Commandos.gr Ειδικές Δυνάμεις

Τον Νοέμβριο του 1967 αποφασίστηκε από τις πολιτικές ηγεσίες σε Ελλάδα (Κυβέρνηση Γ.Παπαδόπουλου) και Κύπρο (Αρχιεπίσκοπο Μακάριο) η αποχώρηση της Ελληνικής "Μεραρχίας" με την κωδική ονομασία ΜΕΝΕΛΑΟΣ η οποία βρισκόταν εγκατεστημένη στο νησί μαζί με τον βαρύ οπλισμό της από την περίοδο μετά τα γεγονότα της Τηλλυρίας με πρωτοβουλία του Γεωργίου Παπανδρέου και εκτέλεση του Πέτρου Γαρουφαλιά κι έδινε μεγάλο στρατηγικό πλεονέκτημα στους Έλληνες της Κύπρου κατα των Τούρκων, αποτρεπτικό δε οποιασδήποτε σκέψης για μελλοντική εισβολή των Μογγόλων.
Το γιατι εγινε ποιοι το προκαλεσαν που το υποστηριξαν τα εχω πει και γραπτώς σε βιβλια και αρθρα μου αλλά και στις εκπομπές μου, οπότε δεν θα τα πω ξανά τωρα.
Για το γεγονός αυτό, ο δημοσιογράφος Σπύρος Παπαγεωργίου, έγραψε την 1η Δεκ. 1967 στην εφημερίδα Πατρίδα, ένα από τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα και συγκινητικά άρθρα του:
«Η λόγχη θα αποσυνδεθή από τας κάννας των όπλων. Ο δείκτης της χειρός θα παύση να ψαύη το κοίλον της σκανδάλης. Το βλέμμα θα παύση να πυρπολή τον στόχον μέσω του οφθαλμιδίου και του στοχάστρου του όπλου. Οι μυς θα χαλαρωθούν και η λεβέντικη στάσις της εφορμήσεως κατά του εχθρού θα γίνη μια παθητική στάσις αναπαύσεως. Το μέτωπον θα παύση να προκαλή δια της ακτινοβολίας του τον ήλιον.
Φεύγει, λοιπόν, ο Ελληνικός στρατός από την Κύπρον, εις την οποίαν εστάλη με την ιστορικήν αποστολήν να την ενώση μετά της Μητρός Ελλάδος. Και δεν είναι ούτε νικητής ή νικημένος εις το πεδίον της τιμής. Τα όπλα ουδέ εξεπυρσοκρότησαν. Αι κάνναι των δεν εμελανώθησαν από την καύσιν της πυρίτιδος.
Διαλύεται η Εθνική Φρουρά. Τα όπλα που εστιλβώθησαν και συνετηρήθησαν διά τον πόλεμον θα συλλεγούν και θα τεθούν υπό κηδεμονίαν των κυανοκράνων. Τα όπλα που έκαναν τον εχθρόν να ριγήση με την παγεράν λάμψιν της λόγχης των θα γνωρίσουν τώρα το γλοιώδες «γράσσο» της συντηρήσεως και θα εναποτεθούν εις κιβώτια.
Αλλ’ ημείς αθεράπευτοι λάτρεις της Ελλάδος και μανιώδεις ερευνηταί της Εθνικής Ιστορίας, δεν ευρίσκομεν ανάλογον προηγούμενον. Προηγούμενον εξαθλιώσεως εις τόσην έκτασιν. Και με ποιόν τρόπον! Με ένα φύσημά της η Τουρκία κυριολεκτικώς μας εξεπουπούλιασε. Χωρίς στρατόν, χωρίς όπλα, δίχως Διγενή, χωρίς Εθνικόν εγωισμόν και γόητρον καταντήσαμεν!
Και χειροκροτούν: Τούρκοι, Κυπριακή Κυβέρνησις, ΑΚΕΛ, Ρώσοι και ποικίλοι ανά τον κόσμον ανθέλληνες. Πανηγυρίζουν δια την ανέλπιστον νίκην των. Δια τον θρίαμβόν των που εξησφαλίσθη χωρίς ουδέ πυροβολισμός να ριφθή.
Τα φερέφονα των εκμαυλιστών ας προσπαθούν να μας πείσουν ότι τάχα ουδέν εχάθη. Ημείς, και μαζί μας πλέον και η πλειονότης του λαού, αντιλαμβανόμεθα ότι η ατιμωτική συνθηκολόγησις και παράδοσις προδικάζουν από τούδε την πολιτικήν λύσιν του Κυπριακού. Την λύσιν την οποίαν δια φιρμανίου θα προσπαθήσει να επιβάλει στους ραγιάδες η Άγκυρα.
Προς τα γενναία τέκνα της Μητρός Ελλάδος των οποίων αντιλαμβανόμεθα το απύθμενον ψυχικόν χάσμα επί τη ακούσια αποχωρήσει των, οφείλομεν τους ύστατους ύμνους. Ομιλεί τώρα η αδελφική καρδιά προς αδελφούς απαγομένους κυριολεκτικώς. Ομιλεί η καρδιά και ανοίγουν οι κρουνοί των οφθαλμών: Αδέλφια, στο καλό. Υπήρξατε άριστοι. Επί τετραετίαν εζήσαμεν μαζί αξέχαστες στιγμές και υφάναμεν όνειρα που ηφάνισεν η αναξιότης και μηδαμηνότης άλλων. Δεχθείτε τους τελευταίους ασπασμούς και τας ευγνώμονας ευχαριστίες μας. Μας αφήνετε αναμνήσεις και δύναμιν σωμάτων και χαρακτήρων. Μας αφήνετε και κάτι πλέον πολύτιμον: κάποιους τάφους. Διότι ευτυχώς το τουρκικόν φιρμάνι ουδέν προνοεί δια την ανασκαφήν των τάφων και μετακομιδήν των οστών του Πούλιου, του Καποτά και του Παπαγεωργίου που έγιναν διάτρητοι από τας τουρκικάς σφαίρας και των άλλων Ελλαδιτών που παρεμόρφωσαν αι βόμβαι ναπάλμ εις την Τηλλυρίαν και ετάφησαν εις κοινούς τάφους. Αυτοί θα μείνουν αιωνίως εδώ. Έπεσαν δι' ημάς αυτοί. Είναι δικοί μας. Θα κρατήσωμεν τουλάχιστον αυτούς. Μας χρειάζονται αυτοί οι τάφοι δια να εξαποστέλλουν εσαεί ουρανομήκη την κραυγήν: Ζήτω η Ένωσις. Ο αγών τώρα αρχίζει...»
Το άρθρο δημοσιεύεται και στο βιβλίο υποστράτηγου Ε.Α., Κωνσταντίνου Ε. Νούσκα: Ένα ηφαίστειο στην Μεσόγειο: το Κυπριακό ζήτημα χθές και σήμερα (1990), σ. 113-115, κάτω από το κεφάλαιο «Η Ελληνική Μεραρχία φεύγει από την Κύπρο».
ΥΓ Το μόνο που δεν λέει ο αείμνηστος Σπύρος, είναι το ξύλο που έτρωγαν οι ξεμοναχιασμένοι στρατιώτες της Μεραρχίας από τους εγκάθετους του παρακράτους του Μακαριακού καθεστωτος, τραμπούκους (Μακαριακούς, Λυσσαριδικούς και κυρίως ΑΚΕΛικούς...) και τι προπηλακισμούς και εξευτελισμούς υπέμεναν οι αξιωματικοί τους από τα ίδια θρασύδειλα τομάρια, που για χρόνια στις τηλεοράσεις κόπτονταν για την απόσυρση της Μεραρχίας ...από την Χούντα!!!

Ένα κερί για τα αδέλφια μας της 1ης Μοίρας Καταδρομών.

Το Κοτζάκαγια....
Το τουρκικο στρατόπεδο που πάτησε ο "πραξικοπηματίας" (για τους μακαριακούς και σοσιαλκομμουνιστές) Υπολοχαγός Ηλίας Γλεντζες με τους λεβεντες του της 31 ΜΚ το βραδυ 20/21 Ιουλίου 1974

Από τη χθεσινή συνάντηση στο στρατόπεδο Καίσαρ Σέεμαν !
Στο μνημόσυνο πεσόντος συναδέλφου μας Συρριανού, και όλων των άλλων ελλήνων αλεξιπτωτιστών που έπεσα κατά τη διάρκεια της εκτελέσεως του καθήκοντος !

21 Ιουλίου 2012! Μακριά από τα φώτα, μακριά από τη βουή και τόν αχό, Πολεμιστές τής Α' ΜΚ συναντήθηκαν γιά πρώτη φορά μέ ένα κερί στό χέρι γιά νά θυμηθούν καί νά τιμήσουν τούς συμπολεμιστές τους, τούς ηρωϊκούς νεκρούς τους πού τούς προσέχουν από εκεί ψηλά.
21 Ιουλίου 2024, στίς 20:00 Πολεμιστές τής Α' ΜΚ, θά συναντηθούν πάλι στο ΜΝΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΙΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ (ΑΛΣΟΣ ΠΑΠΑΓΟΥ, οδ. ΚΟΡΥΤΣΑΣ) γιά νά θυμηθούν, νά τιμήσουν τούς συμπολεμιστές τους, νά αφηγηθούν μέ τό δικό τους μοναδικό τρόπο, ό,τι ανασυρθεί από τή μνήμη τους από εκείνη τήν εποχή καί νά μοιραστούν τήν Ιστορία τους μέ κάποιους πού σέβονται καί τιμούν τά Ιερά καί τά Όσια τής Φυλής. Η κίνηση αυτή, δεν έχει καμία σχέση με συλλόγους ή σωματεία. Πρόκειται για μια κίνηση μακριά από τούς τύπους και τα πρωτόκολλα, αυθόρμητα, μόνο με ένα κερί στα χέρια!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ
20/7/2022 , 20/7/1974 , 48 χρόνια πέρασαν από εκείνον τον ΜΑΥΡΟ ΙΟΥΛΗ του 1974 που δεν θα ξεχάσω ποτέ μου . Ανεβάζω μερικές από της φωτογραφίες μου από τους ΗΡΩΕΣ του λόχου μας του 3ου λόχος του 211 Τ.Π. που είχε την ευθύνη των βορείων προαστίων της Λευκωσίας Νεάπολη , Τράχωνα , Ομορφίτα , Καϊμακλί .
ΑΔΑΜΟΥ ΛΟΥΚΑΣ , ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΑΜΑΣ , ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΜΕΝΕΛΑΟΥ , ΠΑΛΑΖΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ , ΠΑΝΑΓΗ ΑΝΔΡΕΑΣ , ΠΑΠΑΠΟΛΥΔΟΡΟΥ ΚΩΣΤΑΣ , ΣΑΒΒΑ ΜΙΧΑΗΛ , ΣΚΑΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ .
ΑΙΩΝΙΑ ΣΑΣ Η ΜΝΗΜΗ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΗΡΩΕΣ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 1955 !
ΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΚΟΠΟΒΟΛΗΣ
ΒΟΛΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟΥ
ΠΡΏΤΗ ΘΕΣΙΣ
ΟΜΑΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΏΝ
25 ΙΟΥΝΙΟΥ 1955
Υπογραφή
ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΟΝΤΌΠΟΥΛΟΣ
Αντιστράτηγος .
(Από το Αρχείο μου)

Στον αντίποδα του Δήμου Αγ.Δομετίου με την οδό Αιγίσθου, ο τ.Δήμαρχος Έγκωμης τίμησε σε ικανοποιητικό βαθμό την Α΄ΜΚ έχοντας γεμίσει τους δρόμους κοντά στο αεροδρόμιο με τα ονόματα των πεσόντων Καταδρομέων το 1974 της Αποστολής ΝΙΚΗ (μεγάλη η συμβολή και του Δημ.Συμβούλου Δημ.Σιεϊτάνη)
Και έχει φτιάξει και Πάρκο στο όνομα του μοναδικού επιζησαντα από το ΝΙΚΗ-4 Καταδρεα Θανάση Ζαφειρίου όπου εκεί τους τιμά όλους...

Έλληνες τραυματίες, οι οποίοι μεταφέρονται στην Ελλάδα αεροπορικώς στις αρχές του Αυγούστου του 1974.
Σε πρώτο πλάνο με τα σκούρα ρούχα ο ηρωικός συμπολεμιστής μας Μιχάλης Περάκης, του Λόχου Διοικήσεως του Συντάγματος της ΕΛ.ΔΥ.Κ. Ο οποίος τραυματίστηκε στης 22 Ιουλίου μέσα στο Στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ.,όταν μια σφαίρα του διαπέρασε τον αστράγαλο του δεξιού του ποδιού.
Ο ήρωας Μιχάλης Περάκης νοσηλεύτηκε για μήνες στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών και μετά αφέθηκε στην μοίρα του.
Οι δυσκολίες που του έφερε το τραυματισμένο του πόδι, και η εγκατάλειψη του από την Ελληνική Πολιτεία, δεν άργησαν να του προσθέσουν και ψυχολογικά προβλήματα και το έριξε στο ποτό.
Ο Παγκρήτιος Σύνδεσμος Πολεμιστών Κύπρου έκανε ότι ήταν δυνατόν να τον βοηθήσει. Σε συνεργασία με την Νομαρχία Χανίων και τον Νομάρχη Γρηγόρη Αρχοντάκη του δόθηκε ένα εγκαταλειμμένο περίπτερο στο χωριό του, Νιο Χωριό Χανίων το οποίο ποτέ δεν κατάφερε να ανοίξει. Του δίναμε λεφτά απο τον Σύνδεσμο όταν μπορούσαμε γιατί τα Οικονομικά μας ήταν πολύ περιορισμένα.
Γενικά η ζωή του ήταν μαύρη.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, επιδεινώθηκε η ασθένεια του σακχάρου που τον ταλαιπωρούσε και νοσηλευόταν πότε στο 401, πότε στο Νοσοκομείο Χανίων.
Κάποια στιγμή έπαθε γάγγραινα στο ένα του πόδι, και οι γιατροί του είπαν ότι για να ζήσει πρέπει να του κόψουν το πόδι.
Αρνήθηκε και τον πήγαν σε ίδρυμα της Μητροπόλεως Κισσάμου και Σελίνου, όπου ένα μήνα αργότερα έφυγε από την ζωή.
Στον επικήδειο που του εκφώνισα με μεγάλη δυσκολία από την συγκίνηση, ως πρόεδρος του Συνδέσμου τότε, αναφέρθηκα στον ηρωισμό του, γιατί πρέπει να γνωρίζετε, ότι, την προηγουμένη του σοβαρού τραυματισμού του, είχε ξανατραυματιστεί ελαφρά στο κεφάλι και ενώ του έλεγαν να τον πάνε στο Νοσοκομείο Λευκωσίας, αυτός αρνήθηκε να φύγει από το πεδίο της μάχης.
Στην συνέχεια της ομιλίας μου στηλίτευσα την απουσία στην κηδεία τόσον της πολιτείας όσο και του Ελληνικού Στρατού τον οποίο τίμησε προσφέροντας το αίμα του και την σωματική του ακεραιότητα.
Καλέ μου φίλε και συμπολεμιστή Μιχάλη είμαι σίγουρος ότι βρίσκεσαι στα Ηλύσια Πεδία μαζί με τους Ήρωες του Έθνους
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΡΑΟΥΔΑΚΗΣ
βετεράνος Λοχίας του 4ου Λόχου
Τυφεκιοφόρων της ΕΛΔΥΚ 1974

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1953 πριν 70 χρόνια...
Το Τάγμα του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος Κορέας αποκρούει ισχυρή επίθεση κινεζικού συντάγματος κατά του υψώματος Χάρι (ύψ. 440).
Σε αυτή τη σκληρή μάχη, οι 110 Έλληνες στρατιώτες του 3ου Λόχου του Τάγματος Πεζικού του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος (ΕΚΣΕ), σταμάτησαν περίπου 3.000 Κινέζους οι οποίοι πολεμούσαν στο πλευρό των Βορειοκορεατών.
Τις προηγούμενες ημέρες, Κινέζοι και Αμερικάνοι καταλάμβαναν διαδοχικά το στρατηγικό αυτό σημείο με τεράστιες απώλειες. Χιλιάδες Κινέζοι επιτίθοντο κατά κύματα. Οι Αμερικανοί λυγίζουν από τις απώλειες και ζητούν από τους Έλληνες να υπερασπιστούν το κρίσιμο ύψωμα.
Ο Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Κούμανάκος διοικητής του Τάγματος, διατάζει το Λοχαγό Κωνσταντίνο Σκαλτσά, διοικητή του 3ου Λόχου Πεζικού, να αναλάβει αυτή την αποστολή. Έτσι, στις 16 Ιουνίου, οι 110 Έλληνες στρατιώτες του 3ου Λόχου αναλαμβάνουν να υπερασπιστούν το θρυλικό ύψωμα Χάρρυ.
Όταν ανέβηκαν πάνω στο ύψωμα δεν βρήκαν χαράκωμα, δεν βρήκαν παρά μόνο πτώματα και δε μπορούσαν να αναπνεύσουν από τη δυσοσμία. Αρχίζουν να σκάβουν χαρακώματα πέφτοντας συνέχώς πάνω σε νεκρούς των προηγούμενων μαχών με τα σκουλήκια να βαδίζουν στα πτώματα.
Την πρώτη μέρα οι Έλληνες οργανώθηκαν φτιάχνοντας θέσεις μάχης.
Τη νύχτα της 17 Ιουνίου αρχίζει η πρώτη επίθεση των Κινέζων. Ενώ οι Κινέζοι επιτίθενται κατά κύματα, οι Έλληνες αντιστέκονται ηρωικά και αποκρούουν επιτυχώς την πρώτη επίθεση. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν τους Έλληνες ανεφοδιάζοντάς τους συνεχώς με πυρομαχικά, υποστηρίζοντας με βολές πυροβολικού, ενώ με τις φωτοβολίδες τους έκαναν τη νύχτα μέρα.
Οι Κινέζοι αφού ετοιμάστηκαν για το δεύτερο κύμα, έπειτα από μιάμιση ώρα, εξαπολύουν νέα επίθεση με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα. Όμως και η δεύτερη επίθεση των Κινέζων αποτυγχάνει.
Την τρίτη ημέρα, στις 18 Ιουνίου, οι Κινέζοι αφού αναπλήρωσαν εκ νέου τις απώλειες τους, εξαπολύουν την τρίτη και τελευταία επίθεση, αλλά και αυτή απέτυχε από τη σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων, προκαλώντας τους μεγάλες απώλειες.
Μετά και την τρίτη αποτυχημένη επίθεση, οι Κινέζοι ηττημένοι οριστικά και έχοντας τεράστιες απώλειες, υποχωρούν και εγκαταλείπουν κάθε άλλη προσπάθεια για κατάληψη του υψώματος Χάρρυ, ενώ η Μεραρχία στην οποία ανήκε το επιτιθέμενο Σύνταγμα κρίθηκε ανενεργή!
Οι Κινέζοι ανέφεραν ότι είχαν καταμετρημένες απώλειες 250 νεκρούς. Η εκτίμηση όμως είναι ότι σκοτώθηκαν περίπου 1450 Κινέζοι στρατιώτες. Ακριβής υπολογισμός δεν είναι εφικτός γιατί οι Κινέζοι κατά την αποχώρησή τους έπαιρναν και τους νεκρούς, ώστε να μη γνωρίζει ο αντίπαλος τις πραγματικές απώλειες.
Οι Έλληνες έχασαν 5 στρατιώτες και είχαν 18 τραυματίες.
Ο ελληνικός Λόχος που αμύνθηκε στο ύψωμα Χάρρυ, διαμνημονεύθηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ και η σημαία του ελληνικού Τάγματος παρασημοφορήθηκε. Αξιωματικοί και στρατιώτες παρασημοφορήθηκαν εν ζωή αλλά και μετά θάνατο για την ανδρεία που επέδειξαν.

Τον Ιανουάριο του 1944, διαπράχθηκε ένα έγκλημα πολέμου με 5500 νεκρούς... το οποίο η ιστορία "φρόντισε" να ξεχαστεί!
Την ιστορία λένε πως τη γράφουν οι νικητές. Αυτοί φυσικά, παραλείπουν την καταγραφή όσων εγκλημάτων έχουν διαπράξει. Όταν λοιπόν μιλούμε για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναφερόμαστε κυρίως στα όσα φρικτά και αποτρόπαια έκαναν οι Ναζί.
Για παράδειγμα, στο σχολείο μαθαίνουμε για το μεγάλο βομβαρδισμό του Πειραιά από τους Γερμανούς το 1941. Ποτέ όμως δε μας είπε κανείς, για το μεγάλο βομβαρδισμό που κατέστρεψε ολοσχερώς όλη την περιοχή το 1944. Ένα βομβαρδισμό που δεν τον έκαναν οι δυνάμεις του άξονα αλλά οι «σύμμαχοι» Αμερικανοί και Άγγλοι.
Στις 11 Ιανουαρίου 1944, το λιμάνι του Πειραιά συνέχιζε να δουλεύει κάτω από την μπότα του κατακτητή. Το μεγάλο λιμάνι είχε γίνει αρκετές φορές στόχος αεροπορικών επιθέσεων κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αυτό που θα γινόταν όμως εκείνη την ημέρα δεν το περίμενε κανείς.
Το πρωϊνό εκείνο, από την αεροπορική βάση της Φότζια της Ιταλίας, απογειώνεται ένα σμήνος αμερικανικών βομβαρδιστικών Β17 με κατεύθυνση την Ελλάδα. Στόχος; Το λιμάνι του Πειραιά και οι εγκαταστάσεις των Γερμανών. Στις 12.35 το μεσημέρι, η αποστολή βρίσκεται πάνω από το στόχο.
Ο βομβαρδισμός κράτησε 1 ώρα και 8 λεπτά. Στις 13.43 τα αμερικανικά αεροσκάφη (όσα είχαν απομείνει) επιστρέφουν στη βάση τους. Το θέμα είναι όμως τι άφησαν πίσω τους. Μια πόλη εντελώς κατεστραμμένη. Οι περισσότερες βόμβες είχαν πέσει στο κέντρο του Πειραιά και σε κατοικημένες περιοχές.
Οι απώλειες για την πόλη είναι τεράστιες και πλησιάζουν στα επίπεδα της ολοκληρωτικής καταστροφής. Διαμελισμένα πτώματα κείτονταν στους δρόμους. Σπίτια, κτίρια, μνημεία κατεστραμμένα. Αρχικές πηγές μιλούν για 700 νεκρούς,
μετά για 1000, τελικά είναι 5500 Έλληνες που έχασαν τη ζωή τους. Οι απώλειες των Γερμανών; 8 στρατιώτες! Ούτε μια στρατιωτική εγκατάσταση των Ναζί δεν καταστράφηκε.
Οι Αμερικανοί απέδωσαν την αποτυχία της επιχείρησης στη συννεφιά και τον παγετό που προκάλεσε την σύγκρουση στον αέρα 6 αεροπλάνων τους, με αποτέλεσμα να ριχτούν οι βόμβες βιαστικά. Όσο για τους νεκρούς; «παράπλευρες απώλειες στρατιωτικής επιχείρησης».
Η ημέρα όμως δεν είχε τελειώσει ακόμη. Σειρά πήρε η αγγλική αεροπορία αυτή τη φορά. Αεροσκάφη της RAF βομβάρδισαν τον Πειραιά άλλες 2 φορές στις 7 το απόγευμα και στις 10 το βράδυ. Ελάχιστοι γερμανικοί στόχοι επλήγησαν. Ό,τι είχε μείνει όρθιο όμως από την πόλη καταστράφηκε.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως καμία γερμανική πόλη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δε βομβαρδίστηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις τρεις φορές μέσα σε μια ημέρα. Αυτό το θλιβερό προνόμιο το είχε μόνο ο Πειραιάς. Άσχετα εάν η ιστορία "φρόντισε" να το ξεχάσει!
(κείμενο από τον Θάνο Κοφινά - αναρτηθηκε στην σελιδα ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ)

Σαν σήμερα !
Αλέξανδρος, Φιλίππου,
Αρχιστράτηγος των Ελλήνων, πλήν Λακεδαιμονίων.
Πεθαίνει στην Βαβυλώνα μέγιστος των Ελλήνων

https://www.youtube.com/watch?v=axaUE-g8Ze4

Βρέθηκαν τα οστά του ταγματάρχη Κατσάνη Η επικαιρότητα μόνο στο https://www.ethnos.gr/Κάνε subscribe στο Ethnos: https://www.youtube.com/channel/UCb0SCTuWPy0Lgr4NBYWzuGQΑκολούθησέ μας:Official webs...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1897 - Γεννιέται στην μαρτυρική γη της Ελληνικής Κύπρου, ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας μια εξαιρετικά μεγάλη Πατριωτική μορφή του Σύγχρονου Ελληνισμού!
Για τους ελληνοφωνους κομμουνιστές ήταν ο Γρίβας ο Χίτης....
Για τους ΕΛΛΗΝΕΣ ήταν είναι και θα είναι ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ γιατί ήμασταν είμαστε και θα είμαστε ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΓΕΝΗ
ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Χωρίς Σχόλια !

https://averof.hellenicnavy.gr/ekpobi-asyrmatou-p-n-m-th-k-g-averof/

ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ Π.Ν.Μ. Θ/Κ Γ. ΑΒΕΡΩΦ - Θωρηκτό Γ. Αβέρωφ - Πλωτό Ναυτικό Μουσείο Την 16 Μαΐου 2024, θα λειτουργήσει επί του Θ/Κ Γεώργιος Αβέρωφ, Ραδιοερασιτεχνικός Σταθμός ύστερα από 113 χρόνια από την ύψωση της Ελληνικής Σημαίας και θα χρησιμοποιηθ....

Τὶς ἐκπομπὲς ἔκανε ὁ μαθητὴς μου κ. Ἀντώνιος Παράσχης (ΠΝ). Εἶμαι περήφανος γι αύτὸν !
θhttps://averof.hellenicnavy.gr/ekpobi-asyrmatou-p-n-m-th-k-g-averof/

ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ Π.Ν.Μ. Θ/Κ Γ. ΑΒΕΡΩΦ - Θωρηκτό Γ. Αβέρωφ - Πλωτό Ναυτικό Μουσείο Την 16 Μαΐου 2024, θα λειτουργήσει επί του Θ/Κ Γεώργιος Αβέρωφ, Ραδιοερασιτεχνικός Σταθμός ύστερα από 113 χρόνια από την ύψωση της Ελληνικής Σημαίας και θα χρησιμοποιηθ....

Είμαι πολύ περίεργος να μάθω εάν έχουν πράξει ποτέ το ίδιο και για την κατεχόμενη από τους βαρβάρους Κύπρο μας...εεε;
Αν όντως χρησιμοποιούσε σωστά η συγκεκριμένη ομάδα την λέξη "Αδράστεια" τότε δεν θα άφηνε σε ησυχία τους Τούρκους, τους Αλβανούς, τους Σκοπιανούς και κάθε αδηφάγο γείτονα.

Την απελευθέρωση της και την ενσωμάτωση της στον εθνικό κορμό γιορτάζει στις 14 Μαΐου η Αλεξανδρούπολη. Φέτος συμπληρώνονται 104 χρόνια από το γεγονός αυτό.
Η σύγχρονη ιστορία της Αλεξανδρούπολης ξεκινάει τον 19ο αιώνα όταν ψαράδες από τη γειτονική Αίνο στήνουν ένα μικρό οικισμό με το όνομα Δεδέ-Αγάτς (δέντρο του ερημίτη ή παλιό δέντρο στα τούρκικα).
Στα τέλη του ίδιου αιώνα η πόλη αποκτά πολυπολιτισμικό χαρακτήρα, καθώς καταφθάνουν Έλληνες, Αρμένιοι, Τούρκοι, Φραγκολεβαντίνοι, Εβραίοι και Βούλγαροι – έμποροι, τεχνίτες, ναυτικοί για την κατασκευή του σιδηροδρόμου. Το 1878 το Δεδέ-Αγάτς κατοχυρώνεται στη Ρωσία με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Οι νέοι κατακτητές ανακαινίζουν την ρυμοτομία της πόλης και την καθιερώνουν ως μια πόλη, υπόδειγμα ρυμοτομίας, με μεγάλους και φαρδείς κάθετους δρόμους προς την παραλία. Παράλληλα, κατασκευάζεται ο Φάρος, το σήμα κατατεθέν της πόλης. Ακόμα και με την βίαιη προσάρτηση της πόλης στην Βουλγαρία το 1885 δεν μπόρεσε να σταματήσει η ανάπτυξή της. Συνεχώς κατασκευάζονται δημόσια έργα, ναοί, σχολεία και νοσοκομείο. Το 1897 η πόλη καλωσορίζει το περίφημο Οριάν Εξπρές που ενώνει την Θεσσαλονίκη με την Κωνσταντινούπόλη.
Το 1905 διορίζεται πρόξενος της πόλης ο Ίωνας Δραγούμης, μετά τη Φιλιππούπολη όπου βρισκόταν. Στις 8 Νοεμβρίου του 1912, το Δεδέαγατς καταλήφθηκε από τις βουλγαρικές δυνάμεις. Η Βουλγαρία και η Ελλάδα ήταν σύμμαχοι κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, αλλά αντίπαλοι στον Β’ Βαλκανικό. Το Δεδέαγατς κατελήφθη αυτή τη φορά από τις ελληνικές δυνάμεις στις 11 Ιουλίου 1913.
Ωστόσο, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (10 Αυγούστου του 1913) η πόλη ξαναπέρασε στα χέρια της Βουλγαρίας μαζί με την υπόλοιπη Δυτική Θράκη. Η πόλη σχεδόν ερημώνει από Έλληνες που δεν αντέχουν να βλέπουν να χαλάει ότι αγαπήσανε. Οι Βούλγαροι καταστρέφουν μνημεία, αρχεία και ιστορικά κτίρια.
Μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου πολέμου όσοι κάτοικοι είχαν απομείνει, πανηγυρίζουν την ήττα της Βουλγαρίας από τις συμμαχικές δυνάμεις και την ένωση της Θράκης με την Ελλάδα (συνθήκη Νεϊγύ, 1919).
Το Δεδέ-Αγάτς κυβερνείται προσωρινά από μια Διασυμμαχική Διοίκηση, με κυβερνητικό αντιπρόσωπο τον Χαρίσιο Βαμβακά, συνεργάτη του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο Βαμβακάς κατορθώνει να ενσωματώσει την περιοχή στον Ελληνικό διοικητικό οργανισμό, πριν ακόμη επιδικαστεί στην Ελλάδα.
Μέχρι που έρχεται η 14η ΜΑΙΟΥ 1920 και η απελευθέρωση της πόλης από την 9η Μεραρχία Σερρών, με διοικητή τον Επ. Ζυμβρακάκη. Γίνεται υποστολή της γαλλικής σημαίας και έπαρση της Ελληνικής από τον Κων/νο Μαζαράκη-Αινιάν. Ο αστυνομικός διευθυντής Κ. Δανιήλ παραδίδει την πόλη που αποκτά επιτέλους το πρώτο της ελληνικό όνομα, Νέαπολη το οποίο όμως δεν θα το κρατήσει πολύ γιατί οι τοπικές αρχές την ξαναβαφτίζουν Αλεξανδρούπολη, προς τιμήν του βασιλιά Αλεξάνδρου, ο οποίος πηγαίνοντας να απελευθερώσει την Ανδριανούπολη πέρασε από την περιοχή.
Από το 1920 κι έπειτα η ιστορία και η μοίρα της πόλης μας ταυτίζεται πλέον με την ευρύτερη εθνική."ΑΚΡΟΚΕΝΤΡΩΟΣ"

🔥🔥🔥 😠😠😠
Ή Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα ήταν αλβανίδα είπε ό κύριος Ράμα σήμερα στην Αθήνα..

Άς θυμίσουμε εδώ τί είχε πει ή ίδια ΜΕΓΆΛΗ κυρία τής επανάστασης για τήν Ελλάδα καί τούς Έλληνες..(απευθυνόμενη στους δημογέροντες τής Ύδρας.. όι οποίοι Υδραίοι ήταν καί αυτοί Αρβανίτες.. καί έχει μεγάλη σημασία αυτό..)

«Ἔχασα τόν σύζυγό μου. Εὐλογητός ὁ Θεός!

Ὁ πρεσβύτερος υἱός μου ἔπεσε μέ τά ὅπλα ἀνά χεῖρας. Εὐλογητός ὁ Θεός!

Ὁ δεύτερος καί ὁ μόνος υἱός μου, δεκατετραετής τήν ἡλικία μάχεται μετά τῶν Ἑλλήνων καί πιθανῶς νά εὔρη ἔνδοξον θάνατον. Εὐλογητός ὁ Θεός!

Ὑπό τήν σημαίαν τοῦ Σταυροῦ θά ρεύση ἐπίσης τό αἷμα μου. Εὐλογητός ὁ Θεός!

Ἀλλά θά νικήσωμεν..ἤ θά παύσωμεν μέν ζῶντες,

Αλλά θά ἔχωμεν τήν παρήγορον ἰδέαν, ὅτι ἐν τῷ κόσμω δέν ἀφήσαμεν ὄπισθεν ἠμῶν δούλους Ἕλληνες».🇬🇷🙏🇬🇷

Άντε γειά..

Πέρασαν 23 χρόνια από την 9η Μαϊου 2001 που έφυγε από την ζωή ο Νίκος Σαμψών (εδώ στις φωτογραφίες με τον ένδοξο μπερέ της ΕΟΚΑ μόλις 20 χρονών, οπως επίσης με το "λούγκερ" του που το χρησιμοποιούσε ως "εκτελεστής" της οργάνωσης κατά άγγλων και κύπριων προδοτών συνεργατών τους και η γνωστή φωτο την ημέρα της ορκωμοσίας του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας των Πραξικοπηματιών της 15/7/74).
Από μικρός μπολιασμένος με την γάπη για την Ελλάδα και το όραμα για την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου στον Εθνικό κορμό.
Δις καταδικασμένος εις θάνατον δια απαγχονισμού από τους Άγγλους μετά από - κατά γενική ομολογία - πολύ φρικτά βασανιστήρια και φυλάκιση στα κελιά των μελλοθάνατων μαζί με τους άλλους συναγωνιστ̌ές του στις Κεντρικές Φυλακές. Κάποια στιγμή, μεταφέρεται σε φυλακές υψίστης ασφαλείας της Σκωτίας.
Είχε κάψει κυριολεκτικά την γούνα των Εγγλέζων - κυρίως της αντιτρομοκρατικής τους υπηρεσίας στην Κύπρο - αλλά και των ντόπιων κυπρίων προδοτών συνεργατών τους, όντας ένα από τα βασικά στελέχη των "εκτελεστών" της ΕΟΚΑ, που έλαβε μέρος σχεδόν σε όλες τις επικίνδυνες αποστολές εκτελέσεων, άφοβος, άτρομος, ακόμα και εν μέση οδώ, ακόμα και στο φως της μέρας. Και στο τέλος πάντα διέφευγε.
Γιαυτό είχε κερδίσει το προσωνύμιο "ο Ατρωτος"!
Η Βασίλισσα της Αγγλίας λοιπόν, την ημέρα του ήδη από καιρού προγραμματισμένου απαγχονισμού του, δίνει χάρη στους εναπομείναντες μελλοθάνατους και η ποινή τους μετατρέπεται σε ισόβια φυλάκιση, σε μεσαιωνικού τύπου φυλακές της Αγγλίας, εκεί όπου κρατούνταν και οι συλληφθέντες βαρυποινίτες αντάρτες του IRA.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης δυστυχώς είχε απαγχονισθεί μόλις λίγες ώρες πριν...
Αποφυλακίσθηκε με τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου.
Συνέχισε να μιλάει για Ελλάδα, για Ενωση, για Αγώνες μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων του Η ΜΑΧΗ και ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ
Στο ξεκίνημα του 1964 στα γεγονότα της Τουρκανταρσίας, χρησιμοποιήθηκε με την 40μελη ομάδα του από την Κυβέρνηση, στην υπεράσπιση της Β.Α. Λευκωσίας στην περιοχή της Ομορφίτας, την οποία έσωσε από το να μπει πίσω από την πράσινη γραμμή του Young, στον ελεγχόμενο από τους Τουρκοκύπριους χώρο της Λευκωσίας, όταν οι εχθροπραξίες σταμάτησαν. Την κράτησε ΕΛΛΗΝΙΚΗ στα όρια της ελεύθερης Λευκωσίας. Οι Τούρκοι τον μίσησαν όσο κανέναν άλλο για αυτό. Και τον συκοφαντησαν αποδίδοντας του τελείως ψευδώς - για την προπαγάνδα τους - στοιχεία προσωπικότητας "εγκληματία"!
Δυστυχώς βρέθηκαν οι γνωστοί κύπριοι κομπάρσοι της Ιστορίας αυτού του τόπου, με πρώτους από όλους τους οπαδούς του φασίστα Στάλιν, που πάντα έπαιζαν τον ίδιο ρόλο που έπαιξαν ο Αρτέμης Μάτσας και ο Δήμος Σταρένιος στις ελληνικές ταινίες, να στηρίξουν τα τουρκικά ψεύδη, όχι για το Εθνικό Οφελος (οπως έκαναν από την μεριά τους οι Τούρκοι για το έθνος τους). ούτε για την αλήθεια, αλλά μόνο για μικροπολιτικό και κομματικό κέρδος, όπως έκαναν πάντα και το κάνουν ακόμα και σήμερα.
Του έμελλε να παίξει τον ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας του Πραξικοπήματος, ενα ρόλο που δεν τον επιζήτησε, αλλά για την αποσόβηση ποταμών αίματος εμφυλιακής μορφής, ανάμεσα στον ελληνισμό της Κύπρου τον ανέλαβε και έβαλε και την σφραγίδα του, σώζοντας πολλούς μακαριακούς από πράξεις αντεκδίκησης.
Κυνηγήθηκε όσο κανείς άλλος από το καθεστώς μετά την εισβολή και φυλακίσθηκε... από τους συμπατριώτες του αυτην την φορά κατ' εντολήν του Μακαριωτάτου κ. "Η Κύπρος είμαι εγώ"!
Πέθανε από ανίατη ασθένεια, με την ανεκπλήρωτη επιθυμία να δει την Κύπρο να αποτελεί μία περιφέρεια της Μητέρας Ελλάδας.
Ζήτω οι Ήρωες Αγωνιστές της Γενιάς 55-59, Ζήτω η ΕΟΚΑ.
ΝΙΚΟ ΣΑΜΨΩΝ ΣΕ ΤΙΜΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΤΙΜΩ...
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

Σε όλους τους Φίλους και τις Φίλες, Γιώργηδες και Γεωργίες. . .
ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ !

Κάντε το καλύτερο δώρο των φετινών Εορτών.
Ένα βιβλίο.
Ένα βιβλίο αποτελεί επένδυση, καθώς συντροφεύει, ενημερώνει, εμπνέει και εμπλουτίζει τον πνευματικό μας κόσμο.
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟΥΣ ΕΚΔΟΤΕΣ ΜΑΣ
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ-ΠΟΙΗΤΕΣ ΜΑΣ
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΜΑΣ
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ...
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ...

Β' ΜΕΡΟΣ. ΠΗΓΗ:

Ο Βετεράνος Καταδρομέας Πλάτων Συναδινός και ο Αντισυμμοριακός Αγώνας (Μέρος Β) Στο δεύτερο μέρος της συνεντεύξεως με τον Συνταγματάρχη εα Πλάτωνα Συναδινό, εξιστορεί στο Politically Incorrect τη συμμετοχή...

Α' ΜΕΡΟΣ. ΠΗΓΗ: https://incorrect.gr/.../o-veteranos-tou-bpp.../...
Β' ΜΕΡΟΣ. ΠΗΓΗ: https://incorrect.gr/.../o-veteranos-katadromeas-platwn.../

Ο Βετεράνος Καταδρομέας Πλάτων Συναδινός και ο Αντισυμμοριακός Αγώνας (Μέρος Β) Στο δεύτερο μέρος της συνεντεύξεως με τον Συνταγματάρχη εα Πλάτωνα Συναδινό, εξιστορεί στο Politically Incorrect τη συμμετοχή...