Sayed Rafi Eklil

کوزه‌های سخن‌گو

کوزه یکی از نمادهای کلیدی در رباعیات حکیم عمر خیام است. او در کوزه سرگذشت و هستی انسان را می‌بیند. وقتی از کوزه سخن می‌گوید یا کوزه را به سخن در می‌آورد، هم‌زمان دو مفهوم دیگر نیز در ذهن او بیدار می‌شوند. یکی خاک است و دیگری انسان.
او پیوندهایی را در میان، انسان، کوزه و خاک می‌بیند. بر بنیاد روایت‌های دینی خداوند انسان را از خاک آفریده است. در اسطورهای یونانی نیز انسان از خاک آفریده شده است. بر بنیاد اسطوره‌های یونانی انسان در زمین و از گٍل رس آفریده شده است. کوزه را نیز از خاک رس می‌سازند.
گِل کوزه را روزها بالگد می‌کوبند تا برسد و بعد از آن کوزه می‌سازند. کوزه را در کورۀ کوزه‌پزی می‌گذارند تا پخته شود.
انسان نیز چنین سرگذشتی دارد. زنده‌گی و روزگار، انسان را پیوسته لکدکوب می‌کند تا این که در کورۀ دردها و رنج‌های خویش پخته می‌شود و پر می‌شود از تجربه‌های تلخ و شیرین زنده‌گی و پر می‌شود از خود آگاهی و دانش. تا این که روزی با دستان سنگین مرگ شکسته می‌شود.
کوزه‌یی که خیام از آن سخن می‌گوید، کوزۀ شراب است. تا بوده، شراب در آن نگه‌می‌داشتند و در جای‌گاه مناسبی نگه‌داری‌اش می‌کردند.
جای دیگرش بر سفرۀ شاهان، امیران و بالادستان جامعه بود. با این همه سرنوشتش شکستن است. چه در خانۀ شاه باشد و چه در خانۀ گدا. روزی یا شبی از دست کسی فرو می‌افتد و می‌شکند. یا هم می‌خواره‌یی در هیجان مستی خود، آن را بر زمین می‌زند و می‌شکند.
کوزۀ هستی انسان نیز به دست مرگ شکسته می‌شود. انسان نیز چه در کاخ باشد و چه در مخروبه‌یی روزی یا شبی ریسمان زنده‌گی‌اش با تیغ مرگ بریده می‌شود و می‌میرد. شکستن برای کوزه و مرگ برای انسان جبر است و سرنوشتی است برای هر دو تعیین شده است.
تکه‌پارچه‌های کوزۀ شکسته را به دور می‌اندازند. گذشت روزگاران، تابش خورشید و وزش باد و باران آن را می‌پوساند و به خاک بدل می‌کند. انسان را که می‌میرد، نیز می‌برند در گوستان دوری خاکش می‌کنند. سالیان دراز خورشید و ماه بر گور او می‌تابد و اما او در دل خاک می‌پوسد و هستی‌اش با خاک می‌آمیزد.
هر دو نابود می‌شوند و در نهایت به مشتی خاکی بدل می‌شوند. خاموش می‌شوند؛ اما در خاموشی خود هزاران هزار قصه از جور روزگار و از کارگاه کوزه‌گری با خود دارند.

بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی
سرمست بدم چو کردم این اوباشی
با من به زبان حال می‌گفت سبو
من چون تو بُدم تو نیز چو من باشی
رباعیات حکیم عمر خیام ، ص ۱۶۴
این جا این کوزه یا این سبو یک نماد است. نماد انسان. انسانی که دی‌روز کوزه‌یی را بر زمین کوبیده و امروز او را خیام یا کس دیگری بر زمین می‌کوید و فردا کسی کوزۀ‌ دیگری را بر زمین می‌کوبد که ذره‌های هستی ما و ذره‌های هستی خیام در آن جاری‌ست.
گویی جهان همیشه زنجیرۀ چنین رویدادهای بوده است. می‌سازند و می‌شکنند و بعد شکسته‌ها خاک می‌شوند تا این که لگدکوب کوزه‌گران می‌شوند، در کوره‌یی پخته می‌شوند تا این که به کوزۀ دیگری می‌شوند.
در این رباعی دیگر بازهم با چنین مفهوم و پیامی رو‌به‌رو می‌شویم.
دی کوزه‌گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار
وان گل به زبان حال با او می‌گفت
من هم‌چو تو بوده‌ام مرا نیکو دارد
همان، ص ۱۰۷
کوزه‌گری را در بازار می‌بیند که بر گلی لگد می‌کوبد. آن‌قدر لگد می‌کوبد که برسد تا از آن کوزه‌یی بسازد. این جا کوزه‌‌گر، همان کوزه گر بازار است. بار نمادین ندارد؛ اما گل وقتی به سخن می‌آید هویت انسانی پیدا می‌کند.
آن گل که ذره‌های هستی انسانی را در خود دارد از کوزه‌گر می‌خواهد که این همه بر من لگد مکوب که من دیروز چون تو بودم و فردا تو چون من خواهی بود و کسی بر گل هستی تو لگد خواهد کوبید.
گویی خیام ادامۀ نسل انسان‌ها را در ادامۀ نسل کوزه‌ها جست‌وجو می‌کند و کوزه‌ها نسل به نسل هستی انسان‌ها را با خود به روزگار ما و روزگار بعد از ما می‌رسانند.

تاچند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یک روزه شویم
در ده تو به کاسه، می از آن پیش که ما
در کارگۀ کوزه‌گران کوزه شویم
همان، ص ۱۲۶
خیام هر بار که از کوزه سخن می‌گوید یا کوزه با او سخن می‌گوید، از کارگاه کوزه‌گری و کوزه‌گر که با دلیری کوزۀ خود را از کلۀ پادشاه و انگشت گدای دسته و سر می‌کند، نیز سخن به میان می‌آورد.
در کارگه کوزه‌گری کردم رای
در پایۀ چرخ دیدم استاد به پای
می‌کرد دلیر کوزه را دسته و سر
ارکلۀ پادشاه و انگشت گدای
همان، ص ۱۱۷
این جا کوزه و کوزه‌گر همان مفهوم سادۀ و اصلی خود را دارد. نقش نمادین ندارد. کوزه همان کوزه است و کوزه‌گر هم همان کسی که در کارگاه خود کوزه‌گری می‌کند.
کوزه‌گر، بی آن که بداند کوزۀ خود را از هستی کلۀ شاهان، انگشت گدایان و اندام زیبارویان شکل می‌دهد.
چنین است که خیام کوزه‌گر را هشدار می‌دهد که تا کی این گونه بر گِل مردم خواری می‌کنی و گل آنان را بر چرخ نهاده و کوزه‌گری می‌کنی؛ مگر نمی‌دانی که این گل همان پنجۀ فرویدن و دست کی‌خسرو است که روزگاری با تاج زرین بر تخت شاهی نشسته بودند.

هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری
تاچند کنی بر گِل مردم خواری
انگشت فریدون و کف کی‌خسرو
بر چرخ نهاده‌ای چه می‌پنداری
همان، ص ۱۷۷
اما در همه رباعی‌های که کوزه محور اصلی مضمون آنان را می‌سازد، چنین نیست. در پاره‌یی از چنین رباعی‌ها کوزه بیش‌تر جای‌گاه نمادین دارد و آن‌گاه کوزه‌گر و کارگاه کوزه‌گری نیز به نمادهایی بدل می‌شوند.
در چنین رباعی‌هایی کوزه با او سخن می‌گوید. از روزگاران دور سخن می‌گوید. از شا‌ه‌هان، زیبارویان و تهی‌دستان روزگاران گذشته که دیگر خاک و خاکستر شده‌اند، سخن می‌گوید.

این کوزه که آب‌خوارۀ مزدوری‌ست
از دیدۀ شاهی‌ست و دل دستوری‌ست
هرکاسه می که برکف مخموری‌ست
از عارض مستی و لب مستوری‌ست
همان، ص ۱۶
از کوزه‌گری کوزه خریدم باری
آن کوزه سخن گفت ز هر اسراری
شاهی بودم که جام زرینم بود
اکنون شده‌ام کوزۀ هر خماری
پرتو نادری

پیشنهاد نام نهادن #امام‌اعظم بر شهر چاریکار اولین بار سه سال قبل توسط #استادسیاف در ماه جون ۲۰۱۹ به حکومت جمهوری اسلامی افغانستان صورت گرفت، در آن زمان با احترام به جایگاه امام ابوحنیفه اصلا کسی عکس العمل جدی نشان نداد، بعضی حمایت کردند و تعدادی با استدلال ارزش های تاریخی آن شهر، عدم موافقت خود را بیان کردند.

در آن زمان من منحیث شهروند و کارمند آن نظام از آن حمایت کردم و پیشنهاد نمودم تا به بزرگی پوهنتون الازهر در آن شهر مدرسه دینی تاسیس شود تا دیگر نیاز نباشد طالبان افغان در مدارس دینی پاکستان آموزش ببینند. نظریات متفاوت هردو جناح در آن زمان با ارج احترام به جایگاه امام اعظم ابراز میگردید.

#سوال اینجاست که چرا حالا با تغییر نام آن شهر مخالفت ها به حدی در رسانه های اجتماعی بالا گرفته است که حتی بی‌احترامی گسترده و آشکارا با نام و شخصیت امام اعظم را شاهد هستیم؟ آیا ریشه‌ی این شگاف خیلی جدی نیست؟
من گرچه در آنزمان موافق با پیشنهاد استاد سیاف بودم اما آیا نامگذاری های که با ارزش های تاریخی و فرهنگی در تقابل باشد، در دوران حساس دولت ها پاینده خواهد بود؟ نام پوهنتون تعلیم و تربیه به دانشگاه استاد ربانی تبدیل شد، آیا باقی ماند ؟

همت بلند دار که مردان روزگار
از همت بلند به جایی رسیده اند

زیباترین تصویر یک مرد همانست که در دشوار ترین روز های آزمون زندگی، با لبخند مردانه مبارزه کند و تسلیم هنجار ها نگردد.
به سلامتی این هموطن که با ناملایمتی روزگار در سرمای زمستان مردانه لبخند میزند

جام جهانی ۱۹۸۷ آرژانتین در حالی برگزار شد که دیکتاتوری نظامی این کشور هزاران دانش‌جو، روزنامه‌نگار، هنرمند، فعال کارگری و سیاسی چپ و وکیل دادگستری و… را در بازداشتگاه‌ها کشته بود یا مشغول شکنجه آن‌ها بود.

دیکتاتوری نظامی آرژانتین تمام تلاشش را کرد تا از فرصتی که ⁧‫ #فیفا‬⁩ در اختیارش گذاشته بود برای بازسازی چهره خود و ارائه تصویری «نرمان» از جامعه استفاده کند.

صبح روز ۱۸ اکتبر ۱۹۷۷ گریسیلا، در ایستگاه متروی «اکویت»، در مرکز بوئنوس‌آیرس، داشت سوار مترو می‌شد که مردی به او نزدیک شد. «پلیس فدرال. بازداشت هستید. باید بیاید!»

گریسیلا خودش را روی زمین انداخت. جیغ زد. سعی کرد کپسول سیانوری که در جیب پیراهنش داشت را بیرون آورد. سه مرد دیگر هجوم بردند. کپسول افتاد و نتوانست کپسول‌های دیگری را که در سوتین و کیف دستی‌اش پنهان کرده بود را بیرون بکشد. آن‌ها موچ دستش را گرفتند و دستبند زد.

شروع کرد به فریاد زدن. اسم من «گریسیلا دالئو» است. دارند مرا می‌‌دزند. می‌خواهند سربه‌نیستم کنند. با پدرم با شماره ۵۹۲۷۸۰ تماس بگیرد!

‏ماموران دیکتاتوری نظامی جلوی دهانش را گرفتند. به مسافران مترو گفتند «فروشند مواد مخدر است» و…گریسیلا را از پله‌های ایستگاه مترو بالا کشید. و به داخل یک فورد فالکون (Ford Falcon) انداختند. گریسیلا را مستقیم به بازداشتگاه مخفی «اسما» ESMA در دانشکده مکانیک نیروی دریایی بردند. سه شاهد عینی همان روز با پدر گریسیلا تماس گرفتند و گفتد ماموران حکومت نظامی او را با خود بردند.

برآورد می‌شود طی دوره دیکتاتوری نظامی آرژانتین، بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳، حدود پنج هزار تن، تنها در بازداشتگاه مخفی «اسما» بازداشت شدند. اکثر این افراد دیگر هرگز به خانه بازنگشتند. گریسیلا دالئو از معدود جان به‌دربردگان شکنجه‌گاه مخوف «اسما» است. او ۱۵ ماه در این بازداشتگاه بازجویی و شکنجه شد.

‏شکنجه‌‌گران چندین بار گریسیلا را در محوطه چمن دانشکده مکانیک روی زانو نشاند و وانمود کردن که می‌خواهند او را اعدام می‌کنند، اما در نهایت او را به تبعید فرستادند و…جام جهانی ۱۹۸۷ آرژانتین در حالی برگزار شد که دیکتاتوری نظامی این کشور هزاران زندانی را در بازداشتگاه‌ها کشته بود و داشت شکنجه می‌‌کرد. البته که مسئولان «فیفا» سعی می‌کردند تمامی این گزارش‌ها را نادیده بگیرند.

در اوج سرکوب و شکنجه و کشتار هزاران دانش‌جو، نویسنده و هنرمند، فعال کارگری، روزنامه‌نگار، وکیل و فعالان سیاسی چپ و…گئورگ اریکسون، سرمربی وقت تیم ملی سوئد، مصاحبه کرد و گفت: «اقامت ما در آرژانتین عالی است. به ما خیلی خوش می‌گذره. چیزی هم ندیده که نشان‌گر بدی شرایط آرژانتین باشد.»

دیکتاتوری نظامی آرژانتین برای این رقابت‌های جام جهانی آن سال ۵۲۰ میلیون دلار خرج کرد. (تقریبا چهار برابر رقابت‌های سال ۱۹۸۲ اسپانیا.)

‏بازی فینال جام جهانی ۱۹۷۸ روز ۲۵ ژوئن، میان آرژانتین و هلند، در استادیوم «مونومنتال» تنها کمی دورتر از بازداشتگاه مخوف «اسما»، برگزار شد.

گریسیلا دالئو و شمار اندکی از جان به‌دربردگان «اسما» شهادت داده‌اند که چه طور در روز فینال بازی‌ها، شکنجه‌گران و زندانیان در کنار هم به تماشای بازی آرژانتین و هلند نشستند.

گریسیلا دالئو، در مقاله‌ای که بعدها با نام «وقتی که برد یک پیروزی نیست» منتشر کرد روز قهرمانی آرژانتین در زندان را این طور به‌یاد می‌‌آورد: همراه با سایر زندانیان، نگهبانان و مسئولان بازداشتگاه پای یک تلویزیون سیاه‌و‌سفید نشسته بودند. در حالی که صدای تشویق و هیاهوی تماشاگران استادیوم از کمی دورتر شنیده می‌شد. برای لحظه‌ای شکنجه‌گران و زندانیان متحد و هم‌بسته شده بودند.

گریسیلا در مقاله‌اش از فردی با نام خورخه ادواردو، از مسئولان اصلی شکنجه‌گاه «اسما»، نام می‌برد که به تعبیر او «دیوانه» شده بود و فریاد می‌زد: «ما بردیم! ما بردیم!!» دست زندانیانش را می‌فشرد و بر گونه‌های آن‌‌ها را بوسه می‌زد!

او در جایی دیگری از یادداشت خود می‌نویسد: «اگر آن‌ها پیروز می‌شوند، ما باخته‌ایم»

گریسیلا در ادامه مقاله‌اش نوشت: بعد بازی، او و چند نفر دیگر از زندانیان را سوار یک پژو ۵۰۴ می‌کنند و به مرکز شهر می‌برند. گریسیلا می‌گوید باورش نمی‌شد که چنین جمعیتی در خیابان جمع شده‌اند و جشن «پیروزی» گرفته‌اند.

گریسیلا ادامه می‌دهد در حالی که اشک از چشمانش سرازیر شده بود با خود فکر می‌کرد اگر همین الان فریاد بزند که «من یک ناپدیده شده‌ام!» کسی این وسط هرگز به چنین «مزخرفی» گوش نخواهد داد.

اقیانوس اطلس و آرام؛

دانشمندان در مورد اینکه چرا آب این دو اقیانوس با هم مخلوط نمیشوند نظریات متعدد دارند، به طور مثال: مخلوط نشدن روغن در آب را یک دلیل می آورند.

اما بیاید ببینیم کتاب خداوند سبحان ۱۴۰۰ سال قبل درین مورد چی نظری دارد!

خداوند سبحان در سوره فرقان آیه ۵۳ چنین فرموده است:
( وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا )

ترجمه: (و او کسی است که دو دریا را به هم آمیخت، این یکی گوارا وشیرین، و آن شور تلخ است، و در میان آن دو حائل و مانعی استوار قرار داد).

اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام از نظر برخی خصوصیات از جمله چگالی و ترکیب مواد شیمیایی و سطح شوری با یکدیگر متفاوت هستند. رنگ آنها نیز بسیار با یکدیگر متفاوت است. به مرز بین دو اقیانوس که به دلیل خصوصیات فیزیکی و زیستی متفاوت ایجاد شده، خط اقیانوس گفته می شود. هالوکلاین- مرز بین آب ها حاصل از میزان شوری متفاوت که بسیار دیدنی می باشد. این همان پدیده ایی است که باعث ایجاد مرز بین اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس شده است. کاوشگر مشهور ژاک کوستو هنگام غواصی عمیق در تنگه جبل الطارق با این پدیده مواجه شد. لایه های آب با میزان شوری متفاوت اینگونه به نظر می رسند که با یک غشا شفاف از یکدیگر جدا شده و هر لایه گیاهان و جانوران مخصوص به خود را دارند. هالوکلاین وقتی ظاهر می ­شود که اختلاف شوری آب بین دو اقیانوس یا دریا حداقل پنج برابر باشد.

تحلیل و نتیجه گیری: شکی نیست که این دنیا آنچه علم فزیک ادعا می‌کند، خودی خود به وجود نیامده، باور داریم که خالقی است که این هستی را به وجود آورده، به اراده او‌ به وجود آمده و اوست که کنترول را در دست دارد.

در سال 1902 آتشفشان کوه پله در جزيره مارتينيک فوران کرد و همه‌ی 30 هزار نفر جمعیت شهر سنت پیر کشته شد، بجز از یک نفر زندانی که آن هم قرار بود همان روز اعدام شود!

از سر بالین من برخیز ای نادان طبیب
دردمند عشق را دارو به جز دیدار نیست

ناخدا در کشتی ما گر نباشد گو مباش
ما خدا داریم ما را ناخدا در کار نیست

#افغانستان کشوریست که:
ما یک عمر درپشت ملای اقتدا کرده ایم که کهنه جنابت بچه بازی اش را هیچ غسل نمی تواند بشوید .
ملای مسجد ما می گوید انکه دست باز نماز می خواند کشتن اش رواست ،
و انکه با سلاح باز حمله می کند و نسل می کشد احترامش واجب،
ملای مسجد ما بعد از ریدن در کمبود مدرن کفری
با بلند گویی ساخت کشور کفری آموختن علم را کفر جار می زند
و به این باور است که جهان دست به دست هم داده تا خواهران ما را برهنه کند .
نمی دانم در پس پستان دختران کشور ما چی نهفته است که جهان در پی عریان کردن انست ،
آیا زنان دیار خودشان بی پستان اند آیا جهان با پستان بیگانه است ،
از کودکی یاد داده اند به ما و یاد داده ایم به کودکان خود که خداوند قهر می شود، خداوند چشم های آدم را کور می کند .
ودر هیچ مسجدی ملایی برای ما درخطبه های روز جمعه اش نگفت که خداوند بوسیدن را دوست دارد ،
خداوند مرد ها را به حدی شهوتی خلق نکرده که به خاطر شان کودکان دختر را از رفتن به مکتب منع کنیم
چی می دانیم شاید همین امشب دعای یک جوان در دیسکو تیک اجابت شد و اعتکاف ملایی برایش غذاب آور بود
خدا چرا زمانی به افغانستان می رسد ، قهر می باشد ،
و یکسره در پی گرفتن انتقام بر می خیزد ..
آیا تنها خدای ما این قدر عصبانی است یا خدای تمام جهان هم
ن. نادری

در میان دیوار های بلند سیمانی و خیابان کم عرض و پر از مانع، از مسیر چهار راهی ملک اصغر به سمت کاخ های فراعنهٔ سیاست، دریچهٔ باریکی از کنارهٔ پیاده روی سمت راست، به باغی کهن سال اما جوان پرور و پر طراوت، باز میشد.
باغی که ساکنان اش به اندازهٔ چنار های بلند و تنومند اش، اندیشهٔ بلند و آزاد داشتند.
هر صبح رأس ساعت هشت، چند سرباز جوان، خوش روی و خوش خلق، با قبول تمام خطرات، در نخستین دروازه می ایستادند تا هیچ بیگانه ای وارد نشود و هیچ اتفاق ناگواری آن باغ و ساکنان اش را تهدید نکند.
مهربانی و رفاقت از شروع خیابان تا غرفهٔ تلاشی موج میزد. سلام و علیک های صبحگاهی، مزاح ها و خنده هایی که تمام روز آدم را میساخت.
بر خلاف بسیاری از ادارات دولتی بویژه دفاتر فرعون های کاخ نشین، کارکنار وزارت خارجه که اغلب یا جوان بودند و یا هم دل جوان داشتند، زود تر از وقت اداری میرسیدند؛ بصورت چند نفره در پیاده رو های باغ قدم میزند و بعد از ورزش صبحگاهی و گرفتن نفسی تازه، قهوهٔ صبحگاهی را صرف و آغاز بکار میکردند.
اگر روزی قبل از همه بر پله های ورودی یکی از ساختمان ها می ایستادی، تفاوت میان وزارت خارجه با تمام ادارات دیگر دولتی، از نحوهٔ ورود کار کنان اش هویدا بود.
آدم هایی خوش لباس، خوش قد و قامت، شیرین کلان و وقت شناس.
ترکیب بی نظیر رنگ های لباس، رایحهٔ عطرهای ناب و واژه های فاخری که در همان سلام علیک اول صبح تبادله میشد، مبین تفاوتی چشمگیر بود.
پشت اکثر میزهای دفاتر، مردان و زنان جوانی مینشستند که جهان دیدگی و جهان بینی شان، در عین جوانی از آنان آدمهای پخته و با تدبیری ساخته بود.
به استثنی مجلل ترین ساختمان باغ ( قصر استور)، که بارگاه آقای وزیر، معین و سو گلی های دربار بود، وحدت، همزیستی و همدیگر پذیری میان تمامی ساکنان وزارت خارجه، در غایی ترین حد خود قرار داشت.
تفاوت های زبانی، سمتی، نژادی و مذهبی بر خلاف ادارات دیگر و بیرون آن باغ، غنای فرهنگی به حساب میرفت.
هر چند هر از گاهی، برخی از عزیزان قصر نشین گوشهٔ باغ، برای اثبات درباری بودن خویش، بر نامه نگاری های دیگر همکاران خویش، خورده گرفته و علیرغم، استعجاعیت موضوعات، مکاتیب امضاء شده را خط خطی میکردند، در متباقی آن دستگاه، احترام و سلسله مراتب اداری، بی وقفه رعایت میشد.
به یمن وجود جوانان متعهد و متخصصی که اکثریت غالب شان بر کرسی های معین و وزیر، نسبت به آن دو، مستحق تر و مناسب تر بودند، دستگاه دیپلماسی تا آنجا که در حیطهٔ صلاحت خویش داشت، چون ساعت دقیق میچرخید.
اما شوربختانه و بخاطر زیاده های ها، عقده ها و تعصبات دیرینهٔ ادارهٔ امور فرعون بزرگ و بی کفایتی عروسک های خیمه شب بازی حاکم بر وزارت خارجه، صلابت و صلاحیت جایش را به بله گویی داده بود و وزارت خارجه از دستگاه دیپلماسی به ادارهٔ پست و فرمایشات ادارهٔ امور مبدل شده بود.
در طول هشت سال کار در وزارت خارجه بویژه در یکسال اخیر قبل از سقوط، اصطلاح اجماع منطقه ای را حد اقل روز دو بار، شنیده یا خوانده ام. اصطلاحی که برای کارکنان وزارت خارجه و دیپلماتان کشور در بیرون، کار مضاعف و برای مقامات و سو گلی های دربار شان سفرهای دور دنیا و جیب خرچ های هنگفت به ارمغان میآورد و اما برای وطن و مردم، جز یک دروغ بزرگ، چیزی به همرا نداشت.
چند هفته مانده به سقوط و درست موقعی که جمهوریت حمایت منطقه ای و جهانی را برای بقای چند دزد بی خاصیت، گدایی میکرد، از دیپلمات و سیاست مدار منطقه گرفته تا ملا و شیخ اش، کسی دست آقای وزیر بی صلاحیت ما را نفشرد و نهایتا سقوط به خفت بار ترین وجه ممکن رقم خورد.
اما وزارت خارجهٔ بیرون از حصار قصر استور، وزارت خارجهٔ جوانان جوانمرد، پیش کسوتان جوان دل و بانوان با عفت و مستعد بود و هنوز در دل تک تک ما، رنده و پابرجاست.
من روستا زاده از دور ترین و توسعه نیافته ترین ولایت افغانستان، هشت سال در وزارت خارجهٔ کشور ام، از رفاقت گرفته تا صداقت و همزیستی را آموختم.
امروز بیرون از کشور و چهار دیوار مهربانی آن وزارت، هنوز و برای همیشه، بهترین برادران و خواهران ام، همکاران خوب دیروزی ام در وزارت خارجه هستند و خواهند بود.
امیدارم روزی همچون سبزه های بهار، دوباره از خاک همان باغ، سر برآریم.
محمد اصغر یاور

در رابطه به صحبت احمد مسعود با حمدالله محب، این حرکت یکی از بهترین کار هایست که در این یکسال گذشته از سیاسیون نسل جوان شنیدم و مرا نسبت به تعقل و درایت نسل جدید کمی امیدوارتر میسازد. اما مایه یی تاسف اینست که رهروان این نسل هنوز به حدی از بلوغ سیاسی نرسیده اند تا اهمیت این حرکت را درک کنند.

چرا نسل نو نمیتواند سیاست را بهتر از نسل گذشته تمرین کند؟

یک دلیل عمده اش تاثیرات تجارت سیاسی است که این نسل را به شدت در گرو گرفته است. دلیل دیگر اش اینست که بازنده های میدان سیاسی از موفقیت دیگران به شدت رشک می‌برند و بدین ملحوظ انرا رد می‌کنند. اما دلیل خیلی کلیدی اش یک نکته دیگر است:

این دلیل چه است؟؟؟

تمام کتاب های علوم سیاسی - سیاست را هنر معامله و کنار آمدن تعریف می‌کنند. ملت هایی که مهارت سیاسی بلند دارند در هیچ زد و بند سیاسی نیست که نتوانند در نهایت - حتی بعد از یک جنگ خونین - کنار نیایند و داخل معامله سیاسی نشوند. مثال خیلی برجسته ان کنار آمدن و معامله سیاسی جاپانی ها با امریکایی ها بعد از جنگ دوم جهانی و بعد از استفاده سلاح اتمی بالایشان توسط امریکا است.

ملت های متوسط که حد اقل بلوغ سیاسی را دارند با خصومت های بین المللی نمی توانند به ساده گی کنار بیایند ولی در وخامت های داخلی شان در هر حال کنار میایند. مثال برجسته آن همین کشور های پاکستان و ایران در همسایه گی ما هستند.

اما ملت های عقب مانده به حدی از بلوغ سیاسی عقب می‌مانند که حتی دربین کشور و مردم خود نمیتوانند داخل معامله سیاسی شوند. این ملت ها را ملت های درجه سه میگویند و در دنیا مشهور هستند به مردمانی که به ساده گی میشود آنها را برعلیه هم دیگر استفاده کرد.

من نهایت متاسف هستم که آدم های تحصیل کرده نسل جدید را می‌بینم که این حرکت را به شدت تقبیح می‌کنند. این مردمان یکی از این سه مشکل را ممکن است داشته باشند:

۱. به شدت از گذشته سیاسی ناکام خودشان در عذاب روحی هستند.
۲. به شدت تحت تاثیر افکار بیرونی برای تداوم اختلاف سیاسی در کشور هستند.
۳. اساسا از دنیای سیاست و دانش سیاسی بی بهره مانده اند و در قبال مسائلی حرف می‌زنند که برایش دانش لازم ندارند.

یادتان نرود....!

اگر در دنیای سیاست هستید و هنر کنار آمدن را یاد ندارید و یا تمرین کرده نمیتوانید دو چیز بیشتر انتظار تانرا نمی کشد.

یا محکوم به کشتن دیگران هستید و یا هم خود کشته خواهید شد.ا.رحمانی

روز دوشنبه اول هفته کاری آلمان رخصتی بود ،من خبر نداشتم همسایه من برایم گفت رخصتی است. کنجکاو شدم که به بهانه چی رخصتی شده بررسی که کردم این روز برای پیوستن آلمان شرق و غرب رخصتی بوده ناگاه به یاد کودکی هایم در اوج پیروزی مجاهدین افتادم که یک سره شعار میداند که ما بودیم و دیوار برلین را شکستیم.
در انزمان این افتخار بزرگی بود که بر همه مردم گوش زد می شد ، من حسابی ذوق زده شده بیرون شدم از خانه،
احساس کردم حالا در تمام آلمان و کوچه های ما تصاویر بزرگی از رهبران مجاهدین نصب شده و تمام المانی ها با دیدن ما خرسند می شوند.
زمانی از خانه بیرون شدم هیچ گپی نشده بود.
همین قدر در حیاط بیرونی یک رستوران دو پیر مرد را دیدم که دو گیلاس آب جو (بیر ) را بلند کردند با این شعار که برای آلمان می نوشیم، زمانی از کنارشان گذشتم نفرت توهم با ترس شان را حس کردم نفرت این که به هیچ نوع قانون آنان برابری ندارم و ترس از این که از سرزمینی آمده ام که دخترانش به جرم خواندن سلاخی می شوند.. به دلم گفتم چی خوش باورانی که ما هستیم رهبران مان دیوار برلین را می شکنند و هنوز در سرزمین من علم مباح خوانده می شود و خود این دیوار شکننده گان بزرگ ترین دیوار کننده گان میان مردم کشورم بوده اند- نادری

تصویر از هاجر، دختری که شب ها روی درس خواندن خوابش میبرد، در حمله مکتب کاج به شهایت رسید.

تحولات جنگ اوکراین

دقیق ۲۴ ساعت بعد از تصمیم پوتین به منظور غصب خاک اوکراین و تهدید به واکنش هسته یی اوکراینی ها جرات او را به چالش کشیده و امروز شهر لیمن را سقوط دادند. و حالا بیشتر سربازان روسی در محاصره مانده اند.

حال نوبت پوتین است تا ببینیم که تهدید های هسته یی اش را عملی کرده می‌تواند و یا ناچار میشود خاموشانه تماشا کند. اگر کاری نتواند موقعیت سیاسی اش در بین حلقه قدرت روسیه خیلی خراب خواهد شد. دو سه روز دیگر باید متوجه باشیم و ببینیم که وضعیت به کدام سو میرود.

درضمن در رابطه به هدف نهایی این جنگ خیلی دوستان زیاد کامنت گذاشتند و متوجه شدم که اکثریت افغان های عزیز ما هدف نهایی این جنگ را به دقت متوجه نشده اند.

صرف نظر از اینکه سرحد نهای روسیه - اوکراین در کجا خواهد ماند هدف اصلی این جنگ را ریس جمهور پوتین تعیین کرد و به اساس آن این جنگ را اغاز کرد - ماندن اش در قدرت هدف اصلی او برای اغاز این جنگ بود. طرف مقابل اش هم بخصوصا امریکایی ها تمام تمرکز استراتیژی شان را روی سقوط پوتین از قدرت متمرکز ساخته اند نه واپس گیری شهر ها و شهرستان ها. البته اوکراینی ها به شدت میخواهند خاک شانرا پس بگیرند.

بنا اگر ریس جمهور پوتین توانست در قدرت بماند حتی اگر کریمیا و دنباس را از دست بدهد هنوز هم موفق بحساب میاید. اما اگر از قدرت کنار زده شد در انصورت هدف اساسی این جنگ را از دست داده است و در نهایت بازنده این جنگ بحساب میاید.

دقیق به همین خاطر است که غربی ها حمایت نظامی از اوکراین را به شکلی مدیریت میکنند که در نهایت باعث سقوط دولت پوتین گردد نه اینکه اوکراین بتواند تمام خاک اش را یک شبه بدست بیاورد.

اگر متوجه هدف نهایی این جنگ بمانیم تحولات و پیش روی های دو طرف را بخوبی میتوانیم حدس بزنیم.ا رحمانی

در تاریخ افتخارات خود بنویسید که این غنچه ها را به جرم تحصیل کردن پرپر کردیم

روزهای که طالب، طالبی می‌کرد و داکتر ، داکتری و انجنییر، انجنییری

عکس : سال ۱۳۶۱، ده افغانان

خوشحالی روز‌های که دختران مکتب میرفت.
این را هرگز تصور نمیکردند که بزودی رهبران شان این لبخندها را معامله میکند

از داکتران بخش اناث تقاضا دارم اگر برای حق تعلیم فرزندان تان مبارزه میکنید، از همین لحظه زنان و دختران آن جناب وزیر که تعلیم دنیوی را مباح میداند و از آن عالی مقام «امیرالمومنین حفظه» که امرش بر بستن مکاتب واجب است، را تداوی نکنند.

بگذارید مشکلات نسایی زنان شان را با تعلیمات اسلامی یا هم داکتران مرد، تداوی کنند.

جهاد را مردم افغانستان کرد. مقاومت را نیز مردم افغانستان کرده و می کند. کسی قباله جهاد و مقاومت را ندارد. خون جهاد و مقاومت را جوانان گم نام و غریبی دادند که امروز پدران و مادران شان به نان خوردن محتاج اند.

رهبر و رهبر زاده ها، قومندان و قومندان زاده ها و وکیل و وکیل زاده ها قباله جهاد و مقاومت و یا انحصار آدرس قومی و سیاسی این و یا آن قوم را ندارند. ۳۰ سال از نام و آدرس ما تجارت سیاسی و نظامی کرده و بلند منزل ساختند. حالا می خواهند فرزند و نواده گان خود را حاکم بسازند.

می گویند تنها ما می توانیم و بدیل نداریم. نه بابا! این بار مردم عام و غریب افغانستان بدیل خواهند بود. دیگر بس است. نسل نو خودش مسولیت بگیرد و به چند تاجر سیاسی، قومی و سمتی نه بگوید. اینها در خفا به طالبان پیام می دهند که بیایید با ما تعامل کنید و ما به شما مشروعیت می آوریم. طالب می گویید بیا تسلیم شو وقت معامله گذشته است.اما همین چهره ها دیگران و ساکنین بومی را ترغیب و تشویق به جنگ و خونریزی می کنند. پس وقتی خون می دهند خود شان نیز باید رهبری کنند. رهبری میراثی نیست. هر کسی خون داد پس خودش نیز باید طرف معامله باشد. بس همین! عاصی

تظاهرات‬⁩ مخالفان و موافقان در اتریش
‎‏ما هنوز بر سر پرچم خود با خود صلح و جور نیامدیم، جهان میداند چه رسد بر سر ملت و رعیت اگر بار دیگر طالبان را از قدرت حذف کنند؟ تکرار تازمانیکه آدرس واحد و متحد افغان‌ها برای نجات افغانستان به جهانیان ارایه نشود، دنیا به غیر از تعامل با طالبان انتخابی نخواهد داشت.
⁧‫ #نکته‬⁩: دنیای سیاست از جهان احساساتی وطن‌پرستان دو آتشه متمایز است.
‎‏در این شکی نیست که کشتار اسیران جبهه مقاومت نتنها در مبحث انسانیت، اخلاقیات و دین اسلام جایز نبوده، بلکه در تمام قوانین معمول جهان، جنایت جنگی محسوب میشود. اما باوصف آن هم جهان هنوز برای افغانستان به غیر از تعامل با طالبان انتخابی ندارد، آنچه را افغان‌های دو طرف در وین به نمایش گذاشتند، دقیق نگرانی جهانیان از همان منظر بود، چون در ۲۰ سال جمهوریت‌ درداخل نظام ما علیه خود مثل امروز که هردو طرف پرچم ملی را برافراشته بود، مخالفت و زدو بند داشتیم.
‏نیازاست رهبران بی‌عزت و معامله‌گر افغانستان که الان همه‌ی شان سرمایه‌های کافی و جایدادهای بسنده برای خود و خانواده خود کسب نموده اند؛ گردهم متفق و متحد برای نجات کشتی شکسته‌ی مادر میهن و ملت بیچاره‌ی افغانستان، جمع شوند و طرح واحد و منسجمی برای نجات مردم و میهن به دور از منافع شخصی و گروهی ارایه نموده و ناجی وطن از آتش افروخته شده‌ی بیگانگان شوند.

‏در غیر آن، تاریکی و تنگنای ⁧‫ #تبعیض‬⁩ در زیر لوح همان پرچم زیبا، ما را کور و کر حفظ خواهد داشت.

‏هرکه نامخت ازگذشت روزگار
‏نیز ناموزد ز هیچ آموزگار

با وفات ملکه انگلستان اتفاقات عجیب و تشریفات خاصی برای ارج‌گذاری به مقام والای او در بریتانیا رخ میدهد.

مراسم تدفین ملکه حدود ۱۰-۱۲ روز را در بر خواهدگرفت.
پس از وفات ملکه، سکرتر خاص او “Edward young” در نخستین تماس به صدراعظم ‌این کشور پیام ”London Bridge is Down” را میرساند، بعد صدراعظم به دستگاه اجرایی دستور عملیات “London Bridge “ را میدهد که تا دقایق بعدی موضوع به ۱۵ کشوری که ملکه، رئیس دولت آنها بوده، از طریق تماس محرم اطلاع داده میشود، متعاقبا به ۳۶ کشور اعضای مشترک المنافع و بعد رهبران سراسر جهان.

تمامی رسانه های کشور اعلام فاجعه ملی میکند، مجریان رسانه بی‌بی‌‌سی با لباس سیاه ظاهر خواهد شد.

در طی ۲۴ ساعت نخست بعد از وفات ملکه، پسرش چارلز به منصب پادشاهی گماشته خواهد شد. مارکیت سهام، شرکت‌های بزرگ و اکثر مغازه ها بسته خواهد بود.

چارلز سوم، قبل از تدفین ملکه در اولین سفر داخلی خود منحیث پادشاه کشور به چهار پایتخت دولت های داخلی این کشور (ایدنبره، بلفاست، کاردیف و لندن) سخنرانی خواهد کرد.

مراسم تدفین ملکه حدود ۱۰-۱۲ روز را در بر خواهد گرفت که برای این کشور میلیاردها پوند هزینه خواهد داشت.

در ماه‌های آینده صدها تغییرات جدید در بریتانیا بخاطر وفات ملکه این کشور بوقوع خواهد پیوست، مثلاً : پول جدید با تصویر پادشاه به چاپ خواهد رسید و پول با تصویر ملکه حذف خواهد شد، مهر پوسته تغییر می‌یابد، پاسپورت جدید با تغییر نشان جدید چاپ خواهد شد، تغییر در نشان یونیفورم پولیس، تغییر در سرود ملی این کشور، بجای اسم ملکه «GOD SAVE THE KING» جایگزین خواهد شد و امثال اینها.

مرگ ملکه در قلمرو‌های بیرونی نیز باعث تغییرات نظام‌ها خواهد شد و تولد نظام های جمهوریت جدید، چنانکه در استرالیا این نظریه هواداران گسترده دارد، را شاهد خواهیم بود.

ملکه در ۷۰ سال دوران تاج و تخت، «وظیفه» را در اولویت رهبری ‌اش قرار داده بود و به همین علت محبوب ترین حکمران در اذهان مردم بریتانیا می‌باشد. روان آن والا مقام شاد و یادش گرامی.

تا زمانیکه آدرس واحد و متحد برای نجات افغانستان به جهانیان ارایه نشود، دنیا به غیر از تعامل با طالبان انتخابی نخواهد داشت. #نکته: دنیای سیاست از جهان احساساتی وطن‌پرستان دو آتشه متمایز است.

در این شکی نیست که کشتار اسیران جبهه مقاومت نه تنها در مبحث انسانیت، اخلاقیات و اوامر اسلامی مردود بوده، بلکه در تمام قواعد جنگی و قوانین معمول جهان، جنایت جنگی محسوب میشود، اما جهان هنوز برای نجات افغانستان به غیر از تعامل با طالبان انتخابی ندارد.
خبر ذیل، نقطه عطف برای سیاستمداران افغانستان است، هر آنکه اندکی فهم از علم سیاست دارد، چالش واقعی را درک خواهد کرد.

پیشنهاد من برای رهبران بی‌عزت و معامله‌گر افغانستان اینست که الان همه‌ی شمایان با سرمایه‌های کافی و جایدادهای بسنده برای زندگی خود و خانواده‌های خود که کسب نموده اید، اینست: بیائید گردهم متفق و متحد برای نجات کشتی شکسته‌ی مادر میهن و مردمان بیچاره‌ی خود که در عمق تنگنای فقر و در پهنای گرسنگی تمام، همه شب می‌خوابند، فکر کرد و طرح واحد و منسجم برای نجات مردم و میهن به دور از منافع شخصی و گروهی ارایه کرد. بیائید ناجی وطن از آتش افروخته شده‌ی بیگانگان شویم.

هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار

رفیع اکلیل - لندن

تامس وست: طرفدار تداوم تعامل با طالبان استم در حالیکه معافیت ممنوعیت سفر رهبران طالبان لغو شده است، تامس وست، نمایندۀ ویژه ایالات متحدۀ امریکا می‌گوید که طرفدار تداوم تعامل با طالبان است.

این جنرال قونسل دزد، داماد امرالله صالح بود و مربوط دپلوماتان وزارت خارجه نمی‌شد، این همان حلقه دزد غنی بود که سکرتران غنی دو‌سال در سفارت ها بحیث جنرال قونسل ها و وزیرمختار تعین شده بود . بعد از این فرار سفیران دزد که توسط غنی خاین تعین شده بود، آغاز میشود

جنرال‌قونسل افغانستان در ترکیه با پول‌ قونسلگری فرار کرد | روزنامه ۸صبح ۸صبح،‌ کابل: منابع معتبر تأیید می‌کنند که جنرال‌قونسل افغانستان در ترکیه با مبلغ هنگفتی از پول قونسلگری فرار کرده است. منابع امروز شنبه، ۱۹ سنبله، می‌گویند که ذبی....

#افغانستان در مقابل پاکستان ساعت 6:30 امشب
برای پیروزی قهرمانان کریکت مان دعا کنید .

ملت سر بلند برای ملتی گفته میشود که جهانیان برای دیدارش حس زیبا داشته باشند ، نه ترس

تصویر از گوگوش با سردار داودخان در کابل در مراسم جشن استقلال افغانستان

‬⁩
‏با سقوط جمهوریت، حساب و کتابِ چندين قرارداد بزرگ تجهیزات نظامی غايب است

‏در ٦ ماه اخیر جمهوریت، شوراي امنيت، معاونيت اول و رياست امنيت چندين قرارداد بالاتر از ۱۸۰ میلیون دالر را با كشورها بخاطر خريد سلاح عقد كرده بودند

‏پول آن قبل از سقوط به دوبي انتقال يافته بود

‬⁩
‏با سقوط جمهوریت، حساب و کتابِ چندين قرارداد بزرگ تجهیزات نظامی غايب است

‏در ٦ ماه اخیر جمهوریت، شوراي امنيت، معاونيت اول و رياست امنيت چندين قرارداد بالاتر از ۱۸۰ میلیون دالر را با كشورها بخاطر خريد سلاح عقد كرده بودند

‏پول آن قبل از سقوط به دوبي انتقال يافته بود

محب، صالح ، سراج دزد

اصیلا وردک، مقام پیشین وزارت خارجه افغانستان در صفحه تویترش ادعا کرده است که اکثر سفرا و جنرال قونسل‌های افغانستان پس از سقوط کابل به دست طالبان، «چور» راه انداخته‌اند. او سفرا و جنرال قونسل‌ها را متهم ساخته که در برابر تأیید اسناد قونسلی، صدها دالر دریافت می‌کنند.
او گفته از سفارتخانه‌های مختلف گزارش‌هایی دریافته است که این پول از مراجعین دریافت و به حساب‌های بانکی شخصی سفرا و جنرال قونسل‌ها منتقل می‌شود.
اصیلا وردک نوشته این مقامات، به دیپلمات‌های سفارتخانه‌های افغانستان گفته‌اند دیگر معاش و کرایه خانه آنها را پرداخته نمی‌توانند، اما از پولی که از مراجعین می‌گیرند، استفاده شخصی می‌کنند.
او ادعا کرده که برخی از سفرا، با آنکه بهترین اقامتگاه‌ها را در مقر سفارتخانه‌های افغانستان دارند، اما در برابر هزاران دالر خانه به کرایه گرفته‌اند.
این مقام پیشین وزارت خارجه افغانستان با لحن تند از سفرا و جنرال قونسل‌های افغانستان انتقاد کرده و گفته «این دزدان بیت‌المال» هنوز به خیانت‌شان به مردم کشور ادامه می‌دهند. او گفته دیگر نباید به این سفرا اجازه «چور» داده شود.