Die Fernsicht

تجلیل از روز جهانی فرهنگ هزارگی در هانوفر آلمان
جمعی از فعالان مردمی ‌شهر هانوفر واقع در ایالت نیدرزاکسن آلمان بر آن شده‌اند که برای نخستین بار از "روز فرهنگ هزارگی" در این شهر تجلیل کنند. روز فرهنگ هزارگی چند سالی است که از سوی شماری از فرهنگ‌دوستان مردم هزاره در نقاط مختلف جهان به‌طور پرشکوه و زیبا در ۱۹ ماه می‌ برگزار می‌شود.
هدف از برگزاری این جشن نشان دادن فرهنگ و رسومات مردم هزاره است که در نوع خود زیباست و می‌تواند غنامندی و قدامت این فرهنگ تاریخی و کهن را بیشتر برای علاقمندان آن به نمایش بگذارد.
بر این اساس در شهر هانوفر در تاریخ ۱۹ می ‌امسال قرار است که جشن بزرگ روز فرهنگ هزارگی برگزار شود. در این برنامه فرهنگی-هنری برنامه‌های متنوعی همچون نمایش لباس و زیورآلات هزارگی، نمایش غذاهای سنتی مردم هزاره، دمبوره نوازی، دی‌دو، چهارده پال، رقص، نمایش تئاتر طنز با نام "چمچه در نوبت" نوشته خانم معصومه عادل، نمایش صنایع‌دستی، پرسش و پاسخ با نخبگان هزارگی، نمایش کلیپ از افتخارات ورزشکاران هزاره، شبکه‌سازی برای جوانان، شرکت‌ها و مشاغل آزاد و دیگر برنامه‌های سرگرم‌کننده را نام برد.
در پوستر این برنامه آمده که ورود برای عموم آزاد است و علاقمندان می‌توانند آدرس محل برگزاری جشن و سایر اطلاعات لازم را از پوستر آن دریافت کنند. همچنین در این جشن همگانی قرار است برای آسیب‌دیدگان سیل‌های اخیر کشور کمک‌های مردمی ‌نیز جمع‌آوری شود. از دیگر نکات این برنامه پیشنهاد پوشیدن لباس وطنی یا هزارگی است که باعث زیباتر شدن آن خواهد شد.
ارسالی از سوی حسن غلامی- هانوفر
یادداشت: عکس‌ها تزیینی است.

تفاوت فرهنگی؛ افغانی یا فرانسوی:
از مرگ یک جوان می‌توان انتقام گرفت یا درس آموخت!
✍️دکتور کریم پاکزاد
هفته گذشته در پستی زیر عنوان "افغانی بودن در فرانسه" توضیح دادم که یک جوان ۱۵ساله فرانسوی به‌نام ماتیس توسط ضربات کارد در ملاء عام کشته شد. رسانه‌ها و به‌ویژه احزاب راست افراطی تبلیغی را به‌راه انداختند که کار از حد گذشته است. رهبر یکی از این احزاب در انتخابات پارلمانی اروپا که ماه آینده صورت می‌گیرد، از دولت خواست «منتظر چه هستید، افغانها چقدر جرم و جنایت انجام دهند تا شما برای حفظ امنیت فرانسوی‌ها تدابیری اتخاذ نمایید؟»
دیروز در شهر شاتورو، هشت‌هزار نفر در یک "تظاهرات سفید" یعنی بدون شعار و بیرق و پرچم، به‌گونه خاموشانه تابوت ماتیس را به‌خاک سپردند.
آنچه توجه مرا جلب نمود اینکه پدر و مادر ماتیس در اعلامیه‌ای از رسانه‌ها و مردم خواسته بودند که نام و ملیت قاتل را ذکر نکنند، زیرا برای آنها این قتل نژادپرستانه نبود.
معلم ماتیس که در میان حضار رشته سخن را به‌دست گرفت، از ماتیس، از پسری که عمیق زندگی را دوست داشت حرف زد. او در جایی گفت: «زمان خواهد گذشت و روزی خواهد رسید که دیگر به تو فکر نخواهیم کرد، ولی برای اینکه مرگ تو بیهوده نبوده باشد با خود یک عهد می‌بندم؛ هر زمانی که قهر و خشونت بر من غلبه کرد به تو بیندیشم. مطمین هستم که قهرم فرو خواهد نشست.»
به‌فکر افتادم که چه وقت ما افغانها، نه در افغانستان، بل در همین فرانسه دموکراتیک، اعمال یک فرد را چه خوب باشد مانند پیروزی در یک مسابقه ورزشی و گاهگاهی موفقیت یک دانشجو یا محقق، و چه منفی باشد، به قوم او نسبت می‌دهیم نه به خود او.
خوب یادم هست که در حدود ۱۰ یا دوازده سال پیش که برخی از تجارب سیاسی‌ام را اینجا می‌نوشتم، هزاره‌ها از شوق اینکه من هزاره‌ام و به چنین مقام‌هایی رسیده‌ام، افتخار می‌کردند تا حدی که من مجبور شدم (گاهی عمدا به‌گونه سخت) بر ضد قوم‌گرایی موضع بگیرم که نه‌تنها آنها دست از سرم بردارند، بل با من سر ضدیت را بگیرند. همین‌گونه بود که دو دوست خیلی عزیز "تاجیک" خود را نیز از دست دادم. اولی‌ها برای اینکه قوم‌گرای هزاره نیستم، دومی‌ها برای اینکه ضد "پشتون" نیستم.
این را می‌پذیرم که در دنیای امروز (از افغانستان بگذریم) در کشورهای غربی که گروه‌های افراطی نژادپرست در سالهای اخیر روی مبارزه علیه خارجی‌ها به‌مثابه عاملان تمام بدبختی‌های مملکت، تبلیغات نموده سود انتخاباتی می‌برند، قتل یک جوان توسط یک افغان و یا احتمالا نجات یک فرد توسط یک مهاجر خارجی، روی اوضاع کلی تاثیر می‌گذارد. ولی اکثریت افکار عامه این کشورها می‌دانند که چنین اعمالی، خوب یا بد، فردی است و ممکن است توسط هر شخصی که آمادگی و توانایی انجام آن را دارد، صورت بگیرد.
برگرفته از صفحه دکتور کریم پاکزاد

سرمایه‌ای برای غرور گم‌شده - روزنامه راه مدنیت «پیروزی‌های اخیر تیم ملی فوتسال افغانستان یک زاویهٔ پنهان هم دارد. مردی به اسم «نصیر صداقت»؛ تاجری ص

لذت‌ها و حسرت‌های یک زن - روزنامه راه مدنیت روزهای آخر رمضان بود. روزهایی که به امید تلاقی با عید، شب می‌شوند. هول و ولای عید برای من، به عنوان

از روتردام آبی تا ماستریخت سبز - روزنامه راه مدنیت دلتاورکز به دلتا ورکز می‌رسیم که یکی از سازه‌ها و سدهای مشهور و مهم در تاریخ هالند است. تماشای این س

لذت‌ها و حسرت‌های یک زن
عارفه امینی/ از ستون روایت
هنوز‌ عید است. حس شادی و ناشادی در اطرافم می‌رقصند. خانه‌ام را برای عید آماده کرده‌ام. میوه‌ها را روی میز چیده‌ام. گل‌های لاله را هم سر میز چای‌خوری آراسته‌ام، شیشه‌های اورسی‌های خانه‌ام را هم پاک کردم که اگر کسی آمد نگوید شیشه‌های خانه‌اش پاک نبود. برای بچه‌ها هم عیدی‌شان را دادم، موسیقی عیدی را هم بلند ماندم تا دل همسایه‌های ریسیست (نژادپرست) را بکفانم.
دیروز بعد از اینکه از مسجد برآمده طرف خانه قدم می‌زدیم، چند انگلیس سفیدپوست با تنفر صدا زدند:

لذت‌ها و حسرت‌های یک زن - روزنامه راه مدنیت هنوز‌ عید است. حس شادی و ناشادی در اطرافم می‌رقصند. خانه‌ام را برای عید آماده کرده‌ام. میوه‌ها را رو

از روتردام آبی تا ماستریخت سبز
سعادت‌ موسوی/ قسمت نخست
(سفر چهار روزه و جستجوی آگاهی و زیبایی در دل طبیعت، شهرها و ساحل‌های هالند جنوبی)
روز اول
سفر یعنی دیدن آن‌چه متفاوت و بیگانه است، آن‌چه باور ما نیست به فلسفه زندگی، فرهنگ‌ها و شهرها را زیر و رو می‌کند. سفر آشنایی با آب و خاک و تماشای جهان است که آیینه‌وار تصورات خام ما نسبت به دیگران را اصلاح می‌کند. سفر کشف بزرگی دنیاست و جستجوی خویشتن در امتداد زمان و مکان. من دل‌بسته سفر و شیفتهٔ صورت‌های جهانم. خیره می‌شوم به دریا که نمادی از صبر، طوفان و پاکیز‌گی ا‌ست. در تپه‌ها و جنگل‌ها، غرق و مست در بو و رنگ گیاهان می‌شوم. به کلیسا می‌روم و می‌بینم که تنهاست آن خدایی که نیست. در کافه‌ها قهوه می‌نوشم و می‌بینم پیرمردی خیره شده است به لطافت و زیبایی دختری که چای و قهوه تعارف می‌کند. در فروشگاه می‌بینم زنی را که می‌بلعد تمام لباس‌های خوش‌رنگ جهان را. خیس می‌شوی در پس‌کوچه‌های بارانی میدل‌بورخ و پیرزنی شمرده شمرده و با لبخند ملیح برایم آدرس می‌دهد و در قدیمی‌ترین کافهٔ شهر، بیر سرد را سر می‌کشم و می‌روم به خیابان و در امتداد کانال طولانی، با خودم زمزمه می‌کنم که سفر یعنی دیدن آن‌چه نمی‌شناسم و نمی‌دانم. آری! سفر فرار از خاموشی و دالان‌های تاریک ذهن بشر است. تو با من می‌آیی؟ در ایستگاه بعدی قطار تو را می‌جوید، دستت را بده و بگذار سفر آموزگار ما باشد.

یک شام مختصر
بیرت این مرد زیست‌شناس و نویسندهٔ قد بلند که هرکس فکر می‌کند باید اهل شمال هالند باشد، از روستایی قدیمی و زیبایی بورتانگه می‌آید تا در یک سفر چند روزه به‌سوی هالند جنوبی برویم و بعد در شهر ماستریخت نفسی تازه کنیم. در آخر آرام آرام بعد از دیدن نقطه مرزی مشترک سه کشور (هالند، آلمان، بلجیم) به روستایی در خلدرلاند برویم و یک شام کاملا هالندی را در خانهٔ خواهرش صرف کنیم. پیش از این‌که به سوی جنوب برویم، قرار شد در یک عصر کوتاه و مختصر، به دیدار دخترهای بیرت به شهر هارلیم برویم. جولیا دختر جوان بیرت یک مهندس است و با شوهرش مشغول ساخت خانهٔ جدید. خانه خالی‌ست و بوی رنگ و زیبایی می‌دهد. جولیا که شبیه یک ماده‌پلنگ قدرت‌مند و چابک‌‌ به نظر می‌رسد، برای ما توضیح می‌دهد که از یک خراب‌کده چگونه چنین خانهٔ زیبا و خوش‌فرم ساخته است. می‌توان فهمید صراحت و صمیمیت رابطهٔ دختر و پدر را که بی‌تعارف و شوخ‌طبعانه صحبت می‌کنند. یک هالندی هر اندازه صمیمی و رفیق با دختر و پسرش باشد، نمی‌تواند بدون تعیین وقت ملاقات قبلی یک‌دیگر را ببینند. شاید این ریشه در فرهنگ کار و فردگرایی دارد که کار و آزادی فردی خیلی با اهمیت است. خانه که هنوز دست‌شویی ندارد و بیرت مجبور است در گوشه‌ٔ تاریک از بیرون دیوار آن را مورد عنایت قرار دهد، دخترش با خنده صدا می‌زند که ...

از روتردام آبی تا ماستریخت سبز - روزنامه راه مدنیت (سفر چهار روزه و جستجوی آگاهی و زیبایی در دل طبیعت، شهرها و ساحل‌های هالند جنوبی) روز اول سفر یعنی

عکس‌ها از دل زندان چه می‌گویند؟
بتول حیدری؛ دکتورای روانشناسی
چندی پیش خبر دستگیری سه خواهر و برادر با انتشار عکس‌ آنان در فضای مجازی خبرساز شد؛ عکس‌هایی از دختران نوجوان زیبا با موهای سیاه چتری شانه‌زده و از فرق سر به دو نیم شده روی پیشانی‌شان. حتا وقتی موها را از وسط نیم کرده‌اند، گلِ سر کوچکی از دل عکس روی تارهای گیسوهای‌شان شبیه شاه‌پرکی در حال نفس کشیدن از زیر چادر بالای سرشان دیده می‌شود. طبعا زمانی که برای گرفتن پاسپورت و یا تذکرهٔ خود عازم شده‌اند این عکس‌های زیبا را گرفته‌اند. همین‌طور با شال‌های مورد علاقهٔ خود و لباس‌هایی با رنگ شاد و چهره‌های بشاش و گشاده. چشم‌های پرفروغ، نافذ، خیره و سرشار از شادی دنیای دخترانه و خیره به لنز دوربین عکاس.

امید به آینده و داشتن فردایی سرشار از سازندگی در دل عکس‌های آنان برق می‌زند، آن‌قدر به فردای دنیای دخترانه خود امیدوارند که طبق آخرین مد روزهای سال، سه حلقه گوشواره هم بر گوش آویخته‌ و شاد و خندان عکس‌ها را انداخته‌اند. بعد از آن همراه با برادر جوان‌شان دربارهٔ فردای سبز و پر از امید گپ‌وگفتی کرده و هیاهوکنان و پر از شادی به خانه و یا خرید می‌رفته‌اند. قطعا در چهارچوب خانه هم از رویاها و آرزوها ساعت‌ها صحبت کرده‌اند که با دریافت مدارک هویتی تازه، می‌توانند دنیایی جدید برای خودشان بسازند، در کلاس‌های هنری و علمی شرکت کنند و توانمندی و ظرفیت خود را بالا ببرند.
وقتی عکس‌ منتشر شد ...

عکس‌ها از دل زندان چه می‌گویند؟ - روزنامه راه مدنیت چندی پیش خبر دستگیری سه خواهر و برادر با انتشار عکس‌ آنان در فضای مجازی خبرساز شد؛ عکس‌هایی از دخترا

✅ممنوعیت پوشش عربی در مکاتب فرانسه با موافقت‌ها و مخالفت‌ها مواجه شده است

تصمیم حکومت فرانسه برای ممنوعیت پوشش عربی عبایه در مکاتب دولتی، موجی از موافقت‌ها و مخالفت‌ها را برانگیخته است.

این تصمیم عمدتاً با استقبال احزاب راستگرا رو‌به‌رو شده که منع نشانه‌های مذهبی در اماکن عمومی را برای حفظ نظام لائیک ضروری می‌دانند.

ممنوعیت نمادهای مذهبی در فرانسه از جمله موضوعات حساسی است که همواره تنش‌های سیاسی را ایجاد کرده است.

گابریل اتال، وزیر آموزش و پرورش فرانسه روز گذشته (پنجم سنبله) اعلام کرد که در سال جدید تعلیمی، عبایه را در مکاتب ممنوع می‌کند.

او گفت: «مکاتب ما به طور مداوم تحت فشار و چالش اند. چنانچه در ماه‌های گذشته، قوانین ما با پوشیده شدن لباس‌های مذهبی، به‌ویژه پوشش عربی به طور قابل توجهی نقض شده است.»

اریک سیوتی، رئیس حزب محافظه‌کار «جمهوری‌خواهان» از جمله کسانی‌ست که از این اقدام وزیر آموزش فرانسه استقبال کرده و گفته که حزبش نیز با آن موافق است.

دیدیه ژرژ، دبیر کل اتحادیه مدیران مکاتب فرانسه نیز از موافقان این اقدام است. او به رویترز گفت که اتحادیه مدیران از این اقدام استقبال کرده است. او گفت که حکومت هرچه زودتر روشن کند که این ممنوعیت یک تصمیم قاطع و لازم الاجرا است.

گروه‌های چپ‌ که در سیاست و فرهنگ فرانسه نفوذ قابل ملاحظه‌ای دارند، با تصمیم جدید حکومت مخالفت کرده اند. کلمنتین اوتن، نماینده حزب چپ‌ فرانسه، حکومت را متهم کرده که مانند «پولیس لباس» عمل کرده و آن را «حرکتی برای طرد مسلمانان» دانسته است.

اگنس دی‌فیو، جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه زنان، با انتقاد از این اقدام گفت: «این اقدام به طور کلی باعث آزار و اذیت مسلمانان فرانسه خواهد داد. این واقعا مایه شرمساری است، زیرا مردم این دختران جوان را قضاوت خواهند کرد.»

دی‌فیو گفت که فرانسه در سال ۲۰۰۴ حجاب را در مدارس ممنوع کرد و در سال ۲۰۱۰، نقاب در انظار عمومی ممنوع شد. این ممنوعیت‌ها خشم اجتماع پنج میلیونی مسلمانان را برانگیخت و باعث ایجاد مکاتب خصوصی مسلمانان شد.

افزون بر آن، داوود ریفی، استاد اسلام‌شناسی در موسسه مطالعات سیاسی لیل، به رویترز گفت: «به خودی خود چیزی به‌نام لباس اسلامی وجود ندارد. ما باید این افسانه را به چالش بکشیم.»
منبع: افغانستان اینترنشنال

شکیب مصدق: حورا نماد مظلومیت زن افغانستان است
مدنیت‌مدیا: مرگ مرموز حورا سادات، فعال یوتیوبری افغانستان، واکنش‌ها و پرسش‌های زیادی را برانگیخته است.

شکیب مصدق یکی از هنرمندان جوان افغانستان در صفحه فیسبوک خود نوشته است: حورا سادات، شب قبل از مرگ‌اش برایم پیامی داد و نوشته بود که کاری دارم، صبح زنگ زدم، جواب نداد، اما روز بعد خبر کشته‌شدن‌اش نشر شد.

به نوشتۀ وی، خانواده‌اش او را در سکوت، ترس و پنهانی به خاک سپردند. من نگران خانواده‌اش، برادر، خواهر و مادرش هستم که حورا سرپرست و نان‌آورشان بود، من نمی‌دانم چی کنم؟ نمی‌خواهم خانوادۀ مظلوم‌اش با دادخواهی ما با خطر مواجه شوند، در عین حال نمی‌توانم سکوت کنم، در حالی که حورا از زیر خاک فریاد می‌زند که مرا به جرم زن بودن کشتند. من صدایش را می‌شنوم که می‌گوید مرا کشتند، نگذارید دختران محبوس افغانستان را یکی یکی تالبان به کنیزی بگیرند یا سر به نیست کنند.

شکیب مصدق افزوده که یک‌ماه پیش وقتی با من صحبت می‌کرد گفت: مرا طالبان به حوزه بردند؛ چون در یکی از برنامه‌هایم با یک سرباز طالب جدل کرده بودم. گفتم نکن این‌ها خطرناک‌اند، خود را به خطر نینداز. با خندۀ دخترانه گفت که مسوولان حوزه مرا آزاد و آن سرباز طالب را به‌خاطر من از وظیفه اخراج کردند. گفتم اعتماد نکن ….

این هنرمند افغانستانی نوشته که «او شب قبل از مرگ برایم پیام داد و مطمینم که می‌خواست در مورد حقایقی که همۀ ما دنبال‌اش هستیم صحبت کند که متاسفانه وقتی دوباره تماس گرفتم دیر شده بود. حورا را یکی از مسوولان بلندرتبۀ طالبان می‌خواست تصاحب کند که نتوانست، برای همین او را کشتند تا در دنیای مجازی رسوا و افشا نشوند.

آقای مصدق با اشاره به این‌که اگر ما سکوت کنیم هر روز شاهد مرگ حوراهای دردمند و محبوس افغانستان خواهیم بود، این پرسش‌ها را مطرح کرده که آیا مرگ حورا می‌تواند باعث ایجاد یک موج دیگر در برابر امارت اسلامی و سربازان غرق در مستی و جنون‌اش شود؟ آیا می‌توانیم حورا را نماد مظلومیت دختر افغانستان بسازیم؟ آیا بدون این‌که از اتهام‌های اخلاقی، تهمت‌ها و پروپاگاندای یوتیوبرهای طرفدار تالبان بترسیم می‌توانیم سکوت نکنیم؟

او با تاکید بر این‌که با تمام وجود حاضر است در سطح جهانی دادخواهی کند، افزوده: من حورا را از سال۲۰۱۹ می‌شناسم، آن زمان داور ستارۀ افغان بودم، او از قندوز به کابل آمده بود تا یک زندگی تازه را شروع کند و توانست در مدت زمان کوتاهی یکی از موفق‌ترین دختران فعال در فضای مجازی افغانستان شود، او توانست نان‌آور مادر و خواهرش شود، او به‌تنهایی جنگید و زندگی خانواده‌اش را متحول کرد، او یک دختر قوی دردمند با گذشته‌ای وحشتناک بود که دوباره بلند شده بود، حورا دختری پاک، صادق و جسور بود، حورا می‌تواند نماد دختر مظلوم آن جغرافیا باشد، من برایش قول داده بودم همیشه کنارش خواهم بود، و اکنون بعد از چندین شب و روز به این نتیجه رسیدم که نباید سکوت کنیم، من صدای او را از دل خاک می‌شنوم که می‌گوید: زن، زندگی، آزادی.

فوزیه وحدت؛ فعال حقوق زنان نیز نوشته است که سکوت خانوادۀ حورا بی‌دلیل نیست؛ چون درد جان‌سوز مرگ فرزند جوان‌شان را فریاد زده نمی‌توانند. گفته می‌شود حتا مراسم فاتحه برای حورا گرفته نشده است.

پرسش‌های بیشتر دربارۀ مرگ مرموز حورا سادات در حالی مطرح می‌شوند که خالد زدران، سخنگوی پولیس طالبان در کابل اعلام کرد که نیروهای آن‌ها دو نفر از جمله یک زن را به ظن قتل او دستگیر کرده‌اند.

وی افزوده که حورا سادات روز دوشنبه، ۳۰ اسد در حوزۀ ۱۸ کابل از سوی «افراد ناشناس» به قتل رسیده است.

گلچهره نعیم که یکی دیگر از زنان فعال است با ذکر نام بیست نفر از زنان، نوشته است که اکثر آن‌ها به‌صورت مرموزی در دو سال گذشته جان داده‌اند.

او در فهرست خود از حورا سادات، مرسل نبی‌زاده، عالیه رییس زندان هرات، شکریه الکوزی، گلسر (دانشجو)، خاطره (معلم)، سمیه (دانشجو)، زینب عبداللهی، حلیمه امامی، شریفه (دانشجو)، فاطمه (دانشجو)، زینب (فعال مدنی)، فروزان صافی، نفیسه بلخی، ثمرگل، نماینده زنان قریه دوربافان، فروزان دختر 13ساله، عیدی یما، کارمند وزارت اطلاعات و فرهنگ همراه دو دخترش، بانو نگار، افسر پولیس و … یاد کرده است.

افغانستان در حالی دو سال سلطۀ گروه طالبان را گذراند که دختران‌اش هم‌چنان از تعلیم و تحصیل محروم‌اند و زنان حق کار ندارند.

سیمین کابلی/ مدنیت مدیا

در دانمارک کتاب‌خانه‌هایی وجود دارند که می‌توانید به‌جای کتاب، فردی را به امانت بگیرید و مدت سی دقیقه به داستان زندگی او گوش فرا دهید.
هدف مبارزه با انواع تعصب است. هر فرد یک عنوان دارد: «بیکار»، «پناهنده»، «دوقطبی» و غیره، اما با گوش دادن به داستان آن‌ها متوجه می‌شوید که چقدر اشتباه است کتاب را از روی جلد آن قضاوت کرد.
این پروژه خلاقانه بعد از دانمارک در بیش از پنجاه کشور دیگر شروع به فعالیت کرد.
نام آن کتاب‌خانه زنده است.
احمد ولی

نخست‌وزیر پولند تجاوز جنسی مهاجر افغان بر یک دختر پولندی را پیامد سیاست‌ مرزهای باز خواند

در پی تجاوز جنسی یک پناهجوی افغان بر یک دختر جوان پولندی در شهر مونیخ آلمان، نخست‌وزیر پولند گفته که این رویداد پیامد سیاست‌های مرزهای باز است.
ماتئوش موراویسکی خواستار شرکت دادستان‌های پولندی برای تحقیقات در این پرونده تجاوز جنسی شده است.

او روز چهارشنبه، یکم سنبله در توییتی نوشت: «ما یکی از امن‌ترین کشورهای قاره هستیم و به امنیت پولندی‌ها اهمیت می‌دهیم.ما از طرف آلمانی می‌خواهیم که بلافاصله دادستان‌های پولندی را وارد تحقیقات کند.»

روزنامه آلمانی بیلد گزارش داد که این دختر دانش‌آموز روز شنبه، ۲۸ اسد در ایستگاه متروی مونیخ مورد تجاوز و سرقت قرار گرفت.طبق این گزارش، پولیس توانسته مظنون را در یک پناهگاه پناهجویان در منطقه رامرزدورف مونیخ ردیابی کند.

وزارت خارجه پولند نیز در پی این حادثه یک دیپلومات آلمانی را برای توضیح درباره این قضیه فراخوانده است.

با نزدیک شدن به انتخابات پارلمانی پولند موضوع مهاجرت به یکی از موضوعاتی اصلی مبارزات انتخاباتی تبدیل شده است.

حزب حاکم قانون و عدالت در حال آماده شدن برای سازماندهی یک رفراندوم در روز انتخابات است که از پولندی‌ها می‌پرسد که آیا از پذیرش هزاران مهاجر غیرقانونی از خاور میانه و افریقا در شرایط «اجباری اتحادیه اروپا» حمایت می‌کنند یا خیر.

افغانستان اینترنشنال

رهبر حزب سبز آلمان خواستار تعطیلی دو مرکز اسلامی هامبورگ و فرانکفورت شد
«امید نوری‌پور، رهبر حزب سبز آلمان، با اشاره به اقدام‌های مرکز اسلامی فرانکفورت در تهدید مخالفان جمهوری اسلامی ایران در این کشور و ارتباط این موسسه با مرکز اسلامی هامبورگ، این دو مرکز را تهدیدی برای دموکراسی آلمان خواند و خواستار تعطیلی فوری آن‌ها شد.»
پیش از این، دادگاه اداری هامبورگ طبقه‌بندی مرکز اسلامی هامبورگ از سوی سازمان امنیت آلمان به‌عنوان یک سازمان اسلام‌گرای افراطی را تایید کرده بود. بر اساس حکم این دادگاه، اهداف این مرکز ضد قانون اساسی آلمان هستند.

در دو سال گذشته حدود چهار میلیون افغان مهاجر شده‌اند!

در دو سال گذشته حدود 4میلیون‌ افغانستانی مهاجر شده‌اند - روزنامه راه مدنیت راه مدنیت: پس از دو سال از حاکمیت گروه طالبان، آمارها نشان می‌دهند که نزدیک به چهار میلیون تن، افغان

پانزده آگوست؛ باخت همه، برد آمریکا
تحلیلی بر پانزده آگوست، نقش دول غربی و کشورهای منطقه...

پانزده آگوست؛ باخت همه، بُرد امریکا - روزنامه راه مدنیت دو سال از فروپاشی جمهوریت و قدرت مجدد طالبان بر افغانستان گذشت. در 15آگوست2021 برابر با 24 اسد 1400

زکیه خدادادی قهرمان اروپا شد، اشک ریخت و مدالش را به زنان افغانستان تقدیم کرد.
علی‌اکبر امیری نایب قهرمان المپیک را شکست داد و مدال طلا گرفت.
به این دو قهرمان و مردم افغانستان مبارک باد!
#تکواندو

بتول حیدری: نخبگان در تبعید هم‌چنان از فروپاشی روانی رنج می‌برند
تعادل ذهنی و روانی با محیط جدید به زمان بیشتر ضرورت دارد
#گفتگو
✍️اشاره: نام او بتول حیدری است. چرخ زندگی آدمی، همان گونه که همه را به این طرف و آن طرف می‌برد، او را هم گاهی سوریه، گاهی ایران، گاهی افغانستان و حالا ایتالیا آورده است. در کابل استاد دانشگاه بود و دفتر مشاوره هم داشت. نویسنده است. رشته تخصصی‌اش روان‌شناسی. اما با وجود این‌ها، فعال در شبکه‌های اجتماعی برای حقوق زنان. این فعالیت‌های او در عالم پیچیدۀ یک مهاجرت ناخواسته هم متوقف نشده است. در بسیاری جلسات فرهنگی و مدنی از او دعوت می‌شود. بر آن شدیم تا برخی مسایل در مورد مهاجرت را با او در میان بگذاریم. او صمیمانه دعوت ما را پذیرفت و به این پرسش‌ها پاسخ داد. شرح گفتگو پیش‌کش علاقمندان:
🔸بتول حیدری کیست؟ روان‌شناس، فعال حقوق زن، داستان‌نویس و یا استاد دانشگاه؟ چگونه می‌شود از عهدۀ این همه برآمد؟ کدام یک از دید خودش پسندیده است؟



🔸متن کامل مصاحبه در لینک زیر:👇

بتول حیدری: نخبگان در تبعید هم‌چنان از فروپاشی روانی رنج می‌برند - روزنامه راه مدنیت تعادل ذهنی و روانی با محیط جدید به زمان بیشتر ضرورت دارد اشاره: نام او بتول حیدری است. چرخ زندگی آدم

در آلمان از هر چهار نفر یک‌نفر مهاجر است.. به گفتۀ خانم غوت توم Ruth Turm مشاور اجتماعی مهاجران منطقه فریدی بورگ، ولسوالی ویتموند ایالت نیدرزاکسن، در این ایالت در کنار برنامه‌های متعددی که عمدتا از طریق کلیساها برای ادغام مهاجران عملی می‌شود، برگزاری فستیوال‌ها نیز جزو برنامه ادغام است.
به همین مناسبت شنبه اول جولای سال روان میلادی در ناحیه فریدی بورگ، یک فستیوال غذایی برگزار شد که مدیریت و اجرای آن به‌دوش چند تن از مهاجران اوکراینی و سوری بود.
به گفته خانم توم، این برنامه صرف به‌خاطر ادغام و ایجاد ارتباطات موثر میان مهاجران و جامعه میزان ایشان برنامه‌ریزی شده است.
به قول وی در این فستیوال علاوه بر عرضه انواع مختلف غذاهای سنتی از کشورهای مختلف و جامعه میزبان، موسیقی و بازهای گوناگون نیز به این خاطر در نظر گرفته شده که افرادی از جامعه میزبان یک روز به صورت اختصاصی در کنار مهاجران باشند و تلاش کنند این روز برای آنها خوش بگذرد.
او به راه مدنیت گفت که مهاجران با پشت سر گذاشتن سرزمین، زادگاه، خویشاوندان و خاطرات‌شان در جامعه و سرزمین جدید نیاز دارند هرازگاهی در برنامه‌های این چنینی افرادی از جامعه میزبان را در کنار‌شان ببینند تا بتوانند با همه کمبودهای روانی کنار بیایند. به این جامعه عادت کنند و جامعه جدید را خانه اصلی‌شان قبول کنند. بنابراین نیاز است که از طریق این برنامه‌ها با آنها کمک صورت گیرد تا با جامعه جدید عادت کنند.
او می‌افزاید که ...

در آلمان از هر چهار نفر یک‌نفر مهاجر است - روزنامه راه مدنیت راه مدنیت: مهاجرت یکی از واقعیت‌های مهم قرن بیست و یک است و پدیده فراگیر و جهانی این قرن توصیف می‌شو

بر اساس گزارش تحقیقی فارین پالیسی/Foreign Policy، در زندان‌های امارت اسلامی ت.ل.بان با زنان، چنین رفتارهایی صورت گرفته است:
«زنان در زندان‌های امارت اسلامی، مورد تعرض جنسی به‌صورت گروهی قرار می‌گیرند و در صورت مقاومت، این زنان به قتل رسیده و جنازه‌های آنان یا در کنار جاده‌ها رها شده و یا بر شاخه‌های درخت آویزان می‌شوند.
زنان از ناحیه سینه‌ها و آلت‌های تناسلی مورد شکنجه قرار می‌گیرند تا آن‌ها نتوانند محل شکنجه را به کسی نشان بدهند.
به زنان تابلیت‌های خواب‌آور بلندمدت داده می‌شوند و زنان نمی‌دانند در این مدت بر آن‌ها چه می‌گذرد.
بعد از تجاوز گروهی به زنان بر روی زنان قربانی، ادرار می‌کنند.
طالبان زندان‌های شخصی هم دارند که هیچ نهاد و گروهی نمی‌توانند از وضعیت داخل این زندان‌ها اطلاعات به‌دست آورده و‌ با نهادهای مدافع حقوق بشری در میان بگذارند.»

«من رویاهایم را رها نمی‌کنم»
راه مدنیت: من رویاهایم را رها نمی‌کنم؛ عنوان مسابقه استعدادیابی میان جامعه مهاجران در شهر تورین ایتالیا بود که به تاریخ -15 جون 2023 از طرف انجمن “Mosaico” برگزار شد. این مسابقه به هدف شناسایی و حمایت از خلاقیت و توانایی هنرمندان و آفرینشگران برگزار شد که شاعران و نقاشان مهاجر در آن شرکت کرده بودند.

پروانه کبریت؛ خبرنگار، کنش‌گر اجتماعی و فعال حقوق زنان که نقاش نیز است، در این مسابقه شرکت کرد. اثر نقاشی او که اعتراض زنان در جامعه دینی و مردسالار را نشان می‌دهد، برنده بخش نقاشی برنامه مذکور گردید.

به باور پروانه، اثر هنری نشان‌دهنده احساس و اندیشه عمیق انسانی است که به بهترین شکل ممکن آرزوها و تخیلات ناب بشری را به تصویرمی‌کشد و در نهایت در ذهن و قلب جامعه ماندگار می‌گردد.

پروانه نقاشی را به‌عنوان راه و روش اعتراضی می‌داند که می‌توان از آن طریق علیه جامعه افراط‌گرا و زن‌ستیزی مبارزه کرد. از این‌که اثر او وضعیت اخیر جامعۀ رو به زوال افغانستان را نشان می‌دهد، مورد توجه داوران قرار گرفته است.

پروانه کبریت می‌گوید، «از کودکی به نقاشی علاقه‌مند بوده و آن را نیز در هجرت آموخته است، زمانی که در نوجوانی به‌عنوان مهاجر در پاکستان زندگی می‌کرده، شروع نموده است به یادگیری و تمرین هنر نقاشی که امروز آن تلاش‌ها و ریاضت‌ها برایش در فصل دیگر از مهاجرت «جایزه» آورده است.»

اردوغان در مراسم سوگند ریاست‌جمهوری:
به دموکراسی و اصول جمهوری سکولار متعهد می‌مانم
قبل از مشخص شدن نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه در یک پست کوتاه نوشتم که پایه‌های جمهوری در ترکیه محکم است. چه اردوغان و چه کسی دیگر بیاید، این تعهد پابرجاست. اینکه اختلافات سیاسی و رقابت احزاب و گروه‌ها در ترکیه چگونه است یک بحث جدا و‌ مثل هر جامعه رشدیافته دیگر طبیعی هم است. اما مردم ترکیه با درصدی بالای اشتراک در اصل کارزار انتخابات، در واقع نشان دادند که فهم و درک‌شان از اصول یک جمهوری سکولار خیلی بالاست. همین شرکت گسترده و حق استفاده از رای، خود از ویژگی‌های وجود باورمندی مردم به جمهوری و نظام و جامعه سکولار است، البته نه آن سکولاریسمی که در افغانستان از آن به‌معنای ضد دین و یا دین‌ستیزی تبلیغ شده و می‌شود. می‌توان گفت که راه حل مشکلات چندین دهه جامعه ما هم در همین جمله اردوغان خلاصه می‌شود: رفتن «متعهدانه» به سمت دموکراسی و اصول یک جمهوری سکولار. در غیر آن افغانستان همچنان غرق در گرداب قوم‌گرایی، فساد و عقب‌گرایی باقی خواهد ماند.

بهانه‌ها برای شادمانی زیادند؛ خانواده، همسر، فرزند و دوستان خوب، همه باعث شادمانی‌اند.
دو روز پیش روز جهانی کودک بود و همین‌طور سالگره‌ی نیروانای ما. برای همه کودکان به‌خصوص کودکان کشورم آرزوی سلامتی دارم.

شکردخت؛ یک زن الهام‌بخش

Shakardokht Jafari on Twitter “Yesterday I received printed copy of my book. I hope my life story give hope to girls of Afghanistan, be inspirational for others and a reminder for big game players that what could be the consequences of their actions on people around the world particularly for women and girls.”

«‏اگر ‎زبان مادری من پایه‌های دولت تو را می‌لرزاند، به احتمال زیاد دولت‌ات را در سرزمین من ساخته‌ای.»
منسوب به موسی آنتر؛ نویسنده و روزنامه‌نگار کُرد