි වගයක් උස්සන් අපේ පන්ති කාමර පැත්තට යනවා පේන්නේ..ම යමපල්ලෝ ගානටය.

තාත්තී...අද මෝලේ කඩේන් සීනි බනිසකුත් අරන් බෑග් එකට එබුවේ....නං එන පොට බැරෑරුම් නිසාම වෙන්නට ඕනෑය.
කියා සිතිවිල්ලේ පන්තියට ගියේ...යනකොට කොල්ලෝ සේරෝම පන්තියෙන් එළියේ ය..උන් එදා එකම සතුටු සැණකෙලියේ ය.

ලා කහ පාට කොට සමර බිත්ති උඩින් සැරින් සැරේ..අබයා..තිලකයා...එක පිම්මේ...දුවගෙන ඇවිත් එල්ලී..ඔත්තුවක් බලා..හනික දුවන්නේ...සාලිය සර්ගෙන් ගුටි කන්නට තියෙන බය හින්දාය.

බෙහෙත් විදින කණ්ඩාමේ ඇතැමෙක් ගේ පෙනුම මහ මරුමුස්‍ ය.
බෙහෙත් විදින පෝලීමේ ඉස්සරහට එනකොට දෙවියන්ට ඉතිපිසෝ කියා ඉල්ලන්නේ ...
අනේ අර මරුමුස් ඒකා ලග පුටුවේ නං ඉදගන්ට නොලැබේවා..කියා ය.

කෙල්ලොන්ට බෙහෙත් විදිනකොට උන්ගේ කජු ලෙලි මූණ බැලීම කොල්ලන්ට හෙන ආතල්‍ වැඩේය.

ටැග් ගැහෙන කොල්ලෝ..එළවන එක ජයසේන සර්ගේ...වැඩේය...ඒත් සර්ට කේන්ති යන්නේ හරිම අඩුවෙන්‍ ය.
"තොපි මොකද...මෙතන...මැජික් ද...දුවපල්ලා.." කියා සර් කොල්ලන් එලවන්නේත් මුහුණේ කොනකින් හිනාවක් වීගෙනය...

සර් එහෙම කියා වටේකින්..කොල්ලෝ රෑන ආයෙත් කොට බිත්ති කදේය...

බෙහෙත් විදින වෙලේ...අත දික් කර ගන්නට කී මොහොත..කල්පයක් දිගය...
ඇස් දෙක කිටිකිටියට පියාගෙන...මල්පූජා කරන ගාථාවටත්..පීතු පාදං නමාමහං කියමින් දන්න ගාථා සේරෝම එකට කියවෙන්නේය...

හරි දැන්..." කියා මිසී කියන වෙලේ...
දසමහා යෝධයෝ පරද්දලා ආවා වාගේ හෙන ගැම්මක් එන්නේ ය.
"මේ ඔයාට රිදුන ද...රිදුනද...
" අපෝ නැ..අනේ...චුට්ටක්වත්...
මටත් දැනුනේ වත් නෑ....ඇස් අරින්ඩ කියනකොට දන්නේ..විදලා ඉවරයි කියලා..."
ඉති අපි...
එකෙක් පරයා එකෙක් නොදෙවෙනි වන්නට ටොම්පච ඇදබාන්නේ එහෙමය.

හොදම කෑල්ල ඒක නෙමේය...බෙහෙත් විද අවසන් වූ පසු විදපු තැන අලවන ප්ලාස්ටර් කෑල්ල අපිට දිවියලෝකේ තරම් වටීය.
ඒක පේන්කොට හිතට අමුතු මෙව්වා එකක් ඇතිවන්නේය.

ඒක හරියට රචනා තරගෙන් දිනලා මෙඩල් එක කරට දාගත්තාටත් වඩා..මෙව්වා එකක් ය.

හොදම කික් එක එදාට කොල්ලන්ට ප්ලාස්ටර් එකක් අලවා නැති එකය.
එදාට පංතියේ වීරයෝ...නැතිය...ඉන්නේ..වීරවරියෝය...

එදාට ඉස්කෝලේ ඇරිලා.. අපි පෝලීමේ ඇවිදින්නේත් ටාසන් වැලේ ඉල්ලීගෙන යන ගැම්මක් හිතට අරගෙනය.

මෝලේ කඩේ ලග අම්මලා..තාත්තලා..බලාගෙන ඉන්න මැදින් ඇවිදිනකොට...කික්..ඩබල් කික්‍ ය.

එදාට ගෙදර ගියපුවාමත්.....නාන්ට වක්කරන්නේ.. උණුවතුරය.
වැඩිපුර වැව් මාලු කෑල්ලක් එහෙමත් පිගානේය....
ඒ හන්දා...ඉන්ජෙස්සන් ගැසීම...කියන්නේ...
මට නං සදාකාලික මෙව්වා එකක් ය.
අවුරුදු 31 වෙලා අද ඒ ඉන්ජෙස්සන් එක වදිනකොටත් මට මැවී පෙන්නේ... බඩ මැදින් නෙරාගෙන ඇවිත් පේන මිසී ගේ ගුරු පාට බෙල්ටෙකය...

තාත්තී වැඩිපුර අරන් දෙන සීනි බනිසය...

©අනුපමා ගල්කඩවල