Globalna Wioska

🕊️ SZTUKA DLA POKOJU 🕊️

Wernisaż: 13 grudnia o godz. 18:00 w Strefa do_Wolności

Wystawa i licytacje: 13 grudnia do 21 grudnia

_________________________

Wystawa „Sztuka dla pokoju” to gest solidarności wobec osób z doświadczeniem uchodźczym i ich codziennych zmagań z rzeczywistością. Wierzymy, że oddolnym działaniem możemy wspólnie tworzyć przestrzeń bezpieczną i pełną miłości, pozbawioną uprzedzeń i stereotypów.

Tworząc wystawę myślami jesteśmy z osobami znajdującymi się na polskim pograniczu, uciekającymi przed wojną w Ukrainie, opuszczającymi Kamerun, Somalię, Syrię, Afganistan, Iran, Etiopię czy Jemen. Razem z Poznańską Garażówką chcemy powiedzieć – nikt nie jest nielegalny, a każdy człowiek uciekający przed zagrożeniem powinien móc ubiegać się o ochronę międzynarodową w Polsce.

__________________________

Prace, które obejrzycie w Strefie do_Wolności pojawią się na świątecznych aukcjach online Poznańskiej Garażówki. Cały dochód ze sprzedaży prac zostanie przekazany na pomoc osobom z doświadczeniem uchodźczym.

Grupa z licytacjami:
https://www.facebook.com/groups/licytacjeswiatecznejgarazowki/?ref=share

Wydarzenie Poznańskiej Garażówki: https://www.facebook.com/events/672212247852357

Podczas wernisażu Dj Set zagra Dj Domsun.

___________________________

Zapraszamy na wernisaż wystawy - róbmy razem dobro!

▫️13 grudnia (wtorek) o godz. 18.00
▫️Strefa do_Wolności (Poznań) Nowowiejskiego 15/15A
▫️wstęp wolny

Kuratorka wystawy:

Magdalena Kłosowska

Artystki i artyści:

Wojciech Mazur, Olga Rydzewska, Zuzanna Julia Kamińska, Tadeusz Niziołek, Ula Taraszka, Aleksandra Kosior, Kaffka, Paulina Taborska, Aleksander Małachowski, Kacper Lipowy, Aneta Ratajczak, Weronika Dobrowolska

grafika: Weronika Wilkanowska

Do tegorocznych Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej mężczyzn pozostał niecały miesiąc. Gospodarzem mundialu został Katar - po raz pierwszy w historii mistrzostwa odbędą się na Bliskim Wschodzie oraz w państwie islamskim.

Do tej pory usłyszeć mogliśmy o wielu kontrowersjach wzbudzanych wokół organizacji oraz przebiegu przygotowań samego wydarzenia. O tym, co takiego wzbudza tyle negatywnych emocji, przeczytać możecie w naszym dzisiejszym poście.

Zapraszamy do lektury!

Do tegorocznych Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej mężczyzn pozostał niecały miesiąc. Gospodarzem mundialu został Katar - po raz pierwszy w historii mistrzostwa odbędą się na Bliskim Wschodzie oraz w państwie islamskim.
Do tej pory usłyszeć mogliśmy o wielu kontrowersjach wzbudzanych wokół organizacji oraz przebiegu przygotowań samego wydarzenia. O tym, co takiego wzbudza tyle negatywnych emocji, przeczytać możecie w naszym dzisiejszym poście.

Zapraszamy do lektury!

W roku akademickim również będziecie mogli Nas usłyszeć w , ponieważ dalej kontynuujemy przygodę z Efektem Motyla🦋Ps. pracujemy również nad tym, żeby audycje regularnie pojawiały się na Spotify

W roku akademickim również będziecie mogli Nas usłyszeć w , ponieważ dalej kontynuujemy przygodę z Efektem Motyla🦋Ps. pracujemy również nad tym, żeby audycje regularnie pojawiały się na Spotify

Studencki Patrol wyrusza o godz. 16.00 ⏰
👉 Zapytamy co myślicie o wyjazdach na wolontariat/misję humanitarną za granicą❓
👉 Czy pomagając mogę szkodzić❓ O tym porozmawiamy z Amelią Wojciechowską z Globalna Wioska 🕵️‍♀️
👉 O programie Tutoringu porozmawiamy z dr. Mirosławą Leopold z Centrum Wsparcia i Rozwoju UPP 🚶‍♀️🚶
👉 Wraz z prof. Haliną Zgółkową pomożemy rozwiązać dylematy językowe w nowym odcinku "Pogotowia językowego" 👅
👉 Zajrzymy też na Politechnika Poznańska, gdzie dzisiaj został zainaugurowany nowy rok akademicki 👇🎓👇
📻 🎧

Drogie osoby, standardowo już w poście dajemy Wam przedsmak audycji, a po więcej zapraszamy na Spotify Radia Afery✌️Dzisiaj i zapraszają Was do świata sztuki, w którym również odnaleźć można znamiona toksycznej mentalności kolonialnej

Do sobotniej kawki albo spaceru nad jezioro polecamy posłuchać Wam kolejnego odcinka 🦋 Tym razem i poruszają temat niezwykle wakacyjny, bo związany z etycznym podróżowaniem🏕

Pierwszy odcinek „Efektu Motyla” z lekkim poślizgiem, ale już jest na Spotify Radia Afera🦋

Drogie osoby, wraz z rozpoczęciem wakacji wracamy do Was z nowym, bardzo przyjemnym projektem 😎
Miło jest nam poinformować Was, że od dzisiaj w każdą środę o godzinie 16:30 będziecie mogli usłyszeć Nasze głosy poruszające ważne i społeczne tematy w Radiu Afera📻
W audycji „Efekt Motyla” udowodnimy Wam, że żyjemy w Globalnej Wiosce, która jest połączona siecią różnorodnych, a jednocześnie wzjamnie uzupełniających się relacji🦋
Zapraszamy cieplutko do wysłuchania dzisiejszego tematu, który przybliży Wam znaczenie stojące za nazwą Naszej audycji ❤️
W razie pytań zapraszamy Was do prywatnych wiadomości 📩

Cześć! Wracamy do Was po przerwie🥳 Tym razem zabieramy Was w podróż do Etiopii🇪🇹

Zapraszamy na #5 pokaz filmowy w ramach Migracyjnego Klubu Filmowego 📣

🎬 Kiedy? 5.05.2022, 16.30
🎬 Gdzie? Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM, sala nr 121
🔎 Link do wydarzenia na Facebooku: https://fb.me/e/38FfYhpWh

Tym razem skupimy się na tematyce wielorakości perspektyw i różnych sposobach opowiadania historii. Zadamy sobie pytanie, jaka jest rola migrującego dokumentalisty bądź dziennikarza, a także jaką ma on odpowiedzialność za prowadzone w swoich materiałach narracje. W trakcie zbliżającej się projekcji przedstawimy Wam dwa krótkometrażowe dokumenty:

🎬 „Faire-part” reż. Anne Reijniers. W tej produkcji zobaczymy dwie zróżnicowane perspektywy postrzegania sytuacji wewnętrznej Konga. W filmie ujrzymy punkt widzenia dwóch Belgów i dwóch Kongijczyków. ,,W przededniu przekładanych wyborów, dwóch Kongijczyków i dwóch Belgów tworzy film o Kinszasie i oporze społeczeństwa wobec kolonialnego dziedzictwa. Czterech twórców chce opowiedzieć wspólną historię, jednakże dorastając w cieniu dwóch różnych historii, mają zróżnicowane wizje odnośnie przedstawienia swojego państwa. Jak to powinno wyglądać? Kto powinien tam być? Kto jest adresatem filmu? Faire–part to poszukiwania czterech filmowców pragnących odnaleźć drogę do opowiedzenia historii – poprzez artystyczne środki przekazu, stworzyli prowokacyjny obraz Kinszasy i jej relacji z resztą świata”.

🎬 „Fck white tears” reż. Annelie Boros. To opowieść o RPA opowiedziana z perspektywy niemieckiej studentki, przebywającej w Kapsztadzie. ,,Annelie Boros przyjeżdża do Kapsztadu aby nakręcić film o protestach studentów. Kiedy się tam pojawia, czarnoskórzy studenci odsuwają ją od sprawy – nie chcą, aby biała osoba kręciła film o protestach czarnoskórej społeczności. Autorka chce zrozumieć dlaczego tak się dzieje i pokazać nam film o filmie, który nie może być zrealizowany, ponieważ jest osobą o białym kolorze skóry. Dokument przedstawia również wielowiekowe podziały RPA oraz ich siłę po 20 latach od zakończeniu Apartheidu”.

Po projekcji zapraszamy na wspólną dyskusję. Pozwoli nam to na wzajemne poznanie siebie, jak i podzielenie się osobistymi opiniami i wrażeniami po pokazie filmowym 💭

Migracyjny Wieczór Filmowy jest inicjatywą wspólną trzech organizacji skupionych wokół Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, czyli Globalna Wioska, Centrum Badań Migracyjnych na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu i Studenckie Koło Naukowe Etnologów UAM. To świetna okazja do rozmów na temat relacji pomiędzy kinem a nauką, a także refleksji nad współczesnymi wyzwaniami związanymi z różnymi formami migracji.

Widzimy się na WNPiD! Do zobaczenia 💙

Wskaźnik wolności słowa to wskaźnik wolności myśli. Brak poszanowania tejże niejednokrotnie wiąże się z łamaniem praw człowieka.

Dziś Międzynarodowy Dzień Wolnej Prasy, ogłoszony w 1991 roku z inicjatywy Reporterów Bez Granic.

Z tej okazji pochylamy się nad znaczeniem prasy w szerzeniu wolności słowa, która jest jednym z gwarantów przestrzegania praw człowieka. Przedstawiamy Wam również kraje, w których cenzura mediów jest smutną codziennością.

Interesuje Cię temat edukacji medialnej? Chciał_byś prowadzić działania antydyskryminacyjne? Szukasz organizacji, która mogłaby Cię w tym wesprzeć?

Stowarzyszenie Jeden Świat poszukuje wolontariuszy i wolontariuszek gotowych poprowadzić w szkołach warsztaty z antydyskryminacyjnej edukacji medialnej. W ramach projektu osoby uczestniczące dostaną wsparcie merytoryczne — 23 i 27 kwietnia zostaną dla nich zorganizowane szkolenia dotyczące m. in. prowadzenia zajęć czy fake newsów.

Link do wydarzenia: https://www.facebook.com/events/481833300347462

Chcesz się zaangażować? Dzisiaj jest ostatni dzień zgłoszeń! Wypełnij do godzint 23:59 formularz rekrutacyjny dostępny pod adresem: https://forms.gle/o4EfYYme82ZBdMkW9

Liczba miejsc na szkolenia jest ograniczona. Spieszcie się, tym bardziej, że projekty organizowane przez stowarzyszenie to świetna przygoda!

Sztuka od zawsze służy ludziom do pokazywania uczuć, uwrażliwiania społeczeństwa czy wspierania się w trudnych czasach.

Nazywanie wojny w Ukrainie „trudnymi czasami” wydaje się sporym niedopowiedzeniem, zwłaszcza w kontekście odkrywania kolejnych zbrodni popełnianych przez wojska rosyjskie.

Chcemy, żebyście poznali_ły ukraińskie artystki z różnych epok, których krzyk dziś rozdziera serce i pozwala nam choć trochę zrozumieć to, jaki sposób obywatele Ukrainy przeżywają, że ich kraj „tonie na oczach całego świata”.

Sztuka od zawsze służy ludziom do pokazywania uczuć, uwrażliwiania społeczeństwa czy wspierania się w trudnych czasach.
Nazywanie wojny w Ukrainie „trudnymi czasami” wydaje się sporym niedopowiedzeniem, zwłaszcza w kontekście odkrywania kolejnych zbrodni popełnianych przez wojska rosyjskie.

Chcemy, żebyście poznali_ły ukraińskie artystki z różnych epok, których krzyk dziś rozdziera serce i pozwala nam choć trochę zrozumieć to, jaki sposób obywatele Ukrainy przeżywają, że ich kraj „tonie na oczach całego świata” .

Kolejne, po Węgrzech wybory w Unii Europejskiej w cieniu wojny w Ukrainie. Będą nie tylko odbiciem sympatii francuskiego społeczeństwa, ale także próba unijnej solidarności przeciwko rosyjskiej agresji na niepodległą Ukrainę.

Macron - 27%
Le Pen - 23%
Mélenchon - 17%
Zemmour - ok. 8%
Pécresse - ok. 8%

Takie wyniki w ostatnim przedwyborczym sondażu oznaczają jedno – w Pałacu Elizejskim nikt nie będzie spał spokojnie.

Za nami wybory parlamentarne na Węgrzech🇭🇺Victor Orban odniósł spektakularne zwycięstwo, którego nie przewidywały żadne sondaże przedwyborcze. Więcej na temat samych wyborów na Węgrzech przeczytacie w Naszym dzisiejszym poście👀

Działania militarne przeprowadzane przez wojska rosyjskie mające na celu „denazyfikację”Ukrainy naznaczone są krwią niewinnych ukraińskich cywilów. Jako część społeczności międzynarodowej wyrażamy sprzeciw wobec bestialskich metod wojsk rosyjskich i wzywamy do zaostrzenia sankcji na Kreml oraz do jeszcze większego wsparcia militarnego wojsk ukraińskich przez państwa zachodu.

📣Migracyjny Klub Filmowy zaprasza na kolejny wieczór filmowy!📣

🎬Kiedy? 7.04.2022, 16.30
🎬Gdzie? Collegium Historicum UAM, sala im. Józefa Burszty - nr. 2. 122

Tym razem spotkanie przyjmie formę maratonu filmowego. Przedstawione zostaną aż cztery, niezwykle interesujące i wartościowe krótkometrażowe produkcje. Gwarantujemy urozmaiconą tematykę - oscylująca wokół migracji, podróży, cielesności i kultury. Wyjątkowa atmosfera sprawi, że nie będziemy się nudzić w trakcie projekcji. Zapraszamy zainteresowanych - zarówno zaznajomionych z problematyką dokumentów, jak  i tych, którzy dopiero chcą ją poznać!

Tymczasem łapcie tytuły filmów:
🎥 ,,The mass” 
🎥 ,,Zigzag” 
🎥 ,,Living migration”
🎥 ,,Creation in discomfort”

💭Po projekcji zapraszamy na wspólną dyskusję. Pozwoli nam to na wzajemne poznanie siebie, jak i  podzielenie się osobistymi opiniami i wrażeniami po pokazie filmowym. 

Migracyjny Wieczór Filmowy to wspólna inicjatywa Globalnej Wioski, Centrum Badań Migracyjnych UAM,  a także Studenckiego Koła Naukowego Etnologów UAM. To idealna okazja do poznania nowych odsłon współczesnego kina, a także refleksji nad problemami społecznymi, o których zbyt wiele się nie mówi. 

Widzimy się na miejscu! Do zobaczenia! 💙

Od ponad miesiąca skupiamy swoje myśli i energię na pomocy ludziom z Ukrainy. To ważne, abyśmy postarali się zrozumieć społeczeństwo, które potrzebuje naszego wsparcia bardziej niż kiedykolwiek.

Poznajcie więc bohaterki kraju naszych sąsiadów.

Слава Україні!🇺🇦

W tym roku laureatkami Międzynarodowej Nagrody dla Kobiet Niezywkłej Odwagi zostało 12 kobiet. Są nimi:

Rizwana Hasan, Bangladesz - prawniczka i aktywistka środowiskowa,

Simone Sibilio do Nascimento, Brazylia - prokuratorka, była Delegatka Policji Państwowej i szefa Policji Militarnej

Ei Thinzar Maung, Birma - Ministra Spraw Kobiet, Młodzieży i Dzieci

Josefina Klinger Zúñiga, Kolumbia - aktywistka środowiskowa i praw człowieka

Taif Sami Mohammed, Irak - Wiceministra Finansów i Dyrektorka Generalna Departamentu Budżetu

Facia Boyenoh Harris, Liberia - aktywistka na rzecz praw kobiet i przeciwko przemocy ze względu na płeć

Najla Mangoush, Libia - pierwsza kobieta na pozycji Ministra Spraw Zagranicznych

Doina Gherman, Mołdawia - parlamentarzystka, aktywistka na rzecz praw kobiet i ofiar przemocy domowej oraz przemocy ze względu na płeć

Bhumika Shrestha, Nepal - aktywistka na rzecz praw mniejszości płciowych i sprawiedliwości społecznej

Carmen Gheorghe, Rumunia - prezydentka organizacji pozarządowej E-Romanja działającej na rzecz praw kobiet

Roegchanda Pascoe, Republika Południowej Afryki - aktywistka przeciwko przemocy

Phạm Đoan Trang, Wietnam - blogerka, dziennikarka, aktywistka na rzecz praw człowieka.

Przygotowaliśmy dla Was post, w którym tłumaczymy znaczenie stojące za literą „Z”. Jest ona aktualnie symbolem poparcia agresji rosyjskiej w niepodległej Ukrainie🇺🇦

Wspierajmy specjalistki i specjalistów działających na miejscu. Organizujmy się i sieciujmy w naszym najbliższym otoczeniu.

Pomagajmy rozsądnie.

Obserwujemy w tym momencie w Polsce ogromne pokłady chęci do działania, wsparcia oraz solidarności. Reakcja polskiego społeczeństwa jest piękna i napawa nas dumą, jednak trzeba też dobrze spożytkować tę energię. Przemyślane długoterminowe rozwiązania i budowanie sieci wsparcia, nie jednostkowe i spontaniczne zrywy.

Zastanawiajcie się nie tylko nad tym, jak pomóc w tym momencie, ale wybiegajcie swoimi planami w przyszłość – z myślą o osobach, które zostaną z nami dłużej, dla których kilkudniowy nocleg nie wystarczy. Potrzebne są rozmowy z urzędnikami na temat systemowego wsparcia.

Konsultujcie się ze specjalistami w wątpliwych kwestiach – nie obrażajcie się na nich, nawet jeżeli nie mają czasu Wam odpowiedzieć bądź spożytkować Waszej energii.

W naszym bio jest link do organizacji działających na miejscu, które możecie wspierać i na rzecz których możecie wpłacać pieniądze. Staramy się go również uzupełniać o oddolne inicjatywy pomocowe, żeby osoby w konkretnych miastach bądź działające w konkretnym obszarze mogły łączyć swoje siły.

Aby mobilizować do rozsądnej pomocy i sieciowania w Waszym najbliższym otoczeniu, udostępnijcie tego posta dalej oraz dzielcie się z nami w komentarzach informacjami o oddolnych działaniach pomocowych.

Dziękujemy, że pomagacie osobom w potrzebie – oby to nigdy się nie zmieniało.

Хай живе вільна, незалежна Україна! 🇺🇦

Dzisiaj zdecydowanie więcej jest nas na Instagramie, jednak chcieliśmy dodać kilka słów od siebie też tutaj.

Uważnie obserwujemy sytuację na Ukrainie. Staramy się udostępniać swoją przestrzeń tym, którzy tego potrzebują oraz podajemy dalej możliwości pomocy. Dlatego stworzyliśmy tabelę ze wszystkimi sprawdzonymi zbiórkami na rzecz Ukrainy, jakie znaleźliśmy. Będziemy ją uzupełniać na bieżąco.

Wspierajcie swoich znajomych z Ukrainy i angażujecie się na tyle, na ile możecie.

Хай живе вільна, незалежна Україна! 🇺🇦

Link do tabeli: https://docs.google.com/spreadsheets/d/18QNi2k3vDg9H_SGwv-qmNnt0NJxA3i31TVst4aVA8hc/htmlview

Zbiórki Ukraina - Google Drive

Od kilku dni z niepokojem obserwujemy sytuację w Ukrainie. Z całego serca wspieramy naszych sąsiadów i sąsiadki, którzy z tym problemem rosyjskiej agresji borykają się do lat, jak również apelujemy — polski rząd MUSI zacząć na szeroką skalę współpracować ze specjalistkami i specjalistami oraz organizacjami pozarządowymi pomagającymi osobom migrującym.

Każdy konflikt zbrojny wiąże się z migracjami. W szczególności z migracjami do państw, które są położone najbliżej zagrożonego terenu i mogą zapewnić bezpieczeństwo ludności cywilnej. Takimi krajami w tej sytuacji są państwa NATO i szczególnie sąsiadująca z Ukrainą Polska.

W ciągu ostatnich lat byliśmy świadkami, w jaki sposób osoby z doświadczeniem uchodźczym są traktowane przez polskie władze, udowodnił to chociażby kryzys humanitarny na przejściu granicznym w Terespolu czy też kryzys humanitarny na granicy polsko-białoruskiej.

Mamy nadzieję, że obecna sytuacja sprowokuje rząd do szeroko zakrojonej współpracy z organizacjami pozarządowymi, wprowadzenia odpowiednich planów zarządzania kryzysowego, zorganizowania adekwatnej infrastruktury dla osób migrujących. Liczymy również na to, że nie będzie to dotyczyć tylko obywatelek i obywateli Ukrainy, ale wszystkich osób które pojawiają się na terytorium naszego państwa — niezależnie od narodowości.

Sytuacje taka jak ta utwierdza nas w przekonaniu, że trzeba inwestować w politykę migracyjną i rozbudować system wsparcia dla osób z doświadczeniach uchodźczym. Współpracując jesteśmy w stanie to osiągnąć, gwarantując bezpieczeństwo nie tylko sobie, ale również osobom nowoprzybyłym do naszego państwa.

Wspieramy osoby cierpiące w tym momencie w Ukrainie, jak również osoby padające ofiarą białoruskiego szlaku oraz znajdujące się w tym momencie w ośrodkach dla cudzoziemców. Pamiętajcie żeby:

wspierać osoby i organizacje ukraińskie działające bezpośrednio w Ukraine
wspierać osoby i organizacje w Polsce pomagające osobom z Ukrainy
słuchać w debacie publicznej i wspierać głosy Ukrainek i Ukraińców
być uważnym na problemy znajomych z Ukrainy w Waszym najbliższym otoczeniu. Może potrzebują być wysłuchani?

Jeżeli znacie sposoby, żeby wesprzeć bezpośrednio obywatelki i obywateli Ukrainy, prosimy abyście poinformowali nas o tym w komentarzu. Postaramy się zebrać wspomniane informacje w jednym miejscu.

Każda osoba ma prawo do wolności, własnej tożsamości i samostanowienia. Niech więc żyje wolna, niepodległa Ukraina! Хай живе вільна, незалежна Україна!

25 grudnia minionego roku międzynarodową społecznością wstrząsnęła informacja o odnalezieniu, w wiosce Mo So, miejsca zbrodni, popełnionej przez panującą w Mjanmie juntę wojskową. Mowa tutaj o około 35 ofiarach, przede wszystkim ludności cywilnej, a także członkach organizacji humanitarnych, m.in.: ,,Save the children”, działającej w państwie. Osoby te zostały zamordowane, a następnie spalone. Chciały uciec przed walkami toczącymi się w pobliskiej wiosce Koi Ngan.

Starcia te odbywały się między wojskami junty a ruchem oporu, sprzeciwiającym się obecnej polityce władz, opartej na terrorze, rządach autorytarnych i prześladowaniu mniejszości.

Opinia międzynarodowa stanowczo potępiła działania armii generała Hlainga. Zarówno Rada Bezpieczeństwa ONZ, jak i sekretarz stanu USA – Antony Blinken – wzywają przywódców państw oraz organizacje międzynarodowe, do pociągnięcia birmańskiej junty wojskowej za odpowiedzialność za te okrutne czyny. Mówi się o zaostrzeniu embarga na broń, sprzęty i technologie, które mogą zostać wykorzystane do wewnętrznych represji. Poza tym Rada UE zakazała oferowania szkoleń militarnych i prowadzenia współpracy wojskowej.

Nie jest to jedyna zbrodnia dokonana przez juntę, która od czasu przejęcia władzy w Birmie, sieje spustoszenie w całym państwie.. Kilka dni wcześniej przed odnalezieniem miejsca zbrodni w Mo So dokonano kolejnego, zatrważającego odkrycia. W okolicach miasta Kani odnaleziono groby, w których zakopano blisko 40 ciał partyzantów, walczących przeciwko reżimowi i dyktaturze. Ten ośrodek miejski jest ściśle powiązany z działalnością opozycjonistów sprzeciwiających się wojskowemu reżimowi.

Ofiary najprawdopodobniej były wcześniej torturowane. Kolejny grób z 14 ciałami, odnaleziono we wsi Yin. Wszystkie te morderstwa, rzecznik junty komentuje jako działania odwetowe oraz walkę z terroryzmem, który zagraża porządkowi wprowadzonemu przez armię. Zgodnie ze słowami generała Zaw Min Tuna: ,,Kiedy traktują nas jak wrogów, mamy prawo się bronić”.

Bez wątpienia, obraz obecnej sytuacji panującej w Birmie ukształtował zamach stanu, mający miejsce 1 lutego 2021 roku. Siły Zbrojne Mjanmy pod dowództwem armii gen. Min Aung Hlainga w sposób nielegalny przejęły władzę w stolicy państwa Naypyidaw, a następnie w pozostałych prowincjach. Na terytorium Birmy został wprowadzony stan wyjątkowy. Dodatkowo, od czasu przewrotu obowiązuje godzina policyjna, a dostęp do mediów i Internetu został ograniczony. Pokojowe protesty ludności, sprzeciwiającej się rządom wojskowych były brutalnie spacyfikowane. Tysiące aresztowań, morderstwa, bestialska przemoc stały się przyczyną oskarżenia generała Min Aung Hlainga przed Międzynarodowym Trybunałem w Hadze o popełnienie zbrodni przeciwko ludzkości.

W dniu dzisiejszym, Mjanma jest państwem ogarniętym ogromnym chaosem, terrorem oraz dyktaturą, w którym łamane są podstawowe prawa człowieka. Kolejne odkryte groby ukazują okrutne i bezlitosne działania junty wojskowej.

Społeczność międzynarodowa bacznie obserwuje sytuację panującą w Birmie, jednakże problem wydaje się bardziej złożony. Mniejszości etniczne, zamieszkujące terytorium Birmy, są stale narażone na prześladowanie. Decydują się na ucieczkę z państwa, co prowadzi do natężenia ruchu migracyjnego. Zgodnie z raportami ONZ, od momentu przeprowadzenia zamachu stanu, około 15 tysięcy obywateli opuściło swoje domy. Ich głównym celem były Indie. Niestety ciężkie warunki wyprawy sprawiły, iż nie każdej osobie udało się przekroczyć granicę.

Dodatkowo nieprzychylna polityka państw sąsiednich, m.in. Tajlandii, czy Bangladeszu sprawia, iż migranci pozostają bez żadnego wsparcia. Nielegalne pushbacki czy przebywanie w przeludnionych obozach dla uchodźców to tylko niektóre z krzywd doznawanych przez represjonowane zbiorowości.

Mniejszości stanowią blisko 1/3 całego społeczeństwa Birmy. Jedną z nich jest muzułmańska etniczna grupa Rohingja, która przez ONZ uznawana jest za jedną z najbardziej prześladowanych społeczności na świecie. Blisko od czterech dekad władze Mjanmy traktują ich jako obywateli drugiej kategorii.

Niestety, sytuacja mniejszości uległa znacznemu pogorszeniu po przeprowadzonym zamachu. Liczne zdjęcia satelitarne ukazują setki spalonych domów i zniszczonych wsi. Rohingja są pozbawieni podstawowych praw człowieka – żyją w rozpadających się domach, bez podstawowych środków higieny, możliwości podjęcia edukacji oraz pracy. Tak wstrząsające wydarzenia wymagają zdecydowanego nagłośnienia oraz uświadomienia globalnej wspólnoty o skali dokonywanych tam zbrodni.

Cześć! Wracamy do Was po studenckich sesjach z pierwszym ogłoszeniem: poszukujemy grafików i osób do zespołu technicznego.

Nie musicie posługiwać się wielce zaawansowanymi technologiami ani posiadać szerokiej wiedzy o świecie, aby znaleźć się w naszych szeregach.

Globalna Wioska to w końcu nie tylko treści, ale też sposób, w jakie je dla Was publikujemy, więc warto podkreślić, że nasze posty to w dużej części zasługa graficzek i graficzków, działających w zespole.

Poza tym, mamy też własny podcast, który chcemy w tym roku rozwijać.

Podoba Ci się nasza inicjatywa i chcesz do nas dołączyć? A może chcesz uczyć się grafiki i montażu dźwięku?

Wypełnij nasz formularz i porozmawiajmy! 💙

Link do formularza w komentarzu.

Dlaczego Dzień Australii jest problematyczny?

26 stycznia Australijczycy obchodzą swoje państwowe święto. Ten dzień jest wypełniony celebracjami, słynnymi australijskimi barbeques i podniosłymi przemówieniami. Szczęśliwy naród świętuje powstanie swojego kraju. To jednak tylko jedna strona medalu, jaka jest więc ta druga, o której niewiele słyszymy?

Dzień Australii upamiętnia założenie przez brytyjskiego kapitana, Arthura Phillipa, kolonii Nowej Południowej Walii w 1788 roku. Wojskowy, wraz ze swoją załogą, przybył do portu w Sydney kilka dni wcześniej. Ich wyprawa miała na celu założenie kolonii karnej – zamorskiego terytorium, które miało posłużyć za więzienie dla przestępców wymagających izolacji od społeczeństwa imperium kolonialnego. Australijski ląd nie był jednak miejscem opustoszałym – Aborygeni zasiedlali je od około 50 tysięcy lat (inne źródła mówią nawet o 125 tysiącach).

Dodatkowo, warto dodać, że kolonizatorzy byli świadomi ich istnienia. Ich pierwszy kontakt miał miejsce zaledwie 8 lat wcześniej, kiedy to James Cook dotarł do Zatoki Botanicznej. To, co dziś uznaje się za dzień powstania Australii i obchodzi w ten sposób od 1818 roku, jest więc tak naprawdę początkiem wyzysku lądu, a także kultury Aborygenów.

Dla Aborygenów, 26 stycznia jest dniem przypominającym o ogromnej stracie i brutalnym traktowaniu, jakiego ich przodkowie doświadczali przez niemal 150 lat. Od 1794 roku dochodziło do masowych zabójstw, wygnań, jak również więzienia rdzennej ludności. Większość tych zbrodni była częścią planu wyeliminowania Aborygenów. Mimo, że przez 140 lat na rozkaz przywódców kolonii zostało przeprowadzonych około 270 masakr i obrabowań, sprawców osądzono tylko raz. Miało to miejsce 1838 roku, kiedy podczas masakry w Myall Creek, 12 kolonizatorów dokonało morderstwa około 30 rdzennych Australijczyków. Poza tym prowadzono również politykę asymilacji.

Dzieci pochodzące ze związku człowieka białego z rdzennym mieszkańcem Australii, były odbierane rodzicom w celu przystosowania ich do życia w społeczeństwie, skonstruowanym na wzór cywilizacji zachodnich. Uważano, że osobom pochodzącym z mieszanych związków łatwiej będzie w przyszłości dostosować się do zasad, wprowadzonych przez kolonizatorów w związku z ich “jaśniejszym” kolorem skóry. W trakcie tego procesu dzieciom zmieniano imiona i kazano odrzucać jakiekolwiek rodzime tradycje. Często stosowano wobec nich przemoc fizyczną czy psychiczną. Dziś określa się je mianem “straconego” pokolenia.

Sytuacji nie poprawiają wypowiedzi australijskich polityków. Już w 1888 roku doskonale zdawano sobie sprawę, że 26 stycznia jest krzywdzący dla rdzennej ludności kontynentu. Henry Parkes, „ojciec federacji” i jeden z polityków zarządzających kolonią, zapytany w XIX wieku o to, w jaki sposób Aborygeni mogliby uczestniczyć w celebracji, stwierdził, że „to przypominałoby im tylko o tym, jak ich okradliśmy”.

W ostatnich latach w australijskim rządzie pojawiły się pomysły związane ze zmianą daty święta narodowego. Malcolm Turnbull, premier kraju w latach 2015-2018, stwierdził, iż jest zawiedziony tymi, którzy popierają ten projekt. Według niego nie powinno się negować historii, ale przyjąć ją taką, jaka jest. Australia została zbudowana na kolonializmie, ale 26 stycznia powinno celebrować się jej osiągnięcia. Są też politycy opowiadający się po drugiej stronie, np. Karen Mundine, naczelna dyrektorka pozarządowej organizacji „Reconciliation Australia”, która stwierdziła, że obchodzenie Dnia Australii 26 stycznia jest jak „proszenie Aborygenów o to, aby tańczyli na grobach swoich przodków”. Zarówno jej głos, jak i wiele innych są niezwykle ważne, zwłaszcza, że żadne kroki w celu spełnienia próśb rdzennej ludności, co do zmiany daty święta nie zostały podjęte.

Dzień Australii czy Dzień Inwazji?

Głos w sprawie zmiany daty zabrali jednak australijscy obywatele. W badaniu przeprowadzonym w 2021 roku, 55% osób zadeklarowało, że Dzień Australii powinien być celebrowany kiedy indziej. Jest to o 12% wyższy wynik niż dwa lata wcześniej. Od kilku lat przez największe miasta kontynentu przechodzą także protesty pod hasłem „Dnia Inwazji” – tak według mieszańców powinno nazywać się święto obchodzone 26 stycznia.

Mówiąc o Dniu Australii nie można zapomnieć o jej kolonialnej przeszłości. Stwierdzenia głoszące, że Australia powinna skupić się na swoich osiągnięciach i „wznieść się ponad” tragiczną przeszłość są krzywdzące dla rdzennej ludności. Aborygeni proces tworzenia tego znanego nam współczeństwie państwa, przypłacili utratą swoich ziem i śmiercią dziesiątek lub setek tysięcy przodków.

Pomijanie tego aspektu jest zaprzeczaniem historii. Australijczycy, a zwłaszcza politycy, powinni z większą empatią i wrażliwością podejść do kwestii 26 stycznia. Dopiero stawienie czoła przeszłości swojego kraju oraz wyciągnięcie z niej wniosków będzie znaczącym krokiem w stronę tworzenia lepszej, inkluzywnej rzeczywistości dla wszystkich obywateli Australii.

Nie możemy wymazać brzemienia kolonializmu oraz jego tragicznych skutków dla rdzennych ludności. Możemy jedynie uczyć się na błędach dawnych imperiów i szanować dziedzictwo tych, których przodkowie stracili życie, walcząc przeciwko kolonialnym ideom oraz ich skutkom.