Ziołowo i Naturalnie - kącik zielarza-fitoterapeuty

Teraz kwitnie glistnik jaskółcze ziele. Surowcem leczniczym jest całe ziele, korzeń, owoce - czyli cała roślinka. Ziele zbieramy najlepiej podczas kwitnienia, czyli teraz: maj-czerwiec. Roślina zawiera około 30 alkaloidów, dlatego do wewnątrz powinniśmy używać to zioło ostrożnie, szczególnie osoby z niskim ciśnieniem. Zawiera także karoten, wit.C, olejek eteryczny, śluzy, sporo kwasów.
Glistnik jest znany z pomarańczowego soku, którym często smaruje się kurzajki :) Sok ten działa przeciwwirusowo, cytotoksycznie i onkostatycznie. Świeżym sokiem można też smarować brodawki na skórze, znikają po wielokrotnym smarowaniu. Możemy smarować także świerzb, nurzycę, różne plamki na skórze, brodawczaki, wysypki, a nawet gruźlicę skóry. Smarujemy zmiany na skórze codziennie, trzy razy w dzień przez dłuższy czas. Nie na darmo w jęz. rosyjskim zioło to nosi nazwę чистотел (czistoteł) - czyli czyszczący ciało.
W leczeniu swędzącego zapalenia skóry można robić napar z rośliny: zaparzamy łyżkę suchego ziela na 100 ml wody i przykrywamy i zostawiamy do naciągnięcia. Potem naparu używamy w postaci okładów lub kąpieli miejscowych.
Suszyć najlepiej jest majowy glistnik. Suszone ziele działa inaczej niż świeże. Odtruwa organizm, poprawia czynności wątroby, niszczy drożdżaki i bakterie w jelicie. Poprawia przemianę aminokwasów i białek. Jest to środek żółciotwórczy i żółciopędny, działa przeciwmiażdżycowo, przeciwzapalnie, hamuje wzrost grzybów.
Co do zaleceń stosowania, zacytuję dr Różańskiego, który podaje:
"Intrakt glistnikowy – Intractum Chelidonii: 1 część świeżego zmielonego ziela lub korzeni zalać 5 częściami 40-50% gorącego alkoholu, odstawić na 7 dni; przefiltrować. Stosować 2-3 razy dziennie po 5-10 ml w 100 ml wody. Zewnętrznie do pędzlowania schorzałych miejsc (bolesne nadżerki w jamie ustnej, polipy, opryszczka, liszaje, liszajce, czyraki, kłykciny, brodawki, owrzodzenia, wypryski, zmiany toczniowe i łuszczycowe) w stanie nierozcieńczonym; do okładów, płukanek i przemywania skóry po rozcieńczeniu: 1 łyżka na 200-220 ml wody przegotowanej.
Nalewka glistnikowa – Tinctura Chelidonii: 1 część suchego zmielonego ziela lub korzeni zalać 5 częściami 40-50% zimnego alkoholu, odstawić na 7 dni; przefiltrować. Stosować 2-3 razy dziennie po 5-10 ml w 100 ml wody. Zewnętrznie do pędzlowania schorzałych miejsc (bolesne nadżerki w jamie ustnej, polipy, opryszczka, liszaje, liszajce, czyraki, kłykciny, brodawki, owrzodzenia, wypryski, zmiany toczniowe i łuszczycowe) w stanie nierozcieńczonym; do okładów, płukanek i przemywania skóry po rozcieńczeniu: 1 łyżka na 200-220 ml wody przegotowanej.
Napar glistnikowy – Infusum Chelidonii: 1 płaską łyżkę zmielonego ziela lub 1 łyżeczkę zmielonych korzeni zalać 1 szklanką wrzącej wody, odstawić pod przykryciem na 30 minut; przecedzić. Pić 2-3 razy dziennie po 50 ml.
Macerat glistnikowy – Maceratio Chelidonii: 1 część świeżego ziela lub świeżych mielonych korzeni zalać 3 częściami ciepłej wody, odstawić na 5 godzin, przecedzić. Przechowywać w lodówce, nie dłużej jednak jak 3 dni. Pić 2-3 razy dziennie po 30 ml. Stosować również jako płukanka, do lewatyw i przemywania skóry. Okłady z maceratu wykazują działanie przeciwbólowe i znieczulające. Macerat można zakonserwować alkoholem 40% (proporcja 1:1)."

Przeciwwskazania: ciąża, laktacja, niskie ciśnienie, dzieci do lat 12 (smarować kurzajki można), osoby z padaczką i ciężkimi zaburzeniami psychicznymi.

W czasie obecnym warto wzmocnić swój organizm młodą, wiosenną pokrzywą. Większość zna jej wartość, nasi dziadkowie podczas wojny żywili się pokrzywą, gotowali z niej zupy i mimo braku wielu produktów żywnościowych - nie chorowali. Można rzec, że jest to królowa wśród ziół.
Pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica zawiera w swoim składzie całą aptekę: chlorofil, wit.C, K, karoten, sporo soli mineralnych, takich jak wapń, żelazo, miedź, fosfor, magnez, krzem, potas, sporo kwasów, między innymi mrówkowy i krzemowy, kwas foliowy, histaminę, garbniki, flawonoidy.
Herbatka z pokrzywy oczyszcza organizm z mocznika, wszelkich produktów szkodliwych, ułatwia trawienie, poprawia przyswajanie składników pokarmowych, zmniejsza glukozę we krwi, wzmacnia organizm i zwiększa jego odporność na różne choroby. Działa przeciwkamiczo. Sok z pokrzywy bardzo szybko zwiększa ilość czerwonych krwinek i podnosi hemoglobinę we krwi.
Pokrzywa likwiduje obrzęki, zapobiega zastojom żółci, reguluje metabolizm, działa przeciwzapalnie (hamuje zapalenie w ukł. moczowym i pokarmowym), przeciwkrwotocznie, przeciwreumatycznie, zwiększa laktację, powstrzymuje biegunki. Regeneruje naskórek - zaczynają znikać wypryski, trądzik, łojotokowe zapalenie skóry. Zawiera krzemionkę, która zapobiega miażdżycy i zmarszczkom.
Sok z pokrzywy można stosować po 1-2 łyżki dziennie przed posiłkiem przez dwa tygodnie, potem zrobić 2 tygodnie przerwę i kurację można powtórzyć. Herbatkę możemy pić 1-2 razy dziennie po szklance przez 2-3 tygodnie, potem również zrobić przerwę, co najmniej 2 tygodniową.
Ostrożnie stosować osobom ze zwiększoną krzepliwością krwi.

Już od połowy lutego kwitnie leszczyna. Jej męskie kwiaty widać z daleka: wiszą po dwa w obfitości na całym krzewie, jak małe gąsieniczki. Przy wietrze można zauważyć wysypujący się z nich żółtawy pyłek. Kwiaty te są bardzo wartościowe. Oprócz pyłku zawierają fitosterole, flawonoidy, alantoinę, garbniki, trójterpeny, wiele kwasów, olejek eteryczny. Można ich nasuszyć na zapas (suszymy w temp. pokojowej) albo zaparzać herbatkę ze świeżych kwiatów. Jest ona korzystna w przypadku przerostu prostaty, w różnych stanach zapalnych układu moczowego, w czasie menopauzy. Taką herbatką można też płukać gardło. Dr. Różański poleca napar z kwiatów leszczyny nawet dla niemowląt przy kaszlu oraz zapaleniu gardła i oskrzeli. Taką herbatkę słodzimy sokiem owocowym i podajemy w ilości 1-2 łyżeczek 3-4 razy dziennie. Również są wskazane przy zatruciach, zaburzeniach metabolicznych, zapaleniu układu oddechowego. Działają moczopędnie, odtruwająco, przeciwzapalnie, antyseptycznie. Mają też działanie estrogenne.
Jak stosować kwiatki? Łyżkę kwiatów leszczyny zalewamy szklanką wrzątku i zostawiamy pod przykryciem na 30-40 min. Pijemy 1-2 razy dziennie po szklance, herbatka jest bardzo smaczna. Można posłodzić miodem lub ksylitolem.
W medycynie europejskiej kwiaty leszczyny były stosowane jako lek na epilepsję. W przypadku opóźnienia miesiączek u kobiet skuteczna jest następująca herbatka: wziąć w równych proporcjach kwiaty leszczyny, kwiaty orzecha włoskiego oraz owoc kopru włoskiego, wszystko dobrze wymieszać, 2 czubate łyżki mieszanki zalewamy 1 litrem wrzącej wody, gotujemy pod przykryciem przez 1 minutę i zostawiamy na pół godziny do naciągnięcia. Dodajemy 6 łyżek miodu. Pijemy po 100 g rano i wieczorem.

Uwaga! Pyłek z kwiatów może być dla niektórych osób silnym alergenem.

Dzisiaj kilka słów o aloesie :) Aloes należy do rodziny Asphodelaceae Liliaceae lub Aloaceae. W zależności od metod klasyfikacji istnieje 300-420 gatunków aloesu, z czego 20 gatunków uważa się za lecznicze. Ten, najczęściej hodowany w doniczkach - to aloes drzewiasty. Natomiast najpopularniejszym z aloesów jest Aloe barbadensis Miller, zwany także Aloe vera L.
Miąższ liścia aloe vera składa się z 96% wody i tylko z 4% substancji suchej, ale właśnie w tym małym procencie mieści się ogromna ilość składników odżywczych. Każdy z tych związków wywiera swój wpływ na organizm, ale najważniejsze, że wszystko to działa w synergii. Miąższ zawiera witaminy z grupy B, wit.C, kwas foliowy, beta-karoten, cholinę, białka, węglowodany, sacharydy, wapń, chrom, miedź, żelazo, magnez, mangan, fosfor, potas, cynk, a także mnóstwo innych substancji. Można rzec, że mieści się tam cała apteka :) Miąższ aloesowy zawiera ligniny, substancje, umożliwiające transport składników odżywczych w głąb skóry. Dlatego kremy i maseczki na bazie aloesu bardzo dobrze odżywiają i nawilżają skórę.
Miąższ aloesowy przywraca równowagę kwasowo-zasadową, działa przeciwgrzybiczo, przeciwwirusowo, przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo. Ma działanie odtruwające, zapobiega zaburzeniom przemiany materii, wpływa na utrzymanie właściwej flory bakteryjnej, regeneruje ukł. nerwowy, przeciwdziała osadzaniu się kamieni nerkowych.
Miąższ aloe vera zaleca się stosować przy cukrzycy, gdyż pomaga utrzymywać właściwy poziom glukozy we krwi. Osobom z zaburzeniami trawienia (wzdęcia, zaparcia, zgaga, biegunki), wrzodach ukł. pokarmowego, infekcjach dróg moczowych, stanach grypopodobnych, reumatyzmie, dnie moczanowej, problemach skórnych, alergiach, chorobach wątroby, nadciśnieniu.
Uwaga na tanie preparaty z aloesu, które zazwyczaj zawierają w całości mielone liście, gdyż skórka liścia aloesu zawiera aloinę i emodynę - substancje drażniące jelita i powodujące przeczyszczenie.
Jeżeli ktoś jest zainteresowany nabyciem dobrego miąższu aloesowego lub innych produktów na bazie aloe vera lub chce poznać lepiej właściwości tej rośliny, to zapraszam na grupę, gdzie będzie to omawiane:
https://www.facebook.com/groups/433083494250084/

Przeciwwskazania: ciąża i karmienie piersią, kamienie w woreczku żółciowych, kamica nerkowa oraz ostre stany zapalenia jelit.

Media trąbią o grypie i chińskim koronawirusie, strasząc ludzi. A przecież wystarczy zadbać o proste w zasadzie rzeczy, aby się przed tym ochronić. A więc co konkretnie robimy?
1. Staramy się unikać tłumów w zamkniętych pomieszczeniach.
2. Często myjemy ręce z mydłem i wodą. Dlaczego? Bo mydło sprawia, że powierzchnia staje się śliska i wirusy natychmiast się ześlizgują. Mokre chusteczki nie usuną wirusów ani ich nie zabiją. Myjemy ręce mydłem i dokładnie spłukujemy wodą.
3. Wzmocnijmy układ odpornościowy: usuńmy całe śmieciowe jedzenie z naszej kuchni, pijmy dużo ciepłej wody z cytryną w ciągu dnia (do 2 - 2,5 l), syrop z czarnego bzu, herbatki ziołowe. Inne składniki, które chronią przed wirusami, to wit. D, wit. A (np. świeżo wyciskany sok z marchwi, bogaty w karoteny które są przekształcane w naszej wątrobie w wit. A), oczywiście wit. C oraz jod (łatwo uwalniany z wodorostów).
4. Chodźmy spać przed 23 i dobrze się wysypiajmy.
5. I jeszcze jeden sposób ochrony przed grypą i wirusami, który kiedyś polecał znany rosyjski lekarz Piotr Burgasow. Był on głównym lekarzem sanitarnym w ZSSR. Burgasow przeżył ponad 90 lat, ciągle się zajmując chorymi ze szczególnie niebezpiecznymi infekcjami, ale stosując tę metodę ani razu nie zachorował żadną wirusówką ani grypą. Metoda jest banalnie prosta, a zarazem bardzo skuteczna:
wieczorem, gdy po całym dniu w pracy, sklepie, szkole itd. wracamy do domu, należy umyć ręce z mydłem. Następnie wydmuchać nos i namydlonymi rękoma dobrze umyć nozdrza nosa wewnątrz. Nie ma różnicy, jakie mydło bierzemy, im bardziej prostsze w swoim składzie, tym lepiej. Jak to działa? Mikrokrople wilgoci, zawierające wirusa, mają rozmiar od 50 do 100 mikronów, dlatego tkwią w kanałach nosowych. I dopóki wirus nie spowodował infekcji, jego trzeba zwyczajnie stamtąd wymyć. A wirus "boi się" mydła.
A więc codziennie rano i wieczorem należy umyć nozdrza mydlaną wodą. Po powrocie do domu najpierw należy umyć ręce, następnie zanurzyć małe palce w mydlanej wodzie i umyć nozdrza. Zabieg jest zupełnie bezpieczny, nieszkodliwy, a przy regularnym stosowaniu zapewnia prawie na 100%, że człowiek nie zachoruje na żadne wirusówki ani grypę.
Mocnego zdrowia każdemu :)

Czosnek - Allium sativum - idealnie nadaje się na sezon grypowy i wszelkich wirusówek. Zawiera masę mikro i mikro elementów, takich jak: jod, żelazo, chrom, mangan, kobalt, fosfor, miedź, wapń, mangan, tytan, selen i oczywiście związki siarki. A także olejek eteryczny, inulinę wit. z grupy B, wit. C, cysteinę i fitosterole.
Za pomocą czosnku można leczyć mnóstwo chorób, zaczynając od nieżytu nosa, a kończąc chorobami serca i naczyń krwionośnych. Związki siarki, obecne w czosnku wpływają pozytywnie na ścianki naczyń krwionośnych, zapobiegają tworzeniu się skrzepów, obniżają ciśnienie krwi oraz zapobiegają zawałowi i miażdżycy. Wiadomo, że czosnek jest naturalnym antybiotykiem, który wzmacnia naszą odporność, pomaga usuwać z organizmu szkodliwe bakterie, wirusy oraz pasożyty jelitowe. Działa odkażająco, uspokajająco, napotnie, moczopędnie, żółciopędnie, wykrztuśnie. Odkwasza nasz organizm, obniża poziom glukozy we krwi (działa przeciwcukrzycowo). Jak podaje dr Różański: świeży sok z czosnku zabija wirusy oraz bakterie cholery, tyfusu, zgorzeli gazowej, czerwonki i grypy. Świetnie nadaje się też do leczenia różnych chorób skórnych. Np. świeżą miazgą z czosnku można robić okłady na owrzodzenia i czyraki. Wyciąg z czosnku stosujemy też w chorobach dróg oddechowych - zapaleniu oskrzeli, tchawicy czy nawet płuc.
Dobra jest lewatywa czosnkowa dla dzieci, zakażonych owsikami. W tym celu 2-3 ząbki czosnku trzeba dobrze zmiażdżyć i zalać pół litrem ciepłego mleka. Taką lewatywę można zastosować też u dorosłych.
Przy bezsenności i bólu głowy, związanym z klimakterium polecane jest zjadanie 2-3 ząbki surowego czosnku.
Przy profilaktyce wirusówek i grypie: 5 dużych ząbków czosnku, trzy cytryny i litr wody. Czosnek i cytrynę obrać, pokroić, wrzucić do blendera, zalać wodą, dodać łyżkę miodu i zmiksować. Wypijamy szklankę takiej mieszanki dziennie. Dobrze się przechowuje w temperaturze pokojowej.
I na końcu ciekawy przepis od dr Różańskiego, cytuję: "Na każde 5 tabletek węgla leczniczego - Carbo medicinalis (dostępny w aptekach) dajemy 3 sproszkowane tabletki czosnkowe (można je kupić w sklepach zielarskich i w aptekach); proszki wymieszać starannie. Preparat należy przechowywać w szczelnym pojemniku. Tak sporządzony lek wykazuje działanie przeciwgnilne (w jelitach), przeciwczerwiowe, adsorbujące, przeciwmiażdżycowe i odtruwające (w przewodzie pokarmowym wiąże nie tylko produkty gnilne, ale również toksyny, gazy i drażniące produkty pokarmowe); wzmaga czynność wydzielniczą żołądka, ułatwia trawienie, działa żółciopędnie. Wskazania do stosowania preparatu czosnkowo-węglowego: ostre i przewlekłe nieżyty jelit, infekcyjne biegunki toksyczne, niestrawność fermentacyjna i gnilna, bębnica - wzdęcie brzucha, zaburzenia jelitowe w okresie po- i przekwitania, biegunka letnia, miażdżyca naczyń, brak łaknienia, pasożyty, nadciśnienie, choroba wrzodowa, dusznica bolesna.
Preparat można podawać dzieciom, jest bezpieczny.
Dawkowanie: dzieci - 1 czubata łyżeczka proszku 3-4 razy dz. lub częściej; dorośli - 2-3 łyżeczki proszku 3-4 razy dz.; lek popić naparem miętowym lub rumiankowym."

Dziś odrobinę wiadomości na temat metali ciężkich i ich chelatacji, czyli usuwania ich z organizmu. Ciekawe badania są zamieszczone na na rządowej stronie National Institute of Health. Otóż liczne badania łączą kadm z zaburzeniami czynności płuc, nerek, wątroby, szkieletu, układu rozrodczego i sercowo-naczyniowego; kadm jest również sklasyfikowany jako czynnik rakotwórczy nr 1 u ludzi. Również ołów indukuje zaburzenia neurologiczne i hematologiczne. Podobnie jest też z innymi metalami ciężkimi, takimi jak rtęć czy aluminium. Każdy ciężki metal może uszkadzać nasze komórki 24 godz. na dobę. Próby usunięcia tych niebezpiecznych substancji mogą również powodować poważne problemy, jak np. usunięcie wraz z nimi niezbędnych dla nas metali, takich jak żelazo, cynk, mangan. Poza tym w chelatacji stosuje się kwasy, które mogą powodować uszkodzenie nerek, utratę apetytu, nudności i biegunkę. Więc co możemy zrobić?
Wiele badań wskazuje, że gdy w naszym organizmie są braki niezbędnych dla nas metali, to wtedy on wychwytuje metale ciężkie. A więc, aby wypełnić miejsce wiązania metali ciężkich w naszych komórkach, musimy spożywać więcej pokarmów roślinnych (owoców i warzyw), które zawierają niezbędne dla nas metale. Również wszystkie zioła zawierają sporo tych mikroelementów. Np. liście pokrzywy chelatują z organizmu aluminium, truskawki chelatują rtęć.
Witaminy, które znajdują się w świeżych produktach, są przeciwutleniaczami, które są w stanie wychwytywać wolne rodniki i zmniejszać utlenianie kwasów tłuszczowych, które występuje w obecności metali ciężkich.
Najlepiej ocenionymi w badaniach przeciwutleniaczami uznano czosnek, imbir i cebulę. Wykazano, że ekstrakt z czosnku łagodzi toksyczność nerwową, wątrobową, nerkową oraz hematologiczną, spowodowaną ołowiem oraz chroni przed uszkodzeniem mitochondriów, wywołanych przez kadm. Czosnek chroni przed uszkodzeniami ciała dzięki związkom siarki organicznej, pomaga również w chelatowaniu metali ciężkich poprzez dostarczaniu aminokwasów, zawierających siarkę. Aminokwasy te blokują także wchłanianie metali przez jelita.
Również pomidor jest uważany za jeden z najsilniejszych naturalnych przeciwutleniaczy i może zapobiegać toksyczności nerkowej wywołanej ołowiem. Badania takie przeprowadzono na szczurach. Szczurom podawano pomidor doustnie, co w rezultacie znacznie zmniejszyło akumulację metali ciężkich w wątrobie szczurów. Raport podaje, że pomidor produkuje białka i inne fitosubstancje, które usuwają metale ciężkie. Pomidory również stymulują produkcję białek chelatujących, zwanych metalotioneinami.
A więc podsumowując, to najlepsze, co możemy zrobić w naszym zanieczyszczonym środowisku - to spożywanie jak najwięcej świeżych, surowych warzyw i owoców, nasion, orzechów, roślin strączkowych, w miarę możliwości ekologicznych.
Opracowano na podstawie artykułu Davida Christophera "Heavy Metal Toxicity-Natural Solutions".

Zima, zimno. Przypomnę o igliwiu jodły i kilku prostych przepisach na przeziębienie, które każdy może w domu wykorzystać.
1. Najprościej jest zrobić odwar z igliwia: łyżkę igliwia zalać szklanką wody, doprowadzić do wrzenia i gotować pod przykryciem na wolnym ogniu 10-15 min. Po czym odstawić na kolejne 30 min. pod przykryciem. Potem odwar przecedzić, dodać miód. Pijemy taką herbatkę 3-4 razy dziennie po szklance. Można od razu zagotować większą ilość igliwia lub wierzchołków gałązek w ten sam sposób, po czym przecedzić, dodać miodu, można też sok z cytryny. Taki napój jest bardzo pożyteczny w przypadku niedoboru witamin, dostarcza łatwo przyswajalną wit. C razem z flawonoidami, przy częstych przeziębieniach, przeciągającym się kaszlu. Jest to wspaniały środek wykrztuśny, który potem działa osuszająco na drogi oddechowe, rozrzedza i zmniejsza lepkość śluzu, działa rozkurczowo na mięśnie gładkie oskrzeli i tchawicy. Pobudza też wydzielanie soków trawiennych, działa przeciwzapalnie na błonę śluzową przewodu pokarmowego. Pity na gorąco z miodem jest dobrym środkiem napotnym.
2. Z pośród wielu domowych sposobów na przeziębienie - miód z cytryną jest najbardziej skuteczny. Pożyteczny przy wszelkich rodzajach przeziębień, którym towarzyszy temperatura. Napój ten usuwa toksyny i pomaga szybciej zwalczyć infekcję. W tym celu należy sok z jednej cytryny rozpuścić w szklance gorącej wody (takiej, aby od razu móc wypić), dodać łyżeczkę miodu i pić w 1-2 razy dziennie w ciągu kilku dni.
3. Imbir - 10 gr pokroić drobno, dodać kilka plastrów cytryny i 2-3 ząbki rozdrobnionego czosnku, zalać to wszystko wrzątkiem, parzyć pod przykryciem 30-40 min., pijemy gorący kilka razy dziennie.
4. Przy przeziębieniu spożywamy 2-3 krople olejku eterycznego z cynamonowca na łyżeczce miodu. Olejek ten ma wyraźne właściwości przeciwbakteryjne.
5. Herbata z kwiatów lipy, kwiatów czarnego bzu, liści poziomki, liści i owoców maliny, kwiatu wiązówki błotnej - zrobić z tego mieszankę lub użyć każdego zioła oddzielnie: właściwości napotne, przeciwgorączkowe, przeciwzapalne, czyszczące krew.
6. Dobrze działa taki napój: owoce dzikiej róży pogotować 5 min. z cynamonem i kilkoma goździkami, zostawić pod przykryciem 20 min., do szklanki takiego wywaru dodajemy sok połowy cytryny i łyżkę miodu. Napój taki najlepiej wypijać przed położeniem się do łóżka.
7. Łyżkę suchych i rozdrobnionych liści jabłoni zalewamy szklanką wrzątku, zaparzamy pod przykryciem w łaźni wodnej 30 min., potem wyjmujemy z łaźni i po 15 min. przecedzamy. Dosmaczamy miodem. Przy przeziębieniu i chrypce pijemy po pół szklanki 3-4 razy dziennie przed posiłkiem.
Bądźcie zdrowi :)

Nowy rok - to jak nowy notes, wszystkie kartki są jeszcze czyste, niezapisane. Czym go wypełnimy, zależy tylko od nas. Życzę każdemu, aby te kartki zostały wypełnione wszystkim, co dobre, co szlachetne, co piękne, co pożyteczne.
Wszystkiego najlepszego w 2020 roku!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Mandarynki - nieodzowny atrybut grudniowego stołu. Zawiera do 55% wit.C, oprócz tego zawierają kwas foliowy, beta-karoten potas, magnez, wapń, fosfor, pektyny. Mandarynki pomagają w przeziębieniu, normalizują metabolizm, rozrzedzają krew, obniżają ciśnienie, reminalizują i oczyszczają organizm. Dzięki nobiletynie, substancji, zawartej w mandarynkach - pomagają unikać otyłości, gdyż nobiletyna zapobiega odkładaniu się tłuszczu w wątrobie, normalizuje poziom insuliny oraz zapobiega rozwojowi miażdżycy. Dobre wyniki daje kuracja mandarynkami w nadciśnieniu tętniczym i miażdżycy: jeden lub dwa dni w tygodniu jemy tylko i wyłącznie mandarynki (do 2 kg) jako jedyny posiłek. Kuracja trwa miesiąc czasu.
Zaleca się zjadać mandarynki podczas przeziębienia, infekcji wirusowych i anginie, nie mniej, niż 6-8 sztuk dziennie - pomagają w walce z infekcją, wzmacniają organizm oraz reminalizują.
Jeśli ktoś ma dostęp do ekologicznych mandarynek - nie wyrzucajmy skórki: po wysuszeniu i rozdrobnieniu dodajemy do herbatek owocowych, oprócz aromatu taka herbata będzie wspaniałą profilaktyką w przeziębieniu. Napar ze skórek pijemy przy zapaleniu oskrzeli: łyżkę rozdrobionej skórki zaparzamy szklanką wrzątku i trzymamy pod przykryciem około 50 min. Pijemy trzy razy dziennie przed posiłkiem po pół szklanki. Można dodawać do różnych ciast. Przechowujemy w szczelnie zamkniętym słoiku. Można również wykorzystać je jako pilling do ciała: skórki zaparzyć, a gdy zmiękną, rozcierać nimi ciało, mamy potrójną korzyść: i masaż, i odstresowujący aromat, i witaminy dla skóry.
Wysuszone skórki można położyć do szafy, będą chroniły przed molami.
Można wykorzystać skórki jako odświeżacz powietrza, wypełniając nimi np. szklankę z kamyczkami czy muszelkami albo powycinać ze skórek różne noworoczne upiększenia.

Radosnych, zdrowych i mandarynkowych świąt! :)

A więc - olej z czarnuszki - Oleum Nigellae, najbardziej wartościowy jest zimnotłoczony, o swoim specyficznym zapachu i smaku, o ostrym korzennym aromacie i charakterystycznym, ściągającym smaku. Bardziej intensywny smak mają oleje sprowadzane z Etiopii, Arabii Saudyjskiej czy Egiptu. Olej z czarnuszki jest bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe, kwas gamma-linolenowy, wit. E, F, K, fitosterole, enzymy flawonoidy, saponiny, szereg mikro i makroelementów. Olej czarnuszkowy obniża poziom glukozy we krwi, działa bardzo mocno przeciwgrzybiczo, antybakteryjnie, przeciwpasożytniczo, chroni wątrobę, zapobiegając jej stłuszczeniu, działa żółciopędnie i wspaniale reguluje wypróżnienia. Działa również przeciwzawałowo i przeciwzakrzepowo. Dobrze odkaża jelita, hamuje rozwój Candida i pomaga w eliminacji objawów, związanych z niestrawnością, t.j odbijanie, wzdęcia, nudności. Stosowany regularnie korzystnie działa na naczynia krwionośne, usprawniając w nich przepływ krwi oraz poprawia stan szpiku kostnego. Olej zawiera tymochinon i tymohydrochinon. Naukowcy odkryli, że dzięki tym substancjom liczba komórek nowotworowych zmniejsza się o 52%, co potwierdza ogromna liczba badań laboratoryjnych i klinicznych (ale nie wolno łączyć go z leczeniem chemioterapią i naświetlaniami, ponieważ znosi ich działanie). Odkaża też drogi moczowe. Skuteczny w przeróżnych chorobach skóry, takich jak trądzik, grzybicze choroby skóry, egzema, atopowe zapalenie skóry, alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, łuszczyca, brodawki, opryszczkę - stosujemy wtedy olej doustnie oraz wcieramy go w chore miejsca. Tak samo działa przy smarowaniu nim odleżyn, ran, zapalenia skóry, oparzeń. Olej z czarnuszki stosujemy jako maseczkę na włosy w przypadku łupieżu czy suchych, łamliwych włosów, zapobiega to ich wypadaniu, normalizuje wydzielanie gruczołów łojowych skóry. Również do masażu antycellulitowego, w tym przypadku są dobre też okłady z ciepłego oleju na miejsca problematyczne.
Stosujemy doustnie: dorośli po łyżeczce na czczo, dzieci - po pół łyżeczki,1-2 razy dziennie. Spożywamy 2-4 miesiące, potem trzeba zrobić przerwę przynajmniej na miesiąc.

Czarnuszka siewna - Nigella sativa L. była stosowana od wieków w medycynie arabskiej. W krajach muzułmańskich uzyskała opinię panaceum prawie na wszystkie schorzenia. Surowcem leczniczym są nasiona, z których się pozyskuje także olej czarnuszkowy. Oprócz oleju tłustego, którego w nasionach jest nawet do 35%, czarnuszka zawiera też olejek eteryczny, fitosterole, aminokwasy, taniny, flawonoidy, wit. z grupy B, a także wapń, fosfor, żelazo. Nasiona czarnuszki są silnym antybiotykiem, działają przeciwgrzybiczo, antybakteryjnie i przeciwwirusowo. Naukowcy z Międzynarodowego Laboratorium Badań Immuno-Biologicznych w Karolinie Południowej (USA) w 1997 r. oficjalnie potwierdzili, że nasiona czarnuszki i olej bezpośrednio stymulują produkcję komórek szpiku kostnego, co jest ważne w leczeniu i zapobieganiu nowotworom. Czarnuszka jest skuteczna w leczeniu szerokiej gamy chorób, nie wywołując przy tym uzależnienia i występowania reakcji alergicznych. Stosujemy w nieżytach dróg oddechowych: oskrzeli, krtani, tchawicy, kaszlu, zapaleniu płuc, w zakażeniach grzybiczych, astmie, nieżycie nosa, również alergicznym, w chorobach ukł. pokarmowego, cukrzycy, w leczeniu problemów skórnych, takich jak: łuszczyca, AZS, wszelkie wypryski i dermatozy, w przewlekłych infekcjach bakteryjnych i grzybowych, w kamicy żółciowej i zastoju żółci, przy obrzękach i skąpomoczu. Czarnuszka działa przeciwpasożytniczo, przeciwbółowo, przeciwzapalnie, uspokajająco, odtruwająco, odkażająco, oczyszcza wątrobę, obniża poziom glukozy we krwi, zmniejsza ryzyko powstawania zatorów i zakrzepów. Dr. Różański podaje, że olejek eteryczny z czarnuszki oraz wyciąg spirytusowy z nasion czarnuszki rozszerza oskrzela i przerywa atak astmy.
Z mielonych nasion czarnuszki można robić wywar, mieszać je z miodem lub spożywać zmielone na proszek przed posiłkiem w ilości 1 łyżeczki 2 razy dziennie. Aby uzyskać miód czarnuszkowy, należy na każdą łyżkę miodu dać łyżeczkę czarnuszki i łyżeczkę wódki, dobrze wymieszać, zażywać przy przeziębieniu 2-3 razy dziennie po łyżce. Napar robimy z łyżki rozdrobnionych nasion na szklankę wrzątku, zaparzamy pod przykryciem do 40 min. Pijemy 2 razy dziennie po pół szklanki. Naparem można też przemywać skórę trądzikową, używać do płukania narządów płciowych przy stanach zapalnych i infekcjach. Przy zakażeniu grzybiczym jelita grubego można też z naparu robić lewatywę.
W następnym poście - szczegóły stosowania oleju z czarnuszki.
Przeciwwskazanie: ciąża.

W chłodne dni spożywamy rozgrzewające i sycące potrawy, takie jak bigos, grochówka, zupa fasolowa. Warto więc przypomnieć sobie o przyprawach, które pomagają w trawieniu i jednocześnie przynoszą ulgę w przeziębieniu. Dzisiaj - owoc kminku :) Na Litwie kminek jest dodawany do każdego ciemnego chleba, kapusty, fasoli, w Polsce raczej jest mniej popularny i w chlebie rzadko spotykany, a szkoda, bo szczególnie dobry jest żytni chlebek na zakwasie z kminkiem. Owoc kminku zawiera do 7% olejku eterycznego, flawonoidy, garbniki, białko i olej tłusty, który jest bogaty w wit. F. Kminek polepsza trawienie, działa rozkurczowo, żółciopędnie, wiatropędnie, uspokajająco, odtruwająco, przeciwzapalnie, odkażająco, przeciwalergicznie, moczopędnie, zatrzymuje fermentację w jelitach, wzmaga laktację u matek karmiących, wzmaga wydzielanie soku żołądkowego i śliny, reguluje wypróżnienia. Przy kolce jelitowej i żółciowej robimy mocny napar z kminku i wypijamy szklankę. Kminek pomaga również w kaszlu i katarze. Robimy napar z rozdrobnionego owocu: 1-2 łyżeczki na szklankę wrzątku, zaparzamy pod przykryciem 40 min. Napar można pić 2 - 3 razy dziennie. Napar, który się zaparzał 2 godz. oczyszcza oskrzela ze śluzu i wspomaga odkrztuszanie. Przyjmujemy go po 100 ml pół godziny przed posiłkiem. Kminek zwalcza także Candidę.
Owoc kminku, owoc kopru i korzeń waleriany wzięte w równych proporcjach - chronią przed udarem, pomagają eliminować migreny oraz usprawniają krążenie mózgowe. Bierzemy 2 łyżki mieszanki, zalewamy szklanką wrzątku, zaparzamy pod przykryciem 40 - 50 min., pijemy po 100 ml trzy razy dziennie przed posiłkiem.
Ostrożność w przyjmowaniu owocu kminku powinny zachować osoby z wrzodami żołądka i dwunastnicy, z kamieniami żółciowymi, cierpiące na cukrzycę oraz mające skłonności do zakrzepicy.
Kminek, w przeciwieństwie do anyżu i kopru włoskiego, zmniejsza popęd seksualny i jest wskazany w hiperseksualności.

Dziś o opatrunkach z roztworem soli. Wiemy, że sól jest wspaniałym antyseptykiem, mikroorganizmy giną w słonym środowisku. Dlatego jeszcze w średniowieczu używano ich do opatrywania ran. Opatrunki z roztworem soli stosowano też podczas wojny w Rosji w 1812 r. dla rannych żołnierzy. Były one bardzo popularne w XIX - początkiem XX w. Również podczas II Wojny Światowej w szpitalach polowych używano opatrunki z 10% roztworem soli. Metoda leczenia jest prosta i bezpieczna i można stosować ją w domowych warunkach. Do przyrządzenia takiego roztworu jest potrzebna sól morska lub zwykła szara sól kamienna, bez żadnych dodatków typu antyzbrylaczy. Wodę bierzemy przefiltrowaną, przegotowaną lub rozmrożoną. Koncentracja soli w roztworze powinna wynosić 8-10%, mniejsza koncentracja nie będzie skuteczna. By zrobić roztwór, bierzemy: 1 litr wody i 3 łyżki soli bez górki (90 g). Gdy robimy opatrunek na niewielkim obszarze, np. przy bólach w stawie łokciowym, to wystarczy szklanka wody i 20 g soli. Taki roztwór solny przechowujemy w lodówce w szczelnie zamkniętym słoiku. Przed użyciem gotowy roztwór trzeba podgrzać na kuchence do 50-60 stopni. Do opatrunku bierzemy bawełniany lub lniany ręcznik złożony na 4 warstwy lub gazę złożoną na 8 warstw. Opatrunek powinien przepuszczać powietrze. Złożony ręcznik zanurzamy w gorącym roztworze na 1 min. Potem lekko odciskamy, tak, by nie kapała woda i przykładamy na chore miejsce. Skóra w miejscu zabiegu powinna być czysta, sucha, bez kremu czy maści, nie powinno być zadrapań czy uszkodzeń. Opatrunek mocujemy bandażem lub plastrem, by szczelnie przylegał do chorego miejsca. Opatrunek robimy na noc, jeżeli nie ma przeciwwskazań - możemy zostawić go na 12 godz. Rano, po zdjęciu opatrunku chore miejsce przecieramy chusteczką, zmoczoną w ciepłej wodzie i wycieramy do sucha.
Sól przy kontakcie ze skórą wraz z wilgocią wyciąga wirusy, bakterie, toksyny, trucizny. Komórki organizmu się oczyszczają i odnawiają. Opatrunek działa na chorą część ciała, nie wpływając na zdrową. Roztwór soli usuwa z organizmu wszystko, czego osłabiony system limfatyczny usunąć nie może. Zmniejsza się tym samym obciążenie systemu i organizm lepiej walczy z chorobą. Opatrunki z solą stosujemy przy bólach w stawach, bólach mięśniowych, przemęczeniu, anginie, przy zapaleniu oskrzeli (opatrunek nakładamy na klatkę piersiową, czas leczenia - 5 dni). Roztwór soli pomaga też przy bólach głowy, spowodowanych stanem zapalnym lub opuchlizną. Bandaż nakładamy na zasadzie czapki lub szerokiego p***a i przymocowujemy z góry bandażem. W przypadku stwardnienia naczyń mózgowych opatrunek taki jest przeciwwskazany. Przy stanach zapalnych jelit opatrunek zakładamy na brzuchu i stosujemy w ciągu 7 dni. Przy zatruciu opatrunek taki pomaga z pierwszego razu, w stanach ciężkich trzeba powtórzyć do 4 razy.
Przeciwwskazania: wrzody dwunastnicy, wrzody żołądka, inwersja jelit, zaparcia, przepuklina, zrosty, blizny, kamienie w drogach żółciowych oraz nerkach (jeśli opatrunek robimy na plecach w okolicy nerek).