Hermetyczne Bractwo Luksoru

Matka B czyniła kroki ku górze dysząc, smagając kamienie spojrzeniami, zaciemniając blask słoneczny aurą pancerną. Przytroczony kędziorem do jej pleców Malusieńki majtał się w pionie z pojękiwaniem i w poziomie z podychiwaniem.
Za cienistą skałą, z widokiem na przestrzenie, w grocie strzelistej unosiła się szeptucha Zobeida z Bingen.
- Słyszę cię! - zawołała przenikliwie do Matki B w trakcie jej kroków ostatnich - I słyszę pojękiwania i podychiwania Malusieńkiego, co mi go przytaszczyłaś na pokuszenie zdrowia.
- Nic się ukryje przed twym wzrokiem, słuchem i każdym innym zmysłem z wszystkich dziewięciu - odrzekła Matka B, bielejąc nad podziw.
- I to, że król trzeciego szczepu przywlókł zarazę, to też słyszę!
Rozkołysała się szeptucha na dwóch biegunach, zawrzało nad górą, rozniosło się po przestrzeniach, i jak grot srebrzysty wychyneła spod ziemi jaszczurka farmaceutyczna, długa jak stara rzeka Nil, w mig oplatając Malusieńkiego splotem ciasnym.
Uradowana już wracała Matka B ze stoku na pustynię egipską, gdy Malusieńki sunął obok niej uzdrowiony, na obłoku, nie wymagając już przytroczenia, śpiewem ku słońcu się zwracając z każdej strony, i ku matczynej aurze pancernej.

W "Graczu" Dostojewskiego jesteśmy z narratorem, który nie ma wiedzy ani zrozumienia tego, co się wokół niego dzieje - rzeczywistość dociera do nas za pośrednictwem narratora, który patrzy, a nie widzi, nie łączy faktów, nie rozumie ich znaczenia; co się naprawdę dzieje - musimy wywnioskować sami z opowieści kogoś, kto tego nie wie. Mega arcydzieło. Podobny zabieg przynoszą też "Biesy", w zwielokrotnionym splątaniu.

"Matka Joanna od Aniołów". Niezły spektakl Klaty w Nowy Teatr aż się prosi o pogłębienie tego dobra, może o ograniczenie błyskotliwych - acz zbędnych - referencji kulturowych i tarantinizmu, o zejście w głąb niespodzianych kontekstów tekstu Iwaszkiewicza ("Ślady krwi na płótnie - grubym smoleńskim płótnie - napełniły jego duszę ud ręką i pociechą"..."Kosmate konstelacje błyszczą wilgotnym jak w kwietniu blaskiem"...)
A co się prosi na finał? Thom Yorke i "The Axe", jak najbardziej. "I thought we had a deal"...

Piętnastego dnia miesiąca Adar, Maria Magda przez cały poranek zaglądała głęboko w śpiące Oczy.
- Jesteś tam? - wołała, ale echo milczało. - Bądź tam! Nie utoń wszystek!
Coś jakby cieniuchna mgła przemknęło w głębiach Oczu, i głosik słabiutki jak cień wiatru odwołał:
- Jestem! W miesiącu Nisan On odejdzie, a ja, być może, odzyskam swe miejsce!
- Będę czekała - zaszeptała, zakolebała w radości, a wszystkie jej piersi zafalowały poruszane siłami emocji i grawitacji, aż muśnięta półeczka z fletnią i afrodyzjakami zachwierutała się niebezpiecznie, a On niemal się obudził.
„Mówił, że mam piersi jak wieże Libanu, z pokazami świateł i muzyką” - pomyślała, tuląc je w miarę możliwości.

I była to prawda.