Eklogi the Authentic BookStore

Μια νύχτα του Δεκέµβρη, ένας φόνος διαπράττεται στο Παλάς ντε Βερµπιέ, ένα πολυτελές ξενοδοχείο των ελβετικών Άλπεων. Η αστυνοµική έρευνα που διεξάγεται δεν καταλήγει πουθενά. Πολλά χρόνια αργότερα, στις αρχές του καλοκαιριού του 2018, ένας διάσηµος συγγραφέας, που καταφτάνει στο ίδιο ξενοδοχείο για να περάσει τις διακοπές του, θα βρεθεί χωρίς να το καταλάβει στον πυρήνα αυτής της υπόθεσης. Όµως, τι ακριβώς συνέβη στο δωµάτιο 622; Με την ακρίβεια Ελβετού ωρολογοποιού, ο Ζοέλ Ντικέρ µάς ταξιδεύει στην καρδιά της Γενεύης, της γενέτειράς του, µέσα από ένα σκοτεινό µυθιστόρηµα που κόβει την ανάσα. Ένα ερωτικό τρίγωνο, παιχνίδια εξουσίας και χτυπήµατα κάτω από τη µέση, προδοσίες και ζηλοφθονίες που µας αποκαλύπτουν µια Ελβετία κάθε άλλο παρά ήσυχη και ειδυλλιακή.

Παραµιλητό, ονειροπόληµα, η χειµαρρώδης εξοµολόγηση µιας γυναίκας από πλατεία σε πλατεία, από γειτονιά σε γειτονιά, από παγκάκι σε παγκάκι. Από το εδώ στο εκεί, από την Αθήνα του σήµερα στην Κρήτη των παιδικών της χρόνων. Ασφαλής µέσα στις φαντασιώσεις της, βέβαιη ότι η ζωή της εξαρτάται από τα µικρά και τα ταπεινά, παίρνει τους δρόµους µε τις τρεις πεθαµένες γιαγιάδες της για συντροφιά: την όµορφη Αφροδίτη, µε τα παραµύθια και τις γητειές· τη Σφακιανή Εργινιά, τη βουνίσια αρχόντισσα µε τα δώρα· την περίλυπη Φιλαρέτη, τη σπουδαγµένη, µε τα ιταλικά και το µαντολίνο της. Εικόνες, σκέψεις, εµµονές, περιπλανήσεις, στόµατα πεινασµένα για ιστορίες, καθείς και το παγκάκι του. Έρωτες, γάµοι, φονικά, πανηγύρια και γεννητούρια, η ορµή του χρόνου, το βουητό της Ιστορίας, πόλεµοι, κακουχίες, ο µόχθος των ανθρώπων. Κατίνα-Κάτια-Κατίγκω, η αµετανόητη Κάκια που ονειρευόταν ότι τρέχει µε το έλκηθρο στο χιονισµένο άγνωστο. Από ένα δυάρι στην Πατησίων, µ’ ένα παγκάκι ορµητήριο, γεννήθηκε ή δεν γεννήθηκε ακόµη, όλα έχει την τέχνη να τα επινοεί. Παιγνιώδης, παθιασµένη, τρυφερή, γλυκόπικρη, µια αφήγηση ποταµός για τη διαχρονική γυναικεία εµπειρία.

#Κυκλοφορεί: Τετάρτη, 11/5/2022

Με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, καθηγήτριες και καθηγητές του Παντείου Πανεπιστημίου αναλύουν την ιστορική πορεία της Ελλάδας από το 1821 μέχρι σήμερα. Καταγράφοντας τα στάδια οικοδόμησης του ελληνικού κράτους, αναδεικνύουν τα διλήμματα, τα οράματα, τις συγκρούσεις, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες που οδήγησαν στη σημερινή του διαμόρφωση.

Αφετηρία είναι η ίδια η Επανάσταση ως γενέθλια πράξη του ελληνικού έθνους-κράτους, καθοριστική για τη φυσιογνωμία και την εξέλιξή του. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι σχέσεις με τους γείτονες και με τη δυτική Ευρώπη, οι οποίες προσδιόρισαν στοιχεία της ελληνικής ταυτότητας, καθώς και η ένταξη της Ελλάδας σε ευρωπαϊκές και υπερατλαντικές συμμαχίες και ποικίλους διεθνείς οργανισμούς. Πλέον κρίσιμη υπήρξε η σχέση με την Τουρκία που, παρά τις μακρές ειρηνικές περιόδους, ήταν και παραμένει συγκρουσιακή.

Στο εσωτερικό, οι πολιτικές στην οικονομία, την εκπαίδευση, το κράτος πρόνοιας κ.ά., που αναπόφευκτα παρακολουθούν διεθνή δεδομένα, έχουν χαράξει μια πορεία όχι ευθύγραμμη, αλλά περίπλοκη και κάποτε απρόβλεπτη. Κρίσιμες πτυχές υπήρξαν άλλωστε αφενός το πολιτειακό ζήτημα –η μοναρχία, που καταργήθηκε το 1974– και αφετέρου οι πολιτικοί σχηματισμοί που, μέσα από συγκρούσεις και ανακατατάξεις, αναπαρήγαγαν ένα κατά βάση διπολικό σχήμα.

Τέλος, σημαντική είναι η δημογραφική διάσταση: οι άνθρωποι που κατοίκησαν μέσα στην ελληνική επικράτεια, κι ανάμεσά τους οι πλειονότητες και μειονότητες (εσωτερικοί και ξένοι μετανάστες, πρόσφυγες, εθνοτικές ομάδες) που συνδιαμόρφωσαν τη σύγχρονη Ελλάδα, αλλάζοντας ριζικά τη σύνθεση της κοινωνίας εκείνης που εξεγέρθηκε το 1821.

Γράφουν οι:
Χρυσάνθη Αυλάμη, Λίνα Βεντούρα, Ανδρομάχη Γκαζή, Νίκος Θεοτοκάς, Χρυσάφης Ι. Ιορδάνογλου, Νίκος Κοταρίδης, Μαριάνθη Γ. Α. Κοτέα, Χριστίνα Κουλούρη, Νίκος Κουραχάνης, Λίνα Λούβη, Ανδρέας Λυμπεράτος, Ανδρέας Ν. Λύτρας, Νίκη Μαρωνίτη, Λάμπρος Μπαλτσιώτης, Στέφανος Παπαγεωργίου, Ελένη Πρόκου, Σπύρος Σακελλαρόπουλος, Μαρία Στρατηγάκη, Κώστας Υφαντής, Γιάννης Ψυχάρης

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Λύκειο Ελληνίδων Καβάλας σας προσκαλεί την Τετάρτη 27 Απριλίου 2022 και ώρα 19.00 μ.μ. στην παρουσίαση του βιβλίου:
Γιάννης Ρίτσος, Λογοτεχνική Απόδοση της Αντιγόνης του Σοφοκλή. Εισαγωγή - Επιμέλεια κειμένου - Σχόλια: ΜΑΡΙΑ ΒΑΜΒΟΥΡΗ. Η παρουσίαση θα γίνει στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΛΕΚ (Ευγενίου Ιορδάνου και Αριστείδου).

“Μα ο ήλιος αβασίλεψε κι ο αητός απεκοιμήθη
και το βοριά το δροσερό τον πήραν τα καράβια.
Κι έτσι του δόθηκε καιρός του Χάρου
και σε πήρε.”

Νίκος Καββαδίας, γεννιέται σαν σήμερα,1910.

Ο Αντώνης Ράπτης, δεκαεφτά χρονώ αγόρι, αιματοκύλισε το Χρυσοδέντρι: μπήκε στην τάξη του μονοθέσιου σχολείου μ’ ένα κλεμμένο πολυβόλο, σκότωσε τον δάσκαλο κι όλους σχεδόν τους φίλους του, κι έπειτα αυτοπυρπολήθηκε. Το μακελειό συντάραξε το ακριτικό χωριουδάκι, αλλά η αστυνομία έκλεισε τον φάκελο εν τάχει: το τι συνέβη ήταν φως φανάρι: άλλο ένα πειραγμένο σκατόπαιδο που, με αφορμή μια ερωτική απογοήτευση, έκανε τη ζήλια του φονικό όπλο.

Όμως ο άνεμος της ενοχής τραντάζει ακόμα τα δέντρα του χωριού. Η μάνα του δράστη ξέρει ότι ο δολοφόνος κι ο γιος της δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο. Το μόνο θύμα της επίθεσης που έχει ακόμα τις αισθήσεις του, πασχίζει να αρθρώσει την αλήθεια. Κι οι ψυχές των νεκρών μαθητών φωνάζουν, σκυλοτρώγονται, κρατούν καλά το μυστικό τους.

Ο Φίλιππος Σέξτος, συλλέκτης μαρτυριών κι επίδοξος γραφιάς, ταξιδεύει στο χαροκαμένο Χρυσοδέντρι. Κάτι στην όλη υπόθεση δεν τον αφήνει σε ησυχία: πρέπει να μιλήσει με τους γονείς, με τα αδέρφια, με τη Μάρω, την πλέον τραγική απ’ τις μητέρες.

Όταν ένα παιδί σκοτώνει άλλα παιδιά εξακολουθεί να ’ναι παιδί;

Κι όταν το αίμα χύνεται άδικα, ποια είναι η πρώτη αδικία, η ρίζα του κακού;

Μια ιστορία μυστηρίου, ένα κυνηγητό για την αλήθεια.

Ποιος σκότωσε πρώτος, και ποιο θύμα ξεχάστηκε;

Γεννήθηκες για να γίνεις τόσα πολλά πράγματα!
Όπου κι αν σε οδηγήσει το ταξίδι σου, μην ξεχνάς"
Να είσαι περίεργος...
Να είσαι περιπετειώδης...
Να είσαι υπομονετικός...
Να είσαι γενναίος...
Και πάνω απ' όλα...
ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Θα κυκλοφορήσει τη Δευτέρα 12 Ιουλίου 2021 σε όλα τα βιβλιοπωλεία, το νέο μας βιβλίο για τους μικρούς και τις μικρές μας φίλες και φίλους αναγνώστες/στριες ''Εγώ μπροστά'' των Ναντίν Μπρυν-Κοσμ και Ολιβιέ Ταλέκ. Είναι το δεύτερο βιβλίο του Ολιβιέ από εμάς, μετά τον ''Λουδοβίκο τον Πρώτο''. Το βιβλίο μάς λέει ότι..

'' Ήταν τρεις, ο Λεόν ο μεγάλος, ο Μαξ δεύτερος, ο Ρεμί ο πιο μικρός. Πίσω από την πλάτη του Λεόν, ο Μαξ και ο Ρεμί ένοιωθαν ασφάλεια. Μια μέρα όμως, ο φίλος τους έκρυψε ένα κόκκινο μπαλόνι που ταξίδευε ψηλά στον ουρανό. Αυτό ήταν! Έφτασε η ώρα για τον Μαξ και τον Ρεμί να βγουν μπροστά και να θαυμάσουν την ομορφιά του! Ένα τρυφερό παραμύθι για τη φιλία, την ισότητα και την αλληλεγγύη· την σημασία της διαφορετικότητας και της ομάδας. Μία ιστορία που μας μαθαίνει να ατενίζουμε τον ουρανό για να ανακαλύπτουμε τα μοναδικά αυτού του κόσμου και με θάρρος να τα διεκδικούμε, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει να απαρνηθούμε την ασφάλεια μιας μεγάλης ροζ πλάτης! ''

Στη Μικρή Τουρκία, στην άλλη πλευρά της πόλης, κάποιος σκοτώνει παράνομες εργάτριες υποβάλλοντάς τις σε φριχτά βασανιστήρια. Ένας επίμονος αστυνομικός, ο Πολ Νερτό, προσπαθεί να σπάσει τη σιωπή της τουρκικής κοινότητας και να εντοπίσει τον ένοχο.

Οι δύο ιστορίες συγκλίνουν απρόσμενα: χωρίς οι πρωταγωνιστές τους να το γνωρίζουν, εντάσσονται στον ίδιο ιστό. Έναν ιστό πλεγμένο από μυστικά και κρυμμένες ταυτότητες, από συμμορίες διακίνησης ναρκωτικών και πολιτικές οργανώσεις, από ανατριχιαστικά πειράματα και διεφθαρμένους αστυνομικούς.

Η πένα του Ζαν Κριστόφ Γκρανζέ τοποθετεί τη λύση μακριά απ’ το Παρίσι, σε έναν τόπο όπου κουμάντο κάνουν οι Λύκοι.

Κενά μνήμης, παραισθήσεις, φόβος. Για την Αννά Εμς η φρίκη πηγάζει από μέσα της. Πασχίζει να καταλάβει τι της συμβαίνει. Την ίδια στιγμή, σε μια φτωχική γειτονιά του Παρισιού, κάποιος σκοτώνει παράνομες εργάτριες με φριχτά βασανιστήρια. Ο αστυνόμος Πολ Νερτό ψάχνει να βρει τον ένοχο. Δύο αγωνιώδεις αναζητήσεις. Ένας ιστός από ψέματα και μυστικά με υφάδι του τη βία.

Ένας φτωχός άνδρας καταφέρνει να πλουτίσει και να ανελιχθεί κοινωνικά. Όμως η φιλοδοξία και η ανάγκη του για εξουσία θα τον οδηγήσουν στην καταστροφή.
Την ιστορία του αφηγούνται διαφορετικοί ήρωες και μέσα απ' την πολύπλευρη εξιστόρηση αναδύεται το ερώτημα: μπορούμε άραγε πράγματι να γνωρίζουμε το παρελθόν;
Το αριστούργημα του William Faulkner και ένα από τα κορυφαία μυθιστορήματα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

| Το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη ”Ο έρωτας στα χιόνια” δημοσιεύτηκε την Πρωτοχρονιά του 1895 στην εφημερίδα Ακρόπολις του Βλάσση Γαβιηλίδη |

Kαρδιά του χειμώνος. Xριστούγεννα, Άης Bασίλης, Φώτα.
Kαι αυτός εσηκώνετο το πρωί, έρριπτεν εις τους ώμους την παλιάν πατατούκαν του, το μόνον ρούχον οπού εσώζετο ακόμη από τους προ της ευτυχίας του χρόνους, και κατήρχετο εις την παραθαλάσσιον αγοράν, μορμυρίζων, ενώ κατέβαινεν από το παλαιόν μισογκρεμισμένον σπίτι, με τρόπον ώστε να τον ακούη η γειτόνισσα·
― Σεβντάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς…· έρωντας είναι, δεν είναι γέροντας.
Tο έλεγε τόσον συχνά, ώστε όλες οι γειτονοπούλες οπού τον ήκουαν του το εκόλλησαν τέλος ως παρατσούκλι… «O μπαρμπα-Γιαννιός ο Έρωντας».
Διότι δεν ήτο πλέον νέος, ούτε εύμορφος, ούτε άσπρα είχεν. Όλα αυτά τα είχε φθείρει προ χρόνων πολλών, μαζύ με το καράβι, εις την θάλασσαν, εις την Mασσαλίαν.
Eίχεν αρχίσει το στάδιόν του με αυτήν την πατατούκαν, όταν επρωτομπαρκάρησε ναύτης εις την βομβάρδαν του εξαδέλφου του. Eίχεν αποκτήσει, από τα μερδικά του όσα ελάμβανεν από τα ταξίδια, μετοχήν επί του πλοίου, είτα είχεν αποκτήσει πλοίον ιδικόν του και είχε κάμει καλά ταξίδια. Eίχε φορέσει αγγλικές τσόχες, βελούδινα γελέκα, ψηλά καπέλα, είχε κρεμάσει καδένες χρυσές με ωρολόγια, είχεν αποκτήσει χρήματα. Αλλά τα έφαγεν όλα εγκαίρως με τας Φρύνας εις την Mασσαλίαν, και άλλο δεν του έμεινεν ειμή η παλιά πατατούκα, την οποίαν εφόρει πεταχτήν επ’ ώμων, ενώ κατέβαινε το πρωί εις την παραλίαν, διά να μπαρκάρη σύντροφος με καμμίαν βρατσέραν εις μικρόν ναύλον, ή διά να πάγη με ξένην βάρκαν να βγάλη κανένα χταπόδι εντός του λιμένος.

Ἐγεννήθην ἐν Σκιάθῳ, τῇ 4 Μαρτίου 1851. Ἐβγήκα ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν Σχολεῖον εἰς τὰ 1863, ἀλλὰ μόνον τῷ 1867 ἐστάλην εἰς τὸ Γυμνάσιον Χαλκίδος, ὅπου ἤκουσα τὴν Α΄ καὶ Β΄ τάξιν. Τὴν Γ΄ ἐμαθήτευσα εἰς Πειραιᾶ, εἴτα διέκοψα τὰς σπουδάς μου καὶ ἔμεινα εἰς τὴν πατρίδα. Κατὰ Ἰούλιον τοῦ 1872 ὑπῆγα εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος χάριν προσκυνήσεως, ὅπου ἔμεινα ὀλίγους μῆνας. Τῷ 1873 ἦλθα εἰς Ἀθήνας καὶ ἐφοίτησα εἰς τὴν Δ΄ τοῦ Βαρβακείου. Τῷ 1874 ἐνεγράφην εἰς τὴν Φιλοσοφικὴν Σχολήν, ὅπου ἤκουα κατ’ ἐκλογὴν ὀλίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ’ ἰδίαν δὲ ἠσχολούμην εἰς τὰ ξένας γλώσσας. Μικρὸς ἐζωγράφιζα Ἁγίους, εἶτα ἔγραφα στίχους, καὶ ἐδοκίμαζα νὰ συντάξω κωμῳδίας. Τῷ 1868 ἐπεχείρησα νὰ γράψω μυθιστόρημα. Τῷ 1879 ἐδημοσιεύθη Ἡ Μετανάστις ἔργον μου εἰς τὸ περιοδικὸν Σωτῆρα. Τῷ 1882 ἐδημοσιεύθη Οἱ ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν εἰς τὸ Μὴ χάνεσαι. Ἀργότερα ἔγραψα περὶ τὰ ἑκατὸν διηγήματα, δημοσιευθέντα εἰς διάφορα περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδας.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Σκιάθος, 4 Μαρτίου 1851 – Σκιάθος, 3 Ιανουαρίου 1911)