h.firdevsturkmenoglucami

*GEÇMİŞ ZAMAN OLUR Kİ !*
*Taksim Camiî Açılırken Düşündüklerim.*

"Sene 1992...Edirne/Uzunköprü'de bölük komutanıyım..Yaz dönemi yani tayinlerin ve izinlerin yoğun olduğu dönem..Tabur komutanımız tayini çıktığı için birlikten ayrılmıştı..Yeni atanmış olanda yurt dışında olduğundan henüz katılmamıştı.Bende en kıdemli bölük komutanı olarak tabur komutanlığına vekâlet ediyorum.İkinci kol ordu komutanı MİT müsteşarlığından yeni atanan Teoman Koman idi..Emir ve komutayı teslim alır almaz, birlikleri tanıma maksadıyla denetlemeler yapıyordu.Hudut birlikleri olmamız sebebiyle bende denetlemesine eşlik ediyordum.Diğer tabur komutanları ile birlikte kışlanın tesislerini gezdiriyoruz.Tam mutfağı denetlerken beş yüz metre ileride şadırvanı, minaresi bulunan kışla camiinden ikindi ezanı okunmaya başladı.Teoman Koman büyük bir hayretle ezana kulak verdi.Mutfaktaki ki denetlemesini orada keserek;"Bu ne ya ! Tekke mi burası yoksa kışla mı"? diye sinirlenerek camiye doğru hızla gitmeye başladı..Tabii arkasından bizde gitmek zorunda kaldık.Camiye vardı, doğrudan kendisi kapıyı açarak ve botlarını dahi çıkarmadan camiden içeri girdi.
"Kışlalarda ki cami ve mescitlerden ezân okunmayacak..Mesâî saatlerinde camiler, kilitli kalacak," şeklinde emirler verdi ve camiden çıkarak tekrar mutfak denetlemesine devam etti.Bu denetlemeden sonra kışla camileri bir bir kapatıldı..Ve Ezânlar susturuldu...
*Yüzbaşı Abdullah SÖNMEZ*

*MÜNÂCAÂT*

Yücelerden yüce ulu Mevlâmız!
Sonsuz rahmetinle bağışla bizi!
Lutfeyle ihsânı, Sana duâmız,
Sonsuz rahmetinle bağışla bizi!

Çevirme kapından mahcup yüzleri,
Sürmek nasib eyle, nurlu izleri,
Sevdiğin kullarla haşret bizleri;
Sonsuz rahmetinle bağışla bizi!

Gönderdiğin İslâm başımızda taç,
Doymuyor günaha, nefsin gözü aç,
Yaptığımız tevbe, tevbeye muhtaç;
Sonsuz rahmetinle bağışla bizi!

Verdiğin nimetler hesaba gelmez,
Ancak nankör olan kadrini bilmez,
Günah deryasında kalanlar gülmez;
Sonsuz rahmetinle bağışla bizi!

Affetmezsen bizi, hâlimiz yaman,
Kurtuluş Sen 'de dir, Rabbim El-aman!
Kulun nedâmetle geldiği zaman;
Sonsuz rahmetinle bağışla bizi!

Gözümüzde olan perdeyi kaldır!
*Akgül* ü de rahmet deryana daldır!
İman üzre yaşat, iman ile öldür!
Sonsuz rahmetinle bağışla bizi!

*Kemal Akgül*

*BİRAZ TEFEKKÜRE NE DERSİNİZ?*

Miladi takvime göre ömrümüzden bir yıl daha eksildi. Geride ne kadar zamanımız kaldı, bilmiyoruz; kaç dakika, kaç saat, kaç gün, kaç ay, kaç sene...Seferdeyiz, yürüyoruz gündüz gece...Bazen neşeli, bazen mahzun, bazen kederli... Kimi zaman inişler, kimi zaman yokuşlar...
Kesin olan bir şey var; o da, gün geçtikçe her sene biraz daha yaşlanıyoruz.
Buna rağmen ; bitmez tükenmez arzu, istek ve emellerimiz...
Nereye çıkar bu yolun sonu?. Bu yol bizi hangi iskeleye yanaştırır?.
Yanaştığımız iskele bizim için sahil-i selamet mi olacak, yoksa felâket durağı mı?.
Rabbimiz muhtelif ayetlerde: *“ Bu dünya oyun - eğlenceden ibarettir,”* buyuruyor.
Oyunu, eğlenceyi: “ vur patlasın, çal oynasın” şeklindeki yanlış anlayışımızdan olsa gerek ki, çalana oynar, ağlayana güler olduk.
Halbuki buradaki oyun eğlenceden kasıt, bir mola veya dinlenme zamanını ifade eder. Dolayısıyla hayatın kısalığından, farkına varmadan tükenivereceğinden kinâyedir.
İşte, kocaman bir yıl gelip geçiverdi; acılarıyla, ızdıraplarıyla, hastalıklarıyla...Ve nihayet sevdiklerimizi bir bir bizden koparıp götürmesiyle, 365 gün göz açıp kapayınca kadar avucumuzun içinden kayıp gitti.
Günler, aylar kayıp gidiyor da biz kalıcı mıyız?
Elbette hayır!
Şair haklı olarak der ki,
*Gelenler hep sefer eyler muhakkak dârı ukbaya*
Girdiğimiz yol, mecburi istikamet; dönüşü, sapması olmayan..İçinde bulunduğumuz aracın menzili, sadece ve sadece ahiret...
Bu gidiş nereye diye bir soru akla gelmez mi?.
Yoksa bizim için varsa yoksa eğlence mi,
veya gerçeklerden kaçış mı?
Kaçış nereye kadar?.
Acı bir yıl yaşadık, hala daha yaşıyoruz. Bir çok sevdiğimizi kaybettik. Kendi akibetimiz meçhul.
Nerede, ne zaman geleceği belli olmayan bir musibetle karşı karşıyayız; kendimiz, arkadaşımız, sevdiklerimiz...
Eğlenceye değil, tefekküre ihtiyacımız var. İçkiyle aklımızı kaybetmeye değil, aklı selim tefekkür etmeye ihtiyacımız var.
Tutturmuşuz bir yıl başı, varsa yoksa eğlence..
Bu neyin eğlencesi?.
Öyleyse kime benzemeye çalışıyoruz?. Kimlerle yarışıyoruz?.
Ve ne kadar kendimizden uzaklaştık değil mi ?

*İNSANIN ARAYIŞ SERÜVENİ*

İnsanın tarihi aynı zaman da arayışların tarihidir.Arayışla başlar hayatı, arayışla nihayet bulur.Başka bir deyişle, doğumdan ölüme, beşikten mezara bir arayış hikâyesidir onun ömrü...
Ana kucağı, ana şefkâti, ana kokusu arayarak adımlarını atar.Sonra kendisine destek olacak, sahip çıkacak birini arar.Sırtını yaslayacağı, başını omuzuna dayadığında sûkunet kılacağı adam gibi adamı, koca çınarı, kocaman dağı arar.Sevgi arar, içinde huzur ve sûkunet bulacağı bir yuva arar, dertlerini paylaşacağı sadık bir eş arar.Ne de çok şey arar insanoğlu, hiç bitmez arayış isteği...
Her lafın altında bir şey arar.Bazen kusur arar, bazen bahane arar.Hiç bitmeyen, asla dinmeyen, ömür boyu süren, son nefesle bulan arayışlar sürer devam eder.Kimi arayışlar hüsranla, kimi arayışlar neşeyle sonlanır.Bazen gökte aranan yerde bulunur, bazen hayalden ibaret kaf dağının ardındadır aranan..Aradığını yerli yerinde bulmak ister.Düzen arar, intizam arar, yol arar, yöntem arar.Zorlu çetin arayışla, mutlu sonlandığında sevinç kaplar benliğini...Çölde kayıp devesini bulan bedevinin sevincine denktir coşkusu...Sonu hüsran biten arayışların ardından teselli edecek bir dost arar.Sırtının sıvazlanmasını, başının okşanmasını arar.Ne aradığını bilmediğinde kendi kendine kızar, homurdanır.Bulamazsa aradığını etrafına sataştığı, kırıp döktüğü, eline geçeni oraya buraya fırlattığı da olur.Karnı zil çaldığında bir tas çorba, doyduğunda ise tatlı arar.Karnı tok, sırtı pek olsa bile daha fazlasını arar.Dört dörtlük bir ziyafet arar.Gün gelir, annesinin yemeklerini arar.Yaz ortasında kış, kış ortasında yaz arar, yaz ortasında turşu, kış ortasında erik arar.Uzaklara, gurbet illere gider, yerini yurdunu, memleketini arar, doğduğu toprakları arar.Geride bıraktığı çocuklarını arar.Hak arar, adalet arar...Ağız tadı arar.Cesaret ve mertlik arar.Aşk arar, sevgilisini arar, Mecnun olur çölde Leyla'sını arar.Alıştığı düzeni arar.Kimi zaman yorgun düşer, yorgunluğunu giderecek rahat bir uyku arar.Makam-mevki arar.Gürültüden bunalır, sessizlik arar, dinlenmek için tenha bir arar, insan sesi arar, çocuk sesi, kuş sesi arar.Kimlik ve şahsiyet arar