Bronbos Oud-Heverlee

In de natuur eindigen de dingen nooit, ze beginnen altijd weer opnieuw. Misschien is dat de reden dat ik in de herfst altijd een beetje weemoedig ben. Maar herfst wil eigenlijk vooral zeggen dat alles tot rust komt en als ik er op die manier naar kijk verheug ik me extra over het licht dat door de planten schijnt en probeer het even vast te houden samen met de geuren die overal vandaan komen. Voor die geuren moet je wel zelf naar het bos komen, het licht kan ik je tonen vanaf hier.

Het was niet zo mooi weer vanmiddag maar toch heb ik deze foto's kunnen nemen. De visarend voelt zich blijkbaar op zijn gemak (er zijn er inmiddels twee) en de aalscholvers maken heel het jaar deel uit van de scene. In het Grootbroek is inmiddels zelfs een Zee-arend gefilmd: http://www.robtv.be/nieuws/huldenberg/zeearend-gespot

Bart Meuleman hoopt nu nog een Zwarte ooievaar in zijn gebied te mogen verwelkomen!

ZAAI EENS DE GELE LIS

Als je deze zaden in je vijver ziet heb je reden om tevreden te zijn. Laat ze drijven en volgend jaar geven ze je een van de mooiste waterplanten die in onze streken willen groeien: de Gele lis (Iris pseudacorus) van de familie van de Lissen, een vaste eenzaadlobbige plant. In onze vijver in het bronbos achter het station van Oud-Heverlee groeit en bloeit deze moerasplant volop en eerder dit seizoen postte ik er op deze blog al een paar heel mooie foto’s van. De Gele lis houdt van de zon en groeit in stilstaand of traag stromend zoet water tot een diepte van zo’n 30 centimeter. Doordat hij veel voedingsstoffen opneemt, is hij erg nuttig om de kwaliteit van het water te verbeteren. In de waterzuivering wordt hij gebruikt om metalen uit het water te halen. Hommels en bijen moeten diep in de bloem kruipen om de nectar er uit te halen. Eenmaal uitgebloeid, rollen de zaden er uit en drijven over het water weg. De lissnuitkever (heb je die al eens gezien?) leeft van de sappen in de stengels, de larve ervan leeft in en van de zaden. Die zaden zijn bruin en zitten opgestapeld in de doosvrucht die je op de foto ziet. Binnen een jaar moeten ze ontkiemen maar dat doen ze gemakkelijk. Als je ze droogt kan je zelfs in de lente op je vensterbank laten uitkomen (zeggen de tuinspecialisten). De plant breidt zich ook uit via de wortelstokken. De naam ‘Iris’ verwijst naar de Griekse Godin van de Regenboog. Daar zit een mooie legende aan vast, maar die vertel ik pas wanneer het weer zomer is.

De herfst nadert en het wordt dus tijd om in het bos het licht te gaan zoeken. Vooral vroeg in de morgen kun je de lichtbundels zien. Deze foto's nam ik en heel veel heb ik er niet aan gewerkt om ze zo te laten zien.

Nieuwe of oude wildernis, het zal de aalscholvers bij ons in de Dijlevallei een zorg wezen. Als er maar water is met veel vis in en een paar gezellige dode bomen om in te zitten. En ondertussen verschuilen de eenden, koeten, ijsvogels en waterrallen zich in het hoge riet. Af en toe laten ze zich zien maar horen doe je ze altijd. De bevers verbergen zich op de dijk en - jawel, het komt nog voor - vandaag zijn er géén vliegtuigen ....

vlierbessen: ik kom er nog even op terug. Vlak achter het station van Oud-Heverlee richting Dijlevallei, kom je aan een veldweg naar rechts - voor de aanleg van de spoordijk was hier de weg tussen Oud-Heverlee en Korbeek-Dijle - en daar vind je volgens mij een van de mooiste haagkanten uit de wijde omgeving. Volgens mij staan alle inheemse struiken er wel in, kom maar eens kijken en tellen. Die haag is gedeeltelijk aangeplant, voor een ander deel spontaan opgegroeid. Het enige wat ik doe is hem heel het jaar door snoeien en de woeker-bramen er uit weg houden. Dat is best wel een werkje, ook al omdat het met de hand gebeurt. Binnen een paar jaar mag je hier alle zeldzame vlinders en andere insecten in verwachten waar de specialisten altijd naar op zoek zijn. De haag zit ook vol vogels en dus moet ik de poezen er uit proberen te houden. Vlier groeit daar natuurlijk ook tussen en van de bessen maakte ik van de week dit fotootje.

Waar licht en water samenkomen kun je de meest fantastische beelden voor je lens krijgen. Wat het allemaal voorstelt, ik heb soms (dikwijls) geen idee, maar ik krijg er wel een flinke kick van ..... wow. Mijn verbeelding slaat op hol en sprakeloos jaag ik de waterdruppels na.

Dit een reeks met tenminste twee soorten libellen (geen juffers dus): paardenbijter en bloedrode heide libel. Maar bestudeer de reacties op mijn suggesties en je ziet dat het benoemen van libellen werk is voor specialisten ....Paardenbijters gaan nooit zitten en daarvan kan ik dus nauwelijks foto's maken. Maar soms paren ze of leggen ze hun eieren op een blad in het water en dan neem ik mijn kans waar. De mannetjes zijn opvallend blauw, de vrouwtjes onopvallend groen. De natuurlogica: na het paren kunnen de mannen gemist worden en mogen de valken ze opeten. De vrouwtjes zijn langer nodig want ze moeten eieren leggen. Voor de winter invalt gaan alle libellen in elk geval dood, zo is het libellenleven.

Het weer was in juli een beetje te nat maar nu begin augustus gaan we er weer aan beginnen. Foto's gemaakt door Kris; we zijn zoals altijd op zoek naar vrijwilligers om ons kleine team te versterken om ons kleine bronbosje te beheren. Vooral leuk voor mensen in Oud-Heverlee en omgeving. Iets voor jou? Voor vrouwen en mannen, jong en oud en alles daar tussen in. Altijd iets te doen maar vooral op zondagnamiddag. Inbegrepen: vrije toegang, gezelligheid en gratis zeisles (op tuinniveau). Laat maar eens graag weten of je het ziet zitten om een paar uurtjes te komen meehelpen om de natuur-in jouw-buurt een handje te helpen.

Koninginnenkruid (Eupatorium cannabinum) - vroeger Leverkruid genoemd - is een grote vaste plant uit de composietenfamilie. Het is echt een plant voor vochtige, liefst zonnige ruigtes, waterkanten, moerassen en bossen. Bij ons in de tuin en in het bronbos groeit en bloeit hij overvloedig en woekert flink. Dat laatste is jammer want hij bloeit pas laat in het seizoen en als je hem niet kleinhoudt, verdringt hij heel z’n omgeving. Een troost: als je hem afknipt op de hoogte die je zelf wilt, groeit hij heel mooi weer uit met vele vertakkingen en bloemen. Bijen, hommels, vlinders en allerlei andere insecten zijn er dol op. De bladen lijken op die van Hennep, vandaar het naamsdeel Cannabis. Vroeger maakten de mensen er een thee mee tegen verkoudheid en verstopping en nog een boel andere kwalen. Als je er teveel van inneemt kan je wel leverkanker krijgen. In de natuur wordt hij vanwege zijn bittere smaak alleen gegeten door geiten schijnt het. Maar die eten dan ook alles. De oude naam verwijst naar de Grieke koning Mithridates VI, koning van Pontus in Klein Azië en vijand van Rome. Deze gebruikte de plant als antidote tegen een in die tijd veel gebruikt vergif. Dat vergif zelf is ons niet overgeleverd noch de kwestie of de koning het wellicht ook zelf gebruikte tegen zijn vijanden. Waarom de plant dan tegenwoordig Koninginnenkruid heet en niet Koningskruid heb ik nog niet gevonden. Misschien hielp mevrouw (of de dames) Mithridates wel een beetje mee …? Purpureum is latijn voor purper. Andere namen zijn: Bloedplant, Boeltjeskruid, Draadjesbloem, Hertsklaver, Hommelkroet en Jeneverbloem. Met andere woorden: wordt vervolgd.

bronbos - moeder zwaan trekt het zich niet aan

Groot Heksenkruid: kleine bloempjes bloeien overal in het bos. Als je dit in de Middeleeuwen in huis had, belandde je meteen op de brandstapel. In die tijd hielden ze nog niet van halve maatregelen. Of er ooit iemand verdwaald is vanwege dit kruid weten we niet. Lelijk doen we nog altijd tegen elkaar en we zijn ook nog even snel aangebrand. Maar de heksen van nu zijn niet meer van het hetzelfde kaliber als in die tijd. Lees er alles over en nog een beetje meer op: http://ernstguelcher.blogspot.be En als je deze plant in je tuin wilt, dan moet die toch wel flink nat zijn en op een bos lijken.

Kijken mag, aankomen niet, hoewel vele van deze bloemen helemaal niet zeldzaam zijn en je vast een aantal van de planten liever niet in je tuin hebt. Puur natuur dus, de Dijlevallei staat er vol mee. Volgende week krijg je er nog tien bij.

Gisteren was het vliegles voor de jonge ijsvogels. Met drie tegelijk vlogen ze rond als jonge blauwe bliksemflitsen. Het is ieder jaar hetzelfde. Ik zie ijsvogels vroeg in het seizoen en dan een hele tijd niet meer totdat het tijd is voor de kleines om op eigen vleugels de wereld aan te pakken. Eind augustus zijn ze opnieuw nergens meer te zien. Ze komen nooit héél dichtbij, maar ze gaan toch braaf zitten op de horizontale tak die ik deze winter op een meter hoogte boven het water heb gelegd om ze te lokken. In de lucht kan ik ze onmogelijk fotograferen maar eenmaal op de tak hebben ze alleen maar belangstelling voor het water en de fotograaf kan rustig zijn of haar gang gaan. Wist je dat een ijsvogel niet stil kan zitten vanwege een overdynamisch zenuwstelsel dat nodig is om de felle reacties te ontwikkelen om de vis uit het water op te pikken? Duiken en vissen kunnen de jongen al wel maar voorlopig vangen ze nog vooral kleine takjes denk ik. In de verte kijkt moeder eend toe vanaf haar nest, een brutale meerkoet (die zijn altijd brutaal) zwemt zich al etend bijna mijn lens binnen. De reiger komt ook even kijken en over de vele zwanen beloof ik je binnenkort een reeksje apart. Zwanejongen zag ik al wel aan het Zoet Water in Oud-Heverlee maar nog niet in ons bronbos.

Het regent nog altijd maar zoals beloofd krijg je hier het tweede reeksje met lichtjes in de duisternis.

schaatsenrijder

Moerasspirea heb je vast niet in je tuin tenzij je in het moeras woont. Deze begint nu uitbundig te bloeien in het bronbos achter het station van Oud-Heverlee.

Zoals beloofd hierbij een tweede serietje over de juffers en hun capriolen. Iemand zei dat libellen wondermooi maar ook meedogenloze jagers. Hier zie je een juffer een steekmug opeten. Veel libellen = weinig muggen. Alleszins eten ze toch nooit meer dan ze nodig hebben zoals wij mensen plegen te doen .... Opnieuw mijn oproep aan de kenners: wie staan er hier allemaal op de foto? veel dank om het ons te laten weten.

Als de zon even schijnt hebben de juffers het erg druk aan het water. Eten, drinken, paren, eieren leggen, allemaal tegelijk en het leven is kort. Ik vind het heel moeilijk om dit volkje treffelijk te fotograferen want ze zijn erg klein, snel en blijven nooit lang op één plek, zeker niet als je dichtbij komt. Bovendien hebben ze een zo tere structuur dat ik moeilijk op kan scherpstellen. Ik hoop dat de specialisten even kunnen vertellen welke soorten er in de onderstaande foto's te vinden zijn. Heel veel dank.

Bij de libellen is de weidebeekjuffer (Calopteryx splendens) een van de mooiste die ik ken. Volgens kenners zou hij niet meer veel meer voorkomen, maar in ons bronbos in de Dijlevallei struikel je er zowat over. Dus zorg voor stromend zuurstofrijk water en een zuiver milieu en je hebt blijkbaar geen probleem. Deze juffers zijn zo’n 4,5 centimer lang en als ze zitten in de zon kan je ze tamelijk gemakkelijk fotograferen. Als ze vliegen zijn ze ook heel mooi, maar het is me nog niet gelukt om daarvan een treffelijke foto te maken. De soort komt over heel Europa voor. Het mannetje is blauw en gaat hoog op een blad zitten om zijn territorium af te bakenen. Het vrouwtje is groen en valt dus veel minder op. De paring duurt 15 minuten en het vrouwtje legt haar eieren op libellenwijze via haar legbuis op een blad in het water. De ontwikkeling van larve tot volwassen juffer (imago) duurt zo’n 10 maanden. Begin mei zijn ze er en begin augustus zijn ze alweer nergens meer te zien.

het is zomer in het Bronbos, de paarden van de buren komen een kijkje nemen en de weide staat blauw van de rapunzelklokjes. En je mag nog altijd ons kleine vrijwilligersgroepje komen versterken ...

Een scherpe kreet en je weet dat ze er zijn. Waterhoenen in het wild zijn nog veel schuwer dan eenden. Je ziet ze bijna nooit in open water en de jongen worden hoogst zorgvuldig tussen het riet gehouden. Op 50 meter afstand, met de telelens optisch en digitaal vol uitgeschoven zijn deze foto's weinig scherp maar dichterbij kan ik niet komen. Van zodra ze mij in de gaten hebben, zijn ze weg voor de rest van de dag. Je zal het dus met deze beelden moeten doen voor het ogenblik .....

wie komt ons ploegje nog versterken ?

Helpen in idyllische Bronbos Oud-Heverlee!

bronbos - licht komt over de spoorweg

en hier is de bloem al wat van dichterbij. Om een Gele lis te fotograferen moet je niet bang zijn voor natte voeten ...

hiervoor hoef je niet met vakantie, gewoon een landschapje met Gele lis in het Klein Stations Bronbos in Oud-Heverlee

de echte koekoeksbloemen staan volop in bloei

grote ratelaar - nieuw in het bronbos

Oud-Heverlee - bronbos - pinksterbloemen in de mist

bronbos Oud-Heverlee met vijvers van Oud-Heverlee Zuid

Bronbos Oud-Heverlee - de poel in het voorjaar

Bronbos Oud-Heverlee - Speenkruid in bloei

Bronbos Oud-Heverlee - Slanke sleutelbloem in bloei

Bronbos oud-heverlee - zwanen op de poel