CaptainBook.gr

Το σώμα της ήταν το τελευταίο και μοναδικό της όπλο ενάντια στη βία της εξουσίας.

Το όνομά της είναι Ahou Daryaei, Μάχσα Αμίνι ή Αντιγόνη.

Όταν υφίστασαι κάθε μορφής καταπίεση, κοινωνική, ταξική, έμφυλη, πολιτική, το κράτος διεισδύει μέσα στην ανθρώπινη φύση, μέσα στο ανθρώπινο σώμα, μέσα στην ανθρώπινη ζωή.

Προέκταση αυτού είναι όλες οι τεχνικές ελέγχου και πειθάρχησης. Από εκεί γεννιέται η θανατοπολιτική η οποία σε οδηγεί σε διαρκείς «θανάτους», ενώ θέτει διαρκώς το ερώτημα τι είναι ζωή. Σε αυτήν την κατάσταση η επιλογή ενός εξεγερμένου σώματος είναι η μόνη επιλογή για να ζήσεις, ακόμα και αν σε οδηγήσει στον θάνατο, στον βιολογικό θάνατο.

Η επιλογή της εξέγερσης έχει μέσα της ένα στοιχείο τραγικό. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις και δεν υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας. Ο εξεγερμένος άνθρωπος κάνει ένα σάλτο μορτάλε για την υπεράσπιση της ίδιας της Ζωής.

* Από τη συνέντευξη του σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπου στο Περιοδικό

🧙‍♀️ Ακούσατε ακούσατε;

Από αύριο 1η Νοέμβρη μπαίνουμε σε χειμερινούς ρυθμούς με μειωμένο ωράριο! Αφού δεν θα πέσουμε και σε χειμερία νάρκη σας τις αρκούδες, πάλι καλά να λέτε!

**Όλα αυτά στο βιβλιοπωλείο Ο Καπετάνιος, στ' Απεράθου!

Λάθος άνθρωποι, λάθος κόσμος, λάθος λέξεις και όλα αυτά τα συνειδητοποίησα σε μια ηλικία λάθος επίσης. Δηλαδή μεγάλη. Θα προτιμούσα να ξέρω τριακόσιες λέξεις και να μου φτάνουν και να μπορώ να ζήσω με αυτές. Να μη χρειάζομαι άλλες. Γιατί τελικά η γλώσσα τι είναι; Μια σκλαβιά είναι και δεν σε λυτρώνει, ό,τι και να λένε, και τυραννιέσαι απλώς. Σαν τη θάλασσα που την έχουν κάνει και σύμβολο. Χτυπιέται που είναι κλεισμένη στις κοίτες της, και δεν μπορεί να τις ξεπεράσει, γιατί αν τις ξεπεράσει θα πλημμυρίσει τον κόσμο και θα χαθεί. Χτυπιέται και ύστερα αποκάνει και εμείς νομίζουμε ότι αυτό είναι γαλήνη, ενώ είναι η πιο βαθιά απελπισία. Γιατί μόνο μέσα στο σχήμα που της δίνουν οι κοίτες της μπορεί να υπάρχει, πράγμα που είναι επίσης σκλαβιά. Αλλά τώρα πρέπει να φύγω.

Μπλε Βαθύ, Σχεδόν Μαύρο | Θανάσης Βαλτινός | Εκδόσεις Εστία | 2011

Ο Jack Daniels κυκλοφόρησε οδηγό τρεξίματος 🏃‍♂️, ενώ ο Johnnie Walker απλώς… περπατάει! 🚶

Μετά από χρόνια έρευνας που του χάρισε τον διδακτορικό τίτλο, ο Jack Daniels, PhD μας αποκαλύπτει τη μυστική του φόρμουλα τρεξίματος που του επέτρεψε να ξεπεράσει τον Johnnie Walker.

Το Captainbook παρακολουθεί στενά αυτήν επιστημονική μάχη των δύο τιτάνων και θα έχει πάντα τις κατάλληλες προτάσεις για εσάς. 📚🥃😜

Προσοχή στις Κυριακές!
Και στις μαντλέν!

Εσείς έχετε διαβάσει το ημιτελές αριστούργημα του Ρόμπερτ Μούζιλ;

Που είσαι τώρα φως μου,
ήτανε γραμμένο να' μαι δω για πάντα να σε περιμένω,
Όσο κι αν κρατήσει, να μην το ξεχάσεις,
Όταν φτάσεις πάρε, πάρε όταν φτάσεις...

Θα το γράψει ο τοίχος, θα το γράψει ο βράχος,
πως δεν ήταν μόνο ενός ανθρώπου λάθος...
Θα το πει η σημύδα, θα το πει κι ο κέδρος
Πως εδώ σκοτώνει όπου βρει το κέρδος...

Θα το πει η λεβάντα, θα το πει η μυρσίνη
πως κυλάει στα μάτια η δικαιοσύνη..
Μάτια του παιδιού μου, που δεν θα φιλήσω,
δεν υπάρχει τρόπος πια να σταματήσω...

Μέχρι να' ρθει ο πήχης και το χαλινάρι
μέχρι να' ρθει η νέμεσις και να τους πάρει..
Αν δεν βρω το τέρμα, δεν θα ησυχάσω,
δεν θα σταματήσω δεν θα ξαποστάσω,

Δεν θα κάνω πίσω και δεν θα ξεχάσω,
θα σε πάρω εγώ παιδάκι μου όταν φτάσω...

🥀«Που είσαι τώρα φως μου,
ήτανε γραμμένο να' μαι δω για πάντα να σε περιμένω,
Όσο κι αν κρατήσει, να μην το ξεχάσεις,
Όταν φτάσεις πάρε, πάρε όταν φτάσεις...

Θα το γράψει ο τοίχος, θα το γράψει ο βράχος,
πως δεν ήταν μόνο ενός ανθρώπου λάθος...
Θα το πει η σημύδα, θα το πει κι ο κέδρος
Πως εδώ σκοτώνει όπου βρει το κέρδος...

Θα το πει η λεβάντα, θα το πει η μυρσίνη
πως κυλάει στα μάτια η δικαιοσύνη..
Μάτια του παιδιού μου, που δεν θα φιλήσω,
δεν υπάρχει τρόπος πια να σταματήσω...

Μέχρι να' ρθει ο πήχης και το χαλινάρι
μέχρι να' ρθει η νέμεσις και να τους πάρει..
Αν δεν βρω το τέρμα, δεν θα ησυχάσω,
δεν θα σταματήσω δεν θα ξαποστάσω,

Δεν θα κάνω πίσω και δεν θα ξεχάσω,
θα σε πάρω εγώ παιδάκι μου όταν φτάσω...».

🎙«Το έγραψα χθες το βράδυ και είναι χαρισμένο από την καρδιά μου σε όλους τους γονείς των Τεμπών. Καλή δύναμη στον αγώνα σας όλο το κουράγιο μας μαζί σας, το τραγούδι αυτό, είναι δικό σας» είπε με σπασμένη φωνή ο Φοίβος Δεληβοριάς.

#Τεμπη

Όσοι Αθηναίοι μας ζηλεύγετε για όλα όσα διοργανώνουμε στον Καπετάνιο στ' Απεράθου, αύριο έχετε την ευκαίρια να πάρετε μια γεύση απεραθίτικης ατμόσφαιρας!

Το Σάββατο 12 Οκτωβρίου στις 18:00 στο Galatsi Internet Cafe παρουσιάζεται το βιβλίο της Μαριέττας Γαλάνη Ένα Δώρο από τη Νάξο, τραταμέντα τση κουβέντας!

Εγγυόμαστε ότι θα είναι απολαυστικά!

Στη Νοτιοκορεάτισσα Han Kang το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2024, «for her intense poetic prose that confronts historical traumas and exposes the fragility of human life». 🏆

Χαν Κανγκ, Οι καρποί της γυναίκας μου (1/2) ~.~ΧΑΝ ΚΑΝΓΚΟι καρποί της γυναίκας μουΜετάφραση από τα αγγλικά (βασισμένη στη μετάφραση της Ντέμπορα Σμιθ): Μαρία Σ. Μπλάνα~.~1Ήταν τέλη Μαΐου όταν πρωτοείδα τις μελαν...

Η Ιουλία μπήκε στον Καπετάνιο ενθουσιασμένη με την Απείρανθο και το βιβλιοπωλείο.
Αγόρασε μόνο ποίηση και μόνο Απεραθίτες.

Αφού εναπόθεσε στο ταμείο το "Το μυστικό μου πρόσωπο" του Ματθαίου Ζευγόλη για να το σιγουρέψει, άρχισε να απαγγέλει ένα ποίημα από "Τα παραγεγραμμένα" της Αναστασίας Δεουδέ.

Επειδή ντράπηκα να την τραβήξω βίντεο και να την ανεβάσω θεωρώ ότι το λιγότερο που οφείλω να κάνω είναι να ποστάρω το ποίημα! ❤

Κατερίνα Γώγου | 1 Ιουνίου 1940 - 3 Οκτωβρίου 1993

Θα ‘ρθει καιρός
που θ’ αλλάξουν τα πράγματα
να το θυμάσαι Μαρία
θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα
εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε
κρατώντας τη σκυτάλη
Μη βλέπεις εμένα μην κλαις
εσύ είσαι η ελπίδα
Άκου, θα ‘ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απ’ έξω
και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
δε θα ‘μαστε άλογα
να μας κοιτάνε στα δόντια
Οι άνθρωποι, σκέψου,
θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές :
απροσάρμοστοι, καταπίεση,
μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός
για το μάθημα της Ιστορίας
Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,
δύσκολοι καιροί και θα’ ρθουνε κι άλλοι
δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κράτησα καλά
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
…παρ’ όλα αυτά Μαρία

Την Παρασκευή 4/10 στις 20:00 σας προσκαλούμε στην 13η βραδιά ΠεριΠοίησης (στην 1η "χειμερινή") που θα γίνει στο καφέ Αερικό (Απείρανθος, Νάξος).

**Η βραδιά θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Κατερίνας της Χάρκας (Κατερίνα Μπουγιούκα). Ο δικός μας και ο δικός της τρόπος για να πούμε αντίο.

Με ρωτάει πώς αισθάνομαι, ενδιαφέρεται να μάθει αν ο πάγκος είναι σκληρός ή αν με κόβουν τα σχοινιά. Με ρωτάει αν μ' αρέσει το φιστίκι, έκφραση που δεν ήξερα τι σημαίνει, αλλά μ' έκανε ν' αντιδράσω. Σήκωσα το κεφάλι μου. Ήρθε αμέσως κοντά. Του είπα: "Αν νομίζετε πως θα βγάλετε τίποτα μ' αυτό τον τρόπο, είστε πολύ γελασμένος. Είναι εικοστός αιώνας. Το λέω αυτό για τη καριέρα σας. Θα σας καταγγείλω." Δεν ξέρω αν το πίστευα ή όχι, πάντως μου 'κανε καλό.

Οδηγίες Σπανού προς τον χειρόνακτα βασανιστή.

– Δώσε Φιστίκι, Κώστα.

– Ξύλο, σίδερο;

– Ξύλο και βλέπουμε.

– Μάλιστα, γιατρέ.

Είχα σφιχτεί και περίμενα. Κοίταζα τον Κώστα. Ο Κώστας έφτυσε στα χέρια του, πήρε το ξύλο. Άρχισε.

Περικλής Κοροβέσης | Ανθρωποφύλακες | ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ | 2022

Τ. Σ. Έλιοτ | 26 Σεπτεμβρίου 1888 – 4 Ιανουαρίου 1965

Ο παρών χρόνος και ο παρελθών χρόνος
είναι ίσως και οι δύο παρόντες στο μέλλοντα χρόνο
και ο μέλλων χρόνος να περιέχεται στον παρελθόντα χρόνο.
Αν όλος ο χρόνος είναι αιωνίως παρών
όλος ο χρόνος δεν μπορεί να πληρωθεί.
Ό,τι θα μπορούσε να συμβεί είναι μια αφαίρεση
που παραμένει μια διαρκής δυνατότητα
μόνο σ’ έναν κόσμο από εικασίες.
Ό,τι θα μπορούσε να συμβεί και ό,τι συνέβη
δείχνουν σ’ ένα τέλος που είναι πάντοτε παρόν.

Τέσσερα Κουαρτέτα | μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός | Εκδόσεις Πατάκη-Patakis Publishers | 2012

«Όταν η σκιά της κάσας του παράθυρου εμφανίστηκε στις κουρτίνες, η ώρα ήταν μεταξὺ eπτὰ και οκτώ, και τότε ξαναμπήκα στο χρόνο ακούγοντας το ρολόι μου. Ήταν του παππού κι όταν μου το δωσε ο πατέρας είπε σου δίνω το μαυσωλείο κάθε ελπίδας και κάθε επιθυμίας· είναι συντριπτικὰ πιθανὸ ότι θα το χρησιμοποιήσεις για να φτάσεις στο reducto absurdum όλων των ανθρώπινων εμπειριών που μπορεί ν᾿ανταποκριθούν στις ατομικές σου ανάγκες όπως ανταποκρίθηκαν και στις δικές του ή σ᾽εκείνες του πατέρα του. Σου το δίνω όχι μόνο για να θυμάσαι το χρόνο, αλλὰ και για να τον ξεχνάς κάπου κάπου για μια στιγμὴ και να μην πασχίζεις να τον κατακτήσεις. Γιατὶ καμία μάχη δεν κερδήθηκε ποτὲ είπε. Ούτε δόθηκε ποτὲ καμία. Το πεδίο της μάχης απλώς αποκαλύπτει στον άνθρωπο τη μωρία και την απελπισία του, και η νίκη είναι μια φρεναπάτη τρελών και φιλοσόφων».

Ουίλλιαμ Φώκνερ | Ο αχός και το πάθος | μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης | Βιβλιοπωλείο Gutenberg | 2024

Πάμπλο Νερούδα | 12 Ιουλίου 1904 - 23 Σεπτεμβρίου 1973

Το χάσαμε κι αυτό το ηλιοβασίλεμα. Κανείς δεν μας είδε εμάς χεράκι, χεράκι το βράδυ εκείνο όπου έπεφτε η γαλάζια η νύχτα και εσκέπαζε τον κόσμο.

Απ’ το παράθυρο μου είδα μόνος εγώ τη φιέστα του ηλιογέρματος ψηλά στα χάη.

Και πότε, πότε σαν πυρακτωμένο κέρμα κράταγα ένα κομματάκι ήλιο στην παλάμη μου.

Και σε συλλογιζόμουν με τη καρδιά σφιγμένη από κείνο εκεί το σφίξιμο που ξέρεις πως με κυβερνάει.

Λέγε μου, που ήσουνα; Με τι κόσμο; Και τι τους έλεγες; Και γιατί ακαριαία με κυριεύει ακέριος ο έρωτας εμένα μόλις νιώσω μοναχός, με σένανε μακριά μου;

Μου ‘φυγε το βιβλίο που πάντα ανοίγω το βραδάκι και σα λαβωμένο κουτάβι γλίστρησε κι έπεσε στα πόδια μου το παλτό. Μα όλο φεύγεις εσύ, φεύγεις τα βράδια με το δειλινό παρέα που πιλαλάει και αφανίζει τ’ αγάλματα.

Γιώργος Σεφέρης | 13 Μαρτίου 1900 – 20 Σεπτεμβρίου 1971

Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονώτερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό. Ωστόσο νομίζω πως αυτό το συναίσθημα, συνειδητό ή όχι — αδιάφορο, χαραχτηρίζει όσους από τους ανθρώπους μας των εκατό τόσων τελευταίων χρόνων αξίζει να τους λογαριάσει κανείς. Οι μεγάλοι κολυμπητάδες, που αγωνίστηκαν, όσο κρατούσαν τα μπράτσα τους, να φτάσουν και να ιδούνε από πιο κοντά αυτό το σκληρό νησί του Αιόλου, την άλλη Ελλάδα. [Όλοι τους βούλιαξαν...]

Μέρες Γ΄. 16 Απρίλη 1934 - 14 Δεκέμβρη 1940 | Εκδόσεις Ίκαρος - Ikaros Publishing | 1984