Aimless.bear
Contact information, map and directions, contact form, opening hours, services, ratings, photos, videos and announcements from Aimless.bear, Clothing (Brand), .
ได้ทำในสิ่งที่รัก ได้อยู่กับธรรมชาติที่ชอบ ดูสัตว์ ดูดอกไม้ ปลูกต้นไม้ นั่นก็น่าจะมีความสุข แต่ขาดอะไรบางอย่าง รสชาติชีวิตถึงจะกลมกล่อมขึ้น บางครั้งก็ว่าโลกไม่ยุติธรรมแต่จริงๆแล้วยุติธรรมเสมอและเป็นมาแต่แรก
มีแฟนกี่คนเขาก็นอกใจหมดทำเวรทำกรรมอะไรคะเนี่ย
อภัย
เรื่องเล่าเช้านี้(morningnewsch3) is LIVE | TikTok พิธา นำทีมแถลงจัดตั้งรัฐบาล. Check out เรื่องเล่าเช้านี้(morningnewsch3) LIVE videos on TikTok! Watch, follow, and discover the latest content from เรื่องเล่าเช้านี้(morningnewsch3...
หลังจากกลับจากงานแต่งวันนั้น มีแกงมัสมั่นติดมือกลับมาด้วย เรานั่งกินไอติมที่หน้าศาลากลางกรุงเทพแกกินรสทุเรียนเรากินรสมะพร้าวเรานั่งดูคลิบหมาด้วยกันเรสปรึกษาเรืีองงานแกสอนเราเรื่องทำงานและการอยู่กับคน
ทบทวนเรื่องราวที่เกิดมากมาย เออ ก็น่ารักดี
บันทึกความโง่เขลาและประมาทเรื่องที่ไม่เกิดมันก็เกิดทั้งเจ็บและเป็นอุปสรรคกับการทำงานมากๆสารภาพเลยว่าตอนเกิดไม่รู้ตัวและไม่รู้สึกว่าเจ็บมารู้อีกทีก็เขียวแล้ว ผ่านมาแล้วถึงเจ็บ
สู้ๆนะเจ้าหมี เดี๋ยวก็หายเหนื่อยแล้ว อดทนเข้าน้า
ความคิดทัศนคติชนะทุกอย่างนะหมี:)
#หมีเดินเล่น
#ตบไหล่ปลอบใจหมี
คนที่ตั้งใจเดินทางมาจากที่ไกลๆ เพื่อที่จะมาใช้เวลากับเรา ยินดีกับเรา ถึงแม้ว่าจะไม่นานแต่เป็นความทรงจำและเป็นเรื่องดีๆให้กับเราตลอดไปนะ
ขอบคุณมากเลยยินดีที่เราได้มาเจอกันอีกครั้ง
ไม่ว่าจะพระเจ้า อัลเลาะห์ พรหมลิขิต หรืออะไรที่ทำให้เจอกันล้วนขอบคุณที่ส่งของขวัญที่มีค่ามาให้เรา
#หมีเดินเล่น
เมื่อกำลังหัวร้อนสิ่งนี้ก็โผล่มาในฟีด
เธอมาได้ทันเวลาพอดี
หมาขี้เรื้อน
ครัวครัวของแฉะ มีกันอยู่สี่พี่น้อง มีโม่เจี้ยง ทรงยศ จิ๋ว และปูดำ(แฉะ) ทุกตัวถูกทอดทิ้งตั้งแต่เริ่มโตได้ประมาณอายุ 6 เดือน ในป่ากระถินตอนนี้ถูกสร้างแทนที่ด้วยเเม็คโคร เราเรียกมันว่าทุ่งสังหาร/ซอยขี้หมา เพราะมักมีคนเอาหมามาปล่อย บางทีก็ป่วย พิการแล้วก็ตาย เราเจอเด็กๆครั้งแรกตอนนั้นกลับจากเรียน น้องน่ารักดีออดอ้อน วันต่อมาก็มีอาหารมาฝากตอนเเรกๆก็ได้กินอาหารดีๆพอน้องเริ่มโตเริ่มเลี้ยงไม่ไหวเลยลดมาเป็นข้าวกับโครงไก่ทอด ปลากระป๋อง ยิ่งเลี้ยงยิ่งรักและผูกพัน ทุกตัวโตขึ้นพร้อมกับขี้เรื้อน แต่ปูดำหรือแฉะจะเป็นหนักหน่อย คือเป็นทั้งตัว น่ารังเกียจและไม่อยากเล่นด้วยแต่ก็สงสารบางครั้งใส่ถุงมือมาเล่นด้วย ถัดมาปีกว่า ๆ โม่เจี้ยงก็มีลูก น่ารักมาก แต่ทำไปทำมาเหลือ 4 ตัว โม่เจี้ยงเริ่มตั้งตัวเป็นจ่าฝูงและไล่กัดคนเพราะหวงลูก มีคนไล่ตีพวกเขาต่อหน้าเรา เรานอนไม่หลับคิดทั้งคืนว่าจะเอากลับบ้านไหม ตอนนั้นฝึกงานจบพอดีเลยเอาเงินที่ได้จ้างรถขนสัตว์กลับบ้าน แต่ก็เอากลับได้แค่โม่เจี้ยงกับลูก เพราะทรงยศเป็นหมาหนุ่มพลังเยอะและดุกลัวไปกัดคนที่บ้านและหมาที่บ้าน ส่วนแฉะก็เป็นขี้เรื้อนกลัวแม่จะดูแลไม่ไหว ส่วนจิ๋วก็จับไม่ได้ วิ่งหนีเสียดายแต่เราก็ต้องเลือก แต่ทุกตัวก็ยังมีชีวิตต่อไปได้ หลังจากวันนั้นมาจนวันนี้ลูกชองโม่เจี้ยงเหลือแค่ 1 ตัว และที่นี่ก็เหลือแฉะแค่ตัวเดียวทุกตัวตายหมด แฉะข้ามสะพานลอยย้ายไปอยู่ร้านขายน้ำหอมหน้าบิ๊กซี เขาเลี้ยงแฉะได้ดีมาก แฉะขนขึ้นมากกว่าแต่ก่อนและดูมีสุขภาพที่ดีมาก ทุกๆครั้งที่ไปก็แวะเยี่ยมแฉะลูบหัวและพูดคุย เวลาเจอแรกๆแฉะดีใจริกรี้มากและทุกครั้งก็วิ่งตามเหมือนอยากจะกลับด้วยมันบีบหัวใจและเสียใจไม่น้อย แต่มาวันนี้ได้เจอกันอีกแฉะไม่ได้ดีใจมากมายเหมือนแต่ก่อนดีใจพอประมาณตอนกลับก็มาส่งเหมือนเดิมแต่ไม่ได้แสดงอาการอยากตามแล้ว แฉะคงเข้มแข็งแล้ว วันนี้มาเจอกันรู้สึกเหมือนเพื่อนเก่าได้มาเจอกัน...
วันนี้เดินเตร็ดเตร่
และวันนี้ดีกว่าเมื่อวาน
หมีเดินเล่น
โตเป็นมนุษย์ป้า
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อประมาณ 2-3 สัปดาห์ก่อนเราไปเดินที่ห้างสรรพสินค้าเราเลือกสินค้าที่ดีที่สุดที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเราและเราจำเป็นจะต้องใช้มันเราวางไว้ในรถเข็นแล้วก็เข็นเลือกสินค้าของเราไปเรื่อยๆจนมาถึงจุดหนึ่งที่เราไม่รู้สึกตัวเราเดินอย่างไร้สติไปเลือกของไปดูของแล้วเราก็เข็นรถของคนอื่นที่มันมีแต่ความว่างเปล่าในตัวเราไม่ได้คิดอะไรแล้วเราก็ไม่ได้ก้มลงไปมองมันด้วยซ้ำ ตามความรู้สึกของเราสายตาก็มองจดจ่ออยู่กับสิ่งของที่เราอยากได้จนเอาล่ะเราเจอสิ่งของที่เราอยากได้แล้วเป็นเครื่องปรุงอาหารเป็นผงปรุงสำเร็จรูปเราเลือกแล้วเราก็โยนลงรถเข็นแต่เสียงที่เราได้ยินตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกตัวเสียงเราได้ยินมันเป็นเสียงที่ไม่ได้ตกกระทบอะไรนอกจากตกกระทบกับรถเข็นซึ่งเราก็เอะใจเราก็เลยหันไปดูรถเข็นเป็นรถเข็นที่ว่างเปล่าในตอนนั้นเรารู้สึกโมโหมากว่าใครเอาของในตะกร้าของเราไปออกจากรถเข็นของเราไปซึ่งเราเดินวนอยู่หลายรอบเพื่อจะมองหาว่าเราเดินดูว่าของในรถเข็นของคนอื่นมันมีของที่เราเลือกไว้หรือเปล่าตรงกับที่เราเลือกเอาไว้ไหมซึ่งในบริเวณใกล้เคียงก็ไม่มีเราจึงไปที่จุดบริการลูกค้าก็เลยสอบถามเขาว่าเออรบกวนขอเปิดกล้องวงจรปิดให้ดูหน่อยได้ไหมพนักงานก็ยินดีแล้วก็ให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่เรารออยู่ที่ตรงนั้นประมาณ 15 นาทีพนักงานหนุ่มเดินมาแล้วก็แจ้งว่าของที่ทางคุณลูกค้าแบบวางไว้ในรถเข็นลูกค้าเหมือนลูกค้าไม่ได้มีมันตั้งแต่แรกลูกค้าเอาไปวางไว้ตรงไหนหรือเปล่าแล้วก็รู้สึกว่าเอ๊ะมันเกิดอะไรขึ้นเราก็เลยขอบคุณเขาไปสักพักนึงเราเดินไปที่บริเวณที่เราเคยผ่านมันมาเราก็พบกับรถเข็นของเราที่เต็มไปด้วยของที่เราเลือกเอาไว้ของที่ดีที่สุดที่เรารู้สึกว่าเราจะเอากลับบ้านเอาไปบริโภคแล้วก็ขำตัวเองมากเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเราเรื่องนี้มันรู้สึกน่ากลัวแล้วก็ตลกถ้ามันเป็นเรื่องจริงว่าคนอื่นอ่ะหยิบของของเราไปเราก็เลยบอกมันก็เป็นสิ่งที่น่ากลัวแต่ว่ามันจะมันก็ตลกตรงที่เราไม่รู้สึกตัวเรื่องนี้ไม่ได้จะบอกว่าเราเป็นมนุษย์ป้าอย่างเต็มตัวเราแค่รู้สึกว่าตัวเราไม่ค่อยรู้สึกตัวเท่าไหร่เราก็ เคยได้ยินว่าแบบคนที่เขาไม่รู้สึกตัวอยู่เหมือนลอยแล้วเขาจะหาของเครื่องประดับหรืออะไรแบบนี้มาใส่อย่างเช่นพวกกำไรแล้วก็เลยบอกเออลองใส่แหวนดูให้เรารู้สึกตัวจับไปแล้วก็รู้สึกว่าหรือมันยังอยู่นะหรือว่ามันมันยังเป็นตัวเราอยู่อาการแบบนี้เกิดจากการเครียดแล้วก็คาดหวังเรื่องราวต่างๆในชีวิตชีวิตไม่ได้เป็นอย่างที่หวังเราประสบพบเจอกับเรื่องราวแบบนี้มาค่อนข้างมากกับเรา ทุกๆครั้งมันก็จะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเรารู้สึกว่าเรามีทัศนคติที่ทำให้ชีวิตเราดำเนินต่อไปได้เมื่อก่อนเราจะเลือกโดยการ ตัดสิ่งที่ไม่จำเป็นในชีวิตออกบางคนที่ไม่รู้ไม่อยากรู้จักบางคนที่เรารู้สึกว่าเราทำไม่ค่อยดีทำไม่ดีกับเขาแล้วก็ตัดเขาออกไปเลยแต่ทุกวันนี้เราโตขึ้นเจริญเติบโตขึ้นเรามีทัศนคติที่เปลี่ยนไปมันทำให้เราหันมาคิดแล้วก็อยากจะพัฒนาตัวเองอยากจะทำให้ตัวเองรู้สึกรู้เนื้อรู้ตัวมีจิตใจตลอดเวลาจิตใจที่มีสมาธิไม่ได้มีความคาดหวังกับอะไรหรือใครมากมายมันทั้งผ่อนคลายแล้วก็รู้สึกดีแต่ว่าจริงๆแล้วเราก็เป็นมนุษย์ทั่วไปมีคาดหวังแล้วก็รู้สึกแย่บ้างแต่ว่าแล้วมันก็จะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเรารู้สึกว่าเราอยากรักตัวเองให้มากกว่านี้และทำให้ทุกๆคนมีคุณภาพชีวิตที่ดี แล้วก็เป็นกำลังใจให้กับตัวเองมากกว่านี้ แค่นั้นแหละ
หมีเดินเล่น
เดินแล้วหลงทาง
กำเนิดมนุษย์ป้า
เวลาที่เราเห็นสิ่งต่างๆที่สร้างขึ้นเติบโต เราผ่อนคลายและมีควาสุขมากๆ จะพยายามไม่เร่งรีบให้เติบโต ^^
เมื่อเจอปัญหา หรือเรื่องราวที่ทำให้เราเสียใจมาก เราคิดเสมอว่ามันต้องผ่านไปและดีขึ้นเสมอ ปัญหาแก้ไขได้
แต่ว่าเราก็ใช้เวลาทำใจ จมอยู่กับความคิดความรู้สึกนั้นทุกวัน พอถึงจุดๆหนึ่ง ที่เรารู้สึกว่าพอแล้ว เราก็พอจริงๆและเราดีขึ้น
เวลาเยียวยาทุกสิ่ง ทั้งความรู้สึก และการมีชีวิตอยู่
เราคิดฆ่าตัวตาย เราคิดอยู่บ่อยครั้ง ถ้าไม่มีใครให้ห่วงใย ให้ดูแลรับผิดชอบ และเราไม่ใช่หนึ่งในเสาหลัก "เราไม่ได้ยืนอยู่บนโลกนี้แล้วล่ะ"
ก็จริงมันเป็นความคิดที่แย่ พอมานึกได้ เรามีเหตุผลมากมายที่จะอยู่ต่อ มีกิจกรรมอีกมากมายที่อยากลอง ความคิดชั่ววูบที่มาจากความสิ้นหวัง มันก็หายไป
ตัวเราเองรู้ดีที่สุด คนที่ไม่อยู่จุดนี้และไม่ใช่เราจะไม่เข้าใจ วันนี้เก่งแล้ว เก่งกว่าวันเก่า แต่เราต้องเก่งและเติบโตให้เป็นคนธรรมดาให้ได้...
#หมีเดินเล่น
การจากลาเป็นเรื่องน่าเศร้า แต่หลายครั้งก็เป็นเรื่องที่ดี จากกันแล้วใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเจอกันอีก แต่บางทีจากกันแล้วก็ไม่มีวันได้พบเจออีกเลย ทุกอย่างล้วนมีจังหวะและช่วงเวลาของมัน มันเกิดจากจุดเล็กๆที่เรียกว่าความคิด ถ่ายทอดเป็นนิสัย ส่งต่อเป็นการกระทำและนำไปสู่ทัศนคติไปจนถึงการเลือกทางเดินชีวิต ที่ทุกๆคนปักธงไว้ เคยได้ยินว่าเปลี่ยนความคิดชีวิตเปลี่ยน คงเป็นเรื่องจริง ความคิดสำคัญเสมอ...
วันนี้บอกลารองเท้าในฝัน เราชอบพื้นมันมากๆ ใส่เที่ยวบ่อยเดินเขา ไปทะเล ไปเรียนหนังสือ ไปเดินเล่น เราชอบมันมาก แต่เราเกลียดลายมัน แต่ด้วยใส่สบาย ลวดลายจึงไม่สำคัญ พยายามทากาวแล้วแต่ก็ไม่ช่วยอะไร วันนี้เก่าแล้วพังแล้วขาดแล้ว เรามาไกลกันได้แค่นี้ โชคดี