Στον Κόσμο Μας

Αυτή είναι η άποψή μου για τη χθεσινή τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων

Μια στιγμή πληρότητας ήταν αρκετή! - www.ertsports.gr Μπορούν πέντε λεπτά να σώσουν μια ολόκληρη παράσταση. Εξαρτάται… Από την σκηνοθεσία, την ερμηνεία και τη χρονική στιγμή που θα προκύψουν. Χθες όσοι βρεθήκαμε στην P...

Λίγο πριν την τελετή έναρξης!

Πρώτο για ζέσταμα και για δρόσισμα! Το επόμενο μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων.

Οι Άγγλοι χλευάζουν με το δικό τους τρόπο την ποιότητα του αγώνα Πορτογαλία - Γαλλία: "Είναι σαν να παίζει η Αγγλία εναντίον της Αγγλίας".

Η σπουδαία Μιχάμπο, όπως στο Τόκιο το 2021, έτσι και σήμερα. Μια μεγάλη αθλήτρια κι ένα γλυκύτατο κορίτσι!

Ένα υπέροχο βίντεο με αφηγητή τον Ράφα Ναδάλ και τους συγγενείς των ποδοσφαιριστών να ανακοινώνουν τα ονόματα που επέλεξε ο Λουίς Ντε Λα Φουέντε για την Ισπανία στο Euro 2024. Πολύ ωραίο, εμπνευσμένο και συγκινητικό

🥹 Dad, friend, grandson,, husband... I’ve got something to tell you: YOU’RE GOING TO BE AT #EURO2024 This is Spain's final squad list of players called up for EURO 2024 and there is no better narrator for this video than someone who knows it ALL about WINNIN...

Ζωάρα!

Άγουρο ξύπνημα με ωραίο φόντο! Καλό Πάσχα

Οι θαρραλέοι θα φτάσουν μέχρι το τέλος τούτου του σεντονιού που προέρχεται από το athletic και το αποδίδω για τους ενδιαφερόμενους,
Μοιράζομαι μαζί σας την ιστορία της άσημης ποδοσφαιρικής Γκέρνικα Κλαμπ (με το βαρύ όνομα), με αφορμή το γεγονός ότι σαν σήμερα στις 26 Απριλίου του 1937 βομβαρδίστηκε η πόλη Γκέρνικα της βόρειας Ισπανίας, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου της χώρας. Επλήγη από τις αεροπορικές δυνάμεις του Αδόλφου Χίτλερ και του Μπενίτο Μουσολίνι κατόπιν εντολής του δικτάτορα της Ισπανίας, στρατηγού Φρανσίσκο Φράνκο. Ήταν ένας από τους πρώτους αεροπορικούς βομβαρδισμούς αμάχου πληθυσμού — και ενέπνευσε έναν από τους πιο διάσημους πίνακες στον κόσμο: την Γκέρνικα του Πάμπλο Πικάσο.
Ο Madariaga επιζών του βομβαρδισμού και οι αναμνήσεις του από την ημέρα είναι πεντακάθαρες, 87 χρόνια μετά. Θυμάται τις φλόγες από τα ερείπια της πόλης που φώτιζαν τα γύρω βουνά και την αγωνιώδη αναμονή που έζησε ως επτάχρονος που δεν ήξερε αν ο πατέρας και ο αδελφός του τα είχαν καταφέρει. «Χάσαμε όλα όσα είχαμε», λέει η Madariaga, 95 ετών σήμερα.
Τα εθνικιστικά στρατεύματα του Φράνκο κατέλαβαν τη Γκέρνικα τρεις μέρες αργότερα. Σύντομα, ολόκληρη η Ισπανία βρισκόταν στα χέρια μιας δικτατορίας που θα διαρκούσε μέχρι τον θάνατο του Φράνκο το 1975. Ο Madariaga έγινε πρόεδρος και διευθυντής της ημιεπαγγελματικής ομάδας ποδοσφαίρου της πόλης, τώρα γνωστής ως Gernika Club.
Παίζοντας τώρα στην τέταρτη κατηγορία της Ισπανίας, η ιστορία της αντανακλά τις αντικρουόμενες αφηγήσεις με τις οποίες η χώρα παλεύει από τον Εμφύλιο Πόλεμο - μια περίοδο που περιλαμβάνει ψέματα, σιωπή και ενίοτε επιθυμία για ανάκτηση της χαμένης μνήμης.
Η Γκέρνικα βρίσκεται 13 μίλια βορειοανατολικά του Μπιλμπάο. Ήταν μια πόλη - σύμβολο πολύ πριν βομβαρδιστεί. Είναι μέρος της Χώρας των Βάσκων, μια περιοχή της βόρειας Ισπανίας, πέρα ​​από τα σύνορα της Γαλλίας που μοιράζεται γλωσσικούς, ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς και σήμερα υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι μιλούν τη βασκική γλώσσα, Euskara.
Οι βασιλιάδες της Ισπανίας ταξίδευαν στην Γκέρνικα για να υποσχεθούν ότι θα σεβαστούν τα δικαιώματα του βασκικού λαού και οι πρόεδροι της βασκικής κυβέρνησης ορκίζονται κάτω από το δέντρο Γκέρνικα, μια βελανιδιά της οποίας ο παλαιότερος προκάτοχος φυτεύτηκε τον 14ο αιώνα και η οποία είναι χαρακτηριστικά στο σήμα της Gernika Club. Το δέντρο και το Σπίτι της Συνέλευσης της πόλης (Casa de Juntas) είναι από τα λίγα πράγματα που δεν καταστράφηκαν από τους βομβαρδισμούς το 1937.
Όταν η Athletic Bilbao κέρδισε το Copa del Rey νωρίτερα αυτό το μήνα, πήγε το κύπελλο στο Casa de Juntas. Σε αυτό τον τελικό υπήρχε ακόμα ένα σύνδεσμος με την πόλη. Η ηττημένη φιναλίστ της Ρεάλ Μαγιόρκα έχει προπονητή τον Μεξικανό Χαβιέ Αγκίρε, με το παρατσούκλι «Ελ Βάσκο» (η Βάσκος), του οποίου η μητέρα μετανάστευσε από τη Γκέρνικα.
Ο βομβαρδισμός έφερε τη Γκέρνικα στο διεθνές ενδιαφέρον. Το 1936, ο Εθνικιστής στρατηγός Φράνκο οργάνωσε μια στρατιωτική εξέγερση εναντίον της δημοκρατικής κυβέρνησης της χώρας και τα στρατεύματά του πήραν τον έλεγχο περιοχών της Ισπανίας. Σε μια αιματηρή σύγκρουση σκοτώθηκαν περίπου 500.000 άνθρωποι. Η Χώρα των Βάσκων έγινε βασικός στόχος των Εθνικιστών. Υποστηριζόμενοι από τη Λεγεώνα Condor της Ναζιστικής Γερμανίας και την Aviazione Legionaria της φασιστικής Ιταλίας, απείλησαν να καταστρέψουν την επαρχία της Βισκαΐας στην οποία βρίσκεται η Γκέρνικα, εάν ο πληθυσμός δεν υποτασσόταν στα στρατεύματά τους. Στις 31 Μαρτίου 1937, οι Ιταλοί βομβάρδισαν την κοντινή πόλη Ντουράνγκο, σκοτώνοντας περισσότερους από 200 ανθρώπους. Μετά ακολούθησε η Γκέρνικα.
Τη Δευτέρα, 26 Απριλίου — ημέρα αγοράς στην πόλη — τα αεροπλάνα του Χίτλερ και του Μουσολίνι επιτέθηκαν. Σύμφωνα με το Μουσείο Ειρήνης της πόλης, τουλάχιστον 31 τόνοι βομβών έπεσαν στην πόλη και περισσότερο από το 85% των κτιρίων της καταστράφηκαν ολοσχερώς. Η βασκική κυβέρνηση κατέγραψε 1.654 θανάτους, αριθμός που αμφισβητήθηκε από τη δικτατορία του Φράνκο.
Πολλοί εκτός Ισπανίας έμαθαν για πρώτη φορά για τον βομβαρδισμό μέσω των εκθέσεων του γεννημένου στη Νότια Αφρική Βρετανού δημοσιογράφου George Steer. Γράφοντας για τους Times του Λονδίνου, η αφήγηση του αυτόπτη μάρτυρα για τις συνέπειες της επίθεσης παραμένει τόσο συγκλονιστική όσο πριν από σχεδόν 90 χρόνια.
«Στις 2 τα ξημερώματα σήμερα όταν βρέθηκα στην πόλη αντίκρισα ένα απαίσιο θέαμα. Φλεγόταν από άκρη σε άκρη», έγραψε ο Στιρ. «Η αντανάκλαση των φλόγων μπορούσε να φανεί στα σύννεφα καπνού πάνω από τα βουνά από 10 μίλια μακριά. Όλη τη νύχτα, τα σπίτια έπεφταν μέχρι που οι δρόμοι έγιναν μεγάλοι σωροί από κόκκινα αδιαπέραστα συντρίμμια». Ο Στιρ εξιστόρησε πως ο βομβαρδισμός διήρκεσε «ακριβώς τρεις ώρες και ένα τέταρτο» και εξήγησε πώς τα γερμανικά μαχητικά αεροσκάφη είχαν «κατέβει χαμηλά, πάνω από το κέντρο της πόλης για να εκτελέσουν τον άμαχο πληθυσμό που είχε βρει καταφύγιο σε χωράφια». Αρνήθκη την άποψη ότι η Γκέρνικα ήταν στρατηγικός στόχος, επισημαίνοντας πώς ένα εργοστάσιο όπλων και δύο στρατιωτικοί στρατώνες είχαν παραμείνει ανέγγιχτα. «Το αντικείμενο του βομβαρδισμού ήταν φαινομενικά η αποθάρρυνση του άμαχου πληθυσμού και η καταστροφή του λίκνου της βασκικής φυλής», έγραψε.
Ο Φράνκο αρνήθηκε να αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση, κατηγορώντας αντ' αυτού τους Βάσκους Ρεπουμπλικάνους - ή τους «κόκκινους» - ότι έβαλαν φωτιά στην πόλη. Η αλήθεια πάντως καταγραφόταν στις αναφορές του Στιρ και αναπαράχθηκε σε πολλές εφημερίδες, συμπεριλαμβανομένων των New York Times.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το ισπανικό ποδόσφαιρο τέθηκε σε μεγάλο βαθμό σε αναμονή από το 1936 έως το 1939.
Η Gernika Club ιδρύθηκε το 1922 ως Sociedad Deportiva Guernica Club (Guernica Club Sporting Society). Έπαιξε στα περιφερειακά πρωταθλήματα της Βισκαϊκής, αλλά ανέστειλε τις δραστηριότητές της το 1934 λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ωστόσο η πόλη δεν έχασε την όρεξή της για το ποδόσφαιρο. Και σε αυτό έπαιξε ρόλο η επιτυχία τριών παικτών γεννημένων στην Γκέρνικα που αγωνίστηκαν στην Πριμέρα Ντιβιζιόν της Ισπανίας — του Ραφαέλ Ιριόνδο της Athletic, του Καντίντο «Μακάλα» Γκαρντόι της Εσπανόλης (τώρα γνωστοί με το καταλανικό όνομα της, Εσπανιόλ) και του Γκοτσόν Αρζανέγκι της Ρεάλ Μαδρίτης.
Αυτό οδήγησε στην επανίδρυση του συλλόγου από μια ομάδα οπαδών, συμπεριλαμβανομένου ενός πρώην διευθυντή, το 1942. Το νέο τους καταστατικό περιελάμβανε ένα άρθρο που έγραφε: «Το κλαμπ δηλώνει ότι δεν συνδέεται με πολιτικές ιδές και απαγορεύεται πλήρως κάθε συζήτηση για αυτές". Όποιος παραβίαζε αυτόν τον κανόνα θα «έχανε τη θέση του στο σύλλογο».
Αλλά το φάντασμα του βομβαρδισμού φαινόταν μεγάλο. Η κυβέρνηση του Φράνκο δημιούργησε ένα τμήμα με το όνομα «Regiones Devastadas» μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο για να ανοικοδομήσει τη Γκέρνικα και άλλες πόλεις που είχαν καταστραφεί κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης (ο Φράνκο θα ονομαζόταν αργότερα «υιός» της Γκέρνικα). Ο σύλλογος έλαβε κεφάλαια από το τμήμα αυτό για την κατασκευή ενός σταδίου και χρησιμοποίησε ακόμα και ερείπια από τους βομβαρδισμούς για να το θεμελειώσει στη νέα του τοποθεσία προς τα βόρεια της πόλης, το Campo de Zubikoa. Σε περιόδους έντονης βροχόπτωσης, κάποια από αυτά τα ερείπια αποκαλύπτονται.
Υπήρχε ένας άλλος τρόπος με τον οποίο η πολιτική εξακολουθούσε να παίζει ρόλο. «Όταν ο σύλλογος ξεκίνησε ξανά τη δεκαετία του 1940, σχεδόν όλοι οι διευθυντές ήταν άνθρωποι που προέρχονταν από την πλευρά των Εθνικιστών», λέει ο Segundo Oar-Arteta, ιστορικός του Gernika Club. «Για να είσαι δήμαρχος, να είσαι σύμβουλος, να είσαι διευθυντής τράπεζας, έπρεπε να είσαι άνθρωπος που είχε κερδίσει τον πόλεμο. Και οι διευθυντές του Gernika Club ήταν επίσης τέτοιοι».
Το 1955, ο σύλλογος αντιμετώπισε ξανά την καταστροφή μετά την έξωση από το έδαφος του Zubikoa από μια εταιρεία κοσμημάτων και ασημικών που υποστήριξε ότι είχε δικαίωμα στη γη. Σώθηκε όταν ένας ιδιοκτήτης καταστήματος, ο Luciano Cearsolo, απέτρεψε το διοικητικό συμβούλιο από το να κλείσει το κλαμπ. Δημιούργησε στην ουσία μια επιτροπή που άσκησε με επιτυχία πιέσεις στο συμβούλιο για την εύρεση ενός νέου εδάφους. Ο ίδιος δεν μπόρεσε να γίνει πρόεδρος. Ο λόγος ήταν ότι επρόκειτο για γνωστό Βάσκο εθνικιστή και πρώην υπολοχαγό του βασκικού στρατού, ο οποίος είχε πολεμήσει εναντίον των στρατευμάτων του Φράνκο στον Εμφύλιο Πόλεμο.
Ο Madariaga ανέλαβε αντ' αυτού και θα υπηρετούσε ως πρόεδρος - εκτός από μια σύντομη περίοδο ως διευθυντής - μέχρι το 1972, κοντά στο τέλος της βασιλείας του Φράνκο. Θυμάται μερικούς παίκτες να τραγουδούν απαγορευμένα τραγούδια, όμως σημειώνει ότι κανένα δεν είχε πολιτικό περιεχόμενο. Ο σύλλογος ξεκίνησε μια περιοδεία στη Γερμανία, στην οποία επισκέφτηκαν μια άλλη βομβαρδισμένη πόλη στο Pforzheim, αλλά ο Madariaga λέει ότι ούτε αυτό είχε πολιτικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο, προέκυψε μετά την επίσκεψη γερμανικής ομάδας στη Γκέρνικα, έχοντας παίξει εναντίον της γειτονικής ομάδας Μπερμέο.
Εντός επικράτειας, η Gernika Club ταξίδεψε μεταξύ των περιφερειακών πρωταθλημάτων της Βισκαΐας και σήκωσε το Copa Vizcaya της περιοχής στο παλιό στάδιο San Mames της Athletic Bilbao το 1958. Σύμφωνα με τον Jose Mari Gorrono, τον σημερινό δήμαρχο της πόλης από το ανεξάρτητο πάρτι Guztiontzako Herria («Η πόλη για όλους» στο Euskara), ορισμένοι οπαδοί φορούσαν τα σήματα του συλλόγου ως έμμεσο σύμβολο αντίστασης ενάντια στο καθεστώς του Φράνκο όταν αυτός μεγάλωνε.
Αλλά η σιωπή γύρω από τον βομβαρδισμό επηρέασε το κλαμπ με τον ίδιο τρόπο όπως οποιοσδήποτε από τους κατοίκους της Gernika.
«Ο πατέρας μου ήταν επιζών του βομβαρδισμού — δεν μπορούσε να μιλήσει γι' αυτό. Αν μιλούσε γι' αυτό, θα τον συλάμβαναν» λέει ο Anton Gandarias Astelarra, γραμματέας του Gernika Club. «Όταν εμείς (ο σύλλογος) φύγαμε για παιχνίδια με άλλες ομάδες, δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε για αυτό».
Η σιωπή γύρω από τον βομβαρδισμό έρχεται σε αντίθεση με την κάλυψή του στον έξω κόσμο - ειδικά όταν επρόκειτο για τον πίνακα του Πικάσο.
Ζώντας στο Παρίσι όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος Πόλεμος, ο Πικάσο είχε κληθεί να δημιουργήσει ένα έργο για την ισπανική σκηνή στη Διεθνή Έκθεση του 1937 στη γαλλική πρωτεύουσα. Όταν ο γεννημένος στη Μάλαγα καλλιτέχνης διάβασε τις αναφορές του Στιρ στον γαλλικό Τύπο, βρήκε το θέμα του. Το αποτέλεσμα ήταν ένας έντονος αντιπολεμικός πίνακας που ονομαζόταν Guernica. Βαμμένο σε μαύρο και άσπρο για να θυμίζει τις εφημερίδες όπου ο Πικάσο έμαθε για τον βομβαρδισμό, δείχνει μια γυναίκα να φωνάζει καθώς κρατά το νεκρό παιδί της, ένα άλογο να μεγαλώνει το κεφάλι του και έναν ταύρο - σύμβολο της Ισπανίας - μεταξύ άλλων εικόνων. Ένας πεσμένος στρατιώτης κρατά ένα θρυμματισμένο ξίφος με ένα λουλούδι να φυτρώνει από αυτό ενώ μια φωτιά μαίνεται.
«Ήταν μια κραυγή για τη φρίκη που είχε συμβεί στην πατρίδα των Βάσκων», λέει ο Gijs van Hensbergen, ιστορικός τέχνης και συγγραφέας του Guernica: The Biography of a Twentieth-Century Icon. «Είναι μια χαοτική, βάναυση σκηνή, την οποία οι ιστορικοί τέχνης και εγώ προσπαθήσαμε να ξεδιαλέξουμε και να καταλάβουμε — αλλά είχε τεράστια επίδραση και σε άλλους καλλιτέχνες. Ένιωσαν τη δύναμη. Και εξακολουθεί να έχει αυτήν την απίστευτη δύναμη σήμερα».
Η Guernica δεν έχει εκτεθεί ποτέ στην πόλη από την οποία πήρε το όνομά της, αν και εξακολουθεί να είναι πολύ παρούσα. Εκτυπώσεις εμφανίζονται στο γραφείο του δημάρχου, σε εστιατόρια και καταστήματα σε όλη την πόλη. Ένα ψηφιδωτό έντυπο κοντά στο Casa de Juntas φέρει τη βασκική λεζάντα «Guernica Gernikara» — Guernica to Gernika — αντανακλώντας τις εκκλήσεις να μεταφερθεί εδώ. Η Gernika Club μοιράζει εκτυπώσεις του αριστουργήματος του Πικάσο σε κάθε νέο κλαμπ που επισκέπτεται και το 2022 κυκλοφόρησε ένα αναμνηστικό πουκάμισο για τα εκατό χρόνια της με τον πίνακα στο μπροστινό μέρος.
«Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη πόλη ή περιοχή στον κόσμο που συνδέεται τόσο άμεσα με ένα έργο τέχνης — ίσως το πιο διάσημο έργο τέχνης του 20ου αιώνα», λέει ο Van Hensbergen. Ο Πικάσο επέμεινε ότι η Γκέρνικα δεν θα έπρεπε να εκτίθεται στην πατρίδα του, την Ισπανία, έως ότου αποκατασταθεί η δημοκρατία. Το 1981, η ισπανική κυβέρνηση εξασφάλισε τελικά την επιστροφή της, έξι χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο. Όταν την είδε στη Μαδρίτη, η βασκικής καταγωγής κομμουνίστρια Dolores Ibarruri, πιο γνωστή ως La Pasionaria («The Passion flower») είπε: «Ο εμφύλιος πόλεμος τελείωσε».
Η μετάβαση της Ισπανίας στη δημοκρατία ορίστηκε από το λεγόμενο «Σύμφωνο Λήθης» στο οποίο οι πολιτικοί της αριστεράς και της δεξιάς συμφώνησαν να διώξουν τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Βοήθησε τη χώρα να προχωρήσει πέρα ​​από τη σύγκρουση βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα οδήγησε σε βαθύ τραύμα.
Τα λείψανα του Φράνκο αφαιρέθηκαν από το μεγάλο νεκροταφείο Valle de los Caidos (Κοιλάδα των Πεσόντων), που χτίστηκε από πολιτικούς κρατούμενους, το 2019. Τα τελευταία χρόνια, απόγονοι όσων σκοτώθηκαν από το καθεστώς του έχουν σκάψει ομαδικούς τάφους σε μια προσπάθεια να βρουν τους συγγενείς. Ένας «Νόμος της Δημοκρατικής Μνήμης» που εισήγαγε ο σημερινός πρωθυπουργός του Σοσιαλιστικού Κόμματος Πέδρο Σάντσεθ για να αντιμετωπίσει το παρελθόν συνεχίζει να προσελκύει αντιπάλους.
Η Γκέρνικα έχει χαρακτηριστεί ως «πόλη για την ειρήνη», με πρωτοβουλίες που τη συνδέουν με άλλες βομβαρδισμένες πόλεις, όπως η Χιροσίμα και η Δρέσδη. Το 1997, ο τότε Γερμανός πρόεδρος Ρομάν Χέρτζογκ έγραψε στους επιζώντες εκφράζοντας τη λύπη του για τον ρόλο της χώρας του στην επίθεση. Το 2022, στην 85η επέτειο, η κυβέρνηση του Σάντσεθ εξέδωσε μια δήλωση που «για πρώτη φορά στην ιστορία» εξέφραζε την «αμετάβλητη καταδίκη της Ισπανίας».
Είναι δύσκολο να φανταστείς τη Γκέρνικα πριν από τον βομβαρδισμό. Σήμερα, είναι μια ήσυχη πόλη που περιβάλλεται από τα καταπράσινα βουνά του αποθεματικού της βιόσφαιρας Urdaibai. Ελάχιστα απομένουν από τις μέρες πριν από τους βομβαρδισμούς, εκτός από δύο πρώην εργοστάσια όπλων και ένα παλιό υδραγωγείο στην είσοδο της πόλης. Η απόσταση 10 λεπτών με τα πόδια από το κέντρο μέχρι το στάδιο Urbieta του Gernika Club σας οδηγεί μπροστά από έναν άλλο επιζώντα του βομβαρδισμού: μια γέφυρα που έμεινε ανέγγιχτη, παρά την επιμονή του Φράνκο ότι αυτή ήταν μια στρατηγική επίθεση.
Το Gernika Club δεν έχει κάποιο φανερό πολιτικό χαρακτήρα, αλλά παραμένει μια περήφανη λέσχη των Βάσκων. Είναι μια από τις 160 στην περιοχή που συνδέονται με την Αθλέτικ που βοηθά την ομάδα του Μπιλμπάο να διατηρεί την ξεχωριστή πολιτική της να υπογράφει μόνο Βάσκους παίκτες. Ο επιθετικός της Athletic Άσιες Βιγιαλίμπρ προέρχεται από την Γκέρνικα. Η ομάδα παίζει στην περιφερειακή τέταρτη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου, σε έναν όμιλο που περιλαμβάνει τις δεύτερες ομάδες των συλλόγων της La Liga, συμπεριλαμβανομένων των Athletic, Real Sociedad και Deportivo Alaves.
Ένα απόγευμα Κυριακής μέσα στον Μάρτιο η Γκέρνικα έχασε ένα ματς με 4-1 από μια ομάδα της αυτόνομης κοινότητας της Ναβάρα. Σε μια μουντή αίθουσα για συνεντεύξεις Τύπου, ο προπονητής Ερμάνο Μπελτράν - ένας πρώην παίκτης νέων της Ρεάλ Μαδρίτης που κάποτε έκανε προπονήσεις δίπλα στον Ίκερ Κασίγιας και τον Σαμουέλ Ετό - ήταν σε ζοφερή διάθεση. Ο 44χρονος γνωρίζει τι αντιπροσωπεύει η Gernika, ως επίτιμος Βάσκος που έχει αγωνιστεί και διευθύνει αρκετούς συλλόγους της περιοχής. «Είμαι απίστευτα περήφανος που φέρω τη σημαία της Gernika όπου κι αν πάμε», λέει ο Beltran. «Σε πολιτιστικό επίπεδο και από άποψη τουρισμού, είναι ένα απίστευτο μέρος. Είναι προνόμιο να ζεις εδώ... Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα πάμε τη Γκέρνικα όσο πιο ψηλά γίνεται».
Η Gernika κατάφερε να σωθεί και ο άμεσος στόχος είναι η πρόκριση στο Copa del Rey της επόμενης σεζόν. Είναι 8η σε πρωτάθλημα 18 ομάδων. Μπορεί να της φτάσει αυτή η θέση, καθώς από πάνω της είναι οι ομάδες νέων της Αθλέτικ, της Ρεάλ Σαραγόσα, της Αλαβές και της Ρεάλ Σοσιεδάδ που δεν είναι επιλέξιμες για τη διοργάνωση του κυπέλλου Ισπανίας.
Αλλά ο βομβαρδισμός εξακολουθεί να έχει σημασία για αυτούς, ακόμα κι αν μένουν λιγότεροι επιζώντες καθώς περνάει κάθε χρόνο. Για μια νέα γενιά «gernikenses» (ανθρώπων της Γκέρνικα), συνεχίζει να προκαλεί έντονα συναισθήματα. Απλώς ρωτήστε τον Ramon Santos Gandaria, τον 26χρονο διευθυντή κοινωνικής δικτύωσης του Gernika Club του οποίου ο παππούς έζησε την επίθεση. «Κάθε χρόνο στις 26 Απριλίου, στις 4 μ.μ. ουρλιάζουν οι σειρήνες — τότε άρχισαν οι βομβαρδισμοί», λέει. «Εκείνη τη στιγμή που ηχούν οι σειρήνες και κοιτάς τον ουρανό, ρωτάς: "Πώς θα ήταν τότε να βλέπαμε αεροπλάνα να ρίχνουν βόμβες, τι αντίκτυπο θα είχε;"
Όπως κάθε ίδρυμα που φέρει το όνομα της πόλης, το Gernika Club παραμένει συνδεδεμένο με τον βομβαρδισμό. Σύμφωνα με τον Iratxe Momoitio Astorkia, διευθυντή του Μουσείου Ειρήνης Gernika, θα ήταν μια «επικίνδυνη μορφή αμνησίας» εάν η πόλη έπαυε να συνδέεται με την επίθεση.
«Κατά τη διάρκεια πολλών ετών ήταν μέρος της αντίστασης και της άρνησης», λέει. «Κατά τη διάρκεια άλλων ετών διεκδικούσαμε το δικαίωμά μας να πούμε αυτά που δεν μας επέτρεπαν. Τώρα είναι καμάρι που μπορείς να θυμάσαι και να υπερασπίζεσαι τη φωνή αυτών που έχουν βιώσει τα βάσανα».

Τα στατιστικά μπορεί να μην βγάζουν νικητές αγώνων, όμως μπορούν να δείξουν τη διαφορά ποιότητας σε έναν αγώνα.

Το γραφικό είναι από το athletic.

Τον Οκτώβριο του 1976, ο Λάρι Λόιντ έσπασε ένα δάκτυλο στο πόδι του ως ποδοσφαιριστής της Νότιγχαμ Φόρεστ, που μόλις είχε ανεβεί στην πρώτη κατηγορία. Για να καλύψει τη θέση του σέντερ μπακ, ο Μπράιαν Κλαφ αγόρασε τον Ντέιβιντ Νίτμαν από την ΚΠΡ. Με αυτόν να παίζει καταπληκτικά στην καρδιά της άμυνας, η Φόρεστ έκανε συγκλονιστικές εμφανίσεις και περίφημες νίκες, όπως εκείνη με 4-0 στο Ολντ Τράφορντ απέναντι στην Μάντσεστε Γ. Όμως, τη στιγμή που ο Λόιντ έγινε καλά, ο Κλαφ τον έβαλε κατευθείαν στην αρχική 11άδα και είπε μπροστά σε όλους στο Νίτμαν: «Θα αναρωτιέσαι γιατί πήρα αυτή την απόφαση. Τα έκανες όλα καταπληκτικά. Και είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα αν είχα μια κόρη θα ήμουν ενθουσιασμένος αν κατέληγε μαζί σου. Όμως αυτός ο τύπος (δείχνοντας τον Λόιντ) είναι ένας f...ing b....rd». Ο Λάρι Λόιντ που έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία μόλις 75 ετών, ήταν ένας από τους πιο σκληρούς παίκτες της δεκαετίας του 70 και του 80. Ήταν ο βράχος στον οποίο στήριξε ο Κλαφ το πρωτάθλημα στη μεγάλη κατηγορία και δυο κύπελλα πρωταθλητριών. Ο ίδιος όταν είχε αποχωρήσει από τη δράση έλεγε: «Δεν ήμουν σκληρός, αλλά μάλλον αδέξιος»!
Το 1969 ο Μπιλ Σάνκλι τον είχε ανακαλύψει στην Μπρίστολ Ρόβερς και τον είχε βάλει από τα 21 του να παίζει κάθε λεπτό στη Λίβερπουλ που κατέκτησε το πρωτάθλημα και το κύπελλο UEFA, όμως ένας τραυματισμός του, έβγαλε στον αφρό τον Φιλ Τόμπσον. Ο Μπομπ Πέισλι που είχε αναλάβει, τον πέταξε στον πάγκο μια για πάντα. Ο Λόιντ βρόντηξε κάτω τα παπούτσια του και απαίτησε να φύγει. Η Νότιγχαμ Φόρεστ βρήκε το στήριγμά της και ο Μπράιαν Κλαφ τον πιο αγαπημένο του «μπάσταρδο». Ποτέ δεν είπε καλή κουβέντα γι' αυτόν. Ποτέ δεν τον έβγαλε από την 11άδα. Παρόλα αυτά είχαν μια από τις πιο δυνατές ποδοσφαιρικές σχέσεις. Καιρός να συναντηθούν στη γειτονιά των αγγέλων. Οι υπόλοιποι εκεί πάνω θα έχουν πλέον έναν πολύ ζόρικο αντίπαλο. Ο Λάρι Λόιντ μόλις έφθασε!

Σε λίγο η παρουσίαση των διοργανώσεων της UEFA με τη νέα μορφή τους στην Αθήνα!

Η πολιτική δύναμη του Εμπαπέ! by athelic σε απόδοση Στον Κόσμο Μας

Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από τότε που ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν εξασφάλισε μια δεύτερη θητεία στο αξίωμά του νικώντας της Μαρίν Λεπέν με το 58% των ψήφων. Ωστόσο, στο Tallenay, μια μικρή πόλη στην ανατολική Γαλλία, 10 ψηφοφόροι δεν ήταν ικανοποιημένοι με τις δυο υποψηφιότητες που υπήρχαν για την προεδρία και αντ' αυτών επέλεξαν να γράψουν στο ψηφοδέλτιό τους, το όνομα του Κιλιάν Εμπαπέ. Μπορεί να ήταν ένας ευφάνταστος τρόπος για ψήφο διαμαρτυρίας, αλλά και μια απόδειξη της εξέχουσας θέσης που έχει ο Εμπαπέ στη γαλλική δημόσια ζωή.
Στην πολιτική ζωή, επίσης, ο Εμπαπέ έχει αναδειχθεί ως ορατή φιγούρα. Μόλις πριν λίγες ημέρες (Φεβρουάριος 2024), ήταν καλεσμένος σε δείπνο που παρέθεσε ο Μακρόν στο Μέγαρο των Ηλυσίων στο Παρίσι κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη γαλλική πρωτεύουσα του εμίρη του Κατάρ, Σεΐχη Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Τάνι. Το Κατάρ είναι ο de facto ιδιοκτήτης της PSG υπό την ομπρέλα της Qatar Sports Investments, η οποία ιδρύθηκε από τον εμίρη το 2005. Μόλις προέκυψαν τα νέα για τη συμμετοχή του Εμπαπέ σε μια κρατική εκδήλωση μεταξύ Κατάρ και Γαλλίας, εμφανίστηκαν ρεπορτάζ στη Γαλλία που ισχυρίζονταν ότι ο ηγέτης του Κατάρ ήταν σε αποστολή να ανατρέψει την απόφαση του Εμπαπέ να φύγει από την Παρί κι ενώ αναμένεται να πάει στη Ρεάλ Μαδρίτης αυτό το καλοκαίρι μετά από επτά χρόνια στο Παρίσι. Όλες οι πλευρές αρνήθηκαν ότι συνέβαινε κάτι τέτοιο και είπαν ότι σκοπός της κρατικής επίσκεψης ήταν μια προσπάθεια Γάλλων και Κατάρ να προωθήσουν τις συνομιλίες γύρω από μια κατάπαυση του πυρός μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας. Μια τέτοια παραδοχή έφερε τους υπεύθυνους επικοινωνίας της Παρί, μάλλον σε περίεργη θέση, να χρειάζεται να διευκρινίσουν ότι ούτε ο Εμπαπέ ούτε ο πρόεδρος του συλλόγου Νασέρ Αλ Κελαϊφί (ο οποίος ήταν επίσης προσκεκλημένος στο δείπνο) συμμετείχαν σε συζητήσεις σχετικά με το πώς θα μπορούσε να αποθαρρυνθεί ο Ισραηλινός πρόεδρος, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, από μια προέλαση στη Ράφα ή πώς η Χαμάς μπορεί να πειστεί να ελευθερώσει κι άλλους ομήρους.
Ωστόσο, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Figaro, ο Εμπαπέ παρακάθησε σε δείπνο, σε μια εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν το γαλλικό προεδρικό ζεύγος, ο εμίρης, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και, μεταξύ άλλων, ο Μπερνάρ Αρνό, ο πρόεδρος της LMVH, της εταιρείας ειδών πολυτελείας που κατέχει μάρκες όπως η Moet και η Louis Vuitton. Για αρκετές ώρες, οι καλεσμένοι απόλαυσαν ψητά σπαράγγια, χαβιάρι και τον καλύτερο αστακό από τη Βρετάνη. Ο Μακρόν και ο εμίρης χαιρέτησαν τον Εμπαπέ κατά την άφιξή του και ίσως εκείνη τη στιγμή έγινε κατανοητό σε όλους πόσο σημαντικός έχει γίνει αυτός ο 25χρονος ποδοσφαιριστής στην εικόνα που ήθελαν να παρουσιάσουν και οι δύο ηγέτες για τις χώρες τους. Ήταν επίσης μια ένδειξη της ήπιας δύναμης του ίδιου του Εμπαπέ- στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Ο Μακρόν έχει από καιρό αναγνωρίσει την αξία του αθλητισμού για την ηγεσία του, διαισθανόμενος την ιδιότητά του ως ενωτικού εργαλείου σε μια χώρα που είχε ταλαιπωρηθεί, από διαμαρτυρίες για τις μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα τον περασμένο χρόνο. Ενώ φέτος υπάρχει το αγροτικό θέμα. Δεσμεύτηκε να ενισχύσει τον αθλητισμό όταν έγινε για πρώτη φορά πρόεδρος το 2017. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του φετινού καλοκαιριού θα σηματοδοτήσουν την 100η επέτειο από την προηγούμενη έκδοση στο Παρίσι, ενώ το Παγκόσμιο Κύπελλο Ράγκμπι του 2023 διεξήχθη επίσης στη Γαλλία.
Η αγάπη του Μακρόν για τον αθλητισμό μπορεί να είναι αυθεντική, αλλά έχει επίσης επιδείξει πολιτική οξυδέρκεια για να συμμαχήσει με την γαλλική αθλητική επιτυχία, κάτι που έχει ενισχύει τη σχέση του με ορισμένους ψηφοφόρους. Υπάρχει ένα βίντεο 17 δευτερολέπτων που τον δείχνει να πίνει μια μπύρα με τη Γαλλίδα πρωταθλήτρια του ράγκμπι Τουλούζ, το περασμένο καλοκαίρι. Έχει μιλήσει πολλές φορές για το γεγονός ότι υποστηρίζει την ποδοσφαιρική ομάδα της Μαρσέιγ, ενώ πολλοί θα θυμούνται πώς πήδηξε στον αέρα από τις VIP σουίτες για να γιορτάσει τη κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου ανδρών το 2018, προτού πάει στα καμαρίνια για να κάνει τον χαρακτηριστικό πανηγυρισμό με τον Πολ Πογκμπά. Άλλοι μπορεί να θυμούνται τις προσπάθειες συμπαράστασης στον Εμπαπέ τον Δεκέμβριο του 2022, μετά τον τελικό του μουντιάλ στο Κατάρ.
Ο Ζαν Μπαπτίστ Γκεγκάν, ένας Γάλλος γεωπολιτικός που αυτή την εβδομάδα δημοσιεύει το βιβλίο του Revolution Mbappe, λέει ότι «η σχέση μεταξύ του Μακρόν και του Εμπαπέ είναι χαρακτηριστική της ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής στη Γαλλία» και συνεχίζει: «ο Εμπαπέ είναι μια εθνική φιγούρα ικανή να αυξήσει τον θόρυβο γύρω από τη σύνοδο κορυφής Γαλλίας-Κατάρ και να προσθέσει αίγλη και δυναμισμό σε ένα επίσημο κρατικό δείπνο. Ο Εμπαπέ είναι ένα σημείο αναφοράς στη σχέση Γαλλίας-Κατάρ. Το ξέρει και το ξέρουν όλοι. Όπως κάθε καλός πολιτικός, ανταποκρίνεται στην πρόσκληση». Στη διεθνή σκηνή, η έκταση της συνάφειας του Εμπαπέ είναι συζητήσιμη. Οι ιδιοκτήτες απο το Κατάρ που διευθύνουν την PSG θα διατείνονται πάντα ότι η απόκτηση του παριζιάνικου συλλόγου το 2012 για 70 εκατομμύρια ευρώ αντιπροσώπευε ένα επενδυτικό σχέδιο — ο σύλλογος έχει αποτιμηθεί κοντά στα 4 δισεκατομμύρια ευρώ — με γενικό στόχο να αναζητήσει να διαφοροποιήσει την οικονομία της μακριά από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Ο Γκεγκάν προσθέτει: «Υπήρχε επίσης η ευκαιρία για τη φήμη να αναπτυχθεί η διεθνής εικόνα του Κατάρ, ενός έθνους που δραστηριοποιείται στο branding, συνδέοντας τον εαυτό του με την πρωτεύουσα της μόδας, το Παρίσι. Εδώ είναι ένα premium κλαμπ, με επίκεντρο τα αστέρια - όλα αυτά δημιουργούν μια θετική και ενάρετη εικόνα του τρόπου ζωής».
Τότε υπήρχε μια πολιτική και γεωπολιτική ευκαιρία. Αγοράζοντας την Παρί και σώζοντας το γαλλικό ποδόσφαιρο μέσω του beIN Sports (του ραδιοτηλεοπτικού φορέα του Κατάρ που έγινε σημαντικός επενδυτής στα γαλλικά αθλητικά τηλεοπτικά δικαιώματα), το Κατάρ προσέφερε στον εαυτό του τη δυνατότητα να έρθει πιο κοντά στη Γαλλία. Μια ευρωπαϊκή δύναμη, με αμυντική βιομηχανία και έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Μια τέτοια επένδυση είναι χρήσιμη δεδομένου του σύνθετου γεωπολιτικού πλαισίου του Κατάρ στον Αραβο-Περσικό Κόλπο και ενισχύει τους δεσμούς μεταξύ δύο ιστορικά κοντινών χωρών (οι Αλ Τάνις είναι γαλλόφωνοι και γαλλόφιλοι). Και ένα τελευταίο ενδιαφέρον στοιχείο: αυτή η θέση προσφέρει σημαντικές οικονομικές ευκαιρίες στο Κατάρ. Οι διαπροσωπικές σχέσεις που επιτυγχάνονται από τις VIP συνδέσεις στο γήπεδο επιτρέπουν στο Κατάρ να επενδύσει περισσότερα στο Παρίσι και να ενισχύσει τη θέση του.
Ο Κρίστιαν Ούλριχσεν, συνεργάτης για τη Μέση Ανατολή στο Baker Institute for Public Policy του Rice University, εξηγεί: «Ιστορικά, ήταν πάντα ένας στενός δεσμός, ειδικά στον αμυντικό τομέα. Η Γαλλία ήταν πάντα ένας σημαντικός εξαγωγέας αμυντικού εξοπλισμού στο Κατάρ πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει στενή σχέση και στον ενεργειακό τομέα εδώ και δεκαετίες. Η άμυνα και η ενέργεια είναι οι πυλώνες της σχέσης». Στο παλάτι των Ηλυσίων, μπορεί να υπήρχε ένα ακόμη διπλωματικό στοιχείο στο μενού με τους ανθρώπους του Κατάρ. Η γαλλική κορυφαία κατηγορία, Ligue 1, είναι στη διαδικασία πώλησης των διεθνών και εγχώριων δικαιωμάτων μετάδοσης για την επόμενη πενταετία (2025-29), με το beIN Sports (που έχει πρόεδρο, αυτόν της Παρί Αλ Κελαϊφί) μεταξύ εκείνων που οι γαλλικές αρχές θα ήθελαν να ανταγωνιστεί τη βρετανική αθλητική υπηρεσία DAZN. Λίγοι θα εκπλαγούν αν το beIN αναλάβει να σώσει τη μέρα, παρόλο που η DAZN θεωρείται το φαβορί για τα εγχώρια δικαιώματα. Πάντως έχει γίνει προσφορά του beIN για το διεθνές πακέτο.
Αυτοί οι δεσμοί μεταξύ Γαλλίας και Κατάρ ενισχύθηκαν τον Φεβρουάριο, όταν οι δύο χώρες σφράγισαν μια στρατηγική εταιρική σχέση βάσει της οποίας το Κατάρ συμφώνησε να επενδύσει περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια δολάρια σε νεοφυείς επιχειρήσεις και επενδυτικά κεφάλαια στη Γαλλία μεταξύ 2024 και 2030. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχουν πολλά σημάδια ότι η έξοδος του Εμπαπέ θα κηλιδώσει αυτή τη σχέση.
Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι ο Εμπαπέ υπηρέτησε τον γεωπολιτικό του σκοπό στο Κατάρ. Την πρώτη δεκαετία της ιδιοκτησίας της Παρί στο Κατάρ, ο σύλλογος φαινόταν να επικεντρώνεται σε μια στρατηγική με αστέρια, με στόχο να προσελκύει τα βλέμματα. Τα χρήματα δεν ήταν ποτέ το πρόβλημα. Ο σύλλογος απέκτησε μια σειρά διάσημων ονομάτων, συμπεριλαμβανομένων των Ντέιβιντ Μπέκαμ, Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, Λιονέλ Μέσι, Νεϊμάρ και Εμπαπέ. Αυτό προσέλκυσε και πολύ κριτική, καθώς αρκετοί υποστήριξαν ότι επρόκειτο για ένα τρόπο ώστε να αποσπαστεί η προσοχή από ερωτήσεις σχετικά με το πώς το Κατάρ εξασφάλισε το Παγκόσμιο Κύπελλο (αρνείται την αδικοπραγία) και στη συνέχεια το ανθρώπινο κόστος κατασκευής της υποδομής του τουρνουά.
Το καλοκαίρι της άφιξης του Εμπαπέ ήταν ιδιαίτερα συναρπαστικό, διότι τον Ιούνιο του 2017, ένας συνασπισμός υπό τη Σαουδική Αραβία, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Μπαχρέιν και της Αιγύπτου, υπέβαλε 13 αιτήματα στο Κατάρ και κατηγόρησε τη χώρα για ενθάρρυνση της τρομοκρατίας και αποσταθεροποίηση της περιοχής. Όταν το Κατάρ απέρριψε αυτές τις απαιτήσεις, τα σύνορα σφραγίστηκαν, υπήρξε εμπάργκο στον εναέριο χώρο και οι διπλωματικές σχέσεις διακόπηκαν. Για περισσότερα από τρία χρόνια, οι σχέσεις έφτασαν σε νέο χαμηλό επίπεδο και κάθε είδους σκοτεινές τέχνες αναλαμβάνονταν σε περιφερειακό επίπεδο ως μέρος ενός αποκλεισμού που άρθηκε μόλις τον Ιανουάριο του 2021.
Το ίδιο καλοκαίρι του 2017, η Παρί έκανε αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη έκπληξή της στη μεταγραφική αγορά, αποκτώντας τον Νεϊμάρ για ένα παγκόσμιο ρεκόρ 223 εκατομμυρίων ευρώ από την Μπαρτσελόνα και στη συνέχεια απέκτησε τον Εμπαπέ από τη Μονακό.
Ο Ούλριχσεν υποστηρίζει ότι τα κίνητρα του Κατάρ για αυτή την επένδυση ξεπέρασαν το ποδόσφαιρο: «Ο Νεϊμάρ ήταν μια ξεκάθαρη δήλωση, ότι το Κατάρ δεν ήταν αποκλεισμένο. Την ίδια ώρα που οι Σαουδάραβες ήθελαν να δείξουν ότι το Κατάρ είχε απομονωθεί απο τον υπόλοιπο κόσμο, εκείνο με το παγκόσμιο ρεκόρ μεταγραφής του Βραζιλιάνου, δήλωσε ότι ο κόσμος δεν ...αγοράζει τη Σαουδαραβική αφήγηση».
Ο Εμπαπέ, μόλις 18 ετών τότε, αποκτήθηκε αρχικά ως δευτερεύον αστέρι, ως η μεγάλη νέα ελπίδα του γαλλικού ποδοσφαίρου. Το προφίλ του ήταν πολύ χαμηλότερο από αυτό του Νεϊμάρ, ωστόσο μέσα σε ένα χρόνο, είχε οδηγήσει τη Γαλλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και η Παρί είχε βρεθεί με έναν σούπερ σταρ στα χέρια της. Καθώς το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 πλησίαζε, έγινε θέμα υπερηφάνειας το γεγονός ότι ο σύλλογος που χρηματοδοτείται από το Κατάρ θα έπρεπε να τον κρατήσει. Η Παρί τον διατήρησε και προσέθεσε τον Μέσι. Για να συμβεί κάτι τέτοιο χρειάστηκε να επικαλεστεί όλη την οικονομική και πολιτική ισχύ της. Η άρνηση στη Ρεάλ και η ανανέωση με την Παρί ήταν ένα θέμα που αφορούσε τον εγωισμό του Κατάρ και συσπείρωσε το γαλλικό κατεστημένο. Ο δημοσιογράφος Γκεγκάν λέει: «Το 2022, το Κατάρ είπε όχι και κινητοποίησε χρήματα, δίκτυα και βασικούς παίκτες — μέχρι τον Σαρκοζί και τον Μακρόν, που συμβούλεψαν τον Εμπαπέ να παραμείνει. Επίσης οι πληροφορίες λένε, ότι αξιωματούχοι της Γαλλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, της Ligue 1, της γαλλικής οργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων, άλλοι παίκτες της Παρί και άλλοι πολιτικοί από το υπουργείο Αθλητισμού είχαν στρατολογηθεί για να πείσουν με διάφορους τρόπους τον Εμπαμπέ, ότι ήταν ανάγκη να μείνει στη Γαλλία, τουλάχιστον μέχρι του Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.
Στις αρχές του 2022, η δήμαρχος του Παρισιού, Αν Ινταλγκό, δήλωσε στη γαλλική τηλεόραση: «Είναι τόσο σημαντικός και τόσο χρήσιμος για να δώσει ελπίδα στους νέους μας. Γι' αυτό θέλω να μείνει. Τον αγαπάμε τόσο πολύ. Πείτε του ότι είναι, για τη χώρα μας, για αυτή την πόλη, ένα τεράστιο παράδειγμα για τόσους πολλούς νέους ανθρώπους».
Σε αντάλλαγμα για την παραμονή, ο Εμπαπέ έλαβε εξαιρετικά χρήματα -το συμβόλαιο ανερχόταν σε 250 εκατομμύρια δολάρια για τρία χρόνια από το 2022- αλλά θα παραιτηθεί από κάποια μπόνους για να φύγει αυτό το καλοκαίρι, καθώς η συμφωνία αποδείχθηκε ότι ήταν διετής, με οψιόν αποκλειστικά απο την πλευρά του παίκτη για ακόμα ένα χρόνο. Φάνηκε επίσης να λαμβάνει ένα επίπεδο επιρροής εντός του συλλόγου που είναι ασυνήθιστο για έναν ποδοσφαιριστή, ιδίως όταν ο πρώην μέντοράς του στη Μονακό, Λουίς Κάμπος, έφτασε ως αθλητικός σύμβουλος για να ηγηθεί της στελέχωσης του συλλόγου, κάτι που οδήγησε τον Εμπαπέ στην ανάγκη να διαψεύσει ότι ασκούσε αδικαιολόγητη εξουσία στις μεταγραφικές συναλλαγές του συλλόγου.
Ο Γκεγκάν συμπληρώνει: «Ο Εμπαπέ επέβαλλε τον νόμο του και ο ρόλος του ξεπέρασε αυτόν του Νεϊμάρ και όλων των αστέρων που ήρθαν στον σύλλογο πριν από αυτόν. Ακόμα και από εκείνον του Ζλάταν. Αρχίσαμε να μιλάμε για το "MbaPSG" ή ακόμα και για τον "Kylian Saint-Germain". Το Κατάρ απόλαυσε την κυριότητα ενός μουντιάλ του Μέσι και του Εμπαπέ που αναμετρήθηκαν στον πιο θεαματικό τελικό της ιστορίας των Παγκοσμίων Κυπέλλων, ενώ ο Μακρόν κράτησε το Γάλλο σούπερ σταρ στο Παρίσι μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Γκεγκάν αναφέρει: «Οι δύο άνδρες έχουν μια κοινή και συγκρίσιμη τροχιά. Είναι νέοι σε σύγκριση με τους ομόλογούς τους και είναι νικητές. Είναι υπερκινητικοί, ατομικιστές και προχωρημένοι για την ηλικία τους. Ο Εμπαπέ έμαθε πολλά από τον Μακρόν στα συχνά γεύματά τους μαζί και είναι γοητευμένος από την πολιτική, την εξουσία και τον κόσμο. Ο Μακρόν είναι ένα «πολιτικό ζώο» που αγαπά το ποδόσφαιρο. Ένα από τα κίνητρα του προέδρου, εκτός από μια γοητεία για τον παίκτη, συνδέεται φυσικά με την πολιτική. Ο Εμπαπέ έχει περισσότερους από 146 εκατομμύρια ακόλουθους (στα social media) και αυτοί είναι κυρίως Γάλλοι και νέοι. Πρόκειται για μια ομάδα με την οποία ο Μακρόν προσπαθεί να συνδεθεί εναγωνίως. Αλλά ένα άλλο πλεονέκτημα του Εμπαπέ είναι ότι απευθύνεται και στην προτιμώμενη και προνομιακή πολιτική πελατεία του Μακρόν: τη μεσαία και ανώτερη τάξη, τους επιχειρηματίες και τους ηλικιωμένους. Ο Εμπαπέ θεωρείται καλά μορφωμένος και σωστά διασυνδεδεμένος. Είναι δημοφιλής και ενωτικός. Αντιπροσωπεύει τον Γάλλο του 21ου αιώνα. Τον Γάλλο που θα ήθελαν όλοι στη χώρα να βλέπουν. Τον Γάλλο που τα καταφέρνει».
Η επιτυχία του Μπαπέ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 και στη συνέχεια σημείωσε χατ-τρικ στον τελικό εναντίον της Αργεντινής στην έκδοση του 2022, πρωταγωνιστώντας ακόμη και όταν η Γαλλία τερμάτισε δεύτερη. Έχει πετύχει τα περισσότερα γκολ για την Παρί εντός και εκτός συνόρων, καθώς και τα περισσότερα χατ-τρικ, τα περισσότερα γκολ σε ένα μόνο παιχνίδι (πέντε). Αν κερδίσει ξανά το Χρυσό Παπούτσι της Ligue 1 αυτή τη σεζόν, θα έχει λάβει αυτό το βραβείο έξι συνεχόμενες σεζόν.
Δεν είναι περίεργο που οι Γάλλοι πολιτικοί προσπάθησαν να κρεμαστούν από την επιτυχία του Εμπαπέ ή να τον διατηρήσουν ως πρότυπο. Η Sylvine Thomassin, πρώην δήμαρχος του Bondy, της γενέτειρας του Εμπαπέ, είπε κάποτε: «Ο Kylian δείχνει την επιτυχία μιας θετικής ψυχικής κατάστασης, την οποία χρειάζονται οι νέοι για να επεκτείνουν τον κόσμο τους. Πρέπει να σταματήσουν να πιστεύουν ότι το μέλλον τους είναι μόνο στον Μποντί». Σε έναν τσιμεντένιο τοίχο στο Μποντί, ο χορηγός του παίκτη, η Nike, χρηματοδότησε μια τοιχογραφία του (φωτό), στην οποία απεικονίζεται να κοιμάται και να ονειρεύεται μια ζωή ως σούπερ σταρ.
Η ανατροφή του Εμπαπέ δεν ήταν σε ένα φτωχικό περιβάλλον, στα σίγουρα σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν στα προάστια του Παρισιού, αλλά το Bondy είναι μια κοινότητα στο διαμέρισμα Seine-Saint-Denis, όπου η ανεργία είναι μεγαλύτερη από 20 τοις εκατό και σχεδόν το ένα τρίτο των κατοίκων ζει στη φτώχεια. Μία από τις κληροδοτημένες υποσχέσεις του Παρισιού 2024 είναι να χρησιμοποιηθούν μερικά από τα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν δεσμευτεί για την αναγέννηση για τη βελτίωση αυτής της περιοχής.
Με τον Εμπαπέ, τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Ήταν πάντα προσεκτικός, ακόμα και με τη σχέση του με τον Μακρόν. Υποστήριξε την επιθυμία του Μακρόν να προωθήσει το εμβόλιο κατά του Covid-19, δημοσιεύοντας εικόνες από το εμβόλιο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά όταν 50 άνθρωποι από τον κόσμο του αθλητισμού δημοσίευσαν ένα σημείωμα στη γαλλική εφημερίδα Le Parisien, ζητώντας από το γαλλικό κοινό να ψηφίσει υπέρ του Μακρόν και εναντίον της Λεπέν, ο Εμπαπέ δεν ήταν ανάμεσά τους. Κατά τη διάρκεια του δείπνου στα Ηλύσια Πεδία την περασμένη εβδομάδα, ο Μακρόν, φαινομενικά αναφερόμενος στην καλοκαιρινή αποχώρηση του Εμπαπέ από την Παρί και τις σχέσεις με το Κατάρ, αστειεύτηκε: «Θα μας δημιουργήσει πολλά προβλήματα».
Όλο και περισσότερο αναρωτιόμαστε αν ο Εμπαπέ έχει μικρότερη σημασία για τον Μακρόν καθώς και για τον εμίρη του Κατάρ. Ο Εμπαπέ δεν είναι πλέον το αγαπημένο παιδί του γαλλικού ποδοσφαίρου. Κατά καιρούς, έχει αποδοκιμαστεί από τους ίδιους τους υποστηρικτές της Παρί. Αυτό το Σαββατοκύριακο, μια ομάδα οπαδών της Παρί είχε ένα πανό που έγραφε «KM: Φέρτε τις 30 Ιουνίου», αναφερόμενο στην ημερομηνία λήξης του συμβολαίου του, εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο την κούρασή τους από το σίριαλ της μετακίνησής του στη Ρεάλ Μαδρίτης, ή όπου αλλού.
Το περασμένο καλοκαίρι, δημοσκόπηση στη Γαλλία, που διεξήχθη από την Odoxa, έδειξε ότι το 63% του γαλλικού πληθυσμού διατήρησε θετική άποψη για τον Εμπαπέ, αλλά έπεσε 21 μονάδες στο 45% από την προηγούμενη δημοσκόπηση, όταν τέθηκε το ερώτημα σχετικά με το πόσο ταπεινός θεωρείται ότι είναι ο Εμπαπέ. Σε σχέση με πολλούς διάσημους ανθρώπους, τέτοιες δημοσκοπήσεις είναι ακόμα αρκετά ισχυρές. Ο Εμπαπέ έχει ιδρύσει ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα για παιδιά στο Παρίσι και έχει μιλήσει κατά του ρατσισμού στο ποδόσφαιρο, συμπεριλαμβάνοντας επιπλήξεις ακόμα και για τους ανθρώπους στην κορυφή του γαλλικού ποδοσφαίρου - αλλά η συνεχής μεταγραφολογία έχει μειώσει τη λάμψη του. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ένας πολυεκατομμυριούχος με χορηγία των Nike, Hublot, Louis Vuitton και EA Sports έχει απομακρυνθεί λίγο από τον πραγματικό κόσμο.
Ο Γκεγκάν εξηγεί: «Ο Εμπαπέ απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους, αλλά δεν προσελκύει την υποστήριξη των πιο παθιασμένων οπαδών της Παρί. Εμφανίζεται αποκομμένος από τον νεότερο άνδρα των πρώτων του χρόνων, έχει γίνει πιο ψυχρός χαρακτήρας. Παραμένει δημοφιλής αλλά πιο διχαστικός».
Ομοίως, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο Εμπαπέ θα ανακάμπτει τη στιγμή που θα λάμψει με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης ή θα αστράφτει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού ή στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών το 2026. Εάν ο Μακρόν είναι έξυπνος, θα προσπαθήσει να πείσει τους ψηφοφόρους του, ότι η Γαλλία του αύριο μπορεί να γιορτάζει για την εξαγωγή ενός σπουδαίου πρεσβευτή της.