ESIOT

Θαλασσινά ξύλα, βότσαλα, διάφανα νερά, αλμυρίκια, φρύγανα, καλαμιές, τζιτζίκια, μια κότα που βγήκε έξω απ’ το φράχτη παριστάνοντας τη λουόμενη, θαλασσοπούλια στον ορίζοντα, ένα απογευματινό μπάνιο μέσα Σεπτέμβρη, αλμυρές πλεξούδες, ένα βιβλίο που έλεγε πόσο πλάκα έχουν οι Μικρές Κυκλάδες, μια αιώρα και ένα μελτέμι που την αναποδογύρισε και μας πιάσανε τα γέλια. Βράδιασε και δεν μας κάνει καρδιά να φύγουμε. Μια θάλασσα ιστορίες. Η Λιχναφτιά.

Οδός μελτεμιού.
Οδός παπουτσιού (απ’ τον τόπο σου).
Οδός Δρόσου.

Αν βάζαμε στη σειρά τους 68 φετινούς κωδικούς της συλλογής μας, κάπου εκεί στο κέντρο καράκεντρο θα τοποθετούσαμε τα κόκκινα high heels ή αλλιώς . Αφιερωμένα στα κεντρικά των ESIOT: Δρόσου 11, Τήνος.

Για τους εν Αθήναι 📢
Τελευταία μέρα για τη Μαυρομιχάλη 51. Το φυσικό κατάστημα της Αθήνας θα ξεκουραστεί για λίγο για να επιστρέψει ΔΡΙΜΥΤΕΡΟ (τα κεφαλαία όχι τυχαία). Σήμερα, 10/8/24, 11.00-18.00 ανοιχτά και μετά από 30/8 πάλι κοντά σας. Καλό καλοκαίρι 🥽💦
PS: Θα τα λέμε ιντερνετικά και από τα κεντρικά της Τήνου.

Μετά από μια θάλασσα με φωτοστέφανο. Πριν από τον δέκατο πλανήτη. Εκεί που επιτηρεί ο Αίολος με το άγρυπνο μάτι του. Στο άλλο άκρο της Τήνου, σε βρίσκει ένα ακραίο σκηνικό. Να το πάρει το ποτάμι;

Bonus hint: φέτος έγινε σανδάλι που φοριέται και έτσι και αλλιώς (lace up ή slide)

Sales Update: 25-55% OFF 🏖️
Εξαιρούνται t-shirts, gift cards, care kits, tote bags.
Refundable.
Χαμηλό απόθεμα.
👉🏼www.esiot.gr

Καμιά φορά πρέπει να δεις τη μεγάλη εικόνα πίσω από την εικόνα. Και η εικόνα πίσω από τα Ιστέρνια είναι μια θάλασσα ασημί.

Η μέρα θα κλείσει στο μπαρ Κουρσάρος για ποτό, γιατί πάντα εκεί έκλεινε και γιατί τώρα πλέον ανανεώθηκε και ποτέ δεν είναι αργά να το ξαναζήσουμε. Το πιο θρυλικό μπαρ της Τήνου, τουλάχιστον τα τελευταία …άντα χρόνια! Να ακούς τις μουσικάρες σου, να ξελαρυγγιάζεσαι για να συνεννοηθείς (τι αναλύσεις ζωής έχουν γίνει υπό αντίξοες συνθήκες, με υψηλά ντεσιμπέλ, όμως για κάποιον δικό του λόγο ήταν το ιδανικότερο μέρος για να τα πεις), να στέλνεις το φεγγάρι για ύπνο πίσω από τη Σύρο και εκεί, γύρω στις 3 το βράδυ, ο dj να σε στέλνει με τη σειρά του για ύπνο παίζοντας το “My way” και να λες «πώς πέρασε η ώρα», και «παίξε κι άλλο, δε νυστάζουμε». Και το καθυστερούσαμε όσο γινόταν με κανένα σουβλάκι και συνέχεια του σουσού εκτός Κουρσάρου, με αυτιά που βουίζουν κι εμάς να έχουμε τόσα ακόμα να μοιραστούμε. Ώσπου κάποια στιγμή λέγαμε με βαριά καρδιά καληνύχτα, και όταν φτάναμε σπίτι ακούγαμε βαριές καλημέρες αν οι γονείς είχαν ξυπνήσει αξημέρωτα και ότι έχουμε κάνει «τη νύχτα μέρα». «Θα μεγαλώσετε» έλεγαν «και θα καταλάβετε». Απλά οι γονείς τα έλεγαν αυτά γιατί δεν άντεχαν το ξενύχτι που εμείς άντεχαμε :) οπότε καλά κάναμε, όλα στον καιρό τους. Κι ο Κουρσάρος, χειμώνα καλοκαίρι, με μελτέμια και νοτιάδες, εκεί, αγέρωχος κι ωραίος. Απο τότε ως τώρα. Διαχρονικά. Σαν το ομώνυμο σανδάλι, να το φοράς σε κάθε ηλικία, από τότε που μπορείς να κάνεις τη νύχτα μέρα μέχρι να ξυπνάς πριν λαλήσει ο κόκορας. Total black φαινομενικά, στο βάθος του όμως φωτεινό, με χίλια χρώματα.
Δεν ήξερα πώς να κλείσω αυτή την ανάρτηση κι έβαλα το “My way” να παίζει μπας και σκεφτώ καθαρά, κατέληξα να το ακούσω καμιά δεκαριά φορές, συγκινήθηκα άλλες τόσες, και κάπου εκεί οι διαθέσιμοι χαρακτήρες εξαντλήθηκ

🛳️ Για να σας προλάβουμε, τα Κεντρικά της Τήνου δεν θα κλείσουν τον Αύγουστο. Φυτέψαμε στίπες, ετοιμάζουμε νέα ταμπέλα σε ρυθμούς νησιού, φορέσαμε καλαπόδια σε όλα τα καλοκαιρινά παπούτσια που έχουμε, τα αραδιάσαμε εντός και εκτός, ψηλά και χαμηλά στα ράφια ή στο κεντρικό τραπέζι για να μπορείτε να τα βλέπετε, να τα πιάνετε, να τα δοκιμάζετε. Οσονούπω βγάζουμε τραπεζάκι έξω και σας περιμένουμε στην πηγή για σανδάλια κτλ κτλ.. ξέρετε :)

Πότε έφτασε Αύγουστος και πότε ξεκίνησαν οι καλοκαιρινές εκπτώσεις 15-50% στα ESIOT ⚡️
Καλό μήνα 💛💙
Refundable.

⏳10 και σήμερα. Τελευταίο δεκαήμερο λειτουργίας προ διακοπών για το ESIOT ATHENS STORE.
🛑Δευτέρα, 5/8/24 το κατάστημα θα παραμείνει κλειστό.
🛑11-29/8/24 θα είμαστε out of office στη γνωστή γωνία Μαυρομιχάλη 51 και Αραχώβης.
✅Μέχρι και το επόμενο Σάββατο, 10/8/24, σας περιμένουμε για τον τελευταίο ανεφοδιασμό και για ανταλλαγη καλοκαιρινών ευχων.

Την λέγανε Οφιούσα ή Φιδούσα γιατί είχε πολλά φίδια. Έτσι ξέραμε. Κι έπρεπε να έρθει το 2024 για να φέρει τα πάνω κάτω. Σύµφωνα µε κάποιους µελετητές, λέει, ίσως έχει ερµηνευτεί λανθασµένα η ετυμολογία, αφού «φίδες» ή «εφίδες» είναι κάποιο είδος κέδρου που ευδοκιµούσε στο νησί (σήµερα το συναντούµε µόνο στην περιοχή του Πανόρµου). Μακάρι να ίσχυε το δεύτερο σενάριο, πιο μεγάλο μακάρι βέβαια να μην είχαμε καν φίδια όπως η Αστυπάλαια, αυτοί πώς τα κατάφεραν δηλαδή. Γιατί φίδες στην Τήνο δεν έχουμε δει, αλλά φίδια έχουμε δει πολλάκις. Εν ολίγοις, υπάρχει μια φιλική για τα πόδια και μια Οφιούσα που δαγκώνει. Επιλέξτε υπεύθυνα.

Τα Σάββατα έρχονται φίλοι στη Μαυρομιχάλη 51. Κάποιοι χτυπάνε το κουδούνι ρυθμικά για να δηλώσουν παρουσία, άλλοι κάθονται ήσυχα στο τραπεζάκι έξω και τους βλέπουμε μετά από ώρα, άλλοι έρχονται απλά για το aircondition. Όλοι καλοδεχούμενοι, μοιραζόμαστε ώρες από την καλύτερη μέρα της εβδομάδας, παίρνουν καφέ από απέναντι, κουλούρι από τον φούρνο, καμιά φορά στο btw δοκιμάζουν παπούτσια και φεύγοντας αγοράζουν λουλούδια για το σπίτι τους.

Η , εκτός από φίλη, είναι και ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τα πλεκτά τσαντάκια που έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε εντός. Ήρθε με τις νέες της κλωστές και το καινούργιο της φόρεμα, το σέταρε με τα καφέ τακούνια, έπλεξε τσαντάκια, ξήλωσε, ξαναέπλεξε, έφαγε, ήπιε και (δεν ξέρω αν στο τέλος της μέρας) νηστική κοιμήθηκε, γιατί πώς να το κάνουμε, τα ESIOT δεν χορταίνονται. Ειδικά αυτά με το χαμηλό τακούνι που έχουν αίσθηση flat σανδαλιού. Τα λέμε εμείς αλλά το βασικότερο… τα λέτε εσείς 🤎

Τα Σάββατα, ανοιχτά 11.00-18.00,
ESIOT ATHENS STORE,
Μαυρομιχάλη 51 και Αραχώβης,
Εξάρχεια

-Αν οι πάπιες του Πανόρμου ήταν οριγκάμι;
-Αν το τοπίο του μοναδικού φυσικού λιμανιού της Τήνου έπρεπε να αποτυπωθεί με ένα και μόνο χρώμα;
-Αν η αίσθηση της απαλής άμμου των παραλιών του μπορούσε να παραμείνει στα πόδια και μετά την παραλία;
-Αν ο Πάνορμος Τήνου λέγεται και «Παλέρμο» μήπως τελικά έχουμε κάτι από Ιταλία;

Πήραν μορφή όλα αυτά τα ασύνδετα-μεταξύ-τους «αν», και γίνανε σανδάλι στο χρώμα της άμμου, κατασκευασμένο με μαλακό σουέντ δέρμα εκ Φλωρεντίας και design που θυμίζει οριγκάμι. Το βαφτίσαμε

H παχιά άμμος κάποτε ήταν πιο παχιά. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που βρέθηκα στην κορυφή του αμμόλοφου της που τότε ήταν διπλάσιος: ξεκίνησα να κουτρουβαλάω με χαρά ένα καλοκαιρινό καταμεσήμερο ντάλα, αφού θεώρησα φανταστική ιδέα να κατέβω μια τέτοια αμμουδερή πίστα δρασκελίζοντας με τα παιδικά μου ποδαράκια όμως πριν φτάσω στη μέση της διαδρομής είχαν ήδη τσουρουφλιστεί τα πατούσια μου και έκλαιγα γοερά ζητώντας απελπισμένα βοήθεια. Τότε πρέπει να φορούσα 32 νούμερο παπούτσι.

Δεν λέω, είναι απίστευτη αίσθηση ελευθερίας να χοροπηδάς σε ένα βουνό παχιάς άμμου, αρκεί να μην είναι καυτή. Παρόμοια ευχάριστο είναι να φοράς την σε εκδοχή σανδαλιού, το λέω με απόλυτη επίγνωση και εμπειρία πλέον μιας πατούσας σε πλήρη ανάπτυξη.

Κλείνοντας, βάζω την Παχιά Άμμο στο top3 των παραλιών της Τήνου αλλά όχι με 15 μποφόρ αέρα γιατί έτσι, το πας γυρεύοντας να έχεις εξίσου τραυματική εμπειρία για άλλους λόγους. Πάρε μάσκα αν σ αρέσουν τα πράσινα νερά και οι αμμουδεροί βυθοί, γιατί δεν ξέρω αν στο είπα, η παχιά η άμμος συνεχίζεται και κάτω από το νερό.

Ο Μόγλης ξεναβρήκε το χρώμα του, vol. 374 🤟🏾

⚡️Flash Sales διάρκειας 48 ωρών ⚡️
Χρησιμοποίησε τον κωδικό FLASHSALE20 στο checkout και δες τις τιμές να πέφτουν 20€. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει ⏳
👉🏼 www.esiot.gr ως Τρίτη, 23/7/24, στις 23.59.
Ισχύει και στα φυσικά μας καταστήματα Μετά οι τιμές επανέρχονται στα κανονικά τους.

Να κοιτιόμαστε στα μάτια οι γυναίκες όπως η με την . Γιατί σημαντικό να μπορεί να σταθεί η καθεμιά μόνη της όμως καμιά φορά θέλει το μαζί και να γελάς παρέα και η ζωή είναι ωραία για να μη τη μοιράζεσαι.

Από όλα τα φανταστικά που μπορεί να σημαίνουν «Τριπόταμος» όπως α. ένα τηνιακό χειροποίητο χωριό, χτισμένο ανάμεσα σε τρία ποτάμια, β. ένα επικό πανηγύρι κρασιού πάνω σε ταράτσες σπιτιών προς το τέλος καλοκαιριού κτλ κτλ, εμείς σήμερα θα σταθούμε στο γ.: Τριπόταμος είναι το μέρος που ζει και δραστηριοποιείται μια τεράστια μορφή της Τήνου, ετών σχεδόν 7, ικανός για τα πιο δημιουργικά και ευφάνταστα πράγματα, ο Γιώργης. Πέρσι, η καριέρα του απογειώθηκε με το μουσείο που έφτιαξε στην αυλή του σπιτιού του μαζί με τη νονά του, . Τέτοιο μουσείο δεν έχετε ξαναδεί, φιλοξενούσε έργα που χρησιμοποιούν διάφορες τεχνικές ζωγραφικής και έχουν θεματολογία που έχει επηρεάσει ανά καιρούς τον καλλιτέχνη, απολιθώματα δεινοσαύρων και τους δεινόσαυρους τους ίδιους, συλλογή από σπάνιες πέτρες που χρόνια μαζεύει από μέρη που έχει πάει ή και όχι και πολλά άλλα. Είχαμε την τιμή να παρευρεθούμε στα εγκαίνια της έκθεσης του και να μας ξεναγήσει ο ίδιος ο καλλιτέχνης στον υπέροχο χειροποίητο κόσμο του. Κι επειδή από το περσινό καλοκαίρι ως σήμερα, η ανήσυχη αυτή φυσιογνωμία έχει ασχοληθεί με διάφορα άλλα, ανυπομονούμε για τα επόμενα που θα μας ετοιμάσει!

Λίγο πριν το τέλος: δ. Τριπόταμος σημαίνει, αναμφισβήτητα, παγωτό να γλείφεις τα δάχτυλα σου, handmade by Μαργαρίτα 🫠 (spoiler στο τέλος)

Για το τέλος: Από όπου κι αν το πιάσεις, σε κάποια δική μας διάλεκτο, Τριπόταμος θα σήμαινε «φτιαγμένο στο χέρι», πχ. Αυτό το καφέ σανδάλι είναι (ο) και έχει τα τρία πιο σταθερά λουριά που φαντάστηκε ποτέ ανθρώπινος νους.

Η πρώτη παράγραφος θα μπορούσε να παραληφθεί για να αποφευχθούν πιθανές παρεξηγήσεις όμως στην πραγματικότητα είναι εξίσου σημαντική. Το Γκαράζ έκλεισε αλλά δεν το ξεχάσαμε και αναμένουμε να γνωρίσουμε το vol2 ελπίζοντας να μείνει πιστό στην αθωότητά του και ανεπηρέαστο από το σαρωτικό trend Αθηναϊκού φτιασιδώματος. Πόση πια Αθήνα μπορεί να χωρέσει ένα νησί πριν χάσει την ταυτότητα του;

Άκου λοιπον τι ηταν το Γκαράζ στην Κώμη: Κάτι παραπάνω από πίτσα old school και μακαρονάδες σε έναν χώρο που κάποτε ήταν όντως γκαράζ. Ταβάνι ουρανός, ήχοι γρύλων και καλαμιών στη μέση του πουθενά και αυτή η αίσθηση επιστροφής στα 90s. Κατάλαβες τώρα γιατί δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε; Άξιζε να πας μετά την τρίτη μέρα παραμονής σου στο νησί για να έχεις βγάλει κάπως από πάνω σου την τσίτα της Αθήνας. Και ναι, ανεπιτήδευτα, σου ξέπλενε προβληματισμούς και Χειμώνες. Το garage ήταν η παιδική μας ηλικία κι ας ήρθε μετά από αυτήν, ήταν το άγιο καλοκαίρι και η άγια νοσταλγία μαζί, ήταν η χαρά μιας ζωής.

«Φως
Δυο μάτια που όλο μακραίνουν
Λαμπερά και παιχνιδιάρικα
Όπως εκείνα, τότε
Φως εκ φωτός
Ένα σου βλέμμα 
Και μετά το χάος
Βαθύς ωκεανός που μας καταπίνει
Σαν δυο σταγόνες θαλασσινό νερό
Μια ηλιαχτίδα σε θολά μυαλά
Το πρόσωπο σου όμορφο
Φωνάζει την αλήθεια
Όπως εκείνες που απεχθάνομαι να ακούω.
Το φως χάνεται
Είσαι εδώ;»

Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε ένα πρόσφατο καλοκαίρι από την σε μια παραλία, στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού με την παρέα της. Ξεκίνησε σαν αστείο, τώρα πώς κατέληξε είναι υποκειμενικό.
Φέτος, η , ένα πραγματικά φωτεινό κορίτσι, πήγε στη Σαντορίνη με τα σανδάλια . Δεν θέλει και πολύ για να ενωθούν τα καλοκαίρια και να ανάψουν τα φώτα κάποιων -ίσως- ξεχασμένων φάρων.

Έγκατα. -1. Υπόγεια διάβαση που οδηγεί σε μια δεξαμενή παπουτσιών. Η πισίνα μας. Χωρίς νερό. Θα την γεμίσουμε με AI, ή photoshop έστω, για τις ζεστές μέρες στην καυτή Αθήνα. Στη στροφή της νεροτσουλήθρας σκύψε γιατί θα βρεις.

Σχετικά με τις δύο τελευταίες εικόνες: είναι σχετικά (και άσχετα) κείμενα που γράφτηκαν από και με γενικό θέμα: «ΥΠΟΓΕΙΟ». Τα παραθέτω για να θυμόμαστε το προχθεσινό απόγευμα στη Μαυρομιχάλη 51, που λίγο πριν το κλείσιμο, πάθαμε συγγραφικό οίστρο, σύσσωμο το αθηναϊκό crew των ESIOT και είχε πλάκα.

Οι άνθρωποι που μεγαλώνουμε παρέα, από όσο θυμόμαστε τον εαυτό μας, και που ακόμα κι αν κρασάρει κάποτε η μνήμη μας και ξεχάσουμε ποιοι είμαστε τώρα, δεν θα ξεχάσουμε ποιοι ήμασταν τότε. Αυτοί που τους ξέρουμε και μας ξέρουν από την καλή και την ανάποδη κι όμως πάντα νικάει η καλή. Η ομορφιά του να μοιράζεσαι από τόσος δα 🤏🏽 μια ζωή που μπορεί να χωρέσει δίπλα δίπλα κι ας είναι και σε διαφορετικές φωτογραφίες. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτούς.

Αγκαλιά από εμάς στα αδερφάκια Ζωγράφου που μας έστειλαν αυτό το κοκτέιλ φωτογραφιών με αφορμή ένα κόκκινο τακούνι που λέγεται και που για εμάς σημαίνει όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα, θα επανέλθουμε σ’ αυτό άλλη στιγμή 🤞🏽

Το σημερινό σανδάλι εμπνέεται από, και αφιερώνεται σε ένα τοπίο τύπου «ξύπνα, φτάσαμε» και ταυτόχρονα «αφήστε με στην ησυχία μου». Η Καντάνη ήταν για αρκετό καιρό ένα δικό μου απωθημένο, ένα τοπίο μετά τον αγαπημένο προορισμό. Ώσπου ένα καλοκαίρι πήρα το δρόμο για να τη συναντήσω. Το ίδιο καλοκαίρι ένας χίπστερ επισκέπτης της Τήνου, μοιράστηκε, περήφανα κιόλας, τις επενδυτικές του σκέψεις για μέρη σαν την Καντάνη και την Απηγανιά και με εξόργισε Αύγουστο μήνα.

Υπάρχουν μέρη δύσβατα, που θέλουν κόπο και σεβασμό, που ενώ έχεις δει παρόμοιά τους, αυτά σε γεμίζουν και σε αδειάζουν με την απλότητά τους, μέρη με πολλά σαυραδάκια και εκκωφαντικά τζιτζίκια (αυτά τα πρώτα με ζόρισαν περισσότερο από το περπάτημα στο λιοπύρι). Όποιος αυτά τα δύσβατα τα ονειρεύεται βατά στην επένδυση είναι μιας αισθητικής, κατά τη γνώμη μου, επικίνδυνης για έναν τόπο. Κι αν αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει χωρίς εξήγηση, δεν μπορεί να το καταλάβει ούτε με εξήγηση.

Ε λοιπόν, αν ο δρόμος σε οδηγήσει σε μια Καντάνη (οπουδήποτε κι αν είναι αυτή), πάρε από την πολύτιμη ενέργεια και τη ραστώνη της μαζί σου και μετά φύγε ήσυχα, σαν να μην ήρθες. Αν είσαι σαν τον χίπστερ που ανέφερα, σκέψου απλά ότι μέρη σαν αυτό θέλουν δρόμο και περπάτημα και ιδρώτα και θα διψάσεις και θα κουραστείς και τα φρύγανα θα σου γδάρουν τα πόδια και μπορεί να συναντήσεις φίδια και δράκους και πού να τρέχεις τώρα.

Ιστορία νο1.
Ζει στην Αγγλία. Συνήθως επιλέγει παπούτσια μέσω βιντεοκλήσης που της κάνει η μαμά της που έρχεται και αγοράζει για τις κόρες της. Αυτή τη φορά επισκέφθηκε δια ζώσης το νέο φυσικό κατάστημα στην Αθήνα. Ήρθε και έφυγε με ένα τζην σορτς, στο ενδιάμεσο βγήκαν αυτές οι φωτογραφίες.

Ιστορία νο2.
Έρχεστε στο κατάστημα στη Μαυρομιχάλη 51. Λέτε «ψάχνω ένα ζευγάρι παπούτσια για να το συνδυάσω με το τάδε φόρεμα». Εμείς ζητάμε φωτογραφία του τάδε φορέματος. Κάποιες το έχετε στο κινητό, οι πιο ρομαντικές αρκείστε στην προφορική περιγραφή του. Ξεκινάει ένα παιχνίδι styling, μας αρέσει, φέτος μάλιστα βγήκε και το expansion του παιχνιδιού και είναι ακόμα καλύτερο.

Ιστορία νο3.
Διάλογος προ τριμήνου: «Αφού παπούτσια σχεδιάζετε, τι να το κάνετε το δοκιμαστήριο;»
«Όχι, εμείς το θέλουμε!»

Συνδέστε τις 3 ιστορίες.
PS: Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη. Φέρτε το φόρεμα μαζί σας!

slides

Από τη μια μεριά η Τήνος και από την αντίπερα όχθη ο . Στο ενδιάμεσο ένας ύφαλος δρόμος. Υπάρχει ένας δέκατος πλανήτης που, Αιόλου θέλοντος, προσεγγίζεται με πόδια. Έχει τα δικά του αστέρια και χρώμα κυκλαδικής γης. Ε, καμιά φορά η ομορφιά βρίσκεται μέσα στα πόδια μας και εμείς αντί να τη δούμε, ψάχνουμε διαστημόπλοια και αστροναύτες για να την κυνηγήσουμε (και καλά) in a galaxy far far away. Ε, και στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουνε…

Είναι περήφανο, επιβλητικό και μπορεί να ακούγεται από το όνομα σκληρό. Ο Τσικνιάς, είναι το πιο ψηλό βουνό της Τήνου, βραχώδες, απρόσιτο, θά’ λεγε κανείς άγριο. Κι όμως. Ακόμα και το πιο μοναχικό βουνό έχει ανάγκη το συννεφάκι του. Η εικόνα αυτή, του Τσικνιά με το σύννεφό του, που τραβήχτηκε εν πλω, είναι πολύ τρυφερή κατά τη γνώμη μου, σκεφτόμουν, λοιπόν, πόσο σημαντικό είναι καμιά φορά να διαβάζουμε πίσω απο τις γραμμές.

PS: Τα σανδάλια όσο στιβαρά κι αν μοιάζουν, έχουν πάνω τους μόνιμα γυρμένο ένα μαλακό συννεφάκι. Και κάπως έτσι, σε αυτές τις συνυπάρξεις, κρύβεται όλη η μαγεία ⛰️☁️

Κάποτε οι άνθρωποι έχτισαν με αγάπη και μεράκι μια φωλιά για να έχουν να μένουν τα πουλιά. Επέστρεφαν κάθε φορά για να δουν ποια πουλιά γύρισαν. Μέχρι που μια μέρα η φωλιά έγινε και δικό τους σπίτι.

Στο ESIOT STORE ATHENS, θα βρείτε όλη την συλλογή SS24. Το απόθεμα εδώ είναι ξεχωριστό από του site οπότε αν κάτι από την τρέχουσα συλλογή εμφανίζεται OUT OF STOCK online, ρωτήστε μας μήπως το έχουμε στο φυσικό κατάστημα. Πέρα από όλα τα παραπάνω, έχουμε την χαρά να φιλοξενούμε και προϊόντα Ελλήνων και ξένων δημιουργών. Μας βρίσκετε Μαυρομιχάλη 51 και Αραχώβης, Αθήνα.

Ωράριο λειτουργίας:
Δ: 12.00-20.00
Τρ: 12.00-20.00
Τε: 12.00-20.00
Πε: 12.00-20.00
Πα: 12.00-20.00
Σ: 11.00-18.00
Κ: ☀️💦
(το ωράριο ενδέχεται να διαφοροποιηθεί σε γιορτές, αργίες, διακοπές, χειμώνα κτλ αλλά θα ενημερώνουμε το google)

Ψέματα δεν θα πω. Την Σάντα Μαργαρίτα εμείς τη γνωρίζουμε μόνο από φωτογραφίες και από το Τηνιακό τραγούδι που μιλάει για τα κρυσταλένια της νερά. Γι’ αυτό ρωτήσαμε τη φίλη μας την που έχει φάει τη συγκεκριμένη παραλία με το κουτάλι. Μας είπε: «_____».

Όχι, όντως δεν απάντησε τίποτα στην αρχή, μέχρι που την απείλησα. Και ξαφνικά, άρχισε να τρέχει ροδάνι το στόμα της, μίλησε για την καρότσα του θείου της που, ωσάν σχολικό, φόρτωνε όλα τα πιτσιρίκια και τα κατέβαζε παραλία. Τότε εκείνα έτρεχαν στον βράχο και έκαναν non stop βουτιές μέχρι να πέσει ο ήλιος και έρθει η δύσκολη ώρα της επιστροφής. Αν τώρα, λέει, της πεις να βουτήξει από κει, φοβάται. Τελοσπαντων όλα αυτά πρώτη φορά τ’ ακούμε. Φταίμε, λοιπόν, ή φταίει που δεν έχουμε πάει; Εν κατακλείδι, σήμερα, 23/6, σχεδόν τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, με 38°C υπό σκιά, δεσμευόμαστε φέτος το καλοκαίρι να επισκεφθούμε τη Σάντα Μαργαρίτα με τη φίλη μας την Πόπη και να βουτήξουμε από τον βράχο των παιδικών της καλοκαιριών.

Και φαντάσου τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε αν δεν έβγαινε φέτος αυτό το κίτρινο τακούνι που απλά ακούει στο όνομα 💛