Czas relacji - IFS Anna Stasiak

Czy konie mają JA?

Takie dziwne pytanie..
---------------------------------------------------------------

Czym jest JA?

JA jest stanem do którego ma dostęp każdy człowiek. Jest to miejsce pełne spokoju, współczucia, odwagi, ciekawości, otwartości, życzliwości. Jest źródłem naszej mocy, zdolnej uzdrawiać wszystkie nasze poranione części. Gdy mamy kontakt z tą energią jesteśmy bardziej w byciu niż w działaniu, czujemy pełnię, przepływ, łączność ze sobą i z innymi. To nasz wewnętrzny, czuły przewodnik. Rdzeń , źródło wielowymiarowej mądrości.

Poza JA mamy oczywiście części, nasze wewnętrzne głosy i to z nimi na co dzień mamy kontakt. Przykładowo, mam wiele części , które są związane z końmi. Część , która kiedyś lubiła rywalizować i namiętnie galopować na końskim grzbiecie, mam taką , która woli teraz budować relacje, spędzać z końmi czas na „nicnierobieniu” . Część dbająca, potrafi kilka godzin dziennie zajmować się karmieniem oraz czyszczeniem końskiej sierści i taka, która wymyśla jak tu połączyć dwie pasje konie i bycie praktyczką IFS ;-)

-----------------------------------------------------------------

Gdy poznałam IFS – Internal Family Systems od razu zaczęłam się zastanawiać , czy konie mają części?. Dość szybko mi przyszło , oczywiście, że mają. Część uciekającą, część smutną, niecierpliwą, taka która nie chce podać nogi do czyszczenia albo taka która lubi jeść. Mają też takie , które lubią się bawić , przebywać w stadzie, nie lubią zakładania siodła itd. Cała plejada wewnętrznych koników ;-)
Potrafią też przełączać kabelki i nadawać co chwilę na różnych kanałach. Teraz mnie głaszcz , a za chwilę nie dotykaj , a już na pewno nie po szyi ;-)

Później zaczęłam się zastanawiać czy konie mają JA. Tutaj nie mam jednoznacznej odpowiedzi tylko historię. Moją bardzo osobistą. Jeden z najtrudniejszych momentów w moim życiu, a zarazem najbardziej niesamowitą i magiczną jaka mi się przydarzyła.

---------------------------------------------------------------

Trudna historia jest o tym , że odszedł człowiek, bardzo mi bliski. Był zimowy, grudniowy wieczór gdy to się stało. Zgiełk , ruch , a potem cisza , pustka, smutek.

Był to dzień przesilenia zimowego, księżyc świecił jasno na ciemnym niebie. Gdy emocje opadły i przyszło zmęczenie próbowałam zasnąć, sen nie nadchodził. Usłyszałam za oknem rżenie koni. Mam to szczęście ,że tuż za oknem pokoju znajduje się padok gdzie mieszkają konie. Zazwyczaj odzywają się jak coś je poruszy. Poszłam więc sprawdzić co się dzieje. Gdy doszłam na miejsce okazało się ,że dwa z nich połamały ogrodzenie i wyszły na zewnątrz. Przeprowadziłam uciekinierów na padok i naprawiłam prowizorycznie płot. Wtedy zobaczyłam pień drzewa, który znajduje się na padoku. Był jasno oświetlony przez księżyc. Podeszłam w to miejsce, usiadłam na pieńku i… popłakałam się. Puściły emocje, napięcie, zaczęło do mnie docierać co przed chwilą się wydarzyło. Byłam w rozpaczy, niemocy, ogarniającym całe moje ciało smutku. Gdy po chwili na moment otworzyłam oczy zobaczyłam konie. Stały w kręgu wokół mnie, głowami zwrócone w moją stronę. Ukochana siwa klacz dotykała mnie chrapami w ramię. Drugi koń chrapami smyrał mnie po nodze, któryś parskał, a pies usiadł obok mnie. Tak sobie były, pełne spokoju i uwagi. Jakby mi chciały powiedzieć JESTEŚMY , aż tyle. Ty sobie bądź w rozpaczy, a my z tobą pobędziemy. Trwało to kilkanaście minut. Niezwykły moment, którego nie zapomnę do końca swych dni. Jakże ważne dla mnie było wtedy to BYCIE. Są takie momenty w życiu , które trzeba po prostu przeżyć i niezwykle wspierające jest ta świadomość , że jest ktoś obok. Ktoś , kto nie pociesza, nie daje rad tylko JEST, tak po prostu jest przy tobie.

Po dłuższej chwili konie rozeszły się i poszły skubać siano. Wzięłam głębszy oddech i poszłam do domu, niosąc w serduchu to niezwykłe doświadczenie.

Ot i cała historia. Dziękuję ,że czytasz. Poruszyło mnie wspomnienie tego momentu więc skończę pisanie.

Trzymaj się cieplutko 💚

Ciągle jestem pod wrażeniem treści tej książki. Dla mnie jest ona o tym jak pod stertą reguł, utartych schematów, tego co wolno a co nie , nie stracić człowieka w sobie. Jak wracać do serca nawet w relacji terapeuta-pacjent. Lillian B.Rubin wieloletnia psychoterapeutka opisuje w niej przypadki swoich pacjentów oraz swoje wybory pracy z nimi, które niekoniecznie wpisywały się w główny nurt. Polecam.

Jakie to ważne..

Gdy jest zimno i gdy jest ciepło.
Gdy jesteście weseli i gdy jesteście smutni.
Gdy wiecie i gdy jesteście zdezorientowani.
Gdy jesteśmy w domu i gdy jesteśmy na ulicy.
Gdy są pieniądze i gdy ich nie ma. Gdy wszystko się układa, a także gdy nic nie idzie po naszej myśli.
Gdy jestem radosny i miły i gdy jestem irytujący i agresywny.

Proszę, abym mógł zamknąć oczy i ułożyć się w waszych ramionach, oprzeć się o was i wiedzieć, że nie stanie mi się krzywda, nie upadnę, że jestem chroniony i bezpieczny – bezwarunkowo.

Mamo, tato, proszę, abym mógł czuć, że tutaj, na tym świecie,
na który mnie zaprosiliście, jestem u siebie.

----------------
Cytat i grafika z książki "Cud rodzicielstwa"
-> https://bit.ly/Odkryj_Cud_Rodzicielstwa

Ważny, poruszający film Gabora Mate "Mądrość traumy". Polecam bardzo.

Film "Mądrość traumy" | Gabor Mate | younity PL ZAPRASZAMY NA FILM z polskim lektorem z polskimi napisami Trauma jest niewidzialną siłą, która kształtuje nasze życie. Wpływa na sposób, w jaki budujemy relacje, kochamy, doświadczamy i postrzegamy nasz świat. Jest źródłem naszych NAJGŁĘBSZYCH RAN oraz drogą do naszego NAJGŁĘBSZEGO...

Cóż to był za piękny czas. Cieszę się bardzo, że chcemy razem tkać go dalej. Ciekawość mam ogromną jakie tym razem sploty powstaną. Wiem jedno, tkanina będzie niepowtarzalna i wyjątkowa, gdyż spleciona z obecności różnorodnych nici. Utkana opowieściami , zdarzeniami w tym czasie i miejscu w którym to się wydarzy. Zapraszamy Was już teraz, choć miejsce i czas jeszcze nieznane. Mamo, córko tkajcie z nami🌷

Mamy to! Jest decyzja naszego zespołu w składzie: Iza Sztandera, Anna Stasiak, Aneta Stępień-Proszewska, Ewa Czapiewska i Justyna Wencel, że kolejna edycja ZGROMADZENIA MATEK I CÓREK - WIELKI CZERWONY NAMIOT odbędzie się w 2024 roku

Aneta Stępień-Proszewska Mama z Lasu Iza Sztandera Justyna Wencel / Alchemia Kobiet
Jednym z warsztatów , który współprowadziłyśmy razem z Ewą Czapiewską Mama z Lasu na Zgromadzeniu matek i córek był warsztat o granicach. Pojawił się tam taki moment, gdy mamy i córki spotkały się w osobnych przestrzeniach, by w spokoju i z uważnością przyjrzeć się swoim granicom, temu czemu mówimy "TAK" jak również temu czemu mówimy "NIE", jak możemy zadbać o siebie, jak komunikować to co jest ważne dla mnie oraz jak mogę to powiedzieć z szacunkiem dla drugiej strony. Towarzyszyłam młodym, dorastającym kobietom w tym procesie. Niezwykły to był czas. Z poruszeniem w sercu jako kobieta, matka nastolatki i dorosłej już córki , trzymająca tą przestrzeń słuchałam wypowiedzi dziewcząt, nastolatek o ich potrzebach, o tym jak trudno jest w kontakcie z dorosłymi stać przy swoich granicach, jak trudno komunikować, kiedy z drugiej strony czasem brak odbioru, brak chęci usłyszenia, zobaczenia ich potrzeb. Bywa, że my dorośli naruszamy te granice, może ich nie widząc, może mając swoje własne wyobrażenia gdzie one są. Jasne ,że mamy dobre intencje, oczywiście, że mamy większe życiowe doświadczenie lub, że czasem nam się wydaje , że wiemy lepiej. Może jednak warto się zatrzymać i tak po prostu puścić swoje oczekiwania, racje, wyobrażenia. Zadać sobie pytanie co tak naprawdę jest ważne, zapytać, usłyszeć, zaufać. Owocem tej rozmowy jest plakat, apel do dorosłych: "Drodzy dorośli w kontakcie z Wami potrzebujemy" Zapraszam Was do przeczytania i refleksji.

Zgromadzenie matek i córek https://fb.me/e/3tTLnXl3X było kolejnym ważnym wydarzeniem. które zorganizowałyśmy wspólnie z Anetą Aneta Stępień-Proszewska , Ewą Mama z Lasu Izą Iza Sztandera Justyną JJustyna Wencel / Alchemia Kobiet Odbyło się na Kaszubach w pięknie położonym Ośrodku Duchowych i Twórczych Stylów Życia Zielone Kręgi https://www.facebook.com/ZieloneKregi
I tu mam zatrzymanie, nie wiem co napisać tyle się działo na poziomie wydarzeń , kręgów , warsztatów. Co robiłyśmy? Budowałyśmy Czerwony Namiot, mamy uczestniczyły w kręgu opowieści porodowych , była Ceremonia przyjęcia do kręgu kobiet, warsztat o wspólnej relacji, warsztat o granicach, warsztat o tożsamości dla córek. Jednocześnie we wnętrzu każdej z nas kobiet,
matek, córek działo się równie wiele. Jak myślę o tym czasie to
pojawia mi się błogostan w ciele, czuję rozluźnienie, spełnienie, mam taką myśl , że był to niezwykle karmiący czas wzbogacający każdą z nas osobiście oraz relacje mamo-córkowe. Takie przestrzenie chcę współtworzyć, do takich chcę zapraszać, w takich chcę uczestniczyć, takie chcę wspierać.

Przyszedł czas na podsumowania. W lipcu odbyły się dwa wydarzenia , które służyły relacjom mam i córek. Jednym z nich był warsztat "Wicie życia" w asyście koni. Poprowadziłyśmy go wspólnie z Iza Sztandera. To była druga edycja tego wydarzenia. W zeszłym roku odbyła się pierwsza na Mazurach w Ośrodku w Polu. W tym roku była druga w Wiadrowie niedaleko Wrocławia , gdzie mieszkam i prowadzę również indywidualne sesje IFS z końmi.

Zapisało się do nas 5 par mam z córkami nastolatkami. Piękny owocny czas. Zasiadałyśmy w kręgu , opowiadałyśmy o tym co służy relacjom, a co nas oddala od siebie. Tworzyłyśmy postać relacji i przyglądałyśmy się temu co sprawia , że jest ona kwitnąca, zdrowa , żywa. Każda mama i córka miały okazję zaopiekować się jednym z koni na czas warsztatu. Przyjrzałyśmy się temu jak konie widzą świat, jak odbierają otoczenie i nas swoimi zmysłami. Jak być z koniem w bezpieczny sposób. Dużą częścią warsztatu zajmowały ćwiczenia z końmi , większość z nich mama i córka wykonywały razem, była to okazja do przyjrzenia się temu , jak działamy wspólnie można było przyjrzeć się temu jak się komunikujemy jak możemy to robić ,żeby to służyło nam obu mamie i córce. Był również ogień transformacji. Oddawałyśmy mu to co nam już nie służy , co ciąży , nie pozwala rozwijać skrzydeł, a zapraszałyśmy do naszego życia jakości których chcemy więcej, które będą nas wspierać. Wszystko przy rytmie bębna i śpiewach. Mamy spotkały się w osobnym kręgu , gdzie przyglądały się rolom jakie pełnią w swoim życiu. Były też rozmowy o strachach z dzieciństwa oraz krąg spotkania z przodkami.

Bardzo dziękujemy wszystkim uczestniczkom za ten wspólny czas, za zaufanie, za dzielenie się sobą , za otwartość , autentyczność. Dziękujemy również Vege Żona za przepyszne jedzenie. Osobiście dziękuję też moim córkom , które wspierały nas w prowadzeniu. Ogrom wdzięczności !!!
W przyszłym roku będzie kolejna, trzecia już edycja tego warsztatu. Już nie mogę się doczekać. Stado koni powiększyło się też o nową córkę, klaczkę Wiwernę😁

https://zwierciadlo.pl/psychologia/524038,1,nie-moralizuj-lecz-sluchaj--jak-wzmacniac-poczucie-wlasnej-wartosci-u-dzieci.read

Nie moralizuj, lecz słuchaj – jak wzmacniać poczucie własnej wartości u dzieci Dzieci często czują się przez nas nierozumiane. Zamiast uważnie ich słuchać, mamy w zwyczaju komentowanie tego, co mówią. W komunikacji z nimi powielamy ciągle te same błędy. Co w takim razie zrobić, żeby dziecko chciało z nami szczerze rozmawiać? Jak odkleić je od ekranu telefonu cz...

Prowadziłem kiedyś terapię dwóch osób bardzo ze sobą związanych i one obie były nieszczęśliwe. W związku z tym szukały jakiegoś rozwiązania. Zobaczyły, że są bardzo nieszczęśliwe również dlatego, że ta relacja je krępuje. I kiedy to zrozumiały, zaczął się między nimi proces separacji. On przebiegał tak, że jedna z nich była szczęśliwa, jakby wyzwoliła się z czegoś. A druga była jeszcze bardziej nieszczęśliwa. Bo brakowało jej tego, co było wcześniej. I tak samo może być z rodzicem.

Wątpliwość dotyczy więc tego, czy jeżeli rodzic mówi, że chciałby, żeby jego dziecko było szczęśliwe, to faktycznie ma na myśli to, żeby jego dziecko było szczęśliwe, czy on chciałby je widzieć jako szczęśliwe w takim zakresie, w jakim on sobie to szczęście wyobraża. Czyli że tak naprawdę to on chciałby być szczęśliwy, patrząc na swoje dziecko. No, a to jest coś innego. Bo wtedy dziecko zaczyna realizować pewien program, żeby rodzica uszczęśliwić. I wtedy ten rodzic myśli, że to dziecko jest szczęśliwe. Ale czy tak jest? Nam się często zdaje, że jak dziecko czegoś tam nie zrobi, to straci jakąś niebywałą okazję i później z tego powodu będzie nieszczęśliwe. Ale przecież może być zupełnie odwrotnie.

Dr Cezary Żechowski psychiatra i psychoterapeuta w rozmowie z Tomaszem Kwaśniewskim.
Dr Żechowski poprowadzi w Kontekstach od września seminarium, którego tematem będą rozważania na styku psychoanalizy, neuronauki i sztuki.
Zapraszamy nie tylko terapeutów tym razem. Link w komentarzu

Dzieci nie potrzebują poświęcającej się matki, przemęczonej, niecierpliwej ,unoranej codziennymi obowiązkami, albo ojca wypruwajacego sobie cokolwiek , siedzacego do wieczora w pracy. One potrzebują miłości, kontaktu, bliskości i rodziców, którzy potrafią zadbać o siebie i sami siebie szanują. Czasem to co możemy zrobić najlepszego dla naszych dzieci to zaopiekować się sobą. Najlepszego dla wszystkich rodziców i dzieci❤

Mama❤ od niej dar życia

TRAUMA POKOLENIOWA

Nauka dowiodła, że możemy dziedziczyć skutki traum naszych rodziców i dziadków. Przedstawiam fragment ciekawego wywiadu z profesor Jadwigą Jośko-Ochojską, lekarką chorób wewnętrznych, neurofizjolożką, kierowniczką Katedry i Zakładu Medycyny i Epidemiologii Środowiskowej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego.



Całość wywiadu w linku: https://zwierciadlo.pl/psychologia/525914,1,traumy-odziedziczone-po-rodzicach-i-dziadkach--jak-sobie-z-nimi-poradzic.read

Eugenia Herzyk
Kobiece Serca | terapia i rozwój

https://www.facebook.com/photo/?fbid=196571663152290&set=a.130547469754710
Przebłyski😃

Glimmery (przebłyski) są przeciwieństwem triggerów. Nazwała je tak Deb Dana, psychoterapeutka specjalizująca się w terapii traumy i autorka książek dotyczących regulacji układu nerwowego za pomocą teorii poliwagalnej.

Są to mikro-momenty, które zauważone i poczute w ciele, uczą układ nerwowy, że jest bezpiecznie i że może się rozluźnić. To przebłyski zachwytu, podziwu, radości i zadowolenia, powodujące delikatną, wewnętrzną zmianę przynoszącą poczucie spokoju i połączenia z ludźmi i światem.

Przykłady glimmerów:
✨promień tańczącego światła
✨uśmiech nieznajomego
✨ciepło słońca na twarzy
✨kojący dźwięk czyjegoś głosu
✨nieoczekiwany akt dobroci
✨świeżo upieczony chleb
✨chwila dla siebie w spokoju

Możemy świadomie stwarzać sytuację, w których będziemy doświadczać glimmerów, intencjonalne ich poszukiwać, wyczekiwać i przedłużać ich odczuwanie, jak już uda nam się je “złapać”.

Więcej o glimmerach dowiesz się w wywiadzie, którego udzieliłyśmy jakiś czas temu dla Hellozdrowie.pl (link w komentarzu) oraz w glimmerowej rolce na naszym profilu ✨

Podziel się z nami w komentarzu swoimi momentami przebłysków!

Post zainspirowany .e.l.e.n.m.a.r.i.e - postanowiłam przetłumaczyć go dla Was na język polski.

E.

Zachwyt nad życiem ❤

"Życia nie mierzy się ilością oddechów ale ilością chwil, które zapierają dech w piersiach"

Maya Angelou

Kobiety, takich chwil nam życzę ❤

Między poczuciem złości i jej wyrażeniem jest malutka przestrzeń na wybór w jaki sposób chcę to zrobić. Jeśli pozwolimy sobie ją poczuć, obejmiemy uwagą i czułością, posłuchamy z otwartością i ciekawością zamiast wypierać lub działać automatycznie pod jej wpływem stworzymy właśnie takie miejsce wyboru.

https://www.facebook.com/events/538448271371415/?ref=newsfeed

Scieżka miłości.

System Wewnętrznej Rodziny jest drogą odnajdywania i umiłowania wszystkich swoich kawałków. Łatwo jest przyjmować i doceniać te nasze części, które są społecznie akceptowane, które nie sprawiają kłopotów, są miłe i sympatyczne w kontaktach z innymi. Trudniej przyjąć te , które się boją, złoszczą, krzyczą, są zazdrosne, upijają się, stosują przemoc.. To tak jak z dziećmi jak się dobrze uczą , są pomocne, aktywne, grzeczne to jest nam z nimi łatwiej, gorzej z takimi co nie słuchają , buntują się, kłócą, obrażają, przynoszą złe oceny… Nie zdajemy sobie sprawy , że to krnąbrne zachowanie z czegoś wynika, że jest jakiś powód. Nawet jak znamy źródło tych zachowań to często nie wiemy co z tym dalej zrobić. SWR jest próbą dotarcia do tej świadomości. Gdy odnajdziemy połączenia z naszym JA, energią , która nie jest częścią, możemy wysłuchać naszych „niegrzecznych” kawałków. Słuchanie może być rozpoczęciem dialogu który krok po kroczku doprowadza do lepszego poznania naszych trudnych zachowań, impulsów myśli. Nawiązanie dialogu z częściami z poziomu otwartego serca stwarza przestrzeń na wzajemne poznawanie się. Dowiadujemy się wtedy , że to zachowanie lub trudne emocje służą czemuś. Może są krzykiem o uwagę , docenienie, może tęsknotą za czymś ważnym, a może ochroną naszej wrażliwości. Część zauważona, wysłuchana, przyjęta, doceniona przez nasze JA może się rozluźnić, może zaufać. Energia JA, która jest pełna miłości ma moc uzdrawiania. To w jej obecności części mogą i często rezygnują ze swoich ekstremalnych ról. To czego potrzebujesz masz już w sobie, jesteś kompletną , cudowną istotą. Twoje JA jest w środku chociaż możesz o tym nie wiedzieć, jest niezniszczalnym źródłem, zawsze masz do niego dostęp. Możesz tkać niczym pajęczynę sieć wzajemnych połączeń między swoimi częściami i energią JA tym samym wprowadzając więcej harmonii do wewnętrznego świata. Życzę ci , żeby tak właśnie się działo.

https://www.youtube.com/watch?v=i26nkZlwg_0

Czym jest terapia IFS? | Podstawy IFS, 1/9 Terapia IFS, czyli Internal Family Systems (po polsku: SWR, czyli System Wewnętrznej Rodziny) to innowacyjna forma psychoterapii utworzona 30 lat temu przez ...

BĄDŹ GRZECZNA, BO JAK NIE TO….

W restauracji , przy pizzy siedzi rodzinka, mama , tata i dziewczynka ok 8 lat.
Siedzę blisko więc nie mogę nie słyszeć. Tata co chwilę strofuje dziewczynkę:

-bądź grzeczna
-co ty robisz?
- wstyd wychodzić z tobą gdziekolwiek

Nie widzę co robi dziewczynka, siedzi do mnie tyłem. Jeśli coś robi to nie mówi przy tym. Może stroi miny? Raz beknęła głośno.

Tata:
-zaraz stąd wyjdziemy i już nigdy nie pójdziemy do restauracji z tobą!
- zabiorę ci lalkę !
-jak wrócimy do domu to nie będziesz oglądała bajki.

Gdy Tata to mówi ,dziewczynka protestuje- nie tato.. nieee. to bardziej taki jęk..

-no to się słuchaj i bądź grzeczna..

Mama nie reaguje zbytnio na słowa taty , taka przygaszona jakaś, taka grzeczna…

Hmm.. w sumie ja też się nie odezwałam…o zgrozo, a przecież różne myśli przelatywały mi przez głowę.
Jak głęboko my kobiety mamy wryte słowa ‘ bądź grzeczna” kulturowo, rodzinnie, pokoleniowo.

Wdech, wydech następnym razem zareaguję, być może wstanę i powiem :

Czy pan potrzebuje wsparcia?
Czy pan wie , że grzeczne dziewczynki uczą się tłumić emocje które mogą objawić się później w dolegliwościach ciała?
Czy pan wie, że grzecznymi dziewczynkami łatwo się steruje?
Czy pan wie , że takie dziewczynki uczą się jak dbać o innych tylko nie o siebie?
Czy pan wie , że grzeczne dziewczynki godzą się robić rzeczy których nie chcą?
Czy pan wie , że grzeczne kobiety uprawiają seks mimo , że nie sprawia im on przyjemności?
Czy pan wie, że tłumią złość, której potrzebują by mówić „nie” i mówić „tak” z wyboru?
Czy pan wie, że nie reagują nawet wtedy gdy ktoś je krzywdzi?
Czy pan wie , że może pan zareagować inaczej?

Jak?

Kochanie widzę , że coś się dzieje chcesz mi opowiedzieć co?
Córeczko, kocham cię również wtedy jak się złościsz i jak się smucisz.
Jestem twoim tatą i jesteś dla mnie ważna , powiesz mi co się dzieje?
Jestem z tobą nawet wtedy gdy nie rozumiem twojego zachowania.

Kurtyna.

Tymczasem zapraszam nie tylko grzeczne kobiety, na warsztat:

https://www.facebook.com/events/538448271371415

"Gniew nie wymaga agresywnego działania. Po pierwsze i najważniejsze, przekłada się on na proces fizjologiczny, którego należy doświadczyć. Po drugie ma wartość poznawczą, dostarcza cennych informacji. Ponieważ nie istnieje w próżni, odczuwanie go musi być reakcją organizmu na konkretny sposób postrzegania jakiejś sytuacji. Może być odpowiedzią na stratę lub jej groźbę w relacji osobistej bądź sygnałem faktycznego albo spodziewanego naruszenia osobistych granic. Jeśli pozwolę sobie na odczuwanie gniewu i zastanowienie się nad jego przyczynami , mogę zyskać ogromną moc, nikogo przy tym nie krzywdząc. Zależnie od okoliczności , mogę ów gniew uzewnętrznić lub tego zaniechać. Najistotniejsze jest powstrzymanie się od prób tłumienia tego doświadczenia. Jeśli to konieczne, mogę postanowić okazać gniew słowami bądź czynami lecz nie muszę wyrzucać go z siebie w postaci niekontrolowanej furii. W przypadku zdrowego gniewu kontrolę nad sytuacją sprawuje jednostka , nie zaś jej nieokiełznane emocje"

Gabor Mate " Kiedy ciało mówi nie"

https://www.filmweb.pl/film/Stutz-2022-10022217

Polecam bardzo ten film. Szczery , wrażliwy, poruszający. Stutz dzieli się w nim również swoimi metodami , które wypracował przez lata prowadzenia terapii. Warto!

Stutz | Film | 2022 Stutz (2022) - Jonah Hill rozmawia ze znanym psychiatrą Philem Stutzem o jego przeżyciach z dzieciństwa i unikatowym, wizualnym modelu terapii.

"W moim umyśle jest takie specjalne miejsce. Jest tam ciepło, jakby świeciło tam słońce. Zastanawiam się czy w środku też jest takie słońce jak na zewnątrz. " Maya ,lat 7
Cytat z książki " Rodzice i dzieci- wspólna ścieżka rozwoju" Dawn Menken

https://dobraporazka.pl/uwiezieni-w-slowach-rodzicow/
Bardzo polecam tą książkę nie tylko rodzicom. Pozycja o tym ,że słowa mają moc. Słowami można wesprzeć jak również skrzywdzić. Jak oddziałują na nas słowa wypowiadane przez dorosłych w dzieciństwie? Książka pełna przykładów z życia wziętych, otwierająca oczy i pokazująca inną perspektywę. Co warto mówić i z jaką motywacją oraz czego nie warto mówić i dlaczego. Z perspektywy praktyka IFS ta książka jest o tym jak słowa wypowiadane przez rodziców , dorosłych mogą być ciężarami , które noszą nasze części, jak również o tym jak słowa i zachowania mogą sprawić ,by życie było jednak lżejsze.

Uwięzieni w słowach rodziców - słowa mają znaczenie! Słowa-zaklęcia rzucone na nas w dzieciństwie, kształtują nasze postępowanie i postawy. Czasami ciężko nam poradzić sobie z nimi w dorosłości

LUDZI NIE TRZEBA RATOWAĆ ANI OCALIĆ

To, co jest kluczowe dla każdego człowieka, to wiedza o jego osobistej mocy i o tym jak uzyskać do niej dostęp.

ALCHEMIA ŚWIADOMOŚCI

📸 Grafika: Nieznana

Cóż to był za czas... pełen wspólnych rozmów, zabaw, ćwiczeń. Przestrzeń, w której było miejsce na wiele emocji, dzielenia się w kręgu, pogłębiania bliskości między mamami i ich córkami. Dziękuję Iza Sztandera za ten wspólny czas, rozmowy i moc kreacji. Dziękuję Bartosz Płazak za stworzenie miejsca w Polu gdzie takie pomysły mogą się realizować.

Już za chwilkę, już za momencik zaczynamy "Wicie życia mam i córek". Warsztat w którym będą brały też udział konie. Przywitałyśmy się wczoraj z końmi. Wraz z Izą Sztandera czekamy na Was drogie Kobiety małe i duże ❤

Marzy mi się taki świat w którym damy sobie czas i przestrzeń na przeżywanie trudnych emocji..
Gdy przyjdzie do nas dziecko z płaczem, złością, smutkiem, strachem

Zamiast …

Nie płacz, przecież nie ma czego płakać.
Chłopaki nie płaczą.
Nie marz się.
Ale z ciebie beksa.
Przecież nic się nie stało.
Nie ma się czego bać.
Złość piękności szkodzi.
Kupimy nowy.
Zobacz ,siostra taka dzielna a ty…

Powiemy...

Jestem z tobą.
Możesz przy mnie być taki , jakim jesteś.
Kocham cię.
Widzę cię.
Nie jesteś sama.
Chcesz się przytulić?
W jaki sposób mogę teraz z tobą być ?
Czy mogę coś dla ciebie zrobić?

Czy jestem w stanie przyjąć tego małego człowieka z otwartością z tym co jest ,bez oceniania, bez oczekiwań, bez natychmiastowych rozwiązań. Tak, teraz jest taki czas , że tak się czujesz, coś się wydarzyło, coś ważnego, trudnego. Ja jestem z tobą , teraz , tak jak tego potrzebujesz.
A co z naszymi wewnętrznymi dziećmi. Co im mówimy gdy przeżywają coś trudnego? Czyje to są głosy? Czy jesteś w stanie w trudnym momencie być ze sobą, przytulić samego , samą siebie i powiedzieć JESTEM ?

Z miłością...