Sklep medyczny.com

Choroby układu krwionośnego i oddechowego są coraz bardziej rozpowszechnione i według wielu organizacji coraz bardziej zagrażają zdrowiu publicznemu na całym świecie. Wpływają na to palenie tytoniu, zanieczyszczenie środowiska i spadek naszej odporności. Zacznijmy od układu oddechowego człowieka, który składa się z górnych i dolnych dróg oddechowych oraz płuc. Stąd choroby układu oddechowego najczęściej dzielimy na: choroby górnych dróg oddechowych, m.in.: wirusowe zapalenie błony śluzowej nosa, gardła i zatok przynosowych – przeziębienie, grypę (również wywołaną przez wirusy), zapalenie gardła, anginę, zapalenie krtani oraz tchawicy; oraz choroby dolnych dróg oddechowych, m.in.: choroby płuc, oskrzeli, oskrzelików płucnych i pęcherzyków płucnych. Niektórzy mówią też o zapaleniu środkowych dróg oddechowych (zaczynających się od krtani i kończących na rozwidleniach oskrzelowych). Zapalenie tchawicy często towarzyszy bowiem zapaleniu krtani i może się przerodzić w zapalenie oskrzeli. Ważny z punktu widzenia patomechanizmu chorób jest podział na choroby obturacyjne, restrykcyjne i zakaźne:
Choroby obturacyjne są związane z ograniczeniem dopływu powietrza do płuc. Należą do nich m.in. POChP, astma oskrzelowa, mukowiscydoza, rozedma, rozstrzenie oskrzelowe i przewlekłe zapalenie oskrzeli.
Choroby restrykcyjne wiążą się ze zmniejszeniem pojemności płuc i są to m.in. choroby śródmiąższowe płuc, sarkoidoza, pylice płuc, zwłóknienia płucne, nowotwory.
Choroby zakaźne spowodowane są przez wirusy (np. grypa – przez wirusa grypy typu A i B), bakterie (np. gruźlica – prątek gruźlicy Mycobacterium tuberculosis), grzyby (np. grzybica płuc: aspergiloza, kandydiaza, kryptokokoza i mukormykoza).
Najpoważniejsze i najczęstsze choroby układu oddechowego
Niechlubne miejsce trzeciej pod względem częstości przyczyny zgonów na świecie zajęła niedawno przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Każdego roku umiera na nią około 3 milionów osób. Bardzo duże konsekwencje dla zdrowia niosą za sobą także takie choroby jak: astma, ostre infekcje dolnych dróg oddechowych, gruźlica i rak płuca, który co roku zabija 1,6 mln osób. To właśnie na tych pięć chorób, zdaniem naukowców z Międzynarodowych Towarzystw Oddechowych (International Respiratory Societies), należy zwrócić szczególną uwagę. Stanowią one znaczne zagrożenie dla zdrowia publicznego.
Przyczyny chorób układu oddechowego
Najczęściej przydarzają się nam przeziębienie, infekcje gardła i krtani oraz grypa – czyli choroby górnych dróg oddechowych, jako że są one najbardziej wystawione na szkodliwy wpływ środowiska. Przyczyną tych infekcji są przeważnie wirusy. W przypadku przeziębienia jest ich około 200, dlatego na ten rodzaj infekcji zapadamy najczęściej. Zakażamy się drogą kropelkową lub pokarmową. Nie na wszystkie rodzaje wirusów opracowano szczepionki, jednak w razie ich braku skutecznym sposobem uniknięcia tych infekcji jest higiena. Najprostsza zasada mówi, aby myć ręce przed dotknięciem ust lub oczu. W przypadku braku dostępu do wody i mydła warto mieć pod ręką np. żel lub chusteczki do higieny rąk. Jeśli z jakiegoś powodu (np. stanu po operacji) musimy szczególnie się chronić, powinniśmy pilnować, aby mówiące do nas osoby nie znajdowały się zbyt blisko, a najlepiej zasłaniały usta i nos maseczką. Podczas mówienia, śmiechu, kichnięcia lub kaszlu wydobywa się najwięcej tzw. aerozolu, czyli drobnych kropelek śliny przenoszących różne patogeny. Nie mniej ważna jest dbałość o odporność, a w okresie jej osłabienia – unikanie lodów i zimnych napojów latem. Sprzyja to bowiem zwężeniu naczyń krwionośnych w gardle, a przed to miejscowemu niedotlenieniu śluzówki, co czyni ją bardziej podatną na atak patogenów – również tych bytujących w gardle (własnych). W przypadku osób, których odporność jest bardzo osłabiona, a ryzyko infekcji jest zbyt duże, ale także w szkołach czy przedszkolach, doskonałym rozwiązaniem jest montaż sterylizatorów powietrza.
Kolejną przyczyną są pyłki i związki chemiczne u osób na nie uczulonych. Powodują one tzw. alergiczny nieżyt nosa lub astmę alergiczną. Jeśli objawy są szczególnie uciążliwe, warto rozważyć immunoterapię alergenową (nie jest ona możliwa we wszystkich postaciach astmy), popularnie zwaną odczulaniem. Przyjmowanie przez 3–5 lat w stałych odstępach czasu tabletek podjęzykowych lub zastrzyków daje bardzo dobre efekty, konieczna jest jednak wytrwałość. Podstawą leczenia astmy są leki przyjmowanie wziewnie za pomocą inhalatora. Najczęstszą przyczyną przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i raka płuca jest z kolei palenie papierosów. Rezygnacja z tego nałogu daje więc największą szansę na uniknięcie obu tych chorób: zarówno palaczowi, jak i jego bliskim, ponieważ równie szkodliwe jak palenie jest wdychanie dymu tytoniowego.
Na drugim miejscu wśród czynników przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i raka płuc – za paleniem tytoniu – jest zanieczyszczenie powietrza. Sprzyja ono także gruźlicy, astmie i wielu mniej poważnym chorobom układu oddechowego. Noszenie maseczek ma szczególne znaczenie u osób pracujących w zapylonym środowisku. Na co dzień, szczególnie u osób mieszkających w miastach, jedynym rozwiązaniem skutecznie ograniczającym narażenie na zanieczyszczenia jest zamontowanie urządzeń filtrujących powietrze z cząstek unoszących się w smogu. Są to coraz lepiej znane oczyszczacze powietrza.
Najczęstsze choroby układu oddechowego
Choroby układu oddechowego stają się coraz większym zagrożeniem dla zdrowia na całym świecie. Najczęstszą z nich są choroby górnych dróg oddechowych: nosa, gardła i krtani. Na szersze omówienie zasługuje pięć chorób dolnych dróg oddechowych, które według ekspertów International Respiratory Societies mają najpoważniejsze konsekwencje zdrowotne i najczęściej prowadzą do śmierci:
Szacuje się, że 65 milionów osób cierpi na umiarkowaną do ciężkiej przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP, ang. COPD, chronic obstructive pulmonary disease), a około 3 milionów z nich umiera każdego roku. POChP stała się trzecią najczęstszą przyczyną zgonów na świecie.
Około 262 milionów osób zmaga się z astmą (ang. asthma), będącą najczęstszą chorobą przewlekłą wieku dziecięcego, dotykającą 14% dzieci z całego świata. Zachorowalność na astmę wśród najmłodszych wzrasta.
Od dziesięcioleci ostre infekcje dolnych dróg oddechowych (ang. acute lower respiratory tract infections) są jedną z trzech głównych przyczyn śmierci i niepełnosprawności zarówno wśród dzieci, jak i dorosłych. Szacuje się, że umiera na nie prawie 4 milionów osób rocznie. Szczególnie niebezpieczne są dla dzieci poniżej 5. roku życia, u których stanowią główną przyczynę zgonu. Ponadto zachorowanie na ostre infekcje dolnych dróg oddechowych w dzieciństwie predysponuje do zachorowań na przewlekłe choroby układu oddechowego w wieku dorosłym.
W 2019 roku na gruźlicę (ang. tuberculosis) zachorowało 10 milionów osób, a zmarło na nią nieco ponad 1,2 miliona. Gruźlica jest główną przyczyną śmierci z powodu pojedynczego czynnika zakaźnego.
Najczęstsza śmiertelna choroba nowotworowa na świecie to rak płuca (ang. lung cancer), który co roku zabija 1,6 mln osób. Niestety, mimo postępu leczenia liczby te rosną.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP, ang. COPD – chronic obstructive pulmonary disease) to choroba, której można zapobiec i którą można wyleczyć. Mimo to jest ona (dane z 2019 roku) jedną z trzech głównych przyczyn zgonów na świecie, przy czym aż 90% z tych zgonów następuje w krajach o niskich i średnich dochodach. W 2012 roku POChP spowodowała 6% zgonów na świecie.
Głównym czynnikiem ryzyka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc jest wdychanie dymu tytoniowego. Dotyczy to zarówno byłych, jak i aktywnych palaczy (a także osób biernie wdychających dym tytoniowy). Najwięcej zależy od samych palaczy: im krócej trwają w nałogu, tym większe odnoszą korzyści dla zdrowia. Drugim czynnikiem, odpowiadającym za niemal 1/5 zachorowań na PoChP, jest narażenie na zanieczyszczenie powietrza w miejscu pracy: zarówno na substancje chemiczne (takie jak cement), jak i organiczne (np. pył ze zbóż). Trzecim czynnikiem jest ekspozycja na paliwa z biomasy. Pod tą nazwą kryją się: drewno, węgiel drzewny, suszone gałązki i trwawa i odchody zwierzęce. Są one wykorzystywane do ogrzewania domów i gotowania m.in. Chinach, Kenii, Brazylii i Meksyku jako łatwo dostępne i tanie paliwo. Czwarty najistotniejszy czynnik to środowiskowe zanieczyszczenie powietrza: pochodzące zarówno z kominów gospodarstw domowych, jak i różnego rodzaju zakładów produkcyjnych, a także z rur wydechowych samochodów. Główny Inspektorat Ochrony Środowiska ostrzega, że normy dla niebezpiecznych dla zdrowia pyłów są przekroczone aż przez 93% dni w roku, w wielu rejonach Polski. Najbardziej zanieczyszczone są aglomeracja górnośląska, krakowska i warszawska. Nie znaczy to jednak, że im większe miasto, tym większe zanieczyszczenie. Na przykład w Warszawie 80% energii grzewczej do domów jednorodzinnych, osiedli, szpitali itp. dostarczanej jest z czterech ciepłowni. Dlatego powietrze w stolicy jest czystsze niż na jej obrzeżach, gdzie wiele domów wciąż ogrzewanych jest piecami węglowymi.



Astma
Astma to choroba zapalna dotycząca oskrzeli – rurek doprowadzających powietrze do płuc. W trakcie napadu astmy mięśnie współtworzące te rurki kurczą się, a przez to zwężają, przez co do płuc dociera mniej powietrza. Im częściej dochodzi do ataków astmy, tym grubsze i silniejsze stają się mięśnie ściany oskrzeli, co pogłębia skurcz. Stan zapalny powodujący astmę najczęściej, choć nie zawsze, rozwija się na podłożu alergii. Dlatego przeważnie diagnozuje się astmę alergiczną, która przeważnie rozwija się u dzieci do 12 roku życia, ale wyróżniamy też astmę o późnym początku, rozwijającą się najczęściej na podłożu innym niż alergia, astmę z utrwaloną obturacją oskrzeli i astmę współistniejącą z otyłością. Stąd tak ważne jest opracowanie indywidualnego planu leczenia astmy dla każdego pacjenta i wytrwałość w jego przestrzeganiu. A co mówią statystyki? W 2019 roku na astmę zmarło 461 000 osób. Jest to najbardziej rozpowszechniona choroba przewlekła u dzieci, przy czym częściej występuje u chłopców. Z kolei astma o późnym początku częściej dotyka kobiet. Jak pokazuje przykład Wielkiej Brytanii, gdzie prawie wcale nie notuje się zgonów na astmę, kluczem do sukcesu jest jej duża wykrywalność (astma w wielu krajach, w tym w Polsce, bardzo często pozostaje nierozpoznana) i skuteczne leczenie. Astma jest chorobą tak rozpowszechnioną, że jej leczenie wymaga globalnego podejścia. Według raportu GINA (Globalnej Inicjatywie na Rzecz Astmy) obserwowany od 2020 roku spadek liczby zaostrzeń astmy wynika z częstszego mycia rąk, zachowania dystansu i noszenia maseczek wprowadzonych podczas pandemii COWID-19 (podobnie jak w przypadku chorób wirusowych innych niż COWID-19).
Ostre infekcje dolnych dróg oddechowych
Do ostrych infekcji dolnych dróg oddechowych należą zapalenie płuc (zakażenie pęcherzyków płucnych) oraz infekcje w obrębie dróg oddechowych, np. ostre zapalenie oskrzeli i oskrzelików, grypa i krztusiec. Zapalenie płuc u dorosłych najczęściej powoduje bakteria o nazwie Streptococcus pneumoniae. Zapalenie płuc mogą też wywoływać wirusy, najczęściej, u małych dzieci, syncytialny wirus oddechowy (RSV), albo wirus grypy. Wirusy (m.in. wirus grypy i rinowirusy) powodują także niemal 90% przypadków ostrego zapalenia oskrzeli – za pozostałe 10% odpowiadają głównie bakterie. Grypa przeważnie powodowana jest przez wirusa typu A; wirus B odpowiada za łagodniejszą postać grypy.
Gruźlica
Gruźlica jest chorobą zakaźną wywołaną prątkiem gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). Co pocieszające, liczba zgonów na gruźlicę, podobnie jak zapadalność, maleje. W większości najbogatszych krajów świata zarejestrowano mniej niż 10 zachorowań na 100 000 ludności. W Polsce w 2019 roku odnotowano 5321 zachorowań na gruźlicę (166 przypadków gruźlicy mniej niż w roku poprzednim i aż 2188 przypadków mniej w porównaniu z rokiem 2010). Jednak na pełen optymizm nie pozwala rosnąca antybiotykoodporność – dotycząca również szczepów opornych na ryfampicynę (RR-TB) i na ryfampicynę łącznie z izoniazydem (MDRTB). Gruźlica jest przy tym drugą po AIDS chorobą zakaźną, która powoduje największą śmiertelność.
Najczęstszą postacią gruźlicy jest gruźlica płuc, która stanowiła w 2019 roku 95,4% wszystkich zachorowań, i to na nią chorzy umierają najczęściej. Inaczej niż jeszcze kilka lat temu, na gruźlicę bardziej narażone są osoby dojrzałe – ale nie najstarsze. Zapadalność na gruźlicę jest tym wyższa, im starsza jest osoba, ale tylko do wieku 45–64 lat. U osób w wieku 65 lat i starszych szanse na zachorowanie na gruźlicę są już mniejsze. Niestety – wiąże się ono z większą umieralnością.
Gruźlica u dzieci (do 14. roku życia) stanowi 1,5% (0,9%) ogółu zachorowań, ale częściej niż w starszych grupach wiekowych występuje u nich gruźlica pozapłucna (zwłaszcza gruźlica węzłów chłonnych klatki piersiowej).
Młodzież (15–19 r.ż.) choruje nieco częściej niż dzieci i, podobnie jak u dorosłych, zdecydowanie najczęstszą postacią jest u nich gruźlica płuc (87,5% przypadków). Ponadto w 2019 roku nie stwierdzono żadnego zgonu na gruźlicę u dzieci i młodzieży. W latach 2014– 2018 był jeden taki przypadek u dziecka i jeden u nastolatka.
A jak przedstawia się zachorowalność ze względu na wiek? Wybitnie sprzyja jej płeć męska: zapadalność na gruźlicę wśród mężczyzn jest ponad dwukrotnie wyższa niż u kobiet. W 2019 roku przypadki gruźlicy u mężczyzn stanowiły 73,2% wszystkich zachorowań.
Czy zatem jest czynnik, nad którym można mieć kontrolę? Do pewnego stopnia – tak. Niewątpliwie jest nim higiena i… mieszkanie na wsi. Zachorowaniom na gruźlicę sprzyja bowiem mieszkanie w mieście. W 2019 roku stwierdzono 3335 przypadków gruźlicy w miastach i 1986 na wsi.
Rak płuca
To najczęściej występujący w Polsce nowotwór złośliwy u mężczyzn, chociaż stopniowo zmniejsza się liczba nowych przypadków raka płuca w tej grupie, rośnie za to u kobiet. Co ważniejsze, od niedawna co roku więcej polskich kobiet umiera właśnie z powodu raka płuca niż „osławionego” raka piersi – mimo że ten drugi występuje znacznie częściej i jest głównym pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u pań.

Rozwijający się rak płuca często daje dyskretne objawy, które łatwo pomylić np. z POChP (kaszel, duszność). Największe ryzyko zachorowania stwarza palenie papierosów lub wdychanie dymu tytoniowego (palenie bierne). Zagrożenie rakiem zależy od długości nałogu i od liczby wypalonych dziennie papierosów. 1–4 papierosy dziennie już 3-krotnie zwiększają ryzyko zachorowania mężczyzn i 5-krotnie u kobiet. Kolejne na liście najgroźniejszych czynników są zanieczyszczenie powietrza, czyli smog, oraz duże stężenie radonu. To ostatnie można wyeliminować dzięki dobrej wentylacji budynków. Mniejszy wpływ na zachorowanie na raka płuca mają nikiel, chrom czy azbest, zaliczany do dziesięciu najgroźniejszych zanieczyszczeń na Ziemi. Kiedy jego włókna, pochodzące m.in. z pokryć dachowych, dostaną się do płuc, nie można ich już stamtąd usunąć.
Jak poprawić jakość powietrza w domu?
Na wiele opisanych wyżej czynników chorób układu oddechowego, takich jak płeć czy wiek, nie mamy wpływu. Bardzo wiele zależy jednak od tego, czy wdychamy dym tytoniowy, czy nie. Drugi z czynników, nad którym mamy kontrolę, to jakość powietrza, którym oddychamy w naszych domach i biurach.
Do zamkniętych pomieszczeń przez szczeliny w oknach (okna nie mogą być w 100% szczelne) i systemy wentylacyjne przedostają się szkodliwe związki, takie jak tlenki siarki i tlenek azotu oraz pyły zawieszone i rakotwórcze wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne. Urządzeniami, które je odfiltrowują, są oczyszczacze powietrza. Mogą one nie tylko oczyścić powietrze z cząstek sprzyjających rozwojowi chorób układu oddechowego, lecz także nawilżyć je, co w okresie grzewczym na niebagatelne znaczenie dla błony śluzowej nosa. Prawidłowo funkcjonujące śluzówki to nasza pierwsza, fizjologiczna linia obrony przed szkodliwymi substancjami i drobnoustrojami – ma to znaczenie w wielu chorobach układu oddechowego, m.in. nieżycie nosa (alergicznym i niealergicznym) i astmie.
Inhalator – podstawa leczenia astmy
Jeśli już chorujemy na astmę – my lub nasze dzieci – szczególną uwagę powinniśmy zwrócić na kontrolowanie tej choroby, tak aby nie postępowała. Jednym z najważniejszych czynników (oprócz przestrzegania zaleceń lekarskich) jest prawidłowy dobór inhalatora oraz prawidłowa technika inhalacji. Lek może być skuteczny tylko wtedy, kiedy jego duża ilość dostanie się tam, gdzie ma działać – czyli do oskrzeli. W razie wątpliwości należy poprosić lekarza o instrukcję, jak prawidłowo użytkować inhalator.

Czym jest badanie EKG metodą Holtera?
Badanie EKG metodą Holtera jest to elektrokardiografia badająca aktywność elektryczną serca przez całą dobę. Stanowi formę skutecznej diagnostyki chorób serca, będąc zdecydowanie bardziej dokładną i miarodajną, niż zwykłe EKG spoczynkowe. Poprzez takie badanie, lekarz może ocenić - jak pracuje serce w konkretnych sytuacjach, na spacerze, w trakcie treningu, podczas sprzątania, w pracy. Jeśli wykonywane jest badanie EKG serca, gdzie pacjent leży na kozetce, trudno jest wykryć patologiczne stany związane z pracą serca, które najczęściej pojawiają się w wyniku zwiększonego wysiłku. Holter EKG daje możliwość sprawdzenia, skąd się biorą omdlenia, duszności, jak również i kołatanie serca. Chcąc więc spojrzeć na pracę serca przez całą dobę, ten typ EKG stanowi najlepszy z możliwych wybór.



W jakich sytuacjach niezbędny jest holter EKG?
Jeśli u pacjenta pojawiają się niepokojące objawy związane z pracą serca, absolutnie nie można ich bagatelizować. Najczęściej występującymi są:

duszności
bóle w klatce piersiowej
kołatanie serca
omdlenia
zawroty i bóle głowy
Zazwyczaj w pierwszej kolejności wykonywane jest zwykłe badanie EKG spoczynkowe. Jeśli ono niczego nie wykryje, a tak zdarza się bardzo często, kolejnym badaniem jest holter EKG. Kto powinien takiemu badaniu się poddać? Dla kogo jest ono skierowane? Jest to badanie dla:

osób z wadami serca
osób z nadciśnieniem tętniczym
osób z chorobą wieńcową
osób po przebytym zawale serca
osób z niewydolnością serca
osób z migotaniem przedsionków
osób borykających się z kardiomiopatią
osób, u których występują niepokojące objawy ze strony pracy mięśnia sercowego.

Uporządkowując te informacje, wykonanie badania serca metodą Holtera można podzielić na trzy grupy:
diagnostyczne
Daje możliwość wykrycia wszelkich patologicznych zmian w obrębie serca, których zwykłe badanie EKG nie jest w stanie wykryć. Dotyczy to między innymi takich zmian chorobowych, jak: zaburzenia rytmu serca, zaburzenia przewodzenia, niedokrwienie serca.

prognostyczne
Daje możliwość oceny rokowania w trakcie choroby serca, wykorzystując w tym celu różne parametry. Pod uwagę bierze się między innymi analizę zmienności rytmu, arytmie, zmiany w zakresie odcinka ST czy też QT, określenie oceny ryzyka nagłego zgonu sercowego.

oceniające
Daje możliwość sprawdzenia i oceny pracy serca przed wprowadzeniem leczenia i w trakcie jego trwania, pozwalając porównać otrzymany obraz. To także i sprawdzenie skuteczności zabiegów czy też funkcjonalności wszczepionych do organizmu urządzeń.
Czy do badania EKG metodą Holtera należy się przygotować?
Nie. Nie ma żadnych wskazań do tego, aby do badania się przygotować. Jest to nieinwazyjne badanie kardiologiczne, które ma na celu ocenę pracy serca przez całą dobę, a więc osoba badana powinna zachowywać się tak, jak każdego dnia. Holter EKG sprawdza więc aktywność elektryczną serca i podczas snu i podczas wszelkich czynności, jakie wykonywane są w ciągu dnia.
Jedynym tutaj ograniczeniem jest samo urządzenie, które powodować może dyskomfort i które nie daje możliwości wzięcia kąpieli. W przypadku mężczyzn konieczne jest także zgolenie owłosienia na klatce piersiowej. Poza tym, w żaden sposób Holter nie ogranicza i nie sprawia, by badany miał zachowywać się inaczej. Należy tylko pamiętać, o zrezygnowaniu z wszelkich kremów i balsamów, które mogłyby utrudniać przyczepienie elektrod EKG do ciała. Nie można stosować koców elektrycznych, wykrywaczy metali, czy też źródeł promieniowania magnetycznego. Co więcej, używanie telefonu w trakcie badania w bliskiej odległości z Holterem, również może mieć wpływ na zapis EKG.
Holter EKG - przyczepienie elektrod EKG
W dniu badania należy zgłosić się w wyznaczonej godzinie na założenie urządzenia. Wykorzystując specjalną pastę abrazyjną, która pomaga w przyczepieniu elektrod EKG, umieszcza się je w odpowiednich miejscach na ciele. Następnie zabezpiecza się przewody z użyciem plastrów, aby nie doprowadzić do wstrząsów w trakcie chodzenia. Po włączeniu urządzenia, pacjent powinien wykonywać wszystkie czynności tak, jak do tej pory. Jeśli dojdzie do odklejenia elektrody, należy skonsultować się z lekarzem. Istotne w trakcie badania jest także rejestrowanie przebiegu zdarzeń przez całą dobę. W specjalnym dzienniczku należy zapisywać wszelkie wykonywane czynności, bowiem na tej podstawie i poprzez wynik badania EKG można ocenić, jak to serce pracuje i kiedy występują ewentualne nieprawidłowości. Istotne jest to, aby zgłosić się o wyznaczonej porze na ściągnięcie urządzenia. Ostatnim etapem jest poddanie analizie rejestru pracy serca, który jest nieocenionym źródłem informacji dla kardiologa.
Różnorodne rodzaje Holterów
Na przestrzeni lat znacząco zmieniły się urządzenia do monitorowania pracy serca w sposób ciągły. Dziś ważą one około 100 - 200 gramów, z zastosowaniem trzech lub dwunastu odprowadzeń, aby móc otrzymać prawidłowy zapis EKG.
W sklepie medycznym Kredos otrzymać można różnego rodzaju urządzenia do zapisu EKG metodą Holtera. Wśród tych najbardziej polecanych znajdują się między innymi takie marki, jak: medical ECONET, Aspel czy ExeMed
Co pozwala wykryć Holter EKG?
Wykonując badanie Holtera EKG, wykryć można szereg różnego rodzaju zaburzeń pracy serca, jakich nie byłby w stanie wykryć zwykły Holter. I tak są to:
bradykardia - jest to 50 - 60 uderzeń na minutę.
tachykardia - jest to powyżej 100 uderzeń na minutę
kołatanie serca - jest to odczucie pacjenta sugerujące o przyspieszonej pracy serca
migotanie przedsionków- jest to zaburzenie rytmu serca, w którym występuje niemiarowa czynność pracy serca, jak również i deficyt tętna na obwodzie. EKG serca przedstawia tutaj niemiarowy rytm serca i brak załamków P.
Podczas dokonywania zapisu EKG, pod uwagę bierze się między innymi morfologię zespołów QRS, ocenę częstości rytmu serca, a także dobowe zmiany odcinka ST, możliwie występujące arytmie serca. Minusem tej metody jest dobowa zmienność wyników i nie w każdym przypadku możność wychwycenia konkretnych epizodów, które występują rzadziej, niż raz na 24 godziny. To także i zakłócenia w zapisie w wyniku na przykład odklejenia się elektrod.
Dokonanie monitorowania elektrokardiogramu metodą Holtera pozwala na ciągłą rejestrację aktywności serca, co ma ogromne znaczenie w przypadku diagnozowania schorzeń, jakie są widoczne przede wszystkim w trakcie wykonywania różnorodnych czynności. W przypadku pojawienia się omdleń niewiadomego pochodzenia, zaburzeń rytmu serca czy przebytych wcześniej zawałów serca, na pewno jest to doskonały sposób na to, by móc pracę serca skontrolować i postawić w związku z tym konkretną diagnozę.
Dlaczego warto badać serce?
Serce jest najsilniejszym mięśniem w naszym organizmie i dopóki ono bije, żyjemy. Nic więc dziwnego, że powinniśmy o nie odpowiednio dbać. Zdrowa, pełnowartościowa dieta, odpowiednia dawka aktywności fizycznej, odpowiednia higiena snu, a nade wszystko profilaktyka - czyli badanie serca. Każda osoba po 40 roku życia powinna wykonać minimum raz do roku EKG serca spoczynkowe, a jeśli pojawią się niepokojące objawy - jak najszybciej.
Co wzbudza niepokój? Jakie objawy mogą sugerować o chorobach serca? Są to między innymi: bóle w klatce piersiowej, duszności, kołatanie serca, problemy z oddychaniem. Poprzez aparat EKG można wykonać elektrokardiografię, która bada czynność elektryczną serca i na jej podstawie diagnozuje zaburzenia rytmu serca i wszelkie choroby.

Elektrokardiografia, jest nieinwazyjnym, niebolesnym i szybkim badaniem, przydatnym w diagnostyce zaburzeń rytmu serca oraz jego niedokrwienia, popularnie nazywanego zawałem. Zarówno w przypadku EKG, jak i w wielu innych badaniach diagnostycznych, szczególnie ważna jest jakość pomocniczych materiałów medycznych, z których korzysta się przy ich przeprowadzaniu. W przypadku elektrokardiografii, do takich materiałów należą m.in. elektrody EKG. https://sklepmedyczny.com/produkty/elektrody-ekg Są to zwykle owalne, na ogół samoprzylepne, połączenia pianki i hydrożelu odpowiedzialne za rejestrację przepływu sygnałów, które zapisywane są na papierowym nośniku.
Elektrody EKG są nieodzownymi akcesoriami badania elektrokardiograficznego służącego badaniu potencjału czynnościowego serca. Rejestrują one zmiany napięcia elektrycznego związane ze skurczem mięśnia sercowego i przekazują je do aparatu EKG. Dane do odczytu, uzyskiwane są z dwóch elektrod, pomiędzy którymi występuje różnica napięcia. Dzięki zapisowi potencjałów depolaryzacji i repolaryzacji komórek sercowych, można stwierdzić prawidłową lub wadliwą pracę serca, a także ocenić ryzyko leczenia chirurgicznego u pacjentów z danym schorzeniem.
Przy leczeniu chorób serca, konieczność szybkiej diagnozy i towarzyszący jej czas stają się niezwykle ważne. Elektrody, które pozwalają szybko uzyskać wysokiej jakości zapis okazują się na wagę złota. Powinny być one również wygodne dla pacjenta i łatwo do zastosowania dla personelu medycznego. Ze względu na wiele rodzajów badań EKG i dużą liczbę różnych pacjentów, u których wykonywane są badania elektrokardiograficzne, istnieje duża liczba rodzajów elektrod. Można je znaleźć w ofercie naszego sklepu.
Elektrody do EKG - rodzaje
Warto wiedzieć, że do każdego typu badania, stosuje się inne elektrody EKG. W diagnostyce wykorzystuje się bowiem elektrody do badań krótkookresowych i spoczynkowych oraz elektrody do badań Holtera, a także elektrody przeznaczone do badań 24-godzinnych i dłuższych. Umieszcza się je na klatce piersiowej oraz na kończynach pacjenta tak, by umożliwić zebranie z powierzchni ciała informacji o elektrycznej pracy serca. Na ciele pacjenta, miejsca, w których łączą się elektrody, do których przyczepia się przewody elektryczne, pokrywa są chlorkiem srebra. Umożliwia on prawidłowe przewodzenie odbieranych sygnałów z ciała pacjenta na elektrokardiografie.
Elektrody do badań długookresowych i wysiłkowych wyprodukowane są z włókniny, która przepuszcza powietrze, aby podczas trwającego badania nie dopuścić do oparzeń skóry. Mają one mocniejszą warstwę przylepną, a także wyposażone są w specjalne nacięcia, ułatwiające przyczepienie przewodu.
Istnieją również elektrody pediatryczne - specjalne elektrody przeznaczone dla dzieci i młodzieży, które posiadają mniejszy rozmiar i dużą odporność na wilgoć, przez co mogą być wykorzystane nawet w inkubatorach.
Ze względu na sposób mocowania, elektrody dzieli się na elektrody jednorazowe, elektrody przyssawkowe, będące akcesoriami wielokrotnego użytku, czyli elektrody przedsercowe, oraz elektrody klamrowe służące do pomiarów potencjałów na kończynach. Elektrody jednorazowe mogą być wykonane z pianki polietylenowej albo mikroporowatej włókniny PET i dzielą się one na elektrody ze stałym i ciekłym żelem.
Elektrody EKG samoprzylepne, to zazwyczaj elektrody jednorazowe, które po zużyciu należy zutylizować. Elektroda znajduje się na stronie zwróconej do pacjenta i jest otoczona przylepną powierzchnią. Po drugiej stronie materiału nośnego, umiejscowione jest mocowanie zatrzaskowe do połączenia elektrody z kablem EKG.
Elektrody jednorazowe samoprzylepne można stosować do EKG spoczynkowego, wysiłkowego lub też do monitorowania długoterminowego. Są one chętnie używane ze względu na łatwość mocowania oraz brak ryzyka zakażenia krzyżowego lub przeniesienia infekcji.
Elektrody przyssawkowe mocowane są za pomocą podciśnienia. Są one elektrodami wielokrotnego użytku i wyposażono je w gumową gruszkę wytwarzającą podciśnienie, które powoduje, że uzyskują one dobrą przyczepność do skóry pacjenta. Tego rodzaju elektrody stosuje się do odprowadzań z klatki piersiowej.
Elektrody klamrowe stosuje się tylko do odprowadzania sygnału z kończyn. Elektrody kończynowe klamrowe są to elektrody wielokrotnego użytku i umieszcza się je na kostkach i nadgarstkach pacjentów. Elektrody z kablem łączy się za pomocą wtyków bananowych lub zatrzasków.
Zarówno elektrody samoprzylepne i przyssawkowe jak i elektrody klamrowe dostępne są w różnych rozmiarach zarówno dla dzieci jak i dorosłych.
Badanie EKG - umieszczenie elektrod
Warto też wiedzieć, że każda z elektrod EKG, wykorzystanych do wykonania badania spoczynkowego, powinna być przyczepiona do określonego miejsca. Sześć elektrod umieszcza się na klatce piersiowej, a cztery na kończynach. Aby właściwie je przyczepić, trzeba najpierw ogolić skórę i oczyścić ją z naskórka i potu specjalnym żelem.
Również przy próbie wysiłkowej oraz długoczasowym EKG wykonywanym metodą Holtera, każda elektroda ma swoje miejsce a skórę przygotowuje się każdorazowo do badania.
W zależności od wykonywanego badania, stosuje się w elektrodach EKG żel ciekły lub stały. Ciekły, wpływa na idealny przepływ sygnału a stały powoduje optymalne przyleganie do ciała. Najczęściej stosowane są żel do EKG, krem do EKG lub spray do EKG. Przy wyborze odpowiedniego produktu należy zwrócić uwagę na to, żeby był hipoalergiczny i nie pozostawiał plam na ubraniu.
Przed nałożeniem każdej z elektrod, aby zwiększyć przewodzenie ciało pacjenta należy miejsce jej naklejenia zwilżyć roztworem alkoholowym.
Jak zostało wcześniej wspomniane, podczas badania elektrokardiograficznego, każda elektroda ma przypisane miejsce jej umieszczenia. Na nadgarstkach pacjenta, przypina się klips czerwony na prawym nadgarstku, a żółty na lewym. Podobne działanie wykonuje się na kostkach nóg. Czarny klips zakłada się na prawą kostkę, a na lewej umieszcza się zielony.
Odprowadzenia kończynowe dzielimy na:
Dwubiegunowe – I, II, III
Jednobiegunowe – aVL, aVR, aVF
Elektrody od V1 do V6, nazywane przedsercowymi odprowadzeniami Wilsona, umieszcza się przy pomocy przyssawki na klatce piersiowej pacjenta i oznacza się różnymi kolorami:
V1-kolor czerwony,
V2-kolor żółty,
V3-kolor zielony,
V4-kolor brązowy,
V5-kolor czarny,
V6-kolor fioletowy,
Po zakończeniu badania, należy sprawdzić czy elektrokardiogram został zapisany prawidłowo, po czym zdjąć elektrody z ciała pacjenta.
Dobrze dobrane elektrody są podstawą prawidłowo wykonanego badania EKG i stanowią nieodłączny element wyposażenia wszystkich elektrokardiografów. W ofercie naszego sklepu, posiadamy elektrody jednorazowe samoprzylepne lub elektrody wielokrotnego użytku: klipsowe, gruszkowe, oraz blaszkowe.
Jako akcesoria uzupełniające, proponujemy też pasy do mocowania elektrod na ciele pacjenta. Sprawiają one, że elektrody dobrze przylegają do ciała osoby badanej i pozwalają na właściwe przeprowadzenie badania. Pasy gumowe do elektrod EKG dla dorosłych, służą do przeprowadzenia badania za pomocą elektrod blaszkowych i są wykonane z elastycznego materiału, który łatwo dopasowuje się do ciała pacjenta. Na całej szerokości pasa znajduje się 6 rzędów dziurek, co ułatwia zamontowanie elektrod.
Zapraszamy do skorzystania z oferty naszego sklepu.

Produkty medyczne . Czytaj więcej