Iglesia Ortodoxa "Santos Joaquín y Ana" en Valladolid

DOMINGO 25 DE FEBRERO: DOMINGO DEL FARISEO Y DEL PUBLICANO - INICIO DEL TRIODIO

Como de costumbre tendremos la Divina Liturgia el domingo 25 de febrero a las 11:00 en nuestra parroquia ortodoxa (calle Divina Pastora 1-3). ¡Os esperamos a todos para comenzar el tiempo del Triodio!

DIVINA LITURGIA, 11 DE FEBRERO.

El próximo domingo, dia 11 de Febrero, tendremos la Divina Liturgia como de costumbre a las 11.00 en nuestra Parroquia (Calle Divina Pastora entre 1 y 3). C9n motivo de la fiesta del santo martir Blas, Arzobispo de Sebaste, protector contra los problemas de garganta, bendeciremos al final de la liturgia la garganta de cada persona que asista.

AVISO: El Viernes 19 de Enero a las 19:00h. tendrá lugar en nuestra Parroquia el oficio de la Santificación Mayor del Agua en el contexto del Octavario de Oración por la Unidad de los Cristianos aprovechando que coincide con la celebración de la Teofanía en el Antiguo Calendario. Recordar que nuestra Parroquia, en la misma línea del patriarcado al que pertenecemos, no se alía con las Iglesias que defienden comportamientos en pro de las invasiones. El uso en este día del Antiguo Calendario es meramente práctico a fin de dar a conocer a todo el mundo la maravilla que es esta celebración y los infinitos dones espirituales que ofrece.

Recordaros que el dia 6 de Enero tenemos la Divina Liturgia y la Santificación del Agua por la Fiesta de la Divina Teofanía como de costumbre a las 11 de la mañana. Ademas, esta semana que viene, del 7 al 14,belnpadre Millan irá por las casas de quien quiera a bendecirlas con el agua de Teofania. Todo aquel que quiera que no dude en escribir por Whats App y en enviar la dirección (697947706)!! Que tengáis un buen día!

Buenos dias. Informaros que los días 23 y 24 entre las 18:00 y las 20:00 estará la Iglesia abierta para todo aquel que se quiera confesar y comulgar con el Cuerpo y Sangre de Cristo el dia de Navidad. El día de Navidad, 25 de Diciembre, tendremos la Divina Liturgia como de costumbre, a las 11:00.

La Semana de oración por la unidad de los cristianos, que se celebrará del 18 al 25 de enero, reunirá a iglesias de todo el mundo para “hacer el bien” y “buscar la justicia” (Isaías 1:17).

Hoy celebramos la Epifanía de nuestro Señor, Dios y Salvador Jesucristo.

♫Al bautizarte, oh Señor, en el Jordán se manifestó la adoración a la Trinidad: pues, la voz del Padre dio testimonio de Ti nombrándote su Hijo amado; y el Espíritu, en forma de paloma, confirmó la certeza de la palabra. ¡Tú, que te has revelado e iluminado al mundo, oh Cristo Dios, gloria a Ti!♫.

Recordamos que el viernes 6 de Enero tendremos la Divina Liturgia a las 11. Después de ésta se llevará a cabo la Gran Santificación de las Aguas/Aghiasma y la Bendición del pan de San Basilio.

Desde el mismo viernes 6 hasta el domingo 15, el p. Elías irá por las casas de quienes lo desean bendiciéndolas con el agua. Para ello ponerse en contacto con él mediante un whatsapp al 697947706.

¡¡Feliz Fiesta de las Luces!!

Carta de Condolencias del Patriarca Ecuménico por el fallecimiento del Papa Benedicto XVI

El Patriarca Ecuménico Bartolomé envió una carta de condolencia al Primado de la Iglesia Romana, el Papa Francisco, por el fallecimiento del Papa Benedicto XVI.

“Si bien sabemos que nuestro hermano, el Papa Benedicto XVI, sufrió durante los últimos años, reconocemos que vivió una vida plena, llena de dificultades e innumerables bendiciones. Sin embargo, sus memorables aportes no solo a Tu Iglesia, sino también a la academia -siendo uno de los más grandes teólogos del siglo XX- y a la construcción de puentes -evidente en su compromiso de diálogo, especialmente con la Iglesia Ortodoxa- dejarán innegablemente una huella en la historia. . En relación con esto, valoramos sinceramente su visita a nuestro Centro Sagrado aquí en el Fanar en 2006 y apreciamos nuestras numerosas visitas a él en El Vaticano”. dijo el Patriarca Ecuménico, expresando sus condolencias al Papa Francisco y a toda la Iglesia de Roma.

La carta del Patriarca Ecuménico

Con gran tristeza, a medida que este año llega a su fin y en previsión de dar la bienvenida al Año Nuevo, también nos despedimos de Su predecesor directo en el Trono de San Pedro de la Iglesia hermana de Roma. Le ofrecemos, pues, a usted, querido hermano, y a toda la Iglesia Católica, el pésame de la Santa y Grande Iglesia de Constantinopla, de sus jerarcas, y nuestras condolencias personales ante esta pérdida.

Si bien sabemos que nuestro hermano, el Papa Benedicto XVI, sufrió durante los últimos años, reconocemos que vivió una vida plena, llena de dificultades e innumerables bendiciones. Sin embargo, sus memorables aportes no solo a su Iglesia, sino también a la academia -siendo uno de los más grandes teólogos del siglo XX- y a la construcción de puentes -evidente en su compromiso de diálogo, especialmente con la Iglesia Ortodoxa- dejarán innegablemente una huella en la historia. . En relación con esto, valoramos sinceramente su visita a nuestro Centro Sagrado aquí en el Fanar en 2006 y apreciamos nuestras numerosas visitas a él en El Vaticano.

Una vez más, recordando con cariño esta figura significativa, roguemos al “Dios de todos los espíritus y carnes, que ha pisoteado la muerte, destruyendo el poder del diablo, dando vida a su mundo”, para que conceda el descanso eterno a su alma donde el justo reposo.

Requiescat in pace! ¡Que su memoria sea eterna!

En el Patriarcado Ecuménico,
el 31 de diciembre de 2022

Fraternalmente suyo en el Señor,

✠ Bartolomé
Arzobispo de Constantinopla-Nueva Roma
y Patriarca Ecuménico

«Así también el Espíritu, presente a cada uno de los dispuestos a recibirle, como si cada uno fuera el único, proyecta suficientemente sobre todos su gracia íntegra: de ella gozan los participantes según la capacidad de su misma naturaleza, y no según la posibilidad del Espíritu».

-San Basilio de Cesárea

Hoy celebramos la Natividad de nuestro Señor Dios y Salvador Jesucristo.

♫Tu Natividad, Oh Cristo nuestro Dios, hizo brillar en el mundo la luz de la sabiduría; porque los que adoraban a las estrellas, por una estrella aprendieron a adorarte a Ti, el Sol de la Justicia; y a conocer que Tú has venido desde la aurora de lo alto, Oh Señor, ¡Gloria a Ti!♫

https://youtu.be/6e1Z-jCn9OE

Compartimos otro Villancico, esta vez de Ucrania, interpretado por el padre Oleksander Klimenko.

Уля Лев & Олександр Клименко - Небо і Земля нині торжествують | колядка Чарівна колядка у виконанні української співачки Улі Лев та переможця Голосу Країни Протоієрея Олександра Клименка.╾╾╾╾╾╾╼╼╼╼╼╼╼╼╼╼╼╼╼╼╾╾╾╾╾╾╼╼....

Celebramos mañana la Natividad de nuestro Señor rezando las Horas Reales a las 11:00h y la Divina Liturgia a las 12:00h. Os esperamos para poder proclamar juntos "Cristo ha nacido. ¡Glorificadlo!"

Encíclica patriarcal para la Navidad de 2022 + B A R T O L O M É POR LA MISERICORDIA DE DIOS ARZOBISPO DE CONSTANTINOPLA-NUEVA ROMA Y PATRIARCA ECUMÉNICO AL PLÉROMA DE LA IGLESI...

Pray to God for us, St. Spyridon! • Wounded by the love of Christ, most holy one, your mind was given wings by the radiance of the Spirit, O God-inspired one, you found your work in active contemplation, O God-pleasing Spyridon, becoming a godly sacrifice, and entreating divine illumination for all.

♦️Το σώμα του Αγίου Σπυρίδωνα έχει σταθερή θερμοκρασία 36,6 βαθμούς.

♦️ Μεγαλώνουν τα μαλλιά και τα νύχια του. Και το πιο περίεργο είναι ότι τα ρούχα που φοράνε αλλάζουν κάθε έξι μήνες, γιατί φθείρονται, σαν να τα έχουν βάλει στο ποτάμι.

♦️Ο κάτοχος της θήκης είπε ότι υπήρχαν περιπτώσεις που το κλειδί απλά δεν μπορούσε να ανοίξει την κλειδαριά της θήκης. Και τότε οι ιερείς ξέρουν ότι ο άγιος απλά δεν είναι στη λειψανοθήκη, περπατάει στο νησί.

♦️Επιστήμονες από όλο τον κόσμο προσπάθησαν να ερευνήσουν το φαινόμενο των άφθαρτων λειψάνων του Αγίου Σπυρίδωνα και η εκκλησία δεν τους εμπόδισε. Ωστόσο, βιοφυσικοί και βιοχημικοί, αφού μελέτησαν τα λείψανα του αγίου, πέταξαν μόνο τα χέρια ψηλά.

♦️Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, εκτός από θαύματα, που πολύ συχνά βλέπουν οι επισκέπτες του νησιού της Κέρκυρας.

*Κοινότητα viber Παιδιά του Χριστού

AVISO: Nuestro Arzobispo y Metropolita Besarión, Arzobispo Ortodoxo de España y Portugal, visitará nuestra parroquia el proximo domingo día 18 de Diciembre. Celebraremos junto a él la Divina Liturgia a las 11:00 como de costumbre.

Este día NO se harán Parastas/Panihida por los difuntos ni se leerán los nombres ni de vivos ni de difuntos.

Después de la Liturgia compartiremos una comida con el Arzobispo y estaremos reunidos en comunidad.

Por muchos años, señor!

✝️Ο Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός, Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου

εορτάζει τις 12 Δεκεμβρίου

Ανήκει στην ιερή φάλαγγα των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας των πρώτων αιώνων.

Γεννήθηκε το 270 μ.Χ. και έζησε στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου (306 – 337) και του γιου του Κωνστάντιου (337 – 361).

Γενέθλια πατρίδα του ο Άγιος Σπυρίδων είχε όχι την Τριμυθούντα της Κύπρου, όπως γράφουν πολλοί και που σήμερα είναι ένα μικρό χωριό με το όνομα Τρεμετουσία, αλλά την γειτονική της κωμόπολη Άσσια.

Αυτό μας λέγει ο Άγιος Τριφύλλιος, πρώτος Επίσκοπος της Λευκωσίας και μαθητής του Αγίου Σπυρίδωνος. «Ούτος ουν ο Άγιος Σπυρίδων αγροίκος μεν ην ειπείν κατά την ανατροφήν, εν χωρίω Ασκία καλουμένω γεννηθείς εις την Κυπρίων επαρχίαν».

Το χωριό Ασκία (πιο σωστά Άσκια) είναι η γνωστή κωμόπολη της Άσσιας, που είναι κοντά στην Τριμυθούντα. «Αγροίκος» σημαίνει άνθρωπος απλοϊκός, άνθρωπος που δεν σπούδασε, δεν έμαθε να γράφει και να διαβάζει καλά.

Άνθρωπος, όπως λέμε εμείς σήμερα του βουνού και του κάμπου. Άνθρωπος της υπαίθρου• και τέτοιος πραγματικά ήταν ο Άγιος μας. Τέτοιοι ήσαν και οι γονείς του.

Άνθρωποι αγρότες, φτωχοί, αλλά πολύ ενάρετοι και πιστοί. Γι’ αυτό και το παιδί τους το ανέθρεψαν με προσοχή και φόβο Θεού.

Το ανέθρεψαν, όπως λέγει και ο θείος Παύλος για τον μαθητή του Τιμόθεο, ότι τον ανέθρεψε η γιαγιά του Λωΐδα και η μητέρα του Ευνίκη «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».

Μόρφωση και ζωή

Γράμματα ο Άγιος δεν έμαθε πολλά. Ούτε φοίτησε σε ανώτερες Σχολές, όπως οι άλλοι μεγάλοι ιεράρχες της Εκκλησίας.

Η Αγία Γραφή όμως, το βιβλίο του Θεού, ήταν ο καθημερινός και αχώριστος σύντροφός του. Όπου πήγαινε, μαζί του την έπαιρνε. Μαζί του στο σπίτι. Μαζί του και όταν οδηγούσε τα πρόβατα στη βοσκή, γιατί ήταν βοσκός.

Μέσα στο σακίδιό του, την γνωστή κυπριακή βούρκα στην οποία είχε βαλμένο το λιτό του γεύμα, είχε και το Ευαγγέλιό του. Πόσο συγκινητική, μα και αξιομίμητη αλήθεια ήταν τούτη η συνήθειά του! Μιλάει μόνη της. Τούτο προσθέτουμε:

Εκεί στον κάμπο τον πλατύ, όταν τα πρόβατα βοσκάνε, ο Σπυρίδων καθισμένος κάτω από τον ίσκιο κάποιου δένδρου ή πάνω σε κάποιο ψήλωμα μελετούσε μ’ ευφροσύνη τα λόγια του Θεού και σαν τον Δαβίδ έψαλλε και δοξολογούσε τα μεγαλεία του.

Πολλές φορές ακόμη καλούσε κοντά του τους άλλους βοσκούς και με στοργή και αγάπη παραδειγματική τους δίδασκε του Θεού τον νόμο, και αγωνιζόταν ώρες να οδηγήσει τις ψυχές τους στα χλοερά λιβάδια της χριστιανικής πίστης.

Από τα πρώτα του βήματα το λουλούδι αυτό του Ουρανού και όργανο του Αγίου Πνεύματος φρόντιζε να σκορπίσει παντού της Ορθοδοξίας τα αρώματα.

Κάθε μέρα που περνούσε, ο ζήλος του για την σωτηρία των γύρω του, μα και η αγάπη και η ταπείνωσή του, τον ανέβαζε και σε ψηλότερες βαθμίδες αρετής και ηθικής τελειώσεως.

Και γινόταν για τις δύσκολες ημέρες της εποχής του, εποχής σκληρών διωγμών και ειδωλολατρίας, πρότυπο θάρρους και χριστιανικής ομολογίας. Στον διωγμό, που εξαπέλυσε ενάντια στους Χριστιανούς ο Μαξιμίνος (308 – 313) συνελήφθη και ο ιερός Σπυρίδων.

Ο φλογερός και υπέρμαχος της χριστιανικής αλήθειας του Θεού επίσκοπος δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Τα βασανιστήρια πολλά. Σ’ ένα απ’ αυτά όπως μας λέγει κάποιος συναξαριστής, είχε εξαρθρωθεί και το πόδι του και είχε βλαφθεί και το ένα του μάτι.

Τους παλμούς της καρδιάς του και την αγάπη του όμως στον Χριστό τίποτα δεν μπόρεσε να μειώσει. Μια ευφροσύνη πλημμύριζε ολόκληρο το είναι του, σαν σκεφτόταν ότι έπασχε για την πίστη του στον Σωτήρα Χριστό.

«Οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἠμᾶς». (Ρωμ. η΄ 18), έλεγε και επαναλάμβανε από μέσα του, σαν δεχόταν τα ραπίσματα και τους άλλους εξευτελισμούς.

Μετά την έκδοση του «εδίκτου του Μεδιολάνου» (313), του διατάγματος δηλαδή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και του Λικινίου με το οποίο επιβαλλόταν στην αυτοκρατορία η ανεξιθρησκεία, ο άγιος Σπυρίδων επέστρεψε στην Τριμυθούντα.

Ο Άγιος δημιουργεί οικογένεια

Μα και στις ημέρες της ευτυχίας και της οικογενειακής θαλπωρής που απολάμβανε μετά την απελευθέρωσή του, που έγινε πιθανόν ύστερα από την κυκλοφορία του διατάγματος των Μεδιολάνων, η φλόγα της πίστεώς του στον Χριστό έμεινε αμείωτη και η αγάπη του πάντα υποδειγματική.

Είπα στις ημέρες της οικογενειακής θαλπωρής, γιατί νέος ο Άγιος μας, κατόπιν πιέσεως των γονιών του δημιούργησε οικογένεια.

Δυστυχώς όμως πολύ νωρίς έχασε την προσφιλή του σύντροφο. Την κάλεσε ο Κύριος κοντά του. Έτσι ο Σπυρίδων έμεινε μόνος με συντροφιά την χαριτωμένη κόρη του, την Ειρήνη του.

Ο πόνος υπήρξε μεγάλος.

Όμως, ποτέ δεν παραπονέθηκε. Τα λόγια του πολύαθλου Ιώβ ήταν πάντα στο στόμα του. «Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο. Ὡς τῷ Κυρίω ἔδοξεν, οὕτω καί ἐγένετο. Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τούς αἰώνας» (Ιώβ α΄ 21).

Παρηγοριά στην θλίψη του βρήκε πάλι στα λόγια του Θεού. Γιατί μόνο τα λόγια του Θεού τις στιγμές αυτές είναι ικανά να ξεκουράσουν ψυχικά τον άνθρωπο και να τον οδηγήσουν στην σωτηρία.

Η πανθομολογουμένη από όλους ευσέβεια και αρετή του κατέστησε τον Άγιο σεβαστό και αγαπητό, όχι μονάχα στην πόλη του, μα και στα γύρω χωριά. Σ’ αυτόν έβρισκαν καταφύγιο οι δυστυχισμένοι. Αυτόν είχαν προστάτη οι πονεμένοι.

Αυτόν έβλεπαν πατέρα τα ορφανά. Σε κάθε ανάγκη σ’ αυτόν κατέφευγαν όλοι, γιατί στο πρόσωπό του ήταν βέβαιοι πως θα βρίσκανε αυτό που ήθελαν, αυτό που ποθούσαν. Την παρηγοριά και την ανακούφιση.

Ο Σπυρίδων ποιμένας ψυχών

Έτσι, όταν κάποτε πέθανε ο ιερέας του τόπου εκείνου, μικροί και μεγάλοι μ’ ένα στόμα τον Σπυρίδωνα κάλεσαν και τον έπεισαν να χειροτονηθεί ποιμένας των ψυχών τους.

Αργότερα κλήρος και λαός με τις παρακλήσεις τους πάλι ανέδειξαν τον Άγιο πρώτο Επίσκοπό της Τριμυθούντος. Και την θέση αυτή τίμησε και δόξασε όσο κανένας άλλος ο απλοϊκός βοσκός. Την τίμησε και την δόξασε, γιατί ήταν ο πράος και ταπεινός.

Τα λόγια του θείου Διδασκάλου «μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πράος εἰμί καί ταπεινός τή καρδία» (Ματθ. ια΄ 29) ήταν γι’ αυτόν σύνθημα ζωής, ήταν καθημερινό βίωμα.

Ο Σπυρίδων ήταν ακόμη η προσωποποίηση της αγάπης και καλοσύνης. Η πόρτα του σπιτιού του ήταν πάντα ανοιχτή για κάθε ξένο και περαστικό, και για κάθε οδοιπόρο.

Τα λόγια του θείου Παύλου «τήν φιλοξενίαν διώκετε» ήταν γι’ αυτόν τρόπος ζωής. Ο Άγιος αγαπούσε τον κάθε άνθρωπο. Όποιος ερχόταν σπίτι του έπρεπε να καθίσει να ξεκουραστεί, να διανυκτερεύσει, να φάει και να πιεί.

Πολλές φορές ο ίδιος ο Επίσκοπος μιμούμενος τον Κύριο έφερνε νερό και έπλενε με αγάπη τα πόδια των κουρασμένων στρατοκόπων για να τους ξεκουράσει.

Σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του ο ταπεινός και πράος εκπρόσωπος της νέας πίστεως ήταν ο γνήσιος ακόλουθος Εκείνου, που ήταν και είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή».

Η αγιότητά του υπήρξε θαυμαστή. Γι’ αυτό και ο Πανάγαθος Θεός πλούσια τον αντάμειψε από τον καιρό που ήταν ακόμη στη ζωή.

Άπειρα είναι τα θαύματα που έκαμε με τη βοήθεια του Χριστού. Θαύματα μεγάλα, αναμφισβήτητα, συγκινητικά. Δίκαια η Εκκλησία του έδωκε την προσωνυμία του Θαυματουργού.

Αξίζει να δούμε και να γνωρίσουμε όλοι οι χριστιανοί, πόσο χαριτώνει ο Κύριος εκείνους, που με σταθερότητα και ειλικρίνεια αληθινή του δίδουν την καρδιά τους.

Συμμετοχή σε Συνόδους

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που υπάρχουν ο άγιος Σπυρίδων έλαβε μέρος στις εργασίες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, πού συνεκλήθη στη Νίκαια της Βιθυνίας το έτος 325, από τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Είναι η εποχή κατά την οποία διάφοροι εκκλησιαστικοί άντρες ασχολούνταν με το ζήτημα της θεότητας του Ιησού Χριστού. Ο πλέον συστηματικός πολέμιος της θεότητας του Χριστού υπήρξε ο Άρειος, πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας.

Αν και ο Άρειος καθαιρέθηκε από τον Αλεξανδρείας Αλέξανδρο και η διδασκαλία του αποδοκιμάστηκε από τοπική Σύνοδο, ο ίδιος και οι οπαδοί του συνέχισαν να αναστατώνουν την Εκκλησία με τις αιρετικές απόψεις τους.

Έτσι ο Μέγας Κωνσταντίνος συγκάλεσε την Α΄ οικουμενική Σύνοδο, στην οποία μεταξύ των 318 πατέρων ήταν και ο άγιος Σπυρίδων, ο οποίος μάλιστα διεκρίθη.

Και να πως η χάρη και ο φωτισμός του Θεού χρησιμοποίησαν τον χωρίς σπουδαία μόρφωση άγιο Σπυρίδωνα να υποστηρίξει τη θεότητα του Ιησού Χριστού: Ο Άρειος και όσοι τον ακολουθούσαν, χρησιμοποιούσαν τη λογική και τη φιλοσοφία προκειμένου να στηρίξουν τα κατά της θεότητας του Χριστού επιχειρήματα τους.

Τότε ο άγιος Σπυρίδων, ο απλός και ταπεινός αυτός επίσκοπος, θέλοντας να αποδείξει ότι ο Θεός είναι τριαδικός και ο Υιός είναι «ὁμοούσιος τῷ Πατρί», και ότι «ἐγεννήθη ἐκ τοῦ Πατρός πρό πάντων τῶν αἰώνων», άρα δεν είναι κτίσμα του, πήρε στα χέρια του ένα κεραμίδι.

Κάνοντας δε το σημείο του σταυρού, σφίγγει το κεραμίδι λέγοντας! «Εις το όνομα του Πατρός», και από το κεραμίδι βγαίνει μία φλόγα• «Και του Υιού», και από το κεραμίδι στάζει νερό• «Και του Άγιου Πνεύματος», και στο χέρι του μένει το χώμα. Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων εξηγεί με λόγια απλά:

Το χώμα, το νερό και η φωτιά, δηλαδή τρία υλικά στοιχεία, έκαναν το ένα κεραμίδι. Το ίδιο συμβαίνει και με την Άγια Τριάδα. Είναι ένας Θεός, αποτελείται όμως από τρία Πρόσωπα• τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, ομοούσια μεταξύ τους. Άρα ο Υιός δεν είναι κτίσμα του Πατρός.

Έτσι η Α΄ οικουμενική Σύνοδος, με τη συμβολή και του αγίου Σπυρίδωνος, θέσπισε την ομοουσιότητα του Χριστού με τον Θεό Πατέρα και αναθιμάτισε τον Άρειο και όσους υποστήριξαν τις αιρετικές του απόψεις.

Ο άγιος Τριμυθούντος έλαβε μέρος και στις εργασίες της Συνόδου που συνεκλήθη το 342-43 στη Σαρδική (σημερινή Σόφια) και υπέγραψε τα Πρακτικά της, όπως αναφέρει στη Β΄ Απολογία του ο Μέγας Αθανάσιος.

Το μακάριο τέλος

Ήλθε όμως ο καιρός, η ευλογημένη αυτή ζωή, μια ζωή υποδειγματικής πραότητας και ταπεινοφροσύνης, μια ζωή άδολης αγάπης και καλοσύνης, μια ζωή γεμάτη από θεία χάρη να εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο και να μεταπηδήσει από το επίγειο στο ουράνιο θυσιαστήριο του Κυρίου, για να συνεχίσει εκεί τις υπηρεσίες του.

Αυτό έγινε το 348 μ.Χ. με τον θάνατο του Αγίου στην επισκοπή του στην Τριμυθούντα. Έφυγε ο καλός ποιμήν.

Έφυγε από το ποίμνιό του. Η αγάπη όμως και το ενδιαφέρον του για τα λογικά πρόβατα του Χριστού που ζητάνε την μεσιτεία του και τις πρεσβείες του προς τον Κύριο, δεν σταμάτησαν. Συνεχίζονται ως σήμερα. Και θα συνεχίζονται μέχρι που θα θέλει ο Τριαδικός Θεός.

Τα πνευματικά του παιδιά θρήνησαν για καιρό την κοίμησή Του. Το λείψανό του στην ανακομιδή που έγινε μετά από πολλά χρόνια είχε μείνει άφθαρτο και ευωδίαζε.

Γι’ αυτό και οι κάτοικοι της προνομιούχου πόλεως, που τον είχε ποιμένα ψυχών, το έβαλαν σε μία μαρμάρινη λάρνακα, που έστησαν δίπλα στην είσοδο του ναού από τον νάρθηκα, για να είναι προσκύνημα των πιστών.

Η λάρνακα βρίσκεται ακόμη στο ίδιο μέρος αλλά χωρίς τον θησαυρό. Χωρίς το άγιο λείψανο. Όταν άρχισαν οι αραβικές επιδρομές η επιδρομές των Σαρακηνών (648 μ.Χ.) το λείψανο για ασφάλεια μεταφέρθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Β΄ στην Κωνσταντινούπολη.

Από εκεί λίγο καιρό πριν να πέσει η βασιλίδα των πόλεων στα χέρια των Τούρκων, ένας ιερέας που ονομαζόταν Γρηγόριος Πολύευκτος, το πήρε από τον ναό που φυλασσόταν μαζί με το λείψανο της Αυγούστας Θεοδώρας και το μετέφερε μέσον της Θράκης, Μακεδονίας και Σερβίας στην Παραμυθιά της Ηπείρου και ύστερα στην Κέρκυρα γύρω στο 1460.

Επί τρία ολάκερα χρόνια ο ευσεβής εκείνος ιερέας περιπλανιόταν από τόπο σε τόπο μέχρις ότου φτάσει στην Κέρκυρα. Σ’ όλο αυτό το διάστημα τα δύο λείψανα τα είχε κρυμμένα σε δύο σακιά άχυρα για τα οποία, σαν τον ρωτούσε κανείς έλεγε, πως τα άχυρα εκείνα ήταν τροφή για το υποζύγιό του

Para el décimo primer Domingo de San Lucas, el día 11 de diciembre comenzamos lo que durante los dos domingos anteriores a la Navidad supone la especial conmemoración a los predecesores de Cristo, tanto directos como los santos profetas del Antiguo Testamento que prepararon la venida al mundo de Nuestro Señor.

Celebraremos por tanto este domingo Divina Liturgia con las siguientes lecturas.

De la Carta de San Pablo a los Gálatas:

3:4 Cuando aparezca Cristo, vida vuestra, entonces también vosotros apareceréis gloriosos con él.
3:5 Por tanto, mortificad cuanto en vosotros es terreno: fornicación, impureza, pasiones, malos deseos y la codicia, que es una idolatría,
3:6 todo lo cual atrae la ira de Dios sobre los rebeldes,
3:7 y que también vosotros practicasteis en otro tiempo, cuando vivíais de ese modo
3:8 Mas ahora, desechad también vosotros todo esto: cólera, ira, maldad, maledicencia y obscenidades, lejos de vuestra boca.
3:9 No os mintáis unos a otros, pues despojados del hombre viejo con sus obras,
3:10 os habéis revestido del hombre nuevo, que se va renovando hasta alcanzar un conocimiento pefecto, según la imagen de su Creador,
3:11 donde no hay griego y judío; circuncisión e incircuncisión; bárbaro, escita, esclavo, libre, sino que Cristo es todo y en todos.

Del Santo Evangelio según San Lucas:

14:16 Él le respondió: «Un hombre dio una gran cena y convidó a muchos;
14:17 a la hora de la cena envió a su siervo a decir a los invitados: `Venid, que ya está todo preparado.'
14:18 Pero todos a una empezaron a excusarse. El primero le dijo: `He comprado un campo y tengo que ir a verlo; te ruego me dispenses.'
14:19 Y otro dijo: `He comprado cinco yuntas de bueyes y voy a probarlas; te ruego me dispenses.'
14:20 Otro dijo: `Me acabo de casar, y por eso no puedo ir.'
14:21 «Regresó el siervo y se lo contó a su señor. Entonces, el dueño de la casa, airado, dijo a su siervo: `Sal en seguida a las plazas y calles de la ciudad, y haz entrar aquí a los pobres y lisiados, a ciegos y cojos.'
14:22 Dijo el siervo: `Señor, se ha hecho lo que mandaste, y todavía hay sitio.'
14:23 Dijo el señor al siervo: `Sal a los caminos y cercas, y obliga a entrar hasta que se llene mi casa.'
14:24 Porque os digo que ninguno de aquellos invitados probará mi cena.»

En el día 9 de diciembre celebramos la Concepción por Santa Ana de la Santísima Madre de Dios.

Concepción de Santa Ana, madre de la Santísima Virgen María Blog dedicado a las Vidas de Santos y Festividades de la Santa Iglesia Católica y Apostólica Ortodoxa.

Tropario, tono 4º
Canon de fe e icono de mansedumbre, maestro de abstinencia, te has revelado a tu rebaño por la verdad de tus obras. Así ganaste, por tu humildad, exaltación y riquezas por tu pobreza, Padre y Jerarca Nicolás, ruega a Cristo Dios que salve nuestras almas.

Kondakio, tono 3º
En Mira, Oh Santo, te distinguiste como celebrante de los misterios sagrados, puesto que cumpliste, Venerable, el Evangelio de Cristo, ofreciste tu alma por tu pueblo, y salvaste a los inocentes de la muerte. Por eso fuiste santificado, como gran iniciado de la gracia divina.

https://laortodoxiaeslaverdad.blogspot.com/2017/12/san-nicolas-el-taumaturgo-arzobispo-de.html

Tropario de San Nicolás Milagroso San Nicolás MilagrosoTono 4La verdad de tus obras te ha mostrado a tu rebaño cual regla de fe, icono de mansedumbre y maestro de abstinencia. Así que alcanza...

Hoy conmemoramos a San Andrés el primer apóstol.

♫Andrés, primer llamado de los Apóstoles / y hermano del discípulo más destacado, / ruega al Maestro de todos / que conceda la paz al mundo / y a nuestras almas una gran misericordia♫

Hoy celebramos a San Andrés Apóstol, Protokletos o Primer Llamado, y fundador de nuestro Patriarcado.

San Andrés Apóstol, El Primer Llamado Blog dedicado a las Vidas de Santos y Festividades de la Santa Iglesia Católica y Apostólica Ortodoxa.

Este Domingo, décimotercero del ciclo del Santo Evangelio de San Lucas, celebraremos Divina Liturgia en el lugar y la hora acostumbrados.

Les compartimos las Lecturas correspondientes.

De la Carta de San Pablo a los Efesios, 2:14-22

Porque él es nuestra paz: el que de los dos pueblos hizo uno, derribando el muro divisorio, la enemistad, anulando en su carne la Ley con sus mandamientos y sus decretos, para crear en sí mismo, de los dos, un solo Hombre Nuevo, haciendo las paces, y reconciliando con Dios a ambos en un solo cuerpo, por medio de la cruz, dando en sí mismo muerte a la Enemistad. Vino a anunciar la paz: paz a vosotros que estabais lejos, y paz a los que estaban cerca.

Por él, unos y otros tenemos libre acceso al Padre en un mismo Espíritu. Así pues, ya no sois extraños ni forasteros, sino conciudadanos de los santos y familiares de Dios, edificados sobre el cimiento de los apóstoles y profetas, siendo la piedra angular Cristo mismo, en quien toda edificación bien trabada se eleva hasta formar un templo santo en el Señor, en quien también vosotros con ellos estáis siendo edificados, para ser morada de Dios en el Espíritu.

Del Santo Evangelio según San Lucas, 18:18-27

Uno de los principales le preguntó: «Maestro bueno, ¿qué he de hacer para tener en herencia vida eterna?»

Le dijo Jesús: «¿Por qué me llamas bueno? Nadie es bueno, sino sólo Dios.Ya sabes los mandamientos: No cometas adulterio, no mates, no robes, no levantes falso testimonio, honra a tu padre y a tu madre.»

Él dijo: «Todo eso lo he guardado desde mi juventud.»
Al oírlo, Jesús le dijo: «Aún te falta una cosa: vende todo cuanto tienes y repártelo entre los pobres, y tendrás un tesoro en los cielos; luego, ven y sígueme.»

Al oír esto, se puso muy triste, porque era muy rico.
Al verlo, Jesús dijo: «¡Qué difícil es que los que tienen riquezas entren en el Reino de Dios! Es más fácil que un camello entre por el ojo de una aguja que el que un rico entre en el Reino de Dios.»

Los que lo oyeron, dijeron: «¿Y quién se podrá salvar?»
Respondió: «Lo que es imposible para los hombres es posible para Dios.»

Hoy, día de Despedida de la Fiesta de la Presentación de la Santísima Madre de Dios en el Templo, es también la festividad de Santa Catalina, de Alejandría, Gran Mártir por la espada, sabia y virgen.

Por tus virtudes como rayos de sol iluminaste a los infieles sofistas, y como la luna más radiante para quienes caminan de noche disipaste las tinieblas de la incredulidad conduciendo a la Emperatriz a la fe y reprendiendo al tirano, oh doncella de Dios. Subiste con deseo a la cámara nupcial de Cristo, el Novio, y te coronó con regia corona. Ahora ante Él con los ángeles ruega por nosotros que honramos tu sagrada memoria.

Alabemos a la esposa más auspiciosa de Cristo, la divina Catalina, protectora del Sinaí, nuestro auxilio y defensa. Pues ella silenció brillantemente la elocuencia de los impíos por la fuerza del Espíritu y, ahora coronada como mártir, pide la gran misericordia para todos.

Levántense ahora en nuevo coro quienes con inspiración aman a los Santos Mártires, aclamando a la supremamente sabia Catalina, quien proclamó y predicó a Cristo en la arena del odio y derrotó a la serpiente, revelando como despreciable el conocimiento de los oradores.