Για την οικολογία της εκπαίδευσης

Ως οι χειρότερες στην ιστορία τους μπορούν να χαρακτηρισθούν οι διαδικασίες για την επιλογή των διευθυντών των σχολείων, δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων, όπως φάνηκε από πληθώρα καταγγελιών αλλά και όπως αποδεικνύεται από τη στατιστική μελέτη των βαθμολογιών των συνεντεύξεων, για τις οποίες το βασικό κριτήριο φαίνεται πως ήταν οι κομματικές προτιμήσεις των υποψηφίων.
Είναι οι χειρότερες, επειδή το τόσο προχειροφτιαγμένο θεσμικό πλαίσιο που εφαρμόστηκε ψευδονομότυπα και εσπευσμένα την τελευταία στιγμή, τις παραμονές εκλογών, μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια πρωτοφανούς ανικανότητας και αδράνειας, έδωσε απόλυτη εξουσία σε ένα μόνο κόμμα και ακύρωσε ακόμα και κάποιες ισορροπίες που εμπεριείχαν τα προηγούμενα θεσμικά πλαίσια.
Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι κανέναν δεν φαίνεται να απασχολεί το κατά πόσο η εναλλαγή των διευθυντών με τους ρυθμούς της θητείας μπορεί να αρμόζει σε μια στοιχειώδη καλή λειτουργία των σχολείων ή αντίθετα πόσο καταστροφική μπορεί να αποδειχτεί εκ των υστέρων.
Τι σκοπιμότητες εξυπηρετούν άραγε αυτές οι διαδικασίες πέρα από το να παραμένουν οι Διευθυντές όμηροι του κομματοκρατικού συστήματος;
Κι ούτε νοιάζεται κανείς για το πόσο τραυματικός μπορεί να είναι για τον εκπαιδευτικό κόσμο ο διορισμός διευθυντών όχι σε κενές θέσεις, όπως είθισται, αλλά στις θέσεις, μέχρι την παραμονή, άλλων διευθυντών, των οποίων διακόπηκε βάναυσα το έργο.
Πολύ περισσότερο που τα σύνθετα συστήματα μορίων, τα οποία αλλάζουν κάθε φορά οι εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας, οδηγούν σε ένα είδος λοταρίας, από τους πολλαπλούς συνδυασμούς της σειράς κατάταξης και των προτιμήσεων σχολείων, που προκαλεί ντόμινο αλλαγών σε πολλά σχολεία χωρίς αιτία, ανεπιθύμητων σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα κι από τους ίδιους τους ιθύνοντες.
Αλλά το πόσο βάθυνε η κρίση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα φάνηκε και από την κάθετη πτώση του αριθμού των υποψηφίων για θέσεις ευθύνης, που δείχνει ότι δε θα αργήσει πλέον να φτάσει το σύστημα αυτό ακόμα και σε σημεία δυσκολίας της αναπαραγωγής του, με τους όρους της σημερινής συγκυρίας οικονομικής απαξίωσης-σε αντίθεση με τα πρότυπα του ιδιωτικού τομέα, αυταρχικής νοοτροπίας, γενικευμένης καχυποψίας και επιδείνωσης των εργασιακών συνθηκών.
Αυτή η πλήρης αποτυχία της διακυβέρνησης στον τομέα της εκπαίδευσης κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη του συντονισμού όλων όσοι αγωνιούν για τη δημόσια παιδεία, η οποία παρά τις αντιξοότητες μπορεί ακόμα να στηρίζεται στο φιλότιμο και την σκληρή εργασία της συντριπτικής πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών. Ας την υπερασπίσουμε πριν να την διαλύσουν.

«Όταν Φύση και Κοινωνία θα φθάσουν να συμβιώνουν στην σχολική αίθουσα, όταν οι μορφές και τα εργαλεία διδασκαλίας θα κατορθώσουν να ενταχθούν στην σφαίρα και στην ουσία της Εμπειρίας, ο Πολιτισμός θα γίνει το σύνθημα του δημοκρατικού πολιτεύματος»
Από : Τζον Ντιούι, «Σχολείο και Κοινωνία»

-----------------------------------------------------------------
Η «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» συμμετέχει στις εκλογές για την ανάδειξη του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Β’ Εκπαίδευσης - ΚΥΣΔΕ με τον Θανάση Δρίβα, μαθηματικό, από την Αθήνα, με εξειδίκευση στην Ιστορία της Στατιστικής.

Ο Θανάσης Δρίβας εργάσθηκε στη γαλλική και στην ελληνική εκπαίδευση, σε σχολεία της Ικαρίας και του κέντρου της Αθήνας, και ως διευθυντής στο 52ο και στο 42ο Λύκειο. Σήμερα εργάζεται στο 42ο Γυμνάσιο Αθήνας, ενασχολούμενος συστηματικά με τα προβλήματα ενσωμάτωσης των παιδιών προσφύγων και μεταναστών. Έχει εκλεγεί στην ΕΛΜΕ Ικαρίας-Φούρνων και στην ΕΛΜΕ Α΄ Αθήνας εκπροσωπώντας διάφορες συνδικαλιστικές παρατάξεις. Εκτός από τη συμμετοχή του στις πολιτικές διεργασίες, δραστηριοποιείται και σε πολιτιστικά θέματα κυρίως μέσα από το σύλλογο «Αρμάζι». Έχει δύο κόρες.

Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Θανάση Δρίβα συνοδεύθηκε από την κατάθεση στο δημόσιο διάλογο συγκεκριμένων θέσεων πολιτικής οπτικής. Περισσότερα εδώ : https://oikosymmaxia.blogspot.com/2022/11/blog-post.html