Ιεραποστολή Ζιμπάμπουε / Ierapostoli Zimbabwe

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ’ ΛΟΥΚΑ
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ὁ Ἰησοῦς εἶπε: «Ἔχε θάρρος κόρη μου». Ἡ πεποίθησις πού εἶχες ὅτι θά ἔβρισκες τήν ὑγεία σου, αὐτή ἡ πίστις σοῦ χαρίζει τώρα πού μέ ἀγγίζεις, τήν θεραπεία. Ἐγώ ἔδωκα τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί τούς ἰατρούς εἰς τόν κόσμον.
Ἐν τούτοις οἱ δυνατότητες οἱ ἀνθρώπινες, εἶναι περιορισμένες-πεπερασμένες. Γι’ αὐτό οἱ ἰατροί-ἐρευνητές, προσπαθοῦν πάντοτε νά εὕρουν καινούρια φάρμακα, καινούριες μεθόδους θεραπείας. Καθίσταται λοιπόν προφανές, ὅτι μόνον Ἐγώ εἶμαι ὁ αἰώνιος ἰατρός ψυχῶν καί σωμάτων.
Θεός Ἀληθινός, εὐδοκῶ ἤ παραχωρῶ, ὥστε νά δύνανται οἱ ἄνθρωποι νά ἐπιτύχουν κάποια πράγματα, ἀνάλογα μέ τήν πίστη ἤ τήν ταπείνωσή τους. Ἡ ἴδια ἀπάντηση ἐδόθη ἀπό τόν Μεσσία καί στόν Ἀρχισυνάγωγο· ὅταν ἀγγελιοφόροι τοῦ διεμήνυαν: «Πέθανε ἡ θυγάτηρ σου· μήν ἐνοχλεῖς τόν Διδάσκαλο». Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς: «Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε καί σωθήσεται».
Φρονοῦμε λοιπόν ἀδελφοί και αδελφές, ὅτι ἡ πίστις στόν Ἰησοῦ εἶναι ἡ δύναμις ἡ νικῶσα ἀσθένειες κι αὐτόν τοῦτον τόν θάνατον· ἀρκεῖ νά δεχόμαστε τόν λόγον Του μέ πίστη, χωρίς ἀμφιβολίες. Ὀφείλουμε νά λέγωμε: «Λέγε, Κύριε, μίλησε· σ’ ἀκούει ὁ δοῦλος σου».
Στήν φυτεία πού ἐφύτευσε καί φυτεύει ὁ Οὐράνιος Πατέρας, ποθῶ Κύριε νά ἀνήκω κι ἐγώ· ἔτσι νά ἀπαντοῦμε στήν πρόσκληση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πάντοτε. Ἐσύ εἶσαι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή κι ἐμεῖς θέλουμε νά εἴμαστε τά κλήματα καί ὁ Θεός Πατήρ ὁ γεωργός. Τοιουτοτρόπως, νικῶνται οἱ ψυχικές καί σωματικές ἀσθένειες, ἀκόμη κι ὁ θάνατος. Φυσικά, καθ’ ὅσον αὐτήν τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί Παράδοση πού παραλάβαμε ἀπό τούς Προφῆτες, Ἀποστόλους καί Πατέρες, τήν κρατᾶμε, τήν βιώνουμε καί τήν παραδίδουμε στή συνέχεια στίς ἑπόμενες γενεές, πᾶσῃ θυσία, στά παιδιά μας.
Εἶπεν ὁ Κύριος: «Ἄφετε τά παιδία ἐλθεῖν πρός με». Συνεπῶς αδελφές και ἀδελφοί, γεννᾶται αἴφνης τό ἐρώτημα: «Ὁδηγοῦμε ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι, τά παιδιά μας, τά παιδιά τῆς Ἑλλάδος, στό Χριστό; Ἐργαζόμαστε ἄραγε κάθε ὥρα καί στιγμή γιά τήν αἰώνιον ζωή, γνωρίζοντας ἀπόλυτα ὅτι τάς χρείας καί τάς ἀνάγκας μας θεραπεύει ὁ Χριστός;».
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε: «Τό Ὀρθόδοξον Πνεῦμα εἶναι τό ἀληθές· ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη κιβωτός σωτηρίας». Οὔτως φρονοῦντες λοιπόν καί στίς ἀσθένειες καί στόν θάνατο, προστρέχουμε στήν Ἐκκλησία, στόν Θεό Πατέρα, στόν Ἰησοῦν Χριστόν, στό Πανάγιον Πνεῦμα· ἀρνούμενοι νά γινόμεθα παίγνιο τῶν δαιμόνων. Εἴμαστε τά ἅγια μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Μεσσίου καί γυρίζουμε τήν πλάτη στίς «ἐκκλησίες» τῶν πονηρευομένων, ὅπου ἀκάθαρτα πνεύματα ἐμπαίζουν καί θανατώνουν τούς ἀνθρώπους!
Γνωρίζουμε ἐπίσης καί κατανοοῦμε ὅτι κάθε φορά πού ἀναγινώσκεται τό Εὐαγγέλιο, μιλάει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός· ἐν τούτοις δυστυχῶς στούς καιρούς μας, ἀρκετοί προτιμοῦμε νά ζοῦμε σάν μοιχοί καί μοιχαλίδες, ἀρνούμενοι τόν μόνον ἀληθινόν Νυμφίον καί «ἐρωτοτροποῦμε» μέ τά εἴδωλα, μέ τούς δαίμονες. Ἀλλοίμονον, αὐτό τό κατάντημα, ἀποτελεῖ τήν ὄντως μοιχεία, ὅπου σιχαίνεται ὁ Θεός· καί εἶναι ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στήν ὁποία δέν ὑπάρχει θεραπεία, ἀλλά εἰσαγάγεται στή ζωή τῶν ἀπειθούντων ἡ ἀσθένεια καί ὁ θάνατος, χωρίς προοπτική Ἀναστάσεως. Θαρροῦμε λοιπόν ἀδελφοί και αδελφές ὅτι χρειαζόμαστε σήμερα νά εἰσέλθει στήν καρδιά μας τό φρόνημα τοῦ Εὐαγγελίου, ἔτσι ὥστε ἀληθῶς νά ἀγγίζουμε τόν Χριστόν ὡς ἡ αἱμορροοῦσα, λαμβάνοντες Χάριν, γιά νά ἔχωμε ζωή.
«Θάρσει θύγατερ…», «Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε…», λέγει ὁ Κύριος στήν αἱμορροοῦσα καί στόν Ἰάειρο. Πίστεψε κι ἐσύ ἀδελφέ και αδελφή, τόν λόγον τοῦ Λόγου. Ἀπευθύνεται καί σ’ἐμᾶς ὁ Κύριος. Εἴθε, ἄς σταματήσουμε τώρα τήν αἱμορραγία τῆς ἁμαρτίας πού ὁδηγεῖ στόν αἰώνιο θάνατο. Γένοιτο Κύριε.
Παρακαλῶ σε φίλε γνήσιε τοῦ Χριστοῦ ἀνδρίζου, κραταιούσθω· βλέπε τούς ἐχθρούς τῆς Ἀληθείας, πῶς προσπαθοῦν νά σέ πείσουν νά ἀπομακρυνθεῖς ἀπό τόν Χριστό, τόν Σταυρόν Του τόν Τίμιον, τήν Ἀνάσταση. Στανικά πιέζουν, μέ δόλο, νά ἐνταχθεῖς στά εἴδωλα, στήν λατρεία τοῦ Ἑωσφόρου, στήν «ἐκκλησία» τῶν πονηρευομένων.
Προτρέπουν κάθε ἡμέρα· μᾶς λέγουν: «Μήν ὁμολογεῖτε τόν Βασιλέα, Θεάνθρωπον Ἰησοῦν, οὔτε τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν καί πιστέψτε στά εἴδωλα ἤ ἀκολουθῆστε γόητες καί πλάνους». Ἀνόητοι καί ψευδόχριστοι, ψευτοσωτῆρες, ἄρρωστοι στό σῶμα καί πεθαμένοι ὄντες στή ψυχή, εἰρωνεύονται τήν Ἀνάσταση, ὡς ἐκεῖνοι πού ἐκόπτοντο καί κατεγέλουν σήμερα στό σπίτι τοῦ Ἰαείρου· διεστραμμένοι κατά πάντα καί διά πάντα, κατάρας τέκνα.
Προσπαθοῦν νά πείσουν τούς ἀνθρώπους νά ἀποδεχθοῦμε ὅτι δῆθεν, τά προβλήματα τοῦ κόσμου θά τά λύσει ἡ λογική καί ἡ ἐπιστήμη, χωρίς τήν πίστη στόν Σωτῆρα Χριστό. Ὦ, τῆς ἀθλιότητος τό κεφάλαιον!!!
Ἀγωνίζονται καθ’ἡμέραν νά κρύψουν τό ἀπ’ αἰῶνος μυστήριον· τό Κεφάλαιον τῆς Σωτηρίας, τήν θείαν Οἰκονομίαν πού ἔφερε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς στούς ἀνθρώπους. Μακάρι νά ἀντισταθοῦμε ἀδελφοί και αδελφές· μακάριος ὄντως ὁ λαός ἐκεῖνος πού ἐλπίζει ἐπί Κύριον καί εὐλογημένον τό ἔθνος ὅ ἐξελέξατο ὁ Θεός, νά ὁμολογεῖ-νά βιώνει τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί Παράδοσιν.
Να προσευχώμεθα και να ευχόμαστε νά μή παραδώσουμε τά πρωτοτόκια, ἀντί πινακίου φακῆς στούς ἀντίχριστους· καί νά μή καταντήσουμε, νά τρῶμε ξυλοκέρατα μέ τούς χοίρους, ὀσφραινόμενοι καί τό ἐξέραμα τῶν σκύλων.
Τονίζουμε καί πάλι χριστιανοί μου: «Μοιχεία, σημαίνει ἀποδοχή-πίστη σέ ἄλλον θεόν και ταυτόχρονα ἄρνηση τοῦ Μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τοῦ Θεανθρώπου Μεσσία Ἰησοῦ». Αὐτό ἐπ’ οὐδενί· δέν τό ἀνέχεται ὁ Τριαδικός Θεός. Ἦλθε στή γῆ ὁ Μεσσίας, μᾶς ἔδωσε τόν Ἑαυτό Του, τό Πανάγιο Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα Του νά τρεφόμαστε καί ὁ Τίμιος Σταυρός νά εἶναι ἡ θεραπεία ψυχῶν καί σωμάτων καί ἀνάστασις νεκρῶν.
Ὦ, ἄνθρωποι!! «Δικαιοσύνη μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς». Ἡ ἀξίνη ἐπί τό δέντρον τό ἄκαρπον κεῖται· καί ὅπως τονίσαμε «πᾶσα φυτεία ἤν οὐκ ἐφύτευσε ὁ Πατήρ, ἐκριζωθήσεται-ἐξολοθρευθήσεται». (βλέπουμε σήμερα, τί συμβαίνει στόν κόσμο)
Τό λοιπόν «στῶμεν καλῶς»· προσευχή, προσοχή, μετάνοια. Ὁ Κύριος ἐγγύς· ναί ἔρχου Κύριε.
Στόν Ἰησοῦν Χριστόν, ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία καί ἡ Προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΣΤ´ Λουκά (Λουκ. η’ 26-39) Θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. Ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς.

Παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. Ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; Ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· Καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. Ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς.

Ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. Ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. Ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν.

Ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.

Απόδοση σε νεοελληνική το Ευαγγέλιο Κυριακής ΣΤ´ Λουκά

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ἔφτασε ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν, τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. Όταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή· τί δουλειά έχεις εσύ μ΄ εμένα Ιησού, Υιέ του υψίστου Θεού;

Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις. Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Ο Ιησούς τον ρώτησε· ποιο είναι το όνομά σου; Εκείνος απάντησε· Λεγεών· διότι είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο. Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, και τους το επέτρεψε. Βγήκαν, λοιπόν, από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους.

Τότε το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε, έφυγαν και το είπαν στην πόλη και στην ύπαθρο. Βγήκαν οι άνθρωποι να δουν τι έγινε και ήρθαν κοντά στον Ιησού. Βρήκαν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν τα δαιμόνια να κάθεται δίπλα στον Ιησού, να φοράει ρούχα και να φέρεται λογικά, και φοβήθηκαν. Όσοι είχαν δει τι είχε γίνει, τους είπαν για το πώς ο δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε όλο το πλήθος από την περιοχή των Γαδάρων παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, γιατί τους είχε πιάσει μεγάλος φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοιάριο για να γυρίσει πίσω.

Ο άνθρωπος από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε να φύγει, με τα παρακάτω λόγια· γύρισε στο σπίτι σου και διηγήσου όσα έκανε σ΄ εσένα ο Θεός. Εκείνος έφυγε διαλαλώντας σ΄ όλη την πόλη όσα έκανε σ΄ αυτόν ο Ιησούς.

Ο Απόστολος Κυριακής ΣΤ´ Λουκά 20-10-2024 (Β΄ Κορ. στ΄ 16 – 18, ζ΄ 1)
Αδελφοί, ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.
Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής ΣΤ´ Λουκά
Αδελφοί, ἐσεῖς εἶστε ναός τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος εἶπε: Θά κατοικήσω ἀνάμεσά τους καί θά πορεύομαι μαζί τους. Θά εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοί θά εἶναι λαός μου. Γι΄ αὐτό λέει ὁ Κύριος: Φύγετε μακριά ἀπ΄ αὐτούς καί ξεχωρίστε. Μήν ἀγγίζετε ἀκάθαρτο πράγμα, κι ἐγώ θά σᾶς δεχτῶ. Θά εἶμαι γιά σᾶς ὁ πατέρας, κι ἐσεῖς θά εἶστε γιοί καί θυγατέρες μου, λέει ἀκόμα ὁ παντοκράτορας Κύριος.
Ἀφοῦ λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε αὐτές τίς ὑποσχέσεις, ἄς καθαρίσουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό καθετί πού μολύνει τό σῶμα καί τήν ψυχή. Ἄς ζήσουμε μία ἅγια ζωή μέ φόβο Θεοῦ.

Το κήρυγμα της Κυριακής, 20/10/2024
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Ζιμπάμπουε Σεραφείμ



Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα η Εκκλησία μας προβάλλει το θαύμα της θεραπείας του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών.

Συγκεκριμένα ο Ιησούς Χριστός συνάντησε έξω από την πόλη έναν άνδρα που από χρόνια κυριαρχείτο από τα δαιμόνια που συνήθιζε να γυρίζει γυμνός και να κοιμάται στο νεκροταφείον. Τα μέλη της οικογένειας του για να βρουν την ησυχία τους, όταν ήταν σπίτι, συνήθιζαν να τον δένουν χειροπόδαρα. ΄Ηταν ένας άνθρωπος επικίνδυνος. Ο Ιησούς Χριστός, ως φιλεύσπλαχνος Θεός, διατάσσει να απέλθουν από αυτόν τα δαιμόνια και τότε αυτός ελευθερώνεται, γίνεται ήρεμος, μειλίχιος, αποκτά την υγεία του. Τα δαιμόνια με διαταγή του Ιησού εισέρχονται σε μια αγέλη χοίρων που ορμούν και πνίγονται στη θάλασσα.

΄Υστερα από λίγο με τη γνωστοποίηση και τη διάδοση του απίστευτου θαυματουργικού γεγονότος, κόσμος πολύς από τη πόλη και τα γύρω χωριά έρχεται για να θαυμάσει το γεγονός.

Το κάθε θαύμα του Ιησού Χριστού, όπως κι ολόκληρη η διδασκαλία του, έχουν ως κύριο στόχο και σκοπό να αποκαλύψουν το μυστήριο του ερχομού της Βασιλείας του Θεού στο κόσμο. Μιάς Βασιλείας όπου δεν έχει θέση ο πόνος και η δυστυχία, οι θλίψεις και οι αρρώστιες, οι αγωνίες και η εγκληματικότητα, η ψευτιά και η υποκρισία, η φτώχεια και η μιζέρια κι όλα τα κοινωνικά δεινά της ανθρωπότητας, όπως είναι οι φυλετικές διακρίσεις και οι εμπόλεμες συγκρούσεις, όπως συμβαίνει καθημερινά στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Ευρώπη. Είναι απαράδεκτο, αθώα παιδιά να πληρώνουν το κόστος με τη ζωή τους για τις ανεύθυνες αποφάσεις των ενηλίκων που επιλέγουν να λύνουν προβλήματα με τα όπλα κι όχι με τον ειρηνικό διάλογο και το σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου.



΄Ερχεται ο Ιησούς Χριστός με τα θαύματά Του και τη διδασκαλία Του να μας τονίσει, ότι η Βασιλεία του Θεού είναι μια κοινωνία αγάπης του Θεού με τον άνθρωπο και μια σχέση συναδέλφωσης και συνύπαρξης όλων των ανθρώπων, πλούσιων και φτωχών, άσπρων και μαύρων, μικρών και μεγάλων, ανδρών και γυναικών, ασθενών και υγειών. Ο Ιησούς μας διδάσκει ότι ο καλύτερος τρόπος να προστατεύουμε τους εαυτούς μας και τις οικογένειες μας είναι όταν κάνουμε το παν να προστατεύουμε τους άλλους. Η αδικία σε κάποιο άλλο πρέπει να τη θεωρούμε ως αδικία σε βάρος μας. Το θέμα της δικαιοσύνης και της προστασίας των παιδιών μας αφορά όλους μας.

Το κάθε θαύμα του Ιησού είναι ένας αγωγός από τον οποίον διοχετεύεται η χάρις και η αγάπη του Θεού προς όλους τους ανθρώπους. Την ίδια αγάπη προς όλους τους ανθρώπους καλούμαστε να έχουμε και εμείς. Όπως τονίζεται στην Αγία Γραφή «ο Θεός αγάπη εστί, κι ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει, κι ο Θεός εν αυτώ».

Ο Θεός δεν συμπεριφέρεται όπως τους ανθρώπους που βοηθούν μόνον τους δικούς τους και μάλιστα αυτούς που δεν τους στενοχωρούν και τους πικραίνουν. Ο Θεός μας αγαπά και μας βοηθά όλους μας. Αυτά έκαναν κι οι Απόστολοι. Αυτό έκαναν κι όλοι οι άγιοί μας. Αυτό έκανε κι άγιος Γεράσιμος, που σήμερα η Εκκλησία μας την ιερά αυτού μνήμη τιμά. Αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς.

Πέραν όμως από αυτή την επιτακτική προτροπή να μιμηθούμε στη ζωή μας την ευσπλαχνία του Ιησού Χριστού και τη ζωή των αγίων μας, στο κάθε θαύμα του Ιησού Χριστού κρύβονται τόσες αλήθειες και πραγματικότητες της ζωής που αξίζουν να τις διερευνούμε και να εμβαθύνουμε σ’ αυτές για το δικό μας καλό.

΄Ετσι το σημείο εκείνο που μας προκαλεί έκπληξη στη σημερινή ευαγγελική περικοπή δεν είναι τόσο η θεραπεία του δαιμονισμένου, όσο η συμπεριφορά των συμπολιτών του απέναντι στον Ιησού Χριστό. Θα περίμενε κανείς να τον πλησιάσουν γεμάτοι ευγνωμοσύνη, να τον ευχαριστήσουν, να τον κρατήσουν κοντά τους, να του φέρουν και τους άλλους αρρώστους τους, να αφήσουν μπροστά του τους πόνους και τις αμαρτίες τους και να νοιώσουν τη παρουσία Του ανάμεσά τους, ως ευλογία, ως πρόσκληση για να ακολουθήσουν το δρόμο της σωτηρίας. Αντίθετα δεν κάνουν τίποτα απ’ όλα αυτά. Κάνουν μάλιστα το χειρότερο. Ζητούν να απομακρυνθεί ο Ιησούς Χριστός από κοντά τους, του ζητούν να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται, του ζητούν να απομακρυνθεί από τα σύνορα της χώρας τους. Οι άνθρωποι της εποχής μας ζητούν να φύγει ο Ιησού από κοντά τους όταν προσπαθούν να διώξουν τον Αρχιερέα τους που ο Θεός τους εμπιστεύεται με τις προσευχές εν Πνεύματι Αγίω διά της Ιεράς Συνόδου της Τοπικής Εκκλησίας που ανήκει.

Γιατί άραγε αυτή η κακία εκ μέρους των Γαδαρηνών; ΄Ισως γιατί βλέπουν τον Ιησού ως εμπόδιον στα αμαρτωλά συμφέροντα τους που αποβλέπουν στο παράνομο κέρδος, δηλαδή στην εκμετάλλευση του άλλου με αθέμιτα μέσα. Μάλιστα πριν από λίγο ο Ιησούς Χριστός θεραπεύοντας τον δαιμονισμένο καταδίκασε μαζί και το παράνομο κέρδος, οδηγώντας στο γκρεμό το κοπάδι των χοίρων που τελικά πνίγηκαν στην θάλασσα. Είναι άλλωστε γνωστόν από τη Παλαιά Διαθήκη ότι με σαφήνεια ο Νόμος του Μωϋσέως, για να προστατεύσει τους συμπολίτες του από βλαβερές ασθένειες, απαγόρευε ρητά στους Εβραίους να τρώνε χοιρινό κρέας και να τρέφουν χοίρους.

Δεν ήταν άξιοι να επωφεληθούν από τη παρουσία του Ιησού Χριστού. ΄Ετσι του ζητούν να φύγει.

Μήπως η ίδια ιστορία συμβαίνει και στη δική μας ζωή;

Ο Ιησούς Χριστός ζητά από εμάς αγάπη, τιμιότητα, ειλικρίνεια, ταπείνωση, υπομονή, ηρεμία, γαλήνη, κάθε αρετή, θυσία και προσφορά βοηθείας προς όσους μας έχουν ανάγκη.

Πολλοί άνθρωποι ολίγον διαφέρουν από τους Γαδαρηνούς, που έδιωξαν τον Ιησού Χριστό, γιατί πολλοί άνθρωποι της εποχής μας από το πάθος του υλικού κέρδους δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι πέρα και πάνω από το παράνομο ή νομικό υλικό κέρδος υπάρχει και προβάλλει το αιώνιο κέρδος της ψυχής, η εν Χριστώ αιώνιος σωτηρία μας.

Στη ζωή μας ο Θεός μας δίνει ευκαιρίες για να ζήσουμε εν μετανοία, για να σωθούμε. Αυτές οι ευκαιρίες εκφράζονται με τη βίωση κάποιου θαύματος που συμβαίνει σε μας προσωπικά, ή μέσα στο περιβάλλον που ζούμε.

Εκεί που γίνεται το θαύμα υπάρχει πόνος μεγάλος και το θαύμα αποβλέπει ακριβώς στην εξάλειψη του κακού που δημιουργεί τον πόνο, κι όταν υπάρχει πόνος και κάποια μεγάλη οικογενειακή τραγωδία, που ποτέ μας δεν διανοηθήκαμε ότι θα μας συμβεί, να βρίσκουμε πνευματικές δυνάμεις με τη βοήθεια του Θεού, να τις αντιμετωπίζουμε νικηφόρα.

Ο Θεός μας παρακινεί συνέχεια να οδηγούμε τον εαυτό μας στη σωτηρία που μας προσφέρει ο Χριστός, προσπαθώντας στη ζωή μας να ζήσουμε σύμφωνα με τις θείες Του εντολές.

Εκείνος ο δαιμονισμένος, ο θεωρούμενος από τους Γαδαρηνούς τρελός, καταξιώθηκε να γίνει μάρτυρας του Θεού, καταξιώθηκε να έχει προσωπική επικοινωνία με τον Ιησού Χριστό, καταξιώθηκε να διδάξει τον λόγον του Θεού, κατάφερε να σωθεί.

Το δίδαγμα αυτού του περιστατικού σημαίνει ότι δεν πρέπει ποτέ στη ζωή μας να περιφρονήσουμε ή να υποτιμήσουμε οποιονδήποτε άνθρωπο.

Αντίθετα πρέπει να προσευχόμαστε για τον κάθε άνθρωπο, προσφέροντάς του έργα αγάπης γιατί ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από τις εντυπώσεις που έχουμε γι’ αυτόν, έχει δημιουργηθεί «κατ’ εικόνα Θεού». Αυτό σημαίνει ότι στη θετική συνάντησή μας και στη σχέση μας με τον κάθε άνθρωπο συναντούμε τον Θεόν.

Γι’ αυτό και ο Χριστός μας τόνισε ότι την ώρα που βοηθούμε το διπλανό μας επικοινωνούμε μαζί με το Θεό, παίρνοντας δυνάμεις που είναι απαραίτητες για να ζήσουμε όχι μόνο μια καλύτερη ζωή στον κόσμο αυτό, αλλά και στην αιωνιότητα, για να οδηγήσουμε τους εαυτούς μας στη ζωή του Παραδείσου.

Τελειώνοντας, θα ήθελα, μαζί όλοι μας να προσευχηθούμε για τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο μας κ.κ. Θεόδωρο Β’, που αυτό τον μήνα με τη βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες της Παναγίας μας κι όλων των αγίων μας, συμπλήρωσε μια εικοσαετή ευλογημένη Πατριαρχεία ποιμαντικής πατρικής διακονίας αγάπης για όλους μας, τόσο στην Αφρικανική Ήπειρο, όσο και εκεί που υπάρχει ανθρώπινος πόνος κι απουσία προστασίας άπορων και ορφανών παιδιών.

Σας μεταφέρω τις Πατριαρχικές ευλογίες και την αγάπη του Πατριάρχου μας . Ιδιαίτερες Πατριαρχικές ευχές στο Πρόεδρο των Κεφαλληνών Ζιμπάμπουε κ. Παναγή Θεοτοκάτο και στα Μέλη του Διοικητικού του Συμβουλίου για την ετήσια πρωτοβουλία τους να τιμούμε σήμερα δεόντως τη μεγάλη Μορφή του Αγίου Γερασίμου. Προσευχόμαστε όλοι μας ο άγιος Γεράσιμος να μας προστατεύει και να μας καθοδηγεί εις την οδό του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού για να μπορούμε με το καλύτερο τρόπο να προστατεύουμε τα παιδιά μας, όπως έκαναν με πολλές θυσίες και απεριόριστη αγάπη οι γονείς μας και οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντας και στις εορτάζουσες.

Θυμάμαι όταν βρέθηκα στη Κεφαλλονιά, για τη βάπτιση των παιδιών του Προέδρου μας, και περνούσαμε από τη Πλατεία με πολύ κόσμο, κάποιος φώναξε δυνατά, «ΓΕΡΑΣΙΜΕ», κι όταν είδαμε ότι ήταν τόσοι πολλοί που γύρισαν το κεφάλι τους που δεν μπορούσαμε να τους μετρήσουμε, κατάλαβα, το μεγάλο σεβασμό που έχουν οι Κεφαλλονίτες για τον άγιο Γεράσιμο, ως το προστάτη τους στη ζωή τους, ιδιαίτερα όταν έφευγαν στα ξένα ή για ταξίδι στη Θάλασσα για μια καλύτερη ζωή για να προστατεύσουν τις οικογένειες τους. Χαίρομαι γιατί τον ίδιο σεβασμό κράτησαν και τα παιδιά των Κεφαλληνών που ήρθαν ξενιτεμένοι για μια καλύτερη ζωή σ’ αυτή των όμορφη χώρα.

Sunday Sermon – 20th October 2024
By his Eminence Archbishop Serafim
Of the Holy Greek Orthodox Archbishopric of Zimbabwe





In the Gospel reading of this Sunday, our Church puts forward the miraculous healing of the demon-possessed man of the Gadarenes.

In point of fact, Jesus Christ met a man outside the city, who for years had been ruled by demons and who used to wonder around naked and sleep at the cemetery. In order for the members of his family to have peace of mind when he was home, it was customary for them to tie him up hand and foot. He was a dangerous man. Jesus Christ, as a compassionate God ordered the demons to depart from him and he is then set free, he becomes calm, mild of manner and he acquires his health. The demons with Christ’s permission entered into a herd of swine, which rushed forward and drowned in the sea.

After a while, with the notification and dissemination of the unbelievable miraculous event, many people from the city and the nearby villages come to marvel at the event.

Every one of Christ’s miracles, as with his entire teaching, have as their main objective and intention to reveal the mystery of the coming of God’s kingdom to the world-a kingdom where pain and misfortune have no place, neither do sorrows and illnesses, nor anguish and criminality or falsehood and hypocrisy, or poverty and misery and all the social evils of humanity as are the racial distinctions and daily conflicts.

Jesus Christ comes with His miracles and His teachings to point out to us that God’s kingdom is a communion of God’s love with mankind and a relationship of fellowship and co-existence of all the people, rich and poor, white and black, big and small, men and women ill and healthy.

God does not behave like people who only help their own and not those who do upset and embitter them. God loves and helps all of us. The Apostles also did these things. This is also what all our Saints did. This is also our daily responsibility, helping the people we meet in our lives.

Thus, the point where we are surprised at today’s Gospel extract is not so much the healing of the demon-possessed man, but the behaviour of his fellow citizens towards Jesus Christ. One would expect them to approach him full of gratitude, to thank him, to keep him close to them, to bring Him also their other sick persons, to lay before him their pains and sins and to feel His presence amongst them as a blessing, as an invitation to follow the path of salvation. However, they do nothing of all these things.

In fact they do worse. They ask Jesus Christ to move away from them, they ask him to leave as soon as possible, they ask him to depart from the boarders of their country. Why this malice/wonder, on the part of the Gadarenes? Perhaps because they see Christ as an obstacle to their sinful interests which they rely upon for their illegal profit. That is, in the exploitation of the other person through dishonorable means. In fact, a little while before, Jesus Christ having healed the demon possessed person, also condemned illegal profit, leading the heard of swine

to the precipice which finally drowned in the sea. It is besides known from the Old Testament, that the law of Moses with wisdom in order to protect his fellow citizens from harmful diseases, expressly forbade the Jews from eating meat and nurturing swine. There are sometimes people even today who ask Christ to go away from them, when they ask their Bishop to go away from them, as they fail to respect the Bishop elected for them by the prayers to the Holy Spirit by the members of the Holy Synod. So when we reject and fail to respect our Bishop, it is the same as we reject and we fail to respect our Lord Jesus Christ.

They were not worthy to benefit from the presence of Jesus Christ. Thus they ask him to leave. Is it possible that the same story occurs in our life?

Jesus Christ asks us for love, honour, honesty, humility, patience, calmness, tranquility, every virtue, sacrifice and an offer of help to all who have need of us.

Many people differ little from the Gadarenes who dismissed Christ because many people of our time due to the passion of material gain find it difficult to understand that besides and above the illegal or legal material gain, there exists and extends the eternal gain of the soul, our eternal salvation through Christ.

Where the miracle happens, there exists great pain and the miracle aims precisely at the removal of the evil one which creates the pain. That demon-possessed man, the one whom the Gadarenes considered to be mad, was judged worthy to become a witness of God, he was worthy to have personal communication with Jesus Christ, he became worthy to teach the word of God, he managed to be saved.

The teaching of this event means that we must never in our life treat with contempt or underestimate whosoever. Oppositely, we must pray for every person offering him works of love because every person, irrespective of the impressions that we have of him, has been created “in the image of God.” This means that in our positive encounter and in our relationship with every person, we encounter, we encounter God. This is why Christ pointed out to us that at the moment when we help our neighbour, we necessary in order to live a life which is not only better in this life but also in eternity, so that we can direct ourselves to the life of Paradise.

Let’s pray for social solidarity among us assisting each other and to pray for raining and Peace and Security.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«… ἀλλ’ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον» . Ἐν τούτοις, ὑπάρχει φόβος καί πόθος, στό νά ποιεῖ κάποιος καί νά πράττει τά δικαιώματα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἄνομος ὅμως φόβος καί ἀνόητος, τῶν Γαδαρηνῶν σκοτίζει τήν καρδιά καί ἐκδιώκει τόν Χριστόν.
Οἱ Γαδαρηνοί, μή ἔχοντες ἀγάπη εἰς τόν Θεόν καί στόν συνάνθρωπό τους, τόν δαιμονῶντα, κυριεύθηκαν ἀπό μεγάλο ἄκαιρο φόβο· «παρεκάλεσαν» δέ τόν Χριστόν νά φύγει ἀπό τήν πόλη τους, ἀλλά καί τά περίχωρά τους. Ζοῦσαν χρόνια στήν ἀνομία, ἀποκομίζοντας παράνομο πλουτισμό. Ἡ ἀνομία, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία, θόλωνε τόν νοῦ τους· ἔτσι φοβήθηκαν ἐκεῖ πού δέν ὑπῆρχε φόβος, δηλαδή τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦν, τήν παρουσία Του.
Δυστυχῶς γι’ αὐτούς, ὡς πρός τήν τέλεσιν τῆς παρανομίας καί τοῦ ἀνήθικου πλουτισμοῦ, φάνηκαν ἕως τέλους ἀθεόφοβοι καί ἀπάνθρωποι. Ὁ συμπολίτης τους, ἄνδρας ἀσθενής καί ὑπό τήν ἐπήρεια τῶν δαιμόνων, ὑπέφερε πολύν χρόνον. Περιφερόταν γυμνός στά μνήματα, ὄντας καί ὁ ἴδιος μνῆμα· ζωντανός-νεκρός, ταλαιπωρημένος, μή ἔχοντας κατοικία.
Μεγάλος ὁ πόνος ἀδελφοί και αδελφές, ἀπύθμενη ἡ ἀδιαφορία τῶν συγχωριανῶν του· κακό πράγμα νά δίνει κανείς δικαιώματα στά δαιμόνια, νά ἀνοίγει χαραμάδες, ὥστε νά εἰσέρχεται ὁ ψεύστης καί ἀνθρωποκτόνος· κάκιστο ὅμως ὀλίσθημα ἡ σκληροκαρδία καί ἡ ἀμετανοησία τῶν Γαδαρηνῶν.
Ἐν τούτοις, ὁ Μεσσίας ἦλθε γιά νά ἐλευθερώσει τό πονεμένο πλάσμα Του καί μέ τό σημεῖον-θαῦμα τῆς ἰάσεως, νά ὁδηγήσει σέ μετάνοια ὅλους αὐτούς τούς κατοίκους τῆς πόλεως καί νά θεραπεύσει τήν σκληροκαρδία τους. Γιατί ἡ σκληροκαρδία, συντροφιά μέ τόν παράνομο πλουτισμό, κατέστρεψε μέσα τους τήν πίστη στόν ἀληθινό Θεό καί ἔστρεψαν τόν νοῦ τους πρός τά εἴδωλα, ἀρνούμενοι τήν εὐεργεσία τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ, τήν ὁποίαν, δέν κατενόησαν· ἀποτέλεσμα ὁ Χριστός νά ἀποχωρήσει ἀπό τή χώρα τους, μέ δική τους προτροπή, τήν ἴδια στιγμή πού ὁ ἰαθείς, πρώην δαιμονισμένος, ζητοῦσε ἐπίμονα νά ἀκολουθήσει τόν εὐεργέτη Του.
«Ἐδέετο δέ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ…εἶναι σύν αὐτῷ». Ὁ Μεσσίας ὅμως ὑπέδειξε στόν εὐεργετηθέντα καί ἰαθέντα νά ἀσκήσει ἐνώπιον τῶν συμπολιτῶν του τό ἔργο τοῦ εὐαγγελιστοῦ, κηρύττοντας τήν δόξα τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τήν ἔλευση Του στόν κόσμο. Ὁ Ἰησοῦς ἐδῶ μέ τή θεία Του παρέμβαση καί οἰκονομία ἐγκαινιάζει στόν κόσμο, ἄλλο ἦθος· διαφορετικό τρόπο ζωῆς καί συναληλλίας, μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων, κοινωνίας ἀνθρώπου πρός ἄνθρωπον.
Ἡ κοινωνία αὐτή, μεταξύ Ἀκτίστου Χάριτος καί βουλήσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἐλευθερώνει ἀπό ψεύτικον φόβον καί ἐμβάλλει στήν καρδιά τοῦ πιστοῦ, ἀγάπη ἀπέραντη πρός τόν Χριστό καί τόν συνάνθρωπο. Ἱματισμένος μέ τίς ἀρετές ὁ Χριστιανός και σωφρονισμένος παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ συναντᾶται μέ τόν Τριαδικό Θεό καί τόν συνάνθρωπο σέ κοινωνία ἀλληλοπεριχώρησης, ἐν ἀληθείᾳ καί ἀγάπη καί ἐλευθερίᾳ. Κανένας ἀνόητος φόβος τότε· καμία ἀνομία- ἁμαρτία· οὐδεμία ἐκμετάλευση ἀνθρώπου πρός συνάνθρωπον.
Ὦ, τί εὐτυχία τότε!! Κανείς ψυχικά ἀσθενής, καμία κατάθλιψη, οὐδείς μόνος, ἄνευ κοινωνίας ἐν Χριστῷ μέ τόν ἀδελφό, πού εἶναι ἡ χαρά του καί ὄχι ἡ κόλασίς του. Ἡ σωφροσύνη τῆς ψυχῆς καί ἡ ἁγνότητα συγγενεύοντας μέ τό λογικόν καί αὐτεξούσιον, ἐμβάλλει στήν καρδιά τήν ἀγαπητική ἐγκράτεια· πατέρας τῆς ἐγκράτειας, εἶναι ὁ ἅγιος φόβος, δηλαδή ἡ προσοχή-νήψη τῆς ψυχῆς, ὥστε νά μήν ἁμαρτάνει καί νά εἶναι ἑνωμένη μέ τήν ἐπιθυμία τῶν θείων πραγμάτων.
Προφανῶς, ὁ θεῖος φόβος, αὐτός, κάνει τόν ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπον ἀτρόμητον, ἄφοβον, πλήρη πνεύματος ἁγίου, ἄφατης ἀγάπης Θεοῦ, διάκονον τοῦ θείου λόγου.
Θεωροῦμε, ἐν τούτοις αδελφές και ἀδελφοί, ὅτι ὁ εὐλογημένος αὐτός φόβος, δέν ἔχει σχέση μέ τόν ἀνόητο φόβο πού ἐπέδειξαν οἱ Γαδαρηνοί σήμερα καί ἐκδίωξαν τόν Ἰησοῦν, ὅπως ἀκούσαμε στό Εὐαγγέλιο. Στῶμεν καλῶς, χριστιανέ μου! Μήν πεῖς μέ τόν νοῦ σου ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά ἀποκτήσεις τόν σωτήριο φόβο τοῦ Θεοῦ καί νά ἀπαλλλαγεῖς ἀπό ἀρρωστημένες καταστάσεις· δηλαδή νά φοβᾶσαι ἀνόητα ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχει ἀληθινά φόβος, ὥστε νά ἀδικεῖς τόν Σωτῆρα Χριστόν καί νά διώκεις τήν Ἀγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία Του, γιατί αὐτή ἡ βλασφημία δέν συγχωρεῖται οὔτε εἰς τόν νῦν, οὔτε εἰς τόν μέλλοντα αἰῶνα.
Τό λοιπόν, ὅπου καταβληθοῦν κόποι μετανοίας μέ θέρμη ψυχῆς καί τρέξουν δάκρυα ἀληθινῆς κατάνυξης, γνώριζε ὅτι ὅλα τά ὀχυρά τῆς ἁμαρτίας πέφτουν, σβήνει κάθε πυρκαγιά τῶν παθῶν, τελεῖται οὐράνια ἀναγέννηση μέ τήν ἐπέλευση τοῦ Παρακλήτου καί γίνεται ἡ ψυχή παλάτι, στό ὁποῖο εἰσέρχεται καί κατοικεῖ ὁ Χριστός, ἡ Ἁγία Τριάδα.
Γιατί ἄν ἀπομακρυνθεῖ ὁ Χριστός καί φύγει μακριά, τότε αὐτό μπορεῖ νά συμβεῖ μόνο μέ δική μας ὑπαιτιότητα, καθώς συνέβη σήμερα μέ τούς Γαδαρηνούς καί μέ κάθε «Γαδαρηνό», σέ κάθε ἐποχή ὅπου ἀνόητα φοβᾶται, ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει φόβος.
Λέγει ὁ Κύριος σήμερα σέ ὅλους μας μέ τό θαῦμα πού ἀκούσαμε: «Σᾶς ἀφήνω τήν εἰρήνη Μου» , ὥστε νά τελειωθεῖτε στήν ὑπέρ- φύση κατάσταση.
Θεραπεύοντας λοιπόν, ὁ Θεός τόν ἀσθενῆ καί ἑνώνοντάς τον μέ τόν Ἑαυτό Του, τόν ἀνυψώνει πάνω ἀπό κακίες καί πάθη, καθιστῶντάς τον ἀπόστολον, ἱματισμένον καί σωφρονοῦντα, ἱκανόν νά διδάξει τούς συμπολῖτες του καί τόν κόσμον καί νά ἐλευθερώνει ἀπό ἀνόητες ψευδεῖς φοβίες.
Φρονοῦμε λοιπόν ὅτι εἶναι μακάριος ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος πού μέ τήν καλήν ἀλλοίωσιν καί ἀνάβασιν μέσω τῶν ἀρετῶν, στῶν ἀθεάτων τά κάλλη, εἰσέδυσε στόν γνόφον τῆς θεολογίας, ὅπου ὅλα τά ἔργα του εὐλογοῦνται ἀπό τόν Μεσσία Χριστόν καί γίνεται ἡ καρδιά ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπου ἐνοικεῖ καί ἐμπεριπατεῖ ὁ Θεός(βλέπε Ἅγιο Γεράσιμο Κεφαλληνίας, πού ἑορτάζεται σήμερα).
Στῶμεν καλῶς χριστιανοί μου· ἄς μήν ἀφήσουμε τήν καταχνιά τοῦ γήινου – σαρκικοῦ φρονήματος νά μᾶς καταβάλλει γιατί ἡ ἄγνοια δύναται νά καταντήσει τίς ψυχές μας φοβισμένες καί ἀνήμπορες πρός τό ἀγαθόν καί τή γνώση, μέ συνέπεια νά προτρέπουμε τόν Μεσσία-Χριστό Ἰησοῦ νά φύγει ἀπό τόν τόπο μας, τήν πατρίδα μας, τήν καρδιά μας. Ἀλλοίμονον. Θεός φυλάξοι!!
Στόν Μεσσία, Θεάνθρωπο Ἰησοῦ, ἡ Δόξα, ἡ Λατρεία, ἡ προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«… ἀλλ’ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον» . Ἐν τούτοις, ὑπάρχει φόβος καί πόθος, στό νά ποιεῖ κάποιος καί νά πράττει τά δικαιώματα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἄνομος ὅμως φόβος καί ἀνόητος, τῶν Γαδαρηνῶν σκοτίζει τήν καρδιά καί ἐκδιώκει τόν Χριστόν.
Οἱ Γαδαρηνοί, μή ἔχοντες ἀγάπη εἰς τόν Θεόν καί στόν συνάνθρωπό τους, τόν δαιμονῶντα, κυριεύθηκαν ἀπό μεγάλο ἄκαιρο φόβο· «παρεκάλεσαν» δέ τόν Χριστόν νά φύγει ἀπό τήν πόλη τους, ἀλλά καί τά περίχωρά τους. Ζοῦσαν χρόνια στήν ἀνομία, ἀποκομίζοντας παράνομο πλουτισμό. Ἡ ἀνομία, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία, θόλωνε τόν νοῦ τους· ἔτσι φοβήθηκαν ἐκεῖ πού δέν ὑπῆρχε φόβος, δηλαδή τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦν, τήν παρουσία Του.
Δυστυχῶς γι’ αὐτούς, ὡς πρός τήν τέλεσιν τῆς παρανομίας καί τοῦ ἀνήθικου πλουτισμοῦ, φάνηκαν ἕως τέλους ἀθεόφοβοι καί ἀπάνθρωποι. Ὁ συμπολίτης τους, ἄνδρας ἀσθενής καί ὑπό τήν ἐπήρεια τῶν δαιμόνων, ὑπέφερε πολύν χρόνον. Περιφερόταν γυμνός στά μνήματα, ὄντας καί ὁ ἴδιος μνῆμα· ζωντανός-νεκρός, ταλαιπωρημένος, μή ἔχοντας κατοικία.
Μεγάλος ὁ πόνος ἀδελφοί και αδελφές, ἀπύθμενη ἡ ἀδιαφορία τῶν συγχωριανῶν του· κακό πράγμα νά δίνει κανείς δικαιώματα στά δαιμόνια, νά ἀνοίγει χαραμάδες, ὥστε νά εἰσέρχεται ὁ ψεύστης καί ἀνθρωποκτόνος· κάκιστο ὅμως ὀλίσθημα ἡ σκληροκαρδία καί ἡ ἀμετανοησία τῶν Γαδαρηνῶν.
Ἐν τούτοις, ὁ Μεσσίας ἦλθε γιά νά ἐλευθερώσει τό πονεμένο πλάσμα Του καί μέ τό σημεῖον-θαῦμα τῆς ἰάσεως, νά ὁδηγήσει σέ μετάνοια ὅλους αὐτούς τούς κατοίκους τῆς πόλεως καί νά θεραπεύσει τήν σκληροκαρδία τους. Γιατί ἡ σκληροκαρδία, συντροφιά μέ τόν παράνομο πλουτισμό, κατέστρεψε μέσα τους τήν πίστη στόν ἀληθινό Θεό καί ἔστρεψαν τόν νοῦ τους πρός τά εἴδωλα, ἀρνούμενοι τήν εὐεργεσία τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ, τήν ὁποίαν, δέν κατενόησαν· ἀποτέλεσμα ὁ Χριστός νά ἀποχωρήσει ἀπό τή χώρα τους, μέ δική τους προτροπή, τήν ἴδια στιγμή πού ὁ ἰαθείς, πρώην δαιμονισμένος, ζητοῦσε ἐπίμονα νά ἀκολουθήσει τόν εὐεργέτη Του.
«Ἐδέετο δέ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ…εἶναι σύν αὐτῷ». Ὁ Μεσσίας ὅμως ὑπέδειξε στόν εὐεργετηθέντα καί ἰαθέντα νά ἀσκήσει ἐνώπιον τῶν συμπολιτῶν του τό ἔργο τοῦ εὐαγγελιστοῦ, κηρύττοντας τήν δόξα τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τήν ἔλευση Του στόν κόσμο. Ὁ Ἰησοῦς ἐδῶ μέ τή θεία Του παρέμβαση καί οἰκονομία ἐγκαινιάζει στόν κόσμο, ἄλλο ἦθος· διαφορετικό τρόπο ζωῆς καί συναληλλίας, μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων, κοινωνίας ἀνθρώπου πρός ἄνθρωπον.
Ἡ κοινωνία αὐτή, μεταξύ Ἀκτίστου Χάριτος καί βουλήσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἐλευθερώνει ἀπό ψεύτικον φόβον καί ἐμβάλλει στήν καρδιά τοῦ πιστοῦ, ἀγάπη ἀπέραντη πρός τόν Χριστό καί τόν συνάνθρωπο. Ἱματισμένος μέ τίς ἀρετές ὁ Χριστιανός και σωφρονισμένος παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ συναντᾶται μέ τόν Τριαδικό Θεό καί τόν συνάνθρωπο σέ κοινωνία ἀλληλοπεριχώρησης, ἐν ἀληθείᾳ καί ἀγάπη καί ἐλευθερίᾳ. Κανένας ἀνόητος φόβος τότε· καμία ἀνομία- ἁμαρτία· οὐδεμία ἐκμετάλευση ἀνθρώπου πρός συνάνθρωπον.
Ὦ, τί εὐτυχία τότε!! Κανείς ψυχικά ἀσθενής, καμία κατάθλιψη, οὐδείς μόνος, ἄνευ κοινωνίας ἐν Χριστῷ μέ τόν ἀδελφό, πού εἶναι ἡ χαρά του καί ὄχι ἡ κόλασίς του. Ἡ σωφροσύνη τῆς ψυχῆς καί ἡ ἁγνότητα συγγενεύοντας μέ τό λογικόν καί αὐτεξούσιον, ἐμβάλλει στήν καρδιά τήν ἀγαπητική ἐγκράτεια· πατέρας τῆς ἐγκράτειας, εἶναι ὁ ἅγιος φόβος, δηλαδή ἡ προσοχή-νήψη τῆς ψυχῆς, ὥστε νά μήν ἁμαρτάνει καί νά εἶναι ἑνωμένη μέ τήν ἐπιθυμία τῶν θείων πραγμάτων.
Προφανῶς, ὁ θεῖος φόβος, αὐτός, κάνει τόν ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπον ἀτρόμητον, ἄφοβον, πλήρη πνεύματος ἁγίου, ἄφατης ἀγάπης Θεοῦ, διάκονον τοῦ θείου λόγου.
Θεωροῦμε, ἐν τούτοις αδελφές και ἀδελφοί, ὅτι ὁ εὐλογημένος αὐτός φόβος, δέν ἔχει σχέση μέ τόν ἀνόητο φόβο πού ἐπέδειξαν οἱ Γαδαρηνοί σήμερα καί ἐκδίωξαν τόν Ἰησοῦν, ὅπως ἀκούσαμε στό Εὐαγγέλιο. Στῶμεν καλῶς, χριστιανέ μου! Μήν πεῖς μέ τόν νοῦ σου ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά ἀποκτήσεις τόν σωτήριο φόβο τοῦ Θεοῦ καί νά ἀπαλλλαγεῖς ἀπό ἀρρωστημένες καταστάσεις· δηλαδή νά φοβᾶσαι ἀνόητα ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχει ἀληθινά φόβος, ὥστε νά ἀδικεῖς τόν Σωτῆρα Χριστόν καί νά διώκεις τήν Ἀγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία Του, γιατί αὐτή ἡ βλασφημία δέν συγχωρεῖται οὔτε εἰς τόν νῦν, οὔτε εἰς τόν μέλλοντα αἰῶνα.
Τό λοιπόν, ὅπου καταβληθοῦν κόποι μετανοίας μέ θέρμη ψυχῆς καί τρέξουν δάκρυα ἀληθινῆς κατάνυξης, γνώριζε ὅτι ὅλα τά ὀχυρά τῆς ἁμαρτίας πέφτουν, σβήνει κάθε πυρκαγιά τῶν παθῶν, τελεῖται οὐράνια ἀναγέννηση μέ τήν ἐπέλευση τοῦ Παρακλήτου καί γίνεται ἡ ψυχή παλάτι, στό ὁποῖο εἰσέρχεται καί κατοικεῖ ὁ Χριστός, ἡ Ἁγία Τριάδα.
Γιατί ἄν ἀπομακρυνθεῖ ὁ Χριστός καί φύγει μακριά, τότε αὐτό μπορεῖ νά συμβεῖ μόνο μέ δική μας ὑπαιτιότητα, καθώς συνέβη σήμερα μέ τούς Γαδαρηνούς καί μέ κάθε «Γαδαρηνό», σέ κάθε ἐποχή ὅπου ἀνόητα φοβᾶται, ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει φόβος.
Λέγει ὁ Κύριος σήμερα σέ ὅλους μας μέ τό θαῦμα πού ἀκούσαμε: «Σᾶς ἀφήνω τήν εἰρήνη Μου» , ὥστε νά τελειωθεῖτε στήν ὑπέρ- φύση κατάσταση.
Θεραπεύοντας λοιπόν, ὁ Θεός τόν ἀσθενῆ καί ἑνώνοντάς τον μέ τόν Ἑαυτό Του, τόν ἀνυψώνει πάνω ἀπό κακίες καί πάθη, καθιστῶντάς τον ἀπόστολον, ἱματισμένον καί σωφρονοῦντα, ἱκανόν νά διδάξει τούς συμπολῖτες του καί τόν κόσμον καί νά ἐλευθερώνει ἀπό ἀνόητες ψευδεῖς φοβίες.
Φρονοῦμε λοιπόν ὅτι εἶναι μακάριος ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος πού μέ τήν καλήν ἀλλοίωσιν καί ἀνάβασιν μέσω τῶν ἀρετῶν, στῶν ἀθεάτων τά κάλλη, εἰσέδυσε στόν γνόφον τῆς θεολογίας, ὅπου ὅλα τά ἔργα του εὐλογοῦνται ἀπό τόν Μεσσία Χριστόν καί γίνεται ἡ καρδιά ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπου ἐνοικεῖ καί ἐμπεριπατεῖ ὁ Θεός(βλέπε Ἅγιο Γεράσιμο Κεφαλληνίας, πού ἑορτάζεται σήμερα).
Στῶμεν καλῶς χριστιανοί μου· ἄς μήν ἀφήσουμε τήν καταχνιά τοῦ γήινου – σαρκικοῦ φρονήματος νά μᾶς καταβάλλει γιατί ἡ ἄγνοια δύναται νά καταντήσει τίς ψυχές μας φοβισμένες καί ἀνήμπορες πρός τό ἀγαθόν καί τή γνώση, μέ συνέπεια νά προτρέπουμε τόν Μεσσία-Χριστό Ἰησοῦ νά φύγει ἀπό τόν τόπο μας, τήν πατρίδα μας, τήν καρδιά μας. Ἀλλοίμονον. Θεός φυλάξοι!!
Στόν Μεσσία, Θεάνθρωπο Ἰησοῦ, ἡ Δόξα, ἡ Λατρεία, ἡ προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.