wahidahmad Shikhulslmi

هر چند الحاج مولوی صاحب مجیب الرحمن انصار به نماینده گی از مردم هرات به لوی جرگه شرکت نموده بودن
قسمتی از صحبت های مولانا صاحب را که در جرگه ی مشورتی علماء داشتند شنیدم، البته نه تنها من بلکه زیادی از عزیزان ما تعقیبش کردند و خیلی ها نیز در فیسبوک و تلگرام شان باز نشر نمودند.
با احترامی که به شخصیت مولانا صاحب انصار ودیگر علماء جید کشورم دارم خواستم چند نقطه ای را علماء جید افغانستان به عرض برسانم که در چنین شرایط حساسی مردم ما غم دیده وقلب هاشان پر از دردرنج است و نیاز مند مهرورزی و مهربانی اند. ای کاش علماء عوض فتوا دادن بر سرزدن کشتن ، وایشان بحیث یک جناح سومی شده مخالیفین را جهت ادای مسئولیت دنیوی و اخروی شان روی وحدت، یکپارچگی، همدلی و همدیگر پذیری هر دو جناح مخالف تلاش نمایند، من یقین دارم که اگر با جدیت تمام این موضوع از طرف علمای سر تاسری افغانستان تعقیب و پیگیری شود عوض شعله کشیدن جنگ و شعله ور شدن اختلافات کشور به طرف بهبودی و پیشرفت حرکت خواهد کرد الله متعال میفرماید؛ اگر دو جناح مومن و مسلمان با همدیگر جنگیدند شما به حیث جناح سوم در میان شان صلح بیاورید و صلح خیر است.
پس میباید روی این مسئله ی مهم و حیاتی توجه شود این باعث میشود تا مردمی که بیش از بیست سال است، زیر تاثیر رسانه ها و اعلانات شرق و غرب نسبت به برادران پشتون تاجیک و طا-لب شان بدبین شدند حقیقت آنچه که در وجود این مردم است را درک کنند و بافشردن دست برادری و اخوت از هر دو جهت کنارآمدن هم با محبت و صمیمیت و همکاری هم کشور خود را بسازند که این خود باعث میشود بدون کدام زور و مصرفی دست دشمنان اسلام از یخن ما کوتاه شود.اگر ما در حکومت قبل نیز شاهد چنین فتواهای بودیم با آنکه ذلت دولت و غلامی حکومت به همگان معلوم بود باز هم تعدادی از علما چنین پنداری داشتند که طا-لب را هر کجا دیدید بکشید و خیلی از صاحب منصب ها و قومندان ها نیز به افراد تحت امر شان دستور میدادند که طا-لب را زنده نزد من نیاورید بلکه جسدش را بیاوری و برخی علما ها چنان تحت تاثیر همان حکومت رفته بودند که حتی لعنت میفرستادند به کسی که مخالف همان حکومت گپ میزد، مثالش صحبت های تند وزیر حج و اوقاف قبلی علیه مولانا انصار .
امروزه نیز دیده میشود که هر روز چنین جناح مخالف نیز چنین فتواهای سر میدهد که گویا طا-لب ها خوارج اند، خون شان مباح و کشتن شان جهاد است و به بهانه ی اینکه کشور گویا نجات میخواهد و نجات آن در گرو مقاومت در برابر طا-لب ها و قتل و کشتن ایشان میباشد مردم را به مخالفت و جنگ علیه نظام کنونی دعوت و انگیزه میدهند که نمونه اش را همه میبینیم کسی بنام مولوی حسام که خویش را منسوب به جبهه ی مقاومت میداند هر روز چنین فتواهای وبعضی ازرسانه ها در رخنامه شان مینویسد و مردم را به جنگ علیه حکومت و مقاومت در برابر اما-رت اسلامی انگیزه میبخشد هر چند با ادبیات دیگری است اما همین مفهوم را دارد.فراموش نشود که بحث بغاوت علیه نظام اسلامی و حکم آن در فقه و منابع دینی ما واضح بیان گردیده اما مه فکر میکنم قبل از آن میباید گزینه ی صلح و آشتی، قانع ساختن مخالفین با استدلال قوی و منطق والا، ایجاد کردن فضای همدیگر پذیری و دوست پسندانه در پیش گرفته شود، چون عده ی از مردم ما با بی خبری از خیلی مسایل مربوط به سیاست اسلامی و با انگیزه ها و تبلیغات بیرونی و گاها نیز از احساسات درونی شان دست به چنین تضادی میزنند که این امر بدون شمشیر نیز حل شدنی است.
ما مردم افغانستان به حد کافی با همدیگر جنگیدیم و با مدل های گوناگونی از همدیگر را کشتیم، سر زدیم، از وسط دو نیم کردیم، سوختاندیم، تیزاب پاشیدم، با تبر و کلنگ جسد های همدیگر مان را پارچه پارچه ساختیم، زندانی کردیم، آزار دادیم، شکنجه کردیم وحتی وجب وجب این خاک خون ریخته شده ولی فکر میکنم فعلا که دست خارجی از درون این کشور تا حدی کوتاه شده بیایید روی وحدت، همدیگر پذیری، اخوت و برادری، محبت و صمیمیت و صلح و صفا تلاش نماییم، بیاییم به کشورهای غربی که عمری در اختلاف انداختن میان افغانها سرمایه گزاری و کار کردند، ثابت بسازیم که ما برادر یکدیگریم، میتوانیم زیر یک سقف با محبت نسبت به هم زندگی کنیم.
من یقین دارم با تحول اخیر افغانستان کمتر کسی پیدا میشود که خوشحال نشده باشد، چون به همه معلوم بود که حکومت قبل دیگر جای برای خود در قلب مردم نگذاشته بود که آنرا تیره و تار نکرده باشد و این خوشحالی مردم نیز بر اساس امید واری های بود که از بر پا شدن حکومت اسلامی انتظار داشتند، بیایید برای برآورده ساختن آرمان و آرزو های این امتی که سالهاست انتظار چنین فرصتی را میکشد که دیگر هیچ کله زرد و کله سفید اروپایی و آمریکایی در کشورش نباشد و برایش تصمیم نگیرد، کار کنیم و تلاش نماییم مشت واحدی شده در برابر هر آنکس که میخواهد وحدت ما را بر هم زند ایستادگی نماییم.
من یقین دارم اگر اما-رت اسلامی همان عفو عمومی را که قبلا اعلام نمود بصورت عموم رعایت نموده و پیگیر این قضیه باشد و با کسانی که این عفو را میشکنانند برخورد جدی صورت گیرد دیگر کسی پیدا نخواهد شد علیه نظام توطئه کند و اگر هم باشد مردم از او اطاعت نمیکنند.
شما خود میدانید که سینه و دل حاکم مسلمان چقدر باید فراخ و کلان باشد، رفتارواخلاق محمدی عمری داشته باشد زمانیکه نبی کریم علیه السلام مکه را فتح میکنند خیلی از کسانیکه حتی او را در مدینه هم آرام نمیگذاشتند را با لبخند و محبت استقبال کردند و علاوه بر اینکه هیچ نوع تهدیدی نشد بلکه او را تا حدی اهمیت و ارزش هم دادند مثلا گفتند هر کس در خانه ی ابو سفیان پناهنده شد در امن است، این پیام چنان تاثیر عمیقی در قلب مشرکین داشت که شاید هزاران شمشیر چنین تاثیری نمیداشتند.
ان شاءالله هرچه ذود تر اختلاف تمام شود ودیگر هیچ خونی ریختانده نشود