Genia.Ge

თუნდაც უსიტყვოდ დამუნჯდეს ენა,
მე უშენობის დაღი მატყვია;
შენ რომ გინდოდა, ის გული მე მაქვს -
ვიცი, სხვა გული არ გინატრია.

შენ ეძახოდი შორს, შენგან წასულს
და ხმა ქარიშხალს ჩაუქოლია;
შენ ეძახოდი ვიღაცა ასულს
და ჩემს მეტს არვის გაუგონია.

მარი აბრამიშვილი - "აი სად შემხვდი"

რა ქნას ბეღურამ
ადგეს-გაფრინდეს?
იქნებ ეგრეც ჯობდეს
ეგრეც უჯობდეს
სათავისოდ
ამ სიცივეში
ყოფნას და შიმშილს...

მაგრამ ვის დაუტოვოს
გაყინული, ფოთლებდაცვენილი
ქალაქი
თოლიებს?
ვარხვებს?

"რჯულის საქმით ვერ გამართლდება ვერცერთი ხორციელი"

პავლე მოციქული - (გალატელთა მიმართ 2:16)

თუ სუფრაზე ვარგა ღვინო,

და სუფრასთან - კაცად კაცი,

თუ ბუხარიც გუზგუზებს და

ცეცხლს გაუდის ტკაცატკუცი,

თუ კეცებზე კეცები დევს

და ხურდება კეცით კეცი,

მაშინ არის ბედნიერი

გულით - გული,

კაცით - კაცი!

თუ სუფრასთან ვარგა ქალი

და სუფრაზე მისი მხალი,

ვარგა მაზლი, ვარგა ქვისლი,

ვარგა სიძე, ვარგა რძალი,

თუ კისკისებთ, ბუხრიდან რომ

გავარდება ნაპერწკალი,

მაშინ არის ბედნიერი

ქალით - კაცი,

კაცით - ქალი!

ხაპი იხარშება ქვაბში,

წითლად იღველფება კუნძი.

ისმის ფიქრის, ისმის წიფლის,

ისმის იფნის ტკაცატკუცი!

"არ მივდივარ! - სამუდამოდ

უნდა დავრჩე ამ სადგურში!" -

და იზრდება ბავშვობისთვის

დარდი ერთიასად გულში...

***
ტარიელ ჭანტურია

სიყვარულისთვის! კარგო, ჩვენ მხოლოდ
სიყვარულისთვის გავჩნდით და ვცხოვრობთ!

ტარიელ ჭანტურია - "უხერხულია შენ გერქვას ცოლი"

გულგატეხილი ყოველი
მოღალატეა თავისა!

აკაკი წერეთელი - "თორნიკე ერისთავი"

თორემ, ხომ იცით, ქვეყანა
უბრალოდ დამძრახველია:
განაგონებით გადასწყვეტს,
რისიცა არმნახველია!…

აკაკი წერეთელი - "თორნიკე ერისთავი"

წარსულ-ნერგზედ ახალ-ნამყნის
ველოდებით შეხორცებას!

აკაკი წერეთელი - "თორნიკე ერისთავი"

როგორ არ მინდა, ძლიერო სენო,
ლექსში ქართულად რომ მოგიხსენო!
როგორ არ მინდა, ჩემს სიჭაბუკეს
დააჩნდეს შენი შავი ჩრდილები!
ეს რა უშრეტი ცეცხლით დამბუგე,
პირს მარიდებენ ქალიშვილები!
შენ შეგრჩა ვაჟას ფილტვების დაღრღნა,
ჩემს წინააღმდეგ აღსდექი ახლა.
შენ ბოროტების გარეშე ვერ ძლებ,
შენ შეერკინე ანტიურ ბერძნებს,
შენ ჰიპოკრატემ ჭლექი გიწოდა
და მხოლოდ მაშინ შეშინდი ცოტა.
შენ გადუქროლე რომის ქარვასლებს
და შეაშფოთე რომაელები,
მაგრამ ახალი დროის ქალ-ვაჟებს
ამაოდ ცდილობ, რომ გაერევი!
შენ შეგრჩეს ვაჟას ფილტვების დაღრღნა
და ჩემს დაცემას ნუ ლამობ ახლა.
ო, განვედ ჩემგან, ძლიერო სენო,
ჩემს შემდეგ ნურვინ ნუ მოგიხსენოს.

ლადო ასათიანი

ლურჯი ბალახი მხარამდი,
მწყერი გოგმანობს ბალახში…
თეთნულდზე - თოვლი მარადი,
ვენახზე - მზე და ბადახში…
სხვა საქართველო ვინ ნახა?
“სხვა საქართველო სად არი?”

როს ვარსკვლავები ხმაურით
აინთებიან ცათანი,
კლდეს მოაწყდება ზღვაური
მეშვიდე ცაზე ატანილს…
კლდეებში ჯიხვი დაფრთხება
გორში იტირებს ატამი,
ყაყაჩოს გვერდს ვერ აუვლი,
“სხვა საქართველო სად არი?”

სამყაროში გაცილებით მეტი კერპია, ვიდრე რეალობა.

ფრიდრიხ ნიცშე

„ჯვარცმულია ჩვენი ქვეყანა და ჯვარს გვაცმევენ ალბათ ჩვენც!”

მიხეილ კეკელიძის რომანიდან – „ჯვარცმული ქვეყანა”

„ნელ-ნელა გავიტანეთ და გავყიდეთ, რისი გაყიდვა და გასაღებაც შეიძლებოდა. თავის გასატანი ფქვილი და ლობიო უნდა შეგვეძინა როგორმე. უფრო სწრაფად ვიზრდებოდი, უფრო მეტ ენერგიას ვხარჯავდი, ვიდრე საჭირო იყო. შეუსაბამობა ენერგიის ხარჯვასა და მატერიალურ შესაძლებლობას შორის თანდათან მაჩენდა კვალს და დედა სასოწარკვეთილი მიზომავდა დაწვრილებულ მაჯებს. ერთხელ წიგნაკებზე აღებული, მაღაზიიდან გამოტანილი მთელი ოჯახის ნორმა ცხელი პური კინაღამ სახლში მიტანამდე შემომეჭამა. ჩემი წილი ათვისებული მაქვს-მეთქი, განვაცხადე შინ, ნაკლული პური დავტოვე და სადილზე აღარ გამოვჩენილვარ, დაღამებულს შევძვერი ოთახში. ერთი ულუფა პური ხელუხლებლად იდო მაგიდაზე კერძთან ერთად. მადიანად შევექეცი, დავნაყრდისავით, ვინ დაწვა მშიერი, აღარ მომიკითხავს, თუმცა რაღა კითხვა და მარჩიელობა სჭირდებოდა “.

რეზო ჭეიშვილის რომანიდან - "მუსიკა ქარში"

„მე მძულს, როდესაც ყველანი ერთს მიესევიან”.

ჰიუგო

და თუ არა ხარ ის, ვისაც ვფიქრობ,
მე დღეს არ ვნაღვლობ, დაე, ვცდებოდე!
ავადმყოფ გულს სურს, რომ მას ოცნების
თეთრ ანგელოზად ევლინებოდე.

გალაკტიონი

ვინც მოისურვებს შენს განკითხვას და შენი მოსასხამის წაღებას, სამოსელიც თან გაატანე მას.

ვინც ერთ ათას ნაბიჯზე წაყოლა გაიძულოს, ორზე გაჰყევი.

(მათეს სახარება)

ყოველთვის, როცა დაბერავს ქარი
და ტყეს მთებისას გაიფრენს აფრად,
ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი
აშრიალდება უშორეს ზღაპრად.

ზღაპარი იგი მათრობს და მხიბლავს
ძველი ღვინის სმით, უგონოდ, მძაფრად;
სადღაც დაკარგულ ვარდს და გვირილებს
მოგონებებში ვიჭერ თანაბრად.

ეს იყო წინათ, დიდი ხნის წინათ.
სად როდის, რისთვის, არ ვიცი, არა!
იყვნენ ოდესღაც და მიეძინათ...
ღელავს ფოთლების მწყობრი კამარა.

მას შემდეგ ბედი და იალქანი
ქარის სიმძიმით გადაიხარა...

(გალაკტიონი)

იმ ღამეს თოვდა, თოვდა და თოვდა...

და შენ გეძინა სიცივით დაღლილს,

გარშემო ცივი სინათლე კრთოდა

და ივსებოდა სიჩუმით სახლი.

ვხედავდი ჩემს ლანდს საწოლთან დახრილს

და ჩრდილი დახრილ კედელზე თრთოდა,

შენ კი გეძინა ყველაფრით დაღლილს,

გარეთ კი თოვდა, თოვდა და თოვდა.

და შენი ტანი გრძელი და თხელი

მკვეთრი ხაზებით მოჩანდა ბნელში,

და შენი ხელი, გამხდარი ხელი,

მკვდარი ჩიტივით მეჭირა ხელში.

გარეთ კი თოვდა, თოვდა და თოვდა...

***

რეზო ამაშუკელი

მე ერთი ფიქრი მაწუხებს მარად,
ვაითუ მოვკვდე ლოგინში წყნარად!
ვაითუ მოვკვდე ნელ-ნელა,ნაზად,
მჭკნარი,უსულო ყვავილის მსგავსად.
და როგორც ქრება სანთელი მკრთალი
მეც ისე გავქრე დავხუჭო თვალი.
არა ასეთი არ მსურს სიკვდილი,
მე მინდა მოვკვდე ბრძოლით,ჭიდილით.

მსურს მუხა ვიყო შეურიგალი
მაპობდეს მეხი,მგლეჯდეს გრიგალი.
მთიდან კლდედ მოვწყდე უზარმაზარი,
რომ ცა და მიწა შევძრა ზანზარით,
როცა დაღლილი მძიმე უღელით
ხალხი აღსდგება მკლავმოუღლელი,
დროშებს დააწერს თავისუფლებას,
და ცა დროშებით დაიღრუბლება;
როცა მტრის რისხვად,ხალხთ გასახარად
ყოველი მხრიდან დაჰკრავს ნაღარა
იქ ჩემი სისხლიც დაიცეს წმინდა
მე იმ ბრძოლაში სიკვდილი მინდა.
და რომ მომხვდება ბასრი მახვილი,
უკანასკნელი ჩემი ძახილი
დე,დაიკარგოს ქვემეხთა ხმაში
დე,გაქაფული ცხენებით მაშინ
ჩემს მკვდარ სხეულზე გადითქარუნონ
ოღონდ ჩამძახონ სასიხარულო
მტრის დამარცხების ხმა დარხეული...
დე,გადიქელოს ჩემი სხეული!

შემდეგ იქნება დაღუპულთ გლოვაც,
მაშინ შეკრებენ ჩემს ძვალთა გროვას,
ზარის გუგუნში დროშებს გაშლიან
დროშებს ევლება შავი არშია
და დაგვმარხავენ საფლავში ერთად
მათ,ვინც გასტეხეს სიმაგრე მტერთა
ვინც საოცნებო დროშა გაშალა
თავისუფლებას ვინც ენაცვალა.

შანდორ პეტეფი

"საშინელი აღსასრული სჯობს, გაუთავებელ საშინელებას".

ჭაბუა ამირეჯიბი (დათა თუთაშხია)

ეხლა ყველაფერი

ოქროს ზღაპარია.

არც ხმა, არც ჩურჩული

ბინა-მინაგნები,

თვალებდალურჯული

თრთიან იალქნები.

ძილი მეგონება:

უცებ ქაოსიდან

მთვარემ ამოზიდა

ლურჯი მოგონება.

***
გალაკტიონი

სადა ხარ, სადა ხარ, სადა ხარ?

როგორ წვიმს, როგორ თოვს, როგორ თოვს

ვერ გპოვებ ვერასდროს... ვერასდროს!

შენი მე სახება დამდევს თან

ყოველ დროს, ყოველთვის, ყოველგან!

***
გალაკტიონი

მე ძლიერ მიყვარს იისფერ თოვლის

ქალწულებივით ხიდიდან ფენა:

მწუხარე გრძნობა ცივი სისოვლის

და სიყვარულის ასე მოთმენა!

***
გალაკტიონი

მე უღვინოდაც მუხლმოყრილი
ვხვდები ალიონს,
და ცრემლის მძივი მახვევია
ყელზე რკალივით,
შენი სიცოცხლის სადღეგრძელო
უნდა დავლიო,
და შენი სული ჩავისუნთქო
რუხი კვამლივით.

ლილი ნუცუბიძე

ნუ იფიცებ,
ნუ ამაყობ,
მე შენს თვალებს დაღლას ვატყობ.
ნუ იცინი,
ნუ იკავებ მომდგარ ცრემლებს,
ნუღარ ცდილობ ჩემს დანდობას,
ნუ უარყოფ განშორების წინათგრძნობას.
ნუ იფიცებ, გამძლეობით ნუ ამაყობ,
მე შენს ბაგეს,
ჯერ კიდევ რომ ჩემი კოცნის ფერი ადევს,
ღიმილს ვამჩნევ ნაძალადევს.

პეტრე გრუზინსკი

ის, ვინც ღია ფანჯრებში იყურება ქუჩიდან, ვერასოდეს შეიგრძნობს ყოველივე იმას, რასაც დაინახავთ ჩაკეტილ ფანჯარაში ცქერისას. არაფერია უფრო ღრმა, უფრო იდუმალი და მიმზიდველი, უფრო პირქუში და თვალისმომჭრელი, ვიდრე ფანჯარა, სანთლის შუქით განათებული შიგნიდან.
ის, რასაც ვხედავთ მზის სინათლეში, სულაც არ არის იმდენად საინტერესო, როგორც ის, რაც ხდება მინის მიღმა. იქ მცირე, ჩაბნელებულ სივრცეებში - ცხოვრებაა, ოცნებაა, ტანჯვაა ადამიანისა.

შარლ ბოდლერი

დაგავიწყდი... დაგავიწყდა,
დაგავიწყდა, დაგავი... -
ასი დღეს და ასი ღამე
ჩემს მკლავზე რომ დაყავი.

ჩამოწერე, როგორც ძველი
ზღაპარი ან იგავი -
ის ასი დღე: მე რომ - შენი,
შენ რომ - ჩემი იყავი.

რომ ეგონე მთელ ქვეყანას
ჩემზე გადაგებული -
სურათიც კი არ გვაქვს ერთი -
ერთად გადაღებული

ტარიელ ჭანტურია

ქარი გიმღერის ნანასა,
ზღაპარს გიამბობს ჭადარი…
ძეწნამ ალერსით ამავსო
ეჭვებით ნაავადარი…
საქართველოო ლამაზო…
სხვა საქართველო სად არი?!
ცა ვარსკვლავებით ინთება,
ცა - არცა რისი სადარი…
მთვარე რომ ამობრწყინდება,
გული გაფრენად მზად არი…
დიდება, შენი დიდება
სხვა საქართველო სად არი?!

ახლოს,
სულ ახლოს ჩამიქროლა ბედნიერებამ,
ახლოს,
სულ ახლოს,
ზედ ყურისძირთან.
მომელამუნა მაგ თმებივით,
მაგ ჩურჩულივით
და აცდენილი ტყვიასავით გაიზუზუნა...

შოთა ნიშნიანიძე

გხედავ, აღარც იხედები,
გული მწყდება, გული მწყდება..
დრო, შენს ახლო გაფრენილი,
რა ვქნა, აღარ მავიწყდება.

გალაკტიონი