Kael Andres

"Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood,
and I, I took the one less traveled
by, and that has made all the
difference."

🍁 Robert Frost, The Road Not Taken
📸 Instagram wildwoodblessing

Ginugutom ang sariling kaluluwa sa sining

Handang mag tapon ng pawis at dugo ang totoong makabayan
Hindi pag durusa ang pag daan sa matinding pasakit,
Para kang tumanggap nang basbas, parang pag-ibig.

-Galing sa pelikulang Heneral Luna

Pano ba tapusin tong pyesa na to 😩

"Araw"
-Carlo Hornilla

Alam kaya ng araw na mayroong mundong umiikot ang buhay sakanya?
Batid kaya nitong ang kanyang liwanag ay dahilan ng pag bangon ng iba?

Maraming nasisilaw sa init ng kanyang tanghali
At sakanyang dapit hapon ay maraming nabibighani
Kanyang pinapawi ang hamog ng madaling araw, ang lamig ng gabi
Ang bawat bukang-liwayway ay sanhi ng pag ngiti

Ano tayo't nalalanta kapag hindi na sya nakikita
At ano sila kundi mga anino kung ihahambing sakanya
Alam kaya nyang may nananalangin kapag malakas ang kulog at hangin?
Upang masilayan ang muli niyang pag dating

Maraming nababaliw sa buwan
Silang mga takot masaktan
Sa akin nama'y hindi na bago ang mapaso
At kung pag dating nga sa dulo

Mawawasak din naman ang lahat ng mga puso
Bakit hindi pa sa mataas na pangarap tayo mabigo?
Araw-araw, pipiliin kong masaktan saiyo
Aking araw, pipiliin kong masaktan saiyo



photo crdt: Pinterest

Ang bayang minsan ng nakaalpas, ay muling nasakdal
Muling nasadlak sa dusa ang dilag mula sa kanyang sariling anak
Ngunit nang bilanggong ibon ay sa wakas nakalaya
Dumanak ang dugo nito sa mga kalye ng mendiola

Kung di mo hahayaang mag hilom ang iyong mga sugat,
Mag durugo ka sa mga taong di dahilan ng 'yong pagkawasak

-Kael Andres

(pwede nyo ifollow ang page hehe)

Yo